Ze houd niet meer van me

[jules.citronic]

Hoi, ik heb jullie hulp nodig

Ik heb sinds een paar dagen ruzie met me (nu ex) vriendin. Ze zij eerst dat ze alleen afstand nodig had en dat ik der even met rust moest laten. Ik voelde al iets raars dus heb dat niet gedaan en heb doorgevraagd, hier werd ze boos om. Toen ik doorvroeg maakte ze het uit en zij ze dat ze nog van me hield maar gwn geen gevoelens meer voor me had. Ze zegt dat het mss ooit nog weer terug kan komen. We hadden allemaal al plannen maar die gaan nu allemaal niet door. Ik hou nog ziels veel van der maar ze blijft erbij dat het uit is. Wat moet ik doen, ik heb het gevoel dat ze echt de ware is(ja ik weet het het klinkt echt ontzettend stom maar ik geloof erin dat als je eenmaal iemand zo hebt ontmoet, je niet gou nog zo iemand ontmoet) ze zegt dat we nu verder gaan als vrienden maar dat we mss ergens in de toekomst nog wat krijgen, maar niet nu in iedergeval. Wat moet ik doen, ik wil mezelf verbeteren zodat ze weer van me houdt alleen ik weet niet wat ik moet doen want ze wilt liever dat ik der met rust laat. Ik begrijp wel dat ze geen gevoelens meer voor me heeft omdat ik de laatste tijd erg onzeker was en altijd vroeg of ze het wel leuk vond. Het liefst neem ik der gwn nog een keer op een geweldige date om te hopen dat ik der zo terug kan krijgen.

Weten jullie nog iets?
Alvast bedankt

[Elin3]

Geef haar ruimte! Hoe meer jij gaat pushen, hoe harder zij bij je vandaan loopt.

Geef haar even de tijd om na te denken.

Waarom was je zo onzeker de laatste tijd?

[jules.citronic]

Ik was onzeker omdat ik niet wist of ze het wel leuk genoeg vond met me.

Maar oké een dag is voorbij gegaan en ik weet iets meer. Ze gaat ma vanavond bellen en me proberen meer uit te leggen. Het blijkt dat ze vond dat ik te aanhankelijk was... Ze kreeg hier stress van omdat ze mentaal al niet al te sterk is op het moment. Maar het is gwn zo zuur dat ze me het niet heeft verteld, dan had ik mezelf kunnen verbeteren en was deze hele ruzie niet ontstaan.

Ik mis haar echt heel erg. Ze zegt dat het wel even kan duren voordat ze mss weer wat met me wilt en dat ik ondertussen maar verliefd moet worden op een ander, alleen dit is gwn niet mogelijk, al mijn gevoelens liggen nog bij haar en zullen niet snel weg gaan. Onze vriendschap is ondertussen wel verbeterd maar ik wil echt graag meer en kan niet een jaar wachten.

Wat moet ik doen?

[Elin3]

Nogmaals, geef haar de ruimte. Ze wil die ruimte omdat jij te aanhankelijk bent geweest. Als je op dat vlak wil bewijzen dat je "veranderd" bent, dan moet je haar dus ook echt die ruimte kunnen geven. Bedenk ook of het iets is dat je kunt veranderen, of dat jij van nature graag dat gedrag vertoont.

Tijd en ruimte geven. Afstand nemen. Ja, dat is moeilijk. Maar ja, dat is het enige dat goed is voor jou én voor haar.

[jules.citronic]

Net met haar gebeld.
Ze heeft me verteld dat de gevoelens gwn even weg zijn. De kans is zeer groote dat ze het nog een keer wilt proberen want ze houd nog wel van me en ze weet zelf ook niet waarom de gevoelens weg zijn.

Ik heb aan haar gevraagd of het mss met haar mentale problemen te maken kan hebben, anxiety Enzo, en ze zij dat dat best zou kunnen maar dat ze het oprecht zelf niet weet.

Het probleem is ik moet nu op haar wachten en dat vind ik heel zwaar, is er nog een manier waarop ik haar kan helpen en waarbij mss ook de verliefdheid bij haar terugkomt...

Ik mis haar....

(Ze vind het ondertussen geen probleem meer om te praten, het was op het moment de trigger waarom ze het heeft uitgemaakt maar er zit duidelijk meer achter)

Ik denk dat je beter aan jezelf kan werken want zo onzeker zijn over jezelf en of je nog wel leuk genoeg bent is echt verstikkend voor haar. Ga eens op zoek naar waarom je zo onzeker bent. Met als doel zelf er beter van te worden, maar niet om weer een relatie te krijgen.

[Loezzel]

Ik denk dat je moet proberen het los te laten, hoe moeilijk dat ook is. Jij wil iets van haar wat ze je (nu) niet kan geven. Om het voor jezelf draaglijk te maken is het beter om afstand te nemen van haar en je te richten op andere dingen. Niet zozeer het zoeken naar een nieuwe relatie, maar meer het zoeken naar jezelf en gelukkig worden met jezelf.

jules.citronic schreef:

Ik heb aan haar gevraagd of het mss met haar mentale problemen te maken kan hebben, anxiety Enzo, en ze zij dat dat best zou kunnen maar dat ze het oprecht zelf niet weet.

