Het mooie-gedichten-van-anderen-topic

[CSN]

Een paar jaar geleden was er een topic waarin je de mooie gedichten van anderen kon plaatsen. Dit is eenzelfde topic. Plaats hier de gedichten van een bekend dichter, van je beste vriendin, van iemand op DoP, het maakt niet uit, er zijn slechts twee criteria: 1) Het gedicht werd niet door jou geschreven en 2) Het gedicht is mooi (of leuk, of controversieel, of filosofisch, etc, je vindt het om welke reden dan ook de moeite waard te delen).

[CSN]

Ik zal beginnen:

London | Sigurbjörg Þrastardóttir

Af hverju ertu að biðja mig um london ég er löngu komin
heim þaðan á ekki einu sinni póstkort að styðjast við
kannski ætti ég að taka upp á því að senda mér kort frá
helstu áfangastöðum segja hvernig veðrið er og hvenær
ég comí heim myndin á framhliðinni getur í það minssta
hjálpað mér að muna eitthvað þegar ég kem til baka nei
frá london man ég ekkert nema óþeyttan rjóma reuters
apótek svarthvítar ljósmyndir sjúkrabíla og fánaborgir en
það gæti auðvitað hafa verið hvar sem er.

*

Londen

Waarom vraag je me naar londen ik ben allang weer
thuis heb niet eens een ansichtkaart als geheugensteun-
tje misschien moest ik mezelf voortaan maar kaartjes
sturen vanaf de mooiste bestemmingen vertellen hoe het
weer is en wanneer ik naar huis kom de foto's op de voor-
kant kunnen me in ieder geval helpen me iets te herin-
neren wanneer ik terugkom nee van londen herinner ik
me niets behalve ongeklopte room reuters een apotheek
zwart-witfoto's ambulances en vlaggenstokken maar dat
kan natuurlijk waar ook ter wereld geweest zijn.

[CSN]

Zwaar te moede | Paul Roelofsen

Er valt niets te verwachten,
alleen adem beweegt en die stokt
als een ezel op onwillige poten.

Er zou geritsel moeten komen
uit bomen. Het open meer
zou moeten rillen.

Maar niets, niets verroert zich
het water is onhoudbaar te oud
de wind allang de dood ingevroren.

Er valt niets te verwachten
niemand is jarig
geen mens hangt zich op.

[CSN]

Natalya Gorbanevskaja

Sterven is – de globe omkeren en leven aan de ommezijde,
tegenvoeter worden van de aardbodem en van het kind,
geen berouw meer kennen en verharden in het onbewustzijn,
het verschil vergeten tussen zuster, kind en minnaar.

Sterven is – van een brug afvallen als een lucifer,
die de oceaan opdrijft en aanspoelt in het binnenland…
Wie niet gestorven is, weet niets en begrijpt niets,
hij zet een gebarsten glas aan zijn mond, of een gammele fluit.

[CSN]

The Babysitter | Daphne Gottlieb

When you leave for the evening —
card games, parties, office things —
it is your wife's closet
I go to first.
She's got great
taste in shoes.
I glisten under
her expensive
make-up,
stroke her perfume
behind my ears. I smell
like her, like this. Your baby's hands
fumble for my nipples.
She gums my pinky while I rifle
around in your drawers. My hands
go anywhere they want, and I learn
so much: your wife's diaphragm
(who uses a diaphragm?)
in her underwear drawer, your porn
stash under the bed, there's pot
in the bedside table.
You are so American,
I could see you on TV,
some movie about some guy
driving the babysitter home.

You wonder what I know, here in the blink
of the turn signal, but I won't tell you anything.
My closed mouth is so young, if you listen
carefully, you could hear echoes of breast milk.
Already I know so much:
Why you're driving a little too slow,
how the thought of touching me makes you lurch,
a drunken car on a winding road,
how you will go home and trace me
on your wife with your mouth
and she will be grateful for your ardor —

but for now, we are still in the car.
Your fingers are smooth and damp on the wheel
and you are in your head, you are 20 or so, there is no
baby seat in the back and it is our first
date, dinner and a movie. You want to know
if I had a nice time. "Of course," I say. "Did you?" You're
broken. No one ever asks about you — and you did, you had
a great time, want to do it again, all of it, bad Chinese food and all,
see the action figure kicking ass 15-feet high while your thigh presses against
mine in the flickering dark, and you'd do it all again to get
to this moment, with the shock
of how soft my face is, how you're surprised
by the stubble on your cheeks, that's where you are
when you pull into my driveway, barely remembering
not to kiss the babysitter good-
night. I take your money and I'm
gone.

