Het-grote-lucht-je-hart-topic #158

@Heksjuh: Leuk dat je toch naar het buitenland kan Hopelijk valt al het geregel mee.
@Nijn*: Nog gefeliciteerd met je verjaardag, en mooi dat het zo gezellig was.

OT:
Ik zit erover te denken om een kamertje voor mezelf te zoeken. Mijn vader is aardig&zo en laat me mijn gang gaan, maar toch, ik heb 5 jaar op mezelf gewoond, 2.5 jaar aan de andere kant van de wereld zelfs, en om nu weer thuis te wonen, ik ben het na 3 maanden eigenlijk alweer zat. Weet alleen niet hoe ik het moet betalen, ik denk dat ik aanspraak kan maken op een inkomensvoorziening in het kader van de uitzonderingen voor psychische ziektes in de Wet Investeren Jongeren, maar weet het niet zeker, en zo niet dan gaat mijn spaargeld er wel heel snel doorheen. En mijn papa&mama zullen het wel niet zo leuk vinden want zo enorm stabiel ben ik nog niet, maar bah, ik wil weer zelfstandig zijn & mezelf redden. Iemand hier ervaringen met de WIJ?

Ik ben een weekendje bij mijn ouders. Het is fijn om hier te zijn. Ik voel me helaas nog steeds wazig en weet op dit moment echt niet welke kant mijn leven op gaat. Studeren lijkt ineens weer zo ver weg. Hoe kan ik nou een fatsoenlijke toekomst opbouwen?

Oh en nog van harte gefeliciteerd Nijn!

morgen ga ik voor het eerst naar de cursus en ik slaap al een week niet meer daardoor. Ik ben zo bang voor, ja wat eigenlijk. Het onbekende denk ik, en dat ik het niet kan en dat ik weer faal en mijn leven echt niets meer wordt. Af en toe denk ik dat het makkelijker zou zijn als ik er gewoon niet was, dan was dat rot gevoel er ook niet. Maar dat is stom denken, zo mag ik niet denken. Alhoewel veel mensen me het gevoel geven dat ik er niet ben. Als ik nou maar normaal kon zijn, en een leven kon leiden. In plaats daarvan voel ik me zo verdomd alleen. Gek eigenlijk dat je je tussen zoveel mensen kunt bevinden en je toch alleen kunt voelen. Ik hoop dat morgen snel over is

Ik heb nog zoveel te doen. Naast mijn echt ongelooflijke berg huiswerk -ik ben zonder overdrijven nog wel 100 uur bezig- storten mijn vrienden allen in. Vandaag is de teller van één naar vier depressieve / gedeprimeerde vrienden gegaan.

Blegh, moe, en futloos.
En verward.

[Redhair]

Zo, wil ik weer wat melden, blijk ik ook nog eens gemist te worden. Dat is niet de bedoeling. Daarom stoot ik iedereen van me af, daarom heb ik het uitgemaakt met vriendje. Iedereen moet zich vooral niet met mij bezig houden.

Ben nu een beetje dronken, maar voel me goed. Had laatst via vakantieveilingen een overnachting in een hotel in Vlaardingen voor geen drol geboekt. Gister met mama daarheen geweest. Ze gaat vrijdag drie weken op vakantie en vindt het doodeng om mij drie weken alleen te laten, daarom van te voren nog even dit tripje met mij. We zagen er allebei als een berg tegenop. Ik met mijn depressie, waardoor ik zo kortaf kan zijn, en met mijn anorexia. We hadden allebei de tripjes naar Barcelona in oktober 2009 en Praag die zomer nog in ons hoofd. Paniekaanvallen, huilbuien, woedeuitbarstingen en de wanhoop van die dagen nog in ons hoofd. Mijn geschreeuw op een plein in Praag. "Mama, help me nou, ik kan niet eten, ik kan niet meer''. En nu, anderhalf jaar verder, een nachtje Vlaardingen, twee dagen Rotterdam. En wauw, wat was het lekker. Ik heb niet een keer gekat, heb in twee dagen niet een keer tegen haar gesnauwd. Heb me een ongeluk gelopen, waardoor ik ook kon eten. Niet veel, maar ik heb gegeten, veel meer dan ik thuis zou doen, en zonder schuldgevoel. Wat was het gezellig en fijn, wat hebben we samen genoten. Veel over de anorexia gepraat, maar ze was er even niet, ik had haar thuisgelaten.
Voordeel was ook dat ik, op een lager gewicht dan de bedoeling is, toch ga proberen te stabiliseren. Over drie weken moet ik terug naar mijn hoofdbehandelaar, dan gaan we kijken of het gelukt is om op gewicht te blijven en zo ja, dan gaat zij kijken of iemand me nog in behandeling wil nemen zonder dat ik in eerste instantie ook moet aankomen. De kans lijkt klein, want de ondergewicht is te groot, maar ze vond het een goed teken dat ik toch wilde stabiliseren. maar vrijdag was ik toch weer vijf ons afgevallen en daarna had ik de hele dag diarree dus voelde eten in Rotterdam niet heel slecht.

