Het Grote Lucht-Je-Hart-Topic #119

[Thee Muts]

duivelaartje schreef:

Zullen we hier dan een nieuw topic voor openen? Dan kunnen we daar hier even verder over brainstormen.

Mag je over zoiets een topic openen?

[barbeque sjon]

barbecue sjon wil ook even zijn hart luchten, als dat tenminste mag van de forumbazen...

-ik haat moslims omdat ze mijn dakar avontuur verpest hebben
-ik haat ook slecht weer
-dat was het, voor de rest is bbq sjon een tevreden mensch

[metallica]

*knuft Neko*

Damn, ik kan toch echt niet nu al naar bed gaan... dan toch maar nog een uurtje lezen ofzo *wil slapen/dromen/iig iets dat niet op de realiteit lijkt*

edit: gaat niet in op de trieste post boven haar

[Rob]

Thee Muts schreef:

Mag je over zoiets een topic openen?

Dat zal toch wel? Het past niet in andere fora en in andere fora gaan zich er toch mensen mee bemoeien die er niets mee te maken hebben.
Tenminste, da's mijn kijk er op, maar ik zou het nog wel even navragen.

[Bhoebha!]

Redhair schreef:

Neko*, je zegt dat je je dom voelt, maar relativeer eens. Domme mensen zitten niet op het vwo. Niet iedereen is perfect, niet iedereen kan en weet alles. Het is logisch dat je vakken hebt waar je niet goed in bent, dat je SE's slecht maakt. Ga je dan niet meteen dom voelen, daarmee haal je jezelf alleen mee naar beneden wat misschien weer invloed heeft op je resultaten. En fuck de verwachtingen van anderen, fuck ze allemaal. Laat je daar niet door leiden, laat je daar niet door storen. Fuck ze, het gaat namelijk nergens over. Als die mensen met die verwachtingen echt van je houden, vinden ze het belangrijkste dat jij gelukkig bent. En dan maakt het niet uit of je advocaat bent of loodgieter, of je dit jaar haalt of het een keer overdoet, of je elke dag piano speelt of in de tuin werkt, zolang jij je er maar goed bij voelt. Laat die verwachtingen voor wat ze zijn, trek je er zo min mogelijk van aan. Jij leeft je leven, jij beslist wat je wil en hoe je daar komt, jij beslist wat je doet, zolang je maar gelukkig bent. Als mensen dan teleurgesteld zijn omdat ze andere dingen hadden verwacht, hebben zij hele dikke pech en zijn ze egoistisch, want als jij gelukkig bent moeten zij daar blij mee zijn.
Echt meisje, je bent niet dom en leef je eigen leven, doe waar jij je goed bij voelt, niet wat anderen van je willen.

IcedEarth, raar dat je nog niets gehoord hebt. Maar er is vast niets aan de hand, maak je niet te druk. Je kan jezelf inderdaad helemaal gek maken om wat uiteindelijk niets blijkt te zijn.

Zaterdag geen coke gehad. D. had niet zo veel meer en als het uitgewerkt is voel ik me steeds kut, dus waarom 10 euro aan troep in je neus stoppen voor een half uurtje pret, om er een kutgevoel aan over te houden? Jaa, fuck die coke. Het was leuk om even een cokeweek te hebben, maar nu heb ik het wel weer gezien. Werd weer een pepnachtje. Weinig gebeurd, alleen D. opperde om naar onze oude stamkroeg te gaan. Daar een uurtje geweest, dat was wel leuk. Hallo oude vrienden. Vroeger was dat echt mijn thuis. Elke week ging ik er heen, met of zonder D.. Uiteindelijk kende ik bijna iedereen. Ik was een keer een paar weken ziek, ik vond het verschrikkelijk om niet daarheen te mogen. Toen ik na een paar weken weer kwam was dat overweldigend. Mijn vriendengroep daar die me allemaal een dikke knuffel gaven en blij waren dat ik er weer bij was, de hele nacht kreeg ik reacties van mensen, die het leuk vonden me weer te zien. Het was echt mijn thuis.
Hoe is het gekomen dat het niet meer zo is? Drugs waarschijnlijk. Ik begon die mensen 'saai' te vinden. Niet omdat ze geen drugs gebruiken, dat is juist goed, maar je zit gewoon op een andere frequentie. Ik ga nu bijna alleen maar met drugsgebruikers om.
Het is gewoon stom. De vrienden die ik daar heb, zijn zo waardevol. Elke keer als ik weer eens kom, zijn ze blij. Krijg ik weer een dikke knuffel en oprechte interesse in hoe het met me gaat. Ze zijn er altijd voor me, nog steeds, ook al laat ik ze steeds weer vallen. Ik ga nu met veel mensen om, maar weet dat ik eigenlijk maar van een paar mensen op aan kan. Maar zij zijn er gewoon voor me. Het is zo krom dat ik nog maar zo weinig naar ze toe gaan. Zulke waardevolle vrienden, keer op keer bewezen dat ze er voor me zijn en ze me steunen, maar ik laat ze vallen en ga om met junkies.
Waar doe ik het voor? Ja, ik heb een leuke tijd, ik voel me goed, dit is de beste tijd uit mijn leven, maar dat kan waarschijnlijk ook op een andere manier.
Ik ga om met criminelen, dealers, weet ik veel wat voor tuig. De dingen die ze doen, het drugsgebruik, de hoeveelheden en soorten en hoe het door elkaar wordt gebruikt, ik vind het allemaal doodnormaal, echt doodnormaal. Ik verbaas me nergens over en vind het niet raar, vreemd of slecht.
Als ik aan bepaalde mensen dan vertel wat we hebben gedaan of iets over hun, krijg ik geschokte reacties. Want het is niet normaal. Het is slecht, allemaal.

Het is soms gewoon verwarrend allemaal. Ik weet niet wat ik nou wil zeggen. Mijn hoofd is onrustig. Ik voel me goed, ik ben gelukkig, maar de way of life is slecht en niet normaal en als ik daar over na denk weet ik niet wat ik wil of moet doen. Als ik het wil veranderen moet ik alles veranderen. Waarom zou ik het veranderen, ik voel me goed. Pff, niet meer nadenken. Laat ik eens gaan eten, dat heb ik ook al lang niet meer gedaan. Ja, dat heb ik denk ik heel erg nodig, lekker eten.

@ raidhair, lees je eigen verhaal eerst en dan het advies aan neko...., je moet doen waar jij je goed bij voelt... toch?

