eenzaamheid

[oelekeboeleke]

Hoe kan het dat mensen eenzaam zijn in een land waar 16 miljoen mensen wonen?

Ik ben zojuist teruggekomen van een avondje stappen met vrienden, maar in plaats van dat ik nu een goed gevoel heb voel ik me eigelijk heel eenzaam op deze planeet. De vriendschappen die ik heb zijn naar mijn idee tamelijk oppervlakkig en echt veel verder dan samen een beetje gezellig doen komt het niet. Eigelijk heb ik dat gevoel al heel lang maar ben ik hier pas sinds kort serieus over na gaan denken. Hoe kunnen jullie gelukkig zijn in zo'n oppervlakkige wereld? In feite is niemand denk ik echt gelukkig maar doen we allemaal net alsof om maar normaal over te komen. Wat is in godsnaam het nut van een avondje flink stappen en vervolgens dronken thuis aan te komen en je zuur verdiende geld uitgegeven te hebben? Waarom hebben we geen methode van ontspanning uitgevonden die voor iedereen werkt?

Als ik in een discotheek of op een terras zit en in kijk om me heen, dan zie ik een aantal menen die het echt naar hun zin hebben, maar een hele grote groep die maar een beetje achter de meute aanloopt en waarschijnlijk het gevoel heeft van ik sta hier omdat ik jong ben en in het weekend uit hoor te gaan. De gelukzaligheid spat er niet bepaald vanaf. Waarom lopen we allemaal als een kudde schapen achter de rest aan en doen we mee aan sociale verplichtingen? Wat is het nut ervan? Als iemand mij hier kan vertellen waarom je dat doet en mij kan overtuigen van het feit dat het leven niet eigelijk compleet zinloos is, zal ik daar erg blij mee zijn.

Waarom moet alles volgens het boekje gaan? Als je leven niet volgens het boekje gaat wordt je raar aangekeken. Waarom? Waarom begrijpen mensen niet hoe anderen zich voelen en heel erg gekwets kunnen worden door opmerkingen als ja iedereen voelt zich wellis kut, daar moet je boven staan. Ik kan daar niet bovenstaan. Ik probeer al heel lang om dingen leuk te vinden en te genieten van het leven. maar als ik eerlijk ben is er niks meer waar ik echt voldoening uithaal en echt een goed gevoel van kan kijgen. Als ik bij vrienden thuiszit heb ik het gevoel dat ik niet mezelf kan zijn en alle gezelligheid om me heen maar schijn is. We doen gezellig omdat samen zijn met andere gezellig hoort te zijn. O wat is het fijn om gezellig samen te zijn... Maar intussen heb ik het gevoel dat ik eigelijk iets anders hoor te doen en niet hoor te zijn op de pek waar ik op dat moment ben. Waar ik wel moet zijn? Ik zou het niet weten.

Als ik naar mijn ouders ga en mijn broer en zus zijn er ook, doet iedereen ineens heel erg zijn best om gezellig te zijn en te lachen, terwijl ik weet wat voor ellende iedereen heeft moeten doorstaan en ik eigelijk niet begrijp waarom we vrolijk zijn als er bekenden/familie bij zijn, maar als ik iedereen indivudieel bekijk men alleen thuis sjacharijnig de krant zitten te lezen en zodra er iets moet ineens weer die nepglimlach verschijnt. Tegen bekenden doen we o zo vriendelijk maar als er iemand bijkomt die vreemd is of een ander kleurtje heeft zijn de meningen al bepaald voordat we kennis hebben gemaakt met de desbetrefende persoon, op basis van zijn of haar achtergrond en het algehele voorkomen. Als daar iets in zit wat afwijkend is van wat we gewent zijn worden we achterdochtig en zo ontstaat een hoop onvrede en irritatie. Waarom in godsnaam? Waarom zien we niet in dat er ergere dingen op de wereld zijn dan bijv. een rita verdonk die onzin zit uit te blaten en iedereen het vervolgens daar over heeft.. Waarom heeft niemand het over de werkelijk zoektocht naar geluk en voldoening? Hebben jullie allemaal dat geluk en die voldoening of denken jullie hier simpelweg niet over na?

[Southtown]

Zal ik je doorverwijzen naar een aantal werken over de sociale wetenschappen? Dan kan je leren over het nut van kuddegedrag in sociale dieren, of waarom argwaan tegenover datgeen dat (nauwelijks) gekend is een noodzakelijk verdedigingsmechanisme is. Verder kan je te weten komen hoe sociale regels tot stand komen en waarom deze, bij sociale dieren, belangrijk zijn voor de groep. Je kan leren over hoe iedere generatie mensen beweert dat de wereld nog nooit zo slecht is geweest en dat dat komt door het (onbewust) minimaliseren of romantiseren en verheerlijken van gebeurtenissen en attitudes in het verleden(*).
Vergeet die cynische blik op je medemens en kom je verbazen over hoe ingenieus een gemeenschap en een individu werken!


(*) Als voorbeelden: de oorlogen tussen Chinezen en Mongolen waren even heuveringwekkend en gruwelijk als de oorlogen gevoerd in de laatste eeuw, maar het verschil in emotionele afstand en afstand in de tijd laat de laatstgenoemde oorlogen veel verschikkelijker lijken. En ik betwijfel ten zeerste dat de "Hoofse ridders" allemaal zulke perfecte goedzakken waren, in tegenstelling tot hoe ze soms worden afgebeeld.

[TheCreator]

oelekeboeleke schreef op 19-08-2007 @ 01:12 :
Hoe kan het dat mensen eenzaam zijn in een land waar 16 miljoen mensen wonen?

Ik ben zojuist teruggekomen van een avondje stappen met vrienden, maar in plaats van dat ik nu een goed gevoel heb voel ik me eigelijk heel eenzaam op deze planeet. De vriendschappen die ik heb zijn naar mijn idee tamelijk oppervlakkig en echt veel verder dan samen een beetje gezellig doen komt het niet. Eigelijk heb ik dat gevoel al heel lang maar ben ik hier pas sinds kort serieus over na gaan denken. Hoe kunnen jullie gelukkig zijn in zo'n oppervlakkige wereld?

Daar heb ik ook welles over nagedacht. Jij hebt gewoon meer nodig dan zij je kunnen bieden denk ik. Zij kiezen er bewust voor in hun doen en laten om oppervlakkig te zijn. Dat is hun bewuste keuze. Maar ik denk ook dat het hun bewuste keuze is, omdat zij het zich kunnen permitteren om oppervalakkig te zijn. Waarom?
Ze kiezen bewust voor oppervlakkigheid omdat er niks in hun leven is waarvoor ze dieper hoeven na te denken.
Waarvoor ze verder moeten kijken in hun eigen ziel..
Ze hebben naar alle waarschijnlijkheid hun leventje redelijk tot goed voor mekaar dus.
Anders zouden zij ook naar een diepere betekenis zoeken, en een diepere band met anderen willen. Zoeken naar de diepgang die je zelf nodig hebt als persoon als je niet lekker in je vel zit.
Alleen als je jezelf durft open te stellen voor je chaotische onderbewuste, waar alle verborgen geheimen van onze eigen geest ronddwalen, kun je wellicht de oorzaak vinden en de pijn opheffen.
En dat hebben oppervlakkige mensen dus niet nodig, omdat niks ze zwaar raakt, waardoor ze oppervlakkig (kunnen) zijn.

