wie jij bent.

[Gabrielle-mn]

hooi ik moest ooit een keer een kortverhaal schrijven
dit is em.
wat vinden jullie ervan?


wie jij bent
Ken je dat gevoel alsof je uit elkaar gaat barsten, dat je alleen nog maar wil gillen tot je stem verdwenen is, dat je jezelf tien keer knijpt en er dan achterkomt dat het geen droom is.

Ik had een vriend, eigenlijk niet echt een vriend maar toch ook weer wel. Al was je soms ook juist meer dan een vriend. Of misschien ook niet. Voor jouw gevoel dan. Misschien was ik voor jou gewoon, een aardig, normaal, totaal niet interessant iemand. Ik weet het niet, waarschijnlijk zal ik het nooit weten. Ook al deed je tegen mij wel anders dan tegen anderen mensen. Tenminste als we alleen waren. Dan trok je me dicht tegen je aan en voelde ik me het gelukkigste meisje van de hele wereld. Je keek dan altijd met zo`n lieve glimlach waardoor ik smolt als een sneeuwvlokje in de zon. Waarschijnlijk zou ik nu nog steeds smelten bij het zien van jou lach. Sowieso als ik jou ooit weer zou zien wat wel heel onwaarschijnlijk is. Buiten onze onder ons momentjes was je heel anders. Je rookte maar vond dat eigenlijk helemaal niet lekker en was altijd aan het hangen met een aantal vage jongens op het plein, de parkeerplaats, het winkelcentrum, overal eigenlijk. Je schreeuwde de hele buurt bij elkaar en zorgde altijd voor onrust. Ik denk dat de enige ben die dat lawaai mist. Het is nu veel te stil overal. Stil op school, stil op straat, overal behalve in mijn hoofd. Een keer toen ik je in de pauze wilde opzoeken keek je me meteen met zo`n ‘wat doe jij hier, ga weg’ gezicht aan. Met rood hoofd ben ik terug gegaan naar mijn vriendinnen. Toen we weer is alleen waren vroeg ik waarom je deed alsof ik lucht was buiten onze momentjes. Je zei dat ik me niet zo moest aanstellen en dat ik moest weten wat het leven nu eigenlijk voorstelde. Je zei ook dat ik het enige lichtpuntje ben op de hele aarde. Ik begreep niet helemaal wat je bedoelde maar besloot niet door te vragen. In plaats daarvan probeerde ik van het moment samen te genieten.
Een paar dagen later besloot ik dapperder te zijn, althans het te proberen. Met stevige stappen liep ik op je af. Je probeerde zoveel mogelijk blikken te seinden dat ik weg moest wezen. Maar ik negeerde het. Toen ik je groepje naderde was ik ineens niet meer zo stoer. Met een bibberende stem zei ik hoi. Of iets wat daarop moest lijken. Een lange tijd was het stil. Uiteindelijk brak een van jouw vrienden de stilte. Ik weet nog precies wat hij tegen me zei ‘He vind je het nou echt zo leuk om hem te stalken? Hij moet jou niet weet je. Beter rot je nu gewoon op meissie’ Met shakende benen keek ik jou kant op. In plaats dat je voor me opkwam zei je dat ik inderdaad weg moest gaan en nooit meer terug moest komen. Uiteindelijk ben jij de gene die dat heeft gedaan. Weg gaan en nooit meer terug komen.
Daarna heb ik je eigenlijk niet meer gesproken en nauwelijks gezien. Ik deed alsof het me niets kon schelen maar eigenlijk brak ik steeds een beetje bij elke stap die ik zette.
Zo ging het een tijdje door tot je me een keer op een mistige dag kwam opzoeken. ‘Ik ga weg’ Zei je. Ik vroeg je waarom. ‘ik heb niets meer, alles is verloren’. Ik begreep niet wat je me nu eigenlijk wilde vertellen en zei dat je mij nog had. Ineens keek je me vol verdriet aan. ‘nee zelfs jouw ben ik kwijt geraakt’ Zei je heel langzaam. ‘Zelfs jou’ Ik sloeg een arm om je heen om je te troosten maar je schudde het los en liep de grijs grauwe mist in.

Sinds dien heeft niemand je meer gezien. Tenminste niet zoals je echt bent. Op je begrafenis zei iedereen hoe geweldig je was en wat voor goede dingen je deed voor anderen terwijl iedereen wist dat het niet de waarheid was. Waarschijnlijk hoort dat op een begrafenis.
Allemaal goede dingen zeggen waarvan het meeste verzonnen is.
Om eerlijk te zijn ben ik boos dat je me zomaar hebt achtergelaten. Je had kunnen veranderen, beter kunnen worden. Maar in plaats daarvan liet je het vertrouwen in leven los en riep je jezelf verkeerde woorden toe. Ik weet eigenlijk niet wat je voor mij was.
Vriend of vijand.
Zeg jij het maar.

[Elin3]

Ik vind het verhaal wel gaaf! Je zinnen zijn niet perfect maar je verhaallijn zit prima in elkaar

[Demipet660]

Super!!!