Pfff, wat een weekend weer. Vrijdag gesprek gehad bij het ggz, voelde me daarna best wel goed, maar door een stom voorval later die dag werd het weer één grote crisis. Kon op dat moment ook alleen destructief reageren. Had daarna zo'n hoofdpijn dat ik even bang was dat ik een hersenschudding had. Heb toen wel afleiding kunnen vinden, toen het rotgevoel toch bleef hangen iemand gebeld, maar zaterdag was het weer raak. Het voelt zó heftig op zo'n moment. Het duurde gelukkig niet heel lang, maar daarna was ik wel helemaal bek af en heb ik natuurlijk de rest van de dag niks aan m'n studie gedaan.
Vandaag wel, moest per se van mezelf. Ik ben echt zo ontzettend kwaad op mezelf dat ik m'n tijd zo verspil. Ik móet tentamens leren. Als ik niet steeds in crisis raak had ik best het 3e tentamen ook in deze periode kunnen doen.
Nu gaat dat niet meer lukken. En ik ben echt zó bang voor komend blok. Ik kan het allemaal niet. Ben sowieso al veel te dom, en als ik constant van crisis naar crisis blijf rennen lukt het gegarandeerd niet.



Morgen hele dag UB.
Moet mezelf echt een schop onder m'n kont geven.

[~~dolce~~]

nou, flikt die jongen uit mijn projectgroepje het weer..
Een opdracht over visies.. Hij maakt het op de laatste dag, hij levert het voor ons in..
Dit voelde al niet goed, ik zei nog tegen iemand:"straks neemt ie het gewoon over"
En ja hoor.. Hij heeft een heel deel overgenomen van mij.
Maar nu kan hij natuurlijk gaan zeggen dat we dezelfde bron hebben gebruikt, maar dan nog lijkt het veel te veel op elkaar.
en hij heeft geen literatuurlijst, ik wel. De zinnen lijken echt teveel op elkaar. Toen ik het las dacht ik dat ik mijn eigen stuk las...
wat moet ik nou...

En ik kwam ook weer zo'n stomme typfout van mezelf tegen.. damn, nu denk ze nog dat ik het van iemand anders heb..


(srry, ik zeur..)

@Lienepien: ik begrijp precies hoe je je voelt! **knuff** wees niet te streng voor jezelf. In een crisis(En zoals de verstraining zou zeggen) kan je even helemaal niks doen. Wachten tot het over is. Wachten met afleiding...

[rensd]

Materiaalkunde Dat wil echt voor geen meter, die hele lappen tekst leren over microstucturen waar ik me niks bij voor kan stellen. Het tentamen is vrijdag al, ben nou al een paar dagen bezig en nog niet eens op een kwart

Sylph schreef:

Ik heb een hele lading meubels bij de IKEA besteld en ik ga verf kopen morgen. operatie herinrichting kamer! Nu nog betaalbare vloerbedekking vinden.

succes het is zoooo leuk je eigen huis te 'maken' en dan ook echt zien waar je t voor doet, je nooit meer aan spullen te ergeren die niet van jou zijn

Ik bedoel echt herinrichting hè, ik woon hier al een jaar en m'n meubels beginnen uit elkaar te vallen. en ik ben nu ook wel uitgekeken op een zachtgele muur...

[IcedEarth]

Bhoebha! schreef:

@ raidhair, lees je eigen verhaal eerst en dan het advies aan neko...., je moet doen waar jij je goed bij voelt... toch?

Het is alleen zo jammer als "doen wat goed voelt" bijdraagd aan je zelfdestructie.
Toch ben is een heel klein deel van mij het stiekem met je eens. Fuck het standaard leven, fuck al die gedragsnormen, doe wat goed voelt etc. Maar ik zal niet snel zeggen "fuck je lichaam, fuck je gezondheid, fuck je moeder, fuck je toekomst", het is zo jammer dat in het leven zo weinig dingen ongecompliceerd zijn.

Mijn dronken poëtische huisgenoot vertelde mij dat ik over een paar maanden blij zou zijn met dit liefdesverdriet. Want geluk kan zo leeg en oppervlakkig zijn zonder lijden. Ik moest de schoonheid van het lijden in zien. En och, ik lijd niet. Pijn is iets anders dan lijden. Pijn is wat ieder mens -in mindere of meerdere mate-ondervind. Lijden lijkt meer een individuele keuze die niet voor mij is weg gelegd.
Ik kies voor leven, voor liefde. En vandaag was heerlijk. Uit eten met mijn lieve toekomstig reisgenootjes, in de trein prachtige gesprekken met onbekenden. Ik glimlach en neurie mee met muziek die alleen ik hoor. In de trein geniet ik van zwermen spreeuwen. Ik ben zo vriendelijk mogelijk voor iedereen die ik tegenkom. Volgens mijn dronken huisgenoot was ik veel te lief. Moest ik minder over mee heen laten lopen. Ik was te goed voor jongens in mijn leven. En volgens mijn moeder was ik een oude ziel. Eerst vatte ik het op als complimenten, maar ten eerste moet je je niet laten leiden door gevlei of geroddel, maar ten tweede bedoelden ze het niet eens positief. Meisje, wees minder lief, meisje wees minder wijs, kijk niet uit je ogen alsof je duizend jaar oud bent. Dat ben ik niet, dat zijn slechts momenten, mam. Buiten de tuinhekjes van dit sofische vreedzame paleisje ben ik jong wild wispelturig impulsief chaotisch en een paar keer per jaar raak ik zelfs in -jawel- paniek. Toch merk ik dat het beter gaat. Ik voel me goed en zelfverzekerd alleen. Hoef niet persé een jongen om mij heen zoals de afgelopen 3,5 jaar ongeveer het geval was. En daarvoor een jaar ongelukkig alleen, en daarvoor weer niet alleen. Ja, ik merkte dat ik verslaafd werd aan liefde, aandacht, genot. Ik ben behoorlijk afgekickt, dat is goed zo.

oke

ot: ik heb een kusje op mijn wang van mijn buurmeisje gekregen, de dame die me zoveel hints geeft maar-waar-ik-geen-waarde-aan-mag-hechten
en die kreeg ze terug

omg stomme puber

[Redhair]

metallica schreef:

Ik kan me voorstellen dat het zo niet werkt... Het is gewoon fucking lastig om na een lijn te zeggen "oke, dit was het dan voor vanavond" en vooral als je vrienden wel doorgebruiken en er steeds meer op tafel komt. Dus tja, wat dat betreft vraag je ook wel veel van jezelf op deze manier. Ik weet niet in hoeverre het echt goede vrienden van je zijn of dat het eerder kennissen zijn waar je veel mee optrekt. Maar als je echt van die troep af wil komen is de beste optie andere vrienden zoeken waar je je weekend mee doorbrengt. Enja, ik kan me voorstellen dat dat heel lastig is en een hele grote stap, maar hoe graag wil je van deze levensstijl af?

