ongelukkig door jaloersheid??

[Pilot01]

Heey,

Ik weet niet waar ik met mijn probleem heen moet, omdat niemand mij lijkt te begrijpen; misschien zijn er hier mensen die mij begrijpen.

Ik voel me nu gewoon erg ongelukkig, ondanks ik geslaagd ben voor VWO, een te gekke fuif heb gehad enz.
Sinds 'n jaar of 3 zit ik er erg mee dat ik minder vrienden heb dan dat ik altijd had; met de een heb ik ruzie gekregen, de ander zie ik niet meer en weer een ander wil bewust afstand van mij houden. Uiteindelijk heb ik 2 goeie jongens als echte vrienden en voor de rest toch wel wat mensen als gewone vrienden, kennissen of klasgenoten waar ik gewoon goed mee kan opschieten. Ook heb ik al een jaar een vriendin. Volgend jaar ga ik op kamers en dus uit huis.

Nu ik vakantie heb en de drukke tijd 'n beetje achter de rug is ben ik gaan nadenken en voel ik me erg ongelukkig; ik kan echt wel janken. Ten eerste denk ik zelf dat ik nogal jaloers ben; mijn vriendin krijgt veel aandacht van jongens en écht iedereen vindt mijn vriendin aardig en ze is ook erg sociaal ingesteld. Ik vind 't persoonlijk heel moeilijk om hier mee om te gaan, omdat ik niet zo veel vrienden heb als haar en niet zo veel aandacht krijg van andere meiden als zij van jongens. Ik voel me plotseling ongelukkig als ik er aan denk dat mijn vriendin veel plezier maakt en gelukkig is enz., terwijl ik dit niet ben. Het is erg moeilijk om met haar hierover te praten; ik voel me niet gesteund door haar als ik mijn verhaal bij haar doe; ik krijg eerder het gevoel dat zij zich daardoor beter gaat voelen dan mij. Zo van: 'gelukkig heb ik dat niet, ik heb lekker veel vrienden, op school gaat het weer de goede kant op en ik maak me nergens zorgen over'.
Zij heeft ook bijna elke dag wat te doen; werken, met vriendinnen iets leuks doen, sporten, muziekles enz.
Ik werk ook, ik spreek ook wel 's af met vrienden en sport af en toe, maar ik ben gewoon niet gelukkig.

HEt lijkt eigenlijk alsof ik helemaal niet moet klagen; ik ga ook binnekort op vakantie met 2 vrienden. MAar ik zie het allemaal niet meer zo zitten. Mijn vriendin heeft me zeker 20 x duidelijk gemaakt dat ze van me houd en ik krijg ook veel aandacht van haar; maar ik zit dus in een dilemma. Ik hou heel veel van haar, ik zou haar ook niet kunnen missen, maar ik ben ontzettend jaloers! Ik wil dit gevoel niet meer, ik wil niet opkijken tegen mijn vriendin, niet elke keer de gedachte dat zij heel veel lol heeft en ik niet. Ik kan er moeilijk mee leven.
Ook zie ik het leven op kamers niet zo zitten; krijg ik daar wel nieuwe vrienden of word ik eenzaam en ga ik me nog slechter voelen?
De periode waar we nu in leven zou mijn leukste tijd moeten zijn, met feesten, vakantie, lol etc. Maar ik voel het niet zo en daar zit ik erg mee.

Wie heeft ook al 's zo'n probleem gehad? Hoe zou ik dit moeten aanpakken? Ik weet het echt niet meer; ik voel me erg depressief hierdoor.

Alvast bedankt,

Pilot

[Lord Dolphin]

Als ik jou was zou ik heel erg gelukkig zijn!

Je hebt twee goede vrienden (meer dan mij), je hebt een VWO diploma (ik heb helemaal geen diploma), je vriendin is blijkbaar hot (anders was ze niet zo populair?).

Je hebt geen echte reden om jaloers te zijn op je vriendin, tenzij je haar niet vertrouwt.. Wees blij met haar en wees gelukkig voor haar... Denk er niet bij na of er anderen zijn die het nog beter hebben dan jou, leef je eigen leven en doe waar je zelf zin in hebt, meer kan je niet doen.

Misschien zou je er eens bij stil moeten staan hoe goed je het hebt in verhouding tot de rest van de wereld. Ik durf te wedden dat 95% van de mensheid het minder goed heeft dan jou... Besef hoeveel geluk je hebt dat je hier in Nederland woont. Dat je (een paar) vrienden hebt en een lekkere vriendin. Shit man, wat wil je nog meer?

