hey allemaal, dit is mijn eerste post hier ik zit ff met dit probleem in mijn maag en heb ff wat advies enzo nodig.
ik ben nu 18 jaar. mijn ouders zijn 2 jaar geleden gescheiden (godzijdank). mijn vader heeft me 16 jaar de grond in getrapt. hij toonde nooit liefde niet aan mij iig (wel aan me broertje en zusje) en hij haalde me altijd onderuit. niks wat ik deed was goed genoeg voor hem. hij sloeg me ook af en toe. mijn moeder deed wat ze kon voor me, en beschermde me waar ze kon. mijn zelfvertrouwen is door dit allemaal sterk beschadigd.
zoals ik al zei zijn mijn ouders nu gescheiden. einde van mijn problemen d8 ik maar nee. mijn vader is nog steeds vervelend. daarom wou ik hem ook niet meer zien. tot gisteren had ik m een half jaar niet gezien en gesproken en dat was heerlijk. maar gisteren beviel zijn nieuwe vrouw van een zoontje (jeee een halfbroertje
) ik wou eigenlijk nix laten horen maar dat vond ik een beetje gemeen van mezelf. ik besloot om hem te gaan feliciteren omdat dit zijn dag was en ik d8 hij zal wel trots zijn en misschien maak ik hem nog wat blijer.
hij kwma mijn broertje en zusje ophalen en ik ging ff naar de auto om hem te feliciteren. ik stond naast de auto en hij zei: pff wie is dat, moet ik daar de auto voor uit komen (een heel slecht getimed grapje) dat was de druppel die een emmer van 18 jaar liet overlopen. ik liep trug naar huis na wat verwensingen naar zijn hoofd te hebben geslingerd. hij kwma achter me aan en binnen barste de bom. ik heb hem verteld wat ik vond van die 18 jaar die hij had verpest. alles kwam eruit en ik besloot het gesprek door te zeggen dat ik hem niet meer wou zien (iig de eerste tijd niet) omdat ie nog steeds niet snapte wat hij mij had aangedaan, dat ik hem misschien op den duur zou kunnen vergeven maar nu absoluut niet. en dat ik nou is hard moest zijn voor mijn eigenbelang. hij zei ok en dat hij mijn vader neit meer was en dat ik zolang hij leefde niet meer bij he aan hoefde te komen.
toen hij weg was storte ik in. ik voelde me schuldig. het was tog mijn vader en ik had zijn grote dag verpest.
het probleem is hij kreeg meteen de zelfde avond al weer spijt van wat ie had gezegd. hij heeft nu ruzie met zijn vrouw omdat ze wil dat hij het goed maakt en hij wou me gistereavond toen hij mijn broertje en zusje thuis kwam brengen alweer wou spreken. ik was gelukkig neit thuis.
nu zit ik met een enorm vervelend gemengd gevoel. ik haat hem voor wat hij mee heeft aangedaan. en ik voel me schhuldig voor wat ik hem heb aangedaan gisteren.
wat moet ik doen? ik kan geen prof hulp vragen omdat ik dan niet meer bij de landmacht kan volgend jaar en dan heeft ie alsnog mijn toekomst verpest.