Ik denk dat als wij onze leven goed voor mekaar zouden hebben dat wij dan ook zo zouden zijn geweest. Oppervlakkig. Want als je alles voor mekaar hebt dan zie je geen noodzaak om onnodig diep over dingen na te gaan zitten denken. Of wel?

Mischien mis je iets. Een meisje mischien? Een vriendin waar je lekker tegenaan kunt kruipen? Ik wel. elke fucking nacht en dag ben ik alleen. Eni zie geen uitweg om mijn zituatie te verbeteren.
gee vooruitzichten is een van die dingen denk ik. Heb je welleens dat drukkende benauwde gevoel gehad dat a;;es nu wel heel erg kantje boord is?
Als geen geld hebben het enige probleem zou zijn in mijn leven ,mocht je me uitschelden.
Geld is nooit het probleem voor mij al heb ik eerlijk waar geen cent meer en moet ik nog 8 dagen. Ik red het wel. Al moet ik stelen.
Er zijn andere dingen die ik mis in het leven. Dingen die niet zo makkelijk zijn te veranderen of te krijgen. Dingen die je niet kunt stelen. Ik voel me daarom erg alleen.

[Cherry Springs]

Er zijn wel degelijk mensen die echt gelukkig zijn. Er zijn ook wel mensen die doen wat ze willen doen en die een passie hebben.
Mensen doen niet altijd chagrijnig omdat ze weten dat niemand daar wat aan heeft. Soms is het makkelijker om te doen alsof alles goed is, terwijl dat niet zo is. Dat klinkt heel erg zinloos, maar het is evengoed zinloos om altijd maar verdrietig te zijn en altijd maar over de vervelende dingen te hebben als alles daar al over is gezegd.
Je moet accepteren wat je niet veranderen kunt en veranderen wat je niet kan accepteren. Ga eens uit op een totaal andere plek zonder je vrienden. Ga eens op een cursus die je leuk lijkt. Ga eens kennis maken met mensen die gelukkig zijn en vraag hen hoe ze het hebben gedaan.
Probeer gewoon eens wat totaal nieuws. Als je het alsnog niet leuk vind, ga je weer wat anders proberen.
Alles bestaat. Mensen die gelukkig zijn, mensen die diepzinnig zijn, mensen die anders zijn dan anderen en daar geen problemen mee hebben. Je moet ze alleen opzoeken. En dat kost moeite en tijd. Maar het is het wel ontzettend waard.
Des noods zoek je ze op internet.
Heel veel succes, en luister vooral goed naar jezelf.

[G-force]

Ik herken zeker veel punten in het verhaal van de TS. Maar ik denk dat creator wel een goed antwoord gaf:

"Ik denk dat als wij onze leven goed voor mekaar zouden hebben dat wij dan ook zo zouden zijn geweest. Oppervlakkig. Want als je alles voor mekaar hebt dan zie je geen noodzaak om onnodig diep over dingen na te gaan zitten denken. Of wel?"

ik denk dat dit inderdaad wel klopt,( maar het is natuurlijk niet perse zo dat mensen die hun leven goed voor mekaar hebben oppervlakkig zijn ) Als je gelukkig bent denk je over de dingen die de TC beschrijft ook niet echt na. Dan gaat alles automatisch, en ben je met zulk soort dingen niet bezig. Als kind was je toch ook niet bezig met het feit dat je naar school ging terwijl je dat eigenlijk helemaal niet wou. Als kind denk je over zulk soort dingen niet na.
En ik denk dat de mensen die echt niet met zulk soort dingen bezig zijn dat dat ook die type's zijn in een disco of op een terras die zoals jij beschrijft echt gelukkig overkomen op dat moment.
Ik heb wel eens die doucmentaire gezien : The Secret. Dat gaat over the law of attraction. Dus als jij aan zulk soort dingen als jij zelf beschrijft nadenkt, dan trek je het zelf ook aan, dan ga je zulk soort dingen zien,. Terwijl als je positiever gaat denken, wat erg moelijk is, dan zal je de dingen die jij beschrijft niet meer erg opvallen.
Maar het is maar beter dat er mensen zijn die er over nadenken, anders was de wereld wel erg oppervlakkig.

En ik denk ook dat die vrienden van jou erg oppervlakkig zijn. Van die type's die op maandag op hun werk roepen:,het is al weer bijna weekend. Ik denk dat jij gewoon een type bent die wat meer diepgang wil dan alleen maar over vrouwen en bier lullen etc. Ik zou zeggen probeer eens andere vrienden te zoeken ,je doet geneeskunde lees ik uit je profiel , dus dan zou je zeggen dat je mensen met diepgang wel zou moeten kunnen vinden op je opleiding.

En je zit ook wel een beetje op zo'n leeftijd dat je over zulk soort dingen echt gaat nadenken. Dat je eigenlijk geleefd wordt , en dat je niet zo leeft als je eigenlijk echt wou. Dat dringt eigenlijk steeds beter tot je door als je ouder wordt. Je werkende leven , en eventuele gezinsleven moet nog beginnen. Waarom denk je dat zoveel mensen een mid life crisis krijgen, omdat ze dan pas door hebben dat ze eigenlijk geleefd worden.
Wees in ieder geval blij dat je dat nu al voorziet.

[Flijn]

Even een nuancering: als je gelukkig bent en kunt genieten van opppervlakkige dingen, betekent dit niet gelijk dat je oppervlakkig bent.

En je hoeft natuurlijk niet mee te doen met dingen die je eigenlijk geen voldoening schenken. Ik heb een hekel aan uitgaan en grote massa's mensen, dus ik zoek ze niet op. Sommige mensen vinden dat jammer of begrijpen dat niet, maar door vol te houden dat het niks voor mij is, zijn mensen die er toe doen het juist gaan accepteren.

Je vraagt je af waarom mensen dingen doen terwijl ze die eigenlijk niet willen. Ik denk dat het een veilig gevoel geeft om te zijn zoals anderen, en het helpt je om herkend te worden als 'een van ons' en dus geaccepteerd te worden. Ik denk dat voor veel mensen die acceptatie zo belangrijk is, dat ze het feit dat ze zichzelf zo eigenlijk voorliegen liever vergeten.
En je doet het zelf dus blijkbaar ook: dat zal toch niet zonder reden zijn?

Het is goed dat je merkt dat dit je behoeften niet bevredigt. Nu moet je de keus maken: mee blijven doen met 'hoe het hoort' (volgens jou), of een andere manier vinden van zingeving die je wél voldoening schenkt. Je verhaal klinkt nogal negatief, alsof jij de enige bent die iets anders wil, alsof iedereen meedoet aan onecht zijn. Dit is niet waar. Een hoop mensen die uitgaan vinden dit oprecht leuk, een hoop mensen hebben een andere manier van vermaak gevonden.
En een hoop mensen, zowel gelukkig, ongelukkig als neutraal, houdt zich met diepzinniger zaken bezig dan op het eerste gezicht schijnt. Misschien zelfs jouw vrienden wel.