Het hele drugsgebruik is een soort van geconditioneerd proces, als jij bij bepaalde mensen komt of inbepaalde omgevingen komt bereidt je lichaam zich al voor op een bepaalde dosis, waardoor cravings ontstaan en je uiteindelijk ook gaat gebruiken. Het enige dat daartegen werkt is die plekken/mensen mijden. En te zorgen voor een beter dagritme, dus elke dag een paar uur werk of school. Dan moet je opstaan en kan je de avond ervoor niet vanalles door je neus halen waardoor je brak op je werk of school aankomt...

Ik bedoel dit echt niet als een aanval of weet ik veel wat, want na een aantal van je posts gelezen te hebben heb ik wel het gevoel dat je het iig probeerd. Ik denk alleen dat je het op de verkeerde manier probeerd en dat het je op deze manier alleen maar meer stress opleverd omdat je steeds niet aan je voornemens kan voldoen. Enja, het is allemaal gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar als je echt ervan af wil, moet het je zeker lukken. je hebt alleen tijd en de juiste manier nodig...

Dat is het hele probleem, ik wil niet van deze levensstijl af. Ik voel me goed, maar ik weet dat het slecht is en er een grote kans is dat ik, als ik zo doorga, weer de rotjunk ga worden die ik was.
Tussen die lui zitten kennissen, maar ook vrienden, hele goede vrienden. Mensen die me gesteunt hebben toen ik even naar een afkickkliniek ging en ik zes maanden clean was. Hun best gedaan zo min mogelijk in mijn bijzijn te gebruiken, er zo geweldig voor me waren. En D., mijn vriendinnetje. Al jaren is ze mijn vriendinnetje. Ze heeft mij verslaafd zien raken en nu zie ik haar langzaam aan ook verslaafd raken. Ooh en mijn huis, een aantal huisgenoten. Hele dagen en nachten brengen we samen door, maar zij waren er ook voor me toen ik clean was. Zulke mensen laat je niet vallen, kan je niet laten vallen. Het zijn mijn vrienden en het gebeurd in mijn huis, dat kan je niet zo maar veranderen.

Dat pavlovcraving gedoe heb ik niets mee. Toen ik clean was ging ik ook gewoon naar de mensen en plekken waar ik eerder gebruikte, maar kreeg er geen trek door. Ik zit doordeweeks ook bij de huisgenoten waarmee ik in het weekend snuif, maar krijg dan ook geen trek. En ik kan niet zo maar mijn beste vriendin, mijn vrienden, mijn huis, mijn kamer gaan mijden.

Ik merk gewoon dat ik nog wel verslaafd ben, ondanks dat ik het een beetje in de hand kan houden. Nu voelt het allemaal nog goed en ben ik nog gelukkig, maar soms ben ik gewoon bang dat ik mezelf weer ga verliezen, en ik wil niet worden hoe ik was. Zo'n junk, zo'n zombie. Vol met leugens, een web van leugens en schuldgevoel en walging en chemisch geluk en waanzin.

Ik moet een manier vinden om het allemaal iets in te perken. Alleen school of werk hielden me er vroeger niet voor tegen om me kapot te snuiven. Heb ook 'gewoon', want dat was het voor mij, mijn examens met weinig slaap en veel pep gemaakt. Ik wil niet totaal van de drugs af, het is momenteel een gewoon een deel van mijn leven, een manier van leven, alleen ik wil niet dat het erger wordt dan het nu is. Het moet iets minder worden, dan vind ik het goed.
Morgen ga ik tactus bellen, ik ga gewoon terug naar mijn therapeute. Ben daar al maanden niet geweest. Ga vertellen dat ik weer gebruik en niet van plan ben te stoppen, maar ik wil een back-up, ik wil dat iemand, mijn therapeute, me helpt het in de hand te houden. Ja, ik ga morgen een afspraak maken.

Ik moet weer naar tactus en ik moet echt werk zoeken, een daginvulling hebben, een ritme opbouwen. Morgen moet ik niet lui en laks zijn maar eens actie ondernemen. Zo maar weer eens slapen, wat ik de afgelopen nacht natuurlijk ook niet gedaan heb. Vrijdagnacht wakker blijven en dan zeggen zaterdag te gaan slapen. Ik ken mezelf en had moeten weten dat de avond al snel nacht is en de nacht al snel ochtend, alles vliegt en slapen vergeet ik.

Was wel weer een rare nacht, bij een huisgenoot met nog wat andere huisgenoten en vrienden, O. ook weer en nog meer lui. Mijn ex was ook met iemand meegekomen. Hij was mijn eerste echte vriendje, al was ik nooit verliefd op hem. We hadden maar anderhalve maand, maar was wel heftig. Een jongen die mijn angsten tegen hem probeerde te begrijpen. Een jongen die veel zoop en blowde, waar ik helemaal gek van werd, ik kon er niet tegen dat hij steeds onder invloed was. Een half jaar later zat ik elke dag aan de pep. Een jongen die het weekend voor mijn 17e verjaardag vermist was. Had hem al een hele poos niet gesproken maar nu kletsten we wat en het werd echt gezellig. We deden met nog wat anderen pimpampet en hebben in een scheur gelegen, maar ook serieuze gesprekken gehad. Weer telefoonnummers uitgewisseld om weer eens wat af te spreken.
Verder ook nog wat met N. maar heb nu geen zin om daarover te typen. Ben te veel met hem bezig, met hoe het gegaan is en het heeft allemaal indruk op me gemaakt, het heeft me allemaal geraakt.

Hmm, het gaat niet echt goed met m'n rug. Kan mezelf nog wel voorhouden dat het littekenweefsel is, etc., maar echt geruststellend is het niet. Had gehoopt dat 2008 een einde aan het hele gezeik zou brengen, maar misschien valt dat tegen... We zullen wel zien over een paar weken, na de MRI.

[Pruts0r]

Rob schreef:

Offtopic:

Wat lief van je dat je aftelt tot mijn verjaardag. Maar het wordt echt niets tussen ons, hoor.

Offtopic: Oh, wat leuk dat je dan jarig bent. Als je toevallig in de buurt van Arnhem Velperpoort woont, dan kom ik je wel even feliciteren. Mja, ik ga over 16 dagen (ja, het is er weer ééntje minder ) naar een meisje toe dat ik al like 4 maanden niet meer heb gezien (Ik heb er niets mee hoor. ), maar dat komt doordat we allebei heel weinig tijd hebben gehad en nouja, zij vindt het zielig om mij anderhalf uur heen en anderhalf uur terug te laten reizen, als zij bijvoorbeeld maar een half uur tijd heeft, mja, dat zie ik dus anders.

