[verhaal] Goede voornemens

[**Lololo**]

Heb even het begin gemaakt van een verhaal. Wat denken jullie, zal ik doorschrijven of stoppen?
En hebben jullie op- of aanmerkingen?

1 januari 2003

‘Gelukkig Nieuwjaar!’ roep ik door de kamer. Iedereen staat op en begint elkaar te omhelzen. Samen klinken we met de glazen champagne die net ingeschonken zijn.
Met zijn achten, al mijn vrienden en vriendinnen, hebben we een hele gezellige avond. En het komt niet vaak voor dat we met zijn allen bij elkaar zijn.
‘Kom hier Lau,’ zegt mijn vriend Jasper, en hij geeft me een lange kus op mijn mond. ‘Gelukkig nieuwjaar Jas,’ fluister ik tegen hem. We hebben nu ongeveer 2 jaar een relatie en zijn het nog lang niet beu.
Als de chaos een beetje gezakt is en we het vuurwerk buiten bewondert hebben, begint Fleur, mijn beste vriendin, te praten. ‘En… wat zijn jullie voornemens voor het nieuwe jaar?’ vraagt ze met een glimlach op haar gezicht.
We beginnen allemaal te kreunen. ‘We kunnen ons er toch niet aan houden,’ zucht Josine. ‘Wat als we nou afspreken dat we ons er dit jaar wel aan houden? Degene die het lukt worden door de rest getrakteerd op een gezellig weekendje weg.’ Oppert Fleur.
Hier zijn we het allemaal wel over eens. Zo is het toch een motivatie om je aan je voornemen te houden.
‘Ok,’ zegt Jasper, ‘ik begin wel. Ik ga een echte baan zoeken!’ Jasper werkt sinds hij van school af is als uitzendkracht bij een uitzendbureau. Hij moet altijd de vervelende klusjes opknappen terwijl hij toch voldoende capaciteiten heeft om een hogere baan te krijgen.
‘Dat is een goeie,’ zegt Josine, ‘ik ga afvallen.’ We beginnen allemaal te lachen, dat heeft ze al zo vaak gezegd. Ze weet zelf ook dat ze niet van de chocola en de koekjes af kan blijven. Toch vind ik haar helemaal niet te dik, ze is wel wat gezet, maar dat past bij haar.
‘Ik stop met roken, nu meteen,’ verteld Rob, hij duwt zijn peuk symbolisch uit in de asbak en blijft er nog even triest naar kijken. Rob is de serieuste uit de groep, hij doet “iets met computers”, terwijl niemand eigenlijk precies weet wat.
‘En ik met drinken!’ hikt Christian. Na elk feestje is hij degene die niet meer thuis komt omdat hij teveel heeft gedronken. Een tijd geleden gaven Fleur en ik een feest en omdat hij zoveel gedronken had hebben we hem maar op de grond laten slapen.
‘Laura, wat is jou voornemen?’ vraagt Fleur. Snel begin ik te denken wat ik kan zeggen. Ik heb namelijk wel een voornemen, maar om dit nou aan de hele groep te vertellen... ‘Eh, ga jij maar eerst, ik ben nog even aan het denken.’ ‘Tja voor mij is het overduidelijk, ik ga nu eindelijk de ware vinden!’ grijnst ze.
Dat zegt ze altijd als ze weer een jongen mee naar huis heeft genomen na een avondje stappen. Fleur is een hele knappe meid, ze heeft lang, krullend haar en het perfecte figuur. Ze straalt iets uit waar mannen op vallen. Het enige probleem is dat zij nooit op die mannen valt. Ze zijn leuk voor een avondje, maar daar houdt het dan ook bij op.
Sam –voluit heet ze Samantha, maar iedereen noemt haar Sam- ligt samen met haar vriend Ricky op de bank aan de andere kant van de kamer. ‘Jullie zijn nog niet geweest!’ roep ik triomfantelijk uit. Ik doe mijn best om mijn beurt maar uit te stellen.
‘Wij hebben als voornemen onze relatie voort te zetten’ grinnikt Sam. ‘Nou dat is niet moeilijk,’ zegt Josine, ‘ik zie jullie de rest van je leven nog wel samen.’
‘Wij ook,’ lacht Ricky, ‘nee, even serieus. Ik ga dit jaar mijn diploma halen,’ verklaard hij trots.
Ricky is de jongste van ons allemaal, en de broer van Christian. Hij zit met zijn 19 jaar nog in de eindexamenklas van het VWO. Maar dit jaar ziet het eruit alsof hij het echt wil halen. ‘En ik ga hem daarbij helpen,’ zegt Sam. ‘Jij wel!’ antwoord Christian, ‘ik denk niet dat er veel van leren komt als jij in de buurt bent. Pa en ma geven hem zijn rijbewijs als hij slaagt. En..’ verklaard hij, ‘dan kan hij mij mooi naar feestjes brengen, dan kan ik tenminste wat drinken!’
‘Haha,’ lacht Fleur, ‘je voornemen nu alweer vergeten Chris?’ ‘Oh shit,’ antwoord hij, en hij neemt snel nog een laatste slok van zijn champagne.
‘Mijn voornemen,’ begint Sam, ‘is mijn eigen boek uit te brengen.’ Terwijl ze dit verteld wordt ze een beetje rood. ‘Je eigen boek?’ vraagt Jasper. ‘Ik wist helemaal niet dat je schreef.’ Sam verteld niet vaak wat over de onderwerpen die haar interesseren.
‘Als het echt uitkomt mogen jullie het allemaal lezen,’ zegt ze, ‘verder vertel ik er nog helemaal niets over.’
‘Zelfs ik heb er nog niets van gelezen,’ klaagt Ricky.
‘Lau?’ vraagt Josine, ‘wat is jou voornemen nu eigenlijk?’ Geschrokken kijk ik op. Door al die drukte was ik helemaal vergeten dat ik nog moest. Ik zal het toch maar vertellen.
‘Eh, ja. Nou. Ehm jullie weten allemaal dat ik geadopteerd ben. En mijn voornemen was eigenlijk om mijn echte ouders op te sporen.’
‘Echt waar?’ vraagt Fleur. Ik knik.
‘Ik wist helemaal niet dat je daar zo mee bezig was,’ zegt Jasper, ‘waarom heb je dat niet eerder gezegd?’
‘Dit is iets wat ik alleen moet doen,’ antwoord ik.
‘Ok, maar als je me nodig hebt dan ben ik er voor je hoor!’
‘We zullen er allemaal voor je zijn meid,’ zegt Fleur, ‘maar nu gaan we er nog even een feest van maken!’ en ze schenkt al onze glazen nog even vol met champagne. Ook die van Christian. ‘Morgen beginnen we pas met de voornemens hoor, lacht ze.

