Haat mezelf

[Snippie]

Hallo allemaal,

Ik ben net nieuw hier. Het gaat niet zo goed met mij zoals je kunt zien, ik hoop dat deze forum me steun biedt.

Ik haat mezelf! Wat doe ik eigenlijk nog hier?? Ik ben nu al vijf jaar depressief en heb er echt wat van proberen te maken, maar het lukt gewoon niet. Ik loop de laatse tijd alleen maar te denken aan zelfmoord. Ik ben zelfs al met plannen bezig. ik weet dat het niet goed is maar ik voel me waardeloos en onbegrepen. Wat weten de mensen uit mijn omgeving nou hoe ik me voel of wat ik heb meegemaakt. Niks kan me meer schelen. School, werk, totaal niks. Ik leef als een sombie en de laatste tijd is het helemaal erg! Ik ben bang voor mezelf want als het zo doorgaat wil ik echt niet meer leven!

Alsjeblieft kan iemand me helpen? Ik wil niet dood ik wil alleen een oplossing (alsjeblieft geen instellingen want dat heb ik allemaal al doorlopen)

Bedankt!

Groetjes karina

[Quiana]

Hey meis..
Wat vervelend dat het zo gaat..
De enige tip die ik kan geven is praat er met iemand over..
Met vrienden die je vertrouwt, kennissen,
ouders, vertrouwenspersoon, mentor, forum, MSN etc etc.
Misn moet je weer hulp zoeken,
voor jezelf bekijken waarom je jezelf haat,
waarom je nergens meer zin in hebt..
Aan een oplossing kan ik je niet helpen,
ik ken je niet, jouw problemen niet, jouw leven niet.
De enige die een oplossing kan bieden
ben jij, hoe moeilijk het ook is...
Sterkte meisje

[krijgdepleuris]

Heej,
Ik weet precies hoe je je moet voelen. Ik heb dit een paar jaar geleden ook gehad. Lullig voor je .
Heb je mensen in je omgeving die je steun bieden?
Ik weet natuurlijk niet hoe het komt dat je depressief bent, maar praat erover met anderen. Ga iets doen wat je leuk vind of waar je goed in bent, probeer er iets van te maken. Het is niet aan andere mensen om iets van jouw leven te maken, dat is je eigen taak. Maar wat je ook doet, pleeg geen zelfmoord, je vind wel weer iets waardoor je leven zin krijgt. Het laatste wat je moet doen is jezelf van kant maken om iets wat anderen veroorzaakt hebben.
Maar wat is precies het probleem eigenlijk, want je zegt dat je niet dood wilt, alleen maar een oplossing. Het is alleen een beetje lastig een oplossing te zoeken voor een probleem waar ik geen weet van heb. Misschien kun je vertellen wat er is gebeurd waardoor je je zo klote voelt.
Als je dat niet hier wilt vertellen kan je me natuurlijk ook altijd mailen.
Sterkte ermee iig.

[Snippie]

Hoi Bethamathason,


Mijn moeder weet dat ik depressief ben maar begrijpt het niet. Met anderen durf ik er niet goed over te praten (stel dat ze me gek vinden?) nou ja met een iemand wel. Het gaat om een kennis van mij maar ik weet alleen niet wat ik moet zeggen. Hoe ik het moet zeggen. Hoe zal ze reageren? Ik ben bang dat ik mensen bang maak of laat schrikken met zoiets als; 'het gaat niet meer ik wil dood'
Ik weet wel waarom ik mezelf haat. Ik maak veel fouten, doe niks goed, ben lelijk enz. Sorry dat ik zo negatief ben maar het is gewoon zo.
Ja, ik weet dat ik de enige ben maar zou niet weten wat ik moet doen om dit op te lossen. Ik voel me zo machteloos!

Groetjes karina

[Snippie]

Hallo krijgdepleuris,

Bedankt voor je reactie (betamethason jij ook bedankt voor je reactie)

De mensen in mijn omgeving begrijpen me niet. Sommige mensen proberen me te begrijpen maar het lukt hen gewoon niet. Zij zijn niet depressief en kunnen er misschien moeilijk inkomen om je zo te voelen. Ik heb geprobeerd in al die vijf jaar er toch iets van te maken maar heb gemerkt dat de depressie bijna het ergste is wat me is overkomen.

Er is veel gebeurd vroeger en nu. 9 jaar ben ik gepest geweest (nu niet meer hoor), er zijn mensen dood gegaan waar ik van hield of dichtbij stond, thuis gaat het niet lekker, Er is gewoon te veel om op te noemen maar waar ik nu erg mee zit is het laatste, thuis. er zijn veel ruzies en ik voel me niet echt gewardeerd. Ik voel me thuis echt een nul.

Groetjes karina

[lady_x]

Je zegt dat je instellingen al hebt doorlopen, maar kom je daar dan geen mensen tegen die het ook wat moeilijk hebben? Het is inderdaad niet leuk om met mensen te praten die je niet begrijpen of die de moeite niet doen, daarom denk ik dat je beter mensen opzoekt die denken zoals jou, zo begrijp je elkaar beter.
Zeker de moed niet laten zakken Er komen betere tijden, daar kan je echt wel iets aan doen! Ik weet niet of je bij psychiater gaat of medicatie neemt maar het begint bij jezelf, vertrouw niet op 'n ander die je kan helpen maar eerst op jezelf, echt waar, dat heb ik zelf ook gemerkt!!

[Snippie]

Hallo lady_x,

Allereerst bedankt voor je reactie. Nee ik heb geen hulp gehad in groepsverband alleen maar met een maatschappelijk werkster, psycholoog gepraat bij de Riagg. Ze vertelden dingen wat ik in vertrouwen had gezegd door.
Ik wil ook mensen opzoeken die net als ik depressief is maar in mijn omgeving is er niemand-die naar mijn weten-depri is.
Ik loop niet meer bij de psych en slik ook al een poos geen medicijnen (heeft geen invloed) Tja maar ja hoe doe je dat? Vertrouwen op jezelf als anderen zeggen dat je niks waard bent?

Groetjes karina

[lady_x]

Snippie schreef:
Hallo lady_x,

Allereerst bedankt voor je reactie. Nee ik heb geen hulp gehad in groepsverband alleen maar met een maatschappelijk werkster, psycholoog gepraat bij de Riagg. Ze vertelden dingen wat ik in vertrouwen had gezegd door.
Ik wil ook mensen opzoeken die net als ik depressief is maar in mijn omgeving is er niemand-die naar mijn weten-depri is.
Ik loop niet meer bij de psych en slik ook al een poos geen medicijnen (heeft geen invloed) Tja maar ja hoe doe je dat? Vertrouwen op jezelf als anderen zeggen dat je niks waard bent?

