Verward maar verliefd en wil niet opgeven!

[Potonga]

Hoi allemaal!

Het probleem bij mij is in het kort gezegd: Mijn vriend heeft mij gedumpt en ik wil hem dolgraag terug!
Ik doe even het verhaal:
Ik en mn vriend zijn twee jaar samen geweest, maar ik heb nogal een problemen met mijn gezondheid, en tijdens die twee jaren ben ik toch wel veranderd door het vele ziek zijn.
Een dikke 3 maanden geleden heeft hij het dus met me uitgemaakt met als reden dat hij de 'zorgen en de problemen met mijn gezondheid niet meer aankon'. (Lees dan: Humeurschommelingen, heel laag tot geen zelfbeeld, toneel spelen en doen alsof er niks aan de hand was etc.) Hij voelde zich meer hulpverlener geworden als vriend en zei dat hij dit niet wou in een relatie als hij 20 was en in de fleur van zijn leven zit. maar hij zei ook dat ik het kon zien als een 'pauze' omdat er altijd de mogelijkheid is dat we terug samen zouden gaan, maar nu zijn we dus uit elkaar. Het uitmaken verliep ook totaal niet vlot, want hij wou praten, maar hij zei niks! Ik heb alles uit hem moeten sleuren... (Hij is totaal geen prater vooral niet over zijn gevoelens)

Ondertussen heb ik ook andere medicatie en veel doktersbezoeken en gesprekken achter de rug en gaat het al 3 maanden echt goed met me!

De week nadat het uit was, heb ik van vrienden en van mijn broer vernomen dat hij al met een ander meisje in de cinema zat, terwijl hij mij vertelde dat hij met een groep mensen voor een verjaardag naar de cinema ging.
Ik wist dat hij loog en dingen achterhield, dus heb ik op een bepaald moment echt doorgedreven omdat ik de waarheid wou horen en hij zei dat hij haar een toffe vond.
Maar zij had geen gevoelens voor hem en een dikke 2 weken na mijn doordrijven (via sms, want hij wou niet bellen of me niet zien met zn examens of hij wou geen verkeerde dingen zeggen en wou over zijn antwoorden nadenken, plus als ik hem belde zat hij weer met mijn stem in zijn hoofd enzo. allemaal van deze excuses)

Na de examens heb ik hem dan terug gezien en deed hij alsof er niks aan de hand was... Dat meisje was een bevlieging en hij voelde zich goed waar hij nu stond. Hij weet dat ik het er enorm moeilijk mee heb en dat ik meer wil. Wederom was het eens gesprek waarin ik veelal de dingen die me op mijn lever lagen heb gezegd en hij zei niks! Toen ik hem vroeg waarom hij ook niet gewoon eerlijk was bvb over die film zei hij, het is toeval dat ge dat te weten zijt gekomen en ik wou u niet nog meer belasten, je had het al moeilijk genoeg. Wat ik maar zwak vond, want hij weet dat ik beter om kan met eerlijkheid!

Toch zijn we nog samen naar een festival gegaan (we hadden al de tickets) en dat is goed meegevallen. Hij moest een dag vroeger vertrekken dus toen hij vertrok van het festival ben ik in tranen uitgebarsten en hij heeft me wel een knuffel gegeven eer hij vertrok. Al mijn vrienden die bij me waren op het festival zijn echt kwaad op hem geweest (en nu nog steeds want hij doet het nog) omdat hij me zoveel gemengde signalen heeft gestuurd en me aantrekt en ik laat mijn gevoel me dan leiden en dan ineens stoot hij me trg af en kwetst hij me enorm.

