Het Grote Lucht-je-hart-topic 169

deadlock schreef:

Ik kan me toch een stuk of 100 gelegenheden herinneren waarop dat niet mogelijk was omdat niemand een mobiel had en waarop niemand daarom care had. Echt wtf is er met deze generatie aan de hand?

Wind je niet zo op?
Ik vind het ook vaak zat prima of zelfs wenselijk om onbereikbaar te zijn, maar dan wel op de momenten dat ik er zelf zin in heb.

[Roosje]

deadlock schreef:

Jullie twee zijn echt de enige die hier nog enigszins samenhangende en terechte zorgen posten. Ik zou er heel anders mee omgaan maar ik snap dat het moeilijk is.

Hee joh, als je alleen maar mensen wilt beledigen, dan kun je toch ook niks zeggen? (Niet dat ik me beledigd voel doordat je mijn zorgen "enigszins samenhangend en terecht" vindt (of dat het me iets uitmaakt dat je dat vindt), maar ik kan me niet voorstellen dat iemand iets aan je opmerkingen heeft.)

Ontopic: Hardlopen. En vanavond misschien wel paardrijden. En over anderhalve week vijf weken vakantie.

[Daboman]

Deadlock verveelde zich

Dat kan je trouwens ook gewoon zeggen, daar is dit topic nou juist voor bedoeld

Beledigen?

[Roosje]

Je snapt het punt.

[Daantjer]

Zo, barstende koppijn met een reden, zoals altijd. Deze soort krijg ik danwel van zorgen, danwel van slaap, en omdat ik hier op dit uur nog op het forum zit zal het wel de eerste zijn, wat ik niet hoopte. Laat ik zeggen dat tegenspoed rustgevender is dan voorspoed. Ik heb waarschijnlijk binnenkort écht een baantje, doe het goed op school en sta vrolijk op. Dan zijn mijn zorgen natuurlijk: hou ik dat baantje, blijft school goed en vanzelfsprekend is de derde al snel over.
Juist het feit dat ik doorheb waar ik me zorgen om maak vind ik al zorgwekkend. Normaal gesproken zie ik zorgen pas als ze groot zijn, ergo, dit zullen wel hele grote zorgen zijn. De één weet ik niet hoe ik die beëindigen zal en of dat überhaupt ooit zal gebeuren. De ander duurt slechts een paar weken.
Laat het ook dan niet het grootste toeval zijn dat mijn dorst naar slaap, drank en gezelligheid steeds groter wordt. Wat natuurlijk ook zorg 2 aanwakkert.
Ik word hier gewoon zo moe van, het moest me even van het hart.

[Hawahaai]

deadlock schreef:

Hoe. Wat? Nog niet begonnen maar er nu al doorheen? Wtf? Hoe verzin je het in hemelsnaam?

Dankjewel voor je nuchtere opmerkingen.

OT: Mijn "verjaardag" (op mijn werk) ook weer overleefd, de kinderen hebben er van genoten. Prima dagje zo . Wel nog veel te doen, mijn to-do-lijst wordt nog niet echt korter. Maar gelukkig heb ik vanavond ook nog even, na het sporten.

[darkfairy]

vanmiddag in nboekel aangegeven dat het echt niet goed gaat.
ook dat me stemmingswisselingen steeds heviger worden.
dat merkte ik bij therapie vanmiddag.
ik wist gewoon niet hoe ik moest reageren dus reageerde ik heel fel.
wist niet waar ik het vinden moest.
naar de therapie ging ik naar me coordinator toe.
en vertelde van me stemmingswisselingen dat ik er gek van werd.
heb haar gelijk verteld waarom ik vandaag wou weten of ik in plaats van 2 zonnodig 3 zonnodig per dag mag.
en ze begreep waarom ik dat wou weten.
dus ze heeft met een van de psychiaters gebeld.
en nou mag ik in plaats van 2 lorazepam zonnidig op een dag zonnodig 3 op een dag.
dat heb ik op het moment ook echt nodig.
want ik word knettergek van me stemmingswisselingen en ik word er alleen maar negatiever en somberder van.
vanavond probeer ik heb verder rustig aan te doen.
en ik heb de leiding hier in het huis verteld hoe het met me gaat.

Wat een uitputtingsslag deze week. Als de opening achter de rug is ga ik omvallen, denk ik. Maar los van de vermoeidheid verloopt alles naar wens.
Morgen eindexamen, omg.Ik ga straks een beetje dood van de zenuwen.

[winnie the pooh]

Ingegerd schreef:

^Kun je morgen niet eens vragen waarom dat logopedische onderzoek nodig is dan? Soms zijn er hele vreemde links te vinden, zo ken ik iemand die een afstudeeronderzoek doet naar kinderen met autisme en hun gehoor, zij horen andere frequenties of kunnen klikjes apart horen die mensen zonder autisme aan elkaar horen of zo iets. Het fijne weet ik er ook niet van, maargoed. En nu zeg ik niet dat het bij jou zo is, maar om aan te geven dat er echt heel erg aparte lijntjes kunnen zijn tussn dat soort dingen.

Hmmm, ik heb dat onderzoek ondertussen gehad, maar ik snap nog steeds niet waarom het perse nodig was.
Ik voelde me echt een 3 jarige bij de schoolarts, werd er een of ander moeilijk woord genoemd en moest ik uit 4 plaatjes kiezen bij welk plaatje dat woord hoorde en dat soort dingen, en dan stonden er woorden en dan moest ik daar een zin mee maken, en dan stond er een plaatje en moest ik daar weer een zin mee maken, sorry hoor maar als er echt wat was dan hadden ze dat wel eerder ontdekt, en die vrouw beweerde dat het was zodat ze op papier kon zetten hoe leraren met me moeten communiceren. Dat is nu net wat ik niet wil, want op de middelbare zagen leraren me ook als een lastig geval waar ze rekening mee moesten houden en dan lieten ze dat aan de klas merken en dat heeft behoorlijk wat gepest veroorzaakt. Vraag me ook af waarom er zo'n onderzoek voor nodig is als ze letterlijk aan me gaat vragen op wat voor manier ik het fijner vind om uitleg te krijgen en dat soort dingen, ik weet dat best zelf allemaal wel en daar heb ik geen 2,5 uur kleuterschool voor nodig, sowieso wordt er op sintlucas veel minder klassikaal lesgegeven en heb ik me al die andere jaren ook gered zonder een of andere duffe communicatiehandleiding dus ik snap alle ophef van die instelling echt niet. En het meest vreemd vond ik nog wel dat ze er een stapel papier bij pakte, en me allerlei vragen ging stellen over school en thuis terwijl die vrouw mijn behandelaar daar helemaal niet is en ik ook echt geen zin heb om continu alles tegen vreemde mensen te moeten zeggen, en die stapel papier herkende ik, het was hetzelfde als een boek waar ik met Joyce uit gewerkt heb en die vragen hadden echt niets met communicatie te maken.

