Problemen met m'n vriend en m'n moeder

[Daantje_0705]

M'n vriend en m'n moeder hebben het nooit echt supergoed kunnen vinden maar nu heb ik gister met m'n moeder gebeld terwijl m'n vriend aan het verhuizen was bij vrienden en nu werd ze echt onredelijk.

M'n ouders zijn gescheiden en m'n moeder woont nu alleen, m'n broertje woont in Canada nu, ik 150 km bij haar vandaan en verder heb ik geen broers of zussen. Was het weekend bij m'n schoonouders geweest en dat vertelde ik aan haar. Toen vroeg ze hoelang m'n vriend er nog over doet met z'n scriptie enzo maar dat weet ik gewoon niet omdat het heel lastig is om daar een harde datum voor te geven, m'n vriend er nooit zoveel over verteld en hij het ook gewoon niet weet. Maar dat accepteerde ze niet want al die tijd leefde hij op mijn geld en wat nou als hij er ineens vandoor ging als ie klaar was. Dan was het allemaal voor niets geweest. Net alsof ik alleen maar zit te wachten tot ie klaar is met z'n studie en nu niet van hem houdt? Ik werd er echt pisnijdig over. Ze vond dat ik meer dingen zelf ook moest doen en minder me hem en met z'n vrienden (maar we hebben heel veel gezamelijke vrienden omdat ik hem uit m'n vriendengroep ken) maar dat kon ook allemaal niet. Ze werd echt onredelijk en naar mijn mening probeerde ze het erop uit te laten draaien dat het eigenlijk maar beter was als ik het uit zou maken met hem omdat het allemaal zo lang duurde met z'n studie en ik niet wist wat ie daarna zou gaan doen.

Echt volslagen belachelijk. Ik houd gewoon van hem en tuurlijk baal ik er wel eens van dat ie nog niet klaar is met z'n studie maar het is niet zo dat ie er niets aan doet. M'n moeder vindt dat ie te weinig doet in huis en dat ik teveel doe naast m'n werk en dat hij dat dan maar moet doen en dat hij misbruik van me maakt. Ik werd gewoon zo boos, teleurgesteld en verdrietig. Ik wil gewoon een goed contact met m'n moeder én met m'n vriend. M'n moeder lijkt gewoon niet te snappen wat liefde en houden van is. Ze is ook altijd al heel erg jaloers dat ik wel veel bij zijn ouders ben en niet bij haar maar zijn ouders wonen gewoon dichterbij, komen vaker langs en zij rookt in huis waardoor het voor mij met m'n astma lastig is om er een weekend heen te gaan en een avond ofzo is gewoon niet haalbaar, daar is het te ver voor. Uiteindelijk wilde ik tv kijken en hebben we het afgekapt maar ik blijf met een k*tgevoel achter. Ik wil het er graag met m'n vriend over hebben omdat ik m'n verhaal kwijt wil en geen geheimen voor hem wil hebben maar hij heeft het al niet zo op m'n moeder en ik wil ook niet dat hij nog negatiever over haar wordt. Ik word er zo moedeloos van. Hoeveel is het gevraagd om gewoon én goed met m'n moeder én goed met m'n vriend om te gaan? Mensen die het herkennen?

[x_Liselotte]

Wat lastig zeg! En toch denk ik wel dat het grotendeels zorgen zijn van je moeder omdat ze van je houdt! Misschien kun je het als het een beetje gezakt is er nog eens met je moeder over hebben? =) Ik hoop dat het snel goedkomt!

[Daantjer]

Tja, moeders zijn wat relaties betreft altijd lastig. Ik snap dat je met je astma lastig bij je moeder kan zitten omdat ze rookt en dat zou ze zelf ook moeten begrijpen.
Omdat je ouders gescheiden zijn is ze waarschijnlijk wat sceptischer geworden over de begrippen 'liefde' en 'houden van'. Helaas kun je hier niks aan doen.
Als ik jou was zou ik het hier alsnog met je vriend over hebben, eerlijkheid is ook in dit geval belangrijk, en misschien heeft hij wel een idee om de omgang beter te laten gaan, hij kent jou natuurlijk beter dan ik.

