Advertentie | |
|
14-08-2010, 21:21 | |
hm, tja het is een lastig probleem,
dus echt kan je ook niet meer helpen. het enigste wat je kan proberen om met iemand te praten die goed met je ouders contact hebt en vragen of hij/zij je er mee kan helpen. naja als je zin hebt om te praten, kan je me toe voegen op slider100@Live.nl |
16-08-2010, 08:46 | |
Verwijderd
|
Ik vind het inderdaad wel gerechtvaardigd dat je ze te streng vindt, iemand van 17 zou toch zonder problemen 's middags de stad in moeten kunnen. Ik weet niet hoe je je ouders minder streng kunt maken. Een oplossing voor het altijd-maar-moeten-vragen probleem heb ik wel, namelijk: op voorhand afspraken maken. Ga samen aan tafel zitten en maak een lijstje van wat je mag onder welke voorwaarden (het helpt als je zelf voorwaarden bedenkt). Spreek ook af dat als je 18 wordt en nog thuiswoont, jullie het lijstje gaan aanpassen.
Als ik kijk naar je openinspost, dan kun je bijvoorbeeld dit voorstellen als afspraken: - Je mag altijd naar feestjes bij mensen thuis als je wordt uitgenodigd. Je vertelt dit een week van te voren aan je ouders. Je bent om middernacht thuis. Je drinkt niet op feestjes. - Je mag 1 keer per maand uit of naar een concert en in de vakantie 2 keer per maand. Dit vertel je ook een week van te voren. Je drinkt niet. Je wordt om 2 uur opgehaald. - Je mag op zaterdag of vrijdagmiddag of in de vakantie 's middags de stad in. Je vertelt dit een dag van te voren. Je bent voor het eten thuis. - Als je geen onvoldoendes staat mag je 3 keer per week bij vrienden/vriendinnen op bezoek die in dezelfde stad wonen, of mensen thuis uitnodigen. Je vertelt dit een dag van te voren. Als je 's avonds gaat, ben je doordeweeks om 22:00 thuis en op vrijdag en zaterdag om 23:00. Als je 's middags gaat, ben je voor het eten thuis. Als je in het donker fietst bel je vóórdat je weggaat naar je ouders om te zeggen dat je gaat. Je fietst niet over achterafweggetjes, maar alleen door woonwijken en langs drukke straten. Tijdens het fietsen hou je je telefoon in je jaszak en je programmeert het nummer van je ouders onder een sneltoets. Of iets anders. Iets waarvan realistisch is dat je ouders het accepteren, maar waar jij ook mee kan leven. |
16-08-2010, 10:40 | |
Ik zou net als Sarah voorstelt, concrete afspraken met je ouders proberen te maken. Je hoeft niet tegenin te gaan dat je niet veel mag (dat is toch hun idee en kun je ze klaarblijkelijk niet vanaf praten), maar je kunt wel bijvoorbeeld voor jezelf een paar punten op papier zetten, die je graag veranderd zou willen zien (wat je wél wilt).
Dus: 1. Ik wil graag uitgaan met mijn vriendinnen 2. Ik wil graag alleen naar de stad etc Vraag of je ouders tijd hebben voor een serieus 'volwassen' gesprek met elkaar. En vraag wat jouw ouders nodig hebben om hen een gerust gevoel te geven; wat kun jij doen om te zorgen dat zij zich niet meer ongerust maken? Dus; de voorwaarden scheppen om te zorgen dat zij zich niet meer druk maken (bijvoorbeeld; je spreekt een tijdstip af dat je thuiskomst, je gaat met de taxi, je neemt je mobiele telefoon mee etcetc) |
16-08-2010, 17:42 | |
Zoek eens naar lotgenoten. Het is voor mij niet de eerste keer dat ik zo'n verhaal zie. Het is ook erg lastig dit te doorbreken. Ik heb wel aan levende lijve ondervonden dat het helpt als je ouders je vrienden en/of vriendinnen zien. Daar kunnen ze losser van worden. Zo ben ik wel eens op bezoek geweest bij iemand die niet naar een internetmeet mocht omdat ze dan "ver weg met figuren uit zou gaan die wel eens heel fout konden zijn". Ik ben er dus geweest, ze zagen ook wel dat ik gewoon doorsnee was en het resultaat was dan ook dat ze in het vervolg wel naar die internetmeets mocht met ons. Het ging hierbij ook om een meisje van 17, zelf was ik een jaar of 19. Ik ken ook andere voorbeelden waarbij deze strategie goed werkte om de ouders los te weken. Dus nodig ze anders eens zo nu en dan bij jou thuis uit. Zo geef je ze het gevoel controle te hebben over de situatie en zullen ze hoogstwaarschijnlijk je vrienden/vriendinnen onbewust goedkeuren. Tegelijkertijd zien ze ook dat ze die controle niet hoeven te gebruiken. Op den duur zou er dan steeds meer mogelijk moeten worden.
Verder sluit ik me aan bij Sarah.
__________________
Diamanten zijn moeilijk te vinden.
