Medicatie....

[arPos]

VeGs schreef:

Hoe langer de posts, hoe meer mijn chronisch uitstelgedrag begint op te spelen.

Begrijpelijk

Dat denk ik niet; ook als mensen dat doen waar ze goed in zijn, zijn er verschillen in capaciteiten die je nodig hebt. Niet iedereen kan bepaalde werkzaamheden uitvoeren en doorgaans wil men daar status en geld voor terug.
Dat staat nog los van het feit dat er mensen zullen moeten zijn die rotklusjes opknappen.

Nogmaals wil ik je er op wijzen dat 21de eeuwse technologie ons in staat stelt een hoop taken over te laten nemen door machines, uiteraard zal er altijd vraag zijn naar bepaalde kwaliteiten en natuurlijk zal het zo zijn dat bepaalde mensen meer hang naar kennis of specifieke kwaliteiten heeft dan de ander...

het paradox in deze is dat we werken om technologie te maken die ons in staat minder te werken, op een gegeven punt in tijd kom je op een omslagpunt, waarbij je de gehele mensheid kan onderhouden in een comfortabel modern leven zonder daarvoor de complete mensheid nodig te hebben als arbeidskracht

Overigens betalen de belangrijkste werkzaamheden niet het meeste, de grootste status en kapitaal is te behalen met papier schuiven.

Uiteraard heeft nurture veel invloed. Maar aangezien ik de nurture niet zo snel zie veranderen, bekijk het liever vanuit bestaand oogpunt. Daarbinnen zijn ook middelen om omstandigheden te veranderen, en dat lijkt me realistischer dan vanuit een fictief wereldbeeld te redeneren. Ik ben niet zo idealistisch ingesteld.

Helaas want daarmee zal je dus m.i. nooit de oplossing aandragen, slechts een pleister...

maar het is, en dit echt zonder enig minachting van jouw intellect en kennis, vrij onvermijdelijk dat de omgeving zodanig wordt dat middeleeuwse voorwaarden gewoon niet meer van toepassing zijn.

eerlijkheidshalve geloof ik dat wij, en daarmee bedoel ik onze generatie op een omslagpunt in de geschiedenis staan.

ik zie mezelf niet als een idealist, wel als een misplaatste optimist, want eigenlijk geloof ik niet dat het goedkomt, slechts dat het goed zou kunnen komen als wij, en daarmee bedoel ik de mensheid als soort, het zouden willen.

Ik had het over het klinische ziektebeeld. Een weekje down zijn een depressie noemen, is vergelijkbaar met een kind dat een drukke bui heeft een ADHD'er noemen.
Oftewel, het verschil maken tussen een gewone tijdelijke bui, of een structurele verandering.

Nee niet, de reactie is hetzelfde de stoffen zijn hetzelfde het enige verschil is de chronische aard.
zo niet, waarom niet.

Daarbij is een rouwproces zo ingrijpend, dat het niet meer dan logisch is dat mensen daar op verschillende wijze op kunnen reageren. Het is wat anders als iemand zelfmoordgedachtes krijgt, omdat hij een keer een tentamen niet gehaald heeft. Dan zit er meer achter die heftige gevoelens en is het geen normale reactie op een gebeurtenis. Misschien voor die persoon wel, maar of hij daar gelukkig van wordt?

Exact, maar mensen willen dan ook geen zelfmoord plegen vanwege het gefaalde examen, maar eerder vanwege een geschiedenis die veel verder terug gaat dan dat examen, in veruit de meeste gevallen zelfs een geschiedenis die terug gaat tot de geboorte.

Wat als die brandstof wel afgenomen is, maar er al sprake is van een veranderd mechanisme?
Chronische stress kan voor een blijvende verandering in de hersens zorgen, waardoor een depressie ontstaat/blijft bestaan. De stress wegnemen is dan vaak niet voldoende om de depressie op te heffen.

Dat lijkt me duidelijk, dan heb je niet de oorzaak gevonden, ik wees er al eerder op maar wat ogenschijnlijk het probleem is, hoeft niet daadwerkelijk het fundament van het probleem te zijn.

Maar zodra iemand psychologische reactie diegene niet gelukkiger maakt, zie ik niet in wat het politieke correcte antwoord 'geeft niet joh, iedereen is anders' oplevert.