[elysea]

Pier Giorgio Di Cicco - he fell into my arms and said (excerpt)


he fell into my arms and said
"sometimes god takes what we love most. he knows best".
i agree.
so I made up something as i buried his grandchildren.

i said, "god wants us to love him unconditionally";
to get too tired to be angry; to love him
the way my friend zorab goes into the niagara gorge
to look for messages in bottles. he hates god, but finds hope.
you get thankful for anything
he doesn't take: breath, sight,
memory, until they're taken. then you're thankful
for death.
such gratitude, taking everything for
granted, your ski-doos, your anger, sorrow;
even fear; you fork
over every feeling to him.

today i am thankful for anything,
even the cold glance of
those who do not love me. it's an experience.
my novice master used to say he couldn't be
hurt anymore. me? i collect every sight and sound i'll
miss in my final moment.

today i buried four children. i don't know what the weeping
was about; i held the
grandfather's head to my own, like a
horrified brother faced with an
unconditional god. it was like holding my own head.
his brain, his love, his faith, my own -- and
doing what we do best -- living in spite of him.
until he opens the screen door and says, come in;
the day of streets and leaves is over.
lay your head to rest, and put away
the likeness of the day.

Dat is nog altijd die van tacidvs - your kiss/my curse: (post je hier nog trouwens?)

late at night when lights don't shine no more
the dark's full of magic and filled with your name
I lay still in bed and my eye's on the door
the dream of you will come but yet 't is all the same

and the moon cannot see me for the clouds in his way
even walls and pale curtains obscure my sweet grin
all pictures of you hanging silent longing for the day
still my door is wide-opened asks you to come in

't is not with sheer lust now I'm waiting for you
I'd say there is no lust at all my mind is blank
just for the warmth and your shape in the morning
that's what now makes my heart dream to you "thanks"

now hold me in thoughts or in dreams of yours
let me know that you do please tell me you do
to kiss or be kissed is for me so much more
let me love you in thoughts for now I am asking you

and the walls rest beneath the ceiling on the floor
and the moon is forgotten for now so I think
and by magic some angel did just close the door
and in thoughts love you and in thoughts be loved

[Elfe]

Paul Rodenko - Februarizon

Weer gaat de wereld als een meisjeskamer open
het straatgebeuren zeilt uit witte verten aan
arbeiders bouwen met aluinen handen aan
een raamloos huis van trappen en piano's.
De populieren werpen met een schoolse nijging
elkaar een bal vol vogelstemmen toe
en héél hoog schildert een onzichtbaar vliegtuig
helblauwe bloemen op helblauwe zijde.

De zon speelt aan mijn voeten als een ernstig kind.
Ik draag het donzen masker van
de eerste lentewind.




Menno Wigman - Glazenwasser ziet schilderijen

Auto's, gelach, grass: alles slaat dood
op zeven hoog. Ik hoor alleen mijn spons

en het verkouden knarsen van het staal
waaraan ik hang. Soms spreekt een wolk mij aan

of gis ik wat een meeuw te zeggen heeft.
De mensen: druk, wit, stemloos, achter glas.

Op acht hoog kunst. Dat meisje daar, die lach,
wie heeft haar zo bespied dat ze immuun

voor complimenten mijn gezicht in kijkt?
En wanneer breekt die sperwer uit zijn lijst?

Ik hang hier als een ijskoud schilderij
waar niemand oog voor heeft, ik poets en zwoeg

en maak het uitzicht vrij - schilder er maand
na maand onvervalste wolken bij.

Kijk. Daar kruipt al zonlicht in mijn lijst.

[Vee]

Heerlijk blendergedicht van Ingmar Heytze uit elders in de wereld

Deze link, naar beneden scrollen en klikken op Ingmar Heytze...
http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/te...39&autostart=0

LekkerRRRRRRrrrrr

En dat interview waar het mee begint is ook kicken

[Vogelvrij]

Hij is echt ineens helemaal hip hè?

