|
[EDIT]
Ik heb vandaag de tekst nog eens gemaakt, maar dit keer met een positievere kijk.
Omdat ik denk dat het jullie een beetje stoorde.
Hier is dit keer de positieve versie, met wat meer verhaal.
Ik schijf een nieuwe tekst omdat ik denk dat deze mijn boodschap beter overdraagt.
Ik heb dus een oogje op een meisje... Wouw, je bent niet alleen zou je zeggen.
Dat klopt, maar toch heb ik er moeite mee, zoals al de rest, en ieder op zijn mannier en in zijn eigen situatie.
Ik ken haar een jaar... en we zijn goede vrienden.
Ik begrijp haar redelijk goed, en soms ook helemaal niet... xD
Ze is iemand die heel veel over heeft voor haar vrienden/viendinnen, dat vind ik echt geweldig. Dus ik heb sowieso ook veel voor haar over. ^^
Ze heeft een relatie gehad die slecht afliep, en daarna wou ze ruimte hebben om alles op een rijtje te zetten.
Maar in die tijd had iemand al haar aandacht getrokken en zij hem zijn aandacht.
Dus dat ging goed, maar omdat ze nog niet alles op een rijtje gezet had, en iemand haar slechte moed in boezemde.
Begon ze te twijfelen of hij het echt meende, en zij ook echt iets voor hem voelde.
Dus dat eindigde in misverstanden en een ruzie.
Maar nu, heeft ze spijt dat ze neit naar haar eigen heeft geluisterd en wilt ze opnieuw een relatie beginnen met hem.
Laat me zeggen dat ze me ongeveer alles verteld heeft wat er allemaal is gebeurt en ik daarvoor veel respect heb.
Dus we waren nog steeds vrienden, maar nu komt het.
Ze kwam eens bij mijn thuis, misschien de 3de of 4de keer en begon ze te vertellen over bijgeloof, ik vroeg haar wat over horoscopen,etc.
Zij zat in de zetel, en ik op de bureaustoel zoals altijd. En ineens valt die spiegel.
Zij namt het haarzelf kwalijk en ze was een beetje van streek.
We gingen naar buiten, en zij vertelde mij iets vertrouwelijks.
Dat pakte mij wel, en ineens begon ze over dat ze medeleiden haatte.
Ik wist niet dat het zo overkwam, al was het niet zo bedoelt.
We gingen terug naar binnen, mijn ouders hadden de spiegel al opgeruimt.
We zaten naast elkaar in de zetel, en ik overtuigde haar dat het niet haar schuld was.
Maar toen zaten we redelijk kort bij elkaar, en toen ik dat opmerkte voelde ik ineens zo'n warm, zacht, heel fijn gevoel van binnen.
Dat vond ik een beetje raar, omdat ik dat gevoel helemaal niet gewoon was.
Daarna stelde ik voor om naar de computer te gaan, omdat ik vond dat de sfeer wat beter kon.
Dus wij naar de pc, en toen begon zei ze iets over ogen. Over dat de groote van de pupillen iets zeggen over die persoon.
Ik natuurlijk weer... Ik kijk recht in haar ogen, en ik voel dat geweldig gevoel weer, maar dit keer zelfs sterker.
Dus ik blij in haar ogen kijken. Maar ineens maakt ze duidelijk dat het verkeerd overkwam.
Ik had dat zelf nog niet eens door, en vond mezelf lomp op dat moment.
Want ik wist dat ze moeilijkheden heeft met relaties, en die te vertrouwen, etc.
Dus ik keek weg en op een bepaald moment keek ik terug, maar dat was onbewust.
Toen ik dat door had, keek ik gewoon naar het computer scherm. En we keken samen een film.
Een oude comedy van Jonny dep, toen hij nog jong was. En het was een echt geweldige film.
Zij kwam niet meer op de titel dus zochten we het op en keken we die film op youtube.
En de film was gedaan, maarja de sfeer was heel raar omdat ze zich niet op haar gemak voelde en ik omdat ik dat ander gevoel had.
Die nacht kon ik niet slapen... Ik kon haar niet uit mijn gedachte krijgen. Maar ik had een leuke afleiding bedacht.
Psp met oordopjes oftewel muziek. Dus toen ik afgeleid was zette ik de psp uit en kon toch nog gaan slapen.
Toen was het een poosje geleden dat ik haar nog eens had gezien.
En ik weet niet meer precies hoe we terug contact hadden, van school of facebook...
Maar dan zag ik haar nog eens, en na die dag, weer hetzelvde.
Ik kon weer niet slapen. En dit keer hielp muziek helemaal niet, het verveelde zelfs.
Had ik nog nooit gehad dat muziek mij verveelde dus was ik al helemaal in de war.
Toen de keer daarop kwam ze af met haar zusje.
Ik probeerde haar een beetje te leren zingen, en dat lukte redelijke qua techniek.
En haar zusje wou ook eens meekomen ^^ vond ik fijn en we hebben ons te pletter gelachen die dag, niet normaal.
De vorige keer dat ze bij mij thuis was, hadden we wat gepraat, stageschriften in orde gemaakt...
En toen die dag was het loos, ik kon helemaal niet slapen, niets meer ik begon zelfs mijn beste vriend te vervelen.
Omdat ik nu zeker was dat ik iets voor haar voelde.
Vandaag op school, was ik boos op mezelf, maar echt heel boos.
Thuis zei m'n moeder zelfs dat ik eruit zag alzof ik veel verdriet had.
Dat is de eerste keer dat ze dat gezegt heeft, en wat heeft ze gelijk... want dat is hoe ik mij nu voel.
Waarom? Omdat ik gevoelens voor haar heb, terwijl dat het laatste is wat ze nu kan gebruiken.
Want ze heeft een oogje op iemand anders, van die vorige relatie.
En ze heeft angst voor relaties, en ze gelooft bijna niet meer tussen vriendschap tussen een jongen en een meisje.
Door die redenen, ben ik echt volledig in de war omdat mijn gevoelens voor haar eigenlijk helemaal niet van toepassing zijn.
Ik ben zelfs bang om haar te verliezen als vriend omdat ze echt bang is van relaties, en (denk ik toch) niets voor mij voelt.
Ik zeg haar er nog niets over omdat ik hoop dat de gevoelens weg gaan en we nog steeds vrienden kunnen blijven.
Dat kan alleen maar als ik die gevoelens lang genoeg kan opkroppen wat iedereen mij afraad.
Dus, is het nu verstandiger om het haar te zeggen en waarschijnlijk haar vriendschap ook te verliezen?
Of proberen af te wachten tot ik het niet meer kan uithouden?
Als ze erzelf achterkomt... dan denk ik dat ze me sowieso nooit meer wilt zien.
Met vriendelijke groeten,
xjonathan
Ik ben blij met de reacties en hoop dat jullie de positievere kijk erop
beter vinden.
[EDIT]
Ik probeer me van die gevoelens af te zetten, omdat ik ze misplaatst vind.
Al denk ik nog aan haar, die gevoelens afzetten lukt een beetje.
Laatst gewijzigd op 02-10-2010 om 16:29.
|