oneerlijk..

[Famke]

misschien is dit heel egoistisch ik weet t ff niet meer vind het leven op t moment zo oneerlijk..
Ik was bezig om alles weer wat op een rijtje t krijgen.. ben sins december in therapie gegaan wil gaan stoppen met roken ben super flieft.. En dan vdaag hoor ik dat de buurvrouw dr oma een infarct had gehad en n soort medicijn heeft gehad waardoor ze nu geen enkele beschadiging heeft kan zo ff nie op de naam komen komt miss later nog wel..
Ik zelf heb 2jr geleden toen ik 16 was een CVA gehad (hersenbloeding) waardoor ik nu me linkerarm nooit meer zal kunne gebruiken me droom voor een SPWopleiding is voorbij heb geen opleiding en nix ben na de zomervakantie nog begonne met een opleiding DTP omdat ik thuis me ouders ook niet tot last wou zijn maar me concentratie is weg dr me linkerarm en been zijn nie meer in functie maar dat stuk in me hoofd is ook kapot en daarom lukt school niet meer en j ziet t verders niet..
voel me nu zo verdrietig bedoel zo'n vrouw van 80 komt r weer goed van af zeg maar en ik wou nog zoveel dingen doen wil as we uit zijn ook zo graag ff dansen of ook ff 1x in de week met vriendinnen mee t hardlopen of ff lopend de stad in en t zal gwoon nooit meeer kunnen.. waarom bedoel kan nu weer een beetje kleine afstanden lopen maar me leven zal nooit meer zo zijn als vroeger.. Ben kwaad op artsen.. waarom zij wel en ik niet..? en as ik t vraag krijg ik geen andwoord ja bij jou was er al ontzettend veeel schade oh dus mag j dan wel alles door late bloeden kind heeft tog geen leven meer.. zo ontzettend gemeen dit leven.. en waarom waar heb ik dit aan verdiend..?

voel me zo klote..

weet nie eg wrom ik dit typ maar tis r maar weer ff uit..?

Zijn r meer mensen hier met n handicap die ze op n latere leeftijd hebbe gekrege zoals ik??
ik ben nu in therapie om het t "accepteren" maar ik kan het niet..

[Miracle]

Je verhaal is nogal onduidelijk geschreven. Wil je proberen de volgende keer minder typ en spelfouten te maken, dat leest een stuk makkelijker.

Ik snap het ook niet helemaal. Je kunt je linkerarm niet meer bewegen, en daardoor kun je niet meer zo ver lopen?

Het is goed dat je in therapie bent gegaan, het zal je vast helpen, nu en later. Misschien kun je ook eens kijken naar de toekomst? Wat voor opleiding of beroep kun je nog wel uitvoeren met je handicap?

Succes

[Fantôme]

heey meissie,

als je het zo zou zeggen tegen iemand klinkt het misschien egoistisch, maar het zijn en blijven wel jouw gevoelens, en dit te verwerken lijkt me helemaal niet makkelijk.
een vriendin van mij haar vader heeft ene herseninfarct gehad, afgelopen vrijdag en is zaterdag overleden... daarom moest ik wel even slikken om jouw worden... van dat je het oneerlijk vond dat die vrouw er niets aan over heeft gehouden.. en jij er zoveel last van ondervind nu. Daarom vind ik het heel goed dat je aan je gevoelens werkt, en het probeerd te accepteren, hoe moeilijk dat ook is. Probeer er het beste van te maken.

meizzie, ik verwijt je niets!! echt niet, vat het niet zo op, oke?

xxx

dreen schreef op 19-01-2004 @ 14:10:
Je verhaal is nogal onduidelijk geschreven. Wil je proberen de volgende keer minder typ en spelfouten te maken, dat leest een stuk makkelijker.

't ligt voor een groot deel ook aan het ontbreken van de leestekens, denk ik.

Ik snap het ook niet helemaal. Je kunt je linkerarm niet meer bewegen, en daardoor kun je niet meer zo ver lopen?

Haar linkerbeen is 'niet meer in functie'.

Het is goed dat je in therapie bent gegaan, het zal je vast helpen, nu en later. Misschien kun je ook eens kijken naar de toekomst? Wat voor opleiding of beroep kun je nog wel uitvoeren met je handicap?

Succes

Sluit ik me bij aan.

[Droomvlucht]

dreen schreef op 19-01-2004 @ 14:10:
Je verhaal is nogal onduidelijk geschreven. Wil je proberen de volgende keer minder typ en spelfouten te maken, dat leest een stuk makkelijker.

