Advertentie | |
|
Ads door Google |
30-11-2009, 09:26 | ||
Citaat:
|
30-11-2009, 15:42 | |
Bij prenatale onderzoeken op Down kan toch alleen maar een 'kansberekening' gegeven worden van of je meer of minder kans hebt op n kind met Down? Want als dat inderdaad zo is, dan zou ik niet snel voor abortus kiezen..de kans bestaat dat t kind dan misschien helemaal geen Down krijgt. En inderdaad; sommige vormen zijn erger dan andere. Het tijdstip waarop je echt te weten komt of de kans groot is dat je kind het syndroom van down krijgt ben je er denk ik ook vaak gewoon te gehecht aan om het nog weg te halen, zelfs al is er n grote kans op. Een zwaar lichamelijk handicap lijkt me wel n goede reden voor abortus, iets waar een mens zo ongeveer onmogelijk mee kan leven, dus niet als t een aantal tenen mist ofzo ...En sowieso als blijkt dat er dingen missen en kind honderd procent zeker bij geboorte zou sterven.
Normale abortus, los van redenen, vind ik inderdaad ook een keus van de vrouw. Als je een relatie hebt zou het natuurlijk wel bespreekbaar moeten zijn. Maar dan nog weegt de wens van de vrouw zwaarder denk ik.
__________________
*Signature*
|
30-11-2009, 16:17 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
30-11-2009, 16:21 | |
@Kaa: Je kunt als de kansberekening vrij hoog uitvalt, er natuurlijk voor kiezen om een vruchtwaterpunctie te doen, dan weet je het zeker. Hoe gaat het trouwens met je?
__________________
Er zal altijd van jullie gehouden worden, en gek genoeg heb ik daarvoor geen toverstaf nodig, al is het de meest mysterieuze magie die er bestaat.
|
30-11-2009, 16:30 | ||
Citaat:
Een kind maak je verdomme wel even met z'n 2'en, dat het zich toevallig in jouw buik ontwikkelt maakt het niets meer van jou dan van hem. In bovenstaande post doe je net of je het alleenrecht op het kind hebt. Vind overigens sowieso dat vrouwen in Nederland veel te veel te zeggen hebben t.o.v. mannen m.b.t. het krijgen van kinderen, abortus etc.
__________________
Godzijdank ben ik atheïst.
|
30-11-2009, 16:55 | ||
Citaat:
__________________
I think I have a problem, I think I think too much
|
Advertentie |
|
30-11-2009, 19:04 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
30-11-2009, 19:22 | |
Ik snap wel wat jullie hier zeggen, maar ik heb wel het idee dat jullie helemaal voorbij gaan aan het emotionele aspect dat de relatie en de mogelijke opvoedingen met zich meebrengt. Zouden jullie echt zo gemakkelijk een partner aan de kant zetten omwille van een zwangerschap als deze partner zich daar niet in kan vinden? Het lijkt nu bijna alsof dat totaal niet van belang is.
__________________
Altijd nuchter
|
30-11-2009, 20:02 | |
Verwijderd
|
Ik zie het juist omgekeerd: als je iemand anders 'verplicht' om abortus te plegen, dan zet je een partner wel enorm makkelijk aan de kant. Natuurlijk zet een kind je wereld op z'n kop, maar wat denk je dat een abortus doet?
Als ik zwanger zou worden en mijn partner zou zich daar niet in kunnen vinden, dan had hij dat eerder moeten bedenken en zelf (extra) voorzorgsmaatregelen moeten nemen. Maar als je een goede relatie hebt, neem je natuurlijk samen de beslissing om voor een kind te gaan (voordat je zwanger bent al, want in een onbevlekte ontvangenis geloof ik niet). |
30-11-2009, 20:29 | ||
Citaat:
in een ideale relatie héb je geen onenigheden over al-dan-niet-abortus. |
30-11-2009, 20:40 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Er zijn allerlei lichamelijke gevolgen aan verbonden, en het is toch echt het lichaam van de vrouw. |
30-11-2009, 21:01 | |
Hebben wij als man de keuze om zwanger te raken dan? Dat bedoel ik. Buiten dat vind ik het onzin dat de vrouw het alleenrecht over het besluit tot abortus heeft, is simpelweg discriminatie van geslacht. Een kind maak je met z'n 2'en en als 1 van de 2 het niet wil moet er naar mijn mening gewoon abortus plaatsvinden. Stel: Een stel maakt samen de beslissing geen kinderen te nemen. De vrouw vergeet haar pil en raakt hierdoor zwanger. Zij wil vervolgens het kind houden en de man heeft daar dan niks over te zeggen. Dus ondanks haar fout heeft hij tegen zijn wil een kind.