OT: Maandag dus persoonlijk mentor en rugzakbegeleidster voor het laatst gezien, dat vond ik best vreemd want ze hebben me dit schooljaar er wel echt doorheen gesleept en ik heb heel veel aan ze gehad, we hebben het nog ff over de diploma-uitreiking gehad en ze zeiden dat ze er alle begrip voor hadden als ik dat niet wilde en dat ik dat maar ff moet laten weten, dus straks maar eens mailen dat ik liever een andere keer kom.
dinsdag na al dat gedoe naar de ikea gegaan met pap en mam, nieuw bed gekocht, eindelijk! Nu wordt ik tenminste niet meer wakker als ik mezelf in mn slaap omdraai omdat dat bed zo kraakt.
Gister dus de hele middag met mam mn kamer opgeruimd en mn oude bed gesloopt en toen pap thuis kwam heeft ie het nieuwe in elkaar gezet.
Gisterochtend bij de kranten ben ik lekker dom gestruikeld over een drempel en nu doen mn knieën echt zeer, en dus ook maar even geen leggings aan want die blauwe plekken zijn zo groot dat ze hartstikke doorschijnen

Verder heb ik echt het gevoel dat alles langs me heen gaat, dat ik alles veel teveel over me heen laat komen maar ik weet echt niet wat ik er aan moet doen.
Het enigste waar ik me echt best wel druk om maak is de vakantie, ik heb nu gezegd dat ik een week met pap en mam mee ga, en dan de rest van de tijd alleen thuis, maar nu blijkt dat dus echt iedereen hier in de buurt dan ook weg is, de hele straat(op 1 iemand na dan) is in die tijd ook op vakantie, en alle kennissen en familie ook. En dat zit me niet lekker, ik heb er geen moeite mee om alleen thuis te zijn(hoewel ik het snachts ook niet fijn vind) maar als ik dan overdag ook helemaal alleen ben en de hele straat continu leeg is dat vind ik echt niet fijn. En mn hondje is dan ook naar het pension dus die heb ik ook niet als afleiding. Ik moet echt even kijken en naar een oplossing zoeken, want anders wordt dat echt heel zwaar en gaan mn angsten het van me winnen ben ik bang.

winnie the pooh schreef:

Hmmm, ik heb dat onderzoek ondertussen gehad, maar ik snap nog steeds niet waarom het perse nodig was.
Ik voelde me echt een 3 jarige bij de schoolarts, werd er een of ander moeilijk woord genoemd en moest ik uit 4 plaatjes kiezen bij welk plaatje dat woord hoorde en dat soort dingen, en dan stonden er woorden en dan moest ik daar een zin mee maken, en dan stond er een plaatje en moest ik daar weer een zin mee maken, sorry hoor maar als er echt wat was dan hadden ze dat wel eerder ontdekt, en die vrouw beweerde dat het was zodat ze op papier kon zetten hoe leraren met me moeten communiceren. Dat is nu net wat ik niet wil, want op de middelbare zagen leraren me ook als een lastig geval waar ze rekening mee moesten houden en dan lieten ze dat aan de klas merken en dat heeft behoorlijk wat gepest veroorzaakt. Vraag me ook af waarom er zo'n onderzoek voor nodig is als ze letterlijk aan me gaat vragen op wat voor manier ik het fijner vind om uitleg te krijgen en dat soort dingen, ik weet dat best zelf allemaal wel en daar heb ik geen 2,5 uur kleuterschool voor nodig, sowieso wordt er op sintlucas veel minder klassikaal lesgegeven en heb ik me al die andere jaren ook gered zonder een of andere duffe communicatiehandleiding dus ik snap alle ophef van die instelling echt niet. En het meest vreemd vond ik nog wel dat ze er een stapel papier bij pakte, en me allerlei vragen ging stellen over school en thuis terwijl die vrouw mijn behandelaar daar helemaal niet is en ik ook echt geen zin heb om continu alles tegen vreemde mensen te moeten zeggen, en die stapel papier herkende ik, het was hetzelfde als een boek waar ik met Joyce uit gewerkt heb en die vragen hadden echt niets met communicatie te maken.

With all do respect, maar je staat er wel echt heel negatief tegenvoer terwijl je daar geen enkele reden voor hebt. Ik vind het een beetje stom dat je er meteen van uit gaat dat ze je op st. Lucas klassikaal als lastig geval gaan behandelen. Wie zegt dat ze dat doen? Mijn ervaring is dat de leraren op het mbo echt heel anders met hun leerlingen omgaan dan op de middelbare. Door er zo negatief tegenover te staan, geef je ze niet eens een kans en dan word de kans alleen maar groter dat ze je gaan behandelen als een lastig geval, omdat jij jezelf al in dat hokje zet. Daarnaast roep je dat je alle onderzoeken al gedaan hebt, maar deze had je nog niet gehad. Wie weet komen hier nieuwe inzichten uit. En dat jij er het nut niet van in ziet, is misschien maar goed want dan zou je wel eens dingen kunenn gaan zeggen die zij willen horen (beuwst dan wel onbewust). En er kan ook echt wel heel veel verschil zitten in hoe jij graag wil dat mensen het doen en datgene wat voor jou het beste is. En uit dat verschil kunnen ze ook weer heel veel informatie halen.
Ik vermoed dat, wanneer jij zo negatief blijft over onderzoeken/hulpverleners/je toekomst/dingen die ze kunnen doen om jou te helpen je toekomst inderdaad niet heel erg rooskleurig is.
Het is niet mijn bedoeling om je te beledigen, maar het is jammer dat je ze negatief staat tegenover alles wat mensen doen om je te helpen.

