Oud 09-06-2004, 22:23
Verwijderd
Mijn broertje is nu 15 jaar.
Altijd zijn er al problemen geweest met zijn gedrag op school, zolang ik me kan herinneren zijn er gesprekken op school. Mn broertje zou er druk zijn, niet luisteren en een grote bek geven.
Op de eerste basisschool had hij op een gegeven moment een hele lieve juf die hem 'begreep' en wist hoe met hem om te gaan. Toen ging het heel goed. Zij ging echter weg.
Er kwam een nieuwe juf en na wat moeilijkheden in het begin en constante gesprekken met mijn ouders ging het op den duur beter.
Nu zijn we 6 jaar geleden verhuist en mn broertje kwam weer op een nieuwe school, weer nieuwe kinderen, indrukken ect.
Hij was een moeilijke leerling, zou niet luisteren en 'onhandelbaar' zijn. Weer kwmen mn ouders verschillende keren op gesprek, tot vervelends toe. Uiteindelijk hebben mn ouders besloten hem daar van school te halen omdat de school het idee had dat mn broertje gewoon onhandelbaar was, en verdere hulp werd niet gegeven.
Mn broertje ging naar het Petrus, in Rijswijk. Hij moest er met de bus naar toe, allemaal ook heel nieuw. Daar ha dhij wederom een lieve juf, maar toch bleven er problemen. Concentratieproblemen en niet mee of kunnen komen. De juf heeft mn breortje in contact gebracht met een vrouw van het Riagg om te kijken wat er met mn broertje aan de hand was.
We zijn dan 12 jaar verder, vele en vele gesprekken met leraren verder, vele ruzies tussen mn broertje en mn vader verder.
Mijn vader dacht namelijk altijd dat mn broertje niet wilde luisteren, dat hij bewust tegendraads was. Gewoon een onbetrouwbaar en herrieschoppend kind was.
Het hele vreemde aan het hele verhaal is daarbij dat wij thuis nooit problemen hebben met mn broertje, in ieder geval niet meer dan een normaal kind. Ik had altijd thuis problemen met mn ouders, en mn broertje op school. Hij is mn moeders lievelingskind, ookal zegt ze van niet. Ik neem het haar niet kwalijk, en ik snap het ook wel, mn broertje is lief, zorgzaam en gewoon mijn broertje. Hij is altijd mijn kleine breortje geweest, en hoe erg hij het bloed onder mijn nagels vandaan kan halen, ik hou onvoorwaardelijk veel van hem.
Om terug te komen op de rode draad. Mijn broertje loopt nu zo'n 3 jaar bij het Riagg. In die tijd zijn er vele suggesties geweest waarbij ADHD steeds terugkwam maar verscheidene keren is dit afgewezen.
In december heeft mn broertje een test gehad en van de week kregen we de uitslag: typisch geval van ADHD.
Daar hebben we dus 15 jaar op moeten wachten, 15 jaar van instanties aflopen, gesprekken en doktoren. Vele ruzies ect.
Mn vader stortte in. Hij is voor de tweede keer in 2 jaar ontslagen, en dan dit nieuws. Als we dit eerder geweten hadden, konden we ermee leren omgaan. Hem beter benaderen. Uitleggen aan leraren en scholen. Mn vader heeft nu een dijk van een schuldgevoel.
Nu mijn grootste angst. We hebben dus eergister gehoord dat het werkelijk ADHD is en mn brertje is meteen aan de medicijnen gezet. Al 2 dagen heeft hij niet geslapen, is al uit bed gevallen. Dat heeft hij nog nooit gedaan. Hij is stil, geen praatjes nergens zin in.
Hij is vandaag opgehaald uit school omdat hij misselijk tot bijna flauwvallen was, bleek hij een te hoge dosering ritalin te hebben gehad. Mn moeder vertelde dat hij de hele dag heeft zitten huilen omdat nu zn hele leven aan hem voorbij schoot. Als het eerder ontdekt was had hij wel HAVO kunnen doen, niet dit jaar van het VMBO over hoeven te doen en lang niet zoveel problemen hebben gehad.
Ik voel me zo machteloos, hij is zo ongelukkig nu al zo'n tijd. Ookal voor de diagnose zat hij niet lekker in zn vel door al het gedoe aan zijn lijf. Mijn vriend heef took ADHD, en zijn moeder heeft welleens gezegd dat hij pas 'begon te leven' toen hij van de ritalin af was.
Maar ik ken mn broertje als een vrolijke zorgzame jongen. Ik ben bang dat ik hem kwijtraak zoals ik hem ken door die verdomde Ritalin.
Ik heb een dubbel raar gevoel, voor mn vader omdat hij zich zo schuldig voelt. En voor mn broertje dat ik hem nu al 'mis' en zo verschikkelijk bang ben dat ik mn broertje kwijt ben.
Het klinkt misschien heel raar, maar het is eng om iemand zo in 1 klap te zien veranderen en niet te weten wanneer het weer 'goed' komt.

Als je het gelezen hebt, heel erg bedankt. Ik wilde het alleen even kwijt. En ben een beetje opzoek naar mensen met soortgelijke ervaringen.

bedankt
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 09-06-2004, 22:29
TheG0DF4TH3R
TheG0DF4TH3R is offline
eyzsz. ik heb en vriend met adhd en die is nu 16.. vanaf de 15 jaar is die ongeveer rustiger vroeger waren het ook altijd scheldpartijen.. enzz (je kent ut wel).. maar als ze wat ouder worden beginnen ze dingen steeds meer in te zien wat er aan de hand is en zo.. niet dat alles nu opeens veel beter wordt want ze blijven druk door het ADHD.. alleen het kan wel flink verminderen.. succes :-)
Met citaat reageren
Oud 09-06-2004, 22:38
Verwijderd
Ik heb zelf niet direct soortgelijke ervaringen. Een jeugdvriend van mij heeft wel ook ADHD. Ik ken hem letterlijk al vanaf mijn geboorte, hij is een paar maandjes ouder dan ik en voelt voor mij echt als een soort grote broer.