Ik snap dat het voor jou wellicht prettig is om de oorzaak van dit 'probleem' extern, dus buiten jou, te leggen, maar je schiet er echt niets mee op om deze denkrichting in te slaan.

Het is sowieso nooit zo simpel te stellen is dat het stukgaan van een relatie aan één specifiek ding ligt in dit soort gevallen. Dat is enkel soms zo bij bijvoorbeeld vreemdgaan of zo, dan kan het vertrouwen volledig weg zijn.

Daarnaast, stel het ligt inderdaad aan haar 'mentale problemen' (wat bedoel je hier trouwens precies mee?). Dan wat? Wat kun je met die informatie? Jij kunt die problemen niet oplossen. Er is ook geen garantie dat het oplossen van die problemen op magische wijze er voor zorgt dat ze weer verliefd op je is.


Ik denk niet dat het zin heeft om acties te ondernemen om deze relatie te redden. Ik denk wel dat het zinvol is om aan jezelf te werken voor toekomstige relaties. Dan is het handig als je de oorzaak van het misgaan niet volledig buiten jezelf legt. Begrijp me niet verkeerd, ik wil je geen schuldgevoel aanpraten, dat is sowieso zinloos. Dit soort dingen gebeuren. Maar probeer het positief op te pakken naar een volgende relatie toe.

[jules.citronic]

Wat ik probeer te zeggen, ik heb met haar gebeld en ze weet niet waar het zelf door komt.

We hebben het gehad over relaties en dat ze bijvoorbeeld moeite heeft en angst heeft om al haar vertrouwen en aandacht aan 1 persoon te geven.

Over dat problemen niet zijn op te lossen: vroeger waren we echt een fantastisch team om elkaar te helpen als we elkaar nodig hadden. Ze heeft me alleen verteld dat er nu iets in der hoofd is veranderd waardoor ze het niet meer durft... Ze weet niet waarom de gevoelens weg zijn maar ze zegt dat het best goed kan zijn dat ze zijn overspoelt door angst en frustratie...
Ik probeer niks goed te praten maar heb wel het gevoel dat er nog een kans is dat we hier samen nog uitkomen. Ik heb met wat andere mensen gesproken en die zeggen ook dat het niet mogelijk is dat gevoelens van de 1 op andere dag weg zijn...

In iedergeval we spreken volgende week af om een goed gesprek te voeren en dan gaat ze kijken of ze er iets voor voelt om de relatie langzaam weer op te bouwen of niet of dat ze meer tijd nodig heeft.

Het is ook niet van de één op andere dag natuurlijk. Ja, voor jou komt het zo over.

Maar goed je wilt wanhopig horen dat het goed kan komen dus ieder bericht dat dat niet zegt negeer je, het is verder zinloos wat ik typ. Veel succes met het verwerken van de onherroepelijke breuk.

[WolterB]

Zoals de rest hierboven ook al zegt: geef haar de ruimte en tijd.
Doe je dat niet en stel je je zo afhankelijk op als je nu doet, dan duw je haar alleen maar verder weg. Laat het initiatief van haar af komen als ze er om vraagt en houd je daar ook aan!
Ze is heus niet van de ene op de andere dag haar gevoelens voor je kwijt, zoiets sluimert eerst en veel mensen maken dat niet bespreekbaar op dat moment maar pas op wanneer ze zeker weten wat ze voelen. En dan komt het voor jou als opeens over terwijl dat niet zo is.

Ze zegt dat er een kans is dat ze het opnieuw wil proberen, wil je daar op wachten, stel je je afhankelijk van haar op en hoe lang wil je wachten? Wil je jezelf dingen gaan ontzeggen omdat zij misschien weer bij je terugkomt?
En stel dat ze het uiteindelijk niet opnieuw wil proberen en een andere relatie krijgt of gaat rebounden?

[jules.citronic]

Ik luister wel naar jullie berichten. Het punt is alleen juist omdat jullie zeggen dat het niet van de een op andere dag mogelijk is, het toch echt iets moet zijn...
Omdat ze nogsteeds van me houdt maar niet op de relatie manier en nogsteeds om me geeft hebben we het er eerlijk over. Ze heeft toegegeven dat in der hoofd iets is gebeurd dat de gevoelens heeft overspoelt, ik heb er namelijk de dag voor dit alles ook nog gezien en ik zag de verliefdheid en blijdschap in der ogen. Ik vraag me gwn af hoe ik hier mee om moet gaan.

Zoals jullie al zijden, ik ga der zeker de ruimte en afstand geven die ze nodig heeft, ik zal der niet pushen. En ik heb opzich best veel voor der over en wil dus ook zeker wel een tijd wachten.

