Hoe kijkt de maatschappij naar gameverslaving?
Gameverslaving is een vaak voorkomend verschijnsel, maar niet heel bek3end. In Nederland zijn er ongeveer twaalfduizend jongeren die lijden aan een gameverslaving en meestal zijn dit laagopgeleide jongeren zonder een baan. het is een relatief onbekend probleem vergeleken met andere verslavingen. Het probleem wordt meestal ook niet gezien door de maatschappij, dus, kijkt de maatschappij wel naar gameverslaving?
Als er goed naar gameverslaving wordt gekeken, wordt het al gauw duidelijk dat deze in principe hetzelfde werkt als elke andere verslaving. De verslaving is als volgt opgebouwd: er is een probleem: geen werk en/of sociaal leven, en daardoor veel tijd over waar geen invulling aan wordt gegeven. Om het probleem op te lossen is er een middel: het gamen. Dan is er nog een dealer die het middel aanbied: het spel zelf. De verslaving kan gestopt worden op dezelfde manier als andere verslavingen.
Onderzoekers claimen dat een gameverslaving vooral slecht is voor de sociale ontwikkeling, omdat de verslaafden haast niet meer buiten hun kamers komen. Een andere groep onderzoekers vind dat in de meeste gevallen de verslaving wel meevalt.
In de maatschappij is gameverslaving niet een zeer groot probleem, althans dat is wat er over het algemeen wordt gedacht. Bijna een op de achthonderd jongeren heeft hier last van. Dat neemt niet weg dat de meeste Nederlanders dit niet merken omdat er nauwelijks aandacht aan wordt besteed in de media in vergelijking met andere verslavingen, bijvoorbeeld gok-, alcohol- en nicotineverslavingen.
In de politiek wordt er ook vrij weinig gedaan aan gameverslavingen. Bijvoorbeeld aan roken is de laatste tijd veel aandacht besteed door middel van “Roken is zóó..”-reclames en strengere regelgeving. Maatregelen tegen alcoholmisbruik onder jongeren worden ook steeds effectiever. Dat allemaal terwijl er (nog) nauwelijks iets wordt gedaan aan gameverslaving vanuit de politiek. Sommige bronnen vermelden al wel dat SIRE met een anti-gameverslaving campagne zal komen.
Hieruit kan geconcludeerd worden dat gameverslaving slecht voor de sociale ontwikkeling van jongeren is. De verslaving kan aangepakt worden door jongeren en hun ouders bewust te maken van het probleem en de gevolgen ervan voor de jongere en zijn/haar omgeving.
|