Ik zie hem alleen heel erg weinig. Onze levens zijn erg verschillend en het is moeilijk met hem in contact te komen. Ik weet dat we altijd een speciaal plekje voor elkaar zullen hebben en dat, wanneer ik hem zie, het altijd weer helemaal goed zit.

Maar goed, to the point. Hij heeft dus ook ontzettend veel problemen gehad door zijn ADHD. Hij had problemen op school met het 'gezag' en heeft uiteindelijk geen diploma kunnen halen. Hij heeft een tijd in een internaat gezeten maar daar werd hij ook niet echt veel gelukkiger. Thuis had en heeft hij ook erg vaak problemen, al wordt dat nu steeds minder. Hij is vaak weggelopen en ook verscheidene keren uit huis gegaan. Toen echter zijn baas (een man die echt zoveel voor hem heeft gedaan. Zoals die lieve juf, iemand die hem begreep en wist hoe hij met hem om moest gaan) een half jaar geleden is vermoord, is hij weer thuis gaan wonen (voor zover ik weet).

Hij is volgens mij nooit aan de Ritalin gegaan, tenminste, niet voor zover ik weet. Het is wel altijd vreemd geweest om te zien. Zoveel mensen hebben en hadden een bepaald beeld van hem en oordeelden over hem en zijn acties, ze zagen helemaal de persoon daarachter niet. Ik heb geen idee hoe hij zich gedraagd in het dagelijks leven, aangezien hij bij mij altijd heel erg open en zichzelf is. Hij hoeft voor mij niet stoer te doen of wat dan ook. Ik kan me daarom gewoon niet voorstellen dat er mensen zijn die hem een moeilijke jongen vinden, hij heeft zoveel voor mij gedaan.

Op de middelbare school, in het begin, was ik niet echt populair zeg maar. Echt een buitenbeentje met zo'n grote rugtas, sluik en slierterig haar, puistjes en een bril. Ook mn kleding was niet om over naar huis te schrijven. Ik fietste op weg naar gym vaak langs zijn school. Hij behoorde daar echt tot de coole jongens, de hippe groep, zeg maar. Nou ja, je kent dat hele grote onderscheid wel op de middelbare school. Ik verwachte altijd dat hij me zou negeren of heel kortaf zou doen wanneer hij me tegenkwam. Hij zei altijd gedag, maar dan tegen zijn vrienden. Hij ging gewoon open en bloot heel enthousiast naar mij toe om me te groeten met drie zoenen en even met me te praten. Dat betekende toen een hele hoop voor me.

Ik ken hem dan ook niet anders dan dat. Ik denk dat jij dat ook wel zult hebben met je broertje. Jij kent hem echt als lief en zorgzaam en dan is het bijna onvoorstelbaar dat sommige mensen hem als onhandelbaar en egoïstisch ofzo zien.

Nou ja. Je schiet weinig op met mijn verhaal. Maar het jouwe deed me gewoon denken aan deze jongen.
Met citaat reageren
Oud 09-06-2004, 23:36
Martine1986
Avatar van Martine1986
Martine1986 is offline
mijn broertje heeft ook adhd, je verhaal is heel herkenbaar, al is de situatie toch net anders.. mijn broertje is 14 nu, maar het is al sinds hij klein is bekend dat hij adhd heeft.. hij heeft het moeilijk op school en hier thuis is het voor ons allemaal moeilijk.
Heb nu even geen tijd om er verder op in te gaan, maar als je meer wilt weten ofzo dan hoor ik het wel..
__________________
Blow, Blow me out, I am so sad, I don't know why
Met citaat reageren
Oud 09-06-2004, 23:47
ABrules
Avatar van ABrules
ABrules is offline
Ja, herken het... zo had mijn broertje in zijn jongere jaren ADHD leek het wel... en plotsklaps veranderde hij helemaal...ADD, het is ongeveer hetzelfde als ADHD maar dan helemaal de andere kant op... passiviteit, niets doen en willen en totaal geen verantwoordelijkheidsgevoel...

hij is nu 14... maar ja, ik ken dat wel die plotselinge verandering... en ook dat je ouders er problemen mee hebben... maar nu is het probleem met mijn broertje dat er geen mensen zijn die "vat" op hem kunnen krijgen veel psychologen vonden het te ingewikkeld en durfden er niet aan te beginnen... het heeft allemaal te maken met een geboortetrauma, hij heeft bijna zn rechterarm verlamd tijdens de bevalling en nu voelt die voor hem zeg maar zoals links voelt... motorisch loopt hij achter en dat heeft onzekerheid ten gevolge... maar ja, ik weet dus best wel hoe jij je moet voelen...

nou ja tot op bepaalde hoogte...

waar jij je zorgen bent gaan maken om je broertje... dat heb ik dus precies het tegenovergestelde... ik heb respect voor je, dat je je broertje zo wil helpen... en nog zoveel om hem geeft...

hij zal zo veel steun aan je hebben, wat die het meeste nodig heeft... en tja...de Ritalin, even afwachten hoe het werkt.. ik wens je veel succes...
__________________
No love for myself... and no love for another... The heart, the soul, the life, the passion ...I don't need that shit...
Met citaat reageren
Oud 10-06-2004, 23:52
Carfhiliot
Carfhiliot is offline
Nou ik zal gelijk eens actief beginnen een ook een bericht plaatsen.