Groetjes karina

Dat je niks waard bent? Dat is gelul, moet je niet op letten, wie zegt nou zoiets
Je kan hier gerust je hart luchten of me mailen kan je ook doen. Ik denk trouwens dat er sites bestaan op het net waar mensen die in een moeilijke periode/dip zitten met elkaar babbelen, ik heb onlangs zoiets gezien op internet.
Je schrijft:

Ik weet wel waarom ik mezelf haat. Ik maak veel fouten, doe niks goed, ben lelijk enz. Sorry dat ik zo negatief ben maar het is gewoon zo.

1. Iedereen maakt fouten
2. Er zijn alvast wel dingen die je wel goed doet, heb je hobby's? Zijn er dingen die je liever doet dan andere? Alvast wel.
3. Je vind jezelf lelijk, dat is geen reden om jezelf te haten, vraag maar aan andere forummers, het innerlijke komt op de eerste plaats.
4. Je moet het leven gewoon iets positiever zien, echt waar! Dat het zo is, denk jij alleen maar, iemand anders bekijkt jou alvast anders. Ik ken jou natuurlijk niet, wat je meemaakte enzo, maar ik kan je alleen zeggen dat het leven is wat jij ervan maakt, bekijk het van een andere kant, van de mooie kant, praat erover, dat lucht op Sterkte!

[Snippie]

Hallo lady_x,

Mijn ouders zeggen dat ik het niet waard ben en vroeger toen ik gepest werd kreeg ik ook veel het gevoel om het niet waard te zijn. Ik denk dat ik erin ben gaan geloven. Weet je ook welke sites dat zijn? zwaarweer.nl die forum is al een poosje uit de lucht.

1) dat is waar
2) Ja ik schrijf graag, ik hoop dat ik ooit een schrijfster wordt maar dat zal we niet.
3) Nou ja in dit opzicht haat ik mijn uiterlijk. Ik zal het aan de forummers vragen. Bij deze; komt het innerlijke op de eerste plaats?
4) Ik wou dat ik het positief kon bekijken, echt waar!

Groetjes karina

[Snippie]

Hoi Benchmark,

Ik ben blij dat je eerlijk bent. Uiterlijk is zeker belangrijk dat zie je ook op reclames. Daarom heb ik er misschien ook wel moeite mee. Ik ben ook wel blij om te horen dat het je niet alleen op uiterlijk gaat.

Wat je zegt is best grappig dat je meteen wist dat het om een vrouw ging. Heb je zo´n ervaring dat je weet waar vrouwen zich mee bezig houden? Toch heb je ook wel weer gelijk uiterlijk is belangrijk speciaal voor een vrouw. Ik denk dat het komt door de reclames, media enz. Ze geven aan dat je als vrouw juist slank moet zijn. Ik denk dat er mede om die reden vaak vrouwen annorexia hebben en weinig mannen.

Goed even ingaan op je vraag; waarom haten vrouwen zichzelf zo vaak? Tja dat zou ik niet weten. vanmezelf haat ik mezelf omdat ik zelf vindt dat ik er niet uitzie (het grappige is mijn zus vindt mij weer mooi en zichzelf lelijk, en dat heb ik juist andersom), buiten dat haat ik mezelf omdat mensen vroeger en nu ook nog wel vaak zeggen dat ik dingen fout doe.

Groetjes karina

[lady_x]

Snippie schreef:
Ik ben blij dat je eerlijk bent. Uiterlijk is zeker belangrijk dat zie je ook op reclames. Daarom heb ik er misschien ook wel moeite mee. Ik ben ook wel blij om te horen dat het je niet alleen op uiterlijk gaat.

Uiteraard is uiterlijk belangrijk maar niet hét belangrijkste toch. Schoonheid is zo relatief.
(Mooie vrouwen in de reclame, op folders, op tijdschriften, overal, zo is de media, mooie presentatrices die een show presenteren, maar wat zit in hun koppie?)
Wat betreft die site, ik zal het eens opzoeken als ik tijd heb, misschien vind ik het terug.

[Horror Kitty]

Ga je concentreren op de dingen die je echt interresseren.. en die voor jou belangrijk zijn.. op zulke momenten moet je (klinkt heel egoistisch) even alleen aan jezelf denken.. wat jij op dit moment nodig hebt.. Zoek iets waar je een toevlucht in kunt zoeken als het minder gaat, zodat je jezelf niet steeds verder naar beneden trekt...

[Snippie]

Hallo Lady_x

Tja niet het mooiste misschien maar waarom lijkt het dan zo? Je zegt hetzelf mooie moddellen vrouwen. Tja wat er in hun koppie omgaat kunnen wij moeilijk weten, he?
Is goed, ik zie vanzelf wel of je die pagina terug vindt, oke?

Groetjes karina

[Snippie]

Hoi Wallflower,

Tja concentreren op wat voor mij echt belangrijk is, dat wil ik wel. Het probleem is; hoe doe je dat? Ik heb nergens meer intresse voor, niks lijkt echt interessant.
Ja gelukkig heb ik wel iemand waar ik mijn toevlucht kan zoeken als het minder gaat. Ze is echt heel lief en steunt me enorm.

Groetjes karina

[Kazanka]

ok ff een mooj verhaaltjuh over een jongen van 17 jaar oud...

Er was eens een jongen, hij voelde zich anders dan de meeste, dacht dat er iets speciaals aan hem was. Wat hem onderscheidde van de rest was bijvoorbeeld zijn ziekte. Een zeer agressieve vorm van psoriases. Hij liep vaak over straat, werd nagestaard, uitgelachen of uitgescholden. In het begin deed het hem niet echt veel. Hij begreep niet waarom andere mensen dat deden. Totdat hij enkele maanden later beter naar zichzelf ging kijken. Zijn ziekte maakte hem tot een afzichtelijk wezen. Een bebloedde hoofdhuid, kleine kale plekken en andere afzichtelijke lidtekens op de hoofdhuid. De jongen begon door te krijgen dat de mensen terecht zulke opmerkingen maakten. Ookal kon hij er niet veel aan veranderen, hooguit zijn hoofd bedekken, dit heeft hij later dus ook maar gedaan, om zijn ziekte te verbergen. Doch bleef de ziekte voortleven, nu niet meer alleen op zijn huid, maar ook in zijn geest en gedachten.

Hij begon zichzelf te haten, kon geen positieve dingen meer zien in zijn handelingen. Hij vereenzaamde en raakte geisoleerd. Bang dat hij weer belachelijk zou worden gemaakt vanwege zijn ziekte, of dat mensen hem wederom zouden negeren. Hij leefde alleen, samen met zijn ziekte. Zijn gedachten dwaalden steeds meer af naar automutilatie en fantasien over (zelf)moord. Het enigste wat hem nog boeide was de dood. De dood van hemzelf, mensen om hem heen of totaal onbekenden. Hij raakte gefascineerd door seriemoordenaars en alles wat somberheid en verdriet teweeg bracht. Waar andere mensen lijden vondt hij zijn plezier. Toch was hij niet tevreden over zijn leven, zichzelf en zijn omgeving. Het boeide hem niet, hij begon met het ontwikkelen van een misantropisch denkbeeld. Hij haatte de mens, alles wat door de mens was gecreerd, of vervaardigd, maar vooral haatte hij iedereen die hij op zijn school elke dag tegenkwam.

