Ik heb hier ook last van. Niet zoals jij het hebt, maar ik heb het rond mn 15e/16e heel erg gehad. Ik zag bepaalde energie en ik kon ook als je twee kamers had met veel mensen zeggen welke veel gezelliger was, terwijl van 'buitenaf' dat niet te zien was. Dat was puur mijn gevoel.
Ik weet wel van vroeger dat ik nooit alleen de zolder op ging bij mijn opa en oma. Daar hing een hele slechte sfeer en dat was écht géén kinderangst oid. Die energie werd nog erger in de kast waar een gordijn voor hing. Dat was echt eng, dus ik ging nooit alleen de zolder op.
Op mijn 15e heb ik een meisje in mijn kamer horen lopen en meezingen met de muziek, die ik aan had staan, maar hoe dichterbij ze bij mij kwam, hoe enger haar gezong klonk. En nee, in die tijd hield ik me er totaal niet mee bezig of ik spoken kon zien oid.
Een paar maanden later was ik dit alweer vergeten en wilde ik gaan slapen, maar ik MOEST me van mezelf nog 1 keertje omdraaien, toen keek ik recht in de ogen van een jongen van een jaar of 16. Hij keek heel triest en ipv hem te vragen wat er was heb ik alles keihard bij elkaar geschreeuwd, waar ik nog steeds spijt van heb. Soms probeer ik nog wel eens contact te leggen op mijn eigen manier, maar het werkt niet echt.
Ik had op mn 16e een tekenlerares en die was ook paranormaal begaafd. Zij legde vaak contact met levensgidsen van iemand. Dat heeft ze bij mij ook regelmatig gedaan en ik heb mijn eigen levends gids nu getekend aan de muur hangen. Het is we apart, want als ze tekend, is het niet haar manier van tekenen maar van iemand anders.
Ook vertelde ik haar toen van een bepaalde negatieve sfeer in mijn kamer. Ze heeft toen nog een tekening voor me gemaakt, die alle negatieve sferen weghield en reinigde.
Toen ik in de kliniek zat had ik alleen die reinigende gids meegenomen naar mijn kamer daar. Als ik dan echt heeeeel erg kwaad werd dan ging ik naar mijn kamer en dan probeerde ik contact te leggen met die gids en dan voelde ik altijd opeens een positieve energie in mijn lichaam waar ik heel vrolijk van werd of die mijn negatieve energie uit mijn lijf haalde als ik het even niet meer zag zitten.
Een soort steun vanuit mijn levendsgidsen. Ik heb ook nog steeds periodes, dat ik me er niet te diep in wil verdiepen, omdat ik niet weet of dit misschien psychose beelden zijn geweest of dat ze écht gebeurd zijn. Als het nmlk korte psychoses zijn geweest dan moet ik er niet te dicht bij gaan komen, want dan ben ik er gewoon TE gevoelig voor.
Ook zie ik nog wel altijd energie bij onderwerpen en mensen. Ook als ik me een beetje op bomen concentreer zie ik er energie ballen in. Is wel apart
Maar ik maak me er niet te druk om, omdat ik er niet echt sterk genoeg voor ben op dit moment. Moet eerst mezelf stabiel krijgen, daarna verder kijken