Blijkbaar denken vrouwen nog steeds dat het kind meer van hen is omdat het zich in hun buik ontwikkeld en van hen borstvoeding krijgt, bah wat een ouderwetse benadering.
__________________
Godzijdank ben ik atheïst.
|
30-11-2009, 21:12 | ||
Citaat:
__________________
I think I have a problem, I think I think too much
|
30-11-2009, 21:15 | |
Wat een onzin is dat, ik draag bijvoorbeeld geen condoom omdat mijn vriendin dat niet wil (zeg zeer zeker niet dat ik het prettig zou vinden maar de keuze lag dus bij háár) en liever de pil heeft, tevens is de pil (mits bij goed gebruik) veiliger dan een condoom.
__________________
Godzijdank ben ik atheïst.
|
30-11-2009, 22:15 | |
Ik denk dat je hier, net als met veel andere dingen, het zal moeten hebben over anticonceptie. Als je samen besluit tot het wel of niet gebruiken van een bepaald type anticonceptie, dan besluit je samen welke risico's je wel en niet neemt op een zwangerschap. Ik denk desondanks dat zelfs een goede relatie een conflict kan hebben over een zwangerschap, zeker als deze ongepland is. Zou je in zo'n geval nog steeds zomaar je eigen mening doorzetten als vrouw? En wat als je omgeving (ouders, broers en zussen etc) tegen is?
Ik heb toch het idee dat dit een beetje ontweken wordt qua vraag. Blauw engeltje is er heel stellig in dat dit soort conflicten niet voorkomen in een goede relatie. Maar wat als dat wel het geval is? Wat als op het moment supreme, jij en je ideale man er niet zo snel uitkomen? Ben je dan bereid offers te maken ten opzichte van je eigen mening, of druk je die snoeihard door?
__________________
Altijd nuchter
|
30-11-2009, 22:18 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
30-11-2009, 22:22 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
Ads door Google |
30-11-2009, 23:34 | ||
Citaat:
__________________
Godzijdank ben ik atheïst.
|
01-12-2009, 04:04 | |
Verwijderd
|
Er is gewoon geen enkele manier, en dat is maar goed ook, waarop mannen vrouwen kunnen dwingen een abortus te plegen, of om het kind tegen haar zin toch te hebben. Hoe stel jij je dit voor? Vastbinden op bed voor 9 maanden tot ze het kind eruit poept? Of haar bewusteloos rammen en naar een kliniek brengen.