Geplaagd door herrineringen van vroeger, het pesten, het negeren, het afwijzen e.d. begon hij te automutileren. Eerst branden met lucifers in zijn huid, later ook snijden en doelbewust tegen deuren/muren slaan totdat de pijn niet meer voelbaar was.
Het ging een paar maanden zo door en hij kon niet meer verder. Hij wou zijn bestaan omgeven en ging diep in de nacht naar een flat. Stond daar urenlang, wachtend tot hij zou springen. Hij kwam tot inziens dat hij het niet kon. Het lukte niet...de poging mislukte. Hij waggelde terug naar huis en deed alsof er niks aan de hand is. Toen eindelijk begon er iets te veranderen, hij vondt mensen op school, die een soortgelijke gedachtengang als hemzelf hadden. Hij ging steeds meer met hen om en voelde zich er steeds beter bij. Alleen al snel was het zomervakantie en begon het contact te verminderen.

Hij raakte weer helemaal terug in zijn oude leefpatroon en leefde enkel op zijn kamer. Overdags sliep hij en 's nachts leefde hij op zijn kamer. Achter zijn computer, zijn tv, of gitaar. Wederom raakte hij de interesses kwijt die hij had opgebouwt. Niks kon hem meer schelen, behalve zijn vriendin. Hij besloot om voor haar te blijven leven. Ookal zag hij haar hooguit 1 keer in de 2 weken, zij was het enige waarvoor hij kon leven. Toen ook dat contact minder werd en zij de relatie beeindigde stortte alles in. Er was niks meer waarvoor hij kon leven. Hij haatte niets meer, hij probeerde zijn gevoelens te laten verdwijnen en maakte plannen voor zijn laatste dag op deze wereld. Alweder vertrok hij naar diezelfde flat, waar hij ooit eerder had gestaan. Hij probeerde vanalles, te springen, zich te laten vallen, zijn polsen door te snijden, toch kon hij het niet doen. Hij werd kwaad en vond zichzelf zwak. Hij concludeerde dat het weer niet lukte, hij ging naar huis en wachtte tot zijn ouders zouden opstaan. Toen zij kwamen, gaf hij zijn brief en ging naar bed....2 dagen later werd hij opgenomen in een kliniek.

De jongen begon een nieuwe start. Hij leerde zichzelf om zijn ziekte te accepteren. Alleen de lidtekens zijn zwaar om te dragen, maar toch lukt het steeds beter. Hij vond steun bij andere mensen, degene die in een soortgelijke situatie zaten, en andere die hij voorheen alleen als vage kenissen had gezien. Hem werd geleerd om te zoeken naar interesses, hij vond enkele activiteiten die voor hem goede afleiding waren. Hij begon in te zien dat er ook leuke kanten aan zijn bestaan zitten. Met een negatieve instelling behaalde hij niks, nu met een enigszins positieve instelling komt hij uit zijn dal. Hij kent nu motivatie om de activiteiten die hem plezier geven uit te voeren. Niet ieder ander mens is een bedreiging, er zijn mensen die verder kijken dan alleen uiterlijk, of rare opvattingen en ideeen. Het heeft lang geduurd voordat hij dit leerde, maar nu hij dit heeft geleerd heeft zijn bestaan weer waarde gekregen.




Hoop dat je niet er op deze manier achter komt dat het menselijk bestaan niet geheel nutteloos is. Het leven kan heel leuk zijn, alleen moet je zelf de kracht hebben om het leuk te maken.

( even voor de duidelijkheid, het is niet de behandeling in de kliniek waardoor de jongen in het verhaal zichzelf nu grotendeels accepteerd, de kliniek is wel een goed hulpmiddel voor hem geweest, maar het is natuurlijk ook goed mogelijk dat je er zonder zo'n behandeling ook doorheen komt. Je zit nu in een fase van je leven, zie voor meer de link

http://forum.scholieren.com/showthre...hreadid=251700 )

[Snippie]

Hallo Kazanka,

Ik weet ook dat het leven niet geheel nutteloos is maar dat lijkt hij wel. Je wil met je verhaal duidelijk maken dat er wel iets is en dat een depressie ook niet eeuwig duurt, of niet? Je verhaal heeft wel iets en zegt ook wel iets over het leven zelf. Het is niet alleen negatief. Om eerlijk te zijn is het moeilijk om de positieve kant te bekijken. Anderhalve maand terug leek het juist even heel goed te gaan. Ik had de interesse terug en ik had weer iets om voor te leven, het was het waard! Net toen ik er in begon te geloven ging het mis. Ik voelde me alleen, heb maar een paar vrienden, maar vooral voelde ik me eenzaam en onbegrepen. Nu nog. Het is moeilijk voor iemand die niet depressief is de depressie te begrijpen. Ik voel me eenzaam in het proces, in de situatie. Ik weet niet echt wat ik moet doen. Kliniek? Ik ben toch niet gek? Ik wil iemand zijn maar dat ben ik niet, wat moet ik nu nog behalve de dood...?

Groetjes karina

[Kazanka]

Snippie schreef:
Hallo Kazanka,

Ik weet ook dat het leven niet geheel nutteloos is maar dat lijkt hij wel. Je wil met je verhaal duidelijk maken dat er wel iets is en dat een depressie ook niet eeuwig duurt, of niet? Je verhaal heeft wel iets en zegt ook wel iets over het leven zelf. Het is niet alleen negatief. Om eerlijk te zijn is het moeilijk om de positieve kant te bekijken. Anderhalve maand terug leek het juist even heel goed te gaan. Ik had de interesse terug en ik had weer iets om voor te leven, het was het waard! Net toen ik er in begon te geloven ging het mis. Ik voelde me alleen, heb maar een paar vrienden, maar vooral voelde ik me eenzaam en onbegrepen. Nu nog. Het is moeilijk voor iemand die niet depressief is de depressie te begrijpen. Ik voel me eenzaam in het proces, in de situatie. Ik weet niet echt wat ik moet doen. Kliniek? Ik ben toch niet gek? Ik wil iemand zijn maar dat ben ik niet, wat moet ik nu nog behalve de dood...?