Zoals te lezen is in de voorafgaande berichten kent iedereen die hier een berichtje heeft geplaatst iemand die ADHD heeft. Ik heb zelf ADHD en een vriend van mij ook.
Wat ik aan mezelf merk en ook aan die vriend, is dat we allebei weinig concentratie hebben en ook allebei de nare gewoonte hebben om dingen altijd minder erg te zien dan dat ze zijn. De houding van "het komt wel goed." Dit verklaart waarschijnlijk dat je broertje nogal een grote mond heeft tegen leraren e.d.

Ik heb zelf geen ritalin geslikt, omdat ik niet een zware vorm van ADHD heb. Maar die vriend van mij heeft wel Ritalin gehad, wat nogal lastige dingen tot gevolg had. Om dit te verklaren moet je weten dat Ritalin niet echt een medicijn is, maar meer een soort drugs. Je raakt er simpelweg (licht) verdoofd door.

Die vriend van mij had dus Ritalin gekregen, voorheen was hij een drukke jongen, maar wel heel sociaal en veel mensen konden goed met hem opschieten, maar toen hij eenmaal begon met Ritalin te slikken sloot hij zich totaal af van de buitenwereld. Als hij naar school moest dan sjokte hij wat door de gangen. Als hij iets op moest schrijven dat bewoog zijn hand sloom naar zijn pen en schoof hij de pen langzaam over het papier. Zijn waarnemingsvermogen was erg afgenomen en hij was in het algemeen gewoon een sloom persoon geworden. Wat je zei drong niet tot hem door, normale handelingen werden voor hem een (klein) probleem, en hij raakte vele vrienden kwijt.

Maar hij heeft er een groep hechte vrienden aan over gehouden, waaronder mij. Met ons praat hij graag, en heeft ook veel steun aan ons, en wij aan hem.
Wat waarschijnlijk erg lastig is voor je broertje, is het feit dat hij zijn vrienden dus kwijtraakt. Zijn vader was altijd kwaad op hem, daar kon hij niet mee praten, waarschijnlijk praat hij ook niet graag met een broer of zus, maar veel eerder met vrienden. Het kan heel goed zijn dat hij gewoon even tijd nodig heeft om zich aan te passen. En wat betreft jouzelf, ik denk dat je gewoon moet proberen contact te leggen met hem, zonder hem te forceren. Dat werkt het best. Zorg dat hij met je wilt praten, niet dat hij met je moet praten. Hij zal zijn tijd nodig hebben. Betreffende je vader, voor hem is het natuurlijk ook moeilijk. Maar hij moet goed weten dat hij het makkelijk goed kan maken door zijn zoon uit de problemen te helpen.

Nou ik heb ook even mijn zegje gedaan, veel succes ermee.
__________________
Een spreuk is een korte uitspraak die op lange ervaring berust.
Met citaat reageren
Oud 20-06-2004, 15:19
Verwijderd
ik herken je verhaal heel goed, ze zijn er net deze week bij mijn broertje achtergekomen dat hij ook adhd heeft. Ik zelf vind het best moeilijk als hij weer eens boos is en vind het ook niet leuk als hij weer is heel boos wordt als anderen er bij zijn. maar hij kan er helemaal nix aan doen. na de zomervaca krijgt hij medicijnen, k hoop wel dat het werkt. zijn er nog meer mensen diej er met mij over willen praten ofzow?? iemand die me begrijpt enzo?
heel erg bedank! dikke kuss mij
Met citaat reageren
Oud 21-06-2004, 14:14
Daboman
Avatar van Daboman
Daboman is offline
Ik ken(de) zelf ook iemand met ADHD. Ik heb veel problemen gehad met deze persoon. Die zei ook dat die concentratieproblemen had en vaak kreeg ik ook allerlei verwijten naar me toegeslingerd die slechts gebaseerd waren op het gevoel van de desbetreffende persoon. Ze waren dus eigenlijk nergens op gebaseerd en ook helemaal niet waar. Maar het leverde grote problemen op en het bracht zelfs m'n examens in gevaar. Hier herken ik wel een beetje het vrienden afstoten in. De hele groep was namelijk uit elkaar gevallen. En daar kwam nog eens bij dat ik als "de boosdoener" werd gezien. Het was net alsof deze persoon geen probleem had en ik wel. Ik weet niet of dit projecteren ook een gevolg is van ADHD maar goed. In ieder geval ben ik ook even m'n verhaal kwijt

Ik ben nu van de persoon af omdat ik nu geslaagd ben. Als je een keer de behoefte hebt om te praten zeg je het maar even op msn ofzo.
Met citaat reageren
Oud 21-06-2004, 14:30
G.T.C.
Avatar van G.T.C.
G.T.C. is offline
jeetje, wat een situatie . Ik heb er verder geen ervaring mee dus ik kan je niet echt verder helpen maar ik heb heel je verhaal gelezen en het greep me nogal aan dus vandaar dat ik toch even een reactie wilde posten.

In ieder geval heel veel sterkte ermee en ik hoop dat je tot een oplossing kan komen
__________________
A lie gets halfway around the world before the truth has a chance to get its pants on.
Met citaat reageren
Oud 21-06-2004, 16:57
tikmaarwat
tikmaarwat is offline
tja ik ken het.. heb het zelf ook gehad van 1 school af geschopt... allemaal testen gehad oook naar riag naar een andere school bijzonder onderwijs.... ook altijd die medicijnen.. hielpen bij mij trouwens niks ben ik naar een man geweest en die had zon stokkie heel vaag enzo.. en die gaf mijn toen ook medicijnen 15 tabletten en andere zooi per dag maar dit hielp... consentratie problemen heb ik ook erg veel last van.. altijd afgelijd altijd wat in de hand willen hebben enzenz.. maar nu gaat het erg goe d met mij..