Ik kan me voorstellen dat het een moeilijke situatie is. Wat ik zelf regelmatig doe wanneer ik wél mijn verhaal kwijt wil maar weet dat mijn vriend het er nie tmee eens is, is hem vragen om zijn mond te houden, niet te laten merken dat hij het afkeurt. Vaak werkt dit prima. Ik zou het er iig wel met je vriend over hebben
Daarnaast weet ik niet in hoeverre er een goed gesprek met jouw moeder is te voeren, maar zou je haar eens om concreet gedrag kunnen vragen wanneer ze negatief over je vriend praat. Waar haalt ze vandaan dat je vriend ervan door zou kunnen gaan, dat hij te weinig in het huishouden doet, dat jij te eel na je werk doet? Kan ze zeggen 'hij heeft tegen mij gezegd dat hij alleen op je geld uit is' of is het meer een gevoel/mening die ze heeft maar nergens op kan baseren? Want als ze haar beweringen nergens op kan baseren, zou ik daar op reageren met 'Pas als je met comcrete aanwijzingen komt, wil ik naar je luisteren. ZOlang ze die niet heeft, maar wel kwaad spreekt over je vriend, zou ik de telefoon er op gooien met de mededeling 'ik heb je gezegd dat ik er niks over wil horen tenzij je aanwijzingen hebt dat dat zo is.' Het is misschien hard en ik kan me voorstellen dat het noeilijk is want het is wel je moeder, maar zo ben je iig wel duidelijk. Spreek je verwachtingen tov haar goed uit en dan ishet aan haar wat ze ermee doet.

Los van de manier waarop je moeder het aanpakt, want dat gaat nogal mis, moet ik zeggen dat ik van jouw posts hier op het forum wel een béétje het idee heb dat ze niet helemaal de plank misslaat? Niet dat hij je alleen maar moet voor je geld, hoor, dat geloof ik niet (lijkt me ook een beetje bizar...?), maar wel dat jij nogal emotioneel afhankelijk van hem lijkt te zijn, en ook dat jij nogal druk bent op je werk en hij dus best wel méér mag doen in het huishouden dan jij, helemaal als hij niet bijdraagt in de kosten?

[Atelier Madame]

Jouw vriend en ik doen dezelfde studie en bij mij loopt iedereen ook maaanden tot jaaaren uit met zn masterthesis, het is gewoon heel erg lastig!

Los daarvan is jouw moeder onredelijk bezig. Natuuriljk kan het naar zijn dat jij niet elk weekend bij haar over de vloer komt, terwijl je wel om het weekend als ik me niet vergis bij de ouders van je vriend komt. Dit kan voor een moeder echt het gevoel geven dat je vervangen wordt. ZAl ook wel deels met het lege nest syndroom te maken hebben, je broertje nu weg, weet niet of de vriendin van je broertje er vaak over de vloer komt? En jij woont ook al jaren op jezelf. Mss is ze wel gewoon heel erg eenzaam.

Jullie wonen toch niet samen ook en je vriend werkt toch gewoon naast zn studie? Of is hij echt veel bij jou? Dan vind ik wel dat hij wel iets zou meoten bijdragen maar je moeder is de laatste die zich daar mee moet bemoeien.

Wel is het goed om na te denken over een opmerking als ik vind je te afhankelijk van je vriend. Dat komt niet zomaar ergens vandaan. Als je goed bij jezelf nadenkt, wie houdt je over als je je vriend niet zou hebben? Je moeder is er dan nog, je schoonfamilie niet meer want die kiezen hoogstwaarschijnlijk toch kant van je vriend. Daarom is het imo dus erg belangrijk om wel een goede band met je eigen familie te onderhouden.

[Vogelvrij]

Ik zou aan je moeder zeggen dat het jouw leven is, dat je dus je eigen beslissingen moet maken en uitleggen dat als je behoefte hebt aan haar mening, je het wel zult vragen, maar dat je het niet prettig vindt als ze van alles over jouw vriend gaat zeggen terwijl jij daar helemaal geen zin in hebt, waardoor het op ruzie uitdraait. Je bent 25, dus je mag zelf weten wat je met je leven doet. Je kunt ook gewoon een goed contact hebben met je moeder zonder dat je over zulk soort dingen praat, lijkt me.

Freyja schreef:

Los van de manier waarop je moeder het aanpakt, want dat gaat nogal mis, moet ik zeggen dat ik van jouw posts hier op het forum wel een béétje het idee heb dat ze niet helemaal de plank misslaat? Niet dat hij je alleen maar moet voor je geld, hoor, dat geloof ik niet (lijkt me ook een beetje bizar...?), maar wel dat jij nogal emotioneel afhankelijk van hem lijkt te zijn, en ook dat jij nogal druk bent op je werk en hij dus best wel méér mag doen in het huishouden dan jij, helemaal als hij niet bijdraagt in de kosten?