Het is heel oneerlijk, maar als je er eventjes over nadenkt snap je zelf ook wel dat dit eigenlijk vrij logisch is. Overigens zit er ook een keerzijde aan, want mannen kunnen er ook veel makkelijker vanaf komen. Maak je 'per ongeluk' een vrouw zwanger? Tja, zij zoekt het maar uit. Haar lichaam, haar probleem. Ik snap echt de weerzin die dit bij mannen opwekt, want ik kan me eigenlijk niet voorstellen hoe verschrikkelijk het moet zijn als jij doodgraag een kindje wil en een vrouw besluit zomaar even om jouw kind te laten aborteren. Dat is natuurlijk vreselijk. Maar zoals Freyja al aangeeft, het is toch echt baas in eigen buik. Niemand kan een vrouw dwingen om een zwangerschap te doorlopen. Zoiets heeft namelijk heel veel gevolgen en niet alleen lichamelijk. Laatst gewijzigd op 01-12-2009 om 04:12. |
01-12-2009, 06:19 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Een kind maak je inderdaad met z'n tweeën en als je geen kind wilt, dan moet je er dus voor zorgen dat er geen kind komt/kan komen. De man kan dat net zo goed als de vrouw. Ooit gehoord van condooms? Hierbij kan je ook zeggen: bah, wat een ouderwetse benadering, dat je er vanuit gaat dat een vrouw verantwoordelijk is voor de voorbehoedsmiddelen. En ja, dan kun je zeggen 'seks zonder condoom is prettiger', maar dat is ook een keuze die je zelf maakt. Je kunt het afschrijven op je vriendin, maar dat vind ik ook wel errug makkelijk. Als jij geen kind wilt, zijn er verschillende manieren om dat tegen te gaan en als je geen kind wilt en je vertrouwt op je vriendin, dan is dat een keuze die je zelf maakt. Dan moet je het dus vooral je zelf verwijten als er iets 'mis' gaat. En nogmaals: ik kan een man (gelukkig) ook niet verplichten om zich bv. te laten steriliseren. Ik vind het niet meer dan logisch dat een vrouw zelf kan en mag kiezen of ze een medische handeling/operatie wil ondergaan. Gelukkig is het in Nederland op die manier geregeld en ik mag ook hopen dat dat altijd zo zal blijven. |
01-12-2009, 10:12 | |
Weet je wat het ook is? Als ik abortus pleeg omwille van mijn partner (of het nou zijn vraag, eis, bevel of whatever is), dan denk ik dat dat voor altijd tussen ons in komt te staan. (als ik het kind wil houden natuurlijk, anders is er geen 'probleem') Dus dan kan ik idd maar beter voor het kind kiezen dat ik zo graag wil, dan voor de partner met wie het nooit meer wat wordt
__________________
Tsja
|
01-12-2009, 10:17 | ||
Citaat:
Abortus schijnt ook zowel lichamelijk als psychisch heel ingrijpend te zijn voor een vrouw (heb het zelf gelukkig niet meegemaakt), maar dat vind jij dus 'gewoon'? Oh ja, en een kind NEEM je niet, een kind KRIJG je. |
01-12-2009, 10:19 | ||
Citaat:
|
01-12-2009, 10:25 | ||
Citaat:
|
01-12-2009, 11:26 | |
Als ik zou moeten kiezen tussen mijn partner en mijn baby-in-de-buik, kies ik voor mijn baby. Want het is al eerder gezegd: als ik abortus zou (moeten) laten doen, vergeef ik mezelf dat nooit. Dat weet ik echt zeker. En dat gaat tussen mijn partner en mij instaan. Dus dan gaat die relatie uit, en blijf ik helemaal met lege handen staan (geen baby en geen partner).
Daarom heb ik in mijn huidige relatie het al dan niet krijgen van kinderen al heel vroeg besproken, en hebben daarover afspraken gemaakt. En het is voor een man inderdaad heel erg oneerlijk, maar dat is nu eenmaal zo. De vrouw heeft uiteindelijk het laatste woord en dat is terecht, vind ik.
__________________
Er zal altijd van jullie gehouden worden, en gek genoeg heb ik daarvoor geen toverstaf nodig, al is het de meest mysterieuze magie die er bestaat.
|
01-12-2009, 11:54 | |
Verwijderd
|
Ik zou altijd eerst proberen er samen uit te komen, maar in mijn huidige situatie vind ik abortus omdat hij dat zou willen ondenkbaar. Misschien is het 'ouderwets' of wat dan ook om te zeggen dat je als vrouw zélf beslist over wat er met je lichaam gebeurt en wat niet, maar zo ís het nu eenmaal wel. Als je als man echt geen kinderen wil, dan moet je je maar later steriliseren, aankomen met 'maar zij wilde geen condooms gebruiken' vind ik helemaal kinderachtig.
En natuurlijk geldt ook dat wanneer je oud genoeg bent om seks te hebben, je ook oud genoeg bent om van te voren samen te bespreken hoe je staat tegenover een ongeplande zwangerschap. |
01-12-2009, 12:41 | |
Verwijderd
|
Ik denk dat het ook aan de partner ligt.
