Al meer dan 2 jaar op zoek naar ECHTE liefde.

[Nederlander1999]

Goed, ik kwam dus eigenlijk naar dit forum toe om het te hebben over dit onderwerp.

Sinds 2011 zou ik het al prettig vinden om een vriendin te krijgen maar ik zie me hoogstwaarschijnlijk eenzaam ten onder gaan.

Ik ben al mijn hele leven "jong", tot mijn grote teleurstelling. Ik ben momenteel 14 en mijn klacht wordt dus door zo goed als niemand serieus genomen, of althans, niet als een probleem beschouwd. Volgens velen kan ik "later" nog wel een vriendin krijgen. "Alles op zijn tijd". Ik had me daar bij neergelegd en een aantal maanden had ik me er niet meer zo druk over gemaakt, maar maandag hadden we (eigenlijk ze, ik zeg nooit wat in de klas) het over een relatie hebben. Het was de vraag: "Wie heeft er al ooit een relatie gehad?" Iedereen stak zijn vinger op, behalve ik, natuurlijk. Ik kon wel door de grond zakken maar gelukkig werd ik niet gezien. Er kwamen ook opmerkingen van dat "als je nog geen vriendin hebt gehad rond deze tijd je erg "zielig" bent" en dat soort dingen. Dan denk ik bij mezelf dat ik er eigenlijk helemaal niets aan kan doen dat ik geen interessante meiden in mijn omgeving heb. Want ja, wat heb je nou aan die vervelende drukke meiden? Eigenlijk die haantjes de voorste. Ik wil dus liever een bedaagde/normale/rustige vriendin.

Ik heb geen vrienden over het algemeen en mijn beschrijving is meestal "saai". Ach ja, dat kan me niet zoveel interesseren maar ik vrees dat dat ook een probleem is. Oh ja, ik ben vaak ook "onvriendelijk" en "oninteressant". Dan denk ik bij mezelf dat ik er eigenlijk helemaal niets aan kan doen dat ik niet de hersenloze humor bezit die anderen wel bezitten, of überhaupt al het feit dat ik niet kan lachen om stomme grappen waar die vervelende kinderen ("leeftijdsgenoten" genoemd) wel om kunnen lachen.

Allereerst hoef ik geen vrienden meer sinds ik alweer een tijdje geleden erachter kwam dat "vriendschap" niet veel meer voor mij kan betekenen dan bedrog en onvrede. Nee, dat zit er niet in. Ik zou het wel gewoon leuk vinden om ook als die anderen te zijn, waarna ik al veel meer kans zou kunnen maken op een vriendin. Ik heb me al vaker in dit onderwerp verdiept en ik ben er eigenlijk achtergekomen dat het krijgen van een liefde voor een 25-jarige stukken makkelijker moet zijn dan voor een 14-jarige. Een 25-jarige kan gemakkelijk zich op allerlei datingsites inschrijven terwijl ik me heb zitten rot zoeken naar een datingsite voor mensen van mijn eigen leeftijd. En ja, zonder resultaten. :') Dan ten tweede vinden die 25-jarigen het juist belangrijker om vertrouwen te vinden in de ander en ware liefde, en niet dat nep gedrag en die nep liefde en weet ik het allemaal - en dat sta ik dan ook met genoegen af.

Eigenlijk kan ik nog wel veel meer kopjes hierover openen maar het maakt me uitermate depressief en ik weet dat ik daarmee niets kan oplossen, eigenlijk zou het belachelijk zijn als iemand al die stukjes hierboven heeft gelezen met mijn negatieve en depressieve "gezeik", maar ik heb ook mijn mening & wil - hoe egoïstisch het ook zou klinken...

Ik vraag me in principe af of het mogelijk is om een vriendin te krijgen op mijn leeftijd, op een manier van geluk & vertrouwen (en nog wel meer belangrijke dingen en echte dingen natuurlijk), wat ik eigenlijk gewoon heel belangrijk vindt. En ja, ik weet dat het ongezond is dat ik op mijn leeftijd, om deze tijd, in deze situatie, me hier zo over druk maak maar ik wil het gewoon op orde hebben en op dit moment zie ik het erg grijs in.

Vriendelijke groet,
Nederlander1999.

[SlinG]

Ik weet dat dit niet het antwoord is dat je wilt horen, maar je hoeft je echt nog niet druk te maken. Nu het antwoord dat je wilt horen:

''Ik vraag me in principe af of het mogelijk is om een vriendin te krijgen op mijn leeftijd, op een manier van geluk & vertrouwen (en nog wel meer belangrijke dingen en echte dingen natuurlijk), wat ik eigenlijk gewoon heel belangrijk vindt.'' Op deze leeftijd niet. Je bent zelf nog niet mentaal genoeg ontwikkeld om een echte ''relatie'' aan te gaan, en dat geldt ook voor je leeftijdsgenoten. Daarnaast snap ik niet waarom je een echte ''relatie'' op zo'n leeftijd zou willen hebben.