Ingegerd schreef:

With all do respect, maar je staat er wel echt heel negatief tegenvoer terwijl je daar geen enkele reden voor hebt. Ik vind het een beetje stom dat je er meteen van uit gaat dat ze je op st. Lucas klassikaal als lastig geval gaan behandelen. Wie zegt dat ze dat doen? Mijn ervaring is dat de leraren op het mbo echt heel anders met hun leerlingen omgaan dan op de middelbare. Door er zo negatief tegenover te staan, geef je ze niet eens een kans en dan word de kans alleen maar groter dat ze je gaan behandelen als een lastig geval, omdat jij jezelf al in dat hokje zet. Daarnaast roep je dat je alle onderzoeken al gedaan hebt, maar deze had je nog niet gehad. Wie weet komen hier nieuwe inzichten uit. En dat jij er het nut niet van in ziet, is misschien maar goed want dan zou je wel eens dingen kunenn gaan zeggen die zij willen horen (beuwst dan wel onbewust). En er kan ook echt wel heel veel verschil zitten in hoe jij graag wil dat mensen het doen en datgene wat voor jou het beste is. En uit dat verschil kunnen ze ook weer heel veel verschil halen.
Ik vermoed dat, wanneer jij zo negatief blijft over onderzoeken/hulpverleners/je toekomst/dingen die ze kunnen doen om jou te helpen je toekomst inderdaad niet heel erg rooskleurig is.
Het is niet mijn bedoeling om je te beledigen, maar het is jammer dat je ze negatief staat tegenover alles wat mensen doen om je te helpen.

Absoluut mee eens. Zeker met de voorlaatste zin. En daarbij is het handig geen drama te maken van tests (kleuterschool ) die onafhankelijk van intelligentie worden afgenomen.

[winnie the pooh]

Ingegerd schreef:

With all do respect, maar je staat er wel echt heel negatief tegenvoer terwijl je daar geen enkele reden voor hebt. Ik vind het een beetje stom dat je er meteen van uit gaat dat ze je op st. Lucas klassikaal als lastig geval gaan behandelen. Wie zegt dat ze dat doen? Mijn ervaring is dat de leraren op het mbo echt heel anders met hun leerlingen omgaan dan op de middelbare. Door er zo negatief tegenover te staan, geef je ze niet eens een kans en dan word de kans alleen maar groter dat ze je gaan behandelen als een lastig geval, omdat jij jezelf al in dat hokje zet. Daarnaast roep je dat je alle onderzoeken al gedaan hebt, maar deze had je nog niet gehad. Wie weet komen hier nieuwe inzichten uit. En dat jij er het nut niet van in ziet, is misschien maar goed want dan zou je wel eens dingen kunenn gaan zeggen die zij willen horen (beuwst dan wel onbewust). En er kan ook echt wel heel veel verschil zitten in hoe jij graag wil dat mensen het doen en datgene wat voor jou het beste is. En uit dat verschil kunnen ze ook weer heel veel informatie halen.
Ik vermoed dat, wanneer jij zo negatief blijft over onderzoeken/hulpverleners/je toekomst/dingen die ze kunnen doen om jou te helpen je toekomst inderdaad niet heel erg rooskleurig is.
Het is niet mijn bedoeling om je te beledigen, maar het is jammer dat je ze negatief staat tegenover alles wat mensen doen om je te helpen.

Je hebt wel gelijk, ik sta er inderdaad ook best negatief tegenover.
Dat komt denk ik vooral omdat ik nooit echt aangepaste uitleg ofzo heb gehad, en altijd gewoon met de klas mee heb gedaan, en dat is altijd goed gegaan. Daarom vraag ik me nu nogal af waar dat allemaal voor nodig is. Mijn ervaring is nl dat wanneer leraren zich aan je aanpassen dat een hoop commentaar krijgt van andere leerlingen en dat heeft in het verleden al voor heel wat gepest gezorgd.
Ik sta wel positief tegenover hulpverleners maar dan wel hulpverlening waar ik zelf om vraag, dat onderzoek hebben ze me bij die instelling toe gedwongen.En het komt misschien ook wel omdat ik sowieso niet te spreken ben over die instelling, dat ik daarom ook wat negatiever er tegenover sta.

OT: vanochtend zou ik eigenlijk naar therapie gaan, dus ik zat bij de bushalte en ineens reed die bus echt heel snel voorbij terwijl op het bordje stond dat het nog 5 minuten zou duren, dus iedereen bij die bushalte was zo van 'eeh dat was de bus toch of niet?' Dus mam gebeld dat ze ff naar therapie moest bellen of ik ook een halfuur later kon komen, maar dat kon niet dus toen maar weer naar huis gefietst.
Volgens mam waren ze bij therapie niet echt blij toen ze belde, maar ik leg het maar naast me neer, ik ben die bus niet dus het is mijn schuld niet.

winnie the pooh schreef:

Je hebt wel gelijk, ik sta er inderdaad ook best negatief tegenover.
Dat komt denk ik vooral omdat ik nooit echt aangepaste uitleg ofzo heb gehad, en altijd gewoon met de klas mee heb gedaan, en dat is altijd goed gegaan. Daarom vraag ik me nu nogal af waar dat allemaal voor nodig is. Mijn ervaring is nl dat wanneer leraren zich aan je aanpassen dat een hoop commentaar krijgt van andere leerlingen en dat heeft in het verleden al voor heel wat gepest gezorgd.
Ik sta wel positief tegenover hulpverleners maar dan wel hulpverlening waar ik zelf om vraag, dat onderzoek hebben ze me bij die instelling toe gedwongen.En het komt misschien ook wel omdat ik sowieso niet te spreken ben over die instelling, dat ik daarom ook wat negatiever er tegenover sta.

