Vorige week bleef ik bij mijn vriend overnachten, zijn telefoon lag op de bank en ik heb in zijn watsapp gesprekken geneusd terwijl hij lag te slapen. Ik zag een paar berichten die hij naar zijn ex heeft verstuurd in de periode dat hij en ik exclusief alleen met elkaar daten, een paar maanden geleden, het gesprek vond plaats de dag voordat we een relatie kregen. (Ik noem het 'exclusief daten' omdat we in die periode wilden kijken of een relatie wat voor ons was, zonder er het label nog op te plakken. We spraken af even niet met andere mensen af te spreken.)
Hij appte zijn ex dat hij haar miste en dat ze altijd welkom bij hem was. Hier ben ik van geschrokken en meteen daarna zat ik met een rotgevoel. Ik had in zijn telefoon zitten neuzen, wat ik nooit had moeten doen. Als je van elkaar houdt heb je respect voor elkaars privézaken en blijf je met je tengels van elkaars spullen af. Daarnaast voelde ik me kut, ik vertrouwde hem toen we afspraken alleen met elkaar te daten, kijken of een relatie iets voor ons was. Met lood in mijn schoenen zat ik op de bank, hij zag meteen dat er wat mis was en hij vroeg ernaar. Ik durfde niet door het stof te gaan en op te biechten dat ik in zijn telefoon was gedoken. Dus ik vertelde hem dat ik het gevoel had dat ik tijdens onze date-periode niet de enige voor hem was. Hij was verbaast en teleurgesteld want daar was volgens hem niets van waar.
Hij werd boos, gaf aan dat mijn gevoel nergens op sloeg, dat hij zo trouw als een hond was maar dat ik zijn vertrouwen geschaad heb door dit op te brengen. Schijterig als ik was om maar niet toe te geven dat ik in zijn telefoon heb gekeken heb ik mijn excuses aangeboden en ben ik alsnog door het stof gegaan. Ik was de boeman, want ik vertrouwde hem niet.
Nu heb ik er spijt van dat ik niet die morgen op de bank meteen heb verteld wat er mis is. Want nu ben ik met zijn leugen aan het jongleren terwijl ik donders goed weet dat het een leugen is.
Het dilemma waar ik nu mee zit is dat ik aan de ene kant alsnog eerlijk wil zijn, wil opbiechten dat ik in zijn telefoon heb gekeken. Om hem zo te confronteren met het bericht waar ik zo van ben geschrokken.
Aan de andere kant, we hebben nu beiden iets aan onze kerfstok, elke keer als ik er aan denk om hem te confronteren met zijn leugen bedenk ik me dat ik zelf ook wat heb verzwegen.
Laat ik het hierbij, of ga ik toch de confrontatie aan?
Laatst gewijzigd op 13-08-2014 om 20:47.
|