En er zijn zoveel mooie gedichten, maar ik was laatst naar Saint Amour waar Joke van Leeuwen het volgende gedicht voordroeg (rapte is misschien een beter woord) en dat was echt geweldig, zo simpel maar krachtig en waar:


Twijfellied

Doe ik wat ik kan?
Kan ik wat ik doe?
Denk ik: kan ik wat ik doe dan voel ik mij zo moe.

Moet ik wat ik denk?
Denk ik wat ik moet?
Moet ik wat ik wil en doe ik wat ik moet wel goed?

Zeg ik wat ik wil?
Wou ik wat ik zei?
Wou ik ook bij jou wat jij zei dat je wou bij mij?

Hou ik dan van jou?
Wou je dat ik zou?
Weet ik dat ik zei dat ik het zou wanneer ik wou?

Weet ik wat ik ben?
Ben ik wat ik weet?
Weet ik wat ik ken en wat ik kon als ik dat deed?

Mag ik wat ik wil?
Wil ik wat ik mag?
Dacht ik wat ik wou en wat ik mocht dat ik dat zag?

Weet ik wat ik zie?
Zie ik wat ik zul?
Zul ik wat ik kannen zou en weet ik dat ik lul?

Wul ik wat ik kou?
Kauw ik wat ik eet?
Weet ik wat ik at en deed ik dat als ik dat deed?

Voel ik wat ik heb?
Hoel ik wat ik veb?
Zoel ik wat ik doe wanneer ik dee dat ik het deb?

Zoals ik dat zei
zeik ik dat weer zo.
Wul ik dat ik kon dat ik zol donken wat ik ko!

Ho...

[CSN]

DE ROOS EN HAAR MAN - Anne Vegter


Een man zocht naar zijn roos die uit zijn vestzak stak.
Er waren onnatuurlijke minuten voor en na:

toen de roos nog bloeide en hoe zij hem, met tak en al,
in de borstzak zakte. Hoe de man haar vond en

toen de roos hem knakte.

[CSN]

BUDAPEST - Billy Collins

Herman de Coninck - Vijfjarenplan

Ik hou van jou. Hou jij van wat niet kan.
Hou jij van je capaciteiten, ik van je gebreken.
Jij van je trots, en ik van hoe die zacht kan breken
in mijn armen. Jij van je moed. Ik van je zwakte
nu en dan.

Hou jij van de toekomst. Ik van wat voorbij is gegaan.
Hou jij van de honderd levens die je wilde leven.
Ik hou van dat ene dat is overgebleven
en van hoe je daarom zo ver weg kunt zijn dicht
tegen me aan.

Ik hou van wat is. Jij van wat zou.
Hou jij van mij. Ik hou van jou.

[Fayelinde.]

En piepen verder door Jotie T'hooft

En piepen verder

Je oksels liefje zijn zacht en schuldeloos onschuldig
je hebt haar en haat er weggeschoren;
gladder glijd je verder liefje lijfje wijfje schijfje
op de zeer grillige pot die ik ben.

Je benen liefje zijn schuins en schoon
en groeien bovenaan in warmte
geluidloos aaneen liefje diefje diertje kiertje
in het scheurbaar schaamhaar dat ik ben.

Je buik liefje verheft zich haast nooit
maar bloeit bloter dan ik hem kan maken
en bleker en bruiner liefje liedje leugentje
om de bestwil die ik berg.

Je borsten liefje ik heb ze bewoonbaar gemaakt
ze liegen nooit, staan hangende te liggen langs
uw geil geraamte schatje katje ratje
in de val die ik ben en bewoon,

zo komen wij samen
en piepen verder.

(vanaf nu hemel ik een andere dichter op dan T'Hooft, beloofd)

^T'Hooft fan fayelinde?
maar dan vind ik dat je nu wel even een andere dichter moet hemelen he!(meerrrr gedichten)

[Vogelvrij]

Ik kan het niet helpen maar ik vind dat werkelijk een walgelijk gedicht Ik mis vast ergens iets of zo.

Ingmar Heytze - Gymles


Vroeger bij het touwklimmen
als de zon in strepen viel
zat ik boven in het touw
en zag de wereld dan

een beetje zoals God

ik zag de klasgenootjes
beneden op de grond
en zwaaide minzaam
met mijn hand

dat moet je niet doen
als je in een touw hangt.