Ondertussen ben ik doodsbang. Want nu ben ik weer thuis en voel direct de drang naar afvallen weer. Mama gaat vrijdag drie weken weg. Ik at alleen nog warm eten bij haar, thuis stoom ik wat groenten. Als zij weg is, hoe gaat het dan? Wat gebeurt er dan met me? Niemand die me ziet. Broer met wie ik woon werkt altijd. Exvriendje zie ik nog regelmatig, maar nu het uit is trek ik me helemaal niets van zijn gevoelens aan.

En vrijdag was ik dus afgevallen, en kwam ik in een ander tiental. Ik weet hoe verrot het is om nu weer daarboven te zitten, terwijl ik had afgesproken om daarboven te stabiliseren. Dat wil ik nu al niet meer. Godver wat een zooi. En wat en rare post. Het was een fijn weekend. ik was buiten mezelf, maar nu thuis is alles weer hetzelfde liedje, is alles weer anorexia. Ik drink mijn wijntje op, de enige calorieën die ik mezelf wel toesta, en ga maar slapen.

Sorry.

aaaargh ik ben verliefd, do not want
waarom kun je zoiets niet onderdrukken ..

Heal over schreef:

Morgen is het over, uit. Ik heb de beslissing genomen en ik hoop niet dat ik er spijt van ga krijgen. Het is niet goed als ik ruzie ga zoeken om niets, als ik zó boos en kortaf tegen hem doe om niks (of nou ja, omdat ik niet naar een familieverplichting van zijn kant wilde...). Ik weet dat ik me zo niet mag gedragen en dat hij het niet verdiend heeft zo behandeld te worden, en daar ga ik morgen dan ook een einde aan maken.
Vanmiddag voelde het nemen van die beslissing alleen al als een opluchting op zich, terwijl ik nu al de hele avond mijn tranen moet wegslikken...

Sterkte!!
Hoe is het uiteindelijk gegaan???

OT: ben de laatste dagen echt totally happy, geen idee waarom, nooit gedacht dat ik van de meest kleine dingen zo blij kon worden, maar t is wel echt fijn.
ik mag nu eindelijk mijn haar verven, moet t wel eerst proberen met kleurspoeling van mn moeder maar daarna wel gewone verf.
begin morgen met n nieuwe stage
ben bijna jarig
heb de hele week nog gedaan wat ik zelf wou, niet meer mn kleding aangepast op anderen en t voelt echt als n bevrijding!!
en gister was r n tekening zo goed gelukt! was voor n collage voor school, heb echt zin om dat ding af te maken!!

echt nu ben ik erachter, geld maakt niet gelukkig, het zijn de kleine dingen opgeteld die je blij kunnen maken!!

[Vogelvrij]

@Redhair: Wat fijn dat je zo'n leuk weekeinde met je moeder hebt gehad! Zet 'm op hè.

OT: Zo naar de tandarts, hm. Geen zin.

Om hulp gevraagd, en meteen worden dingen in gang gezet waar ik al een jaar naar snak. Bizar... Ben benieuwd hoe het nu zal gaan!

[IcedEarth]

Mm. Het gaat hier over het algemeen wel goed. Maar ik moet zoveel doen. En ik ontwijk mijn studie. Bah. Het weer wordt grauw. Midden in het bos wonen is fijn, maar de herfst dringt zich zo wel erg hard op. En werken. Veel werken. Werken, waar ik zo allergisch voor was. Maar goed ik ga op reis dus het moet wel. En het is best leuk. Beter dan thuis studeren. Nog maar eventjes, heel eventjes. Afstuderen en alle stages afgerond, nu alleen nog keuzeruimte.
Zucht, ik ga maar weer verder. Het leven is best leuk immers. Maaaaaaandag, het is weer maaaaaaaaaaaaaaaaaandag..............

one of these days...


Redhair...sterkte...ik hoop dat je een beetje uit het isolement komt...De wereld, de wereld......hij kan zo mooi zijn...

[Nijn*]

@Redhair: meisje, probeer toch boven dat tiental te stabiliseren, als niemand je meer wilt helpen op dit ondergewicht moet je naar een behandeling waar je eerst veel moet aankomen, en op dit moment zie ik je dat nog niet lukken. Probeer eerst wat evenwicht te zoeken, probeer een soort van stabiel startpunt te bereiken van waar je weer omhoog kunt krabbelen, niet eens omhoog in gewicht maar omhoog in jezelf, in je geest.