Gegroet
Met citaat reageren
Oud 21-06-2004, 19:37
Bo
Avatar van Bo
Bo is offline
Ik heb in mijn eerste stage veel te maken gehad met ADHD kinderen. Sommige van hen slikten Ritalin (of iets soortgelijks), anderen gebruikten geen medicatie.

Ik denk niet dat iemand door het gebruik van Ritalin een persoons verandering ondergaat. Ritalin onderdrukt de hyperactieve gevoelens en kan een positief effect hebben. Bijvoorbeeld m.b.t. cocentratie, het aangaan van sociale contacten en omgaan met gezag. Nadeel is idd dat het kan lijken alsof de persoon verdoofd is (wat dus in principe ook zo is, want Ritalin drukt gevoelens weg).

Dit hoeft niet perse negatief te zijn. Ik heb veel ADHD kinderen gezien die zonder Ritalin niet functioneerden, ze hadden die medicijnen dus écht nodig. Ik weet niet hoe dat bij jouw broertje is, aangezien hij een stukje ouder is en pas net weet dat hij ADHD heeft.

Denk eraan dat het lichaam tijd nodig heeft om te wennen aan de Ritalin. Dat kan samen gaan met bijwerkingen, zoals jij beschrijft. Het kan ook even duren voordat men de juiste dosering heeft bepaald. Dus ik zal me daar niet teveel zorgen om maken.

Mogelijk kan hij therapie krijgen om zelf te leren omgaan met zijn stoornis zodat hij geen medicijnen nodig heeft. Misschien merkt hij na een tijdje dat hij baat heeft bij medicijn gebruik.

Probeer het allemaal een beetje te relativeren. Je broertje weet nu wat hij heeft, wat voor hem opzich fijn is, omdat hij nu weet dat zijn afwijkende gedrag een reden heeft. Het gaat thuis al 15 jaar goed, dus het zal nu niet opeens slechter gaan. Dat hij eindelijk een diagnose heeft kan alleen maar in zijn voordeel werken, want nu weet hij tenminste wat hij heeft en wat er aan te doen is!
Met citaat reageren
Oud 21-06-2004, 21:16
MieX
Avatar van MieX
MieX is offline
Mijn zusje heeft ook ADHD, in combinatie met een soort autisme (wat het precies is weet ik niet), maar sinds ze ritalin gebruikt is ze juist veel leuker om mee om te gaan, ze is gewoon nog steeds vrolijk en actief alleen niet overactief en nu wel makkelijk in de omgang (voor de ritalin heb ik heel wat met haar afgevochten, tegenwoordig misschien 1 keer per maand). Het enige probleem wat ze erbij had was dat ze helemaal niet moe was 's avonds, dat was ze daarvoor ook al niet echt en nu dus veel erger, hiervoor heeft ze nog iets anders (geen slaapmiddel, weet zo gauw niet wat).

Het blijft moeilijk om te accepteren, vooral omdat je er dagelijks mee geconfronteerd wordt, maar ik wou je even laten zien dat er ook gevallen zijn waarbij ritalin wel voor meer positieve dan negatieve effecten zorgt.
__________________
LAAT ME NOU EENS RUSTIG UITBELEDIGEN!
Met citaat reageren
Oud 21-06-2004, 21:21
DiSiLLUSiON
Avatar van DiSiLLUSiON
DiSiLLUSiON is offline
Kwijt te raken áán ADHD? Beetje rare bewoordingen if you ask me.

Ik heb zelf ADHD. Ben als kind altijd druk geweest, ben altijd gepest, elke dag in elkaar geslagen, pestte ook anderen. Probeerde bij 'vriendenkliekjes te horen', rotzooi uitgehaald, in de bak gezeten, voor de rechter gekomen. strafblad gehad. Werd aggresief op de middelbare school, onhandelbaar. Ben met Gymnasium advies het VWO opgegaan, en binnen een paar jaar uit de MAVO gedropped. Yeah, ADHD screws your life up.

But I wouldn't trade it for anything in the world.

Mensen leren van hun fouten, en ik heb van mijn verleden meer geleerd dan ik anders in 20 jaar geleerd zou kunnen hebben. Ik weet meer over mezelf dan menig ander, heb werkervaring in zowel een ander bedrijf als een eigen bedrijf, heb een flinke stap gezet naar het realiseren van m'n eigen goals in het leven (zoveel mogelijk mensen helpen en het ontrafelen van het raamwerk van de huidige realiteit). Ik ben naar de MAVO teruggegaan, heb het afgemaakt. Ik heb geleerd sociale contacten te leggen. Geleerd om te janken, geleerd om van mensen te houden. Ik schrijf boeken, ik ben goed (al zeg ik het zelf) met photoshop, teken vaak, schilder vaak. Ik schrijf behalve boeken ook gedichten. Maak muziek, zowel op de PC als op piano, gitaar en ik hoop ooit nog eens een originele panfluit in mijn bezit te krijgen. Ik heb al voor een redelijk deel ontdekt hoe het leven in elkaar zit, en weet zo mijn eigen realiteit te schrijven, waardoor alles alleen maar meezit. Ik heb geleerd verliezen te incasseren, overwinningen te waarderen. Ik heb geleerd hoe belangrijk iets kleins kan zijn, en hoe onbelangrijk iets groots kan zijn. Ik ga komend jaar een grafische opleiding doen, en heb plannen voor een psychologie opleiding after that, en misschien een acteurs/drama opleiding after that. Ik ga fotoshoots doen, wil me inschrijven bij een modellenbureau. En alles zit mee.

