Trafalgar Square, ja!
Als je zoiets 'stream of consciousness'-achtigs wilt schrijven moet je wel heel goed weten te balanceren op het dunne koord van begrijpelijkheid. Dat lukt aardig, hoewel je naar beide kanten hier en daar te ver doorslaat (dan weer te krabbelig, dan weer te duidelijk). Het is wel leuk om er wat mee te puzzelen en relaties te leggen tussen stukken tekst, maar ik voel dan toch te weinig de onzichtbare sturing van de dichteres aan het roer
. Het heeft een beetje een 'zie maar wat je ermee doet' uitstraling, het kan scherper.