Zoek die mensen op, zou ik zeggen, ze hoeven niet eens zo ver weg te zijn.

Ik herken bepaalde patronen die je vertelt, en ik weet zeker dat je niet de enige bent met zulke gedachten in zijn hoofd. Ik wou ook wel een soortgelijke topic ooit maken met de levensvragen die mij een beetje somber maken, maar telkens als ik wou beginnen had ik er gewoon geen zin meer in, Ik ga hem ooit nog een keertje maken.

Je worstelt met levensvragen en ik ken het begrip oppervlakkig contact. Het heeft volgens mij te maken met een bepaalde veiligheid, door oppervlakkig te blijven ben je natuurlijk minder kwetsbaar en als schaap zijnde hoef je niet zoveel na te denken, want kijk nou eens naar jezelf wat er nu gebeurd, je begint overal het zin achter te zoeken en dat maakt jou somber, wie wil er nou somber zijn?
Met leuke vrienden kan je best een leuke avond uit hebben, alleen je moet het zelf leuk maken en dat valt niet altijd mee als je met suffe mensen bent. Ik heb zelf nu contacten die wat oppervlakkig zijn, maar ik heb ook contacten die echt heel diep gaan en die mensen zie ik ook veel liever dan de wat oppervlakkige mensen.
Wel probeer ik bij alle mensen zo af en toe goede gesprekken aan te gaan, met de een gaat dit veel beter dan de ander, maar over het algemeen vind ik zelf wel dat ik wel goed vis om het contact minder oppervlakkig te maken door zelf open te zijn. Wel moet ik dit aanvoelen en doe ik dit pas als ik de desbetreffende persoon in vertrouwen neem. Zulke contacten kunnen misschien ook bij jou erg van belang zijn en jou eenzaamheid(die ik ook wel ken) verminderen.

Over doen alsof we gelukkig zijn heeft meer te maken met het feit dat de meeste mensen toch maar het beste ervan proberen te maken. Als je met een negatieve instelling in het leven stapt dan is ook alles negatief en ben je ook afstotelijk voor je omgeving. Ik vind het ook niet fijn bij mensen op bezoek te gaan die negatief ingesteld zijn omdat dat mij ook belast. En zo word je alleen nog maar meer eenzaam als negatieveling. Als puber zijnde heb je vaak dromen over hoe geweldig het zou zijn als je werkelijk volwassen bent, maar vaak is het minder dan je werkelijk gedacht had.

oelekeboeleke schreef op 19-08-2007 @ 01:12 :
1. Ik ben zojuist teruggekomen van een avondje stappen met vrienden, maar in plaats van dat ik nu een goed gevoel heb voel ik me eigelijk heel eenzaam op deze planeet. De vriendschappen die ik heb zijn naar mijn idee tamelijk oppervlakkig en echt veel verder dan samen een beetje gezellig doen komt het niet.

2. Als ik in een discotheek of op een terras zit en in kijk om me heen, dan zie ik een aantal menen die het echt naar hun zin hebben..

3. Waarom moet alles volgens het boekje gaan? Als je leven niet volgens het boekje gaat wordt je raar aangekeken.

4. Waarom heeft niemand het over de werkelijk zoektocht naar geluk en voldoening? Hebben jullie allemaal dat geluk en die voldoening of denken jullie hier simpelweg niet over na?

1. Gezelligheid is toch juist het hele nut van een avondje stappen? Mijns inziens ook een tijdelijke verlichting van eenzaamheid; je hebt immers iets te doen en je bent niet alleen op dat moment.

2. Ja, maar wie zegt dat die zich nooit eenzaam voelen? Ik ben ook wel vaker ergens geweest en heb daar gewoon lol gehad, maar als jij de eenzaamheid zou voelen die ik vaak gevoeld heb.. oeh la la.

3. Hoe kom je daarbij?

4. Ik denk daar heel vaak over na en kom steeds tot de conclusie dat het niet mogelijk is. Je wil namelijk steeds meer en er is altijd wel iets mis. Filosofisch gezien is het ook zo dat het werkelijke geluk neerkomt op blij zijn met wat je nu hebt.

Je had nu ook kunnen denken van "yes, ik heb een leuke avond met vrienden gehad, het was weer een geslaagd weekend".

In plaats daarvan kijk je tegen een geel scherm aan en loop je tegen een stel onbekenden op internet te zeiken.

Doe dat nou niet! Dat is slecht voor je

[oelekeboeleke]

Cherry Springs schreef op 19-08-2007 @ 12:29 :

Des noods zoek je ze op internet.

Bij deze, stuur een pm als je met mij in contact wilt komen!

oelekeboeleke schreef op 19-08-2007 @ 18:35 :
Bij deze, stuur een pm als je met mij in contact wilt komen!

Is dat echt wat je perse wil of volg je gewoon nonchalant een advies op.

Kan je concreet voor jezelf zeggen wat je zou willen om je beter te voelen? Of weet je dat helemaal niet meer.

[oelekeboeleke]

Ja dat weet ik wel, ik moet gewoon doeln in mijn leven gaan stellen en daar naartoe gaan werken. Qua vrienden enzo ben ik mijn huidige vriendenclubje eigelijk meer dan zat en ga ik maar is beginnen met andere mensen leren kennen en bij een sportvereniging of iet, het verhaal wat ik geschreven heb heb ik overigens na nogal wat alcohol getypt en het is niet zo dat ik diep ongelukkig ben ofzo maar er moest gewoon even een frustratie uit.. Voel me nu weer een stuk beter! Tot zover iedereen in elk geval bdankt voor je reactie!

oelekeboeleke schreef op 19-08-2007 @ 18:53 :
Ja dat weet ik wel, ik moet gewoon doeln in mijn leven gaan stellen en daar naartoe gaan werken. Qua vrienden enzo ben ik mijn huidige vriendenclubje eigelijk meer dan zat en ga ik maar is beginnen met andere mensen leren kennen en bij een sportvereniging of iet, het verhaal wat ik geschreven heb heb ik overigens na nogal wat alcohol getypt en het is niet zo dat ik diep ongelukkig ben ofzo maar er moest gewoon even een frustratie uit.. Voel me nu weer een stuk beter! Tot zover iedereen in elk geval bdankt voor je reactie!

Ik herken ook wel zulke rotmomenten na een avondje dat enorm tegen viel. En het is een positief iets dat je dit wel opschrijft. En mindere dingen horen eenmaal bij het leven en als je er nog eens verder veel over gaat nadenken kan je hierdoor enorm naar voelen.

Ik kan je momenteel het beste advizeren om veel voor jezelf te schrijven en uiteindelijk voor jezelf erachter komen wat jij wilt met je leven en wat jou gelukkig zou maken. Jij moet het uiteindelijk allemaal zelf doen, en geloof me dat kost energie.

[Yana]

Dit klinkt echt zo pijnlijk bekend.