Srry dat het mss lijkt alsof ik niet naar jullie luister maar ik heb het gevoel dat jullie mss de situatie niet helemaal begrijpen.

Toch bedankt,
Jules

Nee, wij hebben het idee dat jij de situatie niet begrijpt.

En laat ik daar ook duidelijk over zijn: dat snap ik best, ook dit soort dingen moet je leren, net zoals alles in het leven. De meesten van ons hebben dit ook wel eens meegemaakt en achteraf zie je haarfijn in dat je nu al redelijk kansloos bent. Maar daar heb je nu niets aan en dat ga je nu niet zien. Je verdoet je tijd, maar nogmaals: dat kun je bijna alleen maar leren door het te ervaren.

[Elin3]

Hi Jules, ik heb ongeveer 2 jaar geleden in zo'n zelfde situatie gezeten. Alleen was ik dan het meisje in de situatie. Mijn (ex)vriend wilde heel graag dat het weer goed kwam, omdat hij zoveel van me "hield", maar het stukje ruimte waar ik om vroeg om dingen voor mezelf op een rijtje te krijgen - dat kon hij niet geven. If you love something, you have to let it go.

We waren een stukje uit elkaar gegroeid en hoe graag ik eerst nog wilde dat het werkte, het werkte gewoon niet meer. De verliefdheid was weg (en de vriendschap eigenlijk ook, maar dat herkende ik pas later). Dat was er niet van de ene op de andere dag, zo'n situatie ontstaat langzaam en allebei mentaal niet helemaal stevig in je schoenen staan kan daar flink invloed op hebben.

Bij ons is het niet goedgekomen. Juist omdat hij zo pushte en ik merkte dat ik genoot van niet met hem samen zijn. Ik was mezelf een beetje kwijt geraakt in de relatie en in zijn verwachtingen en toen we een time-out hadden voelde dat echt als een bevrijding Daarna heb ik ook nog wel momenten getwijfeld, want we hadden veel meegemaakt samen en ergens is die relatie heel vertrouwd. Uiteindelijk was het bij ons heel goed dat het uit ging en uit bleef.

Je kunt geen plekje in het leven van de ander opeisen. Je kunt aan jezelf werken, bedenken wat jij belangrijk vind ik het leven (naast die relatie) en je daarin ontwikkelen. Mensen die zich ontwikkelen zijn over het algemeen aantrekkelijker dan mensen die ik een hoekje zitten te huilen Jouw leven draait niet volledig om haar, dus blijf daar ook niet te veel in hangen. Doe de dingen die jou blij maken en zet deze relatie of vriendschap even niet meer op nummer één. Dan zie je vanzelf wel hoe dingen zich gaan ontwikkelen, en of je nog steeds zoveel behoefte hebt om met haar samen te zijn, of dat jullie allebei weer wat stabieler worden en weer ruimte in jullie hoofd en leven krijgen voor een relatie.

[WolterB]

Jan Marijnissen schreef:

En laat ik daar ook duidelijk over zijn: dat snap ik best, ook dit soort dingen moet je leren, net zoals alles in het leven. De meesten van ons hebben dit ook wel eens meegemaakt en achteraf zie je haarfijn in dat je nu al redelijk kansloos bent. Maar daar heb je nu niets aan en dat ga je nu niet zien. Je verdoet je tijd, maar nogmaals: dat kun je bijna alleen maar leren door het te ervaren.

Precies dit ja. Heb dit zelf ook meegemaakt en wilde me toen ook vastklampen aan elk sprankje hoop dat ik zelf kon zien. Achteraf had ik me dat hele stuk kunnen besparen en dat was voor iedereen beter geweest.

[jules.citronic]

Nou, ik heb nog hoop. En zij ook, we hebben al eerder meegemaakt dat ze dacht dat het beter was om geen contact meer te hebben (en nu wil ze zelfs nog wel contact) toen hebben we lang gepraat en zijn we er uiteindelijk achtergekomen dat bij elkaar blijven de beste keus is die we ooit hebben gemaakt.

Het is ook niet perse meer zoals jullie denken, in het eerste bericht in dit topic wist ik veel minder dan nu, dus dat aanhenkelijk gedeelte is niet eens meer het grootste probleem, meer een soort van Bindingsangst. Maarja dit is meer een soort discussie tussen jullie en mij geworden en heb ondertussen met andere mensen en me psycholoog erover gepraat en die zien het toch ook anders dan hier...

Bedankt voor de hulp, ik waardeer het maar op het moment luister ik toch maar even naar me hart.

[jules.citronic]

En daarbij het stukje ruimte kan ik nu wel geven dat weet ze ook, ze mag van mij zoveel ruimte als ze wilt alleen als het out of nowhere na een BBQ zonder enige explanation komt, tuurlijk heb je dan als jongen vragen en daar blijf je dan maar aan denken, nu ze het een beetje heeft uitgelegd krijgt ze alle ruimte die ze wilt. Maar als jongen denk je gelijk, vind ze me irritant, vind ze iemand anders leuk, enz enz