@ tumtummetje, ik denk dat je ook van alle drie last kunt hebben ja... zelf had ik last van Cognitieve faalangst en sociale faalangst, maar ik zie niet in waarom je die derde er niet bij zou kunnen hebben.
goed, zoals ik dus zei had ik last van cognitieve faalangst. ik MOEST een goed cijfer halen voor die toets... niet omdat ik onvoldoende stond oid, maar omdat ik van mezelf moest presteren. Eigenlijk iets wat me nooit echt is aangeleerd door mn ouders... ze hebben nooit gezegd van 'je moet een 8 halen want anders...' maar het moest van mezelf. Ook vergeleek ik mezelf met andere mensen uit de klas qua cijfers, en ik kon het niet hebben als iemand een hoger cijfer had, wat nog wel eens voorkwam.
Omdat ik zo zenuwachtig was, niet alleen bij het terugkrijgen van de cijfers, maar ook VOOR het maken van de toets, voelde ik echt mn lichaam een btje shaken, en mn handen sweterig worden. Bovendien nam mn concentratie er juist door af leek wel... Waardoor ik eigenlijk op iedere toets minder presteerde dan dat ik, zonder die druk (die ik mezelf aandeed...) had gekund.
Doordat ik mijn cijfers met anderen ging vergelijken, en zij ook wel hoger hadden dan ik, ging ik me iedere keer, als ik lager had gescoort, minder en minder voelen.. zie je wel, zij heeft een 9 en ik een 7,6... Ik ben gewoon dom, helaas helaas... mn uitstraling ging er ook op achteruit, dat zagen mensen, en ja... brugklas (!!). Zodra men doorhad dat ik (door zoiets onbenulligs als een cijfer nog wel!!) niet goed in mn vel zat, werd ik daar op gepakt.
het begon met vragen 'Wat voor cijfer heb jij? ik heb een 9!' 'oww, heb jij maar een 7,2...' opzich niet zo erg, maar voor mij toen wel. ik ging me meer en meer afsluiten en het getreiter werd erger, ook op mn uiterlijk. In de tweede klas was het zo dat ik OF volkomen genegeerd werd, of juist heel uitdagend gepest. Dan mocht ik de kleedkamer niet in bij gym, totdat de 2e bel ging, en moest ik een briefje halen. uiteindelijk ben ik nog een keer geslagen (na school btw). in de derde klas is het gepest opgehouden. maar toch denk ik dat ik mede doordoor ook een sociale faalangst heb opgebouwd.
Tegenwoordig gaat het, wat dat betreft, goed met me!
ik heb vriendinnen, een leuke vriend, en geen mensen meer die me uitlachen/uitschelden
In het begin geloofde ik neit dat ik vrienden kon hebben, ik wantrouwde het, en dacht dat ze me zo weer zouden laten vallen, maar dat gebeurde niet.
Er bestaan faalangsttrainingen (ik formuleer het verkeerd, het is natuurlijk TEGEN faalangst). je kan het proberen, bij sommigen helpt het, bij anderen niet. Bij mij heeft het toch het meeste geholpen dat ik uiteindelijk vriendinnen kreeg.
Oww, en nog even terugkomend op die Cognitieve faalangst... veel van mn vriendinnen weten het, ze zitten me dan ook niet op te jutten, maar moedigen me juist aan, dat het echt wel gaat lukken enzo, en dat ik niet naar anderen moet kijken en vergelijken (het grootste gedeelte van hen komt immers van het VWO
).
liefs, en Xus Wen