Ik observeer mensen. Ik kijk en zie ze lachen, hoor ze praten over het weer en de laatste tv programma's. De allochtonen, de laatste vakantietripjes en als ze bijna uitgepraat zijn nog maar eens over het weer. Ik zie ze, bevind me zelfs in hun omgeving maar de leegte die het achterlaat is zo verscheurend dat ik dit soort gesprekken het liefste mijd. Ze vragen welke studie ik doe en knikken beleefd "leuk" als ik het antwoord geef. Ze weten niet wat het inhoudt en vragen er niet naar. Ze luisteren amper als ik mijn dromen met ze deel. Sociale interactie, doorspekt met oppervlakkigheid. Omdat het zo hoort.

Bij vlagen maakt het me verdrietig, bij vlagen maakt het me kwaad. Bij vlagen voel ik me een stand-out in deze wereld. Ik zoek altijd de diepte, terwijl het bij zoveel mensen aan de oppervlakte blijft steken. Ze hebben vast allemaal op hun eigen manier wel diepgang, maar die échte interesse in mensen is zo weinig aanwezig. Ik heb een hekel aan sociaal doen. Het liefst verstop ik me op feestjes, trek ik me terug in mezelf en ga ik snel weer weg. Of ik dans.. gisteren toevallig een feestje gehad waar ik heerlijk kon dansen. Ik hoefde niet te praten met mensen die niet willen luisteren, ik kon gewoon dansen en losgaan en ik hoefde geen "show" op te voeren. Dat idee heb ik zo vaak. We voeren een show op aan elkaar om te laten zien hoe goed we ons voelen.

Laat die oppervlakkigheid geen reden zijn om niet meer met mensen te praten. Trek je niet helemaal terug, verdwijn niet in "iedereen volgt de kudde en alles is oppervlakkig". Er zijn mensen zoals jij die zo nu en dan behoefte hebben aan diepgang. Sterker nog, ik denk dat iedereen van binnen de behoefte voelt gehoord te worden. Mensen willen vertellen hoe het ze echt vergaat, willen hun emoties delen. Helaas zijn dat soort dingen gewoon "niet gepast" op sociale gelegenheden, en al helemaal niet tegen vage bekenden -laat staan tegen vreemden. Tussen al die vele onbelangrijke gesprekken die je voert zullen altijd gesprekken zijn die van hart tot hart gaan, die bij je binnenkomen en waar je echte interesse ervaart. Ik moet zelf weliswaar een aantal drempels over om zo'n oppervlakkig gesprek aan te gaan, maar ik geloof dat wanneer je zelf echt interesse toont je dat one way or the other terug zult krijgen.

Als het gedrag dat anderen vertonen niet bij je past, zoek dan verder naar wat jij wel wil. Je kunt zijn wie je wilt zijn. Durf groots te dromen . Durf groot te zijn. Ik hou mezelf altijd maar voor dat achter alle maskers die ik zie, zoveel mensen zitten die een verhaal te vertellen hebben. Je moet het alleen willen zien- en de ander moet het masker durven af te zetten. Weinigen durven het, ikzelf vaak evenmin. Maar laat je niet moedeloos maken als je om je heen kijkt... Er zijn mensen die verder denken dan het oppervlakkige leven dat zich op dat moment aandient.

[madelief21]

Mensen die oppervlakkig zijn hebben hun leven op orde? Ik snap die beredenering niet eigenlijk.
Mensen die niet oppervlakkig zijn kunnen hun leven net zo goed op orde hebben maar gewoon geen waarde hechten aan oppervlakkige contacten. De vraag is nog maar of oppervlakkige mensen daadwerkelijk goed in hun vel zitten want mijn ervaring met die mensen is namelijk dat ze veel minder sterk zijn en hun eigenwaarde meer uit groepen moeten halen.

[Praganonut]

Ik heb precies hetzelfde...

maar aan de andere kant lijk het mij wel heerlijk om zo'n zelfde bord voor m,n kop te hebben en niets te zien.

Ik obseveer heel veel(vroeger constant) zelfs als ik onder invloed was. maar daar ben ik langzamerhand van beetje aan het genezen ben moet ik zeggen.
Maar de leegte die mensen produceren terwijl je met z'n(bij van) honderden is zeer groot. En het gevoel wat ik erbij krijg is zeker niet vrolijk. Maar ik moet zeggen dat ik dit gevoel al sinds m,n 15de heb dus het is ondertussen tweede natuur geworden.

De stupiditeit onder de mensen is groot en is met de laatste jaren groter geworden. Daarom kan ik voor mijzelf nog steeds niet echt begrijpen waarom mensen dit een levenlang vol kunnen blijven houden. Om tegen de leegte vechten is er slechts een manier en dat is niet zoals de 'lege' mensen worden. En je eigen weg te gaan. Er zijn inderdaad genoeg mensen die hetzelfde hebben maar zijn moeilijk te vinden. Die vind je in allerlei kleine hoeken en gaten waarvan je dacht dat ze er niet waren, maar ze zijn er wel. Of ze zijn verdekt opgesteld.

Met mijn obseverende vermogen heb ik wel heel veel dingen kunnen vermijden voor mij zelf juist op dit gebied.

@madelief21 Het is niet het op orde hebben van je leven maar de invulling van je leven. En de gedachtengang erachter.
Heel veel mensen hebben zo'n (ik noem het even zo) soapmentaliteit. Alles gaat goed en geweldig en niemand moet daar ook aan tornen. maar ALS ze een probleem hebben wordt het breed uitgemeten alsof de wereld vergaat. Terwijl het eigenlijk iets is waar je op kon wachten(over het algemeen genomen).
En wat ik ook inderdaad bemerk is dat door het gebrek aan nuance en logische gedachtengang in hun leven ook inderdaad minder sterk in hun schoenen staan.

oelekeboeleke schreef op 19-08-2007 @ 01:12 :
Hoe kan het dat mensen eenzaam zijn in een land waar 16 miljoen mensen wonen?

Omdat het met lang niet iedereen van die 16 miljoen 'klikt'? En zonder die 'klik' zijn het gewoon mensen en veranderen ze niets aan hoe jij je voelt.

Veel vriendschappen zijn oppervlakkig, de meeste mensen hebben maar één of misschien twee mensen met wie ze een diepergaande relatie hebben (en sommige mensen hebben er geen of veel meer).

Ik geloof er trouwens niet in dat het zin heeft om altijd maar te laten zien dat je ongelukkig bent als dat zo is en naar mijn idee heeft dat weinig met oppervlakkigheid te maken. Van altijd maar zeggen en laten zien dat je ongelukkig bent, gaat niemand zich beter van voelen, jijzelf nog het minst.

Waarom er geen methode van ontspanning is die voor iedereen werkt, weet ik wel: omdat mensen verschillen. Iedereen moet dus voor zich uitzoeken wat voor hem of haar werkt. Meedoen met de rest daar heb je wat dit betreft vaak weinig aan. Zie het zoeken naar wat bij jou past ipv achter de horde aan te lopen 'omdat het zo hoort' als een uitdaging die je leven minder oppervlakkig maakt.

Gelukkig zijn is van veel meer afhankelijk dan van de wereld waarin je leeft. Ik geloof in ieder geval dat echt geluk met name in jezelf zit. Als jij vrede hebt met wat je doet en hoe je dat doet, en als jij de voor jou goede manier gevonden hebt om om te gaan met de wereld, dan is de kans groot dat je gelukkig bent.