Dit. Sowieso snap ik niet waarom je vriend zolang hij niet afgestudeerd is van jouw geld zou moeten leven? Ik doe twee studies en ik betaal ook alles zelf.

[Vogelvrij]

umberto schreef:

Dit. Sowieso snap ik niet waarom je vriend zolang hij niet afgestudeerd is van jouw geld zou moeten leven? Ik doe twee studies en ik betaal ook alles zelf.

Dat zegt ze niet hè, dat zegt haar moeder. Ik mag aannemen dat Daantje niet alles volledig voor hem betaalt. Maar los daarvan vind ik het niet heel vreemd als degene die al wel geld verdient meer betaalt dan degene die nog studeert, zolang het maar in goed overleg gaat.

Al mag je best eens aan je vriend vragen wanneer hij van plan is om af te studeren, hoor Daantje. Langer dan drie maanden hoef je over een masterscriptie nu ook weer niet te doen (tenzij het meer is dan 15 ects), in principe.

[bierkoning]

Vogelvrij schreef:

Dat zegt ze niet hè, dat zegt haar moeder. Ik mag aannemen dat Daantje niet alles volledig voor hem betaalt. Maar los daarvan vind ik het niet heel vreemd als degene die al wel geld verdient meer betaalt dan degene die nog studeert, zolang het maar in goed overleg gaat.

Al mag je best eens aan je vriend vragen wanneer hij van plan is om af te studeren, hoor Daantje. Langer dan drie maanden hoef je over een masterscriptie nu ook weer niet te doen (tenzij het meer is dan 15 ects), in principe.

idd, ik woon ook samen met een vriendin die nog studeert, maar ook werkt, en voor zover mogelijk mee betaald aan dingen ( auto onderhoud, wegenbelasting, benzine, boodschappen internet, tv gas water licht etc ). We betalen eigenlijk alleen onze eigen telefoonrekeningen. Wat ook niet meer dan logisch is!

Maar vertel daantje, doet hij weinig aan het huishouden? werkt hij?En hoeveel zit hij aan zijn scriptie ? Ik bedoel als hij woensdagmiddag van 17:00 - 18:00 wat doet, dan doet hij wel wat, maar echt veel is het niet.

En je moeder pakt het misschien niet handig aan, maar bedoeld het vast goed. En ik denk dat je dit ook met je vriend moet kunnen bespreken. Jullie hebben toch samen een relatie, dan moet dit ook kunnen. Anders blijf je er maar mee zitten. En in plaats van met je vriend te praten, doe je dat met ons.

[Daantje_0705]

Tuurlijk ga ik met m'n vriend praten maar die zie ik pas vanavond en tot die tijd wilde ik het ook even kwijt. Het klopt dat ik (soms) teveel aan m'n vriend hang, daar geef ik m'n moeder geen ongelijk in maar het is meer de manier waarop ze het zegt en in welke context wat me tegenstaat. Ik heb geen redenen om aan te geven dat hij bij me weg zou gaan dus waarom zou ik daar op dit moment rekening mee houden? Zo kan je overal wel rekening mee houden want je weet nooit wat er gaat gebeuren.

Mijn vriend werkt nu in principe fulltime aan z'n stage, hoeveel hij dan doet kan ik niet controleren want dan werk ik. Tuurlijk vraag ik wel eens wanneer hij denkt klaar te zijn maar het blijft vaag als 'ergens eind dit jaar'. Van alle mensen van zijn studie die de master doen zijn er twee binnen een jaar afgestudeerd en een stuk of vijftig niet dus zo uitzonderlijk is het idd niet. Hij werkt verder op oproepbasis, gemiddeld 1-2 dagen in de week. Zijn ouders en hijzelf betalen z'n studie, zorgverzekering, kleding, telefoonrekening etc. Ik betaal de huur, internet, televisie, vaste telefoon, m'n eigen dingen als zorgverzekering en treinabonnement. Samen betalen we gas/water/licht en de boodschappen. Uiteraard betaal ik meer dan hij omdat ik fulltime werk en het in principe mijn huis is (die kosten veranderen niet of hij nou wel of niet bij me is, boodschappen en stroom wel want hij is overdag thuis en ik niet dus die delen we). Ik vind dat heel logisch en heb er ook geen problemen mee maar m'n moeder dus wel. Nou moet ik er wel bij zeggen dat ze altijd heel lastig is met geld. Als ik een dagje ga winkelen en we ergens koffie gaan drinken dan wil ze ook dat ik de helft betaal bijvoorbeeld.