Groetjes karina

Wat ik dus wou aangeven met 't verhaal...een depressie is een soort periode, niet iedereen hoeft deze periode te doorstaan, maar als je wel 1 van die mensen bent ligt het aan jezelf hoelang die depressie doorzet. Ga je je opsluiten/afsluiten/a-socialiseren, dan is er de kans dat de depressie zeer lang duurt. Als je probeert ondanks gebrek aan zin/motivatie toch dingen te ondernemen, zal dit op lange termijn de duur van de depressie kunnen verkorten.
Tegen eenzaamheid en onbegrip kan je ook wel dingen ondernemen. Mensen om je heen hebben is wel belangrijk, 't liefst mensen die je enigszins begrijpen, maar aan de andere kant ook niet teveel mensen met dezelfde gedachtes/problemen als jouw. Dan is er de kans dat je negatieve eigenschappen/gedachten/etc van elkaar gaat overnemen.
Zelf heb je nu ook al ervaren dat er ook leuke tijden kunnen zijn. Daar leef je oowk voor, alleen je moet wel inzet tonen om zulke momenten te bereiken. Het zal niet in een keer lukken, je valt altijd wel een klein beetje terug in een zwart gat, maar telkens als je daar uit komt wordt je sterker, ookal lijkt dat misschien niet altijd zo te zijn. Na enige tijd zal je dan ook steeds vaker betere periodes meemaken. Het kost tijd om dat te bereiken, maar het is mogelijk.

Nog ff voor duidelijkheid, een kliniek zit niet vol met gekken, maar met mensen die problemen ervaren zoals een eetstoornis, depressie, gedragsproblemen. Of je moet mensen met problemen zien als gestoorde mensen...

Als laatste; je bent ook al iemand, misschien niet de persoon die je graag zou willen zijn, maar daar kan verandering inkomen. Waar een wil is, is een weg...(klinkt stom, maar tis wel zow)

[lady_x]

Snippie schreef:
Hallo Lady_x

Tja niet het mooiste misschien maar waarom lijkt het dan zo? Je zegt hetzelf mooie moddellen vrouwen. Tja wat er in hun koppie omgaat kunnen wij moeilijk weten, he?
Is goed, ik zie vanzelf wel of je die pagina terug vindt, oke?

Groetjes karina

Ik heb het niet teruggevonden, maar ik weet wel dat hier een tijd terug op dit forum een bericht was over het zwaarweer.nl, of er iets in de plaats was en dergelijke, enkele weken terug dacht ik.
Groetjes.

[Snippie]

Hoi Kazanka,

Voor vijf jaar heb ik gevochten om door te blijven gaan. Ik heb moeilijke periodes moeten overbruggen maar die periodes zijn gelukt. Nu na al die jaren van vechten en rechtop te blijven staan lukt het me maar niet om de interesse en levensplezier terug te vinden. In die vijf jaar heb ik allerlei dingen wel ondernomen ik heb ondanks alles mijn diploma gehaald! De laatste tijd trek ik me steeds meer terug sinds mijn gevoel steeds erger wordt. Ik wil zo graag dat mensen het snappen, ervan af komen.
Alleen op internet heb ik mensen met wie ik kan praten die dezelfde dingen hebben maar in mijn omgeving begrijpt niemand me, ze hebben het zelf nooit meegemaakt.

Ik dacht hetzelfde als wat jij nu zei toen het beter met me ging. Ik had weer interesses ik leek weer te leven. Totdat ik op de nieuwe opleiding kwam (spw) ik wou eigenlijk de (oa) doen maar ik heb een te laag vooropleiding. Toen ging alles weer slechter, ook mede door thuis misschien. Ik verviel weer terug in dat diepe dal en dit keer lijkt het erger dan voor die tijd.

Om eerlijk te zijn maakt een kliniek mij bang. Ik wil niet weggestopt worden, weg van alle mensen. Nee mensen met problemen hoeven niet gestoord te zijn.

Inderdaad ik ben iemand die ik niet wil zijn. ik heb er niet voor gekozen om zo te zijn dat maakt het ook zo moeilijk! Ik heb het gevoel dat ikzelf (was vroeger super optimistisch) innerlijk dood ben en mijn depressie de voledige overhand heeft.

[Snippie]

Hoi lady_x,

Geeft niet dat je het niet teruggevonden hebt.
Ik kijk wel even of ik dat stukje weer terug kan vinden over zwaarweer. In ieder geval bedankt!

[lady_x]

Snippie schreef:
Hoi lady_x,

Geeft niet dat je het niet teruggevonden hebt.
Ik kijk wel even of ik dat stukje weer terug kan vinden over zwaarweer. In ieder geval bedankt!

http://forum.scholieren.com/showthre...hreadid=204238

Dat is het, maar ik weet niet of je er veel mee bent..

[vrolijkevlinder]

Je bent nog jong en onbedorven.
Morgen zal het beter gaan.
Tranen blijven niet bestaan.
Verdwijnen met de zorgen.



Je bent verdomme niet lelijk.
Je bent verdomme niet dom.
Je bent verdomme niet achterlijk.
Gewoon een tof persoon.


Sorry ben even op de dichttoer.

Ik vind het echt kut als andere mensen depressief zijn en dat komt omdat ik dat gevoel echt nog nooit gehad heb. Ja natuurlijk wel een dipje, maar nooit echt langer dan een dag. En als ik dan dit soort verhaaltjes lees dan zou ik alles wat ik in me heb aan vrolijkheid wel willen geven aan iemand als jij.

Want jij hebt het hard nodig, zo te zien. En ik kan je wel vertellen over hoe mooi ik het leven vind en hoe fantastisch het is om gewoon hakoenamatatta te kunnen roepen. Maar jij bent toch iemand anders.

Ik kan je alleen vragen wat je het mooist vind om te doen en waar je het meest van geniet. En datgene wat jij zo mooi vindt. Zorg dat je dat vaak doet. Zoek mensen op die nooit depressief zijn. Maak lol, ga uit, ren in je string en BH aan door het centrum van de stad. Leef en je zult geleefd worden.

Mischien zal je van het bovenstaande niet alles begrijpen. Ik hoop alleen dat je dat wel ooit zal doen.

Kuzz.

[Snippie]

Hoi Vrolijkevlinder,

Je mag blij zijn dat je zelf niet depressief bent en ik hoop ook niet dat je het wordt van al deze nare berichtjes. Wel lief dat je alle vrolijkheid aan mij wil geven maar je moet ook aan jezelf denken he? Iedereen heeft vrolijkheid en geluk nodig dus ook jij!

Dat gedicht vind ik wel mooi! Het grijpt mij erg aan!

Ik vindt het mooi om te schrijven, dat is mijn levenslust maar zelfs dat gaat niet. In mijn omgeving zitten alleen mensen die niet depri zijn en juist dan voel ik me eenzamer dan ooit! Niemand begrijpt me. Ik weet wel wat jij wil zeggen, kom los uit die sleur en zoek mensen op. Helaas werkt mijn gevoel niet altijd mee anders had ik het zeker gedaan.