Verder sluit ik me aan bij Flijn.

[Missy1234567890]

Ik herken ook wel het een en ander van wat je typt.
Ik heb eenzelfde soort verschijnsel 'ontdekt' bij feestjes. Van tevoren is het 'leuk, we hebben een feest/verjaardag'. En als achteraf iemand vraagt hoe het was, is het 9 van de 10 keer, 'leuk'. Terwijl het zo'n oppervlakkig gedoe is en je eigenlijk niks doet wat je achteraf leuk kan noemen (mijn mening) Ik heb wel vaker gedacht na zo'n feest 'is dit alles?', 'noemen mensen dit leuk?' Voordat ik zelf naar dergelijke feestjes ging, dacht ik altijd dat het ontzettend leuk en gezellig zou zijn, maar wat een oppervlakkig en verplicht sociaal gezellig doen is het eigenlijk.
Vanwege mijn verlegenheid ga ik sowieso niet graag naar dit soort feestjes, maar dit komt denk ik ook voor een deel doordat ik van tevoren weet dat niemand écht geïnteresseerd zal zijn in wie ik ben en wat ik doe. Ik heb gewoon behoefte aan een dieper contact dan aan wat oppervlakkig geklets van, zoals Yana ook zegt, 'wat studeer je' en dan niet doorvragen terwijl ze geen flauw benul hebben wat het inhoudt.

[Yana]

Leonoor schreef op 20-08-2007 @ 11:11 :
(knip)
Ik geloof er trouwens niet in dat het zin heeft om altijd maar te laten zien dat je ongelukkig bent als dat zo is en naar mijn idee heeft dat weinig met oppervlakkigheid te maken. Van altijd maar zeggen en laten zien dat je ongelukkig bent, gaat niemand zich beter van voelen, jijzelf nog het minst.
(knip)

Dat bedoelde ik ook niet overigens. Het is meer dat mensen van je verwachten dat je "goed" zegt, omdat dat sociaal geaccepteerd is. Ze willen niet echt horen wat je kwijt wilt. Je hoeft niet je hele levensverhaal op tafel te gooien, maar je móet het gewoon verzwijgen omdat mensen zich geen raad zouden weten als je iets anders dan het sociaal geaccepteerde zou antwoorden. Maar aan de andere kant is het allemaal net zo hypocriet van mijn kant, want als mensen het wel zouden willen weten zou ik waarschijnlijk als nog luchtig antwoorden. Ik heb daar ook mijn eigen drempels in.

Yana schreef op 20-08-2007 @ 11:28 :
Dat bedoelde ik ook niet overigens. Het is meer dat mensen van je verwachten dat je "goed" zegt, omdat dat sociaal geaccepteerd is. Ze willen niet echt horen wat je kwijt wilt. Je hoeft niet je hele levensverhaal op tafel te gooien, maar je móet het gewoon verzwijgen omdat mensen zich geen raad zouden weten als je iets anders dan het sociaal geaccepteerde zou antwoorden. Maar aan de andere kant is het allemaal net zo hypocriet van mijn kant, want als mensen het wel zouden willen weten zou ik waarschijnlijk als nog luchtig antwoorden. Ik heb daar ook mijn eigen drempels in.

De reactie was algemeen bedoeld. Er zijn best mensen die bij zo'n vraag echt geinteresseerd zijn in hoe het gaat. Juist omdat vrijwel iedereen aan dat 'sociaal geaccepteerde' denkt en dus zo handelt, kom je er niet vaak achter wat mensen echt met een dergelijke vraag bedoelen, je vult het zelf als het ware al in door te denken dat iemand het sociaal geaccepteerde antwoord wil.

Het kan een keus zijn om sociaal geaccepteerd te antwoorden (idd door je eigen drempels bv.), maar dan is het niet de 'fout' van de ander. En juist door dat niet te doen kun je erachter komen welke mensen het wel of niet interesseert.

Wat ik me net bedacht...iemand kan oppervlakkig lijken, omdat je maar één van zijn of haar kanten ziet. Een vriend van mij houdt bijvoorbeeld best van zo nu en dan eens stappen (incl. disco's, dansen, bier, enz.). Als je hem dan tegen zou komen zou hij oppervlakkig lijken. Maar in het dagelijkse leven heeft hij juist keuzes gemaakt om aan oppervlakkigheid te 'ontsnappen' (al vallen die keuzes ook weer op te vatten als een bepaalde manier van oppervlakkigheid). Ik denk dat het met veel dingen maar net is wat je te zien krijgt en hoe je het bekijkt.

[Smokin']

Wat mij altijd opvalt is dat mensen die lopen te klagen over oppervlakkigheid van anderen vaak zelf ook niet zoveel diepgang hebben. Hun concept van diepgang is vaak zo plat als een dubbeltje. Ze spelen bijvoorbeeld in een bandje en houden de politieke ontwikkelingen in nederland en buitenland bij. Op basis daarvan plaatsen ze zich dan boven de oppervlakkige 'massa'. Een originele oproep of visie is er vaak niet, er wordt een paar allang bekende doodoeners opgevoerd. "niemand begrijpt me", "wat heeft het allemaal voor zin", "kijk eens hoe oppervlakkig iedereen is(en ik niet)". Voor al hun diepgang hebben deze jammeraars opvallend weinig nagedacht over het mogelijk antwoord op hun vragen.(los van de vraag of een volledig antwoord op zulke vragen wel mogelijk is).

[oelekeboeleke]

Smokin' schreef op 20-08-2007 @ 12:48 :
Hun concept van diepgang is vaak zo plat als een dubbeltje.

wat is jouw concept van diepgang dan?

[madelief21]

Vind het eigenlijk wel een bijzonder interessant topic.

Wat is nou eigenlijk oppervlakkigheid? Wanneer is iemand oppervlakkig?
Is het een bewuste keuze of komt het gewoon door je ontwikkeling?
Zijn oppervlakkige mensen gelukkiger dan niet oppervlakkige mensen?


Mijn eigen mening:
1. alleen kunnen functioneren binnen een groep en niet als individualiste.
2. dingen doen omdat andere het doen en niet omdat je het zelf leuk vindt.
3. altijd zeggen dat het goed gaat en dat alles leuk is terwijl je het van binnen heel anders voelt.
4. je best doen om je zwaktes voor de buitenwereld onzichtbaar te maken
5. je beter voordoen dan je bent en jezelf voortdurend over je eigen kunnen / leven verdedigen.
6. geen eigen stijl hebben alles letterlijk van wat er momenteel mode is overnemen.
7. jezelf precies zo gedragen als andere mensen
8. nooit of weinig een eigen mening hebben

[Smokin']

Om het even kort te houden. Diepgang zie ik vooral als iets wat te maken heeft met betrokkenheid, interesse en zorg voor andere mensen en de omgeving, een uitgedachte moraal. Dat soort dingen. Of iemand nou tot 6 uur in de kroeg hangt of niet of de laatste mode volgt heeft daar niet zoveel mee te maken. van zulke verschijnselen alleen kan je geen oppervlakkigheid of diepgang afleiden.