Niets in een economie, dus zit je vast aan het alternatief, je hersenen kunstmatig verwarren en zo goed en kwaad als het gaat je gedragen conform de norm.

een groter probleem is als je psychologische reactie je wel zint en je toch niet geinteresseerd bent om conform de norm te handelen.

Bij beiden is de dwang je conform de norm te handelen echter net zo veel een illusie als een onmogelijk streven, het gaat namelijk tegen je natuur in.

Verkeerd, abnormaal, afwijkend, etc; het betekent een afwijking van de norm, meer niet. Het zijn geen waarde-oordelen.

Juist daardoor zijn het waardeoordelen, exact zoals je zegt; het betekent de afwijking van de norm; kennelijk zijn er dus mensen die zich superieur genoeg vinden om te mogen bepalen wat wel en niet normaal is, en die stellen een waardeoordeel op over andere mensen die hun inziens abnormaal zijn.

dit terwijl die mensen niet abnormaal zijn, maar anders.

het haalt heel de gelijkwaardigheid weg, het is geen onderstreping van het unieke van elk individueel mens het is een eis om conform de norm te denken of anders een leven als een paria te lijden.

het probleem is gewoon dat heel veel mensen misschien best conform norm willen denken en reageren maar dat desondanks niet kunnen.

Naar mijn weten werken alle hersens dmv neuronen, neurotransmitters, etc. De mate waarin deze afgegeven worden en de verbindingen tussen delen, kan anders zijn, waardoor prikkels anders verwerkt worden.

Naar mijn weten ook, het enige wat ik zeg is dat wanneer het zo is dat de mate waarin deze afgegeven worden c.q. welke verbindingen tussen welke delen c.q. hoe prikkels anders verwerkt worden anders is, dit geen reden is om dat een afwijking te noemen.

want hoewel het zeer zeker anders is, is het m.i. niet ondergeschikt, sterker dikwijls lijdt het tot unieke kwaliteiten die zich in het verleden hebben bewezen als essentie in het begrijpen van de natuur, zelfs al werden die personen ook toen al aankeken als sociale outcast.

'Verkeerd' slaat op het feit dat het voor de persoon zelf problemen oplevert, en ik heb hierboven al gezegd wat ik daar van vind.

Wat veranderd dat aan mijn mening, als de reden waarom de persoon problemen ondervind niet komt omdat de persoon fout is maar zijn omgeving.

de problemen zijn niet de persoon.

En of mensen geen monotone robots zijn.... Tja... Er zijn (sociaal) psychologen die niet geloven in vrije wil en zo vreemd is dat niet.

Ik geloof ook niet in een vrije wil, ik geloof in instinct en leren, nature en nurture dat maakt op wat je bent.

Mensen door hun genen op een bepaalde manier voorgeprogrammeerd en reacties van de buitenwereld versterken bepaalde gedragspatronen. Je zou vrije wil kunnen zien als ruis die bepaald welke gedragspatronen geactiveerd worden, waardoor een soort gevoel van vrije wil gecreëerd wordt.

Met als resultaat een oneindige variëteit aan mogelijkheden afhankelijk van genetisch materiaal (wat we nog niet kunnen/mogen veranderen) en omgeving (wat we wel kunnen en mogen veranderen)

Ik ervaar het zelf niet zo, maar het zou me niets verbazen. Voor mij zijn hersens en geest feitelijk hetzelfde, zij het op een ander niveau. Beiden beïnvloedden elkaar zo sterk, dat het mij waarschijnlijker lijkt dat we de kennis daarover niet compleet hebben, dan dat er ergens iets als een 'geest' is, die los staat van het lichaam.

de geest of de psyche zoals ik het consequent probeer te stellen staat m.i. ook niet los van het orgaan de hersenen, maar het zijn wel aparte entiteiten, waar hersenen slechts de materie beschrijft waaruit het orgaan bestaat heb je het bij de psyche over de exponent die vanuit die neurale verbindingen ontstaat, die dus itt. het orgaan de hersenen uniek is.

Een voorgeprogrammeerde robot, in staat tot leren, waardoor er door omgevingsfactoren een unieke robot uitkomt, die de illusie heeft van vrije wil.
(Maak van het 'niet idealistisch gerust pessimistisch.)

