Oud 25-05-2018, 13:12
nicoT
nicoT is offline
Hey beste mensen, ik weet niet of ik hier op het goede forum post, maar ik wil graag mijn verhaal ergens kwijt.

Om een lang verhaal kort te houden.. Ik ben nu 5 jaar bezig met mijn WO studie Bedrijfskunde en zit in het tweede jaar. Ik voel me daarbij helemaal niet op mijn plek en de motivatie om door te gaan ligt erg laag, ik denk dat ik een beetje depressief ben..

Waar ik me wel heel goed in kan uiten is sport, naast dat ik in teamverband hockey, fitness ik ook veel en dan voel ik me helemaal mezelf.

Ik woon in Nijmegen en studeer daar ook. Nu heb ik voor mezelf besloten (bijna) dat ik er graag mee zou willen stoppen, om in Eindhoven Fysiotherapie te gaan studeren. Het enige waar ik wel mee zit is dat mijn studentenOV jaarkaart verloopt (na 5 jaar) en het ergste voor mezelf is dat mijn vrienden allemaal bijna klaar zijn en ik nu weer opnieuw ga beginnen.. laat staan wat mijn ouders er van zullen vinden.. ik kijk daar zo tegenop en durf het daarom niet te zeggen.

Ookal krijg ik hier geen reactie op, het voelt voor mij al fijn om het ergens kwijt te kunnen. Als je tips voor me hebt zijn die heel erg welkom.
Advertentie
Oud 25-05-2018, 14:21
Verwijderd
Je hoeft je nergens voor te schamen.

Waarom heb je vertraging opgelopen? Vanwege niet halen van toetsen, en waarom is dat?
Waarom voel je je niet thuis op je opleiding? Heb je er wel goede contacten?

Hoe oud ben je? Als je al richting de dertig gaat: zijn meer mensen die dan nog studeren, zelfs nog boven de dertig studeren er nog mensen. Ik denk dat het belangrijkste is om iets te doen wat je leuk vindt en waar je hart ligt.
Betreft je vrienden: echte vrienden blijven er altijd voor je, andere vrienden niet, dat is nu eenmaal soms zo, maar zou daarvan niet jouw keuzes in je leven laten afhangen.

Je zegt een beetje depressief, hoe moet ik dat voorstellen? Heb je serieuze klachten en symptomen? Denk je er wel eens over om hulp in te schakelen?

Als je echt serieuze klachten hebt, is het soms onverstandig om resolute keuzes te maken en of definitieve beslissingen te maken, maar soms is het ook goed om het eens over een andere boeg te gooien.

Waarom zie je er tegenop om het aan je ouders te vertellen?



-> psych btw forumbaasjes
Oud 25-05-2018, 15:15
nicoT
nicoT is offline
Bedankt voor je reactie Straatmeid,

Ik heb vertraging opgelopen omdat ik zowel pech heb gehad en "beslissende" toetsen voor mijn positief bindend studie advies niet heb gehaald, maar ook zeker omdat ik er zelf meer mijn schouders onder zou moeten zetten.
Ik mag van mezelf zeggen dat ik de capaciteiten heb dit af te ronden, maar er te weinig voor doe.
Komt dit 100% omdat ik er niet veel plezier uit haal.. nee dat denk ik niet, maar dit speelt wel mee.
Mijn grootste probleem is dat ik alles vooruitschuif en dan later pas de problemen ervan inzie.
En omdat ik vaak mijn problemen wegdenk.. hierdoor voel ik me dan weer slecht als het moment komt dat ik er wel echt iets aan moet gaan doen. (bijvoorbeeld ouders vertellen dat ik dus wil stoppen na zo'n lange tijd)

het depressieve komt bij mij meestal in fases.
Ik kan het ene moment heel blij zijn en dan de volgende week weer iets minder in mijn vel zitten.
Ik heb wel een grote sociale kring, een vriendin die me alles geeft en de situatie met mijn ouders en familie is goed.
Het ligt dus zeker wel bij mij en daarom schaam ik me ervoor.
Het liefst zou ik willen dat ik alles anders had gedaan en een assertievere versie van mezelf was..
maar ik heb het nu eenmaal zo laten lopen.

Echt praten met iemand hierover (Hulp) is niet nodig denk ik.
Het voelt al goed het er nu over te kunnen hebben en ik ben echt niet zo depressief als het nu lijkt
Dat alles goedkomt heb ik wel vertrouwen in, ik wilde graag weten wat jij in dit geval (en anderen) ervan vonden, een soort acceptatie. Want ik kan mezelf soms niet recht in de spiegel aankijken als ik er over nadenk.