Groetjes karina

[Miss Helena]

Nog niet zo heel lang geleden wilde ik ook dood. Ik zag geen oplossing meer voor mijn verdriet en mijn angsten, behalve 1 ding: de dood.
Op t punt dat t echt slecht ging, dat ik echt niet meer wilde, ben ik wakker geschrokken. Er ligt nog een heel leven voor me, ook voor jou. De dood is niet de oplossing. Ik denk, maar misschien hoop k t juist alleen, dat de toekomst iets brengt. Het wordt beterder. Als ik hier niet in zou geloven, zou ik helemaal geen houvast meer hebben. Probeer ook dat geloof te hebben. Nu is t slecht, je voelt je slecht, maar er komt een betere tijd. Iedereen zei dit altijd tegen mij, maar nu probeer ik er zelf ook in te geloven. Liefs, Heleen.

ps: er zijn meer mensen die je begrijpen dan je denkt! Echt waar...

[Snippie]

Hoi Miss helena,

Ik schrik ook steeds wakker, nu ook. Als het zover is dat ik dood wil is er net weer een klein stro halmpje waar ik in begin te geloven en die komt van God. Steeds als ik het vastpak heb ik hoop op het moment dat ik erin begin te geloven wordt ik depressief en zo blijft die cirkel doorgaan. God heeft me vaak letterlijk gered van de dood, maar waarom moet ik zo lijden?
Het is moeilijk...

Ik beschrijf mijn depressie zo: Stel iemand waar je veel van houdt ligt in coma en je weet zeker dat deze er niet meer uitkomt en jij kunt hem of haar uit dit lijden verlossen wat zou jij dan doen? Moeilijk he? Ik voel me als zo iemand maar dan omgekeerd. Ik beweeg nog wel maar mijn geest is niet van mij maar van mijn depressie.

Misschien komt dit verwarrend over maar ik weet niet hoe ik het anders moet omschijven

[diane]

Hoi Snippie

Ik begrijp heel goed wat je bedoelt maar ik kan je niet verder helpen wel heb ik een gedicht voor je waar ik veel steun uit haal.

Je Vader

Voor Hij zijn kinderen naar de aarde zond,
gaf Hij elk van hen een zeer zorgvuldig
uitgezocht paketje met problemen mee.

Deze beloofd hij gelimlachend,zijn van jou alleen.
Niemand anders kan deze zegeningen ondervinden
die deze problemen je zullen brengen.

En alleen jij hebt de speciale talenten
en mogelijkheden die nodig zullen zijn
om deze problemen tot je dienaren te maken

Daal nu af naar je geboorte en naar je vergetelheid
Weet dat Ik je bovenmate liefheb.
Deze problemen die Ik je geef zijn het symbool van de liefde.

Het monument dat je van je leven maakt
met behulp van je problemen zal een symbool zijn
van je liefde voor Mij

je Vader

Groetjes Diane ev veel suc6

[Snippie]

Hoi Diane,

Ik ben er stil van....

[Miss Helena]

Snippie schreef:
Hoi Miss helena,

Ik schrik ook steeds wakker, nu ook. Als het zover is dat ik dood wil is er net weer een klein stro halmpje waar ik in begin te geloven en die komt van God. Steeds als ik het vastpak heb ik hoop op het moment dat ik erin begin te geloven wordt ik depressief en zo blijft die cirkel doorgaan. God heeft me vaak letterlijk gered van de dood, maar waarom moet ik zo lijden?
Het is moeilijk...

Ik beschrijf mijn depressie zo: Stel iemand waar je veel van houdt ligt in coma en je weet zeker dat deze er niet meer uitkomt en jij kunt hem of haar uit dit lijden verlossen wat zou jij dan doen? Moeilijk he? Ik voel me als zo iemand maar dan omgekeerd. Ik beweeg nog wel maar mijn geest is niet van mij maar van mijn depressie.

Misschien komt dit verwarrend over maar ik weet niet hoe ik het anders moet omschijven

Het komt niet verwarrend over, ik snap wat je ermee bedoelt. Als je in God gelooft, wat ik ook doe, kun je veel van je gevoelens kwijt. Ik begrijp wat je wilt zeggen met verhaal van de coma, maar dit is iets anders. Een comapatient heeft pijn. Lichamelijke pijnen, een andere oplossing is er vaak niet dan er 'de stekkers uittrekken.' Er is wel een andere oplossing in jou geval. Ik hoop dat je eruit komt......... Zorg dat je geest weer van jou wordt, niet van je depressie.

[Snippie]

Hoi Miss helena,

Toch snap ik het niet. Oke een coma pattient heeft lichamelijk pijnen en tja veel nut heeft het ook niet als je niks meer kan. Ik daarintegen kan me bewegen maar kan geestelijk nog weinig wat echt van mezelf uit komt. Wat is het verschil als je het hebt over het nut om daarintegen nog te leven?

Ik heb veel geprobeerd om uit mijn depressie te komen of in ieder geval dat het beter zou kunnen gaan. Het tegenovergestelde is gebeurd, het gaat slechter met mij.

Ik wil ook wel dat die geest van mij weer is, maar hoe doe je dit?

[Miss Helena]

Meisje,
Ik weet niet waar je depressie precies door komt, maar kun je er niet iets aan doen??? ECHT iets aan doen bedoel ik, zodat je t probleem ook voor eens en altijd opgelost is?
Je zegt dat je jezelf haat. Waarom haat je jezelf?? Er moet een reden voor zijn. Ik weet van je opleiding etc, en dat je t daar ontzettend moeilijk mee hebt. Maar daar hoef je jezelf toch niet voor te haten?? Je hebt heel erg veel pech gehad en dat helpt je niet, dat weet ik, maar jezelf haten.... Daar moet veel meer voor aan de hand zijn...
Zoals ik al zei, en nog veel anderen hier, is t ook voor mij niet gemakkelijk geweest. Veel familieleden van mij zijn in korte tijd gestorven, waaronder mijn moeder. Daar kwamen nog meer dingen bij, en op een gegeven moment wilde ik dus niet meer. Ik heb dit al eerder verteld, dat weet ik, maar ik wil je proberen duidelijk te maken dat ik t heb ingezien. Dat moet jij ook doen. Zet voor jezelf, evt. met n vriendin ofzo, op een rijtje wat er precies aan de hand is allemaal. Dat je niet meer wilt leven komt iig niet zomaar uit de lucht vallen. Als je niet kunt praten, schrijf iets op. Probeer iets te doen, alsjeblieft, voordat het te laat is. Het leven wordt weer mooi, voor jou en voor mij............. Heel veel liefs, Heleen.