Tot op zekere hoogte wil ik je hierin gelijk geven (als ik je goed begrijp zelfs helemaal)

Wel heerlijk een technologisch optimist en een sociaal pessimist met elkaar in discussie over leefbaarheid

Eens; met 'uit het niets' doelde ik op een concrete gebeurtenis waarna verwezen kan worden. Maar een lange periode van stress, of een aanhoudend laag zelfbeeld, etc, zijn redenen genoeg, al dan niet gecombineerd met een biologische predispositie.

Uiteraard, het is zelden 1 ding, meestal zijn het periodes of zelfs hele levens met opvolgende gebeurtenissen waar je het over hebt, maar laten we iets concreets nemen uit dit citaat van je:

of een aanhoudend laag zelfbeeld

een laag zelfbeeld; nu heb ik hier zelf geen last van, ik zou mezelf met enig zelfstreling met liefde arrogant tot op het botte afnoemen maar het is iets wat veel voorkomt...

...maar waar komt het vandaan, hoe komt het dat mensen op een gegeven punt in tijd een laag zelfbeeld hebben, dat begint natuurlijk al voor de geboorte, immers zoals het VU recent aantoonde weten we zeker dat foetussen van 30 weken reeds een aardig complex kortetermijn en misschien zelfs een langetermijngeheugen hebben, echter ik denk dat je het wel met me eens bent dat geen baby zichzelf een minderwaardigheidscomplex bedenkt...

Heerlijk objectief te meten uiteraard maar ik denk dat het wel veilig is te stellen dat de meeste mensen met zulk een minderwaardigheidscomplex hier niet mee geboren zijn maar ze dit hebben ontwikkeld, meestal gedurende de jeugd, meestal omdat er iemand of zelf meerdere individuen maar bleven herhalen hoe weinig waard zulk een persoon wel niet is was en altijd zal blijven.

Wmb toont dit mijn nurture argument meer dan voldoende aan.

Tweeling-onderzoek (eeneiig), die direct na de geboorte gescheiden zijn en beiden in een ander adoptiegezin opgegroeid zijn. Enige overeenkomst: genen en hormonen/voeding/etc die men van de moeder mee krijgt. Als één van beiden ooit depressies heeft (gehad), is de kans groter dat de ander dat ook heeft.

Now, the idea of genetics being the reason for so-called criminal behavior became popular in the early 19th century.
Even Eugenics operations in the form of sterilization took place in order to “rid
society of criminals, idiots, imbeciles and rapists.”63 However, behavioral geneticists today will admit that no one has ever found a ‘criminal gene’. Rather, their work now tends to focus on the interaction of Neurochemicals in the brain, along with observational studies involving family, twins, and adoption.

Beginning with the observational studies, it is now well demonstrated that the family and ‘Reared-Together’ Twin Studies (twins that grow up together) are poor methods of genetic behavioral research. These methods are confounded by environmental factors , since family members share a common environment.

63 Joseph, Jay, A critical review of twin and adoption studies of criminality and antisocial behaviors, The Journal of Mind and Behavior.

However, research of ‘Reared-Apart’ Twins are seemingly better methods, for the environments are at least respectfully different from the original family environments. Today, the most heavily cited studies in support of a genetic basis for personality disorders and behavioral tendencies come from Reared-Apart Twin Studies.
While the study of Twins Reared-Apart seems to eliminate the problem of mutual environmental influence in regard to family patterns, this method is plagued by the problem of the twins growing up in very similar social, economic and cultural environments.

famous studies on Reared-Apart Twins was one that is often called the
“Minnesota Study”.64 Three hundred and forty eight pairs of twins were studied at the University of Minnesota, with the most noted case from this study, often cited to defend the genetic basis of behavior, known as the “Jim Twins” case. Jim Lewis and Jim Springer were separated four weeks after birth in 1940, they grew up 45 miles apart in Ohio, and were reunited in 1979.

The study of these two reunited, identical twins produced the following concordances:
-Both twins are married to women named Betty and divorced from women named Linda.
-One has named his first son James Alan while the other named his first son James Allan.
-Both twins have an adopted brother whose name is Larry.
-Both named their pet dog "Toy."
-Both had some law-enforcement training and had been part time Deputy Sheriffs in Ohio.
-Each did poorly in spelling and well in math.
-Each did carpentry, mechanical drawing, and block lettering.65

First of all, let it be firmly established that both “Jims” grew up only 45 miles from each other in Ohio. Considering the close proximity of the twins and the general cultural disposition of the region, it is safe to assume that the two men each were subjected to very similar values and traditions.

