Naamkeuze en symbolen

[Vogelvrij]

Hoe kies jij de namen voor de personen uit je verhalen? Neem je gewoon de eerste naam die in je opkomt of heb je meestal wel een speciale bedoeling ermee? Gebruik je sowieso vaak symbolen in je verhalen of doe je niet aan "diepere dingen"?

Ikzelf kies namen nooit echt toevallig. Bij "Hoe tijd verloopt" heeft de hoofdpersoon dezelfde voornaam als de naam die ik voor mijn internetdagboek gebruik en dezelfde achternaam als een naam die ik ooit op internet gebruikte. Ook de andere namen zijn hier niet geheel toevallig: Iris, Lindi en Tara zijn allemaal namen met maar één bepaalde klinker (in schrift dan, niet bij de uitspraak.) Als ik geen speciale bedoeling heb, neem ik gewoon de eerste naam die in me opkomt. Als mijn verhalen in een andere wereld of zo spelen, neem ik namen die iets betekenen in de taal waar ik mee bezig ben. Mijn naamskeuze is voor de meeste mensen dus volstrekt willekeurig, maar voor mijzelf erg logisch en betekenisvol.

Ik heb altijd ruzie met namen en aangezien grappen als '***' als naam je niet in dank afgenomen worden, verzin ik meestal iets. Het meerendeel van de namen komt mij gemaakt en NET-5-Klus-programma-erig over en valt af. Soms betekenen ze wel wat, maar meestal niet opzettelijk. Ik schrijf nu een verhaal met Baal Hüte in de hoofdrol, maar dat mag, want dat is (slechte) sciencefiction.

LUH-3417

[SaisPas]

^{Komt ook even om het hoekje kijken *zwaait*}
Ik weet wel dat toen Carry Slee bij ons op school kwam, ze een paar namen opschreef die ze leuk vond, en sommigen later ook weer in haar boeken gebruikte. Volgens mij heeft ze mijn naam ook wel eens gebruikt

[Type]

Namen zijn bijna het moeilijkste van het schrijven...

Ik verzin ze aan de hand van het gevoel wat ik bij een personage van me heb, kijk welke naam ik daar bij vind passen... Maar zelfs dan is het meestal nog verschrikkelijk moeilijk.

[Nijn*]

Soms neem ik namen die ik mooi vind, of bijzonder, andere keren namen die als eerste bij me te binnen schieten. Maar meestal wil ik met een bepaalde naam iets zeggen, bijvoorbeeld in mijn verhaal 'Rachel's nachtmerrie', heet de gemene persoon Kaia, omdat ik dat gewoon een felle en kille naam vind. Dat soort dingen heb ik heel vaak in mijn verhalen zitten, namen die ik bij een bepaald karakter vind passen.

Jongens heten bij mij bijzonder vaak Jeroen of Pepijn.

Ik heb een hele poos een boel verhalen met een Erik in de hoofdrol gehad, omdat ik iemand kende die zo heette die ik wel sympathiek vond. Daarna werd het vaak Albaster Gnuman, aan de hand van Gumbah's rare namen. Nu heb ik niet echt meer een goede bron voor namen.

LUH-3417

[Type]

Ik neem niet namen van mensen uit mijn omgeving, en als ik iemand ken die zo heet als een personage in een verhaal van mij dan heet dat personage niet zo OMDAT ik die persoon ken. Even inhakend op LUH's verhaal over Erik.

Personages van mijn verhalen zijn namelijk net zo goed personen voor mij als mijn persoonlijke vrienden en ze een naam te geven aan de hand van een ander persoon die ik ken vind ik dan een beetje... denigrerend.
Je noemt Jeroen ook niet Erik omdat'ie lijkt op iemand anders die je kent die Erik heet, bijvoorbeeld

[KIET]

Ik heb de naam van mijn hoofdpersoon, Keith Mallory, gewoon keihard overgenomen uit het Allistair McLean-boek De Kanonnen van Navarone (en natuurlijk Commando Navarone), puur omdat ik het personage zo geweldig vind Voor de vorm heb ik er officieel nog Frederick tussen gevoegd, maar in de verhalen negeer ik die naar naam gewoon. Zelfs het 'mijn waarde Keith' en de hele interactie tussen hem en zijn XO/goede vriend (James Theodore Harkins, wat ik wel zelf verzonnen heb) is voor een groot deel gebasseerd op die van Keith Mallory en Andrea in die boeken :-)

Op het forum waar ik SIM heet mijn personage Jonathan Eduard Harkins; weinig origineel, maar het is soort van familie van de Harkins uit mijn verhaallijn

De naam van mijn vrouwelijke hoofdpersoon luidt volledig Ariadne Athena Noel (ik kan nooit onthouden of ik dat nu met één of twee l's wil hebben) McIntyre - ik wilde gewoon iets opvallends en tamelijk unieks, volgens mij heb ik dat hiermee wel gevonden

Ik verzin zelden spontaan namen. Meestal onthoud ik gewoon een naam (voor, achter of beide) die ik leuk vind en toevallig tegenkom. Soms combineer ik een voornaam met een achternaam, maar meestal neem ik de namen en gedeeltelijk ook het karakter over van mensen die ik ken. Op half verzoek heb ik zelfs verhaal gemaakt gebaseerd op mijn al bestaande verhaallijn, waarin de personages die gebaseerd en vernoemd zijn naar mijn toenmalige klasgenotes (ik was de enige jongen overigens ) centraal stonden. Tot nu toe heb ik nog niemand getroffen die dat geen leuk idee vond.