[madelief21]

Om het even kort te houden. Diepgang zie ik vooral als iets wat te maken heeft met betrokkenheid, interesse en zorg voor andere mensen en de omgeving, een uitgedachte moraal. Dat soort dingen. Of iemand nou tot 6 uur in de korge hangt of niet heeft daar niet zoveel mee te maken. van zulke verschijnselen alleen kan je geen oppervlakkigheid of diepgang afleiden.

Diepgang heeft zeker met een bepaalde soort betrokkenheid, interesse en zorg voor andere mensen te maken. Al zijn er ook verpleegsters in het ziekenhuis die dit uitstekend kunnen feinzen.

Mensen die uitgaan kunnen zeker diepgang hebben. Ik ken genoeg mensen die diepgang hebben en uitgaan. Maar laten we reeel zijn. Een doorsnee bezoeker van bijvoorbeeld een sensation wit hecht meer waarde aan zien en gezien worden en de muziek natuurlijk dan aan een echt diepgaand gesprek.

[Smokin']

madelief21 schreef op 20-08-2007 @ 13:11 :
Vind het eigenlijk wel een bijzonder interessant topic.

Wat is nou eigenlijk oppervlakkigheid? Wanneer is iemand oppervlakkig?
Is het een bewuste keuze of komt het gewoon door je ontwikkeling?
Zijn oppervlakkige mensen gelukkiger dan niet oppervlakkige mensen?


Mijn eigen mening:
1. alleen kunnen functioneren binnen een groep en niet als individualiste.
2. dingen doen omdat andere het doen en niet omdat je het zelf leuk vindt.
3. altijd zeggen dat het goed gaat en dat alles leuk is terwijl je het van binnen heel anders voelt.
4. je best doen om je zwaktes voor de buitenwereld onzichtbaar te maken
5. je beter voordoen dan je bent en jezelf voortdurend over je eigen kunnen / leven verdedigen.
6. geen eigen stijl hebben alles letterlijk van wat er momenteel mode is overnemen.
7. jezelf precies zo gedragen als andere mensen
8. nooit of weinig een eigen mening hebben

Jij slaat de plank mis. Je kan zeer intellectueel en breed geinterresseerd zijn, meedenken met maatschappelijke kwesties en een eigen smaak hebben, maar te onzeker zijn om dit te uiten. Dat zie ik voortdurend. Alleen aan dit soort uiterlijkheden kan je geen oppervlakkigheid afleiden. Voor jou kan iemand zijn diepgang blijkbaar bewijzen door veel zelfvertrouwen te hebben. Verklaar dat eens nader.

[Smokin']

madelief21 schreef op 20-08-2007 @ 13:35 :
Om het even kort te houden. Diepgang zie ik vooral als iets wat te maken heeft met betrokkenheid, interesse en zorg voor andere mensen en de omgeving, een uitgedachte moraal. Dat soort dingen. Of iemand nou tot 6 uur in de korge hangt of niet heeft daar niet zoveel mee te maken. van zulke verschijnselen alleen kan je geen oppervlakkigheid of diepgang afleiden.

Een doorsnee bezoeker van bijvoorbeeld een sensation wit hecht meer waarde aan zien en gezien worden en de muziek natuurlijk dan aan een echt diepgaand gesprek.

Dat wordt vaak gezegt, maar wat voor conclusies trek je daar uit?

[Marcade]

Oppervlakkig ..

.. is dat niet zoiets als dat je bijvoorbeeld vind dat alle meisjes in een internetclan lelijk zijn?

[Yana]

Het klopt inderdaad wat Smokin' (en ook Leonoor) zegt. Diepgang heeft niet per sé te maken met de plaats waar je mensen vindt. Het is niet alsof mensen met diepgang altijd alleen maar diepgaand bezig zijn. Ook is het niet zo dat oppervlakkige mensen nooit (quasi-) diepgaande gesprekken hebben. Echter, over het algemeen genomen vind je minder diepgang in een willekeurige discotheek dan in een willekeurige bibliotheek.

Voor mij heeft diepgang te maken met de wil (de mogelijkheid?) om verder te kijken dan je eigen leefwereld. Dat heeft wel degelijk te maken met het nieuws volgen, maar wil niet zeggen dat je je nooit druk kan maken om een afgebroken nagel. Mensen met diepgang zijn niet per definitie heilige boontjes die het zich altijd maar bekommeren om het leed van de wereld, laten we vooral geen scheiding tussen "goed" en "slecht" maken als het op diepgang en oppervlakkigheid aankomt.

Misschien heeft diepgang ook wel te maken met de mogelijkheid tot relativeren. Ja, het is kut als je net gelakte nagellak er al weer af is, of als dat ene truitje niet meer past. Maar er is méér in de wereld dan alleen dat. De wereld stopt niet bij je eigen beperkte zichtbare omgeving. Voor mij is diepgang gekoppeld aan een bepaald soort "drive". De drive om verder te kijken, te denken. Een zekere mate van zelfreflectie, van nieuwsgierigheid en willen weten hoe en wat. Zo luister ik al sinds mijn 14e naar radio 1 (Met het oog op morgen). Het maakt mij geen beter, mooier, perfecter mens, maar het geeft wél aan dat ik op mijn 14e ándere interesses had dan mijn klasgenootjes die nog net wisten dat er zoiets als "een andere wereld" bestond (even kort door de bocht ). Zij waren in veel mindere mate geïnteresseerd in mensen, maar leken veel meer gevangen te zijn in "de show". Alcohol, relaties, seks, rondscharrelen, muziek, merkkleding, uiterlijk vertoon hielden hen veel meer bezig dan het wereldleed. Ergens is dat misschien ook wel logisch; het zijn pubers en ze ontdekken wie ze zijn. Ik weet dat ik toen ik 12 was en voor het eerst naar de middelbare school ging ook ontzettend veel waarde hechtte aan make up.

Men wordt door schade en schande wijs. Omdat ik er sowieso al nooit echt bij hoorde en ik al gauw een depressie kreeg (13), heeft dat uiterlijke vertoon nooit echt grip op me gekregen. Ik herinner me nog dat ik toentertijd een gesprek had met mijn moeder waarin ik me afvroeg waarom ze toch altijd make-up op moest. Waarom zou ze niet "goed genoeg" zijn als ze geen make-up zou dragen. Ze vond het serieus enorm moeilijk om een dagje zonder rond te lopen, voelde zich kaal en naakt. "Gezien" in haar kwetsbaarheid. Wie heeft bepaald dat we ons moeten opdoffen om gezien te mogen worden? Het is slechts een verhulling van onszelf. Nogmaals, dit alles wil níet zeggen dat ik nooit met make-up op loop, dat ik het niet heerlijk vind om lekker te tutten en het wil zelfs niet zeggen dat ik niet vatbaar ben voor uiterlijk vertoon (ironisch genoeg heb ik namelijk een eetstoornis.) Het wil alleen maar zeggen dat ik wéét dat het maar schijn is. Een illusie die we allemaal in stand houden, waarin we iedere dag met zijn allen weer in meedraaien. De consumptiemaatschappij die maakt dat we maar blijven kopen kopen. Ja, het is leuk om kleding te kopen, maar ik kan het tegenwoordig net zo goed laten hangen. I can't buy happiness. En dat is het enige waar ik nog naar op zoek ben. Dat is voor mij diepgang. Alles wat ik doe staat wil ik in het teken laten staan van (mijn zoektocht naar) innerlijke vrede en geluk. De oppervlakkige dingen kunnen als middel dienen, maar zijn voor mij nooit een doel op zich. Dat is volgens mij de kern: Diepgang kan oppervlakkig lijken (/omvatten), maar echte oppervlakkigheid is nooit diepgaand.