Maar waarom zou je dat dan niet gewoon vragen? Als iets niet je duidelijk is, stel je vragen over hoe of wat. Dat is je goed recht als cliënt. En dat is altijd goed gegaan, maar wat is er mis mee om wat nieuwe dingen te proberen of open te staan voor andere mogelijkheden? Ik vind het juist positief dat ze moeite voor je doen, daar zou je blij mee moeten zijn. Nogmaals - als je er van uit gaat dat ze je daar toch wel als een bijzonder geval zullen behandelen, dan zullen ze dat ook doen.
Je hebt zelf toegestemd met dat onderzoek - ze mogen je simpelweg niet dwingen tot een behandeling of onderzoek wat je niet wil. In jouw geval zullen je ouders wel toegestemd hebben, aangezien je minderjarig bent.
Waarom zou je niet openstaan voor nieuwe hulpverlening, andere mensen hebben wellicht andere ideeën en meningen, wie weet zit daar iemand tussen die een openbaring heeft waardoor hij/zij je heel goed kan helpen.

[winnie the pooh]

Hmmm, ik weet niet,
volgens mn moeder beweerde die instelling dat het daar altijd gedaan werd en dat anders de therapie niet gegeven kon worden.
Ik ga er niet vanuit dat ze me op sintlucas als een apart geval gaan behandelen, maar als dus elke leraar zo'n handleiding krijgt wat dus het doel was van dat onderzoek dan wordt ik meteen extra in de gaten gehouden enzo en dan gaan ze anders tegen me doen dan tegen mensen zonder autisme, daar heb ik gewoon totaal geen behoefte aan want het is me altijd goed afgegaan zonder.
Daarom was ik ook niet overtuigd van het nut van dat onderzoek, dan krijg ik dadelijk een of ander leuk boekje waar ik vervolgens toch niets mee doe.

[Neko*]

Nou, dat was me het dagje ook wel weer.

[Heksjuh]

Winnie: een beetje laat, maar nog gefeliciteerd met het halen van je eindexamen!

Norwoord Ranger: succes met je examen morgen!
Hoe bevalt het op jezelf wonen?

Pff, zo'n erge rugpijn heb ik echt al heel lang niet gehad. De timing is onhandig, ik heb zaterdag sportexamen. Dat gaat 'm niet worden zo.
Ik geloof echt niet dat dit door stress komt. Ik heb in tijden niet zo weinig stress gehad als nu.
Stom lichaam

[Hawahaai]

Weer twee afwijzingen in de pocket. Nou had ik de eerste anders zelf afgezegd, want ik paste daar totaal niet bij, maar nummer twee was wel jammer. En weer hetzelfde 'commentaar', waarvan ik niet zo goed weet wat ik er aan zou kunnen doen. *zucht* Wel op internet weer twee vacatures gevonden, dus me in het weekend maar weer buigen over twee brieven.

[Missy1234567890]

@ Winnie: super dat je geslaagd bent! Gefeliciteerd

OT: en het is weer weekend. De tijd gaat zo snel.
Net thuis en gegeten en dan mag ik zo weer 2 uur in de trein om naar m'n vriend te gaan. Hij vond dat ik de vorige keer wel erg laat was (om 23u), maar veel eerder lukt me gewoon niet. Ik wil echt eerst nog even naar huis, eten en dan m'n spullen pakken en de trein in. Even niks doen is ook wel fijn. Dus vanavond wordt het hooguit een half uur eerder dat ik daar ben, jammer dan. Ik zit de hele week al te stressen 's avonds omdat ik steeds zo weinig tijd heb om te eten en meteen weer weg moet.

Het gaat nog steeds goed met ons, maar ik denk dat het toch op een weekendrelatie gaat uitlopen. Nu zie ik hem ongeveer 3x per week, maar over 2 weken gaat hij ergens anders werken en dan is het door de week niet handig meer om elkaar te zien. Daar baal ik wel van, want ik heb al eerder 4 jaar een weekendrelatie gehad en zo handig was dat niet. Maar we zien wel hoe het gaat lopen

Eergister sollicitatie gehad (via detacheringsbureau) en het ging eigenlijk wel goed, we waren binnen een half uur klaar. Alleen nu nog niks gehoord en dat had ik eigenlijk wel verwacht, maar ze hadden blijkbaar nog meer gesprekken. En dinsdag heb ik functioneringsgesprek op het werk, m'n eerste ooit. En ik weet zeker dat dat ook over m'n contract gaat, want dat loopt over 7 weken af en ik heb er nog niks over gehoord verder. Maarja, komt vast wel goed.

[winnie the pooh]

Thanks Heksjuh en Missy!

OT: laatste dagen wint mijn depressie het toch weer van mij en mijn medicatie en daar baal ik van.
Vraag mezelf ook af waarom want ik heb deze week vrij veel afleiding gehad vergeleken met andere weken, en Joyce zie ik over een week weer dus ik heb ook wat om naar uit te kijken.
Enigste positieve is dat ik afgelopen week wel goed op kan schieten met pap, met mama nog steeds niet want die denkt over alles gewoon totaal anders, maar met pap kan ik wel beter opschieten dan daarvoor.
Ik heb uiteindelijk besloten om toch maar niet naar de diploma-uitreiking te gaan, en daar baal ik aan de ene kant wel van want het voelt echt weer als verliezen van mezelf en ik haat het om toe te moeten geven dat ik sommige dingen gewoon nog niet aan kan. Maar ik weet ook dat als ik het wel zal doen dat het me dan 2 dagen flinke stress en depressiviteit zal opleveren. Dus nu in overleg met persoonlijk mentor besloten dat ik een dag later smiddags even langskom daarvoor.
Deze week heb ik ook ineens weer best goed contact gehad met mijn nicht, en ik hoop echt dat ik haar in de zomer weer een keer kan zien, de laatste keer dat we samen wat gedaan hebben was oktober ofzo, het is wel te begrijpen van haar kant en ik heb ook vaak genoeg gehad dat ik het niet aankon, maar het is wel jammer dat ik dr zo weinig zie want ik kan echt goed met dr opschieten.
Ik snap dus ook echt niet war die depressiviteit van deze week ineens vandaan komt, misschien omdat ik vreselijk opzie tegen de zomer, en bang ben dat ik het op sintlucas niet ga redden....
Maarja, dadelijk maar weer opruimen en poetsen, dat is ook al zoiets vreemds, ik heb ineens een enorme rommel-allergie dus nu ruim ik ineens heel vaak mn kamer op, achja, dat is in elk geval beter dan een jaar geleden want toen was het altijd een bende.