Het is waarschijnlijk gelogen dat al je klasgenoten al een relatie hebben gehad - dit is zeer onwaarschijnlijk en ze hebben allemaal waarschijnlijk hun hand opgestoken door groepsdruk (jij gelukkig niet).

Kan je een vriendin krijgen op jouw leeftijd die niet zoals ''alle andere meiden is''? Als je hard genoeg zoekt... Dat zal wel een hele klus worden, aangezien 99% van de tieners aan groepsdruk toegeeft en dus een ''typisch'' meisje / jongetje is. Wordt dit minder na de middelbare school? Iets minder, maar de meeste mensen zullen nog steeds bezwijken onder groepsdruk. Maar onthou dat er misschien ook wel een meisje zoals jij is die ook een relatie wilt met een jongen zoals jij, maar alleen niet weet waar ze zo'n jongen kan vinden.

Dus: maak je niet druk.

[WolterB]

Je bent nog maar veertien en hoewel je het niet wilt horen komt het vanzelf wel.

En stop met alles tot in den treure analyseren.

Ik snap heel goed wat je bedoelt, want ik was/ben zelf ook zo. Vroeger had ik nooit vrienden. Mijn klasgenoten waren allemaal een jaar ouder, ze hielden zich met andere dingen bezig: mode, jongens, rapmuziek... Tot mijn verbazing nooit met sterrenkunde of Kierkegaard. We konden nergens over praten, gewoon omdat er geen thema's waren. Bovendien vond iedereen me raar: mijn humor was anders, mijn hele manier van denken, ik haalde te hoge punten terwijl ik in de lessen voornamelijk sliep. Ik had ook nooit een vriendje of vriendinnetje.

Rond mijn twaalfde ging ik naar de middelbare school (toen was ik door omstandigheden, school wisselen e.d., een klas teruggezet), en daar deed ik een paar dingen radicaal anders. Het belangrijkste is dat het me uit begon te maken of mensen me leuk vonden of niet. Vriendjes of aanbidders ofzo had ik nog steeds niet (ook omdat ik meisjes interessanter vond ), maar wel vrienden. Nu waren de mensen daar ook wel echt anders dan op mijn basisschool, maar ikzelf was ook anders. Het interesseerde me ineens wél echt of mensen me leuk vonden. Ik lachte ook eens om grapjes die ik eigenlijk niet grappig vond, praatte met ze mee. En wat bleek - eigenlijk zijn mensen best wel tof, weet je. Het klinkt bijzonder arrogant en wellicht is dat het ook, maar het is oké om om te gaan met mensen die dommer zijn dan jij, die op een andere manier denken dan jij. Het is even zoeken in het begin, maar echt, het is het waard. Je kan misschien niet met ze praten over Hebreeuwse werkwoordvervoeging, maar wel over duizend andere dingen.

Volgende tip: niet zoveel piekeren. Ik weet dat het vaak vanzelf gaat, dat er met zoveel gedachten ook automatisch alle doemscenario's naar boven komen, maar het maakt je leven zoveel moeilijker. De meeste mensen (zeker op hun veertiende) zijn véél meer met zichzelf bezig dan met jou. Sterker nog, het kan de meeste mensen waarschijnlijk aan hun reet roesten hoeveel vriendinnen jij hebt gehad. Dat ze meepraten met de rest betekent nog niet dat dat echt hun mening is.

Volgende tip: de andere mensen hebben gelijk. Je bént pas veertien. Op je veertiende voelt dat als heel oud, maar je hebt echt nog heel erg veel tijd in je leven voor vriendinnetjes en wat dan ook. Maak je niet te veel zorgen. Al dat zorgen maken brengt je niet vooruit en is alleen maar slecht voor je hart en eigenwaarde.

En dannnn (ik heb het beste nieuws voor het laatst bewaard) - er zijn mensen zoals jij. Sterker nog, het zijn er veel, en ze doen dingen samen. Ze bevinden zich in bibliotheken, op het internet, op olympiades (daar vooral! Hele clusters vol met EXTREEM GAVE mensen!)... Nu en dan zijn ze moeilijk te vinden, maar ook jij komt ze ooit tegen. Wat je hobby's ook zijn, er zijn op de wereld heel erg veel mensen met dezelfde hobby. En daar zijn ook genoeg meisjes die bij jou passen.

