Kettingreactie II

[gezweetwel]

waarmee slechte dichters zich onderscheiden
boven alles is daar de rijm van de strenge Sint
hij wandelt op dichte daken eer hun slibben begint
en spelt achteloos acrostichon met k en speld met dt


er is natuurlijk ook
het onnodig afbreken
van een regel
en dan het uiterst verstrekkende van de volgende

english poetry is also very populair
about for friendship climbing up a stair


enzovoort
zo voortdurend vragen zij zich af:
vInDeN jUllIE dIt mOOi?
en dan antwoordt men vlakaf
zo zo zo zo zo en zo kan het ook
maar je hebt onontwikkeld potentieel

onderscheid is belangrijk, en feitelijk
ze kunnen altijd nog commercieel

[skull-head]

ze kunnen altijd nog commercieel
denken in een wereld die draait om
familieleden aan een tafel die
spreken over tijden in een ver verleden
verzwegen door de stille rust van de wind die
oude geheimen met zich mee draagt
op zijn schouders al een zacht kussen
van tijdloze gevoelens
zelfs de wijsten weten er geen raad mee
en met de ondergang van de zon
als het licht verdwijnt
vergaat ook de gedachte aan
en begint de droom


en tuurlijk, grapjes kunne altijd vidaaa

[Porcelain]

gezweetwel schreef op 10-01-2006 @ 19:12 :
gedicht

geweldig.

[flyaway]

en begint de droom
glijdend langs de grens
van waken en slapen tussen
leven en dood

zak je langzaam weg in je kussen
ronkend op een oor
zo lieflijk en onschuldig liggend
niemand heeft het door

je lippen bewegen moeizaam
ik hoor nauwelijks een stem
ja, ik weet dat je het liefst eenzaam
of nooit meer wakker wordt

of nooit méér wakker wordt
méér dan een animistische ziel
méér dan immateriële geesten

dát is de vraag die men hoort
bij het ontwaken van eenieder
die hard heeft lopen feesten

[gezweetwel]

die hard heeft lopen feesten
die weet niet wat er te vieren viel

er is niemand gestorven maar hij
rouwt om de vrouw, haar hiel hield

hem op de grond haar kracht bracht
de man boven z'n eigen toeren

de zaal zakt weg terwijl hij blijft
hij durft de leegte niet beroeren

halfvol was de fles een zielig halsje
verlangen, nu weet hij waar hij staat

op een tafel in een geweest feest
bij de man die de bruid achterlaat

[Lalala1111]

bij de man die de bruid achterlaat
en de vrouw die alle mannen haat
naast de man die voor haar niet bestaat
en de bruid die zonder hem voor 't altaar staat

Twijfel, zorg en hoop en kwaad:

"Ze was te laat."

[flyaway]

"Ze was te laat."
En met haar laatste zin
en bij vol verstand
Verliet zij de kerk
En omhoog stak haar kin
Verbrak de laatste kans
op een band

[gezweetwel]

op een band
staan haar laatste woorden hij was er nog bij
om ze te vangen voor ze verdwenen voor ze
konden menen dat ze alles waren wat hij zei

nodig te hebben
bijvoorbeeld om ooit nog te kunnen spreken
na haar of te kunnen huilen om haar voor haar
achter haar zou al het verbondene verbreken

hij zou haar
van zijn vinger schuiven alsof zeep volstaat
maar nu zal hij luisteren naar de tape alsof
het wil zeggen: "ze bestaat, ze bestaat!"

[Overjoyed]

gezweetwel schreef op 18-01-2006 @ 17:17 :
[Bhet wil zeggen: "ze bestaat, ze bestaat!" [/B]

Ze bestaat,
maar dan enkelt in mijn nietige gedachten.

