Dicht, ggcy8

[Geel]

@Medeia en Em.: ik heb die zien met die 'kan' aangepast, loopt het zo beter?

En, Medeia, over de werkwoordsvorm en hedendaags taalgebruik ga ik nadenken!

[Ratatouille]

Geel schreef:

Maar hoe is het als een gedicht?

Ah, nou dichtig. Oke, zinnig commentaar? 'Vervloekt zij' vind ik erg leuk en “Sommigen zien zelfs minder
dan een kip zonder kop.” vind ik erg leuk bedacht! Verder leest het lekker door en zit er voor mijn gevoel een goed ritme in en 'Nu lijken de wonderen de wereld voorgoed verlaten te hebben.' vind ik een van de beste laatste zinnen die ik gelezen heb

[Em.]

Ja, zo loopt hij beter!

[Geel]

FA schreef:

Ik vind dat je er talent voor hebt.
Het is beter dan waar ik doorgaans bij uitkom.

Haha, talent Ik hoop iig dat ik niet nog eens in zo'n bui terecht kom

Ratatouille schreef:

Ah, nou dichtig. Oke, zinnig commentaar? 'Vervloekt zij' vind ik erg leuk en “Sommigen zien zelfs minder
dan een kip zonder kop.” vind ik erg leuk bedacht! Verder leest het lekker door en zit er voor mijn gevoel een goed ritme in en 'Nu lijken de wonderen de wereld voorgoed verlaten te hebben.' vind ik een van de beste laatste zinnen die ik gelezen heb

Wat een compliment! Ik was eigenlijk niet helemaal blij met de laatste zin, erg leuk dat jij hem wel goed vindt!

Em. schreef:

Ja, zo loopt hij beter!

Ok!

[Geel]

Als ik zeg dat ik je haat dan bedoel ik
dat ik je beter wil maken, anders,
meer zoals ik het wil.

Dan bedoel ik dat jij principes hebt,
je eigen leven leidt en ik het niet
hebben kan.

En als ik zeg dat het wel goed is,
dat het wel gaat, dan heb ik je al
laten gaan.

---

De laatste strofe is nogal heel erg cliché. Iemand enige tips?

[Bright Blue]

Hmm, ik vind de laatste strofe eigenlijk helemaal niet cliché, maar eigenlijk wat te zwak. Als ik je eerste twee strofes lees dan is het net alsof je iets opbauwt, en dan verwacht ik in de laatste strofe echt een -BAM- effect, en dat had ik nu niet echt. Wat ik probeer te zeggen is dat ik het einde zo zou maken dat het mensen bij blijft. Dus dat je er iets heftigers in zet, of iets laat terug komen. Snap je wat ik bedoel?

[Geel]

Abzg schreef:

Hmm, ik vind de laatste strofe eigenlijk helemaal niet cliché, maar eigenlijk wat te zwak. Als ik je eerste twee strofes lees dan is het net alsof je iets opbauwt, en dan verwacht ik in de laatste strofe echt een -BAM- effect, en dat had ik nu niet echt. Wat ik probeer te zeggen is dat ik het einde zo zou maken dat het mensen bij blijft. Dus dat je er iets heftigers in zet, of iets laat terug komen. Snap je wat ik bedoel?

Hoi, sorry voor de late reactie Ik snap precies wat je bedoelt. Dat was ook ongeveer wat ik bedoelde, denk ik De eerste strofes kwamen zo uit m'n hoofd rollen en over de derde strofe moest ik heel veel piekeren. Misschien dat het daaraan ligt dat de laatste strofe niet zo geweldig is. Ik zal erop broeden.

[Geel]

Dit is een gedicht waarin ik de relaties probeer te beschrijven die ik met mijn 2 broers en broertje heb. Hoe wij met elkaar omgaan e.d. Ik vond het een beetje lame om het 'Broers' of 'Broeders' te noemen, maar kon ook geen betere naam veriznnen (), dus nu heeft het gedicht geen naam.

