Advertentie | |
|
06-01-2005, 21:21 | ||
Citaat:
|
06-01-2005, 21:24 | ||
Citaat:
__________________
Sun is shining on my head, but it's a rainy day
|
06-01-2005, 21:38 | ||
Citaat:
steun hem waar je kan, dus ook als hij z'n ouders nog een kans wil geven.
__________________
ik vind het hier zo gezellig, ik doe gewoon mijn broekje uit
|
06-01-2005, 21:41 | |||
Verwijderd
|
Citaat:
Citaat:
|
07-01-2005, 00:39 | ||
Citaat:
Punt, uit. En zo reageren vaak de meeste mensen. Verhaal te gecompliceerd, hoge mate van langslependheid, onpeilbare aantallen kasten, tot de nok toe gevuld met skeletten. Branden mensen hun fikken liever niet aan.... En jammer dat dat zo is.... Bovenstaand verhaal doet me sterk denken aan mijn eigen thuissituatie (niets met drugs, wel gezinsproblemen) van zon 12 tot en met anderhalf jaar terug. Krom, manipulatief, gemeen, woorden te over. Veel advies kan ik hier niet bloggen, ik heb de manier gekozen van de hitte uitzitten. De kromme psychoilogische oorlogvoering verdeelt zich nu diffuus over mij, mn broertje & zusje. Dit in enigzins evenredige mate, dus wat betreft het 'eerlijk delen' element zit t gezin wel weer snor. Mn vriendin is eens naast em blijven staan op t moment dat ze door mijn ouders weggestuurd werd omdat ze mij eens goed onder handen wilden nemen. Hoewel t tussen mij en dat meisje naderhand mis is gelopen, is dat toch een van de momenten geweest waar ik veel aan heb gehad en zoveel indruk heeft gemaakt dat ik t me herinner. Misschien juist omdat ze niet alles zag, maar wel doorhad dat t allemaal niet klopte, en toch de moed had tegen mijn ouders in te gaan en letterlijk naast me te blijven staan, weigerend weg te gaan. Mn andere vriendinnetjes en vrienden waren het altijd meer dan roerend met me eens over het kutgedoe hier thuis. Dat scheelt wel, want je gaat dan minder snel alle schuld bij jezelf neerleggen. Mensen die echt alleen jou wkant van t verhaal kennen voegen niks substantieels aan de situatie toe naast steun. Perceptie en dialoog van diegenen die dicht op je en de situatie staan creeërt echter (de aanzet tot) oplossingen. Mijn advies is dus: blijf naast em staan en vecht mét em. Dat zal je misschien (op het moment zelf) niet in dank worden afgenomen omdat zijn ouders zich zwaar tegen je kunnen keren en hij last zou kunnen krijgen van plaatsvervangende schaamte, maar op de lang baan is het minstens één gewonnen slag op een onbesliste oorlog. Ga in ieder geval geen van tweeëm ja&amen zeggen, daar verdien je geen respect of krediet mee. Sterkte joh. |
07-01-2005, 00:51 | ||
Citaat:
|
07-01-2005, 11:36 | ||
Citaat:
De enige reden die ik kan bedenken is dattie er altijd weer intrapt
__________________
Sun is shining on my head, but it's a rainy day
|
07-01-2005, 14:15 | ||
Citaat:
__________________
Sun is shining on my head, but it's a rainy day
|
|
|