Volgens mij ben ik een beetje van de hak op de tak aan het springen, maar hopelijk is het duidelijk wat ik bedoel

Marcade schreef op 20-08-2007 @ 13:51 :
Oppervlakkig ..

.. is dat niet zoiets als dat je bijvoorbeeld vind dat alle meisjes in een internetclan lelijk zijn?

O jah?

Yana schreef op 20-08-2007 @ 14:11 :
Echter, over het algemeen genomen vind je minder diepgang in een willekeurige discotheek dan in een willekeurige bibliotheek.

Ik kom nooit in een discotheek, maar ik vraag me af of het klopt. Gedeeltelijk natuurlijk wel, een discotheek trekt nu eenmaal een heel ander publiek dan een bibliotheek, maar ik denk dat het ook door de omgeving komt met welke kant van mensen je te maken krijgt. In een discotheek is het door het volume van de muziek vrijwel onmogelijk om een gesprek te voeren, laat staan dat het ook nog echt ergens over gaat. Ook denk ik niet dat de meeste mensen naar een discotheek gaan om een diepgaand gesprek te voeren, ze komen daar met een andere gedachte/reden, vaak juist het tegenovergestelde...juist even lekker 'weg' van alle gesprekken ed.

Andere interesses hebben hangt naar mijn idee niet per definitie samen met diepgang, het kan ook een kwestie van opvoeding of gewoon andere interesses hebben zijn. Ik ben nooit bezig geweest met alcohol, (liefdes)relaties, seks, rondscharrelen, muziek, merkkleding en uiterlijk vertoon...maar ik ken ook mensen die daar wel mee bezig zijn of zijn geweest en die zijn heus niet allemaal vreselijk oppervlakkig oid. En voor sommige mensen zal ik ook oppervlakkig zijn, juist omdat ik niet uitga, muziek, dingen die 'in zijn', want is daar geen aandacht aan besteden/voor hebben ook niet een bepaalde vorm van niet verder kijken?

@Yana: Hoe pas je je standpunt mbt relativeren en het gebeuren mbt uiterlijk vertoon (ondanks dat je weet dat het maar schijn is...want weet bv. je moeder dit niet ook?) in in het jezelf niet oppervlakkig vinden? (Ben daar gewoon benieuwd naar. )

Ik ben het met Yana eens mbt dat de oppervlakkige dingen kunnen als middel dienen, maar zijn geen doel op zich.

[Yana]

Leonoor schreef op 20-08-2007 @ 14:25 :
Ik kom nooit in een discotheek, maar ik vraag me af of het klopt. Gedeeltelijk natuurlijk wel, een discotheek trekt nu eenmaal een heel ander publiek dan een bibliotheek, maar ik denk dat het ook door de omgeving komt met welke kant van mensen je te maken krijgt. In een discotheek is het door het volume van de muziek vrijwel onmogelijk om een gesprek te voeren, laat staan dat het ook nog echt ergens over gaat. Ook denk ik niet dat de meeste mensen naar een discotheek gaan om een diepgaand gesprek te voeren, ze komen daar met een andere gedachte/reden, vaak juist het tegenovergestelde...juist even lekker 'weg' van alle gesprekken ed.

Andere interesses hebben hangt naar mijn idee niet per definitie samen met diepgang, het kan ook een kwestie van opvoeding of gewoon andere interesses hebben zijn. Ik ben nooit bezig geweest met alcohol, (liefdes)relaties, seks, rondscharrelen, muziek, merkkleding en uiterlijk vertoon...maar ik ken ook mensen die daar wel mee bezig zijn of zijn geweest en die zijn heus niet allemaal vreselijk oppervlakkig oid. En voor sommige mensen zal ik ook oppervlakkig zijn, juist omdat ik niet uitga, muziek, dingen die 'in zijn', want is daar geen aandacht aan besteden/voor hebben ook niet een bepaalde vorm van niet verder kijken?

@Yana: Hoe pas je je standpunt mbt relativeren en het gebeuren mbt uiterlijk vertoon (ondanks dat je weet dat het maar schijn is...want weet bv. je moeder dit niet ook?) in in het jezelf niet oppervlakkig vinden? (Ben daar gewoon benieuwd naar. )

Ik ben het met Yana eens mbt dat de oppervlakkige dingen kunnen als middel dienen, maar zijn geen doel op zich.

Dat is wat ik zeg, een discotheek kan mensen met diepgang aantrekken die even niet zo diepgaand bezig zijn, maar even goed mensen die sowieso oppervlakkig zijn. Ik vind overigens dat geen of weinig aandacht hebben voor materiële zaken niet het zelfde is als geen of weinig aandacht hebben voor de mensen daarachter. Dat heeft gewoon met interesse te maken, niet per definitie met diepgang. He, diepgang betekent ook niet dat iedereen hétzelfde interessant hoeft te vinden.

Hm. Dat pas ik er zo in dat ik mijn verstand en gevoel dusdanig van elkaar heb weten los te koppelen, dat ik puur verstandelijk perfect zou weten wat ik moet doen, wat ik wil doen, wie ik wil zijn. Echter, mijn gevoel is daar zo in achtergebleven, dat ik gevoelsmatig misschien wel oppervlakkig ben. (Of, zoals mijn psycholoog dat dan noemde: Ik ben qua denk- en analytisch vermogen een stuk verder dan dat ik in emotioneel opzicht ben. Mijn verstand heeft klappen opgevangen voor mijn gevoel, ik ben gaan rationaliseren en heb mezelf losgekoppeld van mijn gevoel. Op die manier is er een scheefgroei ontstaan tussen mijn verstand en mijn gevoel. Ik ben gevoelsmatig gewoon nog in de "maar ik wil er zo graag bijhoren!" fase, terwijl ik verstandelijk gezien gewoon veel ouder ben.

Dan vraag ik me af: heeft diepgang alleen met verstand te maken?

[Yana]

Leonoor schreef op 20-08-2007 @ 14:36 :
Dan vraag ik me af: heeft diepgang alleen met verstand te maken?

Proef ik daar enige twijfel aan mijn diepgang?

Het heeft waarschijnlijk niet alleen met verstand te maken, maar het feit dat ik gevoelsmatig oppervlakkig ben, maakt me toch ook niet tot een oppervlakkig persoon zolang ik verstandelijk weet dat er meer is? Het betekent alleen dat ik mijn eigen angst nog niet onder controle heb, dat ik me nog te veel laat leiden door de oppervlakkige menigte die ik tegelijkertijd zo verafschuw.

[madelief21]

Ik vind het soms best lastig hetgeen ik bedoel onder woorden te brengen maar ik bedoel dus eigenlijk wat Yana zegt.