Culturally, Ohio as a whole has little diversity when compared to other states. 86% of the state is white "66 while 82% are Christian. "67 This is important because the less diversity a region has, the more uniform the environmental influences. Another important element that this author cannot express due to the lack of available information is the cultural dispositions and values of the parents involved.
64 http://mctfr.psych.umn.edu/research/UM%20research.html
65 http://mctfr.psych.umn.edu/research/UM%20research.html
66 http://www.census.gov/popest/states/...2005-03-39.csv
67 http://www.spiritus-temporis.com/ohio/demographics.html

If the parents of both “Jims” were also native to the Ohio region they were brought into, it further compounds the propensity of cultural similarity and hence behavioral similarity.
As far as each being married to women named Betty and divorced from women named Linda, of the top thousand most common female names in America, Linda is #3 and Betty is #14 "68.

This is statistically staggering in view of the number of names in existence, showing a high probability of coincidence. As far as the names ‘James Alan’ and ‘James Allan’, the most common male name in America… is James! "69 As far as Allan/Alan, more research would need to be done on the cultural reasoning behind those middle names in the region of Ohio that they both lived.

In regard to “Both twins have an adopted brother whose name is Larry”, this is a rather odd thing for the Minnesota researchers to report, for the tradition of naming children typically comes from the parents, not children. What this actually reveals has nothing to do with the ‘Jim Twins’, but rather shows a powerful cultural similarity of the parents. If each set of parents both had a propensity to name a son Larry, then it suggests that the parents were possibly very culturally similar, hence revealing that the environmental influences on both ‘Jims’ were also very similar.

Then there are the dogs named “Toy”. Well, while ‘Toy’ is not a common dog name, we need to know where the name came from initially. Someone had to suggest the name to the ‘Jims’ in order for them to be aware of the name to begin with. The reasoning for this name could be multifaceted and logically derived from the environment. For example, nearly all domesticated dogs traditionally have toys that their owners provide. The advent of the name ‘Toy’ could have come from an association made by a young Jim hearing his parent reference the toy when playing with the dog. For example, there have been historical instances where a mother would say to a young child who is just learning to speak something common like, “Daddy’s home”, when announcing the arrival of the
father to the child.

The child would eventually hear these words and associate them with the father walking into the house. In this common scenario, some children have confused the father figure with the word “home” rather than “daddy”. They would thus later ask “when is home coming home?”.

In other words, the word toy could be a reference name that has been contextually redefined. In the case of the Jim twins, we don’t have enough information to know if the name “Toy” is genetic or environmental, but reasoning would naturally lean towards environmental.

Now, it isn’t the point of this document to develop a full argumentative treatise on the lack of validity of the Twin Studies. The point here is to express that cultural factors oriented within the society are just as powerful as familial factors. The ‘Jim Twins’ grew up in the same areas and had similar values and environmental influences. This point must be factored in and an in-depth analysis needs to be done regarding the cultural causes involved in such a study. Overall, the Twins Studies, while highly praised, show extreme weakness in understanding the true causality of a particular concordance.
68 http://names.mongabay.com/female_names.htm
69 http://names.mongabay.com/male_names.htm

However, this doesn’t mean genetics don’t have a strong influence on our lives. It is very important to consider the true genetic traits and the effects they have when intermixed with culture. While most agree that physical attributes such as eye color, height, and some allergies are genetic, many do not consider the ramifications these attributes have in shaping the environment of that person.

For example, suppose you have two identical twins separated at birth and each has the genetic predisposition to grow to over 6 feet, each has a high metabolism that keeps him or her thin, and a neurological wiring that supports acute eye-hand coordination. Let’s say they are both adopted by middle class families in suburban environments and grow up in what would be considered a traditional American childhood culture, including sports activities. Since each brother has outstanding height and increased coordination genetically, they will have an advantage in sports.

Since basketball and football are the two main sports in America, they will likely play one or the other at some point. Given their slender build and tall height, they might gravitate towards basketball. If they obtain moral support from their friends and family, perhaps they will each grow up to play professional basketball.