Ik snap het ook niet helemaal. Je kunt je linkerarm niet meer bewegen, en daardoor kun je niet meer zo ver lopen?

beter lezen..

[Droomvlucht]

Meis wat rot allemaal voor je...

Maar ik denk dat je moet roeien met de riemen die je hebt... Het is nu eenmaal gebeurd, en daar kun je niets meer aan veranderen. Ik weet dat dit makkelijker gezegd is dan gedaan, maar probeer er toch het beste van te maken..

Heb je hier overigens al eens met iemand over gepraat? een vertrouwens persoon, of je huisarts ofzo?

*knuf*

[Famke]

Aragnabite schreef op 20-01-2004 @ 12:55:


Heb je hier overigens al eens met iemand over gepraat? een vertrouwens persoon, of je huisarts ofzo?

*knuf*

Heb 9maanden in een revalidatie centrum gezeten met de nodige mensen gepraat en altijd beweerd dat ik er zelf wel uit zou komen

tot een jaar terug dat ik compleet instorte en een zmpoging deed ben toen opgenomen geweest in het ggz, wou nog geen hulp en nu sins dec ben ik met me kennismakingsgesprekken bezig.. *trots*

bedankt voor de lieve reactie's sorry voor me vage uitleg.. was gister best wel beetjuh overstuur..

NLfamke schreef op 19-01-2004 @ 13:58:
ik ben nu in therapie om het t "accepteren" maar ik kan het niet..

Als het niet wil accepteren, waarom doe je dat dan ook niet?

Ja, ja, klinkt makkelijk> maar ik geef een voorbeeld: een vriendin van ons mist een arm en let op: ze is gaan batmintonnen en werd een van de beste van Nederland. Het interesseert haar weinig dat ze een arm mist - ze zou er natuurlijk graag twee willen hebben, maar ze doet verder toch gewoon wat ze wil.

Heel, heel veel sterkte

alluman schreef op 20-01-2004 @ 15:13:
Als het niet wil accepteren, waarom doe je dat dan ook niet?

Ja, ja, klinkt makkelijk> maar ik geef een voorbeeld: een vriendin van ons mist een arm en let op: ze is gaan batmintonnen en werd een van de beste van Nederland. Het interesseert haar weinig dat ze een arm mist - ze zou er natuurlijk graag twee willen hebben, maar ze doet verder toch gewoon wat ze wil.

Heel, heel veel sterkte

Kunnen en willen zijn twee verschillende dingen.

Verder snap ik die zin + het voorbeeld niet zo. Die vriendin van jou accepteert het ook, ze gaat nl verder met haar leven en ze zoekt dingen die ze wel kan doen en is op die manier toch (redelijk?) gelukkig. NLfamke moet nog op dat punt komen, denk ik.

[Fade of Light]

NLfamke schreef op 19-01-2004 @ 13:58:
Ben kwaad op artsen..

Dit vind ik zo fout hoe erg je het ook met ze oneens kunt zijn, die mensen zijn professionals, die hebben het beste met iedereen voor, maar blijven wel realistisch. Het is voor hun ook niet leuk als het niet goed gaat met iemand e.d.

edit: en het zijn en blijven mensen

[Famke]

alluman schreef op 20-01-2004 @ 15:13:
Als het niet wil accepteren, waarom doe je dat dan ook niet?

Ja, ja, klinkt makkelijk

Dat is t em juist jou lichaam doet het gewoon j draait j leest dit en denk oh goh bes wel erg.. ma j draaid j om en gaat weer verder met j ding.. ik zelf heb t ook as ik iemand in een rolstoel ofzo zie denk ik goh best wel erg ma ik draai me om en ga verder..

Fade of Light schreef op 20-01-2004 @ 15:16:
Dit vind ik zo fout hoe erg je het ook met ze oneens kunt zijn, die mensen zijn professionals, die hebben het beste met iedereen voor, maar blijven wel realistisch. Het is voor hun ook niet leuk als het niet goed gaat met iemand e.d.

Zijn gevoelens een kwestie van fout of goed zijn?

Ik denk dat ik ook kwaad zou zijn als ik in haar situatie zat...ook al konden die artsen er niks aan doen... Zeker als je het nog niet geaccepteerd hebt moet je je 'ongenoegen' toch ergens op uiten...en het makkelijkst en soms ook het meest logische is en blijft een ander.

edit: en het zijn en blijven mensen

TS ook, lijkt me.