[Orchid]

Ok.

Ten eerste wat dingen die er wat mij betreft uit hadden gemogen:

- En het komt niet vaak voor dat we met zijn allen bij elkaar zijn.
- Sam verteld niet vaak wat over de onderwerpen die haar interesseren.
- mijn vriend Jasper

Dit soort dingen kun je beter laten blijken uit het verhaal. Dan heeft de lezer een actievere rol en wordt hij/zij daardoor geboeid.

En:
- (...) en begint elkaar te omhelzen.
- We beginnen allemaal te kreunen.

Vooral die laatste. Nee, ik lach je niet uit, maar je maakt er zo een wel erg lang proces van.

En: Waar wil je met dit verhaal naartoe? De inleiding is erg uitgebreid, alle personen worden voorgesteld, maar: Waarom? Een plot moet niet al te gecompliceerd zijn van zichzelf, maar 'ontsimpeld' worden door de gaten die je als schrijver openlaat voor de lezer. Om een lezer te kunnen boeien, moet er een ontwikkeling plaatsvinden, die door de omstandigheden wordt verklaard en niet door verklarende zinnetjes.

Waar wil je mee verder? Wil je verder gaan over de zoektocht van de hoofdpersoon naar haar biologische ouders? Dan is dit niet zo'n gepaste inleiding, omdat eigenlijk iedereen wordt voorgesteld, behalve zij. Je zou het iets meer vanuit haar kunnen schrijven en de interne monoloog uit kunnen breiden, waaruit blijkt hoe erg ze worstelt en hoe ze in elkaar zit.

Sorry als ik te veel zeg. Maar als ik niet dacht dat het iets zou kunnen worden dat me aanspreekt, dan zou ik het niet zeggen.

[**Lololo**]

Bedankt voor je reactie Orchid. Ik zal kijken wat ik eraan kan veranderen.
Dit is pas het eerste verhaal wat ik schrijf, dus ik kan nog veel leren

[Orchid]

**Lololo** schreef op 22-10-2003 @ 13:36:
Bedankt voor je reactie Orchid. Ik zal kijken wat ik eraan kan veranderen.
Dit is pas het eerste verhaal wat ik schrijf, dus ik kan nog veel leren

Je moet niet denken dat ik denk (prachtige zin) dat ik het beter kan. Ik heb misschien overzicht. Dat hoop ik althans. En succes ermee.

[lotjesnotje]

ey ik vind ut wel leuk...