[Heksjuh]

Geslaagd
Ik ben niet helemaal tevreden, maar ik vind dat ik best trots op mezelf mag zijn. Want ondanks mijn rugpijn heb ik het wel gewoon geflikt, terwijl ik het merendeel van de trainingen dit jaar volgens mij niet eens heb afgemaakt.
Beetje jammer alleen dat ik nu echt weer veel pijn in mijn rug heb en morgen een hele dag in een sporthal moet hangen (ik heb ook echt geen zin ). Tijdens het examen gelukkig alleen tijdens het begin echt last gehad, ik geloof dat zenuwen goed pijnstillend werken

[Hawahaai]

Heksjuh schreef:

Geslaagd

Gefeliciteerd! Ik ben benieuwd wat voor sport je doet

OT: pfff, allemaal lastige dingen op het to-do-lijstje vandaag. Daarom begon ik vanochtend vroeg maar aan het schilderwerk wat nog moest, dan was ik daar tenminste vast van af. En na maandag kan de rest van het huis ook. Alleen heb ik daar komende week geen tijd voor. Mijn vriend is de hele week op reis voor zijn werk, en ik zag net dat ik zelf ook geen enkele avond thuis ben. En niet eens allemaal leuke dingen om te doen (gelukkig een aantal wel).

[Hawahaai]

Hoppa, weer een sollicitatiebrief de deur uit. Straks naar vriendinnen, dan via mijn ouders (om wat spullen op te halen) en via familie (om wat spullen te brengen) weer naar huis.

Hier weer een berichtje van mij.
Het is alweer een tijdje gelelden dat ik hier gepost heb, dat komt doordat we problemen hadden met het internet.
Nu hebben we gelukkig weer internet, wat ik erg fijn vind .
Ik zelf heb thuis op de woongroep geen computer, dus ben ik afhankelijk van de laptop van mijn ouders.
Maar goed, hier zijn we dan weer.
Vanmorgen heb ik tot 09.00 uur uitgeslapen.
Ik ben naar beneden gegaan en heb samen met de begeleiding en een huisgenoot van mij gezellig zitten te ontbijten.
Na het ontbijt ben ik me eigen op mijn gemak gaan douchen en gaan aankleden.
Daarna heb ik een wasje aangezet en heb ik kleren e/d uitgewassen.
Verder heb ik vanmorgen heerlijk op mijn kamer wat zitten te rommelen en ook heb ik in mijn goede-dingen boekje zitten te schrijven.
Een goede-dingen boekje is een boekje/schriftje waar in ik alle goede dingen opschrijf die ik op een dag heb gedaan.
Hierdoor blijven mijn gedachte`s positief en probeer ik positief te blijven denken, al lukt dit niet altijd, want overal op mijn kamer hangen ook briefjes van de begeleiding met de tekst: Je bent goed zoals je bent en Wij zijn trots op jou en Je doet het heel erg goed.
Toen ik in het GGZ-Oost Brabant Huize Padua in Boekel opgenomen ben geweest zijn ze er bij mij mee begonnen met het goede-dingen boekje.
Het werkt goed en ik gebruik het nog altijd, ik schrijf er iedere dag wel wat in.

Vanmiddag heb ik weer gezellig zitten te lunchen met de begeleiding en mijn huisgenoten en na de lunch ben ik me eigen klaar gaan maken om naar mijn ouders te gaan.
Tussen 13.30 uur en 14.00 uur ben ik met de taxi naar mijn ouders gegaan.
Daar zit ik nu achter de computer en heb ik een heerlijk kopje koffie naast me staan.
Zodadelijk ga ik nog even wat borduren en vanavond blijf ik gezellig bij mijn ouders eten.

Verder gaat het eigenlijk wel goed met mij en ben ik net terug van mijn vakantie uit Gran Canaria Playa del Ingles.
Ik heb heel mooi weer gehad, ik heb een leuke groep en begeleiding om me heen gehad, we hadden een goed, verzorgt hotel en we hebben veel leuke dingen gedaan.
In augustus ga ik nog wat dagtochtjes doen en dan kan ik er weer even voor een jaartje tegen .

[Denise_kaas]

Grr liep ie met mij te kloten heeft ie opeens een relatie.. Pff

[winnie the pooh]

Vandaag een drukke dag, en gelukkig lijkt het positieve vandaag toch wel te overheersen want er zijn vandaag leuke en echt hele rottige dingen.
Vanmiddag ga ik met 2 of 3(is nog niet helemaal duidelijk) mensen van tekenles in eindhoven naar de bioscoop, en daarna naar de macdonalds ofzo, dus dat is wel leuk, ben er alleen ook wel een beetje bang voor, want het is echt eeuwen geleden dat ik wat heb gedaan met een groepje leeftijdsgenoten, wel regelmatig nog met 1 iemand ofzo maar het is echt lang geleden dat we met meer waren dus ik ben dat helemaal niet meer gewend enzo en dat maakt me wel een beetje bang, maar ik kan het beter anders bekijken, ik kan het maar beter gewoon doen en dan leer ik er misschien wel wat van of dan kom ik in ieder geval niet op sintlucas aan dat ik het helemaal niet meer weet en dat ik het daar dan ineens nog enger vind dan het al is.
En vandaag is ook de dag dat Joyce terugkomt naar nederland, en ookal zie ik haar vandaag niet dat maakt me toch best vrolijk.
En gelukkig kunnen die twee dingen overheersen, want vandaag wordt het hondje van mn oom en tante ook geopereerd omdat ie een gezwel had bij zn buik(het zat gelukkig niet in zn organen) en dat moet eruit, en dat maakt me best bang want ze weten nog niet of het goed of kwaadaardig is en het hondje is al wat ouder, dus ik hoop maar dat het allemaal goedkomt, want hun hondje zie ik ook heel erg vaak en we laten hem vaak samen uit met onze hond of we passen wel eens op hem enzo, dus ik moet er niet aan denken wat er allemaal kan gebeuren. Als het slecht af zou lopen dan ben ik daar denk ik wel een aantal dagen flink somber door.