Na zijn vakantie stuurde hij me en zijn er nog een aantal discussies geweest waarin hij zei dat hij na dat festival ook geweend had op de trein omdat hij zag hoe goed het met me ging en dat hij stom geweest was, maar dat hij teveel schrik had om er opnieuw aan te beginnen omdat ik kan hervallen, maar tegelijk heeft hij ook schrik dat hij iets prachtigs weggooit. En dat telkens als we een 'discussie' hebben (via sms omdat hij zo een slechte prater is) zegt hij dat ik hem terug bij af plaats en heel zijn 'ik wil bij haar zijn' gevoel wegveeg. En dat ik me niet gedraag als iemand die hem uit liefde terug wil, maar enkel op zijn schuldgevoel inspeel.

Nu zijn het herexamens en hoor ik hem niet zoveel, maar door de stress lopen mijn emoties soms fel op en stuur ik hem dat ik hem mis en niet weet hoe ik me dan wel moet gedragen of wat ik nog kan doen. Nu hoor ik vooral ' Ik heb écht wel iets anders te doen nu' Wat zeer begrijpelijk is.

Ik heb ook al geprobeerd afstand te nemen en niet te sturen, maar dat houd ik niet vol! Maar als ik een aantal dagen (3 ofzo of pak ruim gezien een week maar meestal duurt het niet zolang) niet stuur, stuurt hij mij. Hij wil momenteel vrienden zijn en laat alles op zicht afkomen en ik mag terwijl hopen wat ik wil hopen (zegt hij). Maar ik ga echt aan dit hele gedoe kapot!

Ik heb ook contact met zijn zus en beste vriend en probeer zo wat dingen op te vangen of hulp van hun te krijgen, maar tot nu toe heeft dat nog niks uitgemaakt. Hij heeft op zijn kot een meisje waar hij wel mee gepraat heeft, maar voor de rest praat hij met niemand en kropt alles op! En als ik dat meisje bericht vertelt zij hem alles wat erin staat, maar negeert ze mij compleet.

Ik ben zo erg gekwetst door de reden en zijn manier van doen, maar ik hou zoveel van hem dat ik gewoon niet kwaad op hem kan zijn! Want als ik door de emotie soms eens een botte sms stuur voel ik me achteraf zo schuldig dat ik minsten 5 smsjes stuur waarin ik mezelf telkens verontschuldig. Maar excuses van hem heb ik nog niet een keer gekregen!

Hij blijft dus maar beweren nog gevoelens te hebben enzo en wil alles op zijn beloop laten, maar als ik hem nauwelijks hoor en nooit zie, dan kan hij toch niks laten lopen? En na volgned WE heeft hij nog een maandje vakantie en ik vrees echt dat hij geen initiatief zal nemen om eens af te spreken ofzo... Moet ik het dan werderom doen? initiatief nemen? Ik loop al 3 maanden achter hem aan... Misschien moet hij nu eens achter mij aankomen? Daarom wacht ik nu tot hij stuurt, maar ik reageer wel, want ik wil hem ook geen verkeerde indruk geven! ik wil hem nog steeds!

Dus wat moet ik doen? Normaal gezien praat ik over deze dingen met vrienden, maar iedereen vindt dat ik hem moet laten vallen en dat hij het niet waard is... En ik weet dat er waarheid in die woorden zit, maar mijn hart wil het allemaal anders! Ik hou echt zoveel van hem! Hij is DE persoon voor mij denk ik!

Heeft er iemand suggesties? Of hulp?

Groetjes!

[Daantjer]

Dus "de" persoon voor jou stelt je moedwillig teleur en houdt jou aan het lijntje? Me dunkt.
Al hou jij zo veel van die persoon, kan jij er ook niet mee leven dat hij jou telkens kwetst.
Hij wil geen relatie meer met jou en zal jou altijd teleur blijven stellen, lullig maar waar. Ik zou het contact verbreken, en zelfs als hij je uiteindelijk terug wil blijft hij een arrogante eikel die er dan vanuit gaat dat je wel op hem blijft wachten. Hij is gewoon een lul en ik vraag me af of je de rest van je leven met zo'n man door wil brengen.