En weetje? Zonder mijn verleden... Was ik hoogst waarschijnlijk nog steeds zo 'in the dark' als veel andere mensen. stressen om vanalles en nog wat, zorgen maken om vanalles en nog wat. niet precies weten waarom ik nou besta, welke long-time en short-time goals ik heb, zou moeten hebben of wil hebben. Nee, ik ben gewoon blij.

Ik ben erg blij dat ik het zover heb laten komen dat ik mezelf wakker heb moeten schoppen.

Ik ben erg blij dat ik zoveel heb kunnen ervaren al, en zoveel heb kunnen leren al.

Ik ben erg blij dat ik ADHD heb gehad (bepaalde aspecten zullen blijven, zoals moeite met concentreren, terwijl anderen weg zullen gaan over tijd).. Heel erg blij dat ik ADHD heb gehad.

Dus het is echt niet bij voorbaat negatief, integendeel. Imo dan.


Oh, nog even een tip voor je broertje: Ritalin is wel leuk en aardig, maar het is verslavend. Het geeft bij 99% van de gebruikers hoofdpijn (wat ze vaak niet eens doorhebben totdat ze een aantal weken geen ritalin meer nemen en ze opeenz merken dat alle pijn en ruis, die ze nooit wisten dat ze die hadden, weg is).. het zorg wel dat zoiemand beter kan concenteren maar het heeft een flinke lijst met negatieve bijwerkingen, terwijl veel niet eens op de bijsluiter staan. Dus ik zou het hem wel geven, maar zorg dan tegelijkertijd ook dat hij leert onafhankelijk te worden van de ritalin, door de redenen om het te nemen langzaam weg te nemen.

Een idee is misschien wat ik deed, de eerste paar jaar na het moment dat ik gediagnoseerd was met ADHD: Laat hem alleen ritalin nemen voor school. De helft van de dosis die de dokter voorschrijft (is bij haast iedereen voldoende -> ik heb een tijd op een school gezeten die vol zat met ADHD leerlingen, en gesprekken met ouders onderling en leerlingen onderling hebben gezorgd dat anderen het ook geprobeerd hebben, waarbij bleek dat bij hun een soms beetje lagere en soms veel lagere dosis hetzelfde effect had), en geef m géén ritalin in het weekenden en in feite elke andere dag dat hij geen school heeft en zich niet persé 100% hoeft te concentreren. Op die manier zal het ook niet verslavend zijn, en zal de hoofdpijn en andere bijwerkingen ook veel minder zijn.

Ondertussen zou je hem kunnen wijzen op zelf-suggestie en zelf-hypnose. Z'n geest lijkt als een waterval die buiten zijn controle is, maar niks is minder waar. ADHDers kunnen beter concentreren dan 'normale' kinderen, alleen gebeurt dat vaak echt alleen bij de dingen waar hij/zij heel, heel erg in geinterresseerd is. Hyperfocussing heet dat. Het punt is dat elk kind dat ADHD heeft kan leren, met zelf-suggestie, zijn/haar geest op iets te storten, en de buitenwereld buiten te sluiten. En het lijkt moeilijker dan dat het is. Wanneer de concentratie geen groot probleem meer is (het is vaak de grootste oorzaak waardoor een dokter ritalin zal voorschrijven) dan zal de ritalin ook niet of minder nodig meer zijn. Wel is het goed te onthouden dat de concentratie'problemen' nooit helemaal weg zullen gaan. ADHD kinderen zijn gewoon gefocussed op alles wat hun interresant lijkt, en de rest boeit gewoon helemaal totaal niks in zijn/haar leven. Dat zal ook niet te veranderen zijn, en het is bijna altijd terug te zien wanneer ze zo 10 a 20 jaar verder zijn. Het beste is te zorgen dat ze of zelf hun interesses verbreden, of ze zich zo gaan manouvreren dat ze niet meer veel met andere dingen te maken hóeven hebben.

Besides, het niet kunnen concentreren (wat 1 van de hoofdkenmerken van ADHD is) is echt niet zo erg. Op school zou zoiets een probleem kunnen worden, tot het moment dat het kind zelf zijn eigen concentratieniveau kan bepalen. Maar buiten school om is het juist fantastisch. Meer dan andere kinderen weten kinderen met ADHD weg te zweven in fantasie werelden, hun creativiteit te uiten in hun gedachtes. Ze legen links, beredenaties zoals geen anderen ze dat na zullen doen. Meer dan andere kinderen zijn kinderen met ADHD een bron van creativiteit en liefde.

De enige kanttekening die ik daarbij heb is dat, uit onderzoeken die ik heb gelezen en ervaringen die ik heb opgedaan zelf, dat het lijkt dat autistische kinderen ook zo barstendsvol met rauwe creativiteit zitten. Maar ik vermoed ook dat die 2 chemische inbalansheden verband met elkaar hebben, aangezien ADHD en autisme vaak in gezinnen voorkomen met 2 kinderen, waarvan 1 ADHD heeft en de ander autist is.

Maar terug naar het onderwerp: Ritalin.

Mensen verschillen altijd in de zin dat de een er sterk door beinvloed word en de ander niet. Wel is de dosis die de dokter voorschrijft bijna altijd te groot. Er stond hier een groot verhaal over waardoor ik na ben gaan denken over of mijn dosis van 3 pilletjes per dag wel goed was (wat ik nooit deed, immers, de dokter zei het dus het zal wel goed wezen he) en dat ik zonder die ervaring nooit met de dosering ge-experimenteerd zou hebben.. maar dat is niet echt van belang. Wat blijft is dat ritalin écht, echt troep is, op hetzelfde niveau van chemische harddrugs. En het gebruik daarvan ten alle tijde zo laag mogelijk gehouden moet worden! Maar, er zit ook een goede kant aan. Want, het heeft wel degelijk nut voor een ADHDer. Zijn/haar geest is voor een ADHDer als een waterval, chaotisch en te sterk om in een bepaalde lijn te duwen. Het blijft maar klotsen en doen van rauwe emotie en rauwe creativiteit en afleiding. Ritalin helpt hierbij door het wat te temmen, te zorgen dat de ADHDer een anker in het midden van zijn/haar binnenste kan vinden, om daar vervolgens een fundatie op te bouwen. Zonder welke zoiemand nooit iets echt zou bereiken doordat het zichzelf niet in de hand kan houden en continue mentaal van het ene op het ander zal springen.

