Advertentie | |
|
08-05-2009, 13:54 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
In het begin zei ik: "Vanaf week 37 ga ik het huis niet meer uit, want stel je voor dat ik midden in de V&D sta en mijn vliezen breken... Dan moet ik CJ bellen: 'ik sta in de V&D, op *die en die afdeling* bij *dat en dat rek* en mijn vliezen zijn gebroken; kom me even halen'." Maar ja, de kans dat het eerste teken het breken van de vliezen is, is dus maar 10%, de kans is dus veel groter dat je eerst andere tekenen krijgt (zoals weeën). En als je pas in week 42 bevalt, bestaat de kans dus dat je vijf weken binnen moet zitten...ook niet echt leuk. Dus ben ik toch zo nu en dan het huis maar uitgegaan. En ook nu nog, maar dan dus met de auto en meestal als ik samen ben met CJ of als ik bv. naar mijn ouders ga (met de auto dus ) ofzo. 'Voor het geval dat.' |
08-05-2009, 14:13 | |
Verwijderd
|
Hahah wat een discussie, ik vond het vooral raar als ze gewoon bleef zitten ja Niet omdat het zin heeft om uit te stappen, maar kun je dat de buschauffeur niet zeggen dat je vliezen gebroken zijn ofzo? Ik zou me iig denk ik vreselijk beschaamd voelen om dat zo maar te laten liggen. Ik bedoel je kunt er niks aan doen dat het gebeurt en ik zou ook niet telkens thuis zitten alleen omdat er een kleine kans is dat je vliezen breken in het openbaar, maar als ik zelf geen doekje oid bij me had zou ik toch tenminste de chauffeur vertellen wat er gebeurd is geloof ik Als je een flesje cola omgooit in de bus ga je het toch ook droogdeppen?
|
08-05-2009, 16:51 | |
Verwijderd
|
Hahah, wat een discussies
Ik zal wel even wat dingen toelichten zodat er nog meer discussie kan ontstaan . De bus gaat altijd van Veghel naar Den bosch. Toen ik in de bus stapte in Veghel zat er nog niemand in behalve die zwangere vrouw en een vriendin/ zus/ whatever van haar bij. De zwangere vrouw deed al van begin af aan onrustig en stond eigenlijk de hele reis. De andere vrouw trok zich er niet veel van aan en sliep bijna de hele tijd. Ik zag dus wel meteen dat de vrouw het moeilijk had maar ik dacht gewoon zwaar/ last van haar rug ofzo. De tweede halte waar wij langs kwamen is namelijk al meteen bij een ziekenhuis en daar stapte ze niet uit. Pas toen we in den bosch waren zagen alle mensen dus dat haar vliezen waren gebroken (op de grond, niet op een steol) en ik denk dat dat ook pas tegen het einde is gebeurt. Volgens mij gingen ze daarna nog wel met de trein verder. Maar zo gek is dat misschien niet, als je ergens anders in NL moet zijn kun je toch niet zomaar ergens blijven zitten? Wat mij alleen dus verbaasde waren die dingen in het vocht. Want hoe komt zoiets op de grond als je een ondebroek aan hebt? Ik wist dus niet zeker of het van haar was en wat het dan is. Maar ze had een lange rok aan dus misschien liep het gewoon langs haar benen naar beneden . Edit: Ik had niet echt het idee dat ze nederlands kon praten, misschien dat ze daarom niks zei. |
08-05-2009, 19:05 | |
Verwijderd
|
Hello, wat vinden jullie van het volgende;
mijn vriend en ik hebben beide een koopappartement. Mijne bestaand, de zijne wordt nog gebouwd. Over een maand of 3 gaan we 'samenwonen' in mijn huis en zodra zijn huis af is verkassen we naar de zijne. We hebben beide een drukke fulltime baan, waarvan die van hem ook nog eens onregelmatig is. Daarnaast studeer ik 1 avond in de week. Ik ben 21 en mijn vriend 29 Wij willen ontzettend graag een kindje, maar ik ben een beetje bang dat het wat onmogelijk is door onze drukke levens. Ik moet nog 2,5 jaar studeren en heb de beste toekomst perspectieven qua werk. We willen eigenlijk niet heel lang wachten, maar een manier zoeken hoe het wel zou kunnen. Als we nog 3 jaar wachten is mn vriend 33 eer t kindje geboren is en dat vind hij te oud. Hij wil wel wachten omwille van mij, maar ik snap wat hij bedoeld en ben het met hem eens. Wat zouden jullie in deze situatie doen en heb je msschien tips? Danku |
08-05-2009, 19:16 | |
'De vliezen' zijn in elk geval onderdeel van de vruchtzak waar de baby in zit, dus als ze breken komen ze niet mee naar buiten, dat doen ze pas als de moederkoek eruit komt (dus ná de baby). De dingen die in het vruchtwater zaten waren misschien inderdaad slierten huidsmeer, maar dat vind ik ook klinken alsof ze geen ondergoed droeg.
