Rare vriendinnen

[Girliej91]

Hooi,

Ik zit er een beetje mee dat sommige mensen, daarbij horen een aantal vriendinnen, raar doen tegen me.
Als ik bijvoorbeeld iets fout doe dan word daar extra hard om gelachen en dat wordt daarna weer regelmatig herhaald. Bijvoorbeeld dat een vriendin me liet schrikken nou ik schrok ging ze helemaal stuk van het lachen en dan heeft ze het er nog minstens 2x over. De eerste keer vind ik het dan ook wel grappig maar daarna denk ik zo grappig was het nou ook weer niet.
Laatst zei ik van waarom lachen jullie zo vaak om dat sorot dingen van mij en toen werd er gezegd, omdat het bij jou zo grappig is. ??????

Ik heb ook als mensen iets gemeens tegen me zeggen of doen sommige vriendinnen dat juist leuk vinden. Dan denk ik waarom lach je nou weer.

Ik probeer verder helemaal niet leuk te zijn ofzo gewoon normaal, maar toch heb ik het idee dat ik anders behandeld word. Ze onderschatten me ook vaak. Ik ben dan wel klein, maar ze weten het altijd beter denken ze.. Naja ik word er een beetje moe van heeft iemand raad voor mij?

Misschien hebben je vriendinnen niet zo door dat je het niet leuk vind. Probeer met ze te praten en maak duidelijk dat je het niet fijn vind als ze dat soort dingen blijven herhalen.

[Nijn*]

Ik verplaats deze even naar T&P, omdat me dat een betere plek lijkt. Op verzoek van de fb's daar mag 'ie van mij ook naar L&R

[Daantjer]

Je moet ze confronteren met het feit dat je hun reacties niet leuk vindt. Ik heb hier en daar ook enige twijfel of ze wel échte vriendinnen van je zijn, met vrienden moet het zo zijn dat als je iets fout doet dat ze even lachen en weer door gaan met het dagelijkse leven, mijn vrienden en ik lopen elkaar ook wel te kutten maar niet zo als dit. Ik vind dit toch best absurd.

[Em.]

Los ervan wat de rest zegt, krijg ik ook het gevoel dat je een beetje onzeker bent. Ik weet natuurlijk niet meer dan wat je vertelt, dus ik kan niet weten in hoeverre dit 'echt' is en in hoeverre het 'in je hoofd' zit. Niet om je aan te vallen, maar ik ken het van mezelf. Vaak vóel ik me uitgelachen, terwijl het niet zo is. Of iets wat iemand als neutraal bedoelt, blijft de hele dag in mijn hoofd malen en krijg ik er allemaal nare gevoelens van en dergelijke. Dat kan óók meespelen, daardoor kunnen dingen erger lijken en trek je het je erger van.

Op zich zou het helemaal niets kwalijks hóeven zijn dat dingen bij jou grappiger lijken, misschien trek je gewoon een heel leuk verbaasd gezicht als iets fout gaat, of iets dergelijks, en vinden die vriendinnen dat juist leuk aan jou. Dat ís een mogelijkheid, net zoals het een mogelijkheid is dat ze je (toch wel) geheel belachelijk maken. Maar omdat je onzeker overkomt (waardoor je zulke dingen uitvergroot) én omdat het je vriendinnen zijn, denk ik niet dat het per se het laatste is. Misschien is het veel onschuldiger en zijn ze zich er niet zo van bewust dat het je kwetst of bedoelen ze het helemaal niet zo.

Ik zou er inderdaad eens over gaan praten. En dan niet als er duizend mensen langs rennen en de helft binnen vijf minuten weg moet, en zo. Even duidelijk maken dat jíj het niet prettig vindt, omdat je soms een beetje het gevoel krijgt om uitgelachen te worden. En vragen of ze het daadwerkelijk zo bedoelen en of ze weten dat je dat niet zo fijn vindt, zoiets. In ieder geval, probeer rustig te vertellen wat je voelt en te kijken hoe je vriendinnen daarop reageren.