Achja, 13 februari meteen de hele dag. En nu het ontopic gedeelte:
Als ik bij haar ben, wordt het wss veel praten. Ik zit nog met wat dingen die ik alleen nog niet met haar besproken heb en daar zit wel iets bij wat ook voor haar wss moeilijk is, maar zij zit ook met een hoop dingen. En ze heeft dingen meegemaakt en gedaan die ze al vier jaar lang voor iedereen verzwijgt. Nouja, laatst, toen vertelde ze dan voor het eerst tegen iemand, mij dus, dat er dingen zijn, die ze al vier jaar verzwijgt, maar dat ze er nog lang niet aan toe was om die dingen te uiten, omdat ze gewoon niet zo wilde zijn.

Nouja, ik heb gekeken of het me lukte om dat haar te kunnen zeggen, maar het is heel lastig om dat via msn te doen, aangezien ik haar dan niet zie, en ik dus ook niet in kan schatten hoe zij zich precies voelt en wat ik wel en wat ik niet kan zeggen. Nouja, als haar naam Chiyo is op msn, gaat het goed, maar wanneer het Sayuri is, dan gaat het niet goed. Nouja, haar naam is sinds die dag al Sayuri, dus ik vroeg laatst hoe het ging. Nouja, ze zei dat ze haar naam alleen maar had, omdat ze moe was, maar toen ik vroeg naar "die andere dingen" (lees: de dingen die ik aan haar had gevraagd), zei ze: Die stop ik nog even weg, tot na de carnavalsvakantie, want dan kom jij snel.

En of ze me dan nu vertelt wat die dingen zijn, of niet, dat maakt niet uit. Ik weet iig wel dat die emotie los gaat komen, want ik ken haar inmiddels goed genoeg om te weten wat ik wel en niet kan vragen en ook hoe ik bepaalde dingen moet vragen. Nouja, dat komt wel goed. Ik kijk er iig wel naar uit.

[Evil-milkshake]

Oh man, ik ga de auteur(s) van mijn scheikundeboeken echt wurgen. . Voor de rest gaat het prima, ik zie er alleen weer tegenop om met die kinderachtige kwijlende lilliputters in m'n groepje te werken. En ik weet niet wat ik wil ontbijten, ik heb zin in een broodje gezond, maar ik wil er wel gekookte eieren bij. En dan m'n lerares, wat een b*tch. Ze doet er zo luchtig over als iemand stopt met z'n opleiding, het enige wat ze erop te kakelen heeft is:

''Dat kan!''.

~~dolce~~ schreef:

wat moet ik nou...

iig nooit meer van te voren iets aan hem doorsturen.

Jij hebt een literatuurlijst, hij niet; dan is hij dus degene die plagiaat pleegt.

Ik zou eventueel vast van te voren met de docent gaan praten, kun je ook laten zien wanneer jouw mailtje en wanneer het mailtje van de jongen verstuurd is.

[Bhoebha!]

IcedEarth schreef:

Het is alleen zo jammer als "doen wat goed voelt" bijdraagd aan je zelfdestructie.
Toch ben is een heel klein deel van mij het stiekem met je eens. Fuck het standaard leven, fuck al die gedragsnormen, doe wat goed voelt etc. Maar ik zal niet snel zeggen "fuck je lichaam, fuck je gezondheid, fuck je moeder, fuck je toekomst", het is zo jammer dat in het leven zo weinig dingen ongecompliceerd zijn.

nee idd, ik bedoel het ook niet als fuck je gezondheid etc. maar als je tegen een ander zegt dat hij schijt moet hebben aan wat anderen vinden. en je zelf baalt dat mensen je als "junk"zien..
dan zou ik toch ook eens mijn zelfbeeld relativeren en iets meer schijt hebben aan anderen. zowiezo zijn drugs geen zwakte maar zie ik het als iets psygisch..(maar das mijn beeld waar anderen dan weer geen mallemoer omgeven.)

Omg. Zaterdagavond uitgeweest, met z'n drieën. A., R. en ik. Eerst een tijd gebeld met A., dat was wel goed. We hebben het gehad over het feit dattie t de laatste tijd veel over zichzelf heeft, met zijn bijnavriendin en school enzo. En dat ik dat helemaal niet erg vind, maar dat het zo goed met me gaat, dat dat niet wil zeggen dat ik dan niks meer te vertellen heb. Ik heb ook zoveel dingen waar ik aan het werken ben, waar ik op moet letten, die ik leuk vind, die ik gewoon kwijt wil. En dat vergattie in zijn enthousiasme wel eens. Tis zo zielig want alle kleine stukje van zijn persoonlijkheid liggen door elkaar en moeten allemaal weer op de goede plaats komen te liggen maar dat doe je niet zo eentweedrie. Maar goed gebeld.
Daarna uit, er werd alleen maar carnavalsmuziek gedraaid. Het was zo ontzettend heerlijk om te merken dat, ondanks het hele L. gedoe, er tussen ons drieën niks veranderd is. We zijn nog steeds een drie-eenheid, de harde kern van ons groepje. Met z'n drieën polonaise lopen door een lege zaal, onder confettieslingers op zoek gaan naar geluk, omdat ze zingen 'euveral leet ut geluk verborge', de schroeven vastdraaien, voor de 32052e keer Corona proeven en het nog steeds vies vinden, een grouphug doen. Vet voor schut staan maar overal schijt aan hebben. Er is niemand met wie ik dat zo goed kan als met hun tweeën. <3
En die ene jongen was best grappig. Ik in mijn meligheid, alcoholheid en goedezinhebheid, zeg tegen hem: 'heb je het er moeilijk mee?', gewoon omdattie zo moeilijk keek. Zittie me een uur later te vertellen dat zijn vriendin is vreemdgegaan met zijn broertje en dat hij het er inderdaad moeilijk mee heeft en dattie blij is dat ik dat zomaar aan m zie want dan heeftie iemand om erover te praten en nogveelmeer. Echt zo.... Uhm... Mja. Na tien minuten knuffelen en luisteren was t ook weer goed. Best grappig.
En damn, sjans van iemand van 32. Hehe.
En ik maak me zorgen om R. Niet zozeer omdattie niks (ofja, weinig) van zich laat horen, maar om wat ik zo her en der lees... Bwuh.