---

Banden, auto- of familie-, ze zijn even
rekzaam. Broeders, voor elk potje een
(on)gepaste inhoud.

Samen lachen kan alleen als broers
begrip betuigen, blozend bekennen blatend
geweest te zijn.

Irritatie is onvermijdelijk als je superieure
samenzweringen, sabotages, sinistere gevaartes
denkt te zien.

Verantwoordelijkheid opgedrongen krijgen. Resultaat:
rechtstreeks, ridicule, rake, rauwe opmerkingen,
pijn aan beide fronten.

Alles is tijdelijk, knap.

---

Misschien wel leuk om te weten. Strofe 2 en 3 gaan over mijn oudere broers en strofe 4 over mijn broertje.

Eerst: Is 'rouwe' niet met atje-au? of bedoel je 'opdat hij rouwe'? Maar dan snap ik er heeeeelemaal niks af van, dus het zal wel rauwe zijn.
Ik moest het drie keer lezen voordat ik het snapte, maar volgens mij snap ik het nou wel zo ongeveer. En ik vond het best herkenbaar... al niet bij mezelf, want ik ben een meisje, dus ik heb met niemand een broederband . Maar ik zie mijn beide neefjes hier zo in. En mijn broertje en mijn 'broer' ook wel een beetje.

Het laatste worod kan ik alleen niet plaatsen. Bedoel je knap als, wat... goed gedaan, of dat was moeilijk en je hebt het toch klaargespeeld, als mooi uiterlijk of als 'klap!' - dat was de broederband! Dat laatste zou een zeer onverwachte wending zijn, maar ook wel zo onverwacht als donderslag in heldere hemel dat de lezer licht verbijsterd achterbleef. Het doet me denken aan een verhaal dat een vriendin me eens stuurde. Jongen, meisje, verliefd, kinderen, oorlog, vader weg, dochter vader zoeken. En NET voor de ontknoping, waar dat kind haar papa terugvindt, ontploft de aarde en GAAN ZE ALLEMAAL DOOD! HA HA HA!

Maar ik vind het een mooi gedicht . Ik vind überjaupt dat je goed schrijft

[Geel]

Ja, ik bedoelde rauw. In mijn 'boekje' had ik het wel met een 'a', maar jeweetzelluf, overtypen, moe zijn en zoo

En over de mysteries van het gedicht; ik heb het allemaal op een bepaalde manier bedoeld, maar wat jij ervan maakt is aan jou. Ik bedoelde bijvoorbeeld die 'knap' als soort van 'alles is tijdelijk en het kan niet altijd blijven bestaan en soms gaat het ook wel eens fout'. Maar jouw optie (die van dat het knap is dat de broederband blijft bestaan terwijl alles tijdelijk is) is ook een hele goede!

Dankje!

[Geel]

Grote up!

Eigenlijk kan dit gedichtje ook wel in 't kortegedichtentopic, maar ik wilde m'n topic zo graag uppen.

---


Het lichaam en
de geest stromen
tegen elkaar in.

Het eerste wordt oud
en de tweede wordt kind.

---

En deze durf ik eigenlijk niet te posten, omdat ze stom zijn, maar ik doe het toch:

----

Haat

is onmacht
in wolfskleren

Liefde

is onmacht
in schaapskleren.

Je kan beter. De eerste vind ik aardig, leuk, maar niet zo veel meer dan dat. Bij de laatste vraag ik me vooral af of je 'schapenkleren' niet beter kan vervangen door 'schaapskleren'. En waarom zijn het twee gedichten? Het kan er beter één zijn, lijkt me. Het idee van het gedicht, dat liefde en haat niet zo veel van elkaar verschillen, vind ik mooi.

[Geel]

I knuw, maar ik moet vanmezelf beginnen met dichten, terwijl mijn dichtput eigenlijk dicht zit en dan krijg je dit soort dingen.

Schapenkleren is inderdaad geen bestaand woord.

En, volgens mij zijn het twee gedichten omdat ik in mijn dichtschriftdinges meer ruimte wilde vullen. Maar ik pas het wel aan.