Maar, ADHD zal vanaf de helft van de puberteit ook afnemen. soms in meerdere mate, soms in mindere mate. Maar afnemen doet het zowiezow, en het is dus zeer aan te raden om ten alle tijde de dosis in de gaten te houden, en te kijken wanneer het nou echt nodig is en wanneer het niet hoeft. Ook is het goed om om de zoveel tijd (paar maanden, half jaar?) te kijken of er wat afgebouwd kan worden. Want ik heb ook meegemaakt dat mensen op hun 18e nog steeds ritalin slikten, en toen ze het een paar weken niet meer slikten bleek dat ze allang niet meer zo ADHD waren als dat ze als kind waren en het dus nergens voor nodig was. En dan bijvoorbeeld ikzelf. Ookal had ik de dosis zelf verlaagd tot een pilletje en een jaar of wat later een half pilletje (terwijl de dokter 3 voorschreef en ik dus een hele doos met volle ritalin doosjes had thuis hehe) bleef ik het nemen. Totdat ik 2 jaar later stopte omdat ik gewoon áltijd moe was. (En élke les sliep) De dokter bleef me ritalin geven, maar ik merkte zelf dat toen ik stopte met het nemen van ritalin ik opeens wél in staat was om overdag wakker te blijven. Maar ok.

Wat ik hiermee dus wil zeggen is dat ritalin wel degelijk nut heeft bij ADHD'ers, maar dat je altijd moet blijven kijken wanneer het nou precies nodig is, te zorgen dat een ADHDer er zo weinig mogelijk van inneemt zonder de werking te beinvloeden (en dus ook niet elke dag, maar alleen als het echt nodig is, wanneer concentratie of gedragsproblemen het warranten) en om ermee te stoppen zodra het kan. Want het is, en blijft, ongelofelijke chemische teringtroep.
__________________
Alles heeft bewustzijn. Behalve wanneer je het eruit schopt...

Laatst gewijzigd op 21-06-2004 om 22:04.
Met citaat reageren
Oud 21-06-2004, 22:13
DiSiLLUSiON
Avatar van DiSiLLUSiON
DiSiLLUSiON is offline
Citaat:
Carfhiliot schreef op 10-06-2004 @ 23:52 :
Die vriend van mij had dus Ritalin gekregen, voorheen was hij een drukke jongen, maar wel heel sociaal en veel mensen konden goed met hem opschieten, maar toen hij eenmaal begon met Ritalin te slikken sloot hij zich totaal af van de buitenwereld. Als hij naar school moest dan sjokte hij wat door de gangen. Als hij iets op moest schrijven dat bewoog zijn hand sloom naar zijn pen en schoof hij de pen langzaam over het papier. Zijn waarnemingsvermogen was erg afgenomen en hij was in het algemeen gewoon een sloom persoon geworden. Wat je zei drong niet tot hem door, normale handelingen werden voor hem een (klein) probleem, en hij raakte vele vrienden kwijt.
Daar wil ik nog even op reageren: Dat klinkt als een véél en vééls te hoge dosis (wat nogal vaak gebeurt, weet ik uit ervaring, helaas).

'normale' mensen worden drukker door ritalin, komen soms zelfs in een soort trip te zitten, maar bij ADHD'ers zorgt het ervoor dat het wat rustiger word van binnen. Maar een te hoge dosering maakt dat een ADHD'er van buiten ook rustiger word. Tot op het slome toe.

Ehm nog even als laatste: Ik voel de neiging om mijn eerste gedicht ooit te plaatsen. Ik vind het nu een slechte schrijfstijl, maar het gaat over het onderwerp ADHD, toen het op z'n sterktst was, en het raakt nog altijd een snaar in mij. En het gaat natuurlijk over het onderwerp van dit topic:


ADHD
----

Soms voel ik me net als het universum.

Met emoties als volkeren,
soms in conflict,
soms in harmonie,
maar ze zijn altijd aanwezig.

Met gevoelens als nevels,
soms wazig,
soms druk,
maar ze zijn altijd aanwezig.

Soms voel ik me net als een bijennest.

Met emoties als werkbijen,
soms overal chaotisch heen zoemen,
soms stil blijven zitten op één plek,
maar ze zijn altijd aanwezig.

Met gevoelens als bezigheden,
soms vol met stress,
soms erg rustig,
maar ze zijn altijd aanwezig.

Soms voel ik me net als een marktplaats.

Met emoties als bezoekers,
soms snel erdoorheen rennend,
soms rustig aan het kijken,
maar ze zijn altijd aanwezig.

Met gevoelens als marktkooplui,
soms haastig hun vrachtje aan het opstellen,
soms rustig op hun stoeltje zittend,
maar ze zijn altijd aanwezig.



Alle emoties hopen maar op,
ze razen maar door en ze razen maar door.
Op een gegeven moment komt het tot een stop,
en knalt alles door me heen naar buiten.

Een stroom van emoties,
onbeheersbaar en chaotisch,
het is heel even rustig in mezelf,
totdat het weer overnieuw begint.

In mezelf is het weer druk,
om me heen is het weer rustig.
Ik doe alsof het in mezelf ook rustig is,
maar ik ben alleen mezelf voor de gek aan het houden.