Gisterochtend gingen pap en mam naar oma, en vroegen of ik mee ging, en dat heb ik toen toch maar gedaan, niet omdat ik erom stond te springen, absoluut niet, maar meer met het idee van 'als ik nu meega dan ben ik er de komende paar weken weer vanaf' En mam wist dat ik er zo over dacht maar pap niet, en dat is maar beter ook, die gelooft nog steeds dat het allemaal wel goedkomt maar als dat zo was dan had dat ook wel 10 jaar eerder gekund.

Gistermiddag heb ik met mama weer dromenvangers gemaakt, was echt leuk om dat weer eens te doen want het is echt al lang geleden dat ik dat gedaan heb, alleen best irritant dat mn broertje er dan bij komt zitten en vanalles gaat verknippen enzo, dat materiaal is in nederland niet te krijgen, en het is gewoon sowieso irritant want als hij met pap iets aan het doen is dan bemoei ik me er ook niet mee, nu was hij steeds degene die heel ongeduldig zat te wachten en vanalles vroeg en gekke geluiden maakt enzo.

Donderdag moet ik mn diploma op gaan halen, en mn persoonlijk mentor vroeg nog of ik zin had om dan mee gebak te eten ofzo, maar ik denk dat ik het maar niet doe, deze week heb ik het al belachelijk druk met therapie en de psych enzo, donderdag ook weer, dus als ik mn diploma dan opgehaald heb ga ik liever gewoon naar huis, ff rust.

Slagen. Dat zou toch iets feestelijks moeten zijn. Toch voel ik er amper wat bij. Gek is dat. Toen ik op de middelbare school was geslaagd, was ik daar ontzettend blij mee. En nu.. ik word er eigenlijk niet koud of warm van.

Ik voel me ongelofelijk brak. Dit was een vreselijk vermoeiende week. Amper geslapen ook, en dagen achter elkaar veel te weinig gegeten. Het ging gewoon even niet, of zo. Ik had voortdurend een knoop in mijn maag.

Ik voel me even een soort van dakloos. Bij mijn ouders voelt het niet meer als thuis, maar in Den Haag ben ik ook nog niet op mijn plek. Lijkt me ook heel normaal, maar toch, het voelt wel eenzaam. Het grootste deel van de tijd ben ik nu bij mijn beste vriendin. Daar voel ik me eigenlijk nog het meeste bij thuis. Wat een heerlijke vriendschap hebben wij trouwens. En het lijkt alleen maar beter en beter te worden. Ik voel me zo dankbaar dat zij mijn beste vriendin is en ik de hare.

Ik ga een lijst maken van dingen die ik nodig heb om me goed te voelen in dit huis, in deze omgeving. Die ga ik dan maar stukje bij beetje afwerken. Ik wil gewoon dat het lukt. Ik wil leren gelukkig en op mijn plek te zijn in deze stad. En het gaat ook lukken.

[winnie the pooh]

Ik kan wel janken, en ik weet niet waarom, of misschien wel om alles, en ik heb al eeuwen niet meer gejankt, en ik haaaaaaaaaaaaaat dit!

[winnie the pooh]

Oke, gisteravond dus weer huilend in slaap gevallen en dat is echt heel lang geleden dat dat gebeurde, en vandaag voel ik me ook weer behoorlijk depressief.
En dat terwijl het gister toch wel gezellig was met de mensen van tekenen, alleen toen merkte ik ook al dat het niet goed ging want ik kon mn hoofd echt niet bij de film houden ik was alleen maar somber.
Ik denk echt dat het spanning en stress is die ik teveel opgekropt heb de laatste tijd, ik had al langer het gevoel dat ik weer teveel op mn tenen aan het lopen was en volgens mij klopt dat dus ook, dat ik toch teveel weggestopt heb om me te kunnen focussen op de examens enzo, en dat mijn lichaam onbewust gewacht heeft met het eruit te gooien tot er weer wat rust was, wat dus denk ik dan gister was omdat ik toen al wist dat ik geslaagd was en wist wat ik met de vakantie ga doen en gister kwam Joyce weer terug wat er misschien onbewust ook wel mee te maken heeft.(aangezien zij nog steeds de enige is tegen wie ik écht durf te zeggen hoe ik me voel)
En thuis zeg ik niet meer zo snel dat ik me slecht voel, dan krijg ik toch steeds opmerkingen dat ik me aanstel en dat ik me er overheen moet zetten, dat ik niet de enigste ben thuis met problemen en dat het wel lang genoeg geduurt heeft en dat werkt dus eerder averechts.
Ik weet niet precies hoe het zit, ik weet alleen dat het vreselijk is!
Ik moet zo naar therapie, en ze heeft het al vaker gehad over een of ander boek wat ze daar hebben over omgaan met depressie, misschien dat we dat dan vandaag maar moeten doen want ik denk niet dat ik mn hoofd bij andere opdrachten kan houden, of misschien stort ik daar straks wel in, omdat ik het thuis niet wil.

[Vreemdeling]

-

[darkfairy]

vanochtend naar de psychiater geweest om het erover te hebben dat ik meer zonnodig op een dag mag.
ik heb haar alles van me stemmingswisselingen en dissociaties verteld.
zei had ook nooit eerder van mij gehoord dat ik zo veel heftige stemmingswisselingen heb.
en nou hebben we afgesproken dat ik 2 van mijn zonnodig lorazepam voor vast krijg.
dus vanaf morgen in de ochtend bij het eten een lorazepam en dan in de avond bij het eten een lorazepam.
en dat ik die derde lorazepam dan voor zonnodig hou.en dat kijken we dan even aan.
en als ze terug is van vakantie moet ik terugkomen naar het spreekuur om te bespreken hoe het dan gaat.
ze hoopt dat ik met die lorazepam's die ik nou voor vast heb meer in balans kom.