[Snippie]

Hoi Miss helena,

Ik vindt het ook moeilijk te zeggen waar mijn depressie nou precies vandaan komt. Ik denk dat er niet een speciafieke reden voor is het kan van alles zijn. ik noem even een aantal dingen op zoals; Ben 9 jaar gepest geweest (sinds 2 jaar niet meer), mijn ouders dronken vroeger veel (nu minder, gelukkig), er was veel geschreeuw, mijn ouders lieten mij mn gang gaan (verwaarlozing) , moest op 8 jarige leeftijd voor mijn moeder zorgen (chronische ziekte, soort reuma, ze weet nu beter hoe ze ermee om moet gaan vroeger lag ze dikwijls op bed), er hebben vreemde mensen aan mij gezeten, mijn lievelingsoom is overleden, nu is er thuis nog veel ruzie en spanning en mijn vader heeft totaal geen interesse in mij (behalve als ie boos is natuurlijk) Ja ik ben ook mee bezig om echt iets te doen met kamertraining, maar dat wil niet echt opschieten.
Ik haat mezelf omdat mijn ouders en zus op mij neer kijken en veel van mij verwachten. Op mijn werk krijg ik ook alleen te horen wat slecht gaat, en ik zelf leg de lat voor mezelf ook wel te hoog. Ik wil laten zien dat ik het best wel kan. Als ik merk dat ik het verwachte toch niet kan haat ik mezelf alleen maar meer en denk ik; zie je wel ik kan het niet!

Ik vindt het echt knap dat je ondanks alles je er zo door heen blijft vechten hoewel dit wel moeilijk is natuurlijk. Ook vind ik het onwijs knap dat je nog na alles wat jij hebt meegemaakt kunt zeggen dat het leven weer mooi wordt. ik bewonder je daar enorm om want dat heb ik absoluut niet die kracht.

er is zoveel aan de hand dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen. Ik ben wanhopig is het enige wat ik op dit moment weet. Ik heb zoveel gedaan en toch wil ik nog wel iets doen als ik zeker wist dat het ging helpen, ik weet alleen niet meer wat..

Groetjes karina

Soms helpt het je minder aan te trekken van anderen. Ik weet niet, heb niet alles gelezen, maar heb zo een gevoel..

Na ja, ik ga slapen *hoofdpijn*

[Miss Helena]

Snippie schreef:
Hoi Miss helena,

Ik vindt het ook moeilijk te zeggen waar mijn depressie nou precies vandaan komt. Ik denk dat er niet een speciafieke reden voor is het kan van alles zijn. ik noem even een aantal dingen op zoals; Ben 9 jaar gepest geweest (sinds 2 jaar niet meer), mijn ouders dronken vroeger veel (nu minder, gelukkig), er was veel geschreeuw, mijn ouders lieten mij mn gang gaan (verwaarlozing) , moest op 8 jarige leeftijd voor mijn moeder zorgen (chronische ziekte, soort reuma, ze weet nu beter hoe ze ermee om moet gaan vroeger lag ze dikwijls op bed), er hebben vreemde mensen aan mij gezeten, mijn lievelingsoom is overleden, nu is er thuis nog veel ruzie en spanning en mijn vader heeft totaal geen interesse in mij (behalve als ie boos is natuurlijk) Ja ik ben ook mee bezig om echt iets te doen met kamertraining, maar dat wil niet echt opschieten.
Ik haat mezelf omdat mijn ouders en zus op mij neer kijken en veel van mij verwachten. Op mijn werk krijg ik ook alleen te horen wat slecht gaat, en ik zelf leg de lat voor mezelf ook wel te hoog. Ik wil laten zien dat ik het best wel kan. Als ik merk dat ik het verwachte toch niet kan haat ik mezelf alleen maar meer en denk ik; zie je wel ik kan het niet!

Ik vindt het echt knap dat je ondanks alles je er zo door heen blijft vechten hoewel dit wel moeilijk is natuurlijk. Ook vind ik het onwijs knap dat je nog na alles wat jij hebt meegemaakt kunt zeggen dat het leven weer mooi wordt. ik bewonder je daar enorm om want dat heb ik absoluut niet die kracht.

er is zoveel aan de hand dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen. Ik ben wanhopig is het enige wat ik op dit moment weet. Ik heb zoveel gedaan en toch wil ik nog wel iets doen als ik zeker wist dat het ging helpen, ik weet alleen niet meer wat..

Groetjes karina

Gepest worden is verschrikkelijk. Ik heb t van dichtbij meegemaakt en vind t alleen maar lafheid. Je kunt iemand zo erg vernederen dat diegene er de rest van zijn leven mee zit. Probeer het als iets positiefs te beschouwen dat je nu niet meer gepest wordt. Men respecteert je nu.

Een moeder verzorgen op jonge leeftijd is iets waar ik min of meer over mee kan praten. Dat is heel erg, maar gelukkig gaat t nu iets beterder met je moeder. Dat scheelt voor jou minder zorgen voor haar. Je hoeft je daar niet meer druk over te maken.
Verwaarlozing van ouders vind ik nog steeds vreemd om te horen. Ik ben zo absoluut niet opgegroeid, en kan niet begrijpen waarom mensen dat doen. Kinderen zijn er om liefde aan te geven, niet om te verwaarlozen.

Kun je niet met je zus praten? Je zegt dat je ouders en zus op je neerkijken. Misschien voelt je zus zich ook zo. Zou je niet aan haar uit kunnen leggen hoe je je voelt?

Je legt die lat idd te hoog. Niet alles hoeft in 1 x super te gaan, we komen allemaal een stap verder door vallen en opstaan. Geloof wat meer in jezelf, je hebt faalangst. Je bent bang om alles verkeerd te doen. Als jij je eigen geloof in jezelf krijgt, zul je zien dat t beter gaat. Je kunt t wel!

Jij kunt ook die kracht vinden! Ik dacht eerst ook niet zo, maar nu moet ik wel. Ik wil niet weg van hier, ik wil mijn vriend(inn)en niet misschien, en al helemaal mijn familie niet. Ik zou zo graag bij mijn moeder zijn, maar dan ben ik weer niet bij mn vader. Zo probeer ik t dan te zien: ik kan mijn vader niet alleen laten. Jij moet ook zorgen dat je die kracht vindt. Ga ajb met iemand praten bij je op school ofzo, een leraar of een vertrouwenspersoon. Dat heb ik ook gedaan. Ik kan altijd bij een lerares bij mij op school terecht, en nee, hij of zij vindt jou niet raar. Je bent juist sterk als je die eerste stap zet door met iemand te gaan praten. Iemand die je echt vertrouwt. xxx Heleen.

[Snippie]

Hoi Miss Helena,

Ja tis inderdaad verschrikkelijk. Ik bekijk het ook als iets positiefs dat ik nu niet meer gepest wordt maar ik heb er nog steeds last van. Mijn uiterlijk daar let ik erg op, mn eigenwaarde is er bijna niet meer, mn zelfvertrouwen is gezakt.

Ja gelukkig gaat het iets beter met haar maar dat neemt mijn zorgen niet echt weg. Ik blijf toch altijd zorg voor mijn moeder hebben en zie ook aan haar of het beter of slechter gaat.
Ja het is vreemd maar vroeger vond ik het normaal (klinkt stom) totdat ik wist wat ik mis liep.