Is this activity of playing basketball genetic? Not in the sense that some behavioral geneticists would suggest.

The fact is the propensity for playing basketball is derived from physiological advantages that are genetic, along with environment based cultural traditions.

There is no evidence to suggest that genes somehow make the basketball player.

en dat concludeerd twin-studies, maar nogmaals natuurlijk hebben genen ermee te maken maar genen en psyches kan je niet veranderen; dat bewijst het verleden, wat je wel kan veranderen is de omstandigheden waarin die genen en psyche tot uiting komt.

Een eventueel kritiekpunt kan zijn dat de kans bestaat dat bij adoptiekinderen sowieso meer depressies voorkomen (als dat zo is). Dan zou de schatting erfelijkheid te hoog uit kunnen vallen. Maar daar zou men voor gecontroleerd moeten kunnen hebben.

Je vergeet alleen dat ondanks dat ze gescheiden zijn en ergens anders zijn opgegroeid de omstandigheden van vergelijkbaar zijn.

los van genetische hang naar niet conform de norm denken...

maar nogmaals ik ben het volledig met je eens dat het ook genetisch is bepaald of jij geschikt bent om conform de norm te handelen.

maar dat maakt de norm nog steeds de "foute" factor en nog steeds de enige factor waar we iets aan kunnen of moeten willen veranderen.

Ik beweer toch niet dat er sprake is van een 100% overeenkomst?

Dat klopt, excuus daarvoor.

Excuses, dan begreep ik je verkeerd. Wel opvallend, de meeste volwassen personen hoeven de dosis nooit te verhogen.

Jij zegt het, maar then again de meeste volwassenen met ADHD hebben er of mee kunnen leren leven in de norm al dan niet doormiddel van onderdrukking met medicijnen, of ze ondervinden gewoon nog iedere dag problemen ondanks de medicijnen.

Ze zijn afwijkend van de norm, dus zijn ze afwijkend. Meer wordt met afwijkend niet bedoeld. Ik heb het idee dat we regelmatig tegen een definitie-kwestie aanlopen. Vanuit mijn studie ben ik niet anders gewend dan termen als afwijkend, etc, te hanteren. Echter betekenen ze dan ook niets meer dan dat, en ik vind het zinloos om dat telkens te herhalen.

Je bent opgeleid om het niet anders te interpreteren dan dat maar de phrase:"afwijkend van de norm" spreekt voor zich...

immers de norm is hier de gewenste entiteit en het afwijkende is de ongewenste entiteit die bestreden moet worden.

ik ben van mening dat dat de verkeerde insteek is en dat als je die insteek blijft hanteren zoals de kerk deed eeuwen terug en zoals de sociaal economische politiek het vandaag de dag doet dat je de problemen niet oplost...

de geschiedenis geeft me m.i. gelijk daar we nu in 2009 zitten en mensen nog steeds doordraaien om allerlij redenen en geloof me, het is niet omdat we geen medicatie hebben die sterk genoeg is, want alchemy is toch iets waar we aardig goed in zijn geworden me dunkt.

Maar zodra je me er elke keer op wijst dat er iemand niet minder is, omdat zijn hersens anders functioneren, voel ik me daar wel toe gedwongen. Ondanks dat ik dat compleet met je eens ben.

Toch hanteer je de insteek om vanuit de norm te werken, misschien is dat gemak, of jouw natuur of simpelweg hoe jij er over denkt...

ik wil mensen die ik als perfect beschouw niet verbeteren, er is m.i. geen noodzaak om iets te verbeteren behalve de omgeving, de hulpmiddelen die ons leven gemakkelijker en soms iets leuker maakt.

mijn komt het over om de norm, het m.i. primitieve sociale a-globale systeem wat we nu hanteren wordt benoemd als "the disired qualities in a human being" en daar kan ik het gewoon niet fundamenteel eens mee worden.

Ik wil je nergens in mijn betoog ergens van lasteren, eerlijk gezegd ga ik er tegen beter weten in vanuit dat de meeste mensen de beste intenties hebben, zeker iemand van jouw kaliber.

maar eerlijkheidshalve moet ik daarbij stellen dat de intentie om goed te doen niet perse goede resultaten oplevert.