[indigo]

Okee, omdat een nieuwe dag best ook met goede voornemens/doelijstje kan starten:
- vandaag alle colleges en samenvattingen doornemen
- hardlopen
- me geen zorgen maken over de rest van de dag
- gezond eten
- alléén forummen als ik klaar ben .

[duivelaartje]

Oh god, het aan- en uitknopje van m'n beeldscherm doet het niet meer goed. Met de hulp van een pen wil die wel uit, maar nu die aan is zie ik steeds "1: analog input" in beeld staan en het gaat maar niet weg. Het knopje zit namelijk een beetje klem en drukt nu de hele dag dat 'ie aan wil ofzo. Jeetje, zo'n balkje in beeld is echt vervelend. (En mn beeldscherm is verder nog echt vet mooi. )

[Rob]

Nu weet ik weer waarom ik een hekel heb aan vakanties.

[Missy1234567890]

@ Lienepien: je bent niet dom! Als jij dom was, zou je geen universiteit doen en niet zo'n moeilijke studie als natuurkunde en dan zou je ook niet zo'n hoog cijfer voor je bachelorscriptie halen. Het komt allemaal vast wel goed!

OT: voel me weer wat beter dan gisteren, toen ik echt de hele dag wilde huilen. Dat kon alleen niet, want vriendje was er en ik had geen zin uit te leggen wat er nou precies was, dus ik heb de hele tijd zitten switchen tussen m'n 'er is niets aan de hand, wat ben ik toch vrolijk-smile' en m'n negatieve gedachten en tranen.
Zaterdagmiddag videofilmpjes van vroeger gekeken en dat was nogal confronterend. 't Was eigenlijk voor m'n vriend, omdat hij mij nog nooit gezien had toen ik klein was en hij vond het leuk dat eens te zien. Ik vond het ook wel leuk om weer eens te zien, was lang geleden, maar het maakte meer los dan ik verwacht had. Zo'n onschuldig, klein, vrolijk meisje, toen nog behoorlijk assertief, met ouders die het beste met haar voor hadden en haar beschermden tegen de grote boze wereld. Niks aan de hand, tot die 6 jaar middelbare school
Klote gepest. Klote gevolgen Ben je ruim 8 jaar pestvrij, heb je er nog elke dag last van En de kleinste, onschuldigste dingen in het dagelijks leven herinneren je eraan, zelfs zo'n video waarin het niet eens over die periode gaat.

Nouja, dat was dus gisteren, hoewel het tijdens het typen ervan ook niet helemaal geweldig ging. Nu over tot de orde van de dag. Nu eerst uitzendbureau mailen dat de uitbetaling niet klopt en rooster doorgeven voor komende maand. En dan (eindelijk) eens beginnen met het essay. Morgen waarschijnlijk laptop kopen

[coopergirl]

Ik moet dus echt beginnen met leren voor de tentamens.. Lekker, een tentamenweek na carnaval, ook al wordt hier niet echt carnaval gevierd.. Maar toch.. Tentamenweken komen nooit goed uit voor iemand die geen discipline heeft .
Ik ga zo wat yoghurt + fruit eten, en daarna moet ik mijzelf echt dwingen wat te gaan doen. Eéécht!
Net bij bol.com met twee cadeaubonnen een notebooktas, optische muis + memorystick gekocht Het liefst koop ik boeken, maar aangezien ik nog een stapel moet lezen, is die aanschaf niet direct noodzakelijk. Wat ik nu heb gekocht, is wel noodzakelijk. Ik heb al 2 jaar geen muis meer (lang leve het touchpad), een memorystick en notebooktas heb ik nog nooit gehad, terwijl die wel handig zijn De eerste artikelen kan ik morgen verwachten, de tas over 5 tot 10 werkdagen.

[Nonaj]

Leonoor schreef:

iig nooit meer van te voren iets aan hem doorsturen.

Jij hebt een literatuurlijst, hij niet; dan is hij dus degene die plagiaat pleegt.

Ik zou eventueel vast van te voren met de docent gaan praten, kun je ook laten zien wanneer jouw mailtje en wanneer het mailtje van de jongen verstuurd is.

Idd docent inlichten, liever dat die jongen boos op je is dan dat de docent jou gaat verdenken van plagiaat... Die jongen heeft overigens niet eens het recht om boos te zijn, want hij is degene die fout zit.

[Redhair]

Bhoebha! schreef:

nee idd, ik bedoel het ook niet als fuck je gezondheid etc. maar als je tegen een ander zegt dat hij schijt moet hebben aan wat anderen vinden. en je zelf baalt dat mensen je als "junk"zien..
dan zou ik toch ook eens mijn zelfbeeld relativeren en iets meer schijt hebben aan anderen. zowiezo zijn drugs geen zwakte maar zie ik het als iets psygisch..(maar das mijn beeld waar anderen dan weer geen mallemoer omgeven.)

Ik baal er niet van dat anderen mij als junk zien. Nouja, als mij moeder mij weer als junk zou zien zou ik wel balen, maar dan zou ik er vooral van balen dat ik haar opnieuw alle ellende bezorg. Het maakt me echt heel weinig uit wat anderen van me vinden, alleen het schudt me soms even wakker. Want ook al voelt het allemaal zo leuk, het lijkt me niet echt goed om deze levensstijl normaal te vinden. Ik vind het allemaal zo normaal, maar dat is het gewoon niet. Het gaat vreselijk ver. En ik weet hoe makkelijk ik grenzen uit het oog verlies, hoe makkelijk ik erover heen ga. Waar ligt de grens nu? Wat is voor mij niet meer normaal? Hoe ver kan ik doorslaan?
Het is niet dat ik het allemaal slecht ga vinden omdat anderen dat doen, maar ik moet gewoon grenzen stellen en niet alles zo normaal vinden, want dan ben ik uiteindelijk weer terug bij af, zit ik weer elke dag aan de pep en weet ik niet meer of mijn gevoelens nou echt zijn of chemisch, en op dat punt wil ik niet meer komen.

[metallica]

Angel, en nu ga je huiswerk maken! Eens kijken of dit werkt, waarom roept een klein gesprekje met zijn zus nu weer zoveel emoties op Ik wil dat het ophoudt en geen enkele manier van controle helpt me erbij am'en niet, mezelf uithongeren niet, de drugs werken niet meer, gediciplineerd alleen maar aan school werken niet, zelfs echt leuke dingen doen werkt niet. Joepie, ik sta weer op het randje. Fucking hell, ik haat dit echt Hoe lastig is het om eens normaal te zijn, gewoon op een normale manier met de dingen om te gaan, op een normale manier dingen los te laten?