Jij hebt je zaakjes veel beter voor elkaar dan mij. Toch ben ik gelukkig met mijn leven en wat ik heb, ook al heb ik niet veel.

Dus mijn advies aan jou is: Wees tevreden met wat je hebt!

[Southtown]

Hoe meer je hebt, hoe meer je kan verliezen. Misschien ben je om die reden jaloers? Je vreest te verliezen wat je hebt? Ik kan je zeggen dat zo'n vrees net lijdt tot het verliezen van wat je hebt.
Dusja, gewoon blij zijn met wat je hebt. Zelfs als je vriendin je verlaat ofzo, zou je dan echt een relatie willen gehad hebben met iemand die je zo in de steke zou durven laten?

[Missy]

Als eerst: probeer je niet met je vriendin te vergelijken. Ieder heeft zijn eigen ding.

Verder heb ik, eerlijk gezegd, geen idee wat je kan doen. Misschien is het een idee, om met je vriendin erover te praten of een vriend, eventueel je ouders?

Als je in een andere stad gaat wonen en aan een nieuwe studie begint, ga je echt zo ontzettend veel nieuwe mensen leren kennen, dat je bijna zou moeten oppassen dat je wel tijd voor je vriendin over houdt.
Doe mee aan een introweek van je nieuwe studie, meld je desnoods aan bij een studentenvereniging.

Je gaat studeren en je leven ligt nog voor je.

Als ik ergens spijt van heb, is het wel dat ik nooit van het studentenleven heb kunnen genieten (ik ging meteen werken). Daar leer je vaak veel mensen bij kennen. Sowieso zijn er ook studentenverenigingen waar ze relaxt zijn en geen rare ontgroeningsrituelen hebben, waarvan ik zoiets heb "daar was ik misschien ook wel lid van geweest als ik student was".

Don't worry. Geniet van de tijd die je hebt samen en kijk lekker uit naar de komende tijd.

Lord Dolphin schreef op 27-06-2007 @ 15:08 :
Je hebt twee goede vrienden (meer dan mij), je hebt een VWO diploma (ik heb helemaal geen diploma), je vriendin is blijkbaar hot (anders was ze niet zo populair?).

Ach ja, ik heb geen vrienden. Wel een paar kennissen, maar daar heb ik eigenlijk niet zoveel contact mee.

Ik kan vrienden nooit vasthouden om de 1 of andere reden. Soms baal ik daar nog steeds van, want het lijkt me juist wel leuk om gewoon met vrienden een biertje te gaan drinken, poolen, etc.

Ik herken dit heel erg. Ik ben ook heel erg jaloers geweest op mijn vriend, ook omdat hij erg sociaal is en elke dag wel iets te doen heeft.
Ik ben zelf niet zo, heb daar ook niet zoveel problemen mee, maar ik vind het soms echt strontirritant dat iedereen met hem om wil gaan.

Over dat ongelukkig zijn: ik begrijp je wel, ik ben ook altijd ongelukkig terwijl ik daar misschien niet echt reden toe heb. Maar bedenk inderdaad wat je allemaal hebt! En als je vriendin van je houdt moet je je echt proberen niet zo druk te maken en jaloers te zijn, want daar kan het om uitgaan. (wat dus mij bij is gebeurd. )

[TheCreator]

Gewoon een x vreemd gaan, en telkens als je vriendin dan lol heeft met andere mannelijke vrienden of tegen jou zegt,
"nah, gelukkig dat ik dat niet heb zeg" dan kijk jij met een smile terrug.

Je hebt het wat mij betreft voor mekaar hoor. Je bent ws. knap anders had je geen lekkere vriendin,
je vriendin is lekkka anders had ze niet zoveel aandacht,
ze kiest voor jou en jij neukt haar, jj hebt vwo,
ik heb niks.
Jij bent nog 18, ik ben 29 en heb nog nooit een meisje gezoend noch sex gehad - Ik wou dat ik jou was.

Then again. Het zou toch wel leuk zijn als je iets kon bedenken waardoor jou vriendin een beetje jaloers op jou werd toch?
Ik kan wel gaan brainstormen, maar ik kan jouw situatie eerlijk gezegd moeilijk inschatten. Ik ken haar niet en ik ken jou niet.
Mischien moet je dan ook maar de eerste helft van mijn post negeren..

Veel succes iig, dat heb ikzelf trouwens ook nodig.

