Groeten uit Noorwegen

[Reynaert]

Groeten uit Noorwegen

Brokkelig asfalt brengt me buiten mezelf
en veruit het verste naar het noorden.
Nog nooit zó van richting veranderd
dan daar waar stapels licht en wolken
zich op watervallende bergen werpen.
Ja, het land huilt hier.

Ze zeiden: van teruggaan willen we niet horen.
Alle wegen leiden naar het noorden
en elke weg heeft hier maar één baan.
Natuurlijk kan ik hier niet vandaan,
de zon zou me zien vluchten
want ze sterft al nachten niet.
En het is waar; niemand wil zijn
slechtste verleden opnieuw beleven
als er geen nieuw kjørefelt is
om in te slaan.

Ik heb allesverslindende gletsjers beklommen
en legendes gehoord over het noorderlicht.
Zwanen die te ver naar het noorden vliegen
vervriezen en vallen verstrikt in blokken ijs.
Wanneer ze met hun vleugels slaan
raast het licht de hemel in, Aurora is
een stervende zwaan.
Er is een begin van besef:
volgens mij vloog ik te ver
van je vandaan. Onder mij
kraakt smeltwater het
dordroge gesteente tot gruis.
Begrip grijpt me bij de keel.
Ik bevroor
en ben je kwijt geraakt.



Olden, 24 juli 2006

Noorwegen daar kom ik net vandaan! Als ik tijd heb ga ik hem eens goed doorlezen ook in het mooiste land ter wereld geweest??

[Reynaert]

Dat weet ik niet, maar ik was wel in Noorwegen en het is inderdaad een schitterend land. Waar in Noorwegen ben jij geweest? Ik heb zelf vooral de zuidelijke helft van het land gezien, en daarvan met name het middenstuk en het westen. Maar een stad als Oslo heb ik niet gemist natuurlijk. Ik ben benieuwd wat je van het gedicht vindt!

[Halogeen]

Alweer zo'n sterk gedicht (op de vorige heb ik niet gereageerd maar Xineof dwong me het te lezen). Het slaat me in mijn gezicht, het drukt me naar beneden. Ik ben overweldigd.

Zo, gelezen. Pff what to say, het is zo Noorwegen echt verbazingwekkend hoe je dat in een gedicht hebt kunnen vangen, ik heb de hele vakantie niets anders geprobeerd en het is mij niet gelukt.
Elke weg heeft maar één baan

en meestal wel een rammelende weg vol steentjes en modder. Ja erg veel herkenning dit gedicht

Oslo, daar ben ik ook geweest! Wanneer ongeveer jij? Misschien heb ik je wel gezien

[*nerwen elensar]

Ik ben nog nooit in Noorwegen geweest, laat staan dat ik er naartoe zou gaan, maar door dit gedicht te lezen krijg ik er zin in. Er zitten tal van mooie beschrijvingen in maar wat me het meest aanspreekt is de rust die je overbrengt. De sfeer, het gevoel. Er zijn maar weinig mensen die zoiets kunnen...

Halogeen wees mij hierop en ik ben er blij om.

Ik ben een beetje uit het dichten en weet er ook even niets zinnigs over te zeggen, behalve dat je maakt dat ik ook weer wil gaan dichten.

Oh, en dat ik de derde strofe het mooiste vind. Enorm sterk.

[marrel]

Ben wel ooit in Noorwegen geweest maar zo had ik het nog nooit bekeken. Vind het enorm mooi geschreven, sterk verwoord.

[Reynaert]

Wat fijn, al die complimenten. Wat ik er eigenlijk nog even bij moet vertellen is dat de foto niet van mij is, maar ik vond hem zo mooi dat ik het niet kon laten om hem erbij te zetten. En de legende waar ik naar verwijs in de onderste strofe is een echt stukje Noorse folklore. Mensen dachten echt dat het noorderlicht veroorzaakt werd door bevroren zwanen.

Volgens mij ben ik rond 3 augustus in Oslo geweest Zepp, maar de kans is héél klein dat je me gezien hebt want ik ben er maar 1 dag geweest. Toen wel alle belangrijke punten van de stad gezien volgens mij, het paleis, die enorme winkelstraat, de burcht, de haven, het uitgaanscentrum, enzovoorts. Hoe lang ben jij in Oslo geweest, en wat vond je ervan?

Wat leuk trouwens dat mensen elkaar op gedichten wijzen, TF en Halogeen. Ik vind het een hele eer dat mijn gedicht dat blijkbaar waard is. En nerwen en marrel ook erg bedankt voor de support.

Ik heb altijd al snel een zwak voor zulk soort landen, en met name als ik zulke gedichten erover lees!

Je hebt een heel aparte manier van gedichten schrijven, het ritme, de woordkeus. En ik moet zeggen dat je (voor zover ik daarover kan oordelen) het land écht beschreven hebt. Het is niet slechts een gedicht, maar ook een doorkijk naar het land zelf - zo komt het over en dat vind ik erg knap.

Leuk hoe je in strofe's verschillende stijlmiddelen aanhaalt, zoals in de eerste strofe de alliteratie me opviel, en in de tweede juist weer de rijm, en ach; de derde strofe neemt me gewoon mee in een soort achtbaangevoel van "eigenlijk wil ik wel meer maar zo is het ook wel mooi zo"

passende foto erbij

[muzemeisje]

Det er et kjempebra og pent land, Norge, ikke sant?

[Elfe]

Ja, over Noorwegen. Het is een schitterend land, qua natuur maar ook qua cultuur. Ik ben er 4 keer geweest.
"
Ik bevroor / en ben je kwijt geraakt. Die laatste zin vind ik bijzonder mooi.

[Reynaert]

Fri, het was me nog niet eens opgevallen dat die stijlmiddelen een beetje over de strofes verdeeld zijn. Maar heel leuk dat het een doorkijk naar het land zelf lijkt, ik had niet eens gehoopt dat te kunnen na vier weekjes in een land zijn.

muzemeisje, dat is zeker zo, en ik vind het een hele eer dat je speciaal daarvoor een account aanmaakt...?

Elfe, blijkbaar vind je de laatste zinnen niet te simpel . Ik twijfelde er nog even over maar misschien is het wel goed zo. Bedankt.