Well I guess that friendships all come to an end.

*woedend en huilt*

[Roosje]

^ Stom stom stom!

Ik had even drie keer gedoe binnen vierentwintig uur: zware bestuursvergadering gistermiddag, van de trap gedonderd én mijn fiets is gejat. Het is wel een goede motivatie om zen-zijn te oefenen: het gaat niet over geld, het gaat over hoe gelukkig ik ben. Maar rot blijft het, vooral omdat ik echt dikke homies was met mijn vorige fiets.

darkfairy schreef:

.. ~
wist niet waar ik het vinden moest.
naar de therapie ging ik naar me coordinator toe.
en vertelde van me stemmingswisselingen dat ik er gek van werd.
heb haar gelijk verteld waarom ik vandaag wou weten of ik in plaats van 2 zonnodig 3 zonnodig per dag mag.
en ze begreep waarom ik dat wou weten.
dus ze heeft met een van de psychiaters gebeld.
en nou mag ik in plaats van 2 lorazepam zonnidig op een dag zonnodig 3 op een dag.
dat heb ik op het moment ook echt nodig.
want ik word knettergek van me stemmingswisselingen en ik word er alleen maar negatiever en somberder van.
vanavond probeer ik heb verder rustig aan te doen.
en ik heb de leiding hier in het huis verteld hoe het met me gaat.

oei! pas je op? je bouwt resistentie op tegen het effect van dit medicijn, en meerdere 'pammetjes' gaan hierbij niet helpen.

Wat ik verder las is dat je je negatiever en somberder voelt.
ik quote, uit 'bijwerkingen':

Afname gevoelens: dit middel vlakt niet alleen emoties zoals angst en spanning af, maar ook positieve, zoals blijdschap en tevredenheid. Ook uw betrokkenheid bij en inlevingsvermogen in anderen kan verminderen.

bron

lorazepam is verder een verslavendere versie dan de andere pammetjes, en als ik lees dat je er misschien drie op een dag wilt nemen: wees gewaarschuwd.

Norwood schreef:

Well I guess that friendships all come to an end.

*woedend en huilt*

gaat dit over die vriendin waar je je thuis bij voelt? sterkte!

[Hawahaai]

Roosje schreef:

^ Stom stom stom!

Ik had even drie keer gedoe binnen vierentwintig uur: zware bestuursvergadering gistermiddag, van de trap gedonderd én mijn fiets is gejat. Het is wel een goede motivatie om zen-zijn te oefenen: het gaat niet over geld, het gaat over hoe gelukkig ik ben. Maar rot blijft het, vooral omdat ik echt dikke homies was met mijn vorige fiets.

Ja, zo moet ik het ook maar zien. In een enorme stressweek had ik vanavond ook nog panne aan mijn auto. In plaats van de geplande borrel ben ik vanaf mijn werk ruim 4 uur bezig geweest met mijn auto en het ov en zo naar een vervangende auto en naar huis.

[kroot]

oe lang niet geweest hier; afstudeer/examenstress...
Vorige week mijn examenconcert gehad en geslaagd! Niet alles ging zoals ik zou willen dat het ging, en ik had echt dingen veel beter kunnen doen, maar ik probeer daar niet te veel bij stil te staan: ik ben geslaagd.
Deze week nog 3 opdrachten inleveren en dan ben ik echt klaar! 2 zijn er al af, moet ik alleen nog een begeleidend schrijven bij doen. Aan de laatste opdracht heb ik tot nu toe zitten werken, maar ga maar eens stoppen, anders lig ik nog veel later in bed. Ik wil hem namelijk morgen inleveren.
Mijn huis is door alle drukte een nog grotere bende dan het al was, en de afgelopen week heb ik echt vet slecht en ongezond gegeten. Zal blij zijn als het volgende week is!

pizza calzone schreef:

gaat dit over die vriendin waar je je thuis bij voelt? sterkte!

Nee hoor, helemaal niet. ^^ Zou ook wel erg out of the blue zijn.
Het gaat om een andere vriend, die het contact met me wil verbreken. Omdat ik iets gedaan zou hebben wat hij heel erg vindt, terwijl hij mij hetzelfde al een miljoen keer heeft geflikt. Dus daar ben ik nogal woest over en hij op zijn beurt is woest op mij en ik geloof niet dat we hierna nog verder kunnen met elkaar, want hij luistert gewoon niet naar me.

Roosje schreef:

^ Stom stom stom!

Is dit aan mij gericht?

[Roosje]

Norwood schreef:

Is dit aan mij gericht?

Ja, het is toch stom als een vriendschap eindigt?

[Snebbeltje]

winnie the pooh schreef:

Ik kan wel janken, en ik weet niet waarom, of misschien wel om alles, en ik heb al eeuwen niet meer gejankt, en ik haaaaaaaaaaaaaat dit!

winnie the pooh schreef:

Oke, gisteravond dus weer huilend in slaap gevallen

Ik snap 'm even niet? Je hebt al heel lang niet gehuild, maar valt wel vaak huilend in slaap?

[flupkeflup]

Snebbeltje schreef:

Ik snap 'm even niet? Je hebt al heel lang niet gehuild, maar valt wel vaak huilend in slaap?