Laatst gewijzigd op 16-08-2010 om 18:06. |
17-08-2010, 21:19 | |
Verwijderd
|
Lijkt me niet verstandig, dan is het vertrouwen weg en mag ze nog minder.
Ik denk dat je beter je ouders kan uitleggen dat ze je wat meer vrijheid moeten geven, te veel bescherming is niet goed. Mensen die te beschermd zijn opgevoed krijgen nooit de kans om fouten te en zullen dus ook niet van die fouten leren. Volledige vrijheid zul je uiteindelijk ook krijgen (als je op kamers gaat wonen o.i.d.), je kan daar beter geleidelijk aan wennen dan in één klap. Hoe het precies zit kan ik niet uitleggen, misschien kan iemand anders dat (of staat het op internet). |
18-08-2010, 08:24 | ||
Citaat:
Ik heb dit ook meegemaakt en wat bij mij heeft geholpen is het huis uit gaan. Ik ben van de een op andere dag het huis uit gegaan en heb zelf alles geregeld en gedaan waardoor ik geen steun van mijn ouders nodig had/wilde. Ze zijn toen eerst helemaal geflipt, maar na een tijdje zagen ze in dat ik het allemaal toch goed geregeld had en dat ik best voor mezelf kon zorgen. Maar voor je het huis uit gaat zou ik doen wat Sarah aanraadt. En vooral niet beginnen over wat andere mensen wel of niet mogen. Dat werkte bij mijn ouders in ieder geval heel averechts. |
22-08-2010, 07:54 | |
Zo dit klinkt super herkenbaar!!
Dat overbezorgde van je ouders komt vaak vanuit hun eigen nare ervaringen. Veel ouders willen dan overdreven controle uitoefenen op "gevaarlijke" situaties. Dit is uiteraard alleen maar uit liefde en bescherming voor jou, maar jij kan je nu niet goed ontwikkelen en ontplooien. Dus het is heel belangrijk hoe moeilijk het ook is om voor jezelf op te blijven komen! Probeer ten alle tijden aan te geven dat je het er niet mee eens bent, en kijk of je water bij de wijn kan doen door hun bijvoorbeeld te bellen als je weg gaat om ze te laten weten dat je goed bent aangekomen etc. Op een gegeven moment probeerde ik het zo, het werd toen veel minder. Maar het veranderde pas echt toen ik op mijn 18e uit huis ging. Ik heb nu mijn complete vrijheid Succes! |
23-08-2010, 08:58 | |
Verwijderd
|
ik heb dit probleem ook gehad(ookal ben ik pas 13)
ik heb gewoon heel veel met mijn ouders gepraat enzo. en continu doorzeuren kan ook helpen. of je doet het spelletje van geven en nemen. je zegt dat je belooft om een keer op je broertjes/zusjes(als je die hebt)te passen als je de avond daarna op stap mag. Wat ook kan helpen is met kleine dingen bewijzen dat je zelfstandig genoeg bent. bijvoorbeeld wat verder weg gaan winkelen. Als ze daar moeite mee hebben kun je zeggen laat het me nu eens 1 keer proberen. als dat goed gaat en niks gebeurd, moet je het vaker doen, en steeds langer en verder weg. Als je ouders weer moeilijk doen kun je zeggen ja maar toen ging het toch ook goed. Als ze dan met het smoesje van ''ja maar onderweg'' aankomen kun je zeggen, wat is nu het verschil tussen in de bus zitten in mijn eigen stad of in een andere stad?? en dat geld ook voor de trein. Op die manier zullen jou ouders jou ongemerkt steeds vrijer laten. Maareeh je zegt dat je niet alleen door het donker mag? Maar als je in de winter 's ochtends naar school gaat is het toch ook nog donker?? Mag je dat dan wel?? Zeg anders tegen je ouders dat er dan toch geen criminelen/verkrachters(als dat tenminste het probleem van je ouders is, bij mij in ieder geval wel) rondlopen, want om 7 uur is het echt nog veel te druk op straat om stiekeme dingen te doen, en dat geld ook voor 11 uur en 12 uur en 1 uur en 2 uur, en al helemaal in het weekend want dan gaat volgens mij half jong nederland wel op stap en naar feestjes. Anders moet je hetzelfde doen als bij het winkel probleem. Begin met om 11 uur thuis zijn. en doe er daarna elke keer n halfuur later van maken als het goed gaat. of bel als je om 11 uur thuis moet zijn om 11 uur op dat iedereen langer blijft of je alsjebliieeeeft niet ook een klein beetje langer mag blijven. Zo zullen jou ouders jou ook weer ongemerkt vrijer laten. Wat ik ook vaak heb gedaan-eigenlijk best gemeen- is net op de goede momenten vragen of je zoiets mag. Bijvoorbeeld op verjaardagen, of waar heel veel leeftijdsgenoten bij zijn. Dan moet je bijvoorbeeld vragen of je naar een feest mag dat tot 1 uur duurt ofzow, waarschijnlijk durven ze dan geen nee te zeggen. En als het dan goed gaat doen ze de keer erna ook weer minder moeilijk. Hoop dat je hier wat aan hebt!! want ik weet hoe rot dit is!! Xx |
Ads door Google |
23-08-2010, 09:46 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Verder wat Sarah zegt. |
23-08-2010, 10:20 | ||||
Citaat:
Citaat:
Citaat:
|
23-08-2010, 12:33 | |
Ik had een vriendin die rond die leeftijd ook niks mocht. Ze heeft alles geprobeerd maar met argumenten en praten enzo kreeg ze niks voor elkaar. Toen heeft ze ervoor gevochten, ruzie gemaakt enz en uiteindelijk werkte dat; haar ouders begrepen eindelijk dat ze het niet meer pikte en dat haar alles verbieden niet meer zo makkelijk ging als daarvoor. Ik zeg niet dat dit altijd werkt, maar als je ouders nee zeggen en jij dat accepeert, hebben ze geen reden om te veranderen en kunnen ze je lekker veilig thuis houden.
