leiden, troosteloos oord.
in de plenzende regen stap ik de ingang van de school uit. ik pak mn fiets van de grond. hij is omgevallen dus ik moet eerst het stuur rechtzetten. Mijn regenpak ben ik vergeten. Vijf minuten later rijd ik door de striemende regen richting leiden binnenstad, rugtas en fietstas achterop. De scoubidou-touwtjes aan mijn fietssleutel zijn het enige dat nog vrolijk is van kleur.
Omdat mijn discman batterijen leeg zijn fiets ik langzamer, door het ritme van muziek ging ik altijd sneller.
Ik kijk om me heen en dan valt het me op. Jezus, wat een troosteloos oord, die culturele studentenstad leiden. cultureel me hol. grijze grote gebouwen, toeterende auto's, als fietser in de file. ja je leest het goed, als fietser sta je in de file. hele rij fietsen bij het stoplicht. leuk hoor. not. ik moet nog een uur fietsen voordat ik in mijn dorpje ben.
midden door dit oord loopt een treinspoor. de trein komt er, jawel, precies nu aan. samen met wat onder geregende andere mensen sta ik te wachten. een man doet grijnzend de capuchon van zijn regenjas omhoog, terwijl ik druipnat sta te regenen in mijn zomerjack.
dan gaat het rode licht van t spoor uit, trein is voorbij. net als ik denk uit deze lijdensweg verlost te zijn, komt er een vrachtauto langs. een waaier van bruingeel water komt tegen mij en mn fiets aan. ik heb het ijs-en ijs koud. en die tegenwind maakt het lege gevoel wat ik elke herfst weer krijg compleet.
gelukkig zijn hier bijna geen bomen. van die kale herfsttakken word je ook niet vrolijker. na twintig minuten ben ik die nare stad uit.
op weg naar mijn eigen dorp, om straks lekker in trainingspak met een kop warme choco met slagroom voor de teevee te kruipen. he, dat voelt goed.
__________________
[img]http://www.websitemaker.kennisnet.nl/o-zoneworld/1316143/1237226.gif[/img]
|