|
08-05-2009, 19:17 | |
Ik zou beginnen met het bedenken hoe veel waarde er achter dat leeftijd argument zit. Ja, hij is 29, maar hij is niet 39. Hij zit in een andere levensfase dan jij (jij studeert). Ik kan me voorstellen dat dat frictie kan veroorzaken. Mijn vader was zelf ook 33, maar ik heb hem nooit echt als oud ervaren. Persoonlijk lijkt het me een slecht idee om andere argumenten voor en tegen een kind op zij te schuiven om dit gevoel een plaats te bieden.
Afhankelijk van wat voor werk jullie doen, kan je natuurlijk overwegen om beiden deeltijd te gaan werken mochten jullie een kindje willen. Onregelmatig werk is vaak juist handig te combineren met regelmatig werk van de andere partner. (Mijn moeder is buschauffeuse, mijn vader had regelmatig werk). Maar mijn belangrijkste advies zou zijn om vooral pragmatisch te blijven. Emotionele argumenten zijn soms wel heel sterk, maar als iets praktisch enorme problemen oplevert, zonder dat je dit goed kan opvangen, kan juist wachten enorm belangrijk zijn. Mocht je er nu wel voor kiezen om zwanger te worden, bedenk dan welke gevolgen het kan hebben en hoe je die gaat oplossen (bijv: blijf je studeren? Willen jullie, of een van jullie, minder gaan werken, etc)
__________________
Altijd nuchter
|
08-05-2009, 19:48 | |
Verwijderd
|
@Xentric: Ik zou wachten. In ieder geval tot je echt samenwoont en weet dat dat bevalt (het is soms echt anders dan een relatie waarbij je niet samenwoont, ook al verwacht je van te voren van niet). Ook vraag ik me af hoe je een fulltime baan en studie wilt combineren met een kind, heb je daar al ideeën over?
|
08-05-2009, 20:15 | |
Verwijderd
|
Teneerste bedankt voor de reacties. Mijn vriend is militair en kan eventueel 3 of 4 dagen gaan werken. Ik werk zowieso al flexibele uren, ik kan ze zelf verschuiven. Daarnaast is er inderdaad het plan om eerst te gaan samenwonen, maar in het verleden hebben we dit ook al half om half gedaan en dat ging meer als perfect. Hier verwacht ik dus geen problemen. Maar goed.. eerst doen en dan pas verder gaan.
Daarnaast heb ik maar 1 avond in de week les en doe veel 's avonds als mijn vriend bij vrienden is of Playstation spelen owso haha En daarnaast heeft mijn vriend ook duidelijk gezegd dat ik het beste toekomst perspectief heb qua werk en daarom zal hij de eerste tijd iets meer opzij moeten schuiven zodat mijn studie ten alle tijden door kan gaan. Dat zegt hij zelf al en vind het totaal geen probleem. Daarnaast snap ik wat Kitten bedoeld met het belang van leeftijd. Wij vinden dit toch wel belangrijk, maar dus niet alles overheersend. Haha ff samenvatting: over 3 maanden samenwonen, en dan als we n kindje willen gaan we beiden werktijden aanpassen om voor t kindje te kunnen zorgen en zodat ik mijn studie kan blijven doen. In mijn hoofd klinkt het allemaal zo goed gepland, maar heb er toch een apart gevoel over. Waarcshijnlijk omdat het niet de normale gang van zaken is |
08-05-2009, 20:48 | |
Verwijderd
|
nouja normale gnag van zaken is in mijn hoofd al n tijdje samenwonen, allebei geen school, een flexibele baan.. getrouwd.. zoals iedereen in mn omheving zeg maar ..maar goed, dat is het conservatieve in mn hoofd.
