een dag uit het leven van Samantha

[lovely_fox]

Ik heb dit geschreven naar aanleiding van een waargebeurt verhaal wat ik laatst gelezen heb en waar ik erg van onder de indruk was. Ookal was het er een uit velen, doordat het helaas dagelijkse realiteit is, shockeerde deze me in het bijzonder. Ik weet niet precies waarom...

een dag uit het leven van Samantha

Sloom staar ik voor me uit, een nieuwe dag beginnend. Als in een soort waan stap ik onder de douche, het koude water stroomt langs me heen, het putje in, zijn weg zoekend door de rioleringsbuizen.
Ik voel me al een stuk beter als ik me aankleed. In de startblokken voor een nieuwe dag en klaar voor het gevecht met de tijd. Ik zal het naar mijn behoeven moeten vormen, aangezien ik aan de ene kant van de dag altijd een stuk tijd over hou en aan de andere kant een stuk tekort kom. De kanten wisselen regelmatig.
Het vroege herfstzonnetje schijnt vrolijk en ik besluit te lopen om de overgebleven tijd, deze keer aan het begin van de dag, op te vullen. Fluitend loop ik door het bos tot ik een heel zacht 'help' hoor ergens aan de rechter kant. Ik volg de snikken en kleine kreetjes tot ik uitkom bij een diepe kuil. Ik kijk erin, in de veronderstelling dat er een kind in gevallen is, maar ik zie niets. Vanuit dat zelfde niets verschijnen ineens twee enorme mannen en na een scherpe pijn bij m'n rechter oor weet ik niets meer. Ik word wakker zonder kleren en een helse pijn in mijn onderbuik. Over drie maanden zal ik zelfmoord plegen, vlak na m'n twaalfde verjaardag.

[stroopwafel]

het gaat op het einde wel heel snel ineens, als je dat nou eens wat uitrekt(het is maar een idee)