[Dingaantouwtje]

Moet ik de titel ook veranderen?

[Geel]

Nee,nog niet, misschien later.

[Bright Blue]

Ik vind ze leuk en lief ggcy8!

[Geel]

Bright Blue schreef:

Ik vind ze leuk en lief ggcy8!

Late reactie, , maar dankje!

[Geel]

We draaien om elkaar heen, niemand doet een stap opzij
of naar voren, of omhoog, we dansen, om elkaar heen,
een pirouette de lucht in, de pixels vliegen, de vleugels
zijn van het trojaanse paard.

Woorden, we woorden worden tot woorden ook
en de open plekken zijn slechts wat de ander heeft
en houdt en danst totdat ie wordt wat woorden willen
worden.

En als we dan grijpen, grijpen we behalve alles
ook nog wat we willen, dansen, worden, de woorden
grijpen uit zichzelf. En als we dan stoppen dan gaat het
worden van het dansen nog grijpgraag door.

--

geïnspireerd door m'n koekiemonster

Kusjes voor *edit op verzoek* en Geel! :x

Oh, en over het gedicht zelf: Mooi, vooral het 'worden' en 'woorden'. Alleen: waarom staat op het eind van de eerste alinea geen punt en bij de andere alinea's wel?

[Geel]

Bedankt!

Die (dat?) punt was een typefoutje. Verbeterd.

[Geel]

Als ik toch eens kon vliegen, dan bleef
ik toch nog zitten, toch wel lopen en
nog wel springen. Want hoe weet je dat,
dat je iets kan?

En al sprong ik uit het raam en viel ik
niet te pletter, en ging er geen leven
van mij verloren, dan nog zou ik weer
keren, snel het raam weer door mijn
kamer in. Want vliegen is leuk,
alleen als je het niet kan, maar
zou willen.

Heel erg mooi.

En dat was al mijn commentaar, want veel meer zinnigs heb ik er niet over te zeggen geloof ik.

<3

Alleen de laatste volzin klopt ergens niet, imo.

[Bright Blue]

Geel schreef:

Als ik toch eens kon vliegen, dan bleef
ik toch nog zitten, toch wel lopen en
nog wel springen. Want hoe weet je dat,
dat je iets kan?

En al sprong ik uit het raam en viel ik
niet te pletter, en ging er geen leven
van mij verloren, dan nog zou ik weer
keren, snel het raam weer door mijn
kamer in. Want vliegen is leuk,
alleen als je het niet kan, maar
zou willen.

Ik weet niet, ik vind dat je betere gedichten hebt! Wat niet wegneemt dat ik dit gewoon een heel leuk gedichtje vind. Eigenlijk vind ik vooral het begin heel mooi. Misschien kun je het iets simpeler dichten? Want de aller laatste zin vind ik dan wel weer heel leuk, maar ik denk dat de laatste alinea iets te veel is, te veel woorden.

[Geel]

Etmakas schreef:

Heel erg mooi.

En dat was al mijn commentaar, want veel meer zinnigs heb ik er niet over te zeggen geloof ik.

Bedankt!

Medeia schreef:

<3

Alleen de laatste volzin klopt ergens niet, imo.

Oeh Medeia vindt hem mooi! Betekent veel voor me.
En ja, die laatste zin was eerst van "Want vliegen is alleen leuk als je het niet kan, maar zou willen'. Voor één of andere reden heb ik hem veranderd. Welke vind je beter?

Bright Blue schreef:

Ik weet niet, ik vind dat je betere gedichten hebt! Wat niet wegneemt dat ik dit gewoon een heel leuk gedichtje vind. Eigenlijk vind ik vooral het begin heel mooi. Misschien kun je het iets simpeler dichten? Want de aller laatste zin vind ik dan wel weer heel leuk, maar ik denk dat de laatste alinea iets te veel is, te veel woorden.

Dankje!
Simpeler dichten? Volgens mij is dit wel een redelijk simpel gedicht gedichtje, voor mijn doen. Niet? En ja, de laatste alinea zou op zich ook wel anders kunnen. Ik heb er in m'n boekje een andere versie van staan, maar die is nog minder dan deze.