[Famke]

2 Fade of Light: misschien heb j daar idd gelijk in maar t doet ontzettend veel pijn en ik was kwaad en kan ik nu nog zijn want ze hebbe niet altijd gelijk..

[Quiana]

NLfamke schreef op 20-01-2004 @ 15:23:
want ze hebbe niet altijd gelijk..

Want het zijn mensen.

Maak er het beste van, zou ik zeggen. Ik snap heel goed
dat je kwaad bent, en ik zeg ook niet dat je dat niet mag
zijn ed, maar laat die kwaadheid (en die hele negatieve
instelling (hierdoor?)) je leven niet verpesten, laat dat je
er niet van weerhouden te doen wat je wil doen.

Tuurlijk, niet alles zal even makkelijk gaan, en soms ook
helemaal niet, misschien. Maar je daarop focussen,
dat heeft geen zin... Focus je liever op de dingen die je wél
wil, en wél kan doen.

Je kan blijven kniezen en kwaad in een hoekje zitten,
je kan ook het beste eruit halen. Jij bent degene
die bepaalt wat er nu gebeurt, jij hebt voor een heel
groot deel zelf in de hand hoe je in het leven staat.

Doe daar dan wat mee.

Ik kan heel goed begrijpen wat je bedoelt.. ik heb reuma sinds mijn twaalfde, ik heb daarna nooit meer echt goed mee kunnen doen met dingen die mijn vrienden deden (sport enzo).. de eerste jaren zat ik er niet zo mee, toen ging het nog wel aardig en accepteerde ik dat ik bepaalde dingen gewoon niet meer kon. Maar twee jaar geleden ging het steeds slechter en ik kon bijna niet meer lopen (wat ook betekende niet meer uitgaan en stadten.. wat lullig is als je net uit mag).
Toen werd het zo erg dat ik eigenlijk niet meer kon lopen, maar ik deed het wel omdat ik niet onder wilde doen voor anderen. Uit foto's bleek dat mijn kraakbeen heel erg versleten was en dat ik daarom niet meer goed kon lopen (en die ontiegelijke pijn had). De enige oplossing was dat ik een nieuwe heup zou krijgen, ik was blij dat er een oplossing was..

Zo klinkt het allemaal emotieloos beschreven, maar natuurlijk heb ik er ook mijn verdriet van.. het punt is dat ik steeds beter kon accepteren dat ík het heb en een ander niet (denk aan mijn buurvrouw van 85 die kerngezond is.. )
Het is niet meer dan logisch dat je af en toe in de put zit en je afvraagd waarom jij het hebt.. je hebt alle recht om boos te zijn.. maar blijf er niet in hangen en stort je op de dingen die je wel kunt.. en geloof me: als je iets wilt dan kun je het en je moet vooral niet bang zijn om hulp te vragen, want (dat moet je ook nog eens accepteren.. alsof het niet genoeg is) die heb je nodig..

Ik hoop dat je er iets mee kunt

Succes iig

[Fade of Light]

Leonoor schreef op 20-01-2004 @ 15:18:
Zijn gevoelens een kwestie van fout of goed zijn?

Ik denk dat ik ook kwaad zou zijn als ik in haar situatie zat...ook al konden die artsen er niks aan doen... Zeker als je het nog niet geaccepteerd hebt moet je je 'ongenoegen' toch ergens op uiten...en het makkelijkst en soms ook het meest logische is en blijft een ander.

Relationeren. En nee je moet niet zomaar een zwart schaap zoeken.

TS ook, lijkt me.

Juist, dan weet de TS ook dat artsen fouten maken, als dat al het geval was (kan ook een 'niet foute' beslissing zijn geweest waar de TS het gewoon niet mee eens was)

[Fade of Light]

NLfamke schreef op 20-01-2004 @ 15:23:
2 Fade of Light: misschien heb j daar idd gelijk in maar t doet ontzettend veel pijn en ik was kwaad en kan ik nu nog zijn want ze hebbe niet altijd gelijk..

Dat het pijn doet dat kan ik snappen, dat je in het begin kwaad bent, dat kan ik snappen. Maar als je er eens over na gaat denken (en ik neem aan dat je dat al genoeg doet) dan kun je volgens mij alleen maar tot de conclusie komen, dat het een onprettige samenloop van omstandigheden is geweest en dat ondanks wat er gebeurd is, die artsen toch het beste met iedereen voor hebben, het ook erg vinden als het niet goed gaat met iemand (het lijkt me dat het hun ook echt wel grijpt) en ook fouten kunnen maken, wat ze niet echt kwalijk genomen kan worden, omdat het menselijk is om fouten te maken, hoe erge gevolgen het ook kan hebben (en dat is soms heel vervelend)

Fade of Light schreef op 20-01-2004 @ 16:22:
Relationeren. En nee je moet niet zomaar een zwart schaap zoeken.