Ik zit al het hele weekend in mijn eigen wereldje. Het feestje was leuk en gezellig maar terwijl iedereen gezellig zat te drinken, praten en muziek zat te luisteren, stond ik in de badkamer te snuiven. Net pas weer wakker voor het eerste geslapen in drie dagen. Mijn ogen zijn schoteltjes, het spul is nog niet op en staart me aan. Ik lig hier een beetje dood te gaan, op wat yoghurt en olvarit na, niets gegeten dit weekend. Therapie afgezegd, ik kan daar niet heen gaan met enorme doppen en doen alsof ik aan mezelf wil werken. Rot toch een eind op, ik heb hier toch helemaal geen leven, geen zelf, geen niks. Elke dag neem ik een nieuw risico, leer ik weer mensen in het circuit kennen, probeer ik weer wat uit, het gaat steeds verder en het kan me geen zak meer schelen. Top begin van je 20e, nog even alles verkloten wat je kunt verkloten. Ik wil niet studeren, ik wil niet eten, ik wil niemand zien behalve de vrienden waarmee ik kan gebruiken. Ik ben niet verslaafd, ik heb het niet elke dag nodig, ik studeer en werk nog, ik heb een normaal leven, alleen af en toe gebruik ik wat, recreatief, al denk ik er doorlopend aan.
Wat een grote teringzooi, ik ben al zoveel jaren verkloot, waarom probeer ik het nog recht te trekken, waarom probeer ik mezelf te overtuigen van iets wat er niet is. Wil ik nog veranderen? Zo gaat het geen tien jaar meer door en haal ik de dertig niet, maar ach ik dacht vroeger dat ik niet boven de 15 zou komen. En alsof het alternatief zoveel beter is? Ik ben niet gemaakt voor huisjeboompjebeestje, voor het doorsnee leven wat iedereen zo graag lijkt te willen hebben. Ik mag niet eens verwachten dat dat voor mij kan werken, dat ik dat kan bereiken. Ik kijk naar die programma's op national geographic over verslaafde gevangenen en heb het gevoel dat ik daar elk moment op het beeldscherm kan verschijnen, ik herken zoveel.

Wat moet ik vandaag doen? Ik lig maar een beetje op bed, te staren, onmogelijk om te eten, om te douchen, om op te staan en iets te ondernemen. Ik wil niet voelen, niet denken en niet doorgaan. Ik kan dit niet meer.

Lichtjaar na lichtjaar gaat voorbij
De rem is niet beschikbaar, Niet voor mij
Ben ik hier of ik daar, Allebei
Op me wolk ik zit daar alle tijd, Van de wereld
Niks te haasten, met planeten om me heen heb ik niks te maken
Droom op me wolk en ik lig te slapen
Alles kan hier en ik vind het master
Om me heen is het niks,
Het centrum van het universum ben ik,
Sterren draaien, om me heen, dus ik ben niet alleen
Ik zweef in het niets, t is vreemd
En ik zie jullie wel maar het gaat aan mij voorbij
En ik hoor jullie wel maar het gaat aan mij voorbij

@Nijn,
wat rot voor je!!



OTeriously the whole world can do what it wants, i live my own life!
letterlijk!!
n goede vriendin van mij gaat over 3 weken verhuizen naar ver weg,
maar t doet me allemaal niets meer ofzo,
heb de hele dag ruzie gehad, maar merk er niets van in mn humeur,
opzich wel handig, ook niet meer depri-light zoals n vriendin van me het noemt,
maar aan de andere kant lijkt t wel of ik n beetje gevoelloos ben geworden ofzo.
achja jammer dan,
nu ben ik echt op n punt dat ik verder wil, de problemen achter me kan laten, en iets wil maken van mn leven!
ik probeer meer te gnieten van de kleine dingen in het leven die ook zo fijn kunnen zijn, dan altijd maar vooruit te kijken naar het grote wat ik zo lang al wilde, dromen zijn goed, dan heb ik iets om naartoe te werken, maar je moet er niet afhankelijk van worden

met mn ouders lig ik nog steeds overhoop,
ze begrijpen niet dat ik voor mezelf leef en niet voor hun.
net als mijn oma trouwens/
ze denken mij helemaal te kunne maken zoals hun willen.
nou sorry hoor maar ik ben funkyduck en ik doe wat ik zelf wil.
het klinkt mss hard maar ik heb al die jaren zoveel moeten doen wat anderen willen dat ik nu echt tijd nodig heb om mezelf te vinden. heb mezelf btw al bijna gevonden
mijn omgeving heeft gewoon al n leven voor me uitgestippeld terwijl ik dat dus echt niet wil.
ook vinden mijn ouders dat ik te weinig belangstelling heb voor hun.
toen zei ik dat ik problemen zat aan mezelf had en hun zorgen er niet echt bij kon gebruiken.
ook denken ze dat ik iedereen die hun aardig vinden ook maar meteen aardig moet vinden.

maarja ik leef voor mezelf

Duckdog, vind je het niet een beetje egoïstisch om alleen voor jezelf te leven? Je ouders hebben veel voor je opgeofferd. Je hoeft natuurlijk niet alleen een verlengstuk van hun te zijn, maar om te zeggen dat je alleen voor jezelf leeft klinkt wel heel egoïstisch.
Redhair, fijn dat het zo leuk was! En ja, ondanks dat het niet je bedoeling was, werd je gemist. (En je kwam terug op s.com, dus had je het forum niet stiekem ook een beetje gemist? )
En natuurlijk een virtuele knuffel voor iedereen die het nodig heeft.