[Geel]

Omdat ik het een schattig gedichtje vind, post ik deze hier maar ook. Ik houd ervan om veel werkwoorden in een zin te stoppen! <3!

---


hoe zou het moeten kunnen gaan
hoe willen we dat het gagaan zou kunnen zijn
hoe denken we te moeten willen mogen
en gaan we nog kunnen doen denken?

Weet je, volgens mij is het niet helemáál toevallig dat de meeste mensen geen zinnen maken met twintig hulpwerkwoorden .
Dit gedicht mist wat je andere gedichten juist zo goed hebben. Een boodschap. Of nouja, misschien heeft het die wel, maar begrijp ik hem niet omdat ik van het hele gedicht gewoon echt niks begrijp :'). De eerste regel is nog wel te volgen, de tweede zelfs voor mij ook nog wel, maar daarna? Ik denk dat 'kunnen doen denken' een brabantsisme (?) is, want in het Nederlands is het vreemd om werkwoorden te vervoegen met 'doen'. ("Ik doe lopen"). En regel drie snap ik al helemaal niet.
Misschien is het wel heel mooi, maar snap ik het niet hoor, dat kan. Maar ik vind deze niet zo erg geslaagd.

[Bright Blue]

Geel schreef:

Bedankt!


Oeh Medeia vindt hem mooi! Betekent veel voor me.
En ja, die laatste zin was eerst van "Want vliegen is alleen leuk als je het niet kan, maar zou willen'. Voor één of andere reden heb ik hem veranderd. Welke vind je beter?

Dankje!
Simpeler dichten? Volgens mij is dit wel een redelijk simpel gedicht gedichtje, voor mijn doen. Niet? En ja, de laatste alinea zou op zich ook wel anders kunnen. Ik heb er in m'n boekje een andere versie van staan, maar die is nog minder dan deze.

Ik bedoel niet simpeler, maar in het midden van de laatste alinea met wat minder woorden dichten. Ik vind het daar zelf iets te druk ofzo.

Geel schreef:

Oeh Medeia vindt hem mooi! Betekent veel voor me.
En ja, die laatste zin was eerst van "Want vliegen is alleen leuk als je het niet kan, maar zou willen'. Voor één of andere reden heb ik hem veranderd. Welke vind je beter?

Haha.
Die zin is 'm ook niet. Het loopt niet in hetzelfde ritme als de rest van het gedicht. Je gedicht moet het namelijk niet hebben van (klank)rijm of zo maar loopt op de een of andere manier nét goed, en crasht dan bij de laatste zin grandioos -al is de inhoud van de laatste zin juist hetgeen wat het geheel mooi maakt. Misschien ligt het aan het soort woorden (hoe heten die dingen, Nederlands als vak is lang geleden voor me), woorden als ''toch'' en ''nog'' en ''wel.''

Ik heb (door jouw woorden te husselen) een voorbeeldje gemaakt, dat op zich niet zo'n goede zin is, maar mijns inziens wel beter loopt. Wat ik je aanraad is om heel andere woorden te gebruiken of zo (met meer of minder lettergrepen) om hetzelfde te zeggen, en zo een andere -bijpassend- ritme te creëren.

Als ik toch eens kon vliegen, dan bleef
ik toch nog zitten, toch wel lopen en
nog wel springen. Want hoe weet je dat,
dat je iets kan?

En al sprong ik uit het raam en viel ik
niet te pletter, en ging er geen leven
van mij verloren, dan nog zou ik weer
keren, snel het raam weer door mijn
kamer in. Want alleen als het niet kan,
maar je het wel zou willen, is
vliegen leuk te vinden.

[Little Phoebe]

Ik ben het niet met medeia eens, ik vind de laatste zin prima en het geheel vind ik mooi.
(maar misschien heeft ze gelijk hoor )

[Geel]

Spoiler

Als ik toch eens kon vliegen, dan bleef
ik toch nog zitten, toch wel lopen en
nog wel springen. Want hoe weet je dat,
dat je iets kan?