Om het te kunnen relationeren moet je het kunnen accepteren en dat is nou net het probleem bij TS. En ik snap best dat het heel lastig is om wat zij heeft zomaar te accepteren en te relationeren, dat gaat niet zo 1, 2, 3.

Juist, dan weet de TS ook dat artsen fouten maken, als dat al het geval was (kan ook een 'niet foute' beslissing zijn geweest waar de TS het gewoon niet mee eens was)

Dat zal ze ook weten. Maar het betekend ook dat TS zelf gevoelens en gedachten heeft. En je hebt er niks aan die te onderdrukken of niet uit te spreken omdat volgens sommige mensen die gevoelens/gedachten niet mag hebben.

Ik denk dat het probleem misschien niet eens bij de artsen ligt, zij kunnen er waarschijnlijk helemaal niks aan doen. Daar gaat het ook niet om. Het gaat erom dat TS zichzelf kan accepteren met haar beperkingen en daar gaat tijd overheen.

[Fade of Light]

Leonoor schreef op 20-01-2004 @ 16:32:
Om het te kunnen relationeren moet je het kunnen accepteren en dat is nou net het probleem bij TS. En ik snap best dat het heel lastig is om wat zij heeft zomaar te accepteren en te relationeren, dat gaat niet zo 1, 2, 3.

dat laatste beweer ik ook niet....

[/b][/quote]
Dat zal ze ook weten. Maar het betekend ook dat TS zelf gevoelens en gedachten heeft. En je hebt er niks aan die te onderdrukken of niet uit te spreken omdat volgens sommige mensen die gevoelens/gedachten niet mag hebben. [/b][/quote]

Ook dit hoor je mij niet zeggen. Ik zeg alleen dat als je even 5 minuten logisch gaat denken dat je er dan zelf achter komt dat boos zijn op de artsen een vrij idioot denkbeeld is.

Ik denk dat het probleem misschien niet eens bij de artsen ligt, zij kunnen er waarschijnlijk helemaal niks aan doen. Daar gaat het ook niet om. Het gaat erom dat TS zichzelf kan accepteren met haar beperkingen en daar gaat tijd overheen.

waarschijnlijk

Fade of Light schreef op 20-01-2004 @ 16:36:
Ook dit hoor je mij niet zeggen. Ik zeg alleen dat als je even 5 minuten logisch gaat denken dat je er dan zelf achter komt dat boos zijn op de artsen een vrij idioot denkbeeld is.

Misschien doet ze dat ook wel?

Ze was/is alleen kwaad op alles en iedereen. Misschien dat dat meespeelt?

[Carlie]

Ik heb geen handicap, maar het lijkt me wel ongelovelijk moeilijk.
Ik heb echt heel erg veel bewondering voor mensen die in een rolstoel zitten en dan vrolijk zijn en genieten van het leven. Dat vind ik echt heel erg knap!!

Een hersenbloeding is echt ernstig, wat is er gebeurd?? Zeker iets ergs, ik denk eigenlijk dat je nog blij moet zijn dat je leeft!!
Je kan artsen nergens de schuld van geven, ze doen hun best maar soms is dat niet genoeg.

Je moet t idd leren accepteren, en therapie is daar goed voor. Misschien moet je eens contact leggen emt andere mensen met een handicap en daar mee praten. Dat je je droombaan nu niet meer kan krijgen lijkt me heel erg en moeilijk te accepteren. Maak eerst rustig die therapie af en denk na over wat je wilt met je leven. Er moeten zeker banen zijn die ook voor jou geschikt zijn en die je ook nog leuk vind. Je leven zal idd nooit meer zoals eerst worden nee, en hoe moeilijk dat ook is, en hoe makkelijk dat ook is om te zeggen voor een buitenstaander JE MOET VERDER!
Je kan wel je hele leven lopen mopperen over dat het leven oneerlijk is enz. Ja daar heb je gelijk in, het leven is heel erg oneerlijk. Sommige mensen hebben alles en andere hebben alleen maar pech! Lullig maar waar, maar de realiteit.