[vosje16]

Mijn ex was ook supersociaal. Door iedereen geliefd. Altijd wel iets te doen. Enige verschil is dat hij hierdoor weinig tijd aan mij besteedde. Ik was niet echt jaloers, maar voelde mij hierdoor wel ongelukkig. Ik heb hem na 2 jaar gedumpt (was niet gemakkelijk want ik hield wel nog heel erg van hem, maar het kon zo niet meer verder want hij maakte mij onbewust ongelukkig) en nu gaat het beter Ik heb een nieuwe vriend die ook erg sociaal en geliefd is enzo, maar als hij ergens naartoe gaat vraagt hij mij altijd mee

Dus, als het door je vriendin komt dat je je jaloers en depressief voelt, denk ik toch dat het beter zou zijn om haar te dumpen en iemand te vinden die minder populair is en je eventueel meer in haar leven betrekt. (dan blijf je tenminste niet alleen achter...)

Als het niet enkel door je vriendin komt dat je je depressief voelt, dan zou ik misschien eens naar een psycholoog gaan, want misschien ben je echt depressief dan...

[Thee Muts]

Heb je zelf ook de behoefte om socialer te zijn en meer 'sociale' dingen te doen en ben je ongelukkig omdat dat op de één of andere manier gewoon niet lukt, of ben je ongelukkig omdat je onbewust een gevoel hebt dat je vriendin misschien van jouw verwacht dat jij wat betreft het sociale vlak meer op 1 lijn zit met haar? Zodat jullie als het ware meer 'gelijk' zijn aan elkaar?

Want daar zit nogal een verschil in natuurlijk. Je zegt dat je jaloers bent op het feit dat zij socialer is (met alles wat daar bij hoort) dan jij zelf bent, maar zou jij wel echt net zo sociaal willen zijn als zij dan? Heb je daar echt behoefte aan, of vindt je het (zonder haar er even bij te betrekken) eigenlijk wel goed zo?

Maar als je het zelf ook eigenlijk anders wilt, hoe komt het dan dat je niet tevreden bent met je sociale leven? Heb je moeite met contact leggen? Ben je stil, verlegen, saai? Kom je de juiste mensen niet tegen? Een oplossing voor je gevoel/het probleem kunt je naar mijn mening pas echt gaan zoeken, als je weet waar het probleem zit.

TheCreator schreef op 27-06-2007 @ 17:59 :
Gewoon een x vreemd gaan

..

Jij bent nog 18, ik ben 29 en heb nog nooit een meisje gezoend noch sex gehad - Ik wou dat ik jou was.

..

Veel succes iig, dat heb ikzelf trouwens ook nodig.

Dat laatste kun je wel zeggen ja.

[Daboman]

Ik denk dat je vooral moet kijken naar wat je WEL hebt. Daar wordt je echt zoveel vrolijker van. Vaak zul je dan wel zien dat je bepaalde eigenschappen hebt die anderen niet hebben.

Kennelijk is je vriendin een behoorlijk succesvol iemand op sociaal vlak. Is ze het eigenlijk ook op andere vakgebieden? Hoe zit het met je doorsnee kennissen/vrienden? Hoe zit het eigenlijk met de doorsnee mensen van (ongeveer) jouw leeftijd die bij je in de wijk wonen? Ik denk dat ik je nu al op een briefje kan geven dat je het behoorlijk goed voor elkaar hebt

Ik kan het weten, ik vergelijkte mezelf met de meest succesvolle studiegenoten die uit het buitenland kwamen. Ik werd er nogal depri van Dus ging ik mezelf maar met anderen vergelijken

[TheCreator]

Shit can happen he. Als die gozer zich al gefrustreerd voelt. Kun je je een beetje indenken metwelke emoties ik te maken heb??
Nee he? Nee kunnen mensen niet.

Totdat shit happens...

[Daboman]

@TheCreator. Je kunt altijd de situatie verbeteren. Niet proberen te verbeteren trouwens. Gewoon de situatie verbeteren. Meer niet. Proberen impliceert namelijk dat je er niet in gelooft dat je het kunt

[Bongalientje]

@ Pilot01, je leven klinkt als het perfecte leventje. Als je daar niet gelukkig van wordt kun je beter denken waar je wel gelukkig van wordt?
Blijkbaar wordt je niet gelukkig van je vriendin en waardeer je alles om je heen niet genoeg.