Nuno Júdice

Symfonie voor een nacht en
een paar honden

's Nachts begint één hond te blaffen; en
na hem gaan alle honden van de nacht
ook blaffen. Even later zwijgt de eerste
hond. Een voor een zwijgen de andere
honden ook, totdat de stilte is hersteld,
zoals die was voordat de eerste hond
begon te blaffen. 's Nachts is het niet
mogelijk te weten waarom een hond blaft,
wanneer we hem niet zien. Misschien
omdat iemand achter een muurtje
liep; misschien vanwege een kat (die
schaduwen die langs de deuren glijden).
We hoeven geen concrete redenen te vinden
om de nacht van alle honden te rechtvaardigen;
maar wáár is dat een hond, wanneer
hij blaft, en andere honden wakker maakt,
de nacht zelf wakker maakt, haar spoken, en
ons dwingt te kijken, door het raam, naar wat
men niet kan zien, ofwel, het centrum van
de nacht, de zwarte motor van de wereld.

[Fayelinde.]

Ave schreef:

^T'Hooft fan fayelinde?
maar dan vind ik dat je nu wel even een andere dichter moet hemelen he!(meerrrr gedichten)

Dat vond ik dus ook! Vooruit, nog eentje dan, omdat jij het bent.

Wakker worden in de tijd door Tjitske Jansen

Wakker worden in de tijd
als in de fijnste zijde.
Een ochtendvogel
doet een ijzerzaagje na.

De boormachine die je hoort
is de boormachine
van de buurman lang geleden,
tot je weet dat dat niet kan.

Er ligt een laken in de linnenkast
te wachten op een hand
die deuren opengooit, een shirt,
een broek, een handdoek zoekt,

daarbij terloops haar aanraakt,
even op haar liggen blijft.

[tjampie]

Onderstaand gedicht is er een van Hugues C. Pernath. Hij behoort tot een van de exponenten van de jaren vijftig waartoe Hugo Claus, Paul Snoek en vele anderen behoren.

Zo zie je dat Jotie T'Hooft geen alleenheerser is op het vlak van duisternis en mystiek en alles daarrond.


De Tien gedichten van de eenzaamheid X

Ik treur niet, geen tederheid trekt mij aan
Geen lichaam kan ooit het mijne voelen
Geen ander oor mijn verwarring, mijn onrust
In de sprakeloze plaag van de taal.
Dagelijks en dodelijker verkrampt mijn wereld
In de vreselijke vertakkingen van de pijn.
Ik heb het laatste boek gedragen, van rechts naar links
En met al mijn tekortkomingen veroordeel ik
Wie verbrandt en wie poogt door de leugen.

Want anders niets dan de nederigheid
Dan het voltrekken van de twijfel,
Want anders niets heeft ons bepaald.
Ik laat het licht de duisternis herhalen,
Herrijzen uit de roemloze rust van de rots
En terwijl het schrale water uit de wonden sijpelt
Beluistert de nakende nacht mijn schroevend hart.

Geen entstof heeft mij veranderd
Geen vrijgevig verleden mij bedwelmd. Geen smeulen.
Zoveel werd gescheiden, zoveel kwam terecht.
Ik bemin, ik schrijf en onderga de vriendschap
Maar als een metselaar, vrij en ommuurd
Voltooi ik de tempel waarvan de laatste hoeksteen
Mijn einde zal betekenen. En met datzelfde woord
Al mijn liefde verwoordend, leef ik verder
In de gesel van die zonnetekens waartoe ik behoor.

[Lavender]

@Fayelinde: Tjitske Jansen is leuk!
Ik ben vooral fan van dit gedicht van haar (en met mij vele anderen, neem ik aan):

Voor zijn verjaardag

Ik weet de kleur waar hij het liefst op loopt
Ik weet de kleur die hij bij voorkeur draagt

Maar lopen is niet hetzelfde als slapen
en dragen niet hetzelfde als wakker worden.

Ik heb hem dus gevraagd: in welke kleur wil jij het liefste
slapen, in welke kleur wil jij het liefste wakker worden

In de kleur van jouw ogen zei hij, in de kleur van jouw huid.
Ik heb er niet naar gezocht. Ik wist ook zonder zoeken wel

dat er geen winkel bestaat die dekbedovertrekken verkoopt
in die kleuren. Er zit niets anders op. Ik moet voor altijd

bij hem slapen.