[Catch]

In mijn ogen horen ouders dingen op te offeren voor hun kinderen. Anders hadden ze geen kinderen moeten nemen. Natuurlijk kun je dat wel heel waarderen en rekening met ze houden eah.

zo sorry dat het al de derde post in dit topic is vandaag maar zie t echt niet meer zitten.
mn vader zou me helpen met Nask maar hij zei iets verkeerd toen ik m daarop wees flipte ie weer.
veel geschreeuw enzo daarna.
mijn broertje en ik zouden vanavond alleen thuis blijven.
maar mijn moeder dacht dat t niet veilig zou zijn ik met hem.
dus hij mag naar oma.
ik wilde ook maar mocht niet van mn ouders, terwijl ze weten dat ik hartstikke bang ben in het donker.
weer veel geschreeuw gescheld enz.
ik was ondertussen zo woedend vanbinnen, t leek wel of alle ellende van de afgelopen tijd eruit moest, heb weer meermalen geroepen dat ik n eind aan mn leven zou maken enzo.
mijn ouders dreigde me naar n psychiater te sturen ofzo.
ik zei tegen ze dat ze beter ff uit mn buurt konden gaan omdat hun hoofd gewoon n soort negatieve spanning op me uitwerkte, werde ze nog bozer om, mss net iets te verkeerd verwoord ofzo maar wist niet hoe ik t anders moest zeggen,nu zijn ze net 3 minuten weg en ben alweer rustig, tenminste rustig genoeg om weer normaal te denken
kan er gewoon echt niet meer tegen.
snap niet voor wie ik nog leef?
voor mezelf in ieder geval niet want wat ik nu meemaak kan gewoon geen leven zijn.
mijn ouders begrijpen mij gewoon niet.
nu zit ik dus met mn laptop op de bank, maar t zit me echt niet lekker ofzo.
zal mn ouders wel ns smsen
dit heb ik net ff snel gesmst:
echt echt sorry ik meen echt niet alles wat ik zeg maar was gewoon boos op alles en iedereen en die ruzie met jullie was denk ik net ff de druppel
sorry sorry
x [mijn naam]

ik baal er gewoon zo van,
een goede vriendin van me gaat verhuizen,
op school vind ik alles moeilijk,
ik wordt nog steeds mega veel gepest,
het gedoe met Joyce,
niet weten hoe ik mijn leven kan beteren,
nog steeds niet willen accepteren dat die andere school me niet aangenomen had,
steeds de lat te hoog leggen wat tekenen betreft,
mezelf te dik vinden,
en wat al niet meeer???

ow w8 n smsje van mn vader.
dit schrijft ie:
praten er later wel even over, toch goed van je om het smsje te sturen tot straks papa,

naja dat probleem is in ieder geval iets lichter.

weet echt niet meer wat er met me aan de hand is,
heb ik niet iets meer naast mijn autisme?
die goede vriendin van me zei ook al dat ik op school zo afwezig was.
en n andere vriendin vroeg of ik met de vertrouwenspersoon wilde praten, okee ik geef toe , ik was met mn gedachten bij problemen maar dat t zo erg was??

naja nu meen ik t ik ga jullie niet lastig meer vallen,
maareeh weet iemand wat er met me aan de hand kan zijn??
want denk echt dat ik naast autisme nog wat anders heb ofzo

[Catch]

Ik weet niet hoe oud je bent, maar het lijkt alsof je buien erg wisselen. Dat kan een kenmerk van de puberteit zijn, wat een beetje vervelend is, maar het is niet erg. Je komt in elk geval over alsof je een beetje pubert, maar dat is normaal.

@ catch ik ben bijna 14, dus t zou kunnen, al heb ik zo mijn vermoedens dat er toch echt meer aan de hand is
maarja moet er ff niet aan denken.
heb net n gedicht geschreven voor mn allerbeste vriendin, niet dat ik die ga sturen ofzo maar het heeft wel geholpen ff mijn gedachten te verzetten en het positieve weer te zien

[Daantje_0705]

Vanmiddag toch maar naar de huisarts geweest nadat ik al het hele weekend en een deel van vorige week liep te hoesten, vond het nog onzin toen ik er op weg naar toe was maar ik heb acute bronchitis en een astma exacerbatie dus oeps zo'n onzin was het niet. Heb nu antibiotica en prednison en hoop dat ik me gauw beter voel. Binnen een week moet het beter/over zijn anders moet ik weer terugkomen voor een langere kuur. Viel toch wel even tegen. Ik mag wel gewoon werken en alles doen wat ik wil als ik maar luister naar m'n lichaam en oppas met temperatuurwisselingen. M'n moeder belde net heel ongerust op na een mailtje, ze had vrijdag eigenlijk niets aan me gemerkt, huh? Naja, het zal wel. Baal er wel van en hoop dat m'n medicijnen snel aanslaan en ik me snel beter voel. M"n collega's zijn wel super lief, vonden me vreselijk klinken en hebben zonder problemen m'n werk overgenomen zodat ik ff wat eerder weg kon en eentje ging toevallig gelijk met mij ziek naar huis en heeft me ff gebracht, lief

[darkfairy]

@redhair fijn dat je het leuk hebt gehad met je moeder.
@nijn* kom op he *knuffel*

ot.
vandaag weer dagbehandeling gehad.
de hele dag bezigheids therapie het viel weer tegen door me angsten.
ik in de pauze toch maar tegen me coordinator verteld.
van me angsten en dat ik mensen hoor terwijl er niemand staat en van me dwanggedachtes.
en dat het door die angsten net voelt alsof ik in een andere wereld zit wat heel raar voelt.
nou heb ik voor aankomende maandag een afspraak bij de psychiater.
en vanavond heb ik fyshio fitness gehad.
lekker even alles van me af gesport en het ging goed.
ik had even geen angsten onder het sporten.
en nou komt het rare gevoel van angsten weer terug over me heen.