Maar goed.. met geld enzo gaat het zowieso wel lukken.. denk dat ik even over dat conservatieve heen moet Iig bedankt voor de reacties! Laatst gewijzigd op 08-05-2009 om 20:59. |
08-05-2009, 21:09 | ||
Citaat:
__________________
Altijd nuchter
|
10-05-2009, 20:12 | ||
Citaat:
Doet bij jou de andere t ook niet? Overigens ben ik het met je eens Maar ik kan me zo voorstellen dat als je 36 bent en je hebt net een nieuwe vriend dat je wat meer overhaast te werk gaat, want dan heb je immers die biologische klok die heel erg tikt
__________________
..so what was good..what just slipped out..what went wrong?..oh the way he feels about me has changed....thanks for playing try again! (game over)
|
11-05-2009, 08:55 | |||
Verwijderd
|
Citaat:
Citaat:
@snoopy: Laten we hopen dat het vandaag de dag is. Ik heb zelf alleen niet het gevoel dat dat het geval is. Maar wie weet, het is pas 10.00u. En er zijn in de familie en op internet ed al een hoop dagen de revue gepasseerd, tot nog toe klopte geen enkele. En nu wordt het natuurlijk steeds makkelijker, want er blijven steeds minder dagen over. |
11-05-2009, 09:11 | |
Mja, maar had op de een of andere manier steeds 11 mei in m'n hoofd. Vind alleen zelf al die voorspellingen zo... vermoeiend (mensen beginnen er bij mij nu al aan! ) dat ik niks heb gezegd... En idd... Wel heeeeel makkelijk om bij een vrouw die bijna een week overtijd is te zeggen dat de baby nu wel snel zal komen
__________________
Tsja
|
11-05-2009, 10:23 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Zelf heb ik steeds gedacht dat hij/zij of vroeg (ong. 37 weken) of laat (rond/na 41 weken) geboren zou worden...nogal ruime schatting dus. |
11-05-2009, 13:38 | ||
Citaat:
Succes bij de verloskundige, hopelijk kan die vast wat duidelijkheid scheppen
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
11-05-2009, 15:51 | |
Verwijderd
|
Inleiden kan niet zonder dat de baarmoedermond verweekt is...? Maar ze kunnen natuurlijk wel weer stappen ondernemen om dat te laten gebeuren als het nog niet zo ver is. En bij 42 weken is het heel normaal dat ze dat laatste gaan doen (soms dus zelfs al eerder, ligt aan het beleid van de vk/het ziekenhuis)?
Laatst gewijzigd op 11-05-2009 om 15:56. |
11-05-2009, 17:04 | ||
Citaat:
wow..ik sta er steeds weer versteld van hoe snel alles gaat hier! Wil je in ieder geval vast succes wensen, want zo vaak post ik hier niet. En we verwachten natuurlijk meteen een bericht he? |
11-05-2009, 21:09 | ||
Citaat:
Maar misschien ben ik ook ouderwets. En inderdaad, beter woon je eerst een tijdje samen, voordat je aan grotere verantwoordelijkheden dan alleen een koophuis gaat beginnen. (en dat bedoel ik niet vervelend) @ de hoogzwangere(n ): SPANNEND! |
12-05-2009, 12:01 | ||
Citaat:
Ik kan me wel voorstellen dat je vriend er klaar voor is, maar eigenlijk ben jij eigenlijk nog te jong en laat je je meeslepen door het enthousiasme van je vriend. Zoals al meerdere keren aangegeven in dit topic is het beter om er eerst even van te genieten samen en dan pas te beginnen aan een kind. Maar dat genieten kun je ook wel in een halfjaartje doen hoor Je bent natuurlijk in veel gevallen ook niet direct zwanger als je eraan begint Maar, geen vast werk hebben als vrouw is toch wel erg nadelig hoor, heb jij wel vast werk? Het handigste is om vaste baan te hebben, maargoed, krijg dat maar eens voor elkaar in deze tijd. Ik denk dat jullie na een halfjaartje er misschien wel aan zouden kunnen beginnen. Zorg ervoor dat je de oude flat aanhoudt totdat de nieuwe klaar is, anders teveel rommel etc voor zo'n kleintje
__________________
..so what was good..what just slipped out..what went wrong?..oh the way he feels about me has changed....thanks for playing try again! (game over)
|
12-05-2009, 17:58 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Haha waarschijnlijk kom ik al heel zeker over, maar dat is het juist.. alles is ingepland en het kan allemaal, we hebben tot nu toe de relatie voor en de middelen. Maar toch zoon klein knagend/t gevoel en daarom vroeg ik raad |
Advertentie |
|
|
|