[Alwien]

Eerlijk gezegd vind ik 'Voor zijn verjaardag' een van de slechtste gedichten uit de bundel. Het doet heel cliché aan en je ziet het einde mijlenver aankomen.
'Liefste' is denk ik mijn favoriet:

Liefste,

Op deze dag zo grijs als haring schrijf ik je een brief waarin het waait
en meeuwen door de wind gedragen cirkels maken in de haven
touwen ijzer hout en letters blauw en wit en netten tonnen plastic
zakjes palen containers apparaten waar ik niks van snap masten
vlaggen ramen schepen overal vandaan overal geweest en ik hoef
nergens om te vragen. Alles is hier al

en jij kent de zee jij vaart op haar jij vecht met haar om wat zij missen
kan - elk schip dat hier nu ligt wordt een schip waar jij op was elke
meeuw die hier nu vliegt een meeuw die jij ook zag en ik hou van
jou geloof ik en ik weet het trouwens zeker maar wat ben ik blij dat jij
al een beminde hebt want alles is hier al en ik hou zo van verlangen
en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou
kunnen als het kon.

Tjitske Jansen

(uit: Het moest maar eens gaan sneeuwen,
Amsterdam: Podium, 2003. p. 10.)

oh die is zo enorm mooi ja. ik kan die eindeloos lezen.

[Vogelvrij]

'Liefste' is geweldig. Eigenlijk ken ik bar weinig gedichten. Maar deze vind ik wel erg leuk:

Jan Hanlo- De Mus

Tjielp tjielp - tjielp tjielp tjielp
tjielp tjielp tjielp - tjielp tjielp
tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp
tjielp tjielp tjielp

Tjielp
etc.



Ik houd van mooie lange volle gedichten, maar tegelijkertijd heb ik een zwak voor dit soort, gewoon woorden

[Fayelinde.]

Nauwelijks woorden zelfs. Toch vind ik het ook leuk, een fijne vondst gewoon.

Dat van Tjitske Jansen is aanbiddelijk, zo iets om opnieuw en opnieuw te lezen.

[Reem]

Mooie gedichten hier. Deze lees ik ook erg graag:


Genoeg gedicht over de liefde voor vandaag
want al schrijvend heb ik de liefde niet bedreven.
Het leven laat zich maar al te graag
liever beschrijven dan beleven.
Die jij van wie ik zo hoog opgeef
die leeft niet behalve zoals ik je opschreef.
Je kust en je verlaat zoals de windhaan draait,
mijn plaat steeds overslaat,
zoals, zoals men zegt, dat in het echte leven gaat.

Al die minnaars met al hun dichtklappende deuren.
Ik zou geen tijd meer hebben, de pen eens op te pakken
als ik mezelf steeds in de spiegel moest keuren
en met naaldhakken aan mijn nagels moest lakken.
Een dichter is nooit te vangen met haar eigen pen.
Steeds heeft zij haar antwoord klaar
want je kwetst haar zoals zij had gepland
al keren haar woorden zich soms tegen haar;
zij zijn minstens zo ontrouw als haar minnaars.

Míjn woorden niet. Die blijven aan mij gekluisterd.
Nooit werd een wreder moeder in de poëzie beluisterd
dan die, die haar kroost op het hart hield gedrukt:
'blijf voor altijd zoals ik het je heb ingefluisterd.'
Maar nee, de inkt kruipt waar hij niet kan gaan
zoals het bloed, in zo veel aan de inkt gelijk.
Dus ik zeg je, toe maar, vlieg dan uit,
maar ga niet met de verkeerde mannen mee naar huis.

Hagar Peeters, uit Genoeg gedicht over de liefde vandaag
Oeh, en hoe ze 'm voordraagt. Argeloos en arrogant tegelijk, geweldig.

die kende ik nog niet! oh wat mooi <3
die ga ik opslaan

[Reynaert]

"ingeluisterd" - niet ingefluisterd?

[Reynaert]

En als we toch Tjitske Jansen aan het citeren zijn, dan mag deze er ook wel bij (maar eigenlijk zou iedereen gewoon haar bundel "Het moest maar eens gaan sneeuwen" moeten lezen):

Overspel

In een huid die nog zacht is van ochtend
liggen wij in het schip van je kamer.
Door de ramen weten we de zee
van gras, raven weven een kleed
van gekras, dat wij deze dag zullen dragen.