Janken en huilen zijn misschien wel twee verschillende dingen voor haar

[winnie the pooh]

@Snebbeltje, zie dat maar als weer sinds een lange tijd

OT: gister bij therapie weinig gedaan, vooral veel gepraat maar het hielp wel.
Moeder opgebeld en gezegd hoe het zat, en toen heeft ze de psych van vandaag afgebeld zodat ik deze week even een dag rust heb. Maar dan kom ik thuis en begint ze weer met haar achterlijke opmerkingen dat ik niet de enigste ben dat zij ook veel aan dr hoofd heeft en bla bla bla.
En vandaag ineens weer 'ja ik heb Joyce gemaild over wanneer ze kan komen' dus ik zo 'ah fijn!' en dan meteen weer 'ja maar je moet niet denken dat ze niks beters te doen heeft als jou helpen en Joyce kent veel meer mensen dan alleen jou en ze zal het wel druk hebben met dr nieuwe studie dus ik weet niet hoe vaak ze nog komt'
En dat kan ik zo niet uitstaan van dr, dat ze dat soort opmerkingen zo vaak maakt, en dat ze me op die manier continu de grond in probeert te stampen lijkt wel, ik wordt er echt niet vrolijker van ofzo, van die opmerkingen wordt ik alleen maar onzeker en ga ik mezelf alleen maar nog minder de moeite waard voelen, ookal weet ik dat Joyce het zelf wel eerlijk zal zeggen als dat zo is en dat ik mam niet moet geloven met zulke dingen. Ik weet zelf ook wel dat Joyce voor mij degene is die me erbovenop houdt, en dat het andersom misschien inderdaad werk is, maar om me nou zo de grond in te stampen vind ik belachelijk.
Joyce is nog steeds de enigste hulpverleenster waar ik mezelf echt durf te laten zien en als ik dat niet meer heb weet ik dat het verkeerd met me gaat aflopen en dat ik er over een jaar misschien wel niet meer ben.
Mam snapt sowieso niets meer, ze wil me van mn medicijnen af hebben en ze zegt dat ik het zonder ook moet kunnen, dat is dan heel leuk maar ze moet ook maar snappen dat je een depressie geen einddatum kunt geven dat het geen knop in mn hoofd is die ik zomaar even om kan zetten.
En als ik dan vraag waarom ze me van mn medicijnen af wil dan is het 'ja anders wordt je erop afgewezen als je werk gaat zoeken' ja leuk, dat is over 8 of 10 jaar misschien dus daar ga ik nu nog geen rekening mee houden, en als die medicijnen in elk geval kunnen voorkomen dat ik over een paar jaar weer in een depressie beland dan heb ik ze graag, want ik weet dat ik een tweede depressie al helemaal niet aan zal kunnen.
Maar als ik dan vraag waarom ze er dan geen problemen mee heeft dat mn broertje waarschijnlijk zn leven lang aan de ritalin zal blijven is het 'ja met adhd wordt je geboren en met een depressie niet' wat een rotsmoes!
Net of ik er zelf voor gekozen heb in een depressie te belanden, alsof ik er zelf wat aan kan veranderen dat het zo is gelopen?
Mam is sowieso vreselijk onvoorspelbaar de laatste tijd, en daarom zeg ik ook maar niet meer zo vaak tegen haar hoe ik me voel, dan heeft ze het ene moment begrip ervoor en een uur later wordt ze boos omdat zij ook veel aan dr hoofd heeft en bla bla bla, ja dat weet ik wel maar het is geen wedstrijd wie de zieligste is en dat zij veel aan dr hoofd heeft wil niet zeggen dat ik me niet slecht mag voelen!

Enigste positieve puntje is dat ik gister het hondje van mn tante weer heb gezien, ze hebben een tumor van 1,5 kilo bij hem weggehaald, hij liep gelukkig weer vrolijk naar me toe met zn tennisbal, met hem lijkt het wel goed te gaan ze weten alleen nog niet goed hoe zn lichaam geneest.

[Hawahaai]

Bah, wat een boel telefoontjes, om eigenlijk nog niks te weten. Great. En tussendoor heb ik kennelijk ook nog gewerkt. Morgen waarschijnlijk weer zo'n dag. Niet handig dus. *zucht*

Roosje schreef:

Ja, het is toch stom als een vriendschap eindigt?

Ow, op die manier! Ik vatte het op als 'dom' of 'onverstandig' en ik begreep het al niet.

[*oma*]

Winnie the Pooh, ik heb het idee dat je dingen erger maakt dan dat ze zijn.

[darkfairy]

door de verandering van medicijnen heb ik overdag helemaal geen stemmingswisselingen gehad.
maar ik voel me wel al de hele dag heel leeg enzo.
en vanavond begon me eerste stemmingswisseling.
dus ik zie er ook tegenop dat ik zometeen bezoek krijg.
maar gelukkig kan ik hier goed met de begeleiding praten.

[Miekje*]

*oma* schreef:

Winnie the Pooh, ik heb het idee dat je dingen erger maakt dan dat ze zijn.

Is dat niet een kenmerk van depressieve mensen? Mijn moeder heeft die eigenschap ook heel erg, en die is al 10 jaar depressief.

Pfoe, heel lang geleden dat ik hier heb gepost! Veel te lang

Een jaar geleden sloot ik ongeveer mijn therapie af, maar ik zat nog steeds wel te vechten met controle willen hebben over álles. Op vakantie heb ik daarvan veel kunnen laten varen, we verbleven iedere nacht ergens anders (we liepen van B&B naar B&B in Schotland) en ik had nooit écht tijd om me op dingen voor te bereiden; het was ongelooflijk bevrijdend!
Vervolgens ook veel dingen moeten regelen ivm zwangerschap in die tijd, daardoor veel drempels over gemoeten. En nu ben ik al bijna 5 maanden moeder van de liefste baby ooit Dat was ongelooflijk zwaar in het begin - vanwege complicaties was ik de eerste weken echt heel ziek en kon ik er niet echt van genieten - maar inmiddels gaat alles gewoon zó goed. Maar zonder enige controle. Ik heb echt zoveel geleerd van mijn dochter, echt absurd hoe erg ik in die paar maanden ben veranderd. Ik voel me echt opener en vrijer, ik ben he-le-maal niet meer bezig met onzinnige dingen (zoals bang zijn om naar de supermarkt te gaan, pfrt, come on! ). Ik heb er ook domweg geen tijd meer voor Het is ongelooflijk druk en veel werk, zo'n babytje, maar het is héérlijk! <3 Ik heb me echt in geen járen zo goed gevoeld als nu, al mijn rare angsten zijn gewoon wég <33

^yeah echt tof!

OT: echt heerlijk gevoetbald! Echt blij dat ik mij eindelijk heb aangesloten bij een vereniging.