Ik doe meer in het huishouden dan hij maar hij stofzuigt een keer per week, dweilt, doet de meeste boodschappen door de week, brengt het vuilnis weg, droogt af, doet wel eens klusjes in de tuin enzo. Ik doe de was, de strijk, de afwas, de wc/wastafel/badkamer/keuken, het soppen van de slaapkamer en de woonkamer. Samen doen we eens per week de grote boodschappen maar als hij dan moet werken doe ik het alleen.

Ik probeer echt wel om eigen contacten ook aan te houden en nieuwe contacten op te doen maar het is natuurlijk niet zo dat je daar ineens een doos open van kan trekken. Daarnaast heb ik gewoon heel goed contact ook met zijn vrienden, onze gezamelijke vrienden en mijn schoonfamilie en ik zie niet in waarom ik die niet ook zou mogen hebben (alleen omdat het misschien ooit uitgaat is een beetje loze reden). Mijn broertje heeft geen vriendin meer dus m'n moeder heeft niet echt veel aanloop. M'n ouders zijn gescheiden en met m'n vader heb ik geen contact meer dus probeer het contact met m'n moeder wel goed te houden omdat ik ook niet zonder ouders kan en het ook gewoon niet wil maar in dit soort situaties is het wel heel lastig. Ik ga wel proberen om er nog een keer met haar over te praten al is het maar om aan te geven dat ik het gewoon niet fijn vind dat ze zo over m'n vriend praat, dat pik ik gewoon niet. Daarnaast is het wel een goed idee om tegen m'n vriend te zeggen dat hij geen kritiek op m'n moeder mag hebben buiten de kritiek die ik al ken omdat het ook m'n moeder is. Ga er vanavond sowieso wel met hem over praten.

[bierkoning]

Nou ja zoals je het zo verteld klinkt het wel redelijk logisch allemaal. Misschien kun je iets dieper ingaan met je vriend op de status van zijn scriptieding? ergens dit jaar is wel erg vaag natuurlijk. Vraag anders hoe het ermee gaat en wat hij er nog allemaal aan moet doen. ?

Als hij maar 1 of 2 dagen werkt, brengt hij natuurlijk nauwelijks iets binnen als hij ook deels studie kleren etc moet betalen. Dan is het gewoon jou keuze dat je er gewoon vertrouwen in hebt dat hij nu minder geld inbrengt, maar jou wel zoveel mogelijk probeert te ondersteunen. En later als hij klaar is gewoon lekker met jou samen verdergaat.

Dan is het gewoon jou beslissing en heeft je moeder die natuurlijk te respecteren. je bent 25, geen 18 meer toch? Nou eigen keuzes maken dus, en misschien loopt het ooit stuk, misschien niet. Op dit moment geniet je er toch van.?

Dus lekker je eigen ding doen, en je moeder duidelijk maken dat je het echt wel red zo, en dat je een volwassen vrouw bent die haar eigen keuzes kan maken.

Ik denk dat in plaats van 26 keer een beetje tegensputteren, je één keer héél helder tegen je moeder moet zijn over hoe jij het (niet) waardeert dat zij zich zo opstelt. Een duidelijk signaal, en gaat ze daarna door dan is ze niet iemand die je veel in je buurt wil hebben.

Als ik jou was zou ik dus een duidleijk gesprek hebben over jou, je leven, waarom je dingen doet, hoe jij je voelt en hoeveel het bijdraagt als zij gaat proberen haar mening op te dringen. Ik zou het dus goed toelichten en aangeven dat ik er zelf goed over na heb gedacht en daarmee tot een bepaalde houding in mijn handelen kom (ervan uitgaande dat je dat dus ook echt eerlijk hebt gedaan) en toch ietwat 'streng' zeggen dat je het niet alleen niet waardeert als ze zich zo opstelt, dat het daadwerkelijk iets kapot maakt tussen jou en haar in plaats van dat het iets helpt in jouw leven, en dat je overweegt haar (nog) minder te zien mocht ze zich zo blijven opstellen.


Met bovenstaande ga ik er dus vanuit dat je echt heel erg eerlijk tegen jezelf bent geweest over wat er daadwerkelijk aan de hand is. Het beeld dat je hier op het forum schetst is dat jij meer moeite voor je vriend doet dan andersom. Over je financiën weet ik dan weer niets.