Duckdog96 schreef:

Lap tekst

Niet alles is te koppelen aan je autisme, en je zit gewoon in een lastige leeftijd.
Als je echt denkt dat er meer aan de hand is waarom ga je dan niet naar de huisarts/maatschappelijk werker?

[partyanimal17]

Hehe, heerlijk eindelijk eens een plekje waar ik mijn hart kan luchten.....=)

Ik zit me nu al een eeuwigheid op te fokken over een jongen en ik erger me hier echt dood aan.
Ik heb hem van de zomer leren kennen in een discotheek, en het klikte gelijk goed. Onwijs leuke avond gehad,
zelfs nog gezoend, en hij vroeg mn 06 nummer. Nu, 2 dates verder, weet ik eigenlijk niet meer of ik nog verder met hem wil. Het is nu 6 weken geleden dat ik hem heb gezien, en we spreken elkaar ongeveer 2x per week op msn, en smsen in het weekend.

Ik vraag me wel af of hij me nog wel zo leuk vind. Want dan sms je sowieso toch vaker met elkaar, en dan wacht je niet 6 weken met een volgende date. Ik kijk het nu nog 2 weken aan, en staat het me niet aan zijn gedrag tegenover mij, dan verbreek ik het contact. Sorry dan voor je gast, maar je hebt je kansen dan officieel verspild. Er lopen genoeg andere leuke jongens rond!

Misschien iemand die mij nog een beetje hoop kan geven? Of is het beter als ik nu direct met hem stop? Kan ik in ieder geval wel weer eens een nachtje lekker slapen,haha

Gisteravond was een ramp. Hij begon te hyperventileren en hij moest zo hard huilen dat ik het nog hoorde toen ik buiten stond... Ben daarna wat gaan drinken met een goede vriend en op de terugweg nog even langsgeweest bij mijn...ex...en hij lag als een hoopje ellende in bed, kon niet praten, alleen maar huilen en iedere keer als ik op wilde staan om naar huis te gaan, of hem juist nog even vasthield begon hij weer opnieuw.
Lig al de hele dag huilend in bed. Mijn ogen zijn zo dik dat mijn lenzen er niet meer in passen en ik haat het nu al dat hij me niet meer smst, maar het is gewoon beter zo. (toch?)

''Zij is iemand die je later niet meer op de reünie terugziet, simpelweg omdat ze er dan niet meer is.''

Er zijn van die zinnen die urenlang door je hoofd kunnen spoken.

ik voel me vreselijk
maar ik wil alleen een paar kusjes van een leuk iemand

[Vogelvrij]

Etmakas schreef:

Duckdog, vind je het niet een beetje egoïstisch om alleen voor jezelf te leven? Je ouders hebben veel voor je opgeofferd. Je hoeft natuurlijk niet alleen een verlengstuk van hun te zijn, maar om te zeggen dat je alleen voor jezelf leeft klinkt wel heel egoïstisch.

Och, waarom? Voor jezelf leven is wat anders dan niet meer van ze houden hè

OT: Tsja, we gaan maar gewoon door hè.

[Yana]

Durf ik for once in mijn leven een risico te nemen, ook als dat betekent dat ik niet voor perfectie ga? (Of is misschien juist dat perfectie in een andere vorm?)

[Nijn*]

Zo nu heb ik echt alles verkloot. mag wel trots zijn op mezelf. De enige reddingsboei over boord gegooid, die therapiie ga ik nooit meer naar terug. Ik wil dit niet meer.

[Yana]

Hope is the thing with feathers
That perches in the soul,
And sings the tune--without the words,
And never stops at all,

And sweetest in the gale is heard;
And sore must be the storm
That could abash the little bird
That kept so many warm.

I've heard it in the chillest land,
And on the strangest sea;
Yet, never, in extremity,
It asked a crumb of me.

Aparte dagje! =)

[Hawahaai]

Wat een leven heb ik eigenlijk . Ik moet soms gewoon leren om wat meer de positieve, leuke, fijne dingen te zien, tussen alle drukte en stress door.
Al wordt het intussen wel spannend met het huizenzoeken. Pfff. Keuzes, keuzes...

[Heksjuh]

Knuffel voor iedereen die het gebruiken kan, dat zijn er best wel wat zo te lezen (})

Missy1234567890 schreef:

@ Heksjuh: wat fijn dat je waarschijnlijk toch nog onderzoek kunt gaan doen in het buitenland. Dus als Thailand doorgaat, ga je daarna ook nog naar Vietnam?