Aan de andere kant kan een diagnose ook opluchting geven; de wetenschap dat je niet gek, lui of dom bent, bijvoorbeeld. Herkenning bij anderen.

De definitie van "afwijken van de norm" werd vroegah in meer (on)geciviliseerde tijden ook wel gek genoemd, met name vanwege het complete ontbreken van neurologische onderbouwing voor de afwijking.

nu is de onderbouwing er wel maar blijkt m.i. simpelweg dat de norm een illusie is een streven wat niet bereikt kan worden en gezien de resultaten m.i. ook niet wenselijk is om te bereiken.

Meer zelfinzicht

Absoluut dit is het allerbelangrijkste en niet in de minste plaats wil ik de tegenhanger noemen die enig inzicht heeft in menselijke psychologie om zodoende samen eruit te komen wat precies de knoop is in het systeem.

Dat is zoals elke vorm van troubleshooten werk en ik zou niet weten waarom deze vorm niet.

waarom dingen bij jou niet zo (makkelijk) gaan als ze bij anderen wel gaan. Concrete tips en begeleiding. Hulp bij studie en/of speciale regelingen, extra studie-financiering, persoons-gebonden budget, etc. En ja, ook medicatie.

Allemaal prima maar dat veranderd niets aan het gegeven dat het binnen nu en 50 jaar niet meer nodig is om dingen te doen die jou niet makkelijk af gaan.

sterker ik wil dat mensen alleen nog maar dingen doen die ze wel makkelijk afgaan.

Dat echter is inderdaad idealisme zolang niet alle producten "merk X" heten en we besluiten dat het belangrijkste aan mensen onze technologische kunnen is.

En natuurlijk kun je een psychiater treffen die niet verder kijkt dan zijn neus lang is en behalve medicatie niets kan bedenken. Of een omgeving die je niet serieus neemt, je niet gelooft of beweert dat je je aanstelt en je toch echt gewoon gek, lui of dom bent.
Maar in het eerste geval zoek je gewoon een andere psychiater; en in het tweede geval dachten ze toch al dat je gek, lui of dom was. Dus daar verandert vrij weinig.

Ik heb het natuurlijk niet over individuen die iets vinden maar over het geheel, je kan zeggen wat je wilt maar "die autist" is altijd "de rare" mensen die conform de norm kunnen handelen behandelen die mensen die dat niet kunnen met een zekere minachting.

en meestal is dat niet een psychiater of therapeut want nogmaals daarvan zijn tenminste naar waarschijnlijkheid de intenties goed, de directe omgeving komt inderdaad vaker voor en is meer dan eens onderdeel van het bestaan van het probleem as it is.

het hele probleem is m.i. dat er dus ook niks veranderd, behalve dat als jij iemand hebt waarmee je goed kan praten; noem het een therapeut dan wel psychiater en aan zelfreflectie kan doen; jij als persoon jezelf beter kan leren begrijpen. (kan, niet zal)

dat is iets wat ik alleen maar goed kan keuren, maar dat veranderd alles eromheen niet.

En de tijd om te ontdekken wie ze zijn... Sommige mensen komen er nooit achter wie ze zijn.

Dat klopt, helaas is het leven erg kort, maar met een hoop meer vrij-invulbare tijd en een hoop minder domme monotome kutklusjes die gedaan hoeven te worden door mensen heb je er op zijn minst iets langer voor en ben je ook iets minder beperkt in lokatie.
(iets is hier een eufemisme voor veel)

Wat als je zelf graag aan die verwachtingen wilt voldoen, maar dat niet kunt?
Wat moet er dan veranderen; het systeem, of de eisen die je aan jezelf stelt.

Beiden, ik vind niet dat je van jezelf moet willen dat je aan de verwachtingen voldoet als je dat niet kan...
echter hier komt de paradox weer: dat is je niet toegestaan, je moet je best doen om mee te komen met "het gros" (het gros overigens is ook niet bijster gelukkig maar goed gelukkig hebben we drank en drugs)

Dus volmondig moet ik hier wederom op antwoorden dat het systeem moet veranderen al is het maar om jou in de gelegenheid te stellen je verwachtingen aan te passen.

Wat heeft gerichte hulp bij een ontstaan probleem te maken met het voorkómen van die problemen?