Wat zou ik er niet voor over hebben,
om me eens voor een keertje rustig te voelen,
voor een langere tijd,
in mezelf, in plaats van om me heen.
__________________
Alles heeft bewustzijn. Behalve wanneer je het eruit schopt...
Met citaat reageren
Oud 21-06-2004, 22:41
Star*tune
Avatar van Star*tune
Star*tune is offline
Als ik zo'n verhaal lees vind ik het weer zo jammer dat Iederwijs niet eerder is opgericht. Iederwijs is de school waar ik op zit, je mag er zelf weten wat je doet en bent er vrij om je eigen weg te volgen. Als jou broertje op Iederwijs komt heeft hij in ieder geval tijd voor zich zelf en kan hij tot zichzelf te komen. Als je wat meer over Iederwijs wilt kijk dan op de site van Iederwijs.
Ik hoop dat je er wat aan hebt.
__________________
Iederwijs rocks! Iedereen naar Iederwijs!
Met citaat reageren
Oud 21-06-2004, 23:06
DiSiLLUSiON
Avatar van DiSiLLUSiON
DiSiLLUSiON is offline
Citaat:
Star*tune schreef op 21-06-2004 @ 22:41 :
Als ik zo'n verhaal lees vind ik het weer zo jammer dat Iederwijs niet eerder is opgericht. Iederwijs is de school waar ik op zit, je mag er zelf weten wat je doet en bent er vrij om je eigen weg te volgen. Als jou broertje op Iederwijs komt heeft hij in ieder geval tijd voor zich zelf en kan hij tot zichzelf te komen. Als je wat meer over Iederwijs wilt kijk dan op de site van Iederwijs.
Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Is dat die school waar een tijdje terug een artikel over in de Volkskrant stond? Dat je totaal geen verplichtingen had, behalve dat je per week zoveel uur aanwezig moet zijn, of je nou een les volgt of muziek luistert terwijl je op een bank zit te luieren?

Ik las dat artikel een tijd terug en god, hoezeer ik zoiets gewild zou hebben destijds zeg.. Zou ook goed geweest zijn, het is een van de best ontwikkelde schoolconcepten imo.
__________________
Alles heeft bewustzijn. Behalve wanneer je het eruit schopt...
Met citaat reageren
Oud 22-06-2004, 11:15
Verwijderd
Ik heb dan zelf geen ADHD, mijn broertje, broer en vader hebben het alle drie.

Vooral mijn broertje heeft er de laatste tijd veel last van, sinds kort klaagt hij over een "down" gevoel bij gebruik van Ritalin of Concerta, hij blijft dit jaar waarschijnlijk zitten, houd geen rekening met anderen (als ik bijvoorbeeld 's nachts naar de wc gaat en hij is nog bezig met huiswerk vraagt ie of hij mijn geodriehoek mag lenen, terwijl ik half slaap, het veel te laat is en het tot de volgende dag kan wachten) hij kan zich maar moeilijk verplaatsen in hoe anderen kijken naar zijn gedrag. Ook kan hij geen gevaar zien, zo 'jongleert' hij met alles wat in zijn handen komt (ook messen) en hij zegt dan dat hij het allemaal onder controle heeft dus dat het niet uit maakt. Hij ziet niet in dat als het per ongeluk valt hij zichzelf of anderen kan verwonden, of op zijn minst het parket kan beschadigen. Hij ziet ook niet dat er maar iemand tegen hem aan hoeft te botsen of hij heeft de situatie niet onder controle en dan gebeuren dingen die niet waren gebeurd als hij zo'n mes gewoon had laten liggen.

Voor deze verandering reageerde hij heel goed op Ritalin, hij was rustiger, kon beter huiswerk maken, hield beter rekening met anderen en was toch nog vrolijk.

Nu is het steeds maar weer afwachten hoe hij reageert, hij neemt nu tijdens de toetsweek geloof ik 1 dosis ritalin per dag, om zich te concentreren. Het nadeel is dat hierna het Rebound-effect optreed, waardoor hij nog meer dan normaal ADHD-verschijnselen heeft.

Er is inmiddels een kleine strijd losgebarsten: hij wil liever geen ritalin want dan voelt hij zich down, ik wil liever wel dat hij ritalin neemt, anders voel ik me down door zijn hyperactiviteit en onnadenkendheid