[Potonga]

Neen dat wil ik helemaal niet Er zal echt gepraat moeten worden als we het nog zouden proberen... Hij is ongelooflijk eoistisch (zelfs zijn mama en zus zeggen dat)
Ik vind het zelf ook enorm laf dat hij me laat zitten voor mijn gezondheid (want uiteindelijk is het een reden waar ik niks aan kan doen
Maar ik kan ook met al zijn mindere kantjes leven! Ik bedoel maar niemand is perfect en hij vond andere relaties er beter uitzien dan de onze en zegt dat ik op alle momenten komedie heb gespeeld. (In de zin van mijn gezondheid dan)
Mijn ouders of vooral mijn papa ziet het niet zitten moesten we trg wat beginnen. Hij vindt hem niet echt meer te vertrouwen en als ik trg met hem verder wil, wil mijn mama eerst eens met hem praten.
Ik heb iemand nodig die er ook op moeilijke momenten voor me is, dat weet ik wel! Maar uiteindelijk is hij er toch twee jaar ook voor me geweest...

Met alle respect verder, ik geef de jongen groot gelijk. Hij heeft het om een reden uitgemaakt, toen ik 20 was, zou ik wellicht ook geen behoefte hebben aan iemand die constant ziek is. JIJ bent degene die hem maar blijft pushen door gesprekken. Laat de gozer gewoon met rust, en accepteer dat het uit is. Hij heeft geen verantwoording aan je af te leggen, al gaat hij van zijn zuurverdiende centen elke dag naar de hoeren. Simpel zat.

[Potonga]

Neen ik push hem echt niet hoor... Hij blijft mij sturen, daardoor is alles zo verwarrend *-)

[Potonga]

Plus hij zegt zelf dat hij nog steeds twijfelt aan zijn keuze... Hij mist het wel allemaal, maar langs de andere kant is het beter zo zonder de 'problemen'.

Gewoon met rust laten.

[Potonga]

En wat als hij me stuurt? Want ik wil hem echt niet kwijt Ik hou echt zielsveel van hem! Ben echt nog elke dag aan het wenen
Ik ben er als de dood voor dat hij binnenkort iemand anders heeft enzo... ik word gwn ziek als ik daar aan denk

[Cherry Springs]

Wat een allemachtig lang verhaal. Ik geloof dat hij wel duidelijk is: hij heeft voorlopig geen interesse om weer met jou verder te gaan. Dat is heel vervelend maar daar kun je niks aan veranderen. Ik denk dat je je energie in andere dingen moet steken dan aan hem denken en naar hem smsen en om hem huilen enzovoort.
Probeer jezelf gewoon bezig te houden met andere dingen doen, je vriendinnen, je hobby's, je familie, ga gewoon leuke dingen doen en leidt jezelf af. Je zult uiteindelijk moeten accepteren dat hoeveel je nu ook voor hem voelt, hij niet hetzelfde meer voor jou voelt en dat jullie relatie voorbij is. Sms hem niet terug, negeer hem maar gewoon. Als hij je niet steunt terwijl je niet gezond bent heb je niks aan hem en je zegt zelf ook dat hij egoistisch vindt. Je moet gewoon van hem afkicken, denk ik!

[Potonga]