En al sprong ik uit het raam en viel ik
niet te pletter, en ging er geen leven
van mij verloren, dan nog zou ik weer
keren, snel het raam weer door mijn
kamer in. Want het is wel leuk, dat
vliegen, maar alleen als je het niet kan
maar toch nog wel zou willen.

---

Dit is dan mijn variatie op die zin. Ik laat in de vorige post die andere zin staan, en ik denk ook niet dat ik de zin nog een keer ga veranderen, want dan ben ik bang dat ik het gedicht helemaal verneuk.

[Geel]

Om in de geest van mijn eerste gedicht in dit topic te blijven:

---

Ken mij

Zelfs een tunnel is ooit gebouwd,
wat ik wil zeggen is dat een raam
ooit nog zand was en dat regen ooit nog
een plant was, een koe nog nooit een
slak was en dat een boom nog altijd een
plant is, zand wel eens een slak was
maar een koe nog nooit een raam was.

Leg me niet zo snel neer, wikkel me nog
niet in verbanden, lees eerst mijn palmen,
zie mijn aura en bekijk mijn stappen en als
blijkt dat de tunnel een einde heeft, weet dan
dat het eerst nog een idee was.

---

/vaag

[Bright Blue]

Ja, hij is best wel vaag, maar ik vind dat dat je gedicht enorm siert! Ik hou van dit soort gedichten, en ik vind hem heel mooi gelukt! Hij heeft toch iets anders, ik vind hem heel origineel.

[Dingaantouwtje]

Geel schreef:

Om in de geest van mijn eerste gedicht in dit topic te blijven:

---

Ken mij

Zelfs een tunnel is ooit gebouwd,
wat ik wil zeggen is dat een raam
ooit nog zand was en dat regen ooit nog
een plant was, een koe nog nooit een
slak was en dat een boom nog altijd een
plant is, zand wel eens een slak was
maar een koe nog nooit een raam was.

Leg me niet zo snel neer, wikkel me nog
niet in verbanden, lees eerst mijn palmen,
zie mijn aura en bekijk mijn stappen en als
blijkt dat de tunnel een einde heeft, weet dan
dat het eerst nog een idee was.

---

/vaag

Vaag vind ik hem niet. Ik vind het een vet goede opzet, maar ik zie wel dat dit een soort eerste versie is en dat hij veel mooier kan worden als je hem herschrijft. Ik vind dat je teveel vasthoud aan één idee (dit was ooit dat en dit niet), maar verder is er niks mis met dat idee. Het einde vind ik heel sterk.

Dingaantouwtje schreef:

Vaag vind ik hem niet. Ik vind het een vet goede opzet, maar ik zie wel dat dit een soort eerste versie is en dat hij veel mooier kan worden als je hem herschrijft. Ik vind dat je teveel vasthoud aan één idee (dit was ooit dat en dit niet), maar verder is er niks mis met dat idee. Het einde vind ik heel sterk.

Nou, precies dit dus.

Het doet me overigens denken aan iets dat ik zelf ooit schreef, grappig!

[Geel]

Bright Blue schreef:

Ja, hij is best wel vaag, maar ik vind dat dat je gedicht enorm siert! Ik hou van dit soort gedichten, en ik vind hem heel mooi gelukt! Hij heeft toch iets anders, ik vind hem heel origineel.

Dankje!

Dingaantouwtje schreef:

Vaag vind ik hem niet. Ik vind het een vet goede opzet, maar ik zie wel dat dit een soort eerste versie is en dat hij veel mooier kan worden als je hem herschrijft. Ik vind dat je teveel vasthoud aan één idee (dit was ooit dat en dit niet), maar verder is er niks mis met dat idee. Het einde vind ik heel sterk.

Medeia schreef:

Nou, precies dit dus.