(uit: Het moest maar eens gaan sneeuwen,
Amsterdam: Podium, 2003. p. 17.)

[Reem]

oeps verbeterd

[Alwien]

Reynaert schreef:

(maar eigenlijk zou iedereen gewoon haar bundel "Het moest maar eens gaan sneeuwen" moeten lezen)

Dat dus, en haar tweede bundel Koerikoeloem kan ik ook van harte aanbevelen

[=zwart wit=]

uit internationaal
Octavio Paz/

Op zijn Spaans valt de dag kordaat in
Een gerucht van bladeren en vogels zwelt aan
een voorgevoel van zee of vrouwen
De dag zeurt aan mijn hoofd als een idee-fixe
Aan het hoofd van de wereld zeurt halsstarrig de dag
Licht overspoelt alles
zingt op de terassen
doet de huizen dansen
onder de koele handen van de lichte klimop
ontwaakt de muur en recht zijn torens op
En de stenen laten hun kleed vallen
En het water ontbloot zich en springt op uit zijn bed
naakter nog dan water
en het licht ontbloot zich en spiegelt zich in het water
Naakter nog dan een ster
en het brood breekt open en de wijn stroomt
en de dag stroomt over het languit liggende water
Zien horen tasten ruiken poreven denken
Lippen of aarde of wind tussen zeilboten
Smaak van de dag die verglijdt als muziek
Geluid van licht dat een meisje bij de hand houdt
en midden op de dag naakt achterlaat
Niemand kent haar naam of weet wat ze hier zocht
Als een weinig water strekt ze zich naast me uit
De zon staat er even bij stil
Het licht siepelt tussen haar benen
Mijn blikken omringen haar als water
en zij baadt erin naakter dan water
zoals het licht heeft zij geen eigen naam
zoals het licht verandert zij met de dag van gedaante



David Avidan/ Langzaam stijgt de straat

De mooie-mooie straat loopt uiteindelijk dood.
De rust, massief en hard, wordt opengesneden als brood.
En de vochtige ochtend zal, na zijn enkele bliksem, zijn verkoold.

En de mensen ademen zwaar, als in oude tijden bij de hardrensport.
De betonnen gordel van de stad is te nauw, beslist veel te kort.
De zware muren hebben iets begrepen en zijn ingestort.

Buiten, op de stervende stad, valt volkomen zonlicht omlaag.
In die huizen wordt zeker geen baby geboren op zo’n dag als vandaag,
en gaat ook niemand dood. Maar langzaam stijgt de straat.

De straat stijgt op naar het witte licht als een tovertapijt.
De gevallen muren staan weer rechtop (verstandig burgerbeleid).
En de stad heeft geen begin en geen eind. En alle wegen worden omgeleid.

Uit de muur zijn je handen, als mummelend mos, in gezang uitgebroken
En als glazen parels om de hals van de bliksem zijn je ogen ontloken.
Alleen je moede hoofd drijft op het diepe licht. En alleen je mond heeft gefloten.

[=zwart wit=]

en omdat gerrit achterberg mijn dichter van de eeuw is voor dit moment
Gerrit Achterberg / Instrument

Dien nacht stonden machines in het donker:
woorden werkten nooit ontgonnen taal,
en beelden bloeiden magistraal
op uit het suizelend ontvonken
van heel het neergelegde materiaal
der ziel, alles wat ging verloren:
haar naam, haar lichaam uitverkoren,
een kind, nog voor het was geboren,
verneveld, het werd allemaal
lied – ik bleef grondeloos en licht
liggen tegen het morgenlicht.

[lapzwans]

Dit

Van alles wat ik schreef
zijn dit het minste woorden
En tel ze na, het zijn er
nog te veel: zelf hou ik van
mijn mond vol tanden,
het aaien van dit blad, de
woordenschat van mijn
twee handen, het stokken
van mijn adem als ik zeg
dat ik je hier niet kan
vertellen wie of wat ik
voor je ben, omdat papier
me in de weg zit, en ik
het juiste woord niet ken


(Bart Moeyaert, Verzamel de liefde p. 9)

[Neko*]

Vertweezaming

Ik wil niet op je lippen liggen,
me niet verschansen in je oorschelp
en verdwalen in het oerwoud van je haren.

Ook niet van je neusbrug skiën, koffie
onder de beschutting van je wimpers drinken
en in je blauwe ogen pootjebaden.