Ik probeer mezelf echt af te leiden en dat lukt geregeld wel, maar op bepaalde momenten ook al wil ik het zelf niet dwalen mijn gedachten altijd naar hem
Gisteren kreeg ik bvb weer ineens uit het niets een sms van hem, alsof er totaal niks aan de hand is nzo...
Ik ben toen gewoon beginnen weten omdat ik echt niet meer weet wat doen of zeggen
Telkens weer als ik wat stuur, meestal zeg ik wat ik op zulk een momenten voel of denk en krijg ik altijd een kwetsende of stompzinnige sms terug...
Zeggen dat ik hem mis helpt niet, want daar reageert hij niet anders op dan 'gij ook succes met blokken!' en ondertussen weet hij wel dat ik hem mis en nog steeds van hem houd denk ik.
Ik durf dus bijna niks meer sturen uit schrik dat ik hem weer bij 'af' plaats of dat ik gewoon wederom een kwetsende reactie krijg...
Ik probeer echt van hem af te kicken, maar hij laat het eigenlijk ergens ook gewoon niet toe... Hij wil vrienden zijn en zegt dat ik mag hopen op dat alles terug goedkomt, maar dit komt mij en mijn gezondheid helemaal niet te goede! Ik ga er echt kapot aan Mijn vrienden willen zelfs zijn nummer op mijn gsm laten blokeren, maar dat is dan ook weer zo definitief...
Ik wil hem niet kwijt en het feit dat hij me blijft sturen geeft me ook hoop! (misschien onterecht?) Maar als hij me blijft sturen mist hij me toch ook? of niet?

[x_Liselotte]

Hij heeft het drie maanden geleden uitgemaakt met je, maar het gaat nu al drie maanden hartstikke goed met je? =) Zou er een verband zijn?

[Potonga]

x_Liselotte schreef:

Hij heeft het drie maanden geleden uitgemaakt met je, maar het gaat nu al drie maanden hartstikke goed met je? =) Zou er een verband zijn?

Een veband met mijn gezondheid? Zou kunnen...
Hij beweert na dat festival ook geweend te hebben omdat hij zag dat het goed met me ging en zichzelf een ongelooflijke stommerik vond dat ie het had uitgemaakt...
Maar tegelijk zegt hij wel enorm schrik te hebben om er opnieuw aan te beginnen omdat hij weet dat er kans is op herval. maar langs de andere kant heeft hij schrik dat hij iets prachtigs weggooit. (Dit zijn allemaal zijn woorden)
Dus ik vind het allemaal heel verwarrend... Hij laat het op zich afkomen, maa volgens mij gaat hij geen initiatief nemen... Zo is hij niet. Ik heb toen we samen gingen ook het initiatief moeten nemen... Ik denk niet dat hij zal toegeven dat hij me mist en nog van me houdt... (Zoals hierboven al gezegd hij is geen praten en al helemaal niet over zijn gevoelens!) Dus voor mij is het allemaal "giswerk"...
Moet ik dan toch weer het initiatief nemen na zijn examens en afspreken om samen dingen te gaan doen? Of moet ik het aan hem laten?
Want het kan ook zijn dat ik alles verkeerd interpreteer, al lijkt me dat niet zo...

[x_Liselotte]

Als ik heel eerlijk ben, vind ik het een zak die je aan het lijntje houdt. =) Kop op nu! Er zijn genoeg leuke jongens op deze aardbol. Hij is het niet waard om somber over te gaan zitten doen. xx

[Cherry Springs]

Als hij geen initiatief gaat nemen maar er wel naar hint dat hij misschien nog wel ergens vaagjes interesse heeft moet je hem verdorie gewoon laten zitten. Jij moet niet wachten tot hij zich bedenkt dat hij je misschien wel heel erg mist en je weer terug wilt, want hé, jij was ziek en toen wilde hij je niet meer, dus hij steunt je sowieso niet door dik en dun, dan is het niet al die moeite waard. En jij moet al helemaal zelf niet achter hem aan gaan lopen, dan geef je hem alleen maar de kans om je af te wijzen of je weer te kwetsen.

Ik weet dat het moeilijk is om na een lange relatie te proberen iemand achter je te laten. Maar ik denk dat het in jouw geval echt beter is om deze gozer maar gewoon te laten zitten. Je kunt echt wel iemand krijgen die beter is voor je dan dit. Je zult alleen even moeten wachten en single zijn tot die jongen zich aankondigt, maar daar heb je ondertussen ook nog gewone vrienden/vriendinnen en familie voor. Je hebt die jongen echt niet zo hard nodig als je denkt.