Hmmz, ja, het is inderdaad in één keer geschreven en ik kan me voorstellen dat dit te zien is. Alleen, ik doe nooit aan herschrijven, maar ik moet toegeven dat dit gedicht zelfs in mijn ogen meer potentie heeft. Op dit moment vind ik het een goed idee om het eens te herschrijven, alleen weet ik niet of daar nog wat van gaat komen.

Medeia schreef:

Het doet me overigens denken aan iets dat ik zelf ooit schreef, grappig!

Posten?

Geel schreef:

Posten?

Ik probeer eens soort van ook wat dingen voor mezelf te houden, maar het is verleidelijk! Hum!

[Geel]

Medeia schreef:

Ik probeer eens soort van ook wat dingen voor mezelf te houden, maar het is verleidelijk! Hum!

Hah, dat probeer ik ook altijd, alleen is het tot nu toe niet echt gelukt. Maar ik zal wel beter m'n best moeten doen, want ik wil voor mijn eindopdracht CKV iets met dichten doen ( nou ja, iets, ik wil zo'n gedicht-poster maken/laten drukken) en het lijkt me wel zo fijn als ik niet aan m'n lerares moet uitleggen waarom mijn gedicht ook op het internet te vinden is.

Geel schreef:

Hah, dat probeer ik ook altijd, alleen is het tot nu toe niet echt gelukt. Maar ik zal wel beter m'n best moeten doen, want ik wil voor mijn eindopdracht CKV iets met dichten doen ( nou ja, iets, ik wil zo'n gedicht-poster maken/laten drukken) en het lijkt me wel zo fijn als ik niet aan m'n lerares moet uitleggen waarom mijn gedicht ook op het internet te vinden is.

Je krijgt hem per PM, ok? Dat lijkt me wel een mooie compromis. En het is niet eens zo'n goede, daar gaat het niet om, maar gewoon, niet alles hoeft openbaar of zo.

Geel, ik vind dit een heel goed gedicht, maar wat Jochum zegt: herschrijven zal hem geen kwaad doen. Zolang je het aura maar niet weghaalt. En de palmen. En de verbanden en de slak. Het idee in de laatste regel mag dan weer wel weg, denk ik.
En verder is alles wat ik wilde zeggen al wel gezegd

[Geel]

Dankje Etmakas!

[Geel]

Geloof je me als ik zeg dat ik
door de vissen de zee niet meer
zie, de regenbogen vol scheld voor
de absentie van de kleur liefde,
het licht verbind aan het leven en
slakken metaforisch gebruik als
een verwijzing naar mijn onbewuste?

Ik weet niet meer waarom ik je mis,
het leven is eens goed voor mij en soms,
soms gaat alles gewoon vanzelf.

---



Geïnspireerd door Medeia.

Niet speciaal over dit gedicht, maar een algemene opmerking.
Soms word ik bijna bang van hoeveel haat/woede er uit je gedichten spreekt.

[Geel]

Etmakas schreef:

Niet speciaal over dit gedicht, maar een algemene opmerking.
Soms word ik bijna bang van hoeveel haat/woede er uit je gedichten spreekt.

Hoezo? Ik heb toch maar één haatgedicht gepost (niet dat ik een stapel ongeposte haatgedichten heb liggen )?

Geel schreef:

Geloof je me als ik zeg dat ik
door de vissen de zee niet meer
zie, de regenbogen vol scheld voor
de absentie van de kleur liefde,
het licht verbind aan het leven en
slakken metaforisch gebruik als
een verwijzing naar mijn onbewuste?

Ik weet niet meer waarom ik je mis,
het leven is eens goed voor mij en soms,
soms gaat alles gewoon vanzelf.

---



Geïnspireerd door Medeia.

Hmm, door mij, of door het gePMde gedicht of door nog iets anders?

[Geel]

Medeia schreef:

Hmm, door mij, of door het gePMde gedicht of door nog iets anders?

Door jou, wat jij vertelde over persoonlijk dichten en zo.

Geel schreef:

Door jou, wat jij vertelde over persoonlijk dichten en zo.

Geel schreef:

Hoezo? Ik heb toch maar één haatgedicht gepost (niet dat ik een stapel ongeposte haatgedichten heb liggen )?