Zelfs niet dansen op je wangen, duiken
van je tong en op je tanden landen
of door speeksel waden.

Maar maak je rimpels tot de paden
waarop ik, altijd samen,
naar het einde van mijn eigen leven loop.


(Hagar Peeters uit Genoeg gedicht over de liefde vandaag.)

[Alwien]

My First Day at School - Robert McGough

Kwam dit toevallig tegen op YouTube een tijdje geleden. Vond de woordspelingen leuk en de animatie mooi gedaan.

[Elfe]

Anne Frank Huis

Even now, after twice her lifetime of grief
and anger in the very place, whoever comes
to climb these narrow stairs, discovers how
the bookcase slides aside, then walks through
shadow into sunlit rooms, can never help

but break her secrecy again. Just listening
is a kind of guilt: the Westerkerk repeats
itself outside, as if all time worked round
towards her fear, and made each stroke
die down on guarded streets. Imagine it -

Three years of whispering and loneliness
and plotting, day by day, the Allied line
in Europe with a yellow chalk. What hope
she had for ordinary love and interest
survives her her, displayed above the bed

as pictures of her family; some actors;
fashions chosen by Princess Elizabeth.
And those who stoop to see them find
not only patience missing its reward,
but one enduring wish for chances

like my own: to leave as simply
as I do, and walk at ease
up dusty tree-lined avenues, or watch
a silent barge come clear of bridges
settling their reflections in the blue canal.

Andrew Motion

[CSN]

Haha dit vond ik briljant:


HOTEMETOTEN - Pat Donnez

Wie bedenkt een leuk gedicht met het rijmwoord
torpedoboten? Talrijke prijzen te winnen.
Het stond afgelopen week in de krant.
Duidelijk een wedstrijd die zich kant tegen vrije verzen.
Op de voorpagina las ik over een droommoord.
Wat moet je je daar in hemelsnaam bij voorstellen?
Een zonovergoten lynchpartij op de Seychellen?

Toen bekeek ik het bericht opnieuw en las droomoord.
Over een waanzinnige cruise naar de Hotemetoten.
En ineens had ik het rijmwoord voor torpedoboten.
Maar please, zeg het niemand voort, op je erewoord.

Als ik dood ga dan wil ik dit op mijn begrafenis, .

Funeral Blues - Wystan Hugh Auden

Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.

Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He is Dead.
Put crepe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.

He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last forever: I was wrong.

The stars are not wanted now; put out every one,
Pack up the moon and dismantle the sun,
Pour away the ocean and sweep up the woods;
For nothing now can ever come to any good.

[fizzle-fluffy]

Wanderers Nachtlied - Goethe

Über allen Gipfeln ist Ruh,
In allen Wipfeln spürest du
Kaum einen Hauch
Die Vögelein schweigen im Walde,
Warte nur, balde ruhest du auch.

[Mooneh]

lapzwans schreef:

Dit

Van alles wat ik schreef
zijn dit het minste woorden
En tel ze na, het zijn er
nog te veel: zelf hou ik van
mijn mond vol tanden,
het aaien van dit blad, de
woordenschat van mijn
twee handen, het stokken
van mijn adem als ik zeg
dat ik je hier niet kan
vertellen wie of wat ik
voor je ben, omdat papier
me in de weg zit, en ik
het juiste woord niet ken


(Bart Moeyaert, Verzamel de liefde p. 9)

Deze heb ik hem zelf zien en horen voorlezen Brachtig met dat Belgische accent

Bart Chabot - eend

disneyland paris bestaat vijf jaar
er valt confetti uit de wolken

we zitten aan de lunch
in het new york hotel
sebastiaan en ik lopen naar het buffet
ik til het deksel op
van een enorme vleesschotel
-pap- vraagt sebas -is dat kip?
van de damp beslaat mijn bril
-that's duck, sir- schiet een ober ons te hulp
het tafelzilver hangt plotseling
op eigen kracht in de lucht
-you mean donald?- vraag ik
wijzend op de eendenborstjes
stilte daalt over de tafels
dan stijgt homerisch gelach op

sebastiaan kijkt niet blij

Rutger Kopland - Portret

I

Hoe langer het duurt, hoe langer
je liefhebt, maar wat heb je
lief, het verandert
steeds meer in steeds meer
zichzelf, zozeer in zichzelf
dat het sterft.