[doornroosje_88]

De namen vin ik het moeilijkste van het schrijven:

Meestal kies ik de naam van iemand die in ken en bij het personage vind passen
en soms gebruik ik een naam die ook echt een bijzondere betekenis heeft in het verhaal, maar daar weet ik eigenlijk te weinig van...

Van mijn vervolgverhaaltje hier op het forum ('Ik word nooit gewoon') zijn de namen van David en Jedithja dankbaar geleend van David Middelhof van Acda en de Munnik en zijn vrouw/vriendin Jedithja.

Verder heb ik gewoon namen die ik erg mooi vind en die gebruik ik dan ook vaak. Olivier, Robin, dat soort dingen. Het liefst moeten ze een beetje engels aandoen, zoals Cameron en Jules bijvoorbeeld.

Ik ben bezig geweest met een verhaaltje waarin de hoofdpersoon (een meisje) Kris heet en weer een ander Jules (die al eerder voorkwam in andere verhalen) en een derde Voda - juustem, naar de provider - want dat vond ik leuk klinken.

In een verhaal over Cassandra van Troje in de moderne tijd heb ik haar andere naam uit de mythologie gebruikt, Alexandra. De andere namen uit het verhaal (Paul Aichers --> Aichos ofzo betekent Griek of Grieken) zijn ook symbolisch. En Alexandra heet van haar achternaam Schliemann, naar de ontdekker van Troje, Heinrich Schliemann.

Achja, en zo heb je toch wel meer van dat soort dingen. Het is grappig.

Ohja en toen ik jonger was (jaar of elf) maakte ik wordbestandjes met namen erin (ctrl-c, ctrl-v):

Personen in boeken

Tessa
Carmen
Emmie
Rogier
Quilfort
Frank
Amanda
Christian
Hans (whoei, we zijn op de Scandanvische tour, nu nog Andersen )
Lars
Mirthe
Judith
Mark
Jantien
Marijn
Fantasia (uit een heksenverhaal)
Lotte
Liesbeth
David
Rachel
Jason
Anne
Micky (uit een verhaal van Thea Beckman)
Lisa
Jannes
Pimmetje (dat was vast een kabouter)
Karen
Marlies
Matthias
Maartje
Chrissie
Dayna
Ramon
Nick
Justin (hihi, zo heet mijn vriend )
Mara
Nina
Jory (deze en de twee hieronder komen uit de Virginia Andrews-boekenserie, de Dollangangersaga)
Romy
Cory
Manuela
Matt
Hans
Thomas
Colin (daar hebben we de engelse namen <3)
Tamara
Puck
Judy
Juultje

ik zou zeggen, doe er je voordeel mee

[I C U]

Ik verzin gewoon een willekeurige naam. Een naam die bij me opkomt, die soms (meestal niet) een speciale betekenis voor mijzelf heeft, die verder niet van belang is voor het verhaal. Ik probeer zo weinig mogelijk dezelfde namen te gebruiken in verschillende verhalen. Wat wel vaak zo is, is dat ik bij een naam een bepaald gezicht zie, niet zozeer een gezicht van iemand uit het echte leven, maar gewoon, zomaar een gezicht.

[Roosje]

Ik doe niet meer aan namen, een verhaaltje dat ik nu aan het schrijven ben staat vol (...) en ? (ja, het zijn maar twee personen). En als ik perse namen nodig heb, dan... ja... dan verzin ik meestal wel iets, ofzo.

[The Fly]

namen zijn vaak overbodig, Anders meestal beginletter D., of wat verzinnen.

[Type]

namen kan je soms niet omheen...

Plus een naam kan een karakter veel echter, levendiger, veel persoonlijker maken.

Type schreef op 23-05-2005 @ 22:32 :
namen kan je soms niet omheen...

Plus een naam kan een karakter veel echter, levendiger, veel persoonlijker maken.

Daar ben ik het helemaal mee eens. Daarbij heb ik een hekel aan bepaalde namen, en andere namen vind ik weer sympathiek

Namen komen bij mij op het gevoel en met ervaringen uit het verleden. De namen van mensen die ik niet mag horen doorgaans bij personages die op gruwelijke wijze sterven. Of die gewoon de slechterik zijn, waarna ze na gevecht ook op een gruwelijke manier sterven.