|
23-08-2010, 16:08 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
heb echt iets van 3 maanden lang enorme ruzie gehad met mijn ouders(niet alleen hierover hoor ook over andere dingen) en toen zagen ze in dat ik -mijn naam- ben en hetzelfde als hun. Ze zagen in dat continu vergelijken met anderen en met ''wat wij vroeger mochten'' geen zin heeft. sindsdien laten ze me vrijer. Btw, heb nu nog altijd ruzie met mn ouders maar nu over andere onderwerpen waar ik t niet mee eens ben. |
25-08-2010, 16:02 | |
Ik zag trouwens laatst een stukje op tv waaruit blijkt dat dit steeds meer een algemeen maatschappelijk probleem begint te worden. Daarin werd gesteld dat ouders niets liever willen dan dat hun kind gelukkig is (en dat daar ook die beklemmende controle uit voortkomt). Misschien helpt het dan ook om te stellen dat je je op deze manier niet gelukkig voelt. Niet zeggen dat je graag naar een vriendin wil o.i.d., maar gewoon alleen maar dat je je zo niet gelukkig voelt. Als je dat een beetje tactisch doet kan er misschien best een goed gesprek uit voort komen. En misschien gaan ze niet direct overstag, maar als je de boodschap blijft herhalen, gaan ze misschien wel bij zichzelf te rade of het misschien anders moet.
__________________
Diamanten zijn moeilijk te vinden.
|
25-08-2010, 18:43 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik denk niet dat ts er veel aan heeft maar gewoon het losgeslagen kind te gaan uithangen. Je moet vooral je ouders het gevoel geven dat jij te vertrouwen bent, overal goed over nadenkt en praktisch volwassen bent. |
25-08-2010, 19:38 | ||
Citaat:
In mijn geval gelukkig niet, mijn vader zag heel goed in dat zijn kinderen júist stapsgewijs aan die buitenwereld moesten wennen, zodat ze daarin verstandige keuzes konden maken. Voor ik naar de jeugdsoos mocht wist ik al wat alcohol ongeveer met je kon doen omdat ik thuis af en toe wat mocht drinken. En voor ik naar de grote stad mocht heb ik me eerst een aantal jaar prima vermaakt in die jeugdsoos. Ik wist wat té veel alcohol met je deed, ik wist dat marihuana ongelooflijk stinkt, ik was niet bang voor dronken gasten maar ging ze gewoon uit de weg. Natuurlijk kan er dan nog altijd wat gebeuren, dat voorkom je gewoon niet, maar als je op een ontspannen manier alert bent kun je situaties veel beter op de juiste waarde schatten.
__________________
I'm just a dreamer, dreaming of better days...
|
Advertentie |
|
25-08-2010, 20:03 | |
meeste ouders hebben het wel in meer of mindere mate
zo mag ik absoluut niet alleen naar huis fietsen als het donker is(tenzij van de keet in het dorp), 1e keer met vrienxden kostte me ook al aardig wat overredingskracht(met 2 vriebden mocht niet, toen heb ik gezegd dat we met een groep fietsten mar dat ik hun nog niet kende en dus geen namen aan m'n ouders kon geven etc) maar nu zeg ik gewoon dat ik met vrienden terugfiets ook als ik alleen fiets het gaat ook vooral om die 1e keer, daarna raken ze er wel aan gewend en zullen ze wat makkelijker worden |
Advertentie |
|
Topictools | Zoek in deze topic |
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Verhalen & Gedichten |
Verlichting door de voeten van Anja Moscow | 0 | 03-01-2008 19:26 | |
Films, TV & Radio |
Welke film heb je het laatst gezien en wat vond je ervan: Back To Basic Dinalfos | 499 | 15-12-2006 12:24 | |
Verhalen & Gedichten |
[Vervolg]Achter de gele deur #2 Eend | 166 | 20-06-2006 20:32 | |
Psychologie |
Borderline (BL) MisterDJ | 10 | 11-05-2005 06:11 | |
Verhalen & Gedichten |
Spijt, een nieuw begin. Ingetjuhh | 13 | 16-07-2004 16:23 | |
Liefde & Relatie |
Ik wil hem zien, maark mag niet van mijn ouders. Anijs | 19 | 02-09-2003 11:28 |