Haar aanwezigheid doet me zichtbaar goed,
ze voorziet mij van nieuwe krachten.

nieuwe krachten mogen
mijn was
verzachten

[gezweetwel]

(het is eigenlijk de bedoeling dat je de gehele laatste zin van het vorige gedicht neemt, en er een nieuw gedicht mee maakt )

[vidaaa]

Het is eigenlijk de bedoeling
dat je de gehele laatste zin
van het vorige gedicht neemt
en er een nieuw gedicht mee maakt

En niet de gekoest'rde regels laakt

[gezweetwel]

En niet de gekoest'rde regels laakt
hij en niet de afgekloven botten raakt
hij daarin zit de ziekte het vreet niet
vanbuiten maar vanbinnen het schiet

in de loop het valt langzaamaan van het
randje het versnippert als je het schudt
het leert je ogen blikken je lippen lezen
en hij weet dat het niet zal genezen

[wilookmeepraten]

en hij weet dat het niet zal genezen
alles wat was, was nu bij hem vandaan
en de liefde zal hem niet meer vinden
zijn masker gevallen, zijn show is gedaan

hij staart door het raam zonder doel in zijn ogen
het sneeuwt en het waait en het vriest dat het kraakt
en dan ziet hij een musje
en laat hem naar binnen
waar hij hem een feestmaaltje maakt

[SellaYoung]

Waar hij hem een feestmaaltje maakt
Water en brood, om zich niet op te dringen
Opdat hij zichzelf dan niet hoeft af te dingen
En zich alleen maar verschuldigen hoeft

Hij heeft zichzelf nooit meer onderschat

[Bird-one]

Hij heeft zichzelf nooit meer onderschat.
Zijn gefladder drong door tot de allerhoogste wolken,
zijn glimlach tot de allerlaatste vrouw op aarde.

Hoe hij haar ooit zei: "rechtsaf en dan naar boven,
kijk om je heen, het komt vanzelf." Hij was niet te
stoppen, te houden, nee, zijn licht stond nooit op rood.

Zijn ogen bleven altijd open.

[elysea]

//ik was vóór bovenstaand gedicht werd aangepast..


Zijn ogen zijn altijd open
het klinkt, "Ik vrees hier niets.
Mijn overmoed is je bekend,
tranen wennen met de tijd."

"Feit is dat ik voor je strijd,
mijn hele leven aan je weid,"
zijn angst maakt me een fundament
een grondstof voor schijnheiligheid

[Bird-one]

elysea schreef op 25-02-2006 @ 16:46 :
//ik was vóór bovenstaand gedicht werd aangepast..

het maakt ook niet zoveel uit 'zijn ogen zijn altijd open' of 'zijn ogen bleven altijd open', van mij mag je sowieso eindzinnen wel een beetje aanpassen als dat het makkelijker maakt. of in dit geval, als het aangepast wordt

[Sporadica]

zijn angst maakt me een fundament
een grondstof voor schijnheiligheid
ik paradeer als een engel
in zijn groot aanzien, op aarde

als ze dan vloeken
van allemachtig
van dat allesju
worden de vleugels
gekortwiekt en dan

zal ik zoeken naar
zijn vluchtstroom in zee

[gezweetwel]

zijn vluchtstroom in zee
leidt naar de plek waar
ooit water samenkwam
om weg te vallen maar

nooit de klif vond

zijn vogelvlucht voer over
al wat hij niet raken wou
maar hoe sneller hij vloog
hoe strakker al het blauw

zich rond hem bond

ze
fluistert
hij zal blijven

[Jolyne]

Hij zal blijven
in de zeeen,
in de groen met blauwe golven
tot het parelwitte strand

Hij zal blijven
tussen wolken
tussen eeuwig zachte watten
tot de koude frisse ochtendmist

Hij zal blijven
met een glimlach
en met lichtjes in zijn ogen
tot een wazige dood hem eindelijk verdringt

Tot dan zal hij blijven

Met vriendelijke groet

Hij die gebleven was

[flyaway]

Hij die gebleven was
zal nooit weten wat
er met de rest gebeurde

De rest zal niet weten
Wat hij zou doen
En zo zal het blijven

[Jolyne]

En zo zal het blijven
40 dagen lang
kijk om hoog dan zei de jongen
maar het meisje was te bang

Ze durfde te niet te kijken
want het was allang voorbij
ze was altijd te laat met dingen
daarom hield ze juist van mij

De 40 dagen zijn verleden
en de jongen was gevlogen
nu heeft het meisje het leven gelaten
ze heeft me al die tijd bedrogen