Zo alleen zul je worden met liefde
als met een landschap
dat langzaam verwintert,
steeds meer in steeds meer
die ene ets.

In je gezicht nog het gezicht
dat voelt hoe warm adem is
voor het afkoelt tot mist.

In je hand nog de hand die vertelt
dat je er bent, tot hij zich
terugtrekt in je hand.



II

Nu het daar ligt, zo in zichzelf
gekeerd, zo zichtbaar,
ik weet wel, je bent dat niet meer
maar wat moet ik,
het ligt daar en
ik heb het lief,

lief nu, als een landschap in de winter
als het zich uiteindelijk laat zien
in die laatste ets
van zichzelf, wat weg moest
is weg.

In je gezicht geen gezicht meer, het is
wit als gras ergens daar buiten
ingeslapen en bevroren met mist.

En de hand die vertelde dat je er was
is verdwenen in de hand die daar
ligt, en dat niet meer is.




Ik blijf m zo mooi vinden, ik heb hem gelezen op de crematie van m'n opa en sindsdien vind ik m nog mooier <3

[Giles]

Wiel Kusters
Cupido dubitans

Soms mis je iemand
zoals een pijl die zich vergist.
Dat heet missen, niet gemis;
gemis is het kijken naar de pijlen in je hand

Ja <3

~~

En deze, door DH gevonden Google zegt van Mary Elizabeth Frye

Do not stand at my grave and weep

I am not there
I do not sleep

I am a thousand winds that blow
I am the diamond glints on snow

I am the sunlight on ripened grain
I am the gentle Autumn rain

When you awaken in the morning's hush
I am the swift uplifting rush of quiet birds

In circled flight
I am the soft stars that shine at night

Do not stand at my grave and cry

I am not there
I did not die

Giles schreef:

dinges

Die laatste is heel mooi voor een begrafenis. <3

Stopping by woods on a snowy evening
Robert Frost

Whose woods these are I think I know.
His house is in the village, though;
He will not see me stopping here
To watch his woods fill up with snow.

My little horse must think it queer
To stop without a farmhouse near
Between the woods and frozen lake
The darkest evening of the year.

He gives his harness bells a shake
To ask if there is some mistake.
The only other sounds the sweep
Of easy wind and downy flake.

The woods are lovely, dark, and deep,
But I have promises to keep,
And miles to go before I sleep,
And miles to go before I sleep.

[capibara]

Morgan schreef:

Die laatste is heel mooi voor een begrafenis. <3

Al 3 keer langs horen komen op verschillende begrafenissen, voor mijn gevoel werd het meer een gimmick. Maar dat kwam denk ik ook omdat het zo zouteloos en met tergend slechte tongval werd voorgelezen.

Mijn favoriete gedicht:

Herman de Coninck - November

Er hangen nog twee blaren
aan mijn esdoorn. Duizend andere zijn
rood geworden, alvorens dood.
Vergeten te kijken.

Vergeten gelukkig te zijn.
Nochtans had ik een tuin
waarin een stoel, en die stoel
had mij, en ik had een hand

en die hand had een glas
en mijn mond had meningen
Alles had.
Alles had ons.

RDLF schreef:

Al 3 keer langs horen komen op verschillende begrafenissen, voor mijn gevoel werd het meer een gimmick. Maar dat kwam denk ik ook omdat het zo zouteloos en met tergend slechte tongval werd voorgelezen.

Ja oke, dan wordt het twijfelachtig, het moet natuurlijk wel toepasselijk blijven voor de persoon (of nabestaande) in kwestie.

[fizzle-fluffy]

Shakespear

My mistress' eyes are nothing like the sun;
Coral is far more red, than her lips red:
If snow be white, why then her breasts are dun;
If hairs be wires, black wires grow on her head.
I have seen roses damasked, red and white,
But no such roses see I in her cheeks;
And in some perfumes is there more delight
Than in the breath that from my mistress reeks.
I love to hear her speak, yet well I know
That music hath a far more pleasing sound:
I grant I never saw a goddess go,
My mistress, when she walks, treads on the ground:
And yet by heaven, I think my love as rare,
As any she belied with false compare.



Hij is echt een grote held. Wat een prachtig gedicht.

[elysea]

mag je wel zijn naam goed spellen