Ik heb geen goede band met mijn zus door wat tussen ons gebeurdt is. Mijn andere broers en zus kan ik wel beter overweg maar zij weten niet echt wat er gaande is. (2 broers en 1 zus zijn al het huis uit, al een paar jaar)

Ik heb het gevoel gekregen nu dat ik alles perfect moet doen en dat werkt mij enorm tegen. Ik heb geen vertrouwen meer in mezelf maar kijkt angstvallig wat anderen ervan vinden. Als iets niet goed is gegaan krijg ik dat meteen te horen. Ik wil ook zo graag weer geloven in mezelf maar vraag me af hoe ik die geloof weer terug krijgt.

Ik wil mijn famillie, vrienden, kennisen enz ook niet missen. Ik houd immers van hun en heb vijf jaar gevochten om door te gaan. Mijn vertrouwen is dikwijls beschaamd en toch probeer ik het steeds weer. ik had met mijn mentrix gepraat maar dit bleek achteraf ook niet zo´n goede keuze te zijn geweest, helaas.
Ik weet niet meer wie ik wel of niet kan vertrouwen.

Groetjes karina

[Miss Helena]

Kun je dan niet met je broers en zus praten die niet meer thuis wonen? Kun je ze niet vertellen wat er aan de hand is? Hebben ze ook geen vermoeden, of komen ze nooit meer thuis? Ik heb ook een broer en zus die niet meer thuis wonen, en daar kan ik heel goed mee praten. Zij komen vaak langs, weten precies hoe t gaat, dat zien ze toch wel aan me.
NIEMAND is perfect. Jij niet, ik niet, niemand niet. Daar hoef je ook niet naar te streven. Blijf jezelf. xxx Heleen.

[Snippie]

Hoi Miss Helena,

Ik zie mijn broers en zussen niet zo heel vaak meer. Ja, behalve mijn ena oudste broer. Hij komt nog wel vaak bij ons over de voer, hij is er nu ook trouwens. Maar dan gaat alles anders, beter. ik weet niet maar dan lijkt het altijd net of alles koek en ei tussen mijn ouders en mij is. Met mijn oudste broer en zus heb ik weinig contact ik ken ze dan ook nauwelijks. Ik was nog jong toen hun het huis uit gingen en doordat de leeftijds verschil te groot was had ik ook bijna geen contact met hen. Ze hebben dus totaal geen vermoeden wat er thuis aan de hand is want als ze komen wordt er bij ons thuis gewoon mooi weer gespeeld.
Ik heb zo´n gevoel van wel, gek is dat.

Groetjes karina

ik weet hoe het is om jezelf te haten, maar niet in die mate. ik ben zelf nogal misantropisch , maar dat wil niet zeggen dat ik zo ben als de jongen in het verhaal, ik ben uit de depressie en terug van weggeweest met een dikke middelvinger naar iedereen die me onvrolijke buien wil bezorgen.
ik weet niet of je er iets aan hebt, vast niet, maar wat mij heeel erg veel geholpen heb, is vrienden, en muziek. muziek waar je je troost in ken vinden. en vrienden die het begrijpen en met je meeleven en je helpen. zoek je troost niet op internet, dat helpt geen flikker (bij mij althans), okay ik hou me mond wel weer der komt toch nix zinnigs uit op dit moment

[Snippie]

hoi Socidal eendje,

Misantropisch? Nog nooit van gehoord mag ik vtagen wat dat is?
Mijn vrienden wonen hier helaas niet in de buurt anders was ik er zekers naartoe gegaan. Muziek waar ik mezelf in uit kan halen (meestal skyradio) helpt mij niet erg. Als ik alleen ben zeker met muziek wordt ik nog downer. Op internet helpt mij daarintegen wel, mensen die je begrijpen (eindelijk)
Verder nog een tip aan iedereen die ook depri is. Probeer onder de mensen te zijn en een structuur te hebben je zelut zien dat het dan beter gaat!

Groetjes karina

[Kazanka]

Snippie schreef:


Misantropisch? Nog nooit van gehoord mag ik vtagen wat dat is?

haat tegen het menselijk ras

Snippie schreef:
hoi Socidal eendje,

Misantropisch? Nog nooit van gehoord mag ik vtagen wat dat is?
Mijn vrienden wonen hier helaas niet in de buurt anders was ik er zekers naartoe gegaan. Muziek waar ik mezelf in uit kan halen (meestal skyradio) helpt mij niet erg. Als ik alleen ben zeker met muziek wordt ik nog downer. Op internet helpt mij daarintegen wel, mensen die je begrijpen (eindelijk)
Verder nog een tip aan iedereen die ook depri is. Probeer onder de mensen te zijn en een structuur te hebben je zelut zien dat het dan beter gaat!

Groetjes karina

inderdaad.. gewoon mensenhaat. maar als je nix hebt aan mijn raad kan ik je helaas niet verder helpen.. sorry, maar aleen moet ik even kwijt dat op i-net mensen net doen alsof het ze boeit.. maar als je ze ECHT nodig heb laten ze je voor grof vuil achter, moet k ff kwijt....
het enige wat ik nog kan zeggen is.. kop omhoog, borst vooruit en doorgaan...omdat je het waard bent

[Miss Helena]

suicidal eendje schreef:
moet ik even kwijt dat op i-net mensen net doen alsof het ze boeit.. maar als je ze ECHT nodig heb laten ze je voor grof vuil achter, moet k ff kwijt....

Vind t nogal krom dat je nou net praat of dat iedereen zo is. Er zijn hier heus wel mensen die t echt boeit, en ja, dat weet ik zeker, want ik heb nu contact met iemand.
Dan boeit t jou zeker op dit forum in t ECHT ook allemaal niet...

[Wasteland]

Snippie schreef:
Hallo allemaal,

Ik ben net nieuw hier. Het gaat niet zo goed met mij zoals je kunt zien, ik hoop dat deze forum me steun biedt.

Ik haat mezelf! Wat doe ik eigenlijk nog hier?? Ik ben nu al vijf jaar depressief en heb er echt wat van proberen te maken, maar het lukt gewoon niet. Ik loop de laatse tijd alleen maar te denken aan zelfmoord. Ik ben zelfs al met plannen bezig. ik weet dat het niet goed is maar ik voel me waardeloos en onbegrepen. Wat weten de mensen uit mijn omgeving nou hoe ik me voel of wat ik heb meegemaakt. Niks kan me meer schelen. School, werk, totaal niks. Ik leef als een sombie en de laatste tijd is het helemaal erg! Ik ben bang voor mezelf want als het zo doorgaat wil ik echt niet meer leven!

Alsjeblieft kan iemand me helpen? Ik wil niet dood ik wil alleen een oplossing (alsjeblieft geen instellingen want dat heb ik allemaal al doorlopen)

Bedankt!

Groetjes karina

Oplossingen zijn er pas nadat jij dingen hebt verandert. Jouw beeld over jezelf is laag. Zo verlagend dat iedere keer als je dat tegen jezelf zegt met nog een stapje verlaagd. Probeer uit deze rol te stappen. Probeer op jouw eigen manier actief te worden en laat je niet ondermijnen door de gedachte aan zelfmoord. Je zou eens kunnen kijken op www.depressiehulp.tk. Probeer bezig te blijven. Hoe negatief je er ook over denkt.