Problemen kan je niet voorkomen, dat is wederom een illusie, alles is slechts een resultaat van eerdere gebeurtenissen een complete lineaire opeenvolging van moment welk wij mensen definiëren als tijd.

wil je problemen voorkomen dan moet je zorgen dat mensen kunnen zijn wie ze zijn en als ze dat niet weten daarnaar op zoek kunnen gaan, dat geloof ik echt voor 100%.

en zelfs dan zal het heus niet zijn dat er nooit problemen zijn, gewoon een heel eind minder.

Problemen zullen altijd blijven ontstaan; dat mensen geholpen kunnen worden, staat daar los van.

Op zichzelf wel, ik rant ook niet tegen problemen, ik beweer niet dat mensen niet complex zijn en ik zeg ook niet dat mensen niet andere mensen kunnen helpen, sterker dat zijn allemaal onderdelen van de uiteindelijke oplossing.

ik rant op de wijze waarop de norm nu claimt problemen te willen oplossing maar dat heel die intentie er niet is, medicatie wordt niet gemaakt met het oog op het bestrijden van de oorzaak; kom nou een psychiatrisch vaccin??
Nee medicatie specifiek wordt ontwikkeld om de exponent van problemen te bestrijden...

dit staat geheel los van Person to person hulp zoals therapie welk wel opgezet wordt met, ten minste, de intentie om tot de aard van het probleem te komen en niet de exponenten te bestrijden.

Vanwege deze 2 verschillende eigenschappen is het ook niet verwonderlijk dat ze soms (afhankelijk van de persoon) gecombineerd tot een oplossing kunnen lijden...
echter de oplossing is nooit veroorzaakt door de medicatie.

De maatschappij is veranderd; hij is sneller en ingewikkelder geworden en stelt meer eisen, met name aan volwassenen. Aan de andere kant is hij ook veiliger geworden. Afhankelijk van het soort stoornis of probleemgedrag zal dat verminderd zijn of juist meer.

Werkelijk hoe kom je erbij? het enige wat veranderd is sinds de grotten is de mate en toepassing van technologie.

Als er binnen de huidige maatschappij iets zou moeten veranderen, is het de druk om te presteren. Deze is momenteel erg hoog en levert vaak problemen op. Het zou makkelijker geaccepteerd moeten worden dat iemand iets maar tot een bepaald niveau kan.
Aan de andere kant is bepaalde mate van prestatiedruk mi wel positief. Anders hoeft iets maar even niet leuk of wat moeilijker te zijn, of het wordt opgegeven.

Ok, dus we zijn het eigenlijk in het fundament compleet eens, ik ben het tevens met je eens dat niet alles makkelijk hoeft te zijn...

maar gelukkig zijn er veel mensen, waaronder meer dan 1 hier op het forum die van nuture hun grens makkelijk kunnen en willen verleggen op allerlei gebieden, wat dus prachtig is dat zij dat kunnen, echter het wordt tijd dat men gewoon algemeen accepteerd dat die mate van prestatiegerichtheid niet voor iedereen is weggelegd, of niet voor iedereen in dat bepaalde "vak".

Zo kan ik bijvoorbeeld stellen over mijzelf dat ik qua techniek graag snel efficient en hard werk, maar vraag me ala rasmusje even 3 schilderijen te tekenen en ik ga direct janken en over 4 jaar heb je ze nog niet...

het zit gewoon niet in mijn natuur (itt. mijn vader die was absoluut een creatief genie, vreemd toch die genen en psyches van mensen; intrigerend zelfs)

Ik zou persoonlijk liever in deze tijd het predicaat autist hebben, dan toentertijd gek.

Voor mij maakt het geen verschil, behalve dat de kennis nu groter is en we dus veel efficienter zouden kunnen reageren mochten we dat echt willen...

Ik zal je verder leesvoer besparen en laat het even hierbij, ik wacht desondanks met veel interesse op je reactie maar laat je vooral niet haasten..


Offtopic: een klein p.s.-je

Dring me aub geen meningen op die ik niet heb.

Excuses hiervoor, ik meende dat te kunnen concluderen uit je bewoording, dat je die mening niet hebt maakt het overigens nóg interessanter

[VeGs]

Het gaat in ieder geval na mijn vakantie worden; over anderhalve week ofzo.