Ik zou je nog wel het een en ander willen vertellen, maar nu moet ik wel een beetje gaan haasten. Succes ermee, in elk geval.

O, nog een ding. Houd van jezelf en van de wereld om je heen, ook als die twee dingen elkaar tegen lijken te werken, ook als het lijkt of jij niet in de wereld past. Je past er namelijk wel in, want je bent er al, je moet er alleen je plek nog in vinden. Die plek is er, of komt er.

Doe niet zo dramatisch en het komt vanzelf.

Als 14 jarige kan je nog niet echt rationeel nadenken dus ik neem het je niet kwalijk, maar het komt heus nog wel.

[Em.]

Ik ben nu 19 en ik heb voor het eerst serieus een vriendje. (Ik had per ongeluk heel even een vriendje-voor-2-maanden tot ik 15 was, maar dat noem ik geen relatie en was weinig serieus.)

Vrienden heb je overigens wél nodig, want eenzaam zijn is kut. Al snap ik wel een beetje dat als het niet lukt, dat je verdedigingsmechanisme dan is dat je tóch geen vrienden nodig hebt en het lekkerpuh veel beter zelf kunt. En je kunt het zelf ook wel, maar met vrienden is leuker, al duurde het bij mij tot de universiteit voor ik in een vriendengroepje terecht wist te komen.

Zomaar een vriendin krijgen lukt je trouwens ook niet, dan moet je eerst mensen leren kennen en dan verliefd worden en dat zij ook op jouw verliefd is en alles goed gaat enzo. Vrienden maken is een boel stappen minder, je hoeft alleen mensen te leren kennen en daartussen de mensen te ontdekken die leuk zijn. Ik denk dat je, als je vrienden hébt, het uiteindelijk ook makkelijker is een vriendinnetje te krijgen. Volgens mij kun jij je ook beter meer focussen op met mensen contact zoeken/gezellige gesprekken hebben/leuke mensen leren kennen, dan op een vriendinnetje.

Tina schreef:

Ik snap heel goed wat je bedoelt, want ik was/ben zelf ook zo. Vroeger had ik nooit vrienden. Mijn klasgenoten waren allemaal een jaar ouder, ze hielden zich met andere dingen bezig: mode, jongens, rapmuziek... Tot mijn verbazing nooit met sterrenkunde of Kierkegaard. We konden nergens over praten, gewoon omdat er geen thema's waren. Bovendien vond iedereen me raar: mijn humor was anders, mijn hele manier van denken, ik haalde te hoge punten terwijl ik in de lessen voornamelijk sliep. Ik had ook nooit een vriendje of vriendinnetje.

Rond mijn twaalfde ging ik naar de middelbare school (toen was ik door omstandigheden, school wisselen e.d., een klas teruggezet), en daar deed ik een paar dingen radicaal anders. Het belangrijkste is dat het me uit begon te maken of mensen me leuk vonden of niet. Vriendjes of aanbidders ofzo had ik nog steeds niet (ook omdat ik meisjes interessanter vond ), maar wel vrienden. Nu waren de mensen daar ook wel echt anders dan op mijn basisschool, maar ikzelf was ook anders. Het interesseerde me ineens wél echt of mensen me leuk vonden. Ik lachte ook eens om grapjes die ik eigenlijk niet grappig vond, praatte met ze mee. En wat bleek - eigenlijk zijn mensen best wel tof, weet je. Het klinkt bijzonder arrogant en wellicht is dat het ook, maar het is oké om om te gaan met mensen die dommer zijn dan jij, die op een andere manier denken dan jij. Het is even zoeken in het begin, maar echt, het is het waard. Je kan misschien niet met ze praten over Hebreeuwse werkwoordvervoeging, maar wel over duizend andere dingen.

Volgende tip: niet zoveel piekeren. Ik weet dat het vaak vanzelf gaat, dat er met zoveel gedachten ook automatisch alle doemscenario's naar boven komen, maar het maakt je leven zoveel moeilijker. De meeste mensen (zeker op hun veertiende) zijn véél meer met zichzelf bezig dan met jou. Sterker nog, het kan de meeste mensen waarschijnlijk aan hun reet roesten hoeveel vriendinnen jij hebt gehad. Dat ze meepraten met de rest betekent nog niet dat dat echt hun mening is.

Volgende tip: de andere mensen hebben gelijk. Je bént pas veertien. Op je veertiende voelt dat als heel oud, maar je hebt echt nog heel erg veel tijd in je leven voor vriendinnetjes en wat dan ook. Maak je niet te veel zorgen. Al dat zorgen maken brengt je niet vooruit en is alleen maar slecht voor je hart en eigenwaarde.