Waarom ik het m'n ouders niet durf te vertellen... Ik heb mijn hele jeugd me voorbeeldig gedragen, tot mijn 18e, ik denk dat ik daarna soms mijn ouders heb teleurgesteld en dat ze graag zouden zien dat alles vanaf NU echt goed loopt en ik mijn best doe vooral.. maar dat doe ik dus niet helemaal en daarom ben ik bang dat wanneer ik nu zeg dat ik wil stoppen, ze het heel erg gaan vinden.
Oud 25-05-2018, 17:09
Verwijderd
Citaat:
Bedankt voor je reactie Straatmeid,

Ik heb vertraging opgelopen omdat ik zowel pech heb gehad en "beslissende" toetsen voor mijn positief bindend studie advies niet heb gehaald, maar ook zeker omdat ik er zelf meer mijn schouders onder zou moeten zetten.
Ik mag van mezelf zeggen dat ik de capaciteiten heb dit af te ronden, maar er te weinig voor doe.
Komt dit 100% omdat ik er niet veel plezier uit haal.. nee dat denk ik niet, maar dit speelt wel mee.
Mijn grootste probleem is dat ik alles vooruitschuif en dan later pas de problemen ervan inzie.
En omdat ik vaak mijn problemen wegdenk.. hierdoor voel ik me dan weer slecht als het moment komt dat ik er wel echt iets aan moet gaan doen. (bijvoorbeeld ouders vertellen dat ik dus wil stoppen na zo'n lange tijd)
Denk je niet dat je dat ook zou kunnen hebben bij de opleiding fysiotherapie?

Citaat:
het depressieve komt bij mij meestal in fases.
Ik kan het ene moment heel blij zijn en dan de volgende week weer iets minder in mijn vel zitten.
Ik heb wel een grote sociale kring, een vriendin die me alles geeft en de situatie met mijn ouders en familie is goed.
Het ligt dus zeker wel bij mij en daarom schaam ik me ervoor.
Het liefst zou ik willen dat ik alles anders had gedaan en een assertievere versie van mezelf was..
maar ik heb het nu eenmaal zo laten lopen.
Er zijn ook lichtere vormen van depressie, of misschien heb je iets anders dan een depressie?
Wat bedoel je met een vriendin die alles geeft?

Citaat:
Echt praten met iemand hierover (Hulp) is niet nodig denk ik.
Het voelt al goed het er nu over te kunnen hebben en ik ben echt niet zo depressief als het nu lijkt
Dat alles goedkomt heb ik wel vertrouwen in, ik wilde graag weten wat jij in dit geval (en anderen) ervan vonden, een soort acceptatie. Want ik kan mezelf soms niet recht in de spiegel aankijken als ik er over nadenk.
Jezelf niet recht in de spiegel kunnen aankijken is niet goed. Je spreekt op bepaalde vlakken heel erg tegen heb ik het idee. Ik begrijp je probleem niet helemaal.

Citaat:
Waarom ik het m'n ouders niet durf te vertellen... Ik heb mijn hele jeugd me voorbeeldig gedragen, tot mijn 18e, ik denk dat ik daarna soms mijn ouders heb teleurgesteld en dat ze graag zouden zien dat alles vanaf NU echt goed loopt en ik mijn best doe vooral.. maar dat doe ik dus niet helemaal en daarom ben ik bang dat wanneer ik nu zeg dat ik wil stoppen, ze het heel erg gaan vinden.
Waarmee heb je je ouders teleurgesteld dan? Waarom is het voor jou zo belangrijk niet je ouders teleur te stellen?

Wat wil je zélf?
Advertentie
Topic gesloten

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Psychologie Hulp nodig?
Jade_Angel
1 21-01-2005 23:47
Huiswerkvragen: Cultuur, Maatschappij & Economie Muziek dringend hulp nodig
gekkedoozzz
56 14-01-2004 18:05
Software & Hardware Hulp nodig bij 'n MS Excel formule
Slither
0 11-03-2003 20:41
Algemene schoolzaken heel dringend hulp nodig
rubidoll
9 03-05-2002 19:06
Software & Hardware DRINGEND hulp nodig voor KAZAA
miep
16 28-01-2002 12:37
Games Heb hulp nodig
mik-mak
13 24-12-2001 16:17


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 10:31.