Misschien is er tijd om deze vakantie een verre reis te maken met een van die vrienden of om een weekje alleen weg te gaan naar het buitenland (Als je dat durft) om te kijken wat je eigenlijk wel wilt.

Wil je het leven van je vriendin hebben? denk je dat jij gelukkiger wordt als jij 3 vriendne meer hebt en allemaal meisjes achter je aan hebt lopen, als je toch niet vreemd mag gaan kun je er niets mee dus waarom zou je?

Het is trouwens niet zo dat mensen die meer hebben persé gelukkiger hoeven te zijn. Ben je jaloers op je vriendin omdat ze gelukkiger is of omdat je denkt dat ze meer te doen heeft.

Als het het laatste is, ben je dan jaloers omdat ze te weinig aandacht aan jou besteeds of omdat je ook zo veel wilt doen?

[Southtown]

kunst schreef op 27-06-2007 @ 23:46 :
Wil je het leven van je vriendin hebben? denk je dat jij gelukkiger wordt als jij 3 vriendne meer hebt en allemaal meisjes achter je aan hebt lopen, als je toch niet vreemd mag gaan kun je er niets mee dus waarom zou je?

Nuja, leden van de andere sexe hebben die in je geïnteresseerd zijn streelt het ego, niet waar?

[Bongalientje]

Charlesworth999 schreef op 28-06-2007 @ 00:10 :
Nuja, leden van de andere sexe hebben die in je geïnteresseerd zijn streelt het ego, niet waar?

Waarom heeft de ts dit nodig, is hij onzeker, verlegen of bang? Zo ja hoe komt dit?

[TheCreator]

Ik heb zat jongens meegemaakt die het ergelijk vinden als hun vriendin 'iets teveel' aandacht kregen van mannen.
Als hun vriendin iets teveel liep te flirten met aanraking en knuffelen bv.
Thats only natural.

En ja, het ego is belangrijk denk ik.
Het is een niet te onderschatten onderdeel van onze geest.
Iedereen is vatbaar voor mooie complimentjes, daar begint het al mee. En iedereen wilt iets kunnen betekenen, het zij voor anderen of voor zichzelf. Egoisme is een deel van het dierlijk overlevings-mechanisme. En iedereen heeft het.
Dus dat ego niet belangrijk zou zijn, geloof ik niet zo.
Ego is belangrijk. Hoe je de ego-dorst ook lest. Het moet.

Maarja, dat bedenk ik me nu zo eventjes. Kan er naast zitten

[Southtown]

@TheCreator: het is zo hoor; iedereen is egocentrisch (hoe er wel rekening mee dat ik niet de woordenboek-definitie van het woord gebruik; voor mij betekent "egocentrisch" gewoon dat je bij voorkeur handelt in eigen voordeel, zij dat direct, indirect of op korte of op lange termijn, en dat je steeds vanuit je eigen ervaringen en leefwereld vertrekt. Als je het op die manier bekijkt is zelfs altruïsme egocentrisch, maar vraag me dat in een andere thread want dat is het discussiëren waard).

kunst schreef:

Waarom heeft de ts dit nodig, is hij onzeker, verlegen of bang? Zo ja hoe komt dit?

Die jongen kent zichzelf beter dan ik hem ken dus vraag het hem even

[Bongalientje]

Charlesworth999 schreef op 28-06-2007 @ 09:38 :

Die jongen kent zichzelf beter dan ik hem ken dus vraag het hem even

@ TS: Waarom heb je dit nodig? Ben je onzeker, verlegen of bang? Zo ja hoe komt dit?

[Pilot01]

Dankjullie wel voor jullie reacties, het heeft me wel anders helpen denken. Ik zie het misschien ook helemaal verkeerd en heb ik het helemaal niet zo slecht.
Ik ben inderdaad best onzeker, maar ik sta niet bekend als stil en verlegen, maar wel als 'verstandig', 'goed gekleed' en 'aardig'. Ik ben vroeger nogal gekleineerd door jongens die 'ruiger' waren dan ik, die veel stoerder waren. Ik mocht nooit zo veel van mijn ouders, terwijl veel jongens van mijn leeftijd toen bier dronken, goed konden voetballen en allemaal van die 'jongensdingen' goed konden. Ik werd vroeger vaak uitgemaakt voor 'homo', omdat ik niet zo stoer was. Van dat imago ben ik wel afgekomen en ik heb de laatste jaren ook meer contacten gekregen, maar ik ben nog altijd onzeker als ik in een nieuwe sociale omgeving kom; bang om weer vernederd te worden. Ik ben ook niet extreem grappig of iemand waar je extreem veel lol mee kunt beleven of die gekke dingen doet of op een een of andere manier de aandacht trekt. Misschien zit hier ook een heel groot deel van het probleem.
Ik ben op zich tevreden met mezelf, maar ik vergelijk me inderdaad snel met mensen die kort bij mij staan. Ik probeer te leren dit van me af te zetten en te genieten van wat ik heb.
Bedankt voor jullie reacties, ik ben er nu echt vanuit verschillende invalshoeken over gaan nadenken. Misschien valt het allemaal wel mee.