[Parachutes]

Ze heeft me al die tijd bedrogen
ze heeft niet bewogen
ze was een plas
ze was van vlas
ik hield van haar
zij van Jan Alkmaar
dit is dichten, maat
dit is de crème de la crème
dit is hip, geniaal en modern
ik heb het geleerd ginds in Luzern
zeg niet dat het niets betekent,
zoveel betekent het voor mij
Ik doe geen moeite maar da's tijdelijk
Ik beloof je
lang houd ik het niet meer vol

[flyaway]

lang houd ik het niet meer vol
de pijn hoopt zich op en hoop
vloeit weg, vluchtig als de wind
vliegend in hogere sferen en
hopend eindelijk rust te vinden in
de dood

[Liefs Jeanne]

de dood
sluipt naderbij
trekt de grond onder mijn voeten
naar een andere dimensie

ik zweef maar sta
in een wereld van ongeloof
altijd heb ik gefantaseerd
maar nu zie ik
wat ik altijd heb willen zien

Wat ik altijd al heb willen zien
door de ramen van mijn hoofd
in de kamers van de dood
druppels op de klok
om te kijken hoe lang ik nog heb
hoe lang het licht door de ramen
naar buiten valt
in de wereld van die mensen
die wereld is donker en uitgedoofd

[Liefs Jeanne]

De wereld is donker en uitgedoofd
Grote gaten waar het had moeten zijn
Zonder ook maar te bedenken
Dat iemand er geen vrede mee zou hebben

Volgend op de stilte
Kijk ik verder
Uit mijn raam
Het licht vertelt mijn verhaal

die wereld is donker en uitgedoofd
niemand die nog gelooft in sprookjes
maar op een dag stond iemand op
en schudde het stof van zijn hoofd

rekte zich uit en zag dat er achter
de ruit een glimpje zonnelicht gloorde
als een sprankje hoop. En het was
natuurlijk zondag.

edit: oh we waren tegelijk. nou de volgende mag kiezen dan?

[Liefs Jeanne]

En het was natuurlijk zondag
Liggend in het ongemaaide gras
Vrezend voor overvliegende meeuwen
Kijkend naar het licht van de zon

Niemand kon mij toen iets maken
Zo had het altijd moeten zijn
Liefde voor natuur en tijd
Maar altijd bang voor de volgende dag
De dag waarop alles weer hetzelfde zal zijn

edit: je schrijft mooi!

"De dag waarop alles weer hetzelfde zal zijn!"
Spreekt hij, en in zijn ogen is iets waar te nemen
wat wij allen al lang verloren waren. En iets groeit
in onze harten alsof hij de woorden op akkers strooit
klein begint het bij jezelf maar het steekt anderen aan.
Wij hopen op een beter bestaan.

[Liefs Jeanne]

Wij hopen op een beter bestaan
Een heel leven weg van hier
Verdoemd verlaten oord
Dat mijn vleugels schaadt

Vliegend over ravijnen
Die nooit ons thuis waren
Niet wetend waar te belanden
Een afscheid zonder vaarwel

[bokky]

Een afscheid zonder vaarwel
Want waar was jij toen ik je had verwacht?
Mezelf bedacht..
En toch maar zachtjes 'dag' fluisterde.
Tegen niemand in het bijzonder.

Ik kon mezelf niet helpen,
het was een afscheid, geen vaarwel.
Want de pagina om het boek mee te sluiten,
Is niet altijd een smetteloos wit vel.

[flyaway]

Want de pagina om het boek mee te sluiten,
Is niet altijd een smetteloos wit vel.
Vaak bekliederd en bevlekt
Door iemand die zijn mening uit en
daarmee zeggen wil, wel
Ik vind dit boek zo saai zo sloom zo uiterst lang gerekt

Hiermee het boek onteert
en eenzaam laat lijden in de kast
want niemand die het meer probeert
of hem bevrijdt van zijn last

[Liefs Jeanne]

want niemand die het meer probeert
of hem bevrijdt van zijn last
schaduw valt over zijn bestaan
eindeloos verdoemde lijdensweg
opeens verlicht door fakkels
weggedragen onder stof
en almaar zwaarder wordend
bezwijkt hij onder het geheel

en almaar zwaarder wordend
bezwijkt hij onder het geheel
misschien nog 100 stappen
maar elke is teveel.
Hij wil niet meer, hij kan niet meer
hij weet niet eens waarom
maar plotseling beseft hij het:
hij stopt, en draait zich om.