[Lorelei]

Lusi schreef:

Met bovenstaande ga ik er dus vanuit dat je echt heel erg eerlijk tegen jezelf bent geweest over wat er daadwerkelijk aan de hand is. Het beeld dat je hier op het forum schetst is dat jij meer moeite voor je vriend doet dan andersom. Over je financiën weet ik dan weer niets.

Dit is precies de reden waarom ik het moeilijk vind om op dit topic te reageren. Aan de ene kant snap ik helemaal dat je denkt: "mam, ik ben volwassen en maak nu m'n eigen keuzes, je mag er een mening over hebben maar ik wil niet continu geconfronteerd worden met jouw mening" maar tegelijkertijd is haar mening wel een begrijpelijke als ik kijk naar de posts van Daantje op het forum en komt haar mening volgens mij vooral voort uit zorgen. Ik vind dat het te makkelijk is om te zeggen dat ze gewoon maar haar mond moet houden, want ze heeft óók gelijk (hoewel niet helemaal handig gebracht). En volgens mij is juist dát de reden waarom Daantje er zo heftig op reageert.

Ik vind eigenlijk dat haar moeder het allemaal op een verkeerde manier brengt. Of ze nu wel of niet gelijk heeft, het is niet haar leven. Daantje kan haar eigen beslissingen nemen. Natuurlijk mag haar moeder haar mening geven en proberen te helpen, maar op deze manier werkt het alleen maar averechts.

Haar moeder heeft blijkbaar al vaker "aangegeven" hoe ze erover denkt, dus dat hoeft ze niet nog twintig keer te doen. Daantje weet hoe haar moeder ertegenaan kijkt, maar is toch echt wel in staat haar eigen keuzes te maken. En die zijn persoonlijk; ik denk dat het nogal moeilijk is om als buitenstaander een goed beeld te krijgen van hoe het er daadwerkelijk aan toe gaat.

Maar goed, anyway, ik vind dat haar moeder zich er eens bij neer moet leggen dat haar dochter niet de beslissingen maakt die zij eigenlijk wil zien, en daarmee moet accepteren dat haar dochter nu een eigen leven heeft.

[Daantje_0705]

Het is niet dat m'n moeder overal ongelijk in heeft maar het is idd vooral de manier waarop ze het zegt wat me zo opbreekt. Ik had het er vandaag nog eventjes met een collega over die ook gescheiden ouders heeft en gedoe heeft gehad met haar ouders. Ik denk dat het er ook mee te maken heeft dat m'n moeder gescheiden is en gewoon niet meer zo goed kan voorstellen dat je in een relatie ook bij elkaar blijft omdat je van elkaar houdt en uit liefde. Ze zoekt nu overal rationele argumenten voor zoals in geld of in taken maar zo makkelijk is het natuurlijk niet alleen.

Ik heb geen reden om niet eerlijk te zijn al is het natuurlijk altijd moeilijker om naar jezelf te kijken dan naar anderen. Daarnaast heb ik soms ook de neiging om erg zwart/wit te zijn (dan zie ik bijvoorbeeld alleen de dingen die m'n vriend NIET doet en niet de dingen die hij wel doet).

Ok, dus nu komt het voor jou neer op nadenken hoe je je moeder hierin moet benaderen. Mijn mening blijft dat je een keer heel helder je grenzen aangeeft en kan ze daar niet mee omgaan, dan verminder je contact.

Lusi schreef:

Ok, dus nu komt het voor jou neer op nadenken hoe je je moeder hierin moet benaderen. Mijn mening blijft dat je een keer heel helder je grenzen aangeeft en kan ze daar niet mee omgaan, dan verminder je contact.

Hier ben ik het mee eens. Of je moeder nu (gedeeltelijk) gelijk heeft of niet, ze moet accepteren hoe jij jouw leven leidt.

[hookee]

Ik ken wel een paar gevallen waar "meneer" prima een paar jaar over de rug van zijn vriendin studeerde. Maar toen "meneer" afgestudeerd was en bakken met geld verdiende verdween deze als sneeuw voor de zon. Natuurlijk was hij gek op haar, toen ze nog alles (incl het bed) met 'm deelde, maar toen éénmaal de godin van succes riep was hij doof voor z'n ex.
De dames lopen inmiddels jaren achter op ontwikkeling en spaargeld en zijn voorzien van een lading wrok..
Aan de andere kant; als jij al 25 bent, hoe oud is je vriend dan al niet?