[Pruts0r]

Omg, net 4 uur aan één stuk lopen gamen... Ongestoord. En het is niet erg dat ik vier uur heb zitten gamen, want ik heb toch niets te doen. Het is echter wel een nieuw record, dat ik vier uur lang niet wordt gestoord, of naar beneden moet komen. Gewoon, lekker Planet X op, en dan meppen in de fantasiewereld van een MMORPG. Heerlijk, even helemaal weg.

[Neko*]

Dikke knuffel voor metallica.

[Rob]

Pop quiz! Hoe maak je een keuken schoon als ie zeiknat is en jij geen dweil hebt?

Verkeerd antwoord, maar toch relevant: Laat mij geen twee dingen tegelijkertijd doen.

[Yana]

"Nou weten we wel weer precies waar je staat in je eetstoornis", aldus mijn vriend nadat ik zijn voor mij gesmeerde boterhammen de vuilnisbak in had gesmeten omdat er teveel boter op zat..

Zucht. En daarna voelde ik me schuldig en rot en een bitch. Kom op, fucking bóter! Wat ben ik voor idioot. We hebben dit weekend echt weer teveel over eten lopen vechten, nadat het een tijdje een stuk minder was. Over boter, over beleg, over hoeveelheden, over mijn houding die ik volgens hem eens nodig moet veranderen. Ja ja ja, ik weet het. Echt, ik weet het.

knuf voor yana. is het eigenlijk wel goed dat je vriend je zo controleert hierin? ik snap wel dat hij je niet moet laten afzakken, maar is het niet belangrijk dat hij vooral je vríend is ipv een hulpverlener?

en uh ja. tis maar fucking boter hartstikke goed voor je

[Yana]

Ave schreef:

knuf voor yana. is het eigenlijk wel goed dat je vriend je zo controleert hierin? ik snap wel dat hij je niet moet laten afzakken, maar is het niet belangrijk dat hij vooral je vríend is ipv een hulpverlener?

en uh ja. tis maar fucking boter hartstikke goed voor je

Hij is over het algemeen ook wel vooral mijn vriend hoor Maar hij zegt dat hij liever ruzie heeft en dat ik eet, dan dat hij niks zegt en hij me mn gang laat gaan. Vaak helpt een extra aanmoediging ook wel om het te kunnen, alleen nu dus niet. Ik vond het al eng dat hij mn brood ging smeren (had haast en moest nog douchen), en toen ik die boter zag was ik helemaal over de zeik want ik doe zelf nooit boter onder jam/appelstroop en al helemaal niet zoveel .

Wel grappig, ik heb net ook op jou gereageerd op dat andere forum

ik heb weer stress. ik heb weer angst. en ik hoop dat het niet heel kil en koel gaat worden. Ik moet zij (ex) vriendin even bellen. Dat zij even niet komt s ochtends. wat als ie me nou niet wil zien? maar ik moet me de woorden van een vriendin herinneren: je moet handelen naar wat jíj wil. dus ik ga omdat ik dag wil zeggen. En ik ga omdat ik dan in ieder geval tegen mezelf kan zeggen dat ik nooit iets verkeerds voor hem heb gedaan. Basta.

metallica schreef:

Angel, en nu ga je huiswerk maken! Eens kijken of dit werkt, waarom roept een klein gesprekje met zijn zus nu weer zoveel emoties op Ik wil dat het ophoudt en geen enkele manier van controle helpt me erbij am'en niet, mezelf uithongeren niet, de drugs werken niet meer, gediciplineerd alleen maar aan school werken niet, zelfs echt leuke dingen doen werkt niet. Joepie, ik sta weer op het randje. Fucking hell, ik haat dit echt Hoe lastig is het om eens normaal te zijn, gewoon op een normale manier met de dingen om te gaan, op een normale manier dingen los te laten?

*knuft* komop meis! Ik weet niet goed wat te zeggen, maar hou vol! Heb je al ontspanningstherapie gehad?

[~~dolce~~]

@leonoor en nonaj:
Ik had vanochtend afgesproken met een ander meisje uit de groep (we moesten nog vaardigheden oefenen)en hebben toen zijn stuk doorgelezen. En hebben toen besloten naar de docent te gaan.
De docent gaf ons gelijk om nu al te komen. En gaf ons het advies om die jongen ermee te confronteren, dus dat hebben wij gedaan. Er waren 2 opties, of hij ging het toegeven, of het werd een zaak voor de examencommissie (en dat zou dan dus de 2e keer zijn dat ik door hem bij de examencommissie zit.)
Hij heeft het vanmiddag toegegeven. waarschijnlijk mag hij de opdracht over doen. Maar van mij mag ie wel wat zwaarder "gestraft" worden.

ot:
Intake in Amsterdam gehad. Mijn god, nadat ik half amsterdam was doorgelopen heb ik t gevonden.
na een gesprek van 1.5 uur was de conclusie eigenlijk dat ook zij niks voor me kunnen betekenen.
Hij stelde echt de moeilijkste vragen ever... Zijn vragen waren precies mijn zwakke plekken. Ik wilde dat ik door de grond kon zakken en verdwijnen. Ik heb me nog nooit zo geschaamd.
En ook de automutilatie vond hij wel erg ernstig.. ja..
kansloos..

Eventueel zou ik op de wachtlijst kunnen voor therapie in Den haag, maar omdat ik niet in de regio woon zal ik onderaan staan en zal het dus zeker meer dan 5 maanden duren. Op zich kan 5 mnd wel, maar het moeten er geen 12 worden.
Verder voel ik me moe en rot. Vanavond nog trainen, en morgen praktijkexamen en een presentatie. BAH. ik heb geen zin meer in dat k*T groepje.. (daar zit ook die jongen weer in...)

[Bhoebha!]

Redhair schreef:

Ik baal er niet van dat anderen mij als junk zien. Nouja, als mij moeder mij weer als junk zou zien zou ik wel balen, maar dan zou ik er vooral van balen dat ik haar opnieuw alle ellende bezorg. Het maakt me echt heel weinig uit wat anderen van me vinden, alleen het schudt me soms even wakker. Want ook al voelt het allemaal zo leuk, het lijkt me niet echt goed om deze levensstijl normaal te vinden. Ik vind het allemaal zo normaal, maar dat is het gewoon niet. Het gaat vreselijk ver. En ik weet hoe makkelijk ik grenzen uit het oog verlies, hoe makkelijk ik erover heen ga. Waar ligt de grens nu? Wat is voor mij niet meer normaal? Hoe ver kan ik doorslaan?
Het is niet dat ik het allemaal slecht ga vinden omdat anderen dat doen, maar ik moet gewoon grenzen stellen en niet alles zo normaal vinden, want dan ben ik uiteindelijk weer terug bij af, zit ik weer elke dag aan de pep en weet ik niet meer of mijn gevoelens nou echt zijn of chemisch, en op dat punt wil ik niet meer komen.