En - wat ik ook niet geheel uitsluit - als ze weigeren je serieus te nemen, je niet goed behandelen, ze (zelfs nadat je meerdere keren hebt gezegd het niet fijn te vinden) gewoon doorgaan met je bespotten, dan zijn het waarschijnlijk geen 'echte' vriendinnen. Die ben je liever kwijt dan rijk, echt.

(En klein zijn heeft niets met onderschatten te maken, hoor! Hoewel, misschien een heel klein beetje, ver en psychologisch, maar mijn brugklas is destijds geterroriseerd door iemand van amper 1,50 meter en echt níet dat die onderschat werd! hoewel je dat natuurlijk ook weer niet moet doen - en hé, Napoleon was ook klein, en Stalin ook, geloof ik.)

Em. schreef:

Los ervan wat de rest zegt, krijg ik ook het gevoel dat je een beetje onzeker bent. Ik weet natuurlijk niet meer dan wat je vertelt, dus ik kan niet weten in hoeverre dit 'echt' is en in hoeverre het 'in je hoofd' zit. Niet om je aan te vallen, maar ik ken het van mezelf. Vaak vóel ik me uitgelachen, terwijl het niet zo is. Of iets wat iemand als neutraal bedoelt, blijft de hele dag in mijn hoofd malen en krijg ik er allemaal nare gevoelens van en dergelijke. Dat kan óók meespelen, daardoor kunnen dingen erger lijken en trek je het je erger van.

Op zich zou het helemaal niets kwalijks hóeven zijn dat dingen bij jou grappiger lijken, misschien trek je gewoon een heel leuk verbaasd gezicht als iets fout gaat, of iets dergelijks, en vinden die vriendinnen dat juist leuk aan jou. Dat ís een mogelijkheid, net zoals het een mogelijkheid is dat ze je (toch wel) geheel belachelijk maken. Maar omdat je onzeker overkomt (waardoor je zulke dingen uitvergroot) én omdat het je vriendinnen zijn, denk ik niet dat het per se het laatste is. Misschien is het veel onschuldiger en zijn ze zich er niet zo van bewust dat het je kwetst of bedoelen ze het helemaal niet zo.

Ik zou er inderdaad eens over gaan praten. En dan niet als er duizend mensen langs rennen en de helft binnen vijf minuten weg moet, en zo. Even duidelijk maken dat jíj het niet prettig vindt, omdat je soms een beetje het gevoel krijgt om uitgelachen te worden. En vragen of ze het daadwerkelijk zo bedoelen en of ze weten dat je dat niet zo fijn vindt, zoiets. In ieder geval, probeer rustig te vertellen wat je voelt en te kijken hoe je vriendinnen daarop reageren.

En - wat ik ook niet geheel uitsluit - als ze weigeren je serieus te nemen, je niet goed behandelen, ze (zelfs nadat je meerdere keren hebt gezegd het niet fijn te vinden) gewoon doorgaan met je bespotten, dan zijn het waarschijnlijk geen 'echte' vriendinnen. Die ben je liever kwijt dan rijk, echt.

(En klein zijn heeft niets met onderschatten te maken, hoor! Hoewel, misschien een heel klein beetje, ver en psychologisch, maar mijn brugklas is destijds geterroriseerd door iemand van amper 1,50 meter en echt níet dat die onderschat werd! hoewel je dat natuurlijk ook weer niet moet doen - en hé, Napoleon was ook klein, en Stalin ook, geloof ik.)

Precies! Jij hebt verwoord wat ik erbij wilde zeggen.
Waarschijnlijk bedoelen ze het niet eens lullig tegenover jou. Als er bij mijn vrienden ook wat gebeurd, dan wordt er soms dagen daarna ook nog over gesproken. Maar dat is niet erg, want iedereen vindt het grappig. Als jij echt onzeker bent dan is het natuurlijk niet grappig, dan is het begrijpelijk dat je je er heel erg aan stoort. Ga praten met je vriendinnen! En inderdaad als zij doorgaan dan zijn het geen echte vriendinnen en dan kan je ze misschien beter laten vallen.