Ja, we gaan eerst in januari - maart onderzoek doen in Thailand, en dan in juni - augustus in Vietnam. In Vietnam kon wel een van de twee onderzoeken doorgaan, maar officieel moeten we beide een eigen onderzoek doen (en eigenlijk zou het onderzoek vanaf januari zijn, maar ze hadden daar een fout gemaakt dus nu is het pas in juni, wat achteraf dus ontzettend goed uitkomt). In die twee maanden ertussen gaan we reizen.

Friday schreef:

@Heksjuh: Leuk dat je toch naar het buitenland kan Hopelijk valt al het geregel mee.

Ik ben bang van niet Maar we hebben een afspraak met iemand op school die dat soort dingen regelt dus hopelijk hoeven we niet alles zelf uit te zoeken, dat zal al heel veel schelen. En ik heb waarschijnlijk al een onderhuurder voor mijn kamer, dus dat scheelt al iets.

Ik vind het een heel raar idee dat ik straks misschien acht maanden wegga. Acht maanden. Als ik terug kom is alles hier veranderd en dat vind ik een eng idee. En ik word een beetje paniekerig als ik denk aan alles wat ik nog moet doen en ik stel het denken (en dus regelen) daaraan maar even uit. Van het weekend moet ik toch even een lijstje maken en beginnen met regelen, anders wordt het straks echt paniek. Maar ik heb volgende week tentamen dus ik heb het al druk zat en stress genoeg want ik ben er niet met de her dus ik moet het halen.
Ik heb helemaal geen voorpret bij het organiseren van mijn reis Maar dat komt vast wel als we ook echt de reis zelf gaan uitstippelen!

Ik heb net gegeten met de mensen waar ik mijn kamer van huur. Gezellig, lekker en het scheelt mij weer koken

[Eend]

Pfffffffffff, moet ik mijn eigen signaleringsplan in elkaar zetten

Heksjuh schreef:

Ik vind het een heel raar idee dat ik straks misschien acht maanden wegga. Acht maanden. Als ik terug kom is alles hier veranderd en dat vind ik een eng idee.

Valt best mee hoor, ik ben 2.5 jaar weggeweest en er is geen bliksem veranderd hier in de tussentijd. (Behalve de vernieuwde pinautomaten! Die zijn moeilijker geworden.) Succes met al het regelwerk!

OT: Best oke dag gehad vandaag na een niet-zo-geweldig weekend. Ik kijk uit naar vrijdag, dan heb ik een gesprekje met mijn PB'er en ik wil (voor de verandering) wel eens wat dingetjes met haar bespreken.

Na bijna twee jaar rust ben ik terug begonnen met am. Ik voel me zo'n mislukking.

Vandaag heb ik een afspraak met de arts gehad en ze gaan uitzoeken of ik niet toch een auto-immuun ziekte in mijn hersenen heb. Dus binnenkort wordt er een EEG en een MRI-scan van mijn hoofd gemaakt. Als het zoiets zou zijn zou daar een oplossing voor zijn, dus ik hoop maar dat ze iets vinden, hoewel ik er niet vanuit ga. Ik heb al zoveel onderzoeken gehad waar niets uit kwam.

Verder begin ik me weer steeds somberder te voelen. Ik zie geen toekomst meer. School gaat op deze manier nooit lukken en wat moet ik zonder opleiding? Mijn leven lang thuis met een uitkering zitten? Dat zie ik dus echt niet zitten..

[darkfairy]

dagbehandeling ging goed.
maar ik wou dat die klote angsten
en die klote gedachten wegbleven.

[kroot]

Kneffels voor velen hier! En vooral voor nijn! Sluit niet iedereen buiten...

ja fijn weer een verstopt riool.

Oeps... break up sex eindigde in make up sex... Ik ben blij...

[Yana]

Ik ben de bureaucratie op de Universiteit HE-LE-MAAL ZAT. Heb ik al die moeite gedaan voor NIKS?
Mag er nou G*(&%$##() nooit eens IETS mee zitten?

[Vogelvrij]

@Yana: Wat precies?

OT: Eerste tentamen niet gehaald. Gisteren baalde ik vreselijk, als ik zo'n stom drempeltentamen al niet kan... Maar vandaag zie ik het weer iets positiever in. Ik doe gewoon mijn best, ik werk hard, en als dat niet genoeg is, tsja, dan heb ik gelukkig al een opleiding achter de rug die ik wél gewoon in één keer gehaald heb.

Het balletje is hier weer aan het rollen, dingen zijn en worden in gang gezet. Spanning werkt bij mij altijd zoo verlammend, nu word ik feitelijk gewoon door verschillende mensen gedwongen bepaalde dingen te regelen en dat werkt.

[Dvine]

Pfff het is een zooi in huis.. Vriendlief gaat vanavond met zijn vader laminaat halen en morgen gaan we voor een nieuwe bank kijken. Allemaal best leuk en aardig, maar wat een bende brengt dat met zich mee.

Al zal ik vast helemaal happy zijn als het allemaal af is enzo

Heal over schreef:

Oeps... break up sex eindigde in make up sex... Ik ben blij...