En dannnn (ik heb het beste nieuws voor het laatst bewaard) - er zijn mensen zoals jij. Sterker nog, het zijn er veel, en ze doen dingen samen. Ze bevinden zich in bibliotheken, op het internet, op olympiades (daar vooral! Hele clusters vol met EXTREEM GAVE mensen!)... Nu en dan zijn ze moeilijk te vinden, maar ook jij komt ze ooit tegen. Wat je hobby's ook zijn, er zijn op de wereld heel erg veel mensen met dezelfde hobby. En daar zijn ook genoeg meisjes die bij jou passen.

Ik zou je nog wel het een en ander willen vertellen, maar nu moet ik wel een beetje gaan haasten. Succes ermee, in elk geval.

O, nog een ding. Houd van jezelf en van de wereld om je heen, ook als die twee dingen elkaar tegen lijken te werken, ook als het lijkt of jij niet in de wereld past. Je past er namelijk wel in, want je bent er al, je moet er alleen je plek nog in vinden. Die plek is er, of komt er.

Lol

[arPos]

Ik vond het anders als 14 jarige makkelijker een vriendin krijgen dan nu als 25 jarige (nouja eigenlijk heb ik altijd wel een vriendin gehad maar wat ik wil zeggen is als 14 jarige was het bijna lopende band werk) het schijnt namelijk dat die meisjes als ze ook zo 21-24 zijn wat meer gaan nadenken over lange termijn dan als 13-14 jarige.

Als 14 jarige kwam ik nog weleens ergens, boel op stelten zetten, gave jongen uithangen dat soort dingen, dat kan ik nu niet meer zeggen (sterker ik ben de helft van het jaar niet eens meer thuis)
Datingsites? mweh... kom je nog wel achter

Ben er uiteindelijk achter gekomen dat het niet de snelheid van het vinden is, en niet eens hoe makkelijk het is maar wie... als die wie uiteindelijk iemand is die heel belangrijk voor je is dan kan je nog weleens bereid blijken er heel veel risico en moeite voor te nemen.

Maar dat ben ik

Waarom wil je nou zo graag een vriendin? Want je schrijft wel veel tekst maar dat vergeet je erbij te zeggen. Wat nog het meest in de buurt komt van een reden is dat kennelijk je klasgenoten op de basisschool een paar weekjes verkering hebben gehad, en jij niet. Als dat daadwerkelijk is waarom je een vriendin wil, dan kun je al je praatjes over dat je zo veel bedachtzamer bent dan leeftijdsgenoten ook wel achterwege laten, want dat is wel de meest oppervlakkige reden die ik ooit gehoord heb.

[arPos]

zin 2 woord 19: "eenzaam"

[thesombrero]

Als je een vriendin wil hebben om het hebben dan hoop ik dat het nog wel even voor je uitblijft. Ik heb sinds kort ook een vriendin en dat kwam totaal niet omdat ik er hard naar opzoek was. Erg populair ben ik ook niet dus er is nog prima hoop.

Je komt het een keer tegen.

[Cherry Springs]

Ik had op mijn 14e ook nog nooit een relatie gehad en dat werd door niemand vreemd gevonden. Ik durf te wedden dat veel van de vingers in de lucht alleen op werden gestoken omdat men te bang is om suf gevonden te worden als ze toegeven dat ze nog nooit een 'relatie' gehad hebben.
Probeer je eens te bedenken hoe een relatie van iemand van 14 eruit ziet. Dat duurt in 90 procent van de keren toch niet langer dan een maand ofzo. Als je 14 bent verandert er nog te veel om te besluiten dat je bij iemand past en daar vervolgens lange tijd bij te blijven, denk ik. Het zijn dan vooral 'relaties' gebaseerd op kriebels als je iemand tegenkomt en je superduperverliefd voelen, maar omdat je wel nog superhard pubert kan je je ook om kleine dingen ontzettend op gaan winden en word je onzeker en dan gaat het weer uit. Serieuze relaties kom je makkelijker tegen op latere leeftijd als jij en je leeftijdsgenoten in emotioneel rustiger vaarwater zijn.

Maak je niet druk over het feit dat je nog nooit een relatie hebt gehad, daar is op jouw leeftijd helemaal niks raars aan. Wacht rustig af, blijf jezelf en probeer tegelijkertijd wel contact met leeftijdsgenoten te hebben zodat je in elk geval mensen leert kennen, en alles komt vanzelf wel een keer goed.