Ik leef ook in een depressie maar ik heb de dingen redelijk op een rijtje staan. Wil je erover praten mail rustig of meld me aan op msn: rob19@eminem.com

Miss Helena schreef:
Vind t nogal krom dat je nou net praat of dat iedereen zo is. Er zijn hier heus wel mensen die t echt boeit, en ja, dat weet ik zeker, want ik heb nu contact met iemand.
Dan boeit t jou zeker op dit forum in t ECHT ook allemaal niet...

nee inderdaad, het intereseert geen reet, maar als ik mensen kan helpen dan vind ik dat wel leuk, maar als ik je niet ken dan intereseert het me geen flikker, ik zie jullie toch nooit irl

[Orion16]

Hé Karina,

Mooie gedichten Echt iets wat je raakt!

[Snippie]

Hoi Kazanka,

Bedankt want ik had geen idee wat dat betekende. Nog nooit eerder van gehoord. In ieder geval bedankt

Hoi suicidal eendje,

Ik ben het helaas niet met je eens dat op internet mensen je niet willen helpen. Ik ervaar dat anders. Ik zie zoveel herkenning bij andere mensen. De herkenning die ik niet in mijn naaste omgeving heb. Om er samen over te praten lucht mij op en kan ik weer verder mijn leven oppakken en doorgaan. Dat zou jij ook moeten doen suicidal eendje. Waarom al die haat naar de mensen? Heeft de omgeving je onrecht aangedaan?

Ja kop op en verder gaan dat zou jij ook moeten doen! Niet alle mensen zijn slecht of onaardig, echt je kan ook goede treffen al lijkt dat niet altijd even zo.

Hoi Miss helena,

Ben het met je eens

Hoi wasteland,

Je hebt helemaal gelijk. Gelukkig gaat het nu wat beter dan voorheen en kan ik zelfs al een beetje lachen. Ik ben van de week weer naar stage geweest ondanks dat ik me niet zo goed voelde. Ik was onder de kinderen en dacht, ja dit is waarvoor ik nog leef. Ben blij dat ik gegaan ben Ik zal eens op die site kijken, bedankt!

Ik meld je wel even aan als mij dat lukt want ik ben er zo´n held in (not!!)

Hoi suicidal eendje,

Mag ik je iets vragen? Waarom reageer je als je het niets kan schelen? Ik denk namelijk dat je sommige dingen best wel wat kan schelen want anders reageerde je toch niet? Of zie ik dit verkeerd?

Hoi Orion16,

Bedankt! Ik heb ze ook uit de grond van mijn hart geschreven!

ik hou mijn kop omhoog, en ik ga door, maar mensen zijn gewoon stom, vervelend, agressief, oneerlijk, gewelddadig, altijd op zoek naar macht, hier heb ik een ongelofelijke graf hekel aan, en ik wil niet zeggen dat ik het niet heb, want het is menselijk, maar mensen verzieken gewoon te veel, natuur, mileu weet ik veel allemaal, alles wat mensen aanraken word gesloopt

[Wasteland]

[QUOTE]Snippie schreef:
[B]
Hoi wasteland,

Je hebt helemaal gelijk. Gelukkig gaat het nu wat beter dan voorheen en kan ik zelfs al een beetje lachen. Ik ben van de week weer naar stage geweest ondanks dat ik me niet zo goed voelde. Ik was onder de kinderen en dacht, ja dit is waarvoor ik nog leef. Ben blij dat ik gegaan ben Ik zal eens op die site kijken, bedankt!

Ik meld je wel even aan als mij dat lukt want ik ben er zo´n held in (not!!)

[quote]

Hallo Snippie,

Fijn om te horen dat het beter met je gaat. Kop op en doorgaan. Is en blijft soms moeilijk maar zeker weten dat alles weer op zijn pootjes terecht komt. Bedankt voor de positieve reactie!!!

[Orion16]

Snippie schreef:
Hoi Orion16,

Bedankt! Ik heb ze ook uit de grond van mijn hart geschreven!

Helemaal zelf verzonnen / bedacht? Wat mooi zeg ik kon het voelen.. *respect*

Ik had je trouwens al toegevoegd op MSN maar je had me geloof ik nog niet geaccepteerd dacht ik?

[Snippie]

Hoi Suicidal eendje,

Ik snap dat je niet lekker in je vel zit en het daardoor een beetje (erg) zwart ziet. Maar laat ik de vraag dan anders stellen. Wat doe jij om het beter te maken. Ik bedoel jij verwacht van andere mensen wat en nu is de vraag wat doe je zelf aan milleu, omgeving.
Ben ik nu stom, vervelend, agressief, oneerlijk of geweldadig? Ik bedoel je kunt kijken naar mensen met macht of je kunt om me je heen kijken. Natuurlijk zijn de mensen niet perfect en gaat veel dingen rond uit klote maar dat wil niet zeggen dat alles zo is. Kijk eens om je heen, wat zie je als je realistisch kijkt. Alleen narigheid? Of zie je tussen alles door ook liefde, blijdschap, humor enz? Je kunt de wereld op verschillende manieren bekijken. Wanneer ik down ben zie ik alles 'zwart' wanneer ik chagarijnig ben lijkt het net of andere mensen dat ook zijn. Ben ik vrolijk dan zijn mensen ook vrolijk en aardig naar mij toe. Jij hebt een indruk op andere mensen. Hoe ben jij ingesteld?

Hoi Wasteland,

ik vindt het fijn om mezelf te zijn zoals nu,

Hoi Orion,

Yep zelf verzonnen maar dat kan alleen wanneer ik me echt klote voel.
Ik heb laatst wel iemand geacepteerd weet niet of jij dat was. Als het nog niet gelukt is probeer je het nog een keer. Ik heb nog nooit iemand geweigerd die mij toevoegd

[Orion16]

Snippie schreef:
[BHoi Orion,

Yep zelf verzonnen maar dat kan alleen wanneer ik me echt klote voel.
Ik heb laatst wel iemand geacepteerd weet niet of jij dat was. Als het nog niet gelukt is probeer je het nog een keer. Ik heb nog nooit iemand geweigerd die mij toevoegd [/B]

Dan kun je je gevoelens echt goed uiten op zo'n manier, knap van je.. Dichten is overigens best leuk, als je ervoor in de stemming bent tenminste..

Ik kwam er net achter dat je me hebt toegevoegd je staat in de lijst "Toegevoegd door de volgende gebruikers..". Thanks! Ik had het alleen niet opgemerkt omdat er alleen je e-mail adres stond en geen naam of iets dergelijks. Maargoed, dan zie ik je wel een keertje online?

groetjes

P.s: Dat was ik..., als het goed is heb je mijn naam moeten kunnen zien (Antal)