Klinkt toch beter..!

[Daantje_0705]

Ben voor het eerst sinds ik werk een dagje ziek thuis. Gisteren wel wezen werken maar wel aangegeven dat als het niet ging ik eerder weg zou gaan. Iedereen was onwijs lief, m'n collega's vroegen de hele dag of ze wat voor me konden doen, m'n teamleider wilde wel vervangend werk voor me zoeken als dat beter was en twee collega's hebben me bijna naar huis gestuurd omdat ze me er zo slecht uit vonden zien Vandaag toch maar een dagje thuis want was gisteren echt op ondanks dat ik een uur eerder weggegaan was en ook nog anderhalf uur geslapen had. Belde vanmorgen om me ziek te melden en de collega die ik aan de lijn had verklaarde me voor gek dat ik gister nog wel was wezen werken en vond eigenlijk dat ik morgen ook nog maar thuis moest blijven. Daar moet ik nog ff overna denken, lastig. Voel me nu thuis op zich wel redelijk maar ook niet top en als ik ga werken dan is het wel weer een lange dag want ik ben wel zo iemand die pas naar huis gaat als ik klaar ben.

Gister voelde ik me wel iets beter dan vandaag, hoest weer wat meer maar m'n temperatuur is weer wat meer onder controle en heb ook niet zo absurd veel dorst meer. Ik las alleen net pas op internet dat ik bij de antibiotica geen magnesium mag gebruiken wat ik wel altijd doe, waarom staat dat dan weer niet in de bijsluiter? Stom gedoen. Naja, daar maar ff mee stoppen dan. Vind het wel jammer dat m'n vriend weer even naar z'n ouders is, vond het fijner als hij ook thuis was. Hij is wel echt super lief nu ik ziek ben, schattig

Gister leuke dag gehad, eerst stage lopen en daarna zelf naar nieuwe tekenles, man die gast is cool, je mag echt alles van m en je mag er gewoon kiezen wat je wil doen, hij zei dat ie me ook wel wat beter wou leren graffiti tekenen!!
heb echt weer zin in volgende week dinsdag.
naja op 1 ding na dan.

gister stond ik bij de bushalte,om van school naar stageplaats te gaan, belt n goede vriendin me op: sorry,sorry,sorry dat ik je niet kon waarschuwen!!
ik zo waarschuwen waarvoor??
bleek dat ze bij school weer n opwachtactie hadden, tegen mij,ze wilde sigaretten naar me gaan gooien.
ik bleek er achteraf net aan de andere kant van de bosjes en autos te hebben gelopen,net 5 meter genoeg,anders hadden ze me gezien.
vandaag naar bovenbouwleider geweest, wilde me niet helpen, moest naar mn mentor,ik lekker eigenwijs, naar vertrouwenspersoon gegaan, ze wilde wel luisteren maar k moest ook naar mn mentor, dan zou zij dat ook doen, ik dus met die vriendin naar de mentor,heel gesprek gehad enzo, nu moet ik morgen met de directeur gaan praten.
en ws iedere dinsdag bussen, aangezien dat de enige dag is dat al die mensen van de bende hetzelfde uur uit zijn dus dat is ws de enige dag dat ze echt met heel veel mensen n opwachtactie kunnen doen, mentor zei ook dat ik telkens 112 moest bellen maar dat mag volgens mij niet voor een opwachtactie......

maar ik geniet weer van de leuke dingen:
-heb vandaag lekker weinig hw
-zit nu echt bij n coole tekenles waar ik wel echt veel kan maken voor mijn portfolio
-helft van de week is voorbij!!
-kreeg vanmorgen n mailtje dat ik ws tekeningen mag gaan maken voor een site, moet nog wel 2 proefstukken inleveren maar ik vertrouw erop dat t goedkomt!!!!

partyanimal17 schreef:

Hehe, heerlijk eindelijk eens een plekje waar ik mijn hart kan luchten.....=)

Ik zit me nu al een eeuwigheid op te fokken over een jongen en ik erger me hier echt dood aan.
Ik heb hem van de zomer leren kennen in een discotheek, en het klikte gelijk goed. Onwijs leuke avond gehad,
zelfs nog gezoend, en hij vroeg mn 06 nummer. Nu, 2 dates verder, weet ik eigenlijk niet meer of ik nog verder met hem wil. Het is nu 6 weken geleden dat ik hem heb gezien, en we spreken elkaar ongeveer 2x per week op msn, en smsen in het weekend.

Ik vraag me wel af of hij me nog wel zo leuk vind. Want dan sms je sowieso toch vaker met elkaar, en dan wacht je niet 6 weken met een volgende date. Ik kijk het nu nog 2 weken aan, en staat het me niet aan zijn gedrag tegenover mij, dan verbreek ik het contact. Sorry dan voor je gast, maar je hebt je kansen dan officieel verspild. Er lopen genoeg andere leuke jongens rond!