[Tovenaar]

Namen zijn soms lastig, maar soms ook weer niet. Het komt wel voor dat mijn gevoel al meteen zegt: ''deze naam past bij die persoon dus zo moet hij/zij maar heten'' Bijvoorbeeld, stel dat je iets maakt over een hele stoere man, die op een motorfiets rijdt, heel veel drinkt, voor niemand bang is en het elke dag met een andere vrouw doet, dan zou ik die eerder ''Rob'' noemen dan bijvoorbeeld ''Hans'' Bij die laatste naam denk ik toch eerder aan een hele nette, keurige man in de textielbranche bijvoorbeeld. Ik denk dat het zeker belangrijk is om er aandacht aan te besteden, het is sowieso leuk om met symbolen te spelen, en ook namen kun je gebruiken als symbool. Het is moeilijk, maar geeft je verhaal wel iets extra's vind ik.

[RedWarrior]

Hmm.. het probleem met mijn verhalen is dat ze vaak in meer of mindere mate autobiografisch zijn. Meestal doe ik dan het eerste wat me te binnen schiet of ik vraag ze zelf wat ze een goeie naam zouden vinden- of ik pik at random drie voorletters en dan mag ik dus uit drie namen kiezen. Van mezelf

[Vogelvrij]

Tovenaar schreef op 24-05-2005 @ 09:39 :
Ik denk dat het zeker belangrijk is om er aandacht aan te besteden, het is sowieso leuk om met symbolen te spelen, en ook namen kun je gebruiken als symbool. Het is moeilijk, maar geeft je verhaal wel iets extra's vind ik.

Precies

Het valt me op dat veel van jullie het lastig vinden namen te verzinnen, bij mij gaat dat vaak redelijk vanzelf

@Redwarrior: als mijn verhalen echt geheel autobiografisch zijn, laat ik het meestal bij "zij"

[CyWu]

Namen van schrijvers... combinaties.

Emily Collins (Emily Bronte en Wilkie Collins)
Montgomery Lawrence (D. H. Lawrence en Lucy Maud Montgomery )

Ik probeer terug naar mijn roots te gaan, die zijn half Amerikaans en half Italiaans.

Voor Italiaanse namen gebruik ik familieleden hun naam. Of vrienden van de familie, maar ook combinaties.

Gioacchino Somigliana
Giuseppe Ettore

[Shinosu]

Ik gebruik nooit namen die je overal om je heen hoort. Dan lijkt het meteen alsof je zo'n nep-krampachtig-populair-willen-zijn verhaal schrijft. Ik zoek vaak namen en termen uit de sterrenkunde en mythologie, en pas die dan aan zodat ze niet meer zo 'obvious' daaruit vandaan komen. Ik neem ook wel eens namen van minder bekende engelen en duivels (google komt altijd van pas).

Bijvoorbeeld, in een verhaal dat ik nu schrijf, heet het hoofdpersonage Orion (deze is niet aangepast, kweet et).

[Zut Alors!]

De meeste namen, dat wil zeggen van mijn hoofdpersonen, verzin ik ter plekke. Meestal verzin ik dan ook gelijk het hele personage, en past die naam er simpelweg het beste bij. Ze worden voor mij gewoon een écht persoon, en daar laat ik dan een verhaal op los.

Voor de bijfiguren in het verhaal gebruik ik meestal wel doordachte namen. Zo pluk ik ze wel eens uit de stamboom van het Nederlandse Koningkrijk of uit de geschiedenisboeken.
Bij voorkeur ga ik in ieder geval niet voor namen van alledag, tenzij ik van plan ben om daarmee juist iets niet-alledaags te doen.

Wat betreft voorletters krijg ik heel vaak de neiging er voor de oplettende lezer iets leuks van te maken. Ik gebruik ze dan nooit afgekort, want anders zou de grap verpest zijn, maar het geeft een leuk effect, 'B.I.G.' (helaas van die campagne) en 'LIEVE' bijvoorbeeld, en dan geheel in overeenstemming met de personages.

Maargoed, de laaste tijd schrijven deze handen te weinig...

Meestal hoort een naam gewoon bij een personages...de naam en hoe die persoon is komen dan gewoon in me op, zoals Zut Alors! zegt: "ze worden voor mij gewoon een écht persoon". Heel soms pas ik de naam dan later toch nog aan, maar dat is misschien één of twee keer voorgekomen. Soms gebruik ik gewoon een naam die ik op dat moment heel mooi vind en soms moet ik echt wat verzinnen.

Maar goed, de laatste tijd schrijf ik weinig (= niet).

[first eror]

Veel Benjamins en Sophies, Sara's en Amossen.

Ik ga altijd op zoek naar namen.. Ik heb een bepaald beeld/gevoel bij mijn personages en dan zoek ik alles af, in iedere taal, naar een naam die voor mijn gevoel "klopt" met het personage.

Ik kijk ook vaak naar betekenissen van namen.

En ik gebruik nooit, maar dan ook nóóit dezelfde naam in meerdere verhalen.. Vind ik hetzelfde als je ene kind hetzelfde noemen als je andere kind