Dat je , je bewust bent dat je je grenzen snel uit het oog verliest is iig een goed punt. wat als je je er eenmaal bewust van bent dan kun je er wat mee.!
en je hebt idd gelijk dat het nu niet zon hele denderende levensstijl is(lijkt mij.). maar je weet zo te lezen iig wel hoe je het voor jezelf wilt hebben en ook daar ben je je bewust van, een goed iets denk ik.

[duivelaartje]

Ik vind het zo debiel dat we al dagen geleden op WebCt heb gevraagd of de coordinator de antwoorden van biomechanica erop wil zetten, maar hij zegt steeds dat hij het zo zal doen maar éérst nog even wat andere dingen moet regelen, en het staat er nu nog steeds niet! Ik wil ze echt hebben, want ik snap er geen kutje van.

Nou ga ik zo met m'n vader de opgaven maar maken.

[Vogelvrij]

duivelaartje schreef:

Ik wist het ook niet hoor. Zullen we haar anders namens LJH een mail sturen?

Ja, goed plan

OT: Ik heb gewerkt en ik ben moe en vanochtend dacht ik even dat ik niet zou gaan, maar toen ik eenmaal was opgestaan, voelde ik me eigenlijk wel goed, niet meer ziek. En het werken ging best redelijk, het is maf om ingewerkt te worden door je huisgenote

~~dolce~~ schreef:

nou, flikt die jongen uit mijn projectgroepje het weer..
Een opdracht over visies.. Hij maakt het op de laatste dag, hij levert het voor ons in..
Dit voelde al niet goed, ik zei nog tegen iemand:"straks neemt ie het gewoon over"
En ja hoor.. Hij heeft een heel deel overgenomen van mij.
Maar nu kan hij natuurlijk gaan zeggen dat we dezelfde bron hebben gebruikt, maar dan nog lijkt het veel te veel op elkaar.
en hij heeft geen literatuurlijst, ik wel. De zinnen lijken echt teveel op elkaar. Toen ik het las dacht ik dat ik mijn eigen stuk las...
wat moet ik nou...

En ik kwam ook weer zo'n stomme typfout van mezelf tegen.. damn, nu denk ze nog dat ik het van iemand anders heb..


(srry, ik zeur..)

@Lienepien: ik begrijp precies hoe je je voelt! **knuff** wees niet te streng voor jezelf. In een crisis(En zoals de verstraining zou zeggen) kan je even helemaal niks doen. Wachten tot het over is. Wachten met afleiding...

*knuf terug*
Wat goed dat je naar de docent gegaan bent!

Missy1234567890 schreef:

@ Lienepien: je bent niet dom! Als jij dom was, zou je geen universiteit doen en niet zo'n moeilijke studie als natuurkunde en dan zou je ook niet zo'n hoog cijfer voor je bachelorscriptie halen. Het komt allemaal vast wel goed!

OT: voel me weer wat beter dan gisteren, toen ik echt de hele dag wilde huilen. Dat kon alleen niet, want vriendje was er en ik had geen zin uit te leggen wat er nou precies was, dus ik heb de hele tijd zitten switchen tussen m'n 'er is niets aan de hand, wat ben ik toch vrolijk-smile' en m'n negatieve gedachten en tranen.
Zaterdagmiddag videofilmpjes van vroeger gekeken en dat was nogal confronterend. 't Was eigenlijk voor m'n vriend, omdat hij mij nog nooit gezien had toen ik klein was en hij vond het leuk dat eens te zien. Ik vond het ook wel leuk om weer eens te zien, was lang geleden, maar het maakte meer los dan ik verwacht had. Zo'n onschuldig, klein, vrolijk meisje, toen nog behoorlijk assertief, met ouders die het beste met haar voor hadden en haar beschermden tegen de grote boze wereld. Niks aan de hand, tot die 6 jaar middelbare school
Klote gepest. Klote gevolgen Ben je ruim 8 jaar pestvrij, heb je er nog elke dag last van En de kleinste, onschuldigste dingen in het dagelijks leven herinneren je eraan, zelfs zo'n video waarin het niet eens over die periode gaat.

Nouja, dat was dus gisteren, hoewel het tijdens het typen ervan ook niet helemaal geweldig ging. Nu over tot de orde van de dag. Nu eerst uitzendbureau mailen dat de uitbetaling niet klopt en rooster doorgeven voor komende maand. En dan (eindelijk) eens beginnen met het essay. Morgen waarschijnlijk laptop kopen

Dank je, dat soort dingen ben ik altijd helemaal kwijt als ik in paniek ben.

OT:
Hele dag in UB gezeten en redelijk wat gedaan. En ik maak me druk over hoe ik het morgen moet doen; het is superdruk in de UB, je moet best wel op tijd zijn voor een plek, maar ik moet 's ochtends ook nog naar de faculteit. 'k Kan natuurlijk ook proberen thuis te studeren...

Ik voel me nog steeds zo rot. Het wordt vast wel weer een keer beter, maar op dit moment kan ik het me echt niet voorstellen. En ik weet ook niet hoe lang dit nog gaat duren.

*zucht*

[Nijn*]

Hm. Geschiedenis ging érg wisselend.. Het begin ging goed, ik dacht echt als dit het is haal ik zo een 9, maar het werd steeds moeilijker en moeilijker en de laatste paar opgaven snapte ik helemáál niet. Maargoed, daarna was fijn. Nu zijn iig alle leertentamens voorbij dus zijn we met een paar mensen even wat gaan drinken in de D. wat echt supergezellig was, jammer dat ik halfaangeschoten nog 9 km naar huis moest fietsen. Oh en ik kreeg een 6,9 terug voor wiskunde!! Ben er echt superblij mee, nu de rest nog!

[moon]

Nog bedankt voor de knuffels!

Kiespijn ....dat wordt toch echt weer terug naar de tandarts...*zucht*

[Evil-milkshake]

Middagdutjes zijn echt not done! ( ).
Ik werd net zo brak wakker, eetlust verloren. Wiskunde theorie nog even doorgelezen en het is (jahaa!!) begrijpelijk voor deze ene keer . Nu ben ik misselijk en wil ik de muziek keihard zetten ;x.

[JohnH]

Ik moet het volgende even kwijt.