Niet allemaal over pure haat, maar toch wel over iemand(-en) die je op zijn minst bepaald niet mag. Van deze word ik allemaal een beetje bang:

Spoiler

1:

Spoiler

Doordachte jaloezie geuit
in subtiliteit. Je verbiedt me te houden
van anderen, zelfs op jou
mag ik niet vallen. Gelukkig
ben je daar niet bang voor,
want je weet, jou zal ik niet
verlangen, al zou het mogen.

Afhankelijkheid is je sterkste wapen,
je ontwapent mij door zo af en toe
je ware jij te laten zien. Verdrietig,
meelijdend, veel te sociaal, ik sluit je in
mijn armen met woorden, je bent verboden
aan te raken.

Vrijgelaten, je bent weer blij, opgelucht
open ik mijn ogen voor anderen. Ik geniet
van mezelf, van wat ik kan met woorden.
Mijn zwakste punt, fobie voor onrust, je merkt
het en je slaat weer toe. Een traan,
mijn aandacht is weer opgeëist.

2:

Spoiler

Ik ben er wel, ik luister,
vertel het me, ik lach
wanneer ik hoor te lachen.

Nee, ga door, het maakt
niet uit, was niets, geeft niets,
ik vertel het wel iemand anders.

Ik loop wel mee, het is niet zo
heel ver, een kleine omweg,
ga door, en toen, wat zei hij?

Wees maar blind, ik ben wel
een klankbord, laat je horen.

Ik? Hah, ik vertel het wel iemand anders.

3:

Spoiler

Je ogen spuwen woede, de
pijn verborgen, bijna niet
te zien. Maar ik ben slimmer,
af en toe heb zelfs jij, een
hater, liefde nodig.

Jammer, we hadden vrienden kunnen zijn,
dat je vaker haat dan liefde
hebt geuit. Misschien had ik,
ik had geprobeerd, je niet zo
diep gestoken, vroeger.

En deze ook wel. 4:

Spoiler

Niet verder, hier stop ik, jij ook!
Openhartigheid heeft een limiet,
jij niet, maar ik hou ermee op.
Vraag niet verder, ik wil het niet weten,
vergeten dat jij het niet mag weten.

Zo dichtbij, je adem tergt mijn geduld.
Ik wil het niet, jij weet het, het kan niet,
het mag niet, ik wil het, jij weet het.
Jij bent open, spiegelbeeld, niets verhullend.

Ik draai me om. Zie mij niet! Ik wil,
laat me verdrinken in mijn leugen.
Waarheid, mijn grootste angst. Vraag
niet verder. Mijn leugens raken op!

Twijfel, mijn raadgever, waarom doet zij
mij dit aan? Je hebt gelijk, of niet?
Ze wil alleen maar aardig zijn, of
is het een dramaslet op jacht naar mij?

Paranoia, mijn rechter, wat moet ik doen?
Hoever mag ik, wil ik gaan, durf ik
mezelf open te stellen, mijn liefde te geven,
de waarheid te onthullen? Durf ik?

5:

Spoiler

Als verblind door de routine, vanzelfsprekend
raap ik op, alles wat jij hebt bestempeld, als niet
nuttig of verknopt.

Halsoverkop, zoals altijd, ik ben het gewend, maar
de verrassing doet zijn plicht, besluit jij dat het weer
tijd is om te slaan.

Smijten doe je met je armen, zo heen en weer, niets
raak je niet. Geluk, oh god, is dit geluk? Jij smijt niet,
maar jij slaat.

Met je woorden sla je breuken in mijn – afgekeken,
heus, van jou! – zelfverzekerdheid. En je grijns
lacht mijn geweten uit.

Als verblind door de routine, vanzelfsprekend
raap ik op, alles wat jij hebt bestempeld, als niet
nuttig of verknopt.

6:

Spoiler

Och, godverdomme, verloekt zij ik, mijn lafheid
en jouw genen! Jij hebt het aan één stuk door
over jezelf niet verliezen, jezelf afschermen
voor het kwaad en niet toegeven aan de lusten
van het leven. “Sommigen zien zelfs minder
dan een kip zonder kop.”

