Oud 27-07-2012, 16:12
Marc4231
Marc4231 is offline
Ik weet niet of dit het goede topic is, of ik dit hier überhaupt wel op moet zetten.

Vorig jaar voelde ik me niet echt lekker, na een paar huisarts bezoeken kreeg ik het advies om bloed te laten prikken. Ik had op pfeiffer of zoiets gerekend, maar de dokter kwam bij ons thuis, heel verhaal, maar waar het op neerkwam is dat ze leukemie dachten te hebben gevonden. Diezelfde avond nog naar het ziekenhuis, en daar werd het bevestigd. Kuur gestart na 3 dagen, en na 4 weken mocht ik voor het eerst weer even naar huis toe. Flink vermagerd en een grote aanslag op mn lichaam. Na een week weer naar het ziekenhuis, kijken wat de kuur heeft gedaan en wat er verder moest gebeuren. Slecht nieuws, de kuur had maar 20% weggehaald. Dus nog een kuur, en nog een keer slecht nieuws, nog steeds 30 % over. De derde kuur moest het gaan doen, anders zou ik het niet redden. Eindelijk ging het de goede kant op, ik was schoon. Om het zo weinig mogelijk kans te geven weer terug te komen, moest ik een stamceltransplantatie. Gelukkig sloeg dit aan, en mocht ik na een tijd weer naar huis. Nu, een jaar later, ben ik ongeveer weer op mn oude niveau, maar heb ik nog steeds nachtmerries van het ziekenhuis. Ook heel mn leven was weg, vrienden bleven wel contact houden maar het was niet meer zoals eerst en met school kwam ik ook in een vreemde klas terecht. Volgend jaar naar de uni.
Ik weet niet of iemand hier ervaring hier mee heeft en wat ik kan doen om me weer vertrouwen in mn lichaam te geven, en ik weet ook niet echt goed waar ik hier mee terecht kan.
Alvast bedankt voor de reacties.
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 27-07-2012, 17:03
Snebbeltje
Avatar van Snebbeltje
Snebbeltje is offline
Pfoe, dat is behoorlijk heftig! Ik kan me goed voorstellen dat je dan opnieuw je lichaam moet leren vertrouwen en je misschien ook je weg in het leven opnieuw moet vinden.

Ik heb geen leukemie gehad, maar heb een auto-immuunziekte die mijn hersens plaagt waar ik nu medicijnen tegen slik om mijn immuunsysteem te onderdrukken. Ik ben een tijdje best bang geweest dat ik een infectie oid zou krijgen (omdat dat gevaarlijk kan zijn). Ik weet niet of dit is wat je bedoelt met 'vertrouwen in je lichaam' maar ik had dus ook weinig vertrouwen erin dat ik 'gezond' (relatief gezond dan) zou blijven. In het begin checkte ik vrij regelmatig mijn temperatuur en vaker dan nodig mijn bloedglucose en belde ik ook vrij snel een huisarts als ik het niet vertrouwde. Mij hielp het om mezelf dit in het begin toe te staan en hoe vaker er niets aan de hand was, des te geruster ik werd. Nu heb ik ook een tijd in het ziekenhuis gelegen (spierzwakte door de medicijnen) dus dan word je vanzelf in de gaten gehouden. Inmiddels ben ik mijn angst wel redelijk kwijt, het heeft ook 'gewoon' wat tijd nodig.

Ik denk dat er ook wel een patiëntenvereniging is voor mensen met leukemie, misschien kun je daar wat lotgenotencontact vinden? Volgens mij zijn er zelfs speciale groepen/therapieën voor mensen met kanker en hun omgeving. Je zou ook een psycholoog kunnen zoeken om aan de nachtmerries (het trauma) te werken.

Geef jezelf in ieder geval de ruimte. Je mag ook gewoon boos bang en verdrietig zijn, dat lijkt me op zich een hele logische reactie!
Met citaat reageren
Oud 27-07-2012, 17:12
Pluis
Avatar van Pluis
Pluis is offline
Wow marc, wat heftig wat je hebt meegemaakt! Dat is niet niks en het is heel begrijpelijk dat je niet zomaar je oude leventje weer op kan pakken.
Tegenwoordig zijn er veel ziekenhuizen die speciale verpleegkundigen in dienst hebben die families begeleiden rondom de kankerbehandeling. Ik weet niet of jij tijdens jouw behandeling ook contact hebt gehad met zo'n verpleegkundige, maar als dat zo is zou je daar nog eens mee kunnen gaan praten. Die weten namelijk vaak wel waar je terecht kunt voor hulp om het allemaal weer op de rit te krijgen in je hoofd.
Als er niet zo'n verpleegkundige was, dan kan je natuurlijk altijd je huisarts vragen of hij of zij je naar een psycholoog wil laten verwijzen. Dat is helemaal niet raar of eng en zo iemand kan je helpen je gedachtes wat te ordenen en helpen bij het verwerken.
Misschien vind je het ook wel fijn om eens met een lotgenoot te praten. Die kun je vinden via patiëntenverenigingen, zoals de stichting jongeren en kanker. Zo'n vereniging kan niet alleen lotgenoten vinden, maar zij organiseren bijvoorbeeld ook activiteiten voor jongeren die kanker (gehad) hebben en hebben een schat aan informatie over hoe het verder moet als je kanker hebt gehad.
__________________
"Haar linker borst is groter, evenals haar rechter"
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
De Kantine Wat staat er onder je ctrl+veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee?
Briseïs
500 09-11-2004 17:49
Nieuws, Achtergronden & Wetenschap Arafat ligt op Intensive Care
Gatara
500 06-11-2004 22:59
Verhalen & Gedichten Nep
Inferno
3 25-06-2004 19:54
Psychologie het overlijden van familie
arP-socialist
104 14-06-2004 10:17
Lichaam & Gezondheid Syndroom van Down
AlopiA
9 18-11-2003 14:01
Huiswerkvragen: Exacte vakken Kanker
6 07-03-2001 16:43


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 11:52.