Ik weet dat iedereen hier eens doorheen moet gaan, maar ik had niet verwacht dat ik het zo snel zou ervaren. Liefdesverdriet. Vanmiddag is het uit gegaan, en hier zit ik al te schrijven. Ik moet het van me af schrijven, ik ben wel zo'n schrijver. Praten met andere mensen helpt ook wel, maar het is het beste als ik het gewoon van me afschrijf.

Ik voel me zo miserabel, ik eet me kapot in de chocola, alsof ik depressief ben. Vanmiddag kon ik nog relativeren, maar zodra ik mijn bed weer zag barstte ik in huilen uit. Het is voor mij de eerste keer dat ik dit meemaak en ik heb dus ook geen flauw idee hoe ik hiermee om moet gaan. Het gevoel dat je nooit weer zo een geweldig iemand zult vinden. Iedereen zegt het te kennen, en zegt dat het over zal gaan. Ook al weet ik dat, en hoop ik dat het waar is, voel ik me nog steeds zo. Ik voel me nog steeds zo kapot. Ze is geweldig en ik kan hoezeer ik ook probeer voor mezelf maar geen reden vinden om haar los te kunnen laten.

Zaterdagmiddag was het nog leuk, we waren lol aan het maken. Vervolgens krijg ik zondagmiddag een smsje dat ze met haar broer het een en ander besproken heeft over haar leven, en het feit dat ze ''het anders wil doen'' en ''daar zullen sommige mensen niet blij mee zijn''. Ik begrijp het niet. Ik had toen al wel een vermoeden maar ik heb dat bij elke gedachte meteen weggedrukt met een 'het kan niet'. Maar het is zo. Ze had er de hele zondag over gepraat met haar broer en over nagedacht.

Ik had zondag een lang SMSje gekregen, een zeer vreemd SMSje. "Ik heb nagedacht over mijn leven en dat is mooi. Ik ga dingen anders doen en daar zullen sommige mensen niet blij mee zijn''. Ik had de bui al zien hangen, maar ik verdrukte het. Die broer van haar, daar had ze ruzie mee. Zondag is het goedgemaakt, en daarbij heeft ze dus besloten dat het met mij uit moet, ''ik krijg dan in ieder geval geen ruzie meer met mijn broer en dat is het belangrijkste voor mij''.

Ik ben aan de kant gezet, ze heeft me niet meer nodig, ze heeft haar broer voor emotionele steun. Ik zal het verhaal achter haar broer besparen. Het heeft niks met liefde te maken, maar ik denk dat het te maken heeft met haar gevoelens voor mij, die er niet meer waren. Ze had me nodig voor emotionele steun, maar nu heeft ze haar broer, en val ik op de achtergrond. Ik, voel me gewoon aan de kant gezet. Onnodig, nutteloos.

Het broer verhaal is niet eens bevestigd. Het is enkel de meest plausibele verklaring. Ze is veranderd, en vind me niet meer zo leuk, en het feit dat ze haar broer heeft voor haar zorgen, zet mij gewoon aan de kant. Maar waarom, waarom. Ik weet dat ik dit moet verwerken en dat het niet makkelijk word. We hadden 6,5 maand, maar het is de eerste keer dat ik zoiets meemaak, geen idee hoelang het gaat duren...

[metallica]

lentekriebel schreef:

*knuft* komop meis! Ik weet niet goed wat te zeggen, maar hou vol! Heb je al ontspanningstherapie gehad?

Hmm nee, de enige ontspanningstherapie die ik nu heb is een dosis thc voor het slapen gaan... Mja, hopelijk hoor ik daar wel nog iets van deze week

@~~dolce~~: Hartstikke goed van je. 'k vind trouwens ook dat hij wel zwaarder gestraft had mogen worden (lees: ook een zaak voor de examencommissie).

[coopergirl]

Vanwege frustraties heb ik net echt onwijs veel hazelino's gegeten. Beetje jammer, aangezien je een lijnpoging onderneemt, coop! Morgen een cursus -geen zin-, de rest van de week tot en met zondag werken.. Daarnaast dus tentamens leren. Vandaag is er weinig van terecht gekomen..

Donderdag hebben we een presentatie. Ik weet niet hoe ik dat allemaal in m'n hoofd moet krijgen hoor, en dan gaat ze ook nog eens letten op je houding. Nou, ik sta te wiebelen, gebaar met m'n handen en praat veel te snel. Als ik zo zenuwachtig ben kan ik toch ook nog niet eens op m'n houding gaan letten?
En dan dat stomme studiekeuze gedoe. Weet ik veel wat ik wil worden. Ik vind ongeveer alles wel leuk. En het heeft ook allemaal wel een nadeel.
Vandaag moesten M. en ik meedoen aan een geheugentest. We moesten puzzeltjes maken, kinderpuzzels en ik was zo bar slecht. Ik was het langzaamst. Als ik allemaal stukjes voor me zie liggen zie ik daar geen geheel in. Mijn geheugen is wel het best want de tweede keer was ik de snelste. Ik wist nog precies hoe het lag.
Ik ga nog maar even aan onze presentatie werken.

[darkfairy]

wow me oom zit voor 6-8 maanden in de gevangenis .

[Daantje_0705]

M'n opa ligt op sterven Het is ineens zo snel gegaan. Anderhalve week geleden zei hij dat hij zich niet zo lekker voelde en werd hij opgenomen in het ziekenhuis omdat hij ernstig bloedarmoede had en waarschijnlijk een lichte hartaanval gehad had. Vorige week bleek dat hij maagkanker had en dachten we dat hij nog een aantal maanden/jaren te leven had. Okee, prima mee te leven als je 86 bent. Vanmorgen een mailtje van m'n moeder waaruit bleek dat hij niet meer wilde eten en ging dat maanden-jaren ineens naar dagen-weken. Vanavond belde m'n moeder dat het echt heel slecht ging en dat ze niet wist of hij morgen nog zou halen en wordt het ineens uren-dagen. Het gaat allemaal zo snel. Ik ga morgen langs maar ik ben wel bang voor wat ik te zien krijg maar ik wil hem toch nog wel zien denk ik. Ik vind het gewoon niet fijn om nu hier te zijn.

Verdomme waarom gaat iedereen ineens achter elkaar door. Amper twee jaar terug m'n oma, afgelopen zomer m'n oudtante en kreeg m'n oma een beroerte. Die leeft nu nog wel maar zit ergens opgeborgen in een verpleeghuis en dan nu mn opa Ik mis m'n oma nog steeds zo en de enige manier waarop ik nog over haar kan praten is met m'n opa en die is er dan straks ook niet meer.