Misschien iemand die mij nog een beetje hoop kan geven? Of is het beter als ik nu direct met hem stop? Kan ik in ieder geval wel weer eens een nachtje lekker slapen,haha

misschien moet je dit op Liefde en Relatie plaatsen, daar zijn ws meer mensen die er wat vanaf weten

Nah misschien wou ze het gewoon even kwijt, doe ik ook wel vaker hie.

Duckdog96 schreef:

Gister leuke dag gehad, eerst stage lopen en daarna zelf naar nieuwe tekenles, man die gast is cool, je mag echt alles van m en je mag er gewoon kiezen wat je wil doen, hij zei dat ie me ook wel wat beter wou leren graffiti tekenen!!
heb echt weer zin in volgende week dinsdag.
naja op 1 ding na dan.

gister stond ik bij de bushalte,om van school naar stageplaats te gaan, belt n goede vriendin me op: sorry,sorry,sorry dat ik je niet kon waarschuwen!!
ik zo waarschuwen waarvoor??
bleek dat ze bij school weer n opwachtactie hadden, tegen mij,ze wilde sigaretten naar me gaan gooien.
ik bleek er achteraf net aan de andere kant van de bosjes en autos te hebben gelopen,net 5 meter genoeg,anders hadden ze me gezien.
vandaag naar bovenbouwleider geweest, wilde me niet helpen, moest naar mn mentor,ik lekker eigenwijs, naar vertrouwenspersoon gegaan, ze wilde wel luisteren maar k moest ook naar mn mentor, dan zou zij dat ook doen, ik dus met die vriendin naar de mentor,heel gesprek gehad enzo, nu moet ik morgen met de directeur gaan praten.
en ws iedere dinsdag bussen, aangezien dat de enige dag is dat al die mensen van de bende hetzelfde uur uit zijn dus dat is ws de enige dag dat ze echt met heel veel mensen n opwachtactie kunnen doen, mentor zei ook dat ik telkens 112 moest bellen maar dat mag volgens mij niet voor een opwachtactie......

maar ik geniet weer van de leuke dingen:
-heb vandaag lekker weinig hw
-zit nu echt bij n coole tekenles waar ik wel echt veel kan maken voor mijn portfolio
-helft van de week is voorbij!!
-kreeg vanmorgen n mailtje dat ik ws tekeningen mag gaan maken voor een site, moet nog wel 2 proefstukken inleveren maar ik vertrouw erop dat t goedkomt!!!!

Wow dat klinkt goed, hoe heb je dat voor elkaar gekregen? De tekeningen die ik van je gezien heb op artistiek vond ik heel goed dus dat gaat zeker goed komen. En waar ken je die mensen van, waarom mogen ze je niet en waarom treiteren ze jou.
Heel vervelend is het, maar is er iets wat jij gedaan hebt? En dan niet perse uitschelden of geweld maar hoe is je houding. Ben je onzeker, kijk je nors of heb je geen goede indruk gemaakt.

112 bellen in een bedreigende situatie is zeker goed maar ik denk dat je beter de lokale politie kan bellen. als het ECHT ECHT bedreigend is kan je 112 bellen als weet dat ze jou willen aanvallen, pijn doen of bedreigen.

wheezle schreef:

Wow dat klinkt goed, hoe heb je dat voor elkaar gekregen? De tekeningen die ik van je gezien heb op artistiek vond ik heel goed dus dat gaat zeker goed komen. En waar ken je die mensen van, waarom mogen ze je niet en waarom treiteren ze jou.
Heel vervelend is het, maar is er iets wat jij gedaan hebt? En dan niet perse uitschelden of geweld maar hoe is je houding. Ben je onzeker, kijk je nors of heb je geen goede indruk gemaakt.

112 bellen in een bedreigende situatie is zeker goed maar ik denk dat je beter de lokale politie kan bellen. als het ECHT ECHT bedreigend is kan je 112 bellen als weet dat ze jou willen aanvallen, pijn doen of bedreigen.

EEEj
dat van die tekeningen stond een oproep op die site.
en ik dacht zo van najaaa laat ik maar gewoon mailen, ze zochten eigenlijk mensen die stukjes konden schrijven enzo.
maar toen had ik dus gemaild en toen kreeg ik n mailtje dat ik wel lef had!
en of ze wat werk mochten zien.
dus ik vanalles gemaild, ik dacht btw nog steeds van achja ik mail gewoon zal wel niet veel worden, maar tot mijn verbazing waren ze reuze enthousiast, dus nu gaan ze n oplossing zoeken zodat t toch nog aansluit bij die site!!

maar op dit soort momenten baal ik dr wel ns van, dat ik vorig jaar niet toegelaten was, okee toen had ik die stage niet, en veel werk niet, en die poster niet, maar toen had ik toch al n deel van wat ik nu in mn portfolio heb, en dan niet toegelaten worden door een zon achterlijk(excuse me for that word)mentor dat is toch wel vet balen.
maarja, nu is mn portfolio n stuk uitgebreider, en heb nog tot april ofzo de tijd, want ik ga t gewoon nog n keer proberen
en 1 lerares van school en mijn nieuwe coole tekenleraar en iemand van de plek waar ik stage loop hebben al gezegd dat ik ze als referentie mag opgeven!!