Vervloekt zij je scheve vergelijkingen en je hoofd
vol zorgen en je hoofd vol egoïsme! Eén moment
bezorgd, de hele wereld moet en kan echt veel beter.
En snel weer verder met tirannie. Soms vraag ik me af,
is het jouw schuld – kun je er wel iets aan doen
dat jij altijd gelijk hebt in jouw hoofd?

Vervloekt zij mijn concentratie, het gebrek eraan
en jouw genen! Vervloekt zij mijn medelijden,
de dag dat ik je iets kwalijk neem is de dag
dat jij inziet dat ook wij mensen zijn. Nu lijken de
wonderen de wereld voorgoed verlaten te hebben.

7:

Spoiler

Als blikken konden doden,
waren ze vast verboden. "Voor"
gestemd door de overheid met
een grote meerderheid.

8:

Spoiler

Liefde

is jaloers zijn
als jij het beter hebt
dan hij

9:

Spoiler

Eel leugen was wat ik wilde,
want je waarheid was niet.

Je gepraat gefluister en geschreeuw,
getier en gladde praatjes, over alle
boegen heen gegooid, altijd aandacht,
maar je wist, niemand bleef.

Want, je loog nooit,
want liegen zei te veel.

10:

Spoiler

Dan kan ik mijn hartje luchten, vertellen
wat ik niet meen, doen alsof ik niet meer
kan. Trachten moedeloos te zijn, veinzen
dat ik er klaar mee ben. Zodat jij van me
afblijft, stopt met mij aanbidden, weggaat
en mij verlost uit mijn gespeelde lijden

11:

Spoiler

Want kloppen doet het nu niet meer,
wat ooit nog vanzelfsprekend leek gaat
nu als vanzelf verkeerd.
Wat ooit nog deinsde, sputterde en telkens
jou en de jouwen steeds vervloekte ligt, of
staat te sobberen van ongeduld.
Wek me nou toch eens een keer!

12:

Spoiler

Tot er iemand komt om me te redden
blijf ik slaan en schoppen en verstoppen
voor de boze geesten van jouw toekomst.

13:

Spoiler

Houd ik van wij of enkel en alleen van mij,
ben ik een egoïst of enkel een narcist,
heb ik wel genoeg liefde over voor jou
of kan het me niet schelen, jou eigenlijk
nog wel? Spiegels zijn dodelijk.

14:

Spoiler

Verspil me, gooi me weg, hergebruik me
nooit. Ik doe niet aan een tweede kans
krijgen. Ik heb je laten vallen, laten liggen
bloeden met een verbanddoos in mijn hand,
figuurlijk. Wat zie je nog in me?

:x

[Geel]

Ik protesteer! Gedicht 7 en 8 zijn heel erg liefdevol geschreven! Vooral gedicht(je) 8! En 11 en 12 zijn ook een stuk minder onaardig bedoeld dan ze overkomen. Maar voor de rest zijn het inderdaad felle gedichten. Maar dat komt omdat ik het best dicht als ik emotioneel ben, en jammer genoeg is het vaak dat ik boos ben als ik geëmotioneerd ben (niet altijd hoor! )

Geel schreef:

Ik protesteer! Gedicht 7 en 8 zijn heel erg liefdevol geschreven! Vooral gedicht(je) 8! En 11 en 12 zijn ook een stuk minder onaardig bedoeld dan ze overkomen. Maar voor de rest zijn het inderdaad felle gedichten. Maar dat komt omdat ik het best dicht als ik emotioneel ben, en jammer genoeg is het vaak dat ik boos ben als ik geëmotioneerd ben (niet altijd hoor! )

Misschien zou jij dan bij wijze van experiment eens a-persoonlijk moeten dichten? Dus waar ik het over had ik m'n PM, bedoel ik, dingen buiten jezelf zoeken, interpretaties geven aan wat je ziet of wat ándere voelen/meemaken etc etc.