Ik heb ooit een vriendje gehad die zei dat als ik zwanger van hem zou worden, dat of ik nou abortus pleegde of niet, hij toch bij me weg zou gaan. Je snapt dat die meteen aan de kant stond..pff alleen de lusten en niet de lasten In deze situatie zou hij ook helemaaaaal geen inspraak hebben op het moment dat ik zwanger was geworden. Mijn laatste partner wil juist ontzettend graag kinderen, liever gisteren als vandaag. Hij zou juist bij me weggaan als ik een kind laat aborteren terwijl er geen medische aanleiding toe is. Hier kan ik me dan meer in vinden. Persoonlijk vind ik dat de vrouw toch het eind woord heeft qua een kind houden. Maar wanneer een vrouw graag wil aborteren en de man niet, denk ik dat het heel moeilijk wordt. |
01-12-2009, 13:04 | |
Fysiek gezien vind ik het echt niet oneerlijk dat de keus van abortus bij vrouwen ligt. Zoals al meerdere keren gezegd is heeft de man van tevoren ook een 'keus', nl. om niet zwanger te raken. (Buiten het feit dat je dit denk ik vaak al bespreekt voordat het mogelijk gebeurd in een relatie, maargoed). Als je die voorzorgsmaatregelen niet wil nemen of ze met n korrel zout neemt, dan weet je dat bij voorbaat dus. Het kan misgaan. Dan is het ook jouw fout. De consequentie weet je van tevoren ook al, ze kan het willen houden. Jij 'geeft' haar iets in feite, en dan wil je naderhand nog kunnen zeggen; shit nee geef toch maar terug. Buiten dat het onmogelijk is, is het hartstikke krom. Daarnaast vind ik het ook nog meer de keus vd vrouw omdat een kind aan haar lichaam gehecht is. Het is dus eigenlijk letterlijk deel van dr lichaam. Je kan een man ook niet verplichten zn voet te amputeren. En dan heb ik het nog niet eens over de band die je met n kind kan krijgen terwijl het nog in de baarmoeder zit. Als je een vrouw verplicht om n abortus te doen wanneer zij dat niet wil, is dat net zo erg als dat je haar verplicht haar nieuwe puppy af te schieten... Lekkere vent ben je dan hoor, maarja, als jouw mening maar telt he Als je foute keuzes gemaakt hebt en je wilt er op terugkomen, ga dan gewoon weg...de relatie is sowieso niet meer te redden, dus waar ben je dan mee bezig?
__________________
*Signature*
|
01-12-2009, 13:38 | |
Ik hoor inmiddels 20 keer dezelfde argumenten, en steeds gaat het over het lichamelijke aspect. Volgens mij begrijpen vrouwen (hier in ieder geval) simpelweg niet helemaal dat er voor mannen ook een gigantische psychische kant aan verbonden zit. Daarbuiten vind ik het ontzettend kinderachtig dat meerderen van jullie hier de man de schuld geven m.b.t. voorbehoedsmiddelen als jullie zwanger raken. Je bent beiden verantwoordelijk voor bescherming, dit is iets waar je samen over praat en het is nogal kansloos om te zeggen dat als de vrouw aan de pil is dat de man totaal geen inspraak meer zou mogen hebben m.b.t. het kind.
Iedere keer dat ik het topic doorlees wordt ik er weer ontzettend triest van om te lezen hoe jullie over dit onderwerp denken. Ik kan gewoon niet begrijpen dat jullie je niet realiseren dat een kind voor een man net zo'n big deal is als voor jullie. 1 punt wat genoemd werd kan ik prima inkomen, wanneer een vrouw zwanger wordt kun je naar niet dwingen die complete zwangerschap tegen haar zin te doorlopen. Maar aan de andere kant vind ik dat wanneer ze zwanger wordt de man wel vrije keuze moet hebben of de vrouw abortus uit moet laten voeren of niet.
__________________
Godzijdank ben ik atheïