Eetprobleem?

[girl-in-trouble]

G. - schreef op 30-07-2006 @ 18:07 :
Je erkent beter eerst zelf dat je een eetstoornis hebt, ik wéét dat eetstoornissen (zoals de meeste wel denken) niet altijd uit een obsessie voor gewicht voortkomen. 2 jaar geleden deed ik er een op als uiting van een depressie, zelfs al heb ik mezelf altijd te mager gevonden. Misshien is een dokter raadplegen een zeer goed idee, want je wil niét in het ziekenhuis belanden, geloof me. Dan hangt meteen je vuile was buiten en gaat iedereen je bekritiseren, en daar heb je geen nood aan.

Het is echt het laatste wat ik wil, in het ziekenhuis belanden... Ik ga ook naar de dokter, maar ik wil eerst het besluit van mijn vader wat betreft de verzekering afwachten.
Waardoor het bij mij precies gekomen is, weet ik niet. Ik weet alleen dat ik altijd al een obsessie voor cijfers heb gehad...

[girl-in-trouble]

@ Redhair
Ik dacht dat ik ook nog teveel at om opgenomen te worden in een kliniek, want het is echt niet zo dat ik de hele dag rammel van de honger... Ik denk trouwens dat ondergewicht bij mij er een beetje bijhoort, omdat ik dat altijd al heb gehad, het zit in de familie. Maar goed, dat is nog geen excuus om het nog lager dan dat te houden. Ik denk dat ik uiteindelijk met hulp hoogstens op 47 à 48 kilo kan komen, omdat dat mijn natuurlijke gewicht is.

Controle... Ik weet het niet meer. Voor mij is controle in de gaten houden dat het niet verslechterd. Ik kijk op de weegschaal om te voorkomen dat ik weer op zo'n dramatisch laag gewicht kom. En dat iedere dag doen geeft me een gevoel van controle, van zekerheid. Waar ik wel de controle over kwijt ben, is m'n emoties, omdat ik zo dauw depressief ben. Maar dat heeft vooral met m'n thuissituatie te maken omdat ik zo vaak ruzie met m'n moeder heb... Over controle eten heb je wel gelijk. Ik plan meestal de avond van te voren wat ik de volgende dag allemaal eet, maar daar hou ik me nooit aan. Het is altijd een momentopname, mijn gevoel bepaald wat en hoeveel...

Waar ik afgelopen dagen heel erg mee zat, was dat ik met de introductie van school op kamp moet gaan. (Ik wil niet, maar moet gaan an mijn ouders.) Terwijl ik nu al weet dat ik dat eigenlijk niet aan kan. Dan zit ik drie dagen zonder controle en ik ben als de dood hoe ik daar uitkom...

Tot nu toe merk ik niet echt heel veel van bijwerkingen van ondergewicht. Alleen eigenlijk dat het ontzettend lang duurt bij mij voordat een wond stopt met bloeden.
Misschien is het nu maar goed dat ik de pil gebruik, die zorgt dat ik in ieder geval nog (redelijk) regelmatig ongesteld word. Ik ben iedere maand altijd blij als het nog gewoon gebeurd.

Maar goed, ik wacht eerst dat van die verzekering af en mocht ik hem niet krijgen, zeg ik inderdaad niks tegen mijn ouders. 'Gewoon gegaan omdat ik vond dat dat nodig was.' Ik vind ook dat ik recht op privacy heb.

[girl-in-trouble]

Ik had vandaag trouwens geprobeerd om 5 keer op een dag iets te eten en ook meer water te drinken (E&D). De hoeveelheden zijn nog lang niet goed, en ook wat ik gegeten heb niet, maar ik vond het in ieder geval wel een stap in de goede richting.

[Redhair]

Ik snap dat je bang bent voor het introductiekamp, ik denk dat het beste is om er niet te veel over na te denken. Gewoon afwachten, daar zie je wel hoe het gaat. Als je er nu steeds mee bezig bent, fok je jezelf op, word je stressig, gespannen, wat juist weer een verkeerde impact op eten heeft. Bij zo'n kamp doe je van alles, je beweegt veel, er zijn activiteiten, probeer je daar op te richtten.

Er zijn veel bijwerkingen waar je nu niets van merkt, maar later wel merkbaar zullen zijn. Zolang ik de pil slik menstrueer ik ook, dat zegt niets. Het is namelijk iets anders dan de 'natuulijke' menstruatie.

Over je eten van vandaag, nog steeds te weinig vocht. Waarom drink je niet meer water?
Wat ik nu ga zeggen kan misschien hard overkomen, maar die vijf eetmomenten stellen werkelijk niets voor. Dat zijn geen eetmomenten. Alleen het avondeten kan ik een eetmoment noemen, de andere vier zijn pure tussendoortjes. Je put je lichaam totaal uit, hoe kan het in godsnaam voldoende brandstof halen uit 2 lepels cruesli, wat vla en liga's?
Als je met de auto van Groningen naar Maastricht moet, doe je dat toch ook niet met een bijna lege tank?
Gelukkig zie je zelf in dat de hoeveelheden en het voedsel niet goed is.
Het is knap dat je meerdere eetmomenten maakt, probeer het vol te houden stapje voor stapje wat nieuws te proberen, dat zou echt goed zijn!

Je zegt dat je nooit sexy zal kunnen zijn voor jongens, je alles behalve wat ze willen bent.
Meisje, open je ogen. Het is niet alleen uiterlijk. Ik ken ontzettend veel jongens, ga vaak met jongens om. Van al die jongens ken ik er geen een die een meisje met ondergewicht wil. Echt, gozers willen liever iemand met vet op de plekken waar het hoort, met rondingen, dan iemand met uitstekende botten die nauwelijks wil eten.

Sorry als ik fel over kom, ik wil je niet aanvallen, je geen pijn doen. Ik heb zelf tenslotte ook nog een eetstoornis, probeer een beetje uit ervaring te praten. Je mag me altijd pm'en als je vragen hebt, of iets kwijt wilt.

[liek88]

Sherpao schreef op 30-07-2006 @ 21:10 :
Niet zeuren, gewoon eten.

Damn, jij hebt geen idee

[liek88]

heb even alle nieuwe berichtjes gelezen hier...
je had t dr over dat je alleen aankomt bij je benen? vandaag bij de pre-therapiegroep van de eetstoorniskliniek gehoord waar je misschien wat aan hebt: je komt misschien eerst het meest op 1 plek aan maar dit verdeelt zich geleidelijk, dus raakt het wel beter in verhouding.
Goed dat je 5 eetmomenten aan hebt gehouden, maar zoals eerder gezegd; aan de hoeveelheden en de producten moet nog wat gebeuren. maar dat kan natuurlijk ook niet zo 1,2,3 helemaal oke zijn
Ik zie wel vaak in je lijstje dat je sojamelk drinkt... Dit is zó lekker als je brinta er mee klaarmaakt! bovendien is brinta erg voedzaam (pure volkorenvlokken) en ik heb altijd na een bordje brinta een goed gevuld gevoel terwijl het relatief weinig calorien levert! Dus misschien een idee om die paar lepels cruesli 's morgens te vervangen door brinta met sojamelk??? (veel voedzamer) (voor de juiste dikte: 20gr brinta + 150ml sojamelk of 25gr brinta met 200ml sojamelk)

[Marlou]

Ik heb zelf anorexia (gehad) als je contact wilt moet je dat maar even zeggen dan kunnen we mailen/ msn-nen
Liefs Marlou

[Tinkerbellina]

girl-in-trouble schreef op 31-07-2006 @ 01:44 :
Als ik niet op een voor mij te laag gewicht kom, voel ik me redelijk oké, maar ik kan nog steeds niet goed tegen aankomen. Maar het voelt wel beter als het gewicht waar ik vroeger op zat, al was dat maar iets meer dan 2 kilo meer... (en dat was ook ondergewicht, maar dat zit wel een beetje in de familie)
Alleen dat gedoe er omheen maakt me niet gelukkiger. Het schept verplichtingen, zoals 1 keer per dag op de weegschaal staan. (Voorgaande jaren deed ik dat nog veel vaker, maar dat heb ik mezelf gelukkig afgeleerd.)

Uit je eigen problemen, ben je daar op eigen kracht uitgekomen?

Maar je hebt wel gelijk. Een beetje zwaarder zijn betekent niet meteen dat je lelijk bent. Ik vind een vriendin van me er ook goed uitzien. Alleen het probleem bij mij is dat ik alleen maar aankom in mijn benen, terwijl ik mijn buik juist te dun vind...
Het enige is wel dat ik nooit sexy zou kunnen zijn voor jongens. Ik ben alles behalve wat jongens willen...

ik denk nou nog wel veel aan eten, maar ik heb niet meer zo'n obsessie om heel veel af te vallen. ik wil mezelf gewoon accepteren zoals ik ben, misschien 2 of 3 kilo minder. zoals nu: het is vakantie, en dan ga je vaak veel leuke dingen doen. dan stel ik mezelf de keuze dat ik niet kan snoepen en mezelf dat genot ontzeg (en misschien n kilo afschaf), of dat ik lekker kan genieten van mn leven en dat lekkere ijsje wél neem (dan maar op gewicht blijven). anders probeer je om lekker iets per dag te nemen waar niet al te veel calorien in zitten, zoals magere vla van optimel of n mueslireep. dan heb je in ieder geval iets om naar uit te kijken, en het is nog gezond ook.

ik heb gelukkig wel veel steun gehad van mn moeder en vriendinnen, ik kan gelukkig altijd met iemand praten als ik daar behoefte aan heb.

wat maakt t uit als je benen iets dikker worden? eerlijk gezegd heb ik daar nog nooit bij iemand op gelet... praat je eigenlijk met n psycholoog? misschien dat zij je zou kunnen helpen jezelf wat meer te accepteren, en dat je jezelf dan wat aantrekkelijker gaat vinden. waar komt dat gevoel vandaan dat jongens niet naar je kijken? het ligt er natuurlijk ook aan hoe jij de wereld bekijkt: als jij superslecht in je vel zit, en je kijkt heel de dag chagrijnig en depressief, kun je natuurlijk niet verwachten dat mensen met je flirten. maar als je nou jezelf mooi voelt, aardig en leuk voelt zul je merken dat je meer blikken krijgt.

ik hoor het nog wel van je, groetjes

[Tinkerbellina]

k lees trouwens net dat je bang bent voor die introductie, k herken het helemaal van vroeger...
ik vond het ook vreselijk om bv. naar de efteling te gaan, omdat iedereen om je heen dan lekkere vette happen eet en je avondeten waarschijnlijk iets calorierijks wordt. ik kon er s nachts wakker van liggen. of kerstmis, het feest der voedsel, vond ik ook niks: al dat verplichte eten.
ik ben zo ontzettend blij dat die periode over is. ik vind het nu heerlijk om lekker weg te gaan, en ik geniet gewoon van de lekkere dingen die langs mn weg komen. zolang ik niet boven de 60 kg weeg, vind k t best. wat ook n oplossing is, is om het te verdelen: ik doe het meestal zo dat ik door de weeks probeer op te letten op wat ik eet, maar in het weekend mag ik wel lekker veel genieten. dan blijf je meestal wel op gewicht.
ik hoop echt dat het over n tijdje beter met je gaat, want ik weet hoe naar het is om er zo mee bezig te zijn. het obsedeert je leven, en omdat ik zo'n controlfreak ben was dat echt moeilijk. ik wil alles perfect hebben: m'n cijfers op school, mn vrienden, mn conditie en mn uiterlijk. ik probeer gewoon in te zien dat dat niet kan, en dat je soms (ten behoud van jezelf) tevreden moet zijn als iets 'maar' voor 70 of 80 % okee is. succes

[girl-in-trouble]

Redhair schreef op 31-07-2006 @ 02:56 :
Ik snap dat je bang bent voor het introductiekamp, ik denk dat het beste is om er niet te veel over na te denken. Gewoon afwachten, daar zie je wel hoe het gaat. Als je er nu steeds mee bezig bent, fok je jezelf op, word je stressig, gespannen, wat juist weer een verkeerde impact op eten heeft. Bij zo'n kamp doe je van alles, je beweegt veel, er zijn activiteiten, probeer je daar op te richtten.

Er zijn veel bijwerkingen waar je nu niets van merkt, maar later wel merkbaar zullen zijn. Zolang ik de pil slik menstrueer ik ook, dat zegt niets. Het is namelijk iets anders dan de 'natuulijke' menstruatie.

Over je eten van vandaag, nog steeds te weinig vocht. Waarom drink je niet meer water?
Wat ik nu ga zeggen kan misschien hard overkomen, maar die vijf eetmomenten stellen werkelijk niets voor. Dat zijn geen eetmomenten. Alleen het avondeten kan ik een eetmoment noemen, de andere vier zijn pure tussendoortjes. Je put je lichaam totaal uit, hoe kan het in godsnaam voldoende brandstof halen uit 2 lepels cruesli, wat vla en liga's?
Als je met de auto van Groningen naar Maastricht moet, doe je dat toch ook niet met een bijna lege tank?
Gelukkig zie je zelf in dat de hoeveelheden en het voedsel niet goed is.
Het is knap dat je meerdere eetmomenten maakt, probeer het vol te houden stapje voor stapje wat nieuws te proberen, dat zou echt goed zijn!

Je zegt dat je nooit sexy zal kunnen zijn voor jongens, je alles behalve wat ze willen bent.
Meisje, open je ogen. Het is niet alleen uiterlijk. Ik ken ontzettend veel jongens, ga vaak met jongens om. Van al die jongens ken ik er geen een die een meisje met ondergewicht wil. Echt, gozers willen liever iemand met vet op de plekken waar het hoort, met rondingen, dan iemand met uitstekende botten die nauwelijks wil eten.

Sorry als ik fel over kom, ik wil je niet aanvallen, je geen pijn doen. Ik heb zelf tenslotte ook nog een eetstoornis, probeer een beetje uit ervaring te praten. Je mag me altijd pm'en als je vragen hebt, of iets kwijt wilt.

Is goed =) doe ik.

Mmm… dan moet ik toch maar iets beter gaan oppassen… Ik wil echt niet alles voor goed naar de haaien helpen…
Ik dacht dat de hoeveelheid die ik dronk wel redelijk was, maar blijkbaar niet dus… Water bevat misschien geen calorieën, maar het is wel te zien als je ’s avonds op de weegschaal gaat staan zoals ik nu doe. En ik heb altijd al meer op hoeveelheden gelet dan op calorieën.
Ik heb de afgelopen twee dagen die vijf eetmomenten niet meer gehaald (‘k was heel vaak niet thuis), maar ben wel calorierijker gaan eten. (liga’s en zo). Maar morgen ben ik wel de hele dag thuis, dus kan ik het dan opnieuw proberen.
Over dat kamp ben ik nou redelijk rustig. Maar dat komt misschien ook doordat ik een goede en een redelijke dag achter de rug heb. Ik word wel nog steeds misselijk als ik op die site kom, maar goed. Ik moet me inschrijven voor de 14de, dus ik heb nog wel even. Tot die tijd wil ik er proberen niet meer aan te denken.
Over jongens heb je gelijk. Zij willen geen meisje met ondergewicht. Alleen ik weet ook dat ik dat mijn hele leven al heb, en daarom zit dat me niet lekker. Ik heb dan het geluk dat de meesten mij niet zo licht schatten als ik ben, maar dan nog… Ik zal nooit zijn wat jongens willen, dat is mijn bouw ook niet...

[girl-in-trouble]

liek88 schreef op 31-07-2006 @ 18:15 :
heb even alle nieuwe berichtjes gelezen hier...
je had t dr over dat je alleen aankomt bij je benen? vandaag bij de pre-therapiegroep van de eetstoorniskliniek gehoord waar je misschien wat aan hebt: je komt misschien eerst het meest op 1 plek aan maar dit verdeelt zich geleidelijk, dus raakt het wel beter in verhouding.
Goed dat je 5 eetmomenten aan hebt gehouden, maar zoals eerder gezegd; aan de hoeveelheden en de producten moet nog wat gebeuren. maar dat kan natuurlijk ook niet zo 1,2,3 helemaal oke zijn
Ik zie wel vaak in je lijstje dat je sojamelk drinkt... Dit is zó lekker als je brinta er mee klaarmaakt! bovendien is brinta erg voedzaam (pure volkorenvlokken) en ik heb altijd na een bordje brinta een goed gevuld gevoel terwijl het relatief weinig calorien levert! Dus misschien een idee om die paar lepels cruesli 's morgens te vervangen door brinta met sojamelk??? (veel voedzamer) (voor de juiste dikte: 20gr brinta + 150ml sojamelk of 25gr brinta met 200ml sojamelk)

Mmm... het zit alleen een beetje in de familie: Te dun van boven en naar verhouding te dikke benen, dus ik denk niet dat daar veel aan te veranderen is. Ik had het ook toen ik nog iets zwaarder was dan nu...
Morgen ga ik weer die 5 eetmomenten proberen. Nu heb ik weer alle rust om me daarop de focussen (vandaag en gisteren was ik zo goed als de hele dag weg).
Dat van die brinta, thanks voor de tip. Dat wil ik wel eens proberen. We hebben het in huis, dus waarom ook niet? Ik heb het vroeger alleen wel eens met gewone melk gehad en dat vond ik niet lekker, maar dat kwam denk ik omdat ik gewone melk helemaal niet lust.

[girl-in-trouble]

@Tinkerbellina
Dankje =)!
De obsessie om heel veel af te vallen, heb ik gelukkig ook niet meer, maar de cijfers boeien me nog steeds heel erg. Ik ben nu de laatste paar dagen wel iets meer lekkere/ongezondere dingen gaan eten, maar de hoeveelheden zijn nog steeds niet goed. Twee dagen niet thuis zijn, brachten daar geen verbetering in. Ik hoop morgen wel…
Muslierepen hebben we wel in huis, ik geloof niet dat het zoveel uitmaakt of ik nou een liga pak of dat. Ik zou het alleen misschien één keer vaker moeten doen. Optimel en zo dat willen mijn ouders niet kopen omdat ze lightvla maar onzin vinden. Daarom probeer ik om iets vaker soja drink te pakken, heb ik toch die stoffen binnen. Of ik pak sojamelk en doe er 2 theelepels chocoladepoeder in =).
Ik vind het echt heel vervelend als ik weer aankom in mijn benen. Ik heb ze nu net een klein beetje zoals ik dat wil en dat voelt toch beter. We ga ik komend schooljaar proberen of ik eten en sporten beter kan combineren. Dat ik ga trainen onder begeleiding. Misschien kan dat me helpen om wel iets aan te komen, maar niet in mijn benen. Ik loop nog niet bij een psycholoog, maar ga binnenkort wel naar de huisarts om hulp te zoeken. Ik ben nu (op de laatste twee dagen na) meer depressief dan wat anders en zou graag een beetje normale dagen (met meer dan drie uur slaap) willen hebben. Ik hoop dat als dat opgelost is, dat het dan met eten ook weer beter gaat en anders is er vast wel iemand die me daar ook mee kan helpen. Ik ga komend jaar naar de universiteit, dus ik hoop echt dat ik dan lekkerder in mijn vel ga zitten en dat jongens me ook zien staan.
Tijdens dat kamp probeer ik er het beste van te maken, al lijkt het me echt verschrikkelijk om drie dagen geen controle te hebben. Ik heb nog een aantal keer geprobeerd om er onder uit te komen, maar zonder succes. Ik probeer het nu voorlopig even van me af te zetten.

[Redhair]

girl-in-trouble schreef op 03-08-2006 @ 00:46 :
Is goed =) doe ik.

Mmm… dan moet ik toch maar iets beter gaan oppassen… Ik wil echt niet alles voor goed naar de haaien helpen…
Ik dacht dat de hoeveelheid die ik dronk wel redelijk was, maar blijkbaar niet dus… Water bevat misschien geen calorieën, maar het is wel te zien als je ’s avonds op de weegschaal gaat staan zoals ik nu doe. En ik heb altijd al meer op hoeveelheden gelet dan op calorieën.
Ik heb de afgelopen twee dagen die vijf eetmomenten niet meer gehaald (‘k was heel vaak niet thuis), maar ben wel calorierijker gaan eten. (liga’s en zo). Maar morgen ben ik wel de hele dag thuis, dus kan ik het dan opnieuw proberen.
Over dat kamp ben ik nou redelijk rustig. Maar dat komt misschien ook doordat ik een goede en een redelijke dag achter de rug heb. Ik word wel nog steeds misselijk als ik op die site kom, maar goed. Ik moet me inschrijven voor de 14de, dus ik heb nog wel even. Tot die tijd wil ik er proberen niet meer aan te denken.
Over jongens heb je gelijk. Zij willen geen meisje met ondergewicht. Alleen ik weet ook dat ik dat mijn hele leven al heb, en daarom zit dat me niet lekker. Ik heb dan het geluk dat de meesten mij niet zo licht schatten als ik ben, maar dan nog… Ik zal nooit zijn wat jongens willen, dat is mijn bouw ook niet...

Water zie je inderdaad op de weegschaal, maar wat ik eerder al zei, het wordt niet opgeslagen als vet. Je verliest en verbruikt het weer. Water heb je echt nodig.
Goed dat je morgen weer wilt proberen die vijf eetmomenten te halen, zolang je beseft dat het goed voor je is en je het blijft proberen, is het niet erg als het een dag niet lukt. Je zegt dat je calorierijker at, dat is ook heel goed! Heb je geprobeerd 's ochtends wat meer te eten dan 2 lepels cruesli?
Als dat niet zo is, is dat niet heel erg, je moet alles stapje voor stapje doen, maar onthou wel dat ontbijt echt het belangrijkste is.

Probeer minder negatief te denken over wat jongens willen. Ondergewicht door een slanke bouw vinden genoeg jongens niet erg, maar ondergewicht door een eetstoornis, dat hoeft bijna geen jongen. Nooit zijn wat jongens willen, hoe weet je dat? Niet elke jongen wil hetzelfde. Echt, meisje, het draait niet alleen om uiterlijk. Tuurlijk, je krijgt een eerste indruk door het uiterlijk, maar ook door de uitstraling. Daarom is professionele hulp bijna noodzakelijk. Misschien kan je in je eentje weer een normaal eetpatroon krijgen, de oorzaak van de eetstoornis is nog niet opgelost. Geen zelfvertrouwen, onzekerheid, dingen die bij jou de oorzaak lijken te zijn. De kans is groot dat je dat ook uitstraalt.
Al kan je misschien wel heel goed toneelspelen. Ik lijk altijd heel zeker van mezelf, vol met zelfvertrouwen, ik zeg wat ik vind, kom duidelijk uit voor mijn mening. Misschien kom ik soms zelfs een tikkeltje arrogant over. Met die uitstraling krijg ik veel meer aandacht dan een aantal jaren geleden, toen ik het tegenover gestelde uitstraalde.
Het is allemaal nep van mij, maar ik bereik er wel meer mee.

[Tinkerbellina]

k ga ook naar een introductieweek
ik ga naar de UIT in Utrecht, en jij?

[girl-in-trouble]

Tinkerbellina schreef op 04-08-2006 @ 18:45 :
k ga ook naar een introductieweek
ik ga naar de UIT in Utrecht, en jij?

Naar die van de RU Nijmegen.
Maar 't is nu een beetje tegenstrijdig. Ik ga daar heen, maar volgens mijn vader mag ik altijd naar huis gaan en mag ik daar beslissen of ik alsnog niet meega op kamp. (Daar maak ik uit op dat hij het me niet verplicht.) maar m'n moeder wil per se dat ik ga. Ik heb er een hele discussie over gehad, maar nu weet ik nog niks... Het is mam's woord tegen dat van mij. M'n pa houdt zich erbuiten.

[girl-in-trouble]

Redhair schreef op 03-08-2006 @ 01:28 :
Water zie je inderdaad op de weegschaal, maar wat ik eerder al zei, het wordt niet opgeslagen als vet. Je verliest en verbruikt het weer. Water heb je echt nodig.
Goed dat je morgen weer wilt proberen die vijf eetmomenten te halen, zolang je beseft dat het goed voor je is en je het blijft proberen, is het niet erg als het een dag niet lukt. Je zegt dat je calorierijker at, dat is ook heel goed! Heb je geprobeerd 's ochtends wat meer te eten dan 2 lepels cruesli?
Als dat niet zo is, is dat niet heel erg, je moet alles stapje voor stapje doen, maar onthou wel dat ontbijt echt het belangrijkste is.

Probeer minder negatief te denken over wat jongens willen. Ondergewicht door een slanke bouw vinden genoeg jongens niet erg, maar ondergewicht door een eetstoornis, dat hoeft bijna geen jongen. Nooit zijn wat jongens willen, hoe weet je dat? Niet elke jongen wil hetzelfde. Echt, meisje, het draait niet alleen om uiterlijk. Tuurlijk, je krijgt een eerste indruk door het uiterlijk, maar ook door de uitstraling. Daarom is professionele hulp bijna noodzakelijk. Misschien kan je in je eentje weer een normaal eetpatroon krijgen, de oorzaak van de eetstoornis is nog niet opgelost. Geen zelfvertrouwen, onzekerheid, dingen die bij jou de oorzaak lijken te zijn. De kans is groot dat je dat ook uitstraalt.
Al kan je misschien wel heel goed toneelspelen. Ik lijk altijd heel zeker van mezelf, vol met zelfvertrouwen, ik zeg wat ik vind, kom duidelijk uit voor mijn mening. Misschien kom ik soms zelfs een tikkeltje arrogant over. Met die uitstraling krijg ik veel meer aandacht dan een aantal jaren geleden, toen ik het tegenover gestelde uitstraalde.
Het is allemaal nep van mij, maar ik bereik er wel meer mee.

Ik heb vandaag en gisteren geprobeerd om meer te eten. Gisteren vond ik niet zo succesvol, maar vandaag is wel aardig. Ik heb die vijf eetmomenten weer gehaald en eet nog steeds even calorierijk volgens mij (zie E&D). Misschien zelfs iets meer calorieën dan voorheen, maar dat boeit me niet echt. Ik denk alleen dat de hoeveelheden nog niet al te geweldig zijn. Het ontbijt blijft moeilijk omdat ik ’s ochtends nauwelijks iets wegkrijg. Ik heb zelf een hele tijd gehad dat ik nooit ontbeet, daar ben ik gelukkig van af en pak nu een klein beetje.
Om dat komend weekend vol te houden, wordt een beetje moeilijk. In het weekend is het een zootje ongeregeld. Ik sta altijd laat op en ik moet meer ongezonde dingen eten, waardoor ik weer ga compenseren. Maybe maandag t/m vrijdag proberen… Al zal dat heel moeilijk worden omdat ik volgende dinsdag ga zwemmen (terwijl ik nu al vind dat ik teveel weeg) en volgende week zaterdag samen met een vriendin onze verjaardag vier. Stiekem hoop ik toch dat ik voor die zaterdag 0,9 kilo afgevallen ben…

Ik dacht dat jongens mij nooit leuk zouden vinden omdat ik zelf vind dat ik niet vrouwelijk ben. Ik heb geen kont, heb geen borsten (geërfd van m’n moeder) en dat is meestal wat jongens mooi vinden aan een meisje. En al zou ik aankomen, terug op mijn oude gewicht, dan heb ik dat nog niet.
Uitstraling zal ik inderdaad wel eens kunnen missen. De laatste maanden op school was ik depressief, en dat was niet voor 100% te verbergen. Als je het vertrouwen hebt dat er niks fout kan gaan, kun je de hele wereld aan. (Dat had ik ook een hele periode gehad, alleen vonden sommige leraren me toen irritant.)

Maar oké, als ik naar de huisarts ga (waarschijnlijk in september omdat ik eerst zwemmen, verjaardag (vrienden), bioscoop, verjaardag (thuis) en introductie (20 t/m 29 augustus) heb), ga ik daar ook vooral heen voor depressie, want ik denk dat mijn probleem met eten ook voor een groot deel daar ligt…

[Yana]

He lieve Girl-in-trouble,

Ik wilde je graag even het volgende meegeven:

Kijk eens rond. Probeer eens objectief rond te kijken. Heb je wel eens gezien hoeveel mensen er rondlopen die niet graatmager, maar wel dolgelukkig zijn? En heb jij wel eens meisjes gezien, die graatmager zijn en een verschrikkelijk verdrietig gezichtje hebben? Ik wel. En dan denk ik.. "Daar gaat weer zo'n meisje, dat haar leven laat leiden door uiterlijk. Door wat zij denkt dat "de omgeving" van haar wil." En dan herken ik me in haar, en tegelijkertijd wil ik niet dat graatmagere meisje zijn, maar dat gelukkige, normaal slanke meisje. Met wie denk jij dat "de mensen" liever willen omgaan? Dat is niet dat magere, verdrietige meisje dat haar hele leven laat beheersen door eten en niet eten. Je uitstraling bepaalt veel. En wat je uitstraalt, trek je aan. Als jij zelfvertrouwen uitstraalt, zal je een lieve jongen krijgen die ziet dat jij trots bent op jezelf. En hij zal trots zijn op jou en zielsveel van je houden. Hou jij minder van hem wanneer hij een vetrolletje heeft, als hij verder de liefste van de wereld is? Hou jij méér van hem als hij dat rolletje niet heeft? Waarschijnlijk gaat jouw liefde voor hem niet zitten in een rolletje vet.

Natuurlijk zijn er mensen die je niet mooi zullen vinden. Die je misschien wel kwetsen met hun opmerkingen over jouw uiterlijk. De vraag is of jij je met zulke mensen wil omringen. Het gaat om jouw geluk, jouw leven. Jouw gezondheid. Ben trots op wie jij bent, en heb vertrouwen in jezelf. Je bent uniek zoals je bent en prima zoals je bent, wat anderen daar ook over zeggen. De wil om gezond te eten, ik hoop dat je die in jezelf kan terugvinden. En dat je het dan aandurft om voor jezelf te kiezen. Eet geen vijf "eetmomenten" voor ons. Doe het voor jezelf, omdat je het jezelf waard vindt om gezond en gelukkig door het leven te gaan. Ik vind het je in ieder geval wel waard.

Succes ,

Yana.

[ikkuh15]

Yana schreef op 05-08-2006 @ 16:06 :
He lieve Girl-in-trouble,

Ik wilde je graag even het volgende meegeven:

Kijk eens rond. Probeer eens objectief rond te kijken. Heb je wel eens gezien hoeveel mensen er rondlopen die niet graatmager, maar wel dolgelukkig zijn? En heb jij wel eens meisjes gezien, die graatmager zijn en een verschrikkelijk verdrietig gezichtje hebben? Ik wel. En dan denk ik.. "Daar gaat weer zo'n meisje, dat haar leven laat leiden door uiterlijk. Door wat zij denkt dat "de omgeving" van haar wil." En dan herken ik me in haar, en tegelijkertijd wil ik niet dat graatmagere meisje zijn, maar dat gelukkige, normaal slanke meisje. Met wie denk jij dat "de mensen" liever willen omgaan? Dat is niet dat magere, verdrietige meisje dat haar hele leven laat beheersen door eten en niet eten. Je uitstraling bepaalt veel. En wat je uitstraalt, trek je aan. Als jij zelfvertrouwen uitstraalt, zal je een lieve jongen krijgen die ziet dat jij trots bent op jezelf. En hij zal trots zijn op jou en zielsveel van je houden. Hou jij minder van hem wanneer hij een vetrolletje heeft, als hij verder de liefste van de wereld is? Hou jij méér van hem als hij dat rolletje niet heeft? Waarschijnlijk gaat jouw liefde voor hem niet zitten in een rolletje vet.

Natuurlijk zijn er mensen die je niet mooi zullen vinden. Die je misschien wel kwetsen met hun opmerkingen over jouw uiterlijk. De vraag is of jij je met zulke mensen wil omringen. Het gaat om jouw geluk, jouw leven. Jouw gezondheid. Ben trots op wie jij bent, en heb vertrouwen in jezelf. Je bent uniek zoals je bent en prima zoals je bent, wat anderen daar ook over zeggen. De wil om gezond te eten, ik hoop dat je die in jezelf kan terugvinden. En dat je het dan aandurft om voor jezelf te kiezen. Eet geen vijf "eetmomenten" voor ons. Doe het voor jezelf, omdat je het jezelf waard vindt om gezond en gelukkig door het leven te gaan. Ik vind het je in ieder geval wel waard.

Succes ,

Yana.

Wat mooi en goed gezegd!!
Het is idd helemaal waar!

[sgaapje]

Welke opleiding ga je doen? Ik ben namelijk mentormama bij psychologie in Nijmegen. Ik wil je niet ontmoedigen, maar tel bij die introductie doordeweeks ook maar op veel etentjes samen met je mentorgroepje, je bent in principe de hele middag en avond (soms ook ochtend en nacht) bij je mentorgroepje, en zij zullen wel honger hebben. Mijn tip voor tijdens de intro: doe vrolijk mee met dingen, probeer zelfvertrouwen uit te stralen en richt je op het maken van vrienden, dat doet iedereen en als je op dat gebied niet buiten de boot valt zullen ze zich misschien helemaal niet focussen op jouw eetgedrag.
Als je wilt zou je een mentor in kunnen lichten van je problemen, die kan dan er misschien op letten dat niemand je gaat dwingen om bepaalde dingen te doen/eten en rekening houden met je, maar ik denk dat dat waarschijnlijk een (te) grote stap is.
Echt, het zou zo jammer zijn om je intro en het intro kamp te missen omdat je bang bent voor het eten. Het geeft echt een lekker gevoel om aan een opleiding te beginnen waar je al wat mensen kent.

Ik hoop echt dat je lekkerder in je vel gaat zitten, want je 'depressie' lijkt me een grote oorzaak van veel dingen. Maar als je naar de dokter gaat, zeg wel erbij dat je eetproblemen hebt en richt je niet alleen op de depressie. Je zult namelijk op beide gebieden hulp nodig hebben.

En natuurlijk kunnen jongens je wel leuk vinden, er zijn er zat die je zullen accepteren zoals je bent. Maar je hebt wel meer zelfvertrouwen nodig! (en zelfvertrouwen kun je in éérste instantie faken, dat heb ik ook gedaan, maar als je dan merkt dat het werkt ga je ook echt meer zelfvertrouwen krijgen)

[girl-in-trouble]

Yana schreef op 05-08-2006 @ 16:06 :
He lieve Girl-in-trouble,

Ik wilde je graag even het volgende meegeven:

Kijk eens rond. Probeer eens objectief rond te kijken. Heb je wel eens gezien hoeveel mensen er rondlopen die niet graatmager, maar wel dolgelukkig zijn? En heb jij wel eens meisjes gezien, die graatmager zijn en een verschrikkelijk verdrietig gezichtje hebben? Ik wel. En dan denk ik.. "Daar gaat weer zo'n meisje, dat haar leven laat leiden door uiterlijk. Door wat zij denkt dat "de omgeving" van haar wil." En dan herken ik me in haar, en tegelijkertijd wil ik niet dat graatmagere meisje zijn, maar dat gelukkige, normaal slanke meisje. Met wie denk jij dat "de mensen" liever willen omgaan? Dat is niet dat magere, verdrietige meisje dat haar hele leven laat beheersen door eten en niet eten. Je uitstraling bepaalt veel. En wat je uitstraalt, trek je aan. Als jij zelfvertrouwen uitstraalt, zal je een lieve jongen krijgen die ziet dat jij trots bent op jezelf. En hij zal trots zijn op jou en zielsveel van je houden. Hou jij minder van hem wanneer hij een vetrolletje heeft, als hij verder de liefste van de wereld is? Hou jij méér van hem als hij dat rolletje niet heeft? Waarschijnlijk gaat jouw liefde voor hem niet zitten in een rolletje vet.

Natuurlijk zijn er mensen die je niet mooi zullen vinden. Die je misschien wel kwetsen met hun opmerkingen over jouw uiterlijk. De vraag is of jij je met zulke mensen wil omringen. Het gaat om jouw geluk, jouw leven. Jouw gezondheid. Ben trots op wie jij bent, en heb vertrouwen in jezelf. Je bent uniek zoals je bent en prima zoals je bent, wat anderen daar ook over zeggen. De wil om gezond te eten, ik hoop dat je die in jezelf kan terugvinden. En dat je het dan aandurft om voor jezelf te kiezen. Eet geen vijf "eetmomenten" voor ons. Doe het voor jezelf, omdat je het jezelf waard vindt om gezond en gelukkig door het leven te gaan. Ik vind het je in ieder geval wel waard.

Succes ,

Yana.

Hey Yana.

Dankje =).
Als je echt heel dun bent, ben je meestal ook niet gelukkig. Ik ben ook een tijdje echt veel te licht geweest en dat voelde echt verschrikkelijk. Maar dat ben ik gelukkig wel aangekomen, waardoor ik nu niet zo heel veel meer te licht ben (nu nog 3 kilo, maar als ik 19 word 7 kilo). Maar goed, ik ben niet echt graatmager en dat is maar goed ook. Mijn ouders en familie vinden me er juist goed uitzien, maar zei denken dan ook dat ik iets meer dan twee kilo zwaarder ben dan nu.
Ik zou een jongen echt niet afwijzen als die toevallig een vetrolletje heeft (ik denk dat iedereen dat wel heeft). Dat maakt me echt niet uit. Het gaat er vooral om hoe hij is (innerlijk).
Er zullen er genoeg zijn die mijn uiterlijk maar niets vinden, ik kijk er niet eens meer van op. Onbekenden hebben inderdaad wel eens kwetsende opmerkingen naar me gemaakt, maar ik wist toen niet in hoeverre ik die serieus moest nemen (omdat het toen juist weer redelijk met me ging). Later ben ik wel meer gaan twijfelen.
Ik hoop dat ik toch iets zekerder van m’n zaken kan worden, maar ik ga in september dan ook naar de huisarts. Die verzekering krijg ik pas vanaf januari, maar ik heb m’n vader vandaag gezegd dat ik echt niet nog vier maanden wil wachten. Hij zei dat hij me niet tegen zou houden om eerder te gaan (al weet hij maar half waarom, maar oké). Gelukkig maar, dat geeft me toch al iets meer vertrouwen.
Ik heb die vijf eetmomenten (vandaag weer gelukt) in de hoop dat ik dan zelf ook het idee krijg dat ik m’n best doe en het er niet bij laat zitten. Het voelt misschien wel goed als je weinig eet op een dag, maar tegelijkertijd ook slecht omdat je weet hoe fout je bezig bent en dat je op deze manier alles aan het verknallen bent…

[girl-in-trouble]

sgaapje schreef op 05-08-2006 @ 17:49 :
Welke opleiding ga je doen? Ik ben namelijk mentormama bij psychologie in Nijmegen. Ik wil je niet ontmoedigen, maar tel bij die introductie doordeweeks ook maar op veel etentjes samen met je mentorgroepje, je bent in principe de hele middag en avond (soms ook ochtend en nacht) bij je mentorgroepje, en zij zullen wel honger hebben. Mijn tip voor tijdens de intro: doe vrolijk mee met dingen, probeer zelfvertrouwen uit te stralen en richt je op het maken van vrienden, dat doet iedereen en als je op dat gebied niet buiten de boot valt zullen ze zich misschien helemaal niet focussen op jouw eetgedrag.
Als je wilt zou je een mentor in kunnen lichten van je problemen, die kan dan er misschien op letten dat niemand je gaat dwingen om bepaalde dingen te doen/eten en rekening houden met je, maar ik denk dat dat waarschijnlijk een (te) grote stap is.
Echt, het zou zo jammer zijn om je intro en het intro kamp te missen omdat je bang bent voor het eten. Het geeft echt een lekker gevoel om aan een opleiding te beginnen waar je al wat mensen kent.

Ik hoop echt dat je lekkerder in je vel gaat zitten, want je 'depressie' lijkt me een grote oorzaak van veel dingen. Maar als je naar de dokter gaat, zeg wel erbij dat je eetproblemen hebt en richt je niet alleen op de depressie. Je zult namelijk op beide gebieden hulp nodig hebben.

En natuurlijk kunnen jongens je wel leuk vinden, er zijn er zat die je zullen accepteren zoals je bent. Maar je hebt wel meer zelfvertrouwen nodig! (en zelfvertrouwen kun je in éérste instantie faken, dat heb ik ook gedaan, maar als je dan merkt dat het werkt ga je ook echt meer zelfvertrouwen krijgen)

Leuk! Ik zit ook bij psychologie in Nijmegen =). Ik heb me al opgegeven voor die introductie…
Maar de hele middag en avond? ’t Was toch zo dat je altijd naar huis mag gaan? Als je zegt dat je bijv. niet naar een feest gaat, kun je ’s middags toch al naar huis? En ’s avonds kan ik ook niet tot heel laat blijven, omdat ik ook weer opgehaald moet worden door mijn vader (en die moet de ochtend daarop weer naar zijn werk). Als het de bedoeling is dat ik daar vaak moet eten, krijg ik het daar waarschijnlijk heel moeilijk. Ik ben echt heel slecht met eten in een groep en krijg dan vaak helemaal niks meer weg =(… Maar ik zal er alles aan doen om dat niet op te laten vallen. Want ik denk wel dat als ze erachter komen, ze al meteen een hele andere (negatieve) kijk op me hebben en zo wil ik het nieuwe schooljaar niet beginnen. Ik denk dat het daarom beter is om het echt voor iedereen geheim te houden. (Dadelijk kijken ze nog raar op. Ik wil niet dat ze denken: ‘Wie gaat er nu psychologie studeren als je zelf al in de problemen zit?’ Mijn reden daarvoor is dat ik zo graag anderen wil helpen (dat wil ik al een hele tijd) en hoop te kunnen voorkomen dat anderen dezelfde fouten maken als ik gedaan heb. Dat lijkt me mooi om te doen/kunnen.)
Maar naar de meeste onderdelen ga ik dus wel toe, alleen dat kamp denk ik niet. Dat kán ik gewoon niet aan. Mijn probleem ligt dan niet alleen bij het eten, maar ook als ik daar blijf slapen, dat ik mezelf niet kan controleren. En ik wil eigenlijk niet voor verrassingen komen te staan. De introductie moet wel heel goed verlopen, wil ik overtuigd zijn om naar dat kamp te gaan…

Ik hoop ook dat het snel beter zal gaan, maar daar kan ik pas vanaf september echt aan gaan werken. Tot die tijd heb ik het nog heel druk met alles. Maar ik kijk wel hoe ik dat ga aanpakken. Mijn vriendin wil me helpen om alles op een rijtje te krijgen en dan zie ik wel hoe het zal gaan. Ik hoop dat ik dan iets meer zelfvertrouwen kan winnen. Net als dat ik hoop dat in de tijd tot aan de introductie een beetje goed doorkom…

[sgaapje]

girl-in-trouble schreef op 05-08-2006 @ 22:19 :
Leuk! Ik zit ook bij psychologie in Nijmegen =). Ik heb me al opgegeven voor die introductie…
Maar de hele middag en avond? ’t Was toch zo dat je altijd naar huis mag gaan? Als je zegt dat je bijv. niet naar een feest gaat, kun je ’s middags toch al naar huis? En ’s avonds kan ik ook niet tot heel laat blijven, omdat ik ook weer opgehaald moet worden door mijn vader (en die moet de ochtend daarop weer naar zijn werk). Als het de bedoeling is dat ik daar vaak moet eten, krijg ik het daar waarschijnlijk heel moeilijk. Ik ben echt heel slecht met eten in een groep en krijg dan vaak helemaal niks meer weg =(… Maar ik zal er alles aan doen om dat niet op te laten vallen. Want ik denk wel dat als ze erachter komen, ze al meteen een hele andere (negatieve) kijk op me hebben en zo wil ik het nieuwe schooljaar niet beginnen. Ik denk dat het daarom beter is om het echt voor iedereen geheim te houden. (Dadelijk kijken ze nog raar op. Ik wil niet dat ze denken: ‘Wie gaat er nu psychologie studeren als je zelf al in de problemen zit?’ Mijn reden daarvoor is dat ik zo graag anderen wil helpen (dat wil ik al een hele tijd) en hoop te kunnen voorkomen dat anderen dezelfde fouten maken als ik gedaan heb. Dat lijkt me mooi om te doen/kunnen.)
Maar naar de meeste onderdelen ga ik dus wel toe, alleen dat kamp denk ik niet. Dat kán ik gewoon niet aan. Mijn probleem ligt dan niet alleen bij het eten, maar ook als ik daar blijf slapen, dat ik mezelf niet kan controleren. En ik wil eigenlijk niet voor verrassingen komen te staan. De introductie moet wel heel goed verlopen, wil ik overtuigd zijn om naar dat kamp te gaan…

Ik hoop ook dat het snel beter zal gaan, maar daar kan ik pas vanaf september echt aan gaan werken. Tot die tijd heb ik het nog heel druk met alles. Maar ik kijk wel hoe ik dat ga aanpakken. Mijn vriendin wil me helpen om alles op een rijtje te krijgen en dan zie ik wel hoe het zal gaan. Ik hoop dat ik dan iets meer zelfvertrouwen kan winnen. Net als dat ik hoop dat in de tijd tot aan de introductie een beetje goed doorkom…

Hihi, misschien ben je dan wel een mentorkindje van mij.

Tuurlijk kun je programmadelen missen en mag je altijd naar huis gaan. Niets moet, alles mag! Het is alleen een beetje jammer als je iedere keer op tijd naar huis gaat, want dan heb je grotere kans dat je buiten het groepje valt omdat je veel mist (wat natuurlijk niet wil zeggen dat je er geen super goede vriend(inn)en aan over kunt houden).

En als iemand toch achter je eetproblemen komt, lijkt me dat geen ramp. Diegene zal daarna misschien anders tegen je aankijken dan vantevoren, maar dat houdt niet in dat dat op een negatieve manier is.

Geloof me, niemand die denkt ‘Wie gaat er nu psychologie studeren als je zelf al in de problemen zit?’ Genoeg psychologie studenten hebben problemen en studeren het om zichzelf beter te kunnen begrijpen en anderen te kunnen behoeden van de fouten die ze zelf gemaakt hebben (tenminste, mijn ouders zeggen altijd dat alle psychologie studenten zelf gek zijn ). Ook lijkt het me wel mooi om later mensen te kunnen helpen die dezelfde problemen hebben als die je zelf gehad hebt; omdat je het dan zelf ook mee hebt gemaakt sta je al veel dichter bij zo'n persoon en kun je je beter inleven dan een psycholoog die het ziektebeeld alleen maar uit de boeken kent.

Ik vind het wel echt goed van je dat je hulp gaat zoeken, ook al is de verzekering nog niet ideaal. En ik hoop dat die vriendin je tot die tijd genoeg steun en hulp biedt! Succes iig!

[girl-in-trouble]

Lijkt me wel grappig als dat zo uitkomt =).
Ik wil wel zoveel mogelijk meedoen met de programmaonderdelen, maar ik kan het niet te laat maken omdat ik ook weer opgehaald moet worden. De bussen rijden vanaf 18:00 niet meer terug… Maar ik hoop wel dat ik daar iemand tegenkom met wie ik goed op kan schieten, want een heel jaar er alleen voor staan, lijkt me ook verschrikkelijk.

Ik hoop inderdaad dat ze daar niet raar opkijken van mijn eetpatroon. Het is niet iets wat ik van de ene op de andere dag kan veranderen. Dat zal waarschijnlijk nog wel een hele tijd duren.

Maar over psychologie, dat ik hoop inderdaad dat ik na een tijdje min of meer mezelf kan verklaren, waarom ik bepaalde dingen doe. Maar oké, ik ben blij dat meerderen om die reden voor psychologie kiezen, dat is al een hele geruststelling.
M’n vriendin zei het ook al: Omdat ik op dit moment veel verschillende soorten problemen heb (eten, depressie, snijden), dat ik dan later anderen ook beter zou kunnen begrijpen. Ik wilde dat eerst niet geloven, maar nu jij het ook zegt… Ik moet het nog zien, maar hoop dat het waar is.

Hulp zoeken… ik denk dat ik gewoon niet anders kan. Het begint allemaal een beetje uit de hand te lopen. Ik heb gisteren tegen mijn vader gezegd dat ik echt niet nog 4 maanden wil wachten totdat het januari is. En dat vond hij goed. Hij zei dat ik maar naar de huisarts moest gaan als ik het niet vertrouwde. Dat ga ik dus ook zeker doen.

[girl-in-trouble]

Vandaag was echt een drama wat eten betreft. Over zo'n 11 uur ga ik zwemmen met mijn vriendin en ik maakte me grote zorgen over of ik zo wel kon verschijnen. Ik wilde eigenlijk 0,6 kilo afvallen in de hoop me beter te voelen. Gisteravond had ik alles gepland en wist dus dat ik vandaag slecht zou gaan eten.
Dat heb ik uiteindelijk ook gedaan. Het was zegmaar net genoeg om overeind te blijven als je ook nog de hele dag werkt. Maar het is absoluut niets om trots op te zijn, want ik heb me de hele dag zwak gevoeld.
En wat ik nog het allerergste vind: Dan eet je weinig, traint naast je werk ook nog, val je slechts 0,1 kilo af... Waar doe je het dan nog voor?! Daar baal ik echt van. De hele dag wist ik dat ik slecht bezig was, en nu het ook nog geen goed resultaat heeft, voel ik me echt schuldig dat ik dat gedaan had

Maar ja nu morgen tegen de middag... Ik moet wel gaan zwemmen met het idee dat ik teveel weeg en met een schuldgevoel over vandaag...

[liek88]

Klote van gister joh
het is wel lastig dat je je zoveel van die weegschaal aantrekt en het getal wat daarop staat. je gewicht is van zoveel factoren afhankelijk. Ik weet ook niet hoe vaak je je weegt, maar als je bv nu elke morgen weegt, probeer het eens om de dag te doen. je hoeft het natuurlijk niet helemaal te laten maar misschien geeft dit iets meer rust in je hoofd

[G. -]

girl-in-trouble schreef op 31-07-2006 @ 01:49 :
Het is echt het laatste wat ik wil, in het ziekenhuis belanden... Ik ga ook naar de dokter, maar ik wil eerst het besluit van mijn vader wat betreft de verzekering afwachten.
Waardoor het bij mij precies gekomen is, weet ik niet. Ik weet alleen dat ik altijd al een obsessie voor cijfers heb gehad...

Wat bij jou nu ook zal opspelen is het jojo-effect, jouw lichaam denkt nu dat je in wintertijd bent en neemt dus al je reserves af, en ook wat van jouw spieren, zodat je minder stoffen nodig hebt, je zal je ook wel futloos voelen meestal. Als je nu in 1 keer meer gaat eten, zal jouw lichaam geen vetten meer afvoeren, maar zal deze opslaan voor tegen de tijd dat je niet meer of weinig zal eten..Dus dan heb je weinig spieren en erg veel vet, dat wil je natuurlijk ook niet..Wat jij moet doen is goed eten en veel koolhydraten opnemen (dus volkorenpasta enzo eten) en erbij nog eens sporten ook.

[girl-in-trouble]

liek88 schreef op 08-08-2006 @ 08:15 :
Klote van gister joh
het is wel lastig dat je je zoveel van die weegschaal aantrekt en het getal wat daarop staat. je gewicht is van zoveel factoren afhankelijk. Ik weet ook niet hoe vaak je je weegt, maar als je bv nu elke morgen weegt, probeer het eens om de dag te doen. je hoeft het natuurlijk niet helemaal te laten maar misschien geeft dit iets meer rust in je hoofd

Gisteren was een drama, maar vandaag gelukkig beter =).
Ik weeg meestal alleen 's avonds tegen een uur of twaalf (nog niet zo lang geleden meerdere keren op een dag), maar wel iedere dag. Ik ben er zowat verslaafd aan, 'k heb geen rust als ik dat niet doe. Dan zie ik in de spiegel van alles en nog wat en dingen die achteraf niet kloppen.
Maar van zaterdag op zondag kan ik me waarschijnlijk niet wegen. Dan vieren m'n vriendin en ik samen onze verjaardag voor klasgenoten en blijf ik daar waarschijnlijk slapen. Wel vervelend, net op een verjaardag, maar voor één keer moet het kunnen. Bij meerdere dagen wordt het toch wat lastiger...

[girl-in-trouble]

G. - schreef op 08-08-2006 @ 11:24 :
Wat bij jou nu ook zal opspelen is het jojo-effect, jouw lichaam denkt nu dat je in wintertijd bent en neemt dus al je reserves af, en ook wat van jouw spieren, zodat je minder stoffen nodig hebt, je zal je ook wel futloos voelen meestal. Als je nu in 1 keer meer gaat eten, zal jouw lichaam geen vetten meer afvoeren, maar zal deze opslaan voor tegen de tijd dat je niet meer of weinig zal eten..Dus dan heb je weinig spieren en erg veel vet, dat wil je natuurlijk ook niet..Wat jij moet doen is goed eten en veel koolhydraten opnemen (dus volkorenpasta enzo eten) en erbij nog eens sporten ook.

Nee inderdaad, dat is zeker niet de bedoeling. Maar een dag als gisteren was dan ook een uitzondering, dat gebeurt me gelukkig niet al te vaak. Maar toen voelde ik me inderdaad zwak.
Maar ik probeer meestal ook volkorenproducten te eten, anders kan ik ook niet meer naar de wc... En trainen doe ik genoeg, maar ik moet niet hebben dat ik dat door slecht eten ooit niet meer kan...

[girl-in-trouble]

Vandaag was echt een hele goede dag. Qua eten stukken beter dan gisteren =) (zie E&D) en ik zat ook goed in mijn vel ondanks dat ik me te zwaar voelde.
Tijdens het zwemmen had ik daar gelukkig weinig last meer van, ik heb het erg leuk gehad =). Wel viel het me op toen ik eenmaal in het water was dat mijn buik toch wel dun was...
Ik had mijn vriendin verteld van mijn misstap van gisteren en zei dat ik ondanks dat naar mijn idee nog steeds iets teveel woog. Zij was het daar helemaal niet mee eens. Volgens haar was het niet eens te zien dat ik aangekomen was ten opzichte van de vorige keer. Ik dacht toen: Ligt dat nou aan mij, of zie alleen ik dat? 'Dat komt omdat je een heel verkeerd beeld van jezelf hebt,' zei ze. Ze zei dat het juist beter voor me was als er nog een paar kilo (!) bijkwam en dat ik er dan ook beter (mooier) uit zou zien. Dit kon ik me niet voorstellen, maar goed...
Na het zwemmen hebben we Maltesers gekocht en ik heb ook een handje gehad zonder me schuldig te voelen =).
Wat vandaag zal doen met mijn gewicht, weet ik niet, maar ik maak me er nu niet meer zo'n zorgen om. Ik had een leuke dag en dat was het belangrijkste

[liek88]

girl-in-trouble schreef op 08-08-2006 @ 21:57 :
Gisteren was een drama, maar vandaag gelukkig beter =).
Ik weeg meestal alleen 's avonds tegen een uur of twaalf (nog niet zo lang geleden meerdere keren op een dag), maar wel iedere dag. Ik ben er zowat verslaafd aan, 'k heb geen rust als ik dat niet doe. Dan zie ik in de spiegel van alles en nog wat en dingen die achteraf niet kloppen.
Maar van zaterdag op zondag kan ik me waarschijnlijk niet wegen. Dan vieren m'n vriendin en ik samen onze verjaardag voor klasgenoten en blijf ik daar waarschijnlijk slapen. Wel vervelend, net op een verjaardag, maar voor één keer moet het kunnen. Bij meerdere dagen wordt het toch wat lastiger...

ik zag idd dat vandaag vergeleken met gister echt beter was! keep up the good work!
Wel een relaxt gevoel dat je weet dat één keertje niet wegen geen ramp is maar het gaat wel om die verjaardag he, probeer er van te genieten en niet teveel met je gewicht bezig te zijn.

[SupahhSannie]

Ik heb niet alle reacties gelezen, maar alleen de eerste pagina.

Van wat ik heb gelezen zou ik zeggen; zoek hulp, je hebt een probleem!

Ik heb zelf ook een eetstoornis gehad, dus ik heb wel enige ervaring.


Dat je een eetprobleem hebt is wel duidelijk. Of het echt een stoornis is, dat weet ik niet. Het lijkt er behoorlijk veel op.

Ik raad je aan om eens op de site van www.sabn.nl te kijken. Daar kan je veel advies krijgen. Veel mensen met een eetprobleem wachten te lang met hulp zoeken waardoor het uiteindelijk veel moeilijker wordt om te genezen.

En WELKE eetstoornis je hebt is niet belangrijk. Het kan ook een combi zijn, of een eigen ontwikkeld iets.

Je mag me ook altijd mailen als je meer wilt weten.

[girl-in-trouble]

liek88 schreef op 08-08-2006 @ 22:16 :
ik zag idd dat vandaag vergeleken met gister echt beter was! keep up the good work!
Wel een relaxt gevoel dat je weet dat één keertje niet wegen geen ramp is maar het gaat wel om die verjaardag he, probeer er van te genieten en niet teveel met je gewicht bezig te zijn.

Vandaag was ietsje minder qua aantal eetmomenten, maar ook weer niet heel slecht, gelukkig.
De komende twee dagen ga ik proberen om gezond te eten, zodat ik inderdaad zaterdag iets meer kan hebben. Het wordt dan wel eten in een groep (en het zal waarschijnlijk minder zijn dan de rest doet), maar toch ga ik proberen om gewoon van alles te nemen. Het is maar voor een keer (al vier ik die vrijdag daarop ook nog voor familie, maar dat is meestal toch wel ietsje gezonder). Nee, als ik nu al ga zeggen dat ik daar niks ga nemen, dan ben ik wel erg slecht bezig. Het hoort gewoon bij een verjaardag, en zeker als het om die van je eigen gaat.

[girl-in-trouble]

SupahhSannie schreef op 09-08-2006 @ 16:33 :
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar alleen de eerste pagina.

Van wat ik heb gelezen zou ik zeggen; zoek hulp, je hebt een probleem!

Ik heb zelf ook een eetstoornis gehad, dus ik heb wel enige ervaring.


Dat je een eetprobleem hebt is wel duidelijk. Of het echt een stoornis is, dat weet ik niet. Het lijkt er behoorlijk veel op.

Ik raad je aan om eens op de site van www.sabn.nl te kijken. Daar kan je veel advies krijgen. Veel mensen met een eetprobleem wachten te lang met hulp zoeken waardoor het uiteindelijk veel moeilijker wordt om te genezen.

En WELKE eetstoornis je hebt is niet belangrijk. Het kan ook een combi zijn, of een eigen ontwikkeld iets.

Je mag me ook altijd mailen als je meer wilt weten.

Ik denk dat het bij mij vooral met depressie te maken heeft, daardoor zie je de dingen toch altijd anders als hoe ze in werkelijkheid zijn. Maar ik ga in september naar de huisarts. Dan weet ik mijn rooster en kan ik wat beter plannen. Ik moet de dingen nog wel op een rijtje krijgen, maar dat gaat vast wel lukken omdat een vriendin me daarbij helpt.
Ik weet niet of het lang is, maar sinds november 2003 heb ik afwisselend perioden dat het goed en slecht ging. Nog niet zo lang geleden dacht ik ook nog steeds dat ik er zelf wel uit zou komen, maar er is dat laatste tijd zoveel gebeurd dat het eerder slechter als beter met me ging. Daardoor heb ik uiteindelijk toch maar besloten om actie te gaan ondernemen.

[SupahhSannie]

Dapper besluit!

[girl-in-trouble]

=)!

[girl-in-trouble]

Gisteren samen met een vriendin onze verjaardag gevierd voor vrienden. Het was echt heel gezellig en leuk. Ik heb gewoon meegadaan met snoepen, snacken en gebak eten en daar was ik best wel trots op =). Het probleem was alleen dat toen ik wilde stoppen met eten, ik het ineens niet meer kon. Ik bleef maar doorgaan met eten en begon me hoe langer, hoe slechter te voelen. Ik wist nu bijna zeker dat ik meer woog dan ik zou willen, maar ik zou de kans niet krijgen om dat te controleren (omdat ik daar bleef slapen). Dat zat me toch niet lekker. Ik was daardoor later in de nacht bijna weer de fout in gegaan (gaan krassen in m'n enkel) maar kon me nog net op tijd behersen. Gelukkig hadden we het ontzettend leuk op het laatst, waardoor ik die gedachte even uit mijn hoofd kon zetten en kon genieten van het laatste stuk van ons feest =).

Nu weet ik nog steeds niet waar ik aan toe ben, maar dat kan ik vanavond pas controleren. Ik heb het de hele dag een beetje rustig aan gedaan met eten om weer een klein beetje een normaal eetpatroon op te pakken. Ik hoop dat het niet al te erg is en dat het 45,2 of ietsje minder is.

Je weet dat dat gewicht nog lang niet gezond is voor je?

[Gothic]

ik denk dat je op die verjaardag voor het eerst in buurt bent gekomen van het aantal cal dat je moet halen op een dag...

normaal eet je zo:

8:00
~ Beker sojamelk.
~ 1 ding Activia.

11:30
~ 50 gram cornflakes.
~ 1 glas water.

15:00
~ 250 gram aardbeien.
~ 1 glas water.

16:30
~ 3 soepstengels.

17:30
~ Pizza (300 gram)
~ 1 waterijsje.
~ 1 glas water.
~ 1/2 glas spite zero.

en dan meestal geen pizza. Echt als je dit blijft eten word je echt binnenkort opgenomen, of je moet het blijven verbergen, maar er komt een moment dat je lichamelijke klachten niet meer kúnt verbergen... je hebt echt geen idee volgens mij hoe ver je al heen bent...

Je bent nu een crash dieet aan het volgen terwijl je keihard bezig zou moeten zijn met aankomen.,..

[liek88]

Gothic schreef op 14-08-2006 @ 11:34 :

Echt als je dit blijft eten word je echt binnenkort opgenomen, of je moet het blijven verbergen, maar er komt een moment dat je lichamelijke klachten niet meer kúnt verbergen... je hebt echt geen idee volgens mij hoe ver je al heen bent...

Je bent nu een crash dieet aan het volgen terwijl je keihard bezig zou moeten zijn met aankomen.,..

ik maak me om eerlijk te zijn ook wel elke keer weer zorgen als ik je lijstje zie bij E&D.
Dat van mij is al echt te laag vergeleken met wat 'dagelijks aanbevolen' is en daar heb ik ook echt lichamelijke klachten van en als ik dan zie wat jij allemaal eet op een dag, dat zullen hooguit 800kcal per dag zijn! Ik vraag me ondertussen dan ook wel af... héb je eigenlijk last van lichamelijke klachten???

[girl-in-trouble]

Krummeltje schreef op 14-08-2006 @ 00:43 :
Je weet dat dat gewicht nog lang niet gezond is voor je?

Ik weet het, ik ben slecht bezig, maar ik ben op dit moment niet in staat om er wat voor te doen. Ik ben nu nog zes dagen ongeveer 3 kg te licht en het zal allemaal wel. Als ik 19 word, zou ik BMI 18,5 moeten hebben, dan wordt het ineens 7 kilo te licht. Dat haal ik toch niet, dus waarom zou ik het ook nog proberen ='(?

[girl-in-trouble]

Gothic schreef op 14-08-2006 @ 11:34 :
Echt als je dit blijft eten word je echt binnenkort opgenomen, of je moet het blijven verbergen, maar er komt een moment dat je lichamelijke klachten niet meer kúnt verbergen... je hebt echt geen idee volgens mij hoe ver je al heen bent...

Je bent nu een crash dieet aan het volgen terwijl je keihard bezig zou moeten zijn met aankomen.,..

Zou het echt zo erg zijn? Ik heb hele wisselvallige dagen, dan gaat het weer redelijk, dan weer slecht. Zo vond ik bijv. dat ik vandaag niet slecht gegeten heb (E&D)... Dit is voor mij echt niet dieten.
Mijn vriendin zegt ook al dat ik wat aan moet komen, maar ik weet niet. Om een één of andere reden kan ik dat zelf niet zien. Ik kan me bijv. niet voorstellen dat dat echt mooier is omdat ik nu al niet tevreden ben met wat ik in de spiegel zie... En als ik aan zou komen, waar moet ik dan vanuit gaan? BMI 18,5 (52 kg)? Volgens mijn vriendin hoeft dat niet per se, maar ze zou liever hebben dat ik in ieder geval 50 kg zou wegen...

[girl-in-trouble]

liek88 schreef op 14-08-2006 @ 15:54 :
ik maak me om eerlijk te zijn ook wel elke keer weer zorgen als ik je lijstje zie bij E&D.
Dat van mij is al echt te laag vergeleken met wat 'dagelijks aanbevolen' is en daar heb ik ook echt lichamelijke klachten van en als ik dan zie wat jij allemaal eet op een dag, dat zullen hooguit 800kcal per dag zijn! Ik vraag me ondertussen dan ook wel af... héb je eigenlijk last van lichamelijke klachten???

Ik vind het qua klachten nog wel meevallen, maar misschien komt dat ook wel omdat ik altijd al ondergewicht heb gehad. Ik weet niet of dat kan, maar dat je er aan gewend bent of zo.
Ik ben alleen vrij snel moe, maar ik weet niet of dat door depressie komt of door mijn eten... Ik ben er inmiddels ook al aan gewend.
En dan met ongesteld worden... Ik zou het binnen nu en twee uur moeten worden, anders ben ik iets te laat. Als dat zo is, zou dat wel de derde keer op een rij zijn dat ik één of twee dagen te laat ben... Daar ben ik minder blij mee...
Mijn eten vandaag vond ik niet slecht omdat het meer is dan wat ik de laatste tijd at, maar ik heb geen idee hoeveel caloriën dat zijn, omdat ik ze nooit tel...

girl-in-trouble schreef op 14-08-2006 @ 21:16 :
Ik weet het, ik ben slecht bezig, maar ik ben op dit moment niet in staat om er wat voor te doen. Ik ben nu nog zes dagen ongeveer 3 kg te licht en het zal allemaal wel. Als ik 19 word, zou ik BMI 18,5 moeten hebben, dan wordt het ineens 7 kilo te licht. Dat haal ik toch niet, dus waarom zou ik het ook nog proberen ='(?

Niemand zegt dat je binnen nu en zes dagen zeven kilo moet aankomen. Maar uiteindelijk zal het toch moeten, dus waarom er niet nu alvast mee beginnen?
Daarnaast geldt de bmi toch vanaf 18 jaar? En zou je dus al een jaar daarop moeten zitten. En eigenlijk wordt bmi 19.5-20 gehanteert en zeker voor 'eetgestoorde'.

Ook vandaag heb je veel te weinig gegeten. Wel beter dan normaal, maar nog niet goed. Dat je menstruatie minder wordt is wel een erg slecht teken. Als je eerlijk bent: vind je zelf dat je redelijk-goed bezig bent? Of waarom ben je niet in staat er iets aan te doen?

[girl-in-trouble]

sonho schreef op 14-08-2006 @ 22:31 :
Niemand zegt dat je binnen nu en zes dagen zeven kilo moet aankomen. Maar uiteindelijk zal het toch moeten, dus waarom er niet nu alvast mee beginnen?
Daarnaast geldt de bmi toch vanaf 18 jaar? En zou je dus al een jaar daarop moeten zitten. En eigenlijk wordt bmi 19.5-20 gehanteert en zeker voor 'eetgestoorde'.

Ook vandaag heb je veel te weinig gegeten. Wel beter dan normaal, maar nog niet goed. Dat je menstruatie minder wordt is wel een erg slecht teken. Als je eerlijk bent: vind je zelf dat je redelijk-goed bezig bent? Of waarom ben je niet in staat er iets aan te doen?

Volgens het voedingscentrum zat ik nu ik nog 18 ben met drie kilo erbij goed, en dat was geen BMI 18,5... Maar dat weet ik ook niet precies. BMI 19,5 Ik vraag me af of ik dat wel kan. Ik heb er nu al moeite mee als ik iets over de 45 kg zit en voor BMI 20 zou ik 11 kg moeten aankomen... 3 is misschien nog te proberen, maar 11... Damn, ik weet ook niet wat ik daar mee aanmoet... Ik kan er niet zo goed tegen als de cijfers op de weegschaal me niet laten zien wat ik wil.
Ik had vandaag opnieuw voor mijn doen niet slecht gegeten, een beetje vergelijkbaar met gisteren, maar veel meer eten als dat ging ook niet. Ik zeg niet dat ik goed bezig ben, maar ik vind zelf wel dat het beter is dan wat het geweest was. Vorige keer was ik dan ook twee dagen te laat, nu een uur of drie, dus ik hoop dat dat ook langzaam weer beter gaat.

[liek88]

girl-in-trouble schreef op 15-08-2006 @ 17:44 :
Volgens het voedingscentrum zat ik nu ik nog 18 ben met drie kilo erbij goed, en dat was geen BMI 18,5... Maar dat weet ik ook niet precies. BMI 19,5 Ik vraag me af of ik dat wel kan. Ik heb er nu al moeite mee als ik iets over de 45 kg zit en voor BMI 20 zou ik 11 kg moeten aankomen... 3 is misschien nog te proberen, maar 11... Damn, ik weet ook niet wat ik daar mee aanmoet... Ik kan er niet zo goed tegen als de cijfers op de weegschaal me niet laten zien wat ik wil.

snap echt heel goed hoe klote dat voelt met dat moeten aankomen. Ik denk ook echt dat dat iets met je zelfbeeld heeft te maken. Zodra dat verbeterd, zal je zoiets hebben; ik zal er stukken gezonder uitzien met een gezond bmi en écht niet dik.
maja zie dit maar eens te veranderen!
misschien dat je hier wat aan hebt: zit nu zelf in een pre-therapiegroep van een eetstoorniskliniek en wil dus zó graag stabiliseren in gewicht want als ik voor behandeling kies (over6weken sta ik voor die keuze) dan móet ik aankomen om op een gezond bmi te komen. en dan gaat het echt om 11kg dr bij ofzo en zoals jij al zei.. 11 wat moet je daar mee aan
ik denk dat het voor jou heel goed is echt hulp te zoeken, hoe langer je ermee blijft zitten, hoe groter de angst voor aankomen (naar een gezond BMI) wordt. Ik merk dat zelf ook zo sterk. aan de andere kant: in de pre groep ga je oefeningen doen waarmee hopelijk je zelfbeeld iets verandert, en waardoor je hopelijk na de 2 cyclussen tot de conclusie bent gekomen: ik wíl veranderen, ik wíl van mn eetstoornis af, ik wil weer een gezond lichaam, ik moet kiezen om aan te komen, hoe moeilijk dat ook zal worden!
ik weet natuurlijk niet hoe jij met je lichaamsbeeld zit, of je doorhebt dat jíj het anders zien dan andere mensen je lichaam zien. maar als dit niet lekker zit, is dat echt een goed punt om aan te werken!

[girl-in-trouble]

Mmm... Ik weet niet... Ik heb altijd al iets ondergewicht gehad, maar dit is inderdaad iets teveel van het goede. Maar je zelfbeeld veranderd niet zo een, twee, drie...
Ik ben inmiddels wel zover dat ik van plan ben om naar de huisarts te gaan in september (maar ik zou eerst die introductie moeten overleven). Ik hoop dat ik dan terechtkom bij een praatpersoon omdat dat denk ik het beste is. Ik vind alles prima, zolang hij het maar niet alleen met medicijnen op wil lossen (voor depressie), want daar heb ik iets tegen.
Ik ben nu op dit moment ook aan het proberen om qua gewicht stabiel te blijven (en niet dan weer aankomen en de dag erop weer afvallen). Mijn doel een tijdje terug was een kilo minder dan nu, maar dat idee heb ik inmiddels maar uit mijn hoofd gezet. Ik heb mijn huidige gewicht kunnen accepteren en probeer dat nog even zo te houden.
Over dat veranderen, natuurlijk zou ik dat wel willen. Je hebt gelijk dat het waarschijnlijk aan mijn zelfbeeld ligt, aangezien een vriendin van me wel eens zegt dat ik veel te licht ben en ik dat in de spiegel niet zie (alleen m'n buik, maar daar komt toch niks bij, al zou ik aankomen). Ik zie ook altijd als ik iets aangekomen ben, tewijl zij dat helemaal niet ziet... Maar ik weet niet of ik mezelf kan overtuigen om 11 kg aan te komen, tewijl ik als ik 52 kg zou wegen (+7 kg) ook al een gezond gewicht zou hebben...

[girl-in-trouble]

Oké, oké, na gisteravond ben ik het echt helemaal zat. Zo als het nu gaat, dat wil ik echt niet langer meer. Ik was gisteren alleen thuis en kreeg dus de kans om er eens goed over na te denken. Ik ga het toch maar proberen, om iets meer te gaan eten en daarbij ook nog wat ongezondere dingen zonder daarna belachelijk veel te trainen. Het zit me niet lekker om te zien dat het eerder slechter dan beter met me gaat. Ik heb dan misschien niet echt veel last van klachten, maar ze zijn er wel... (Ik was dan misschien wel niet zo heel veel te laat ongesteld geworden als je het vergelijkt met de voorgaande keren, maar ik ben het echt veel te licht en dat zit me niet lekker.) Ik wil niet dat ik nu alles aan het verklooien ben voor later, terwijl het vast nog niet te laat is om er wat aan te doen.
Ik was er vandaag ook al mee bezig (zie E&D), maar vanaf zaterdag ga ik er nog beter mijn best voor doen. (Morgen wordt een beetje een rommelige dag qua eten omdat ik dan moet werken en mijn verjaardag vier voor familieleden. Daar ben ik van plan en om gewoon vlaai en hapjes te eten en niet teveel te weigeren.)
Ik ben benieuwd hoe het gaat worden (ik ga er in ieder geval mijn best voor doen), en ik hoop dat ik het dit keer wel langer vol kan houden dan een week.

[liek88]

heel goed van je
stel jezelf een duidelijk doel voor ogen en heb doorzettingsvermogen!
(ik ben nu ook bezig met langzaam opbouwen, begint langzaam bij elke 25kcal omhoog iets minder klote te voelen!)
gewoon een questie van doorzetten en eten en blíjven denken: mn lichaam heeft het gewoon nodig, je komt er écht níet van aan!
maja met verstand nadenken is niet altijd even makkelijk als je een eetstoornis hebt he
dat je het nu inziet toont wel dat je zéker met verstand na kan denken dus dan zal dit je ook lukken

[Gothic]

liek88 schreef op 17-08-2006 @ 17:41 :
heel goed van je
stel jezelf een duidelijk doel voor ogen en heb doorzettingsvermogen!
(ik ben nu ook bezig met langzaam opbouwen, begint langzaam bij elke 25kcal omhoog iets minder klote te voelen!)
gewoon een questie van doorzetten en eten en blíjven denken: mn lichaam heeft het gewoon nodig, je komt er écht níet van aan!
maja met verstand nadenken is niet altijd even makkelijk als je een eetstoornis hebt he
dat je het nu inziet toont wel dat je zéker met verstand na kan denken dus dan zal dit je ook lukken

uiteindelijk zal ze toch moeten aankomen en als ze uiteindelijk bij een normaal eetpatroon komt, zal ze waarschijnlijk aankomen, totdat haar gewicht stabiel is en dat zal rond de bmi van 20 worden... en dat is gewoon een streven. Trots zijn op elke kilo die ze nog aankomt. Het is sterk om je gewicht zo onder controle te houden en op je eten te letten, maar het is nog sterker en knapper als ze ondanks dat alles toch gezond eet en aankomt! Een overwinning op zichzelf.

[Al Murphy]

Hey, sterkte !

Hopelijk lukt het je de komende tijd weer wat meer om eten niet te zien als een middel om de juiste cijfertjes te halen. Probeer er gewoon van te genieten.

En wees een beetje lief voor je lichaam ! Je zal het nog misschien 70 jaar nodig hebben. En je lichaam heeft dat voedsel (liefst lekkere dingen, en dan nog een beetje gezond ook) gewoon nodig. Niet elke boterham of elk stuk kaas zal zich als een vetmassa aan je benen plakken, hoor. Ieder lichaam kan heus wel wat reserve gebruiken, zonder dat dat pijn hoeft te gaan doen aan iemands ogen. Hoe gezonder je leeft, hoe gezonder je lichaam er zal uitzien. Of dat dan echt op het onderste randje is met 45 kilo, of dat je een girl-in-trouble bent van 55 kilo met kont en borsten is dan nog niet eens het belangrijkste. Wel hoe je je erbij voelt. Met 55 kilo kan je er trouwens even strak bijlopen, hoor, je traint nu toch ook al!

Je zei daar nog zoiets over kont en borsten, dat je er geen heb en dat het net dat is wat jongens graag zien. Mja, natuurlijk klopt dat wel, maar dat is lang niet alles. Doe jij het dan met je benen? Of ogen, of een mooie hals of weet-ik-veel wat er zo nog allemaal aan een vrouwenlichaam is. Is al heel wat om mee te beginnen (c: En die weegschaal... zou je die niet gewoon eens een tijdje ergens laten verstoppen? Dat je je op andere dingen kan gaan concentreren. Want misschien is een obsessie voor cijfertjes soms wel een erg vermoeiende vorm van tijdsverlies. Just my two cents...