Nou ja.... het houd je bezig in ieder geval
Met citaat reageren
Oud 23-06-2004, 13:24
SuperSanne
Avatar van SuperSanne
SuperSanne is offline
Im heb zelf ADHD, bij mij kwamen ze er gelukkig al achter toen ik 6 was. ik was druk, aggresief en volstrekt onhandelbaar. Na de medicijnen was ik een ander kind, in positieve zin. ADHD is geniepig. het veranderd je karakter en meestal niet ten goede. je hebt altijd een "druk" gevoel in je hoofd (1 op de 4 drugsverslaafden is dan ook een ADHD-er die geen medicijnen gebruikt: zij vinden de rust in hun hoofd door drugs en alcohol omdat die rustgevend werken terwijl ze op dezemanier zichzelf vernietigen). Sommige mensen denken dat ritalin/concert je karakter veranderd maar het is precies omgekeert: de adhd veranderd je karakter en ritalin zorgt ervoor dat dat minder word. je broer is nu misschien "anders" maar dat komt doordat je nu zijn echte karakter te zien krijgt dat niet (nou ja... minder, het gaat nooit helemaal weg) beïnvloed word door adhd. Maar als je je roer zo al 15 jaar kent en je moet 'm nu opeens "opnieuw" leren kennen, an ik me voorstellen dat dat heel moeilijk is. Ik heb wel eens documentaires gezien over kinderen die adhd hadden en dat niet wisten of gewoon weigerde behandeld te worde. toen die later medicijnen gingen slikken veranderde hun leven: ze waren rustiger, konden zich concentreren zonder afgeleid te worden door de chaos in hun eigen hoofd, ze waren minder chaotisch, socialer... Ze waren na al die tijd eindelijk zichzelf. de meesten waren blij ("beter laat dat nooit") heel veel anderen raakten tijdelijk depressief doordat ze beseften wat ze al die jaren gemist hadden. In het laaatste geval kregen ze therapie wat vaak hielp.
Over de medicijnen: de belangrijkste zijn: ritalin en concerta. Ritalin werkt 3 tot 4 uur, dan treed 9 als je niet optijd een nieuwe inneemt) een "reboudn" effect op. De adhd word tijdelijk even erger dan voor de medicijnen. Concerta werkt 11 tot 12 uur lang (zelfde als ritalin alleen met verlengde afgifte) en het reboudn effect is minder. Concerta word alleen maar gedeeltelijk vergoed (misschien ooit helemaal maar et is nog een vrij nieuw medicijn dus er moet nog een hoop burocratische rompslomp overonnen worden). je moet even proberen welke dosering het beste wert. Ik kreeg eerst teveel. ik werd helemaal hyper (bij een te hoge dosering werkt het net als speed, daarom valt het ook onder de opiumwet) en kreeg last van tics. Toen kreeg ik wat minder en ging het goed . Als bijwerking kun je slecht slapen. dit kun je vorkomen door je ritalin zo te plannen dat het nog werkt als je gaat slapen. het treed namelijk op bij het rebound effect, maar als je dat voor bent is het geen probleem. melatinone helpt ook, je moet alleen een hogere dodis dan verkrijgbaar is, aangezien de normale hoeveelheden niet zijn opgewassen tegen de medicijnen. de meeste adhd-ers met medicijnen gebruiken het (tip: het word niet vergoed, maar in engeland is het 10x zo goedkoop als hier, je kan du beterimporteren. het enige verschil met de nedelnadse pilletjes is dat nederlandse pillen echt "pillen" zijn, en de engelse variant is capsules, dus die zijn voor sommige mensen moeilijker door te slikken). melatonine heeft absoluut GEEN bijwerkingen (hoewel 1 op de 1000 mensen last schijnt te krijgen van lichte jeuk ).
Kortom: je moet er even doorheen en je broers lichaam moet wennen aan de medicijnen. Dtat is zo bij ritalin/concerta, maar eigenlijk bij zo'n beetje alles (zelfs de pil ). Ik kan natuurlijk geen ordeel vellen want iedere adhd-er is anders, maar als je bror een beetje op mij lijkt: geloof me, het is het dubbel en dwars waard!
p.S. voor adhd-ers bestaan er regelingen betreft extra tijd bij proefwerken en examens. weet je broer hier vanaf?
__________________
"It is my opinion that the Borg are as close to pure evil as any race we've ever encountered." – Captain Amasov of the U.S.S. Endeavor
Met citaat reageren
Ads door Google
Oud 30-06-2004, 13:52
Star*tune
Avatar van Star*tune
Star*tune is offline
Citaat:
DiSiLLUSiON schreef op 21-06-2004 @ 23:06 :
Is dat die school waar een tijdje terug een artikel over in de Volkskrant stond? Dat je totaal geen verplichtingen had, behalve dat je per week zoveel uur aanwezig moet zijn, of je nou een les volgt of muziek luistert terwijl je op een bank zit te luieren?

Ik las dat artikel een tijd terug en god, hoezeer ik zoiets gewild zou hebben destijds zeg.. Zou ook goed geweest zijn, het is een van de best ontwikkelde schoolconcepten imo.
Ja, dat is die school
__________________
Iederwijs rocks! Iedereen naar Iederwijs!
Met citaat reageren
Oud 30-06-2004, 17:50
merijn
Avatar van merijn
merijn is offline
Grappig om je verhaal te lezen. Mijn broertje is inmiddels 15 en sinds zijn zesde slikt hij Ritalin voor ADHD. Ritalin is een medicijn dat kan helpen bij ADHD, maar heeft als negatieve effecten dat het de lichaamsontwikkeling een heel eind kan stoppen. Mijn broertje heeft het lichaam van een jongetje van 10. Verder zorgt ritalin inderdaad dat de emoties een beetje uitgevlakt worden. De slechte dingen gaan zo weg, maar de goede dingen ook. Ik zou het iedereen afraden om te gebruiken, maar het blijft een keuze van je ouders en de doktoren.
Met citaat reageren
Oud 30-06-2004, 18:21
loveflower
Avatar van loveflower
loveflower is offline
Zorg voor ritaline
__________________
Re-tired.
Met citaat reageren
Oud 30-06-2004, 18:27
love is life
love is life is offline
Mijn broertje is er in december mee begonnen omdat hij zich niet deftig kon concentreren op school. Men had ook altijd gedacht dat hij het opzettelijk deed (leraren uitdagen en lastig doen in de klas) de dokter stelde dan uiteindelijk voor om ritalin voor te schrijven ... Mijn broertje zegt dat hij er niks van voelt maar mijn ma die dagelijks met hem voor school werkt zegt dat het wel helpt. Het is nu vakantie dus hoeft hij ook niks meer in te nemen. Hij neemt het absoluut ni graag in hij noemt het drugs ... Maar zolang het werkt voor zijn verdre studies zal hij het verder in moeten nemen denk ik ...
__________________
...I don't want to be anything other than what I've been trying to be lately...
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Psychologie Borderline (BL)
MisterDJ
10 11-05-2005 07:11


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 07:07.