Yana schreef op 20-08-2007 @ 14:41 :
Proef ik daar enige twijfel aan mijn diepgang?

(Sorry, maar ik vond de opmerking grappig. )

Maar weet het merendeel van de mensen niet dat er meer is? En zou iedereen die het weet, maar anders handelt, niet hun eigen reden hebben om anders te handelen? En is het merendeel van de mensen dan uiteindelijk toch niet 'niet oppervlakkig'? (Kun je het nog volgen? )

[Yana]

Leonoor schreef op 20-08-2007 @ 14:46 :
(Sorry, maar ik vond de opmerking grappig. )

Maar weet het merendeel van de mensen niet dat er meer is? En zou iedereen die het weet, maar anders handelt, niet hun eigen reden hebben om anders te handelen? En is het merendeel van de mensen dan uiteindelijk toch niet 'niet oppervlakkig'? (Kun je het nog volgen? )

Yana schreef op 19-08-2007 @ 22:04 :
Ik hou mezelf altijd maar voor dat achter alle maskers die ik zie, zoveel mensen zitten die een verhaal te vertellen hebben . Je moet het alleen willen zien- en de ander moet het masker durven af te zetten. Weinigen durven het, ikzelf vaak evenmin. Maar laat je niet moedeloos maken als je om je heen kijkt... Er zijn mensen die verder denken dan het oppervlakkige leven dat zich op dat moment aandient.

Inderdaad. Het merendeel van de mensen is alleen te bang zichzelf te laten zien. Hoewel ik wel denk dat er veel mensen zijn die nog een "blinde vlek" hebben, sommigen (breezah-tienermeisjes) wat groter dan anderen. Maar dat heeft ook met ontwikkeling te maken, denk ik.

[Praganonut]

En wat dan nog: in een discotheek vind je juist weinig diepgang omdat het ook niet de bedoelt is om diepgaande gesprekken te voeren. Ik zie mijzelf echt geen diepzinnige gesprekken met takkeherrie op de achtergrond met een decibel van 2000.
Dus relativeren is zeker nodig. En een bibliotheek is een plek waar je kennis vergaard, waar je dus diepzinniger op een onderwerp op in kan gaan dus dat is logisch.

Daarbij ben jijzelf verantwoordelijk hoe jij je leven wilt indelen.
Dat veel mensen op een makkelijke manier willen leven kan ik eigenlijk alleen maar voorstellen. Het is veilig en als je het wilt kan het je hele leven lang volhouden. dat je daar jezelf moet 'wegvagen' is een tweede. Daar is een duidelijke keuze voor gemaakt. En met een doel: om erbij te horen en zo in stand te kunnen houden.

Een masker dragen dmv make-up is slechts alleen maar voor zelfbescherming. Want dan kan niemand JOU zien. Het wegcijferen van jezelf doe je voor zelfbehoud omdat anders je medemens de grond intrapt dmv kritiek. En aangezien heel veel mensen niet die houvast hebben om er schijt aan te hebben zullen zij daar een aardige deuk van krijgen omdat zij niet weten hoe zij er wel goed mee om moeten gaan.

Individualisering is ook niet alles. Bijverschijnselen van individualisering worden met de dag groter. En de mens kan over het algemeen eenmaal niet alleen functioneren. het is een kudde dier. En diepzinnige gesprekken met jezelf is ook niet alles en ook niet echt bevorderend voor je geestelijke gezondheid.
Dus wat doe je dan: je gaat naar de discotheek, bar of theehuis om gelijkdenkenden te zoeken. Dat zij met z'n allen niet bloedserieus zijn op dat moment: ja, jeetje zeg...

[Luki]

Oppervlakkigheid is niet verder kijken dan je neus lang is.. Sommige mensen kiezen daarvoor, sommige mensen kunnen het niet helpen. (Als ik al 20 jaar vastgeroest ben in een klotebaan zoals vuilnisman, en ik voel me al kut, ga ik niet nog een keer nadenken over de diepere vragen van leven). Sommige mensen zijn gewoon geprogrammeerd en kunnen het niet doorbreken. Maar ik denk dat geloven in je eigen uniekheid wel een gift is. Daar moet je dan ook gebruik van maken..

Praganonut schreef op 20-08-2007 @ 15:01 :
Ik zie mijzelf echt geen diepzinnige gesprekken met takkeherrie op de achtergrond met een decibel van 2000.

Ik weet überhaupt niet of je dan nog ergens toe in staat zou zijn.

[Praganonut]

Leonoor schreef op 20-08-2007 @ 15:06 :
Ik weet überhaupt niet of je dan nog ergens toe in staat zou zijn.

[Yana]

Leonoor schreef op 20-08-2007 @ 15:06 :
Ik weet überhaupt niet of je dan nog ergens toe in staat zou zijn.

He wat een oppervlakkig antwoord

Yana schreef op 20-08-2007 @ 15:09 :
He wat een oppervlakkig antwoord

Het is gebaseerd op kennis, ik kijk namelijk verder dan mijn eigen leefwereld.

[Yana]

Leonoor schreef op 20-08-2007 @ 15:13 :
Het is gebaseerd op kennis, ik kijk namelijk verder dan mijn eigen leefwereld.

Ja, maar je gaat voorbij aan het hele punt dat ze probeert te maken!

Yana schreef op 20-08-2007 @ 15:15 :
Ja, maar je gaat voorbij aan het hele punt dat ze probeert te maken!

Zij is een hij en hij zegt mbt de disco/bieb precies hetzelfde als ik.

[Yana]

Leonoor schreef op 20-08-2007 @ 15:17 :
Zij is een hij en hij zegt mbt de disco/bieb precies hetzelfde als ik.

en als ik!

[Praganonut]

OT please...

[Yana]

Praganonut schreef op 20-08-2007 @ 15:21 :
OT please...

Zeggen dat iemand dezelfde opmerking maakt is behoorlijk OT hoor.

Maar we worden zeker te oppervlakkig hier

Praganonut schreef op 20-08-2007 @ 15:21 :
OT please...

Het is hartstikke ontopic.

Is het niet hèt bewijs dat iedereen oppervlakkig kan doen?

En nu zal ik me weer netjes gedragen.

[Praganonut]

Leonoor schreef op 20-08-2007 @ 15:24 :
Het is hartstikke ontopic.

Is het niet hèt bewijs dat iedereen oppervlakkig kan doen?

En nu zal ik me weer netjes gedragen.

nee, want het niveau daalde per post.

[Yana]

Praganonut schreef op 20-08-2007 @ 15:29 :
nee, want het niveau daalde per post.

Oei. Blijkbaar vind je dat serieuze discussies altijd serieus moeten blijven, dat er geen "vrolijke noot" in mag zitten? Op deze manier halen we gewoon even de druk er wat vanaf. Daar is toch niks mis mee? Dat wil niet zeggen dat we het onderwerp niet serieus nemen, dat we ineens op Onzin zijn beland of dat dit topic gedoemd is gesloten te worden. Het betekent gewoon dat we even wat minder serieus gereageerd hebben, maar nog wel geheel OT. Waarom maak je je daar zo druk over?