[gezweetwel]

xineof schreef op 20-01-2005 @ 11:49 :

De bedoeling van 'kettingreactie' is dat je een gedicht schrijft dat begint met de laatste regel van het vorige gedicht.

hij stopt en draait zich om
loopt terug en herhaalt alles
en niks verandert behalve de
tijd zelf (maar hij vroeg erom)

en hij blijft en hij blijft en hij belijft
het pak dat hij draagt en verslapt
zijn armen zodat ze schudden tot
ook de laatste rouwende verstijft

[Anno 1986]

Ook de laatste rouwende verstijft
waar zijn stem niet meer gehoord wordt
Zijn boeket met witte rozen niet gezien
hier is enkel plaats voor het verdriet

De onmacht van het onverwachte sterven
en de leugens, de naïviteit, over het geluk
Het geluk dat je zou moeten pakken
het geluk, dat er niet is.

[flyaway]

het geluk, dat er niet is
wat je zonder dus niet mist
maar toch hebben zou als
woorden aan elkaar geregen en
afbrekend toch aanvullend
zijn en geen acht nemend van
maat of ritme, klank en
woord dan heb je geen
inhoud

sorry

[Not for Sale]

"Inhoud"
prijkte op het bovenflapje
van het doosje van de toeter
van mijn mooie rode fiets.

En ik besloot verward
dat dit woord zichzelf niet had

Ik kon niet zo veel met zo'n loos woordje

[Rita Pavlovic]

dat dit woord zichzelf niet had
leek overduidelijk,
maar hij schreef zich toch maar door,
want wie had nog nooit het lied gehoord
waarin de zomer werd verwoord
met hyacinten, dronken van de stralen?

Zo hoopte hij reeds ook te zijn. En ach,
niemand lijkt de stilte echt te prijzen.

En ach, niemand leek de stilte echt te prijzen,
maar de stilte hoefde daar niet naar te streven.
De stilte kon zichzelf genoeg bewijzen,
of had zich al bewezen door er te zijn.
De stilte had het geluid verdreven,
daarom doet de stilte soms ook pijn.

[Yoshimare]

Daarom doet de stilte soms ook pijn,
als een bijl hakt zij deugden door midden.
Vandaar dat niemand vrij kan zijn,
leed klamt zich vast aan aderen en ribben.
Zodat de grenzen geen grenzen kennen,
en vrijheid nooit in open lucht zal kunnen rennen

[Liefs Jeanne]

en vrijheid nooit in open lucht zal kunnen rennen
zoals kleine meisjes in het paradijs
zo zal alles eens gesloten blijven
berucht voor elk geheim
dat van bovenaf aan zal komen vliegen
totdat het met een zachte plof neervalt
op mijn opvouwbaar campingbed

[EggeD]

op mijn opvouwbaar campingbed
ligt een opvouwbaar dode flutslet
gered heeft ze het
niet perfect was ze niet, gered heeft ze het
niet perfect opvouwbaar was ze niet, gered
heb ik haar niet, geen wrok voor een slet

geen wrok voor een slet
die mij bevredigen durfde
al deed ze het met iedereen

slechts trots voor een slet
die mij bevredigen durfde
al was ik half versleten heen

[yapo]

Al was ik half versleten heen,
hoogbejaard, doof en slecht ter been
Al was ik jaren stekeblind,
jouw aanwezigheid zal ik herkennen,
mijn lief, geduldig, enig kind.

Up.

[Revelat!on]

Mijn lief, geduldig, enig kind,
het archetype van geluk
de raderen van het wiel des tijds,
onherstelbaar stuk.

Deinend over een zucht van vrede
rust en eeuwigheid,
ademt het de tijd.

Spelend in een vallei van onwetendheid,
vastgezet in eenvoud,
onbeperkte vrijheid.