Heel veel succes ermee!
Kus,
Carlie

[Fade of Light]

Leonoor schreef op 20-01-2004 @ 16:39:
Misschien doet ze dat ook wel?

Ze was/is alleen kwaad op alles en iedereen. Misschien dat dat meespeelt?

enigzins tegenspraak

niet boos op artsen, wel boos op iedereen heh

[ekki]

Ik wil alleen even zeggen dat er een meisje is zonder armen en benen (zo ongeveer), met eigenlijk alleen voeten, die bijna direct aan haar lijf zitten. Zwaar gehandicapt dus, maar ze doet wel SPH.

Maar ik weet dat een CVA iets heel anders is. Het kan zo zijn dat concentratie en dergelijke achteruit gaan en dat er nog veel meer andere problemen zijn. Maar als het aan alleen het lichamelijk aspect ligt, dan denk ik dat je best de opleiding kunt doen die je zou willen.

Dat maakt niet dat het nog steeds erg moeilijk is. Waarschijnlijk is jouw hersenbloeding 'erger' geweest dan die van die oude vrouw. Het is inderdaad zo dat mensen heel goed van hersenbloedingen kunnen genezen, terwijl het bij anderen veel ernstiger is. Dat ligt echt niet aan de artsen, want die kunnen er namelijk niets aan doen waar bij jou de hersenbloeding is geweest (of was het een infarct? Ik kan beter CVA zeggen denk ik). Het kan zijn dat die oude vrouw een TIA heeft gehad (ook een CVA, maar daar genees je volledig van binnen 24 uur) of een RIND (ook een CVA, maar daar genees je binnen een paar maanden geheel van). Dit ligt dus niet aan de artsen. Ik denk dat de artsen daar echt helemaal niets aan kunnen doen, behalve misschien wat meer (of juist minder, weet ik het) bloedverdunners geven.

Wel lastig, ik heb laatst theorie gehad over rouwverwerking. Dat is bij jou denk ik gewoon nog volop aan de gang. Daarom zal het voor jou zo moeilijk zijn. Maar ik denk dat je, als je wat verder bent, weer heel veel kunt. Er zullen heus nog wel problemen zijn, maar misschien kun je die compenseren. En hersenen blijven vaak aanpassen en dergelijke. Dus het kan eigenlijk alleen maar beter gaan. Dus geef wat dat betreft niet op. Niet dat je wonderen moet verwachten, maar ook niet dat het slechter wordt ofzo.

Maar goed, ik weet je alleen de theorie te vertellen en daardoor kom ik denk ik heel 'koud' over. Ik heb er gewoon heel veel over geleerd. Maar ik denk dat je niet de artsen de schuld moet geven, want die kunnen er echt niets aan doen.

Heel veel sterkte met verwerken en met je leven een beetje op gang brengen! Ik weet zeker dat je dat lukt, maar het heeft misschien even tijd nodig. Geef het tijd, maar blijf niet alleen maar wachten.

[coopergirl]

? Bij een herseninfarct sterft er iets in de hersenen af, wat onherstelbaar is..
CVA is een bloeding (propje) in de hersenen waarbij er een kans is dat andere 'functionerende'delen van de hersenen het overnemen.. iig, dat dacht ik
Heb je, als ik het vragen mag, ook afasie? Zo niet, kun je dan geen baan als secretaresse or WahtSoEver volgen...?

Ik vind het in ieder geval erg goed van je dat je in therapie gaat ivm het acceptatie-proces! Heel veel sterkte toegewenst.. Ikzelf heb geen tips of goed advies voor je, enkel vragen

[ekki]

coopergirl schreef op 28-01-2004 @ 00:47:
Heb je, als ik het vragen mag, ook afasie? Zo niet, kun je dan geen baan als secretaresse or WahtSoEver volgen...?

Afasie is niet het enige waardoor je dat soort dingen niet zou kunnen volgen. Hele vervelende kleine problemen kunnen er ook voor zorgen dat dat soort baantjes niet kunnen, zoals concentratie of meerdere dingen tegelijk kunnen. En er zijn nog veel meer dingen waar je dan mee te maken kan krijgen, waar heel veel mensen niet aan denken.

Voor degenen die niet weten wat een afasie is: bij een afasie kun je niet goed zeggen wat je bedoelt. Er komen bijvoorbeeld verkeerde woorden uit of je weet gewoon helemaal niet hoe je iets moet formuleren (en er zijn nog meer verschijningsvormen).