Hehe. Ik las eerst je einde, genoot van een lach en las toen van achter naar voor.
Als verbetering zou ik de volgende dingen willen aandragen:
- Gesproken, geschreeuwde of gezongen zinnen mogen ook een hele regel in beslag nemen. Dit ziet er overzichtelijker uit voor de mensen die je stuk lezen.
‘Er is er een jarig hoera, hoera’.
Het hele huis was versierd. Overal hingen mooie, gekleurde slingers.
‘Er is er een jarig hoera, hoera’. Het hele huis was versierd. Overal hingen mooie, gekleurde slingers.
- Getallen graag voluit schrijven, anders vallen ze meteen zo op in een tekst en dat doet afbreuk aan het verhalende element. Met andere woorden: het staat niet zo mooi.
Hij was vandaag vier jaar geworden.
Hij was vandaag 4 jaar geworden.
- Persoonlijke voornaamwoorden boven aanwijzende voornaamwoorden. Liever 'hij' dan 'die'. 'Hij' staat een stuk persoonlijker en ziet er (naar mijn mening) mooier uit.
hij was een maand geleden gestorven.
die was een maand geleden gestorven.
- Woorden aan elkaar die aan elkaar horen
pakte hem stralend van blijdschap op en begon een liedje in zijn linkeroor te zingen.
Deze pakte hem stralend van blijdschap op en begon een liedje in zijn linker oor te zingen.
Dat was het wel wat ik aan grammaticale of spellingtechnische fouten kon vinden. nu naar de binnenkant van je verhaal.
Ik vind je verhaal vrij kinderlijk op het begin, maar later in het verhaal merkte ik dat juist dat kinderlijke als een soort sarcasme op me begon te drukken. Het is dan ook jammer dat je dit kinderlijke niet overal vol kunt houden, misschien moet je daar naar kijken.
Soms lopen je zinnen ook niet lekker, of lijkt het dat er niets van een zin klopt in het verhaal.
Bijvoorbeeld 'Maar dit vond Kareltje niet zo heel erg, want vandaag was hij jarig en hij zou toch wel genoeg cadeaus krijgen.' lijkt helemaal niet te kloppen, want zelfs een kind van vier voelt wel aan dat zijn vader dood is en rouwt hier ook om. Ik begrijp dan ook niet dat Auke en Kareltjes moeder zo blij zijn en dat er in het verhaal niets blijkt van zijn dood weerspiegeld in hun gevoelens.
Dat zijn vader dood is, komt je later wel van pas in het stukje
'Opeens stond zijn vader [...] het huis uit.', maar daar zaai je ook vrij veel verwarring. Dat is aan de ene kant goed, aan de andere kant wat minder, omdat het niet zo lekker meer leest.
Ik denk dat je daarom de dood van de vader iets meer moet uitdiepen, less is niet altijd more in dit geval.
Verder passen de vingers van een vierjarig kind absoluut niet in een stopcontact, je kunt beter iets doen met een schaar, al zal het daarmee ook niet zo fantastisch gaan, of een vork. Het idee is leuk, maar wel een beetje onrealistisch, hoop dat je een betere manier kunt vinden om dit op te lossen. Als je er zo over nadenkt is het verrassend moeilijk om voorwerpen te vinden die echt die kortsluiting kunnen maken. Om het probleem op te lossen, zou ik zeggen dat het stopcontact meegeeft en dat je dan iets doet met de draden erachter, dat is wel wat makkelijker voor jou. Je noemt tevoren nog even 'verbouwing' en de plausibiliteit van je plot stijgt de wolken in. Hierdoor blijft je -geweldige- uitsmijter behouden, het belangrijkste element in dit verhaal.
Grimm - Moest ik ook nog zeggen of ik het goed vond, of niet?
|