Pilot

[Bongalientje]

nou ben ik misschien te bijdehand en ga ik te ver maar 'dingen uit een andere hoek zien' betekent niet dat er iets verandert en dat je gelukkiger bent.
Wat ga je doen?

[Pilot01]

Ik ga het sowieso met mijn vriendin er over hebben, hoe dan ook. Maar ik weet dat het 'probleem' ook bij mij ligt, dat het probleem in feite veroorzaakt wordt door de manier waarop ik bepaalde zaken zie. Door anders naar mijn situatie te kijken, leer ik er mee om te gaan, en blijkt het misschien helemaal niet zo'n probleem te zijn.
Het feit dat ik me ongelukkig voel, wil niet zeggen dat ik ook 'recht' heb om ongelukkig te zijn. Misschien verwacht ik te veel en moet ik blij zijn met wat ik heb en nog kan krijgen. Door anders naar de situatie te kijken, kan er wel degelijk iets veranderen.
Dank voor jullie steun

[Princesse Suze]

You're only lonely, when you are not there for you!
and
Happiness is a choice not a result of a situation that you're in..
and
Don't take life too seriously... no one gets out alive anyway

Pilot01 schreef op 28-06-2007 @ 21:34 :
Dankjullie wel voor jullie reacties, het heeft me wel anders helpen denken. Ik zie het misschien ook helemaal verkeerd en heb ik het helemaal niet zo slecht.
Ik ben inderdaad best onzeker, maar ik sta niet bekend als stil en verlegen, maar wel als 'verstandig', 'goed gekleed' en 'aardig'. Ik ben vroeger nogal gekleineerd door jongens die 'ruiger' waren dan ik, die veel stoerder waren. Ik mocht nooit zo veel van mijn ouders, terwijl veel jongens van mijn leeftijd toen bier dronken, goed konden voetballen en allemaal van die 'jongensdingen' goed konden. Ik werd vroeger vaak uitgemaakt voor 'homo', omdat ik niet zo stoer was. Van dat imago ben ik wel afgekomen en ik heb de laatste jaren ook meer contacten gekregen, maar ik ben nog altijd onzeker als ik in een nieuwe sociale omgeving kom; bang om weer vernederd te worden. Ik ben ook niet extreem grappig of iemand waar je extreem veel lol mee kunt beleven of die gekke dingen doet of op een een of andere manier de aandacht trekt. Misschien zit hier ook een heel groot deel van het probleem.
Ik ben op zich tevreden met mezelf, maar ik vergelijk me inderdaad snel met mensen die kort bij mij staan. Ik probeer te leren dit van me af te zetten en te genieten van wat ik heb.
Bedankt voor jullie reacties, ik ben er nu echt vanuit verschillende invalshoeken over gaan nadenken. Misschien valt het allemaal wel mee.

Pilot

Hmm, ik zie in ieder geval vaak dat jongens die op de middelbare school nog verlegen en/of niet populair waren, op hun vervolgopleiding loskomen en zichzelf ook steeds zekerder gaan voelen, waardoor hun rol in sociale activiteiten weer verandert. Vrijwel altijd heel positief. Er is dus hoop

[madelief21]

Het is niet jouw vriendin die er iets aan kan doen. En in principe valt hetgeen je vriendin heeft of doet ook nog wel mee maar jij plaatst het momenteel wat hoger omdat je zelf niet zo lekker in je vel zit. Bovendien weet jij werkelijk hoe jouw vriendin zich soms kan voelen. Misschien is haar zelfbeeld ook wel niet zo hoog op dit moment en houdt ze gewoon bijzonder goed de schijn op ! Maar ik snap je gevoel wel heel erg goed. Hetgeen wat jij beschrijft is iets wat vaker in relaties gebeurd. Als de één een dip heeft wordt de ander daar automatisch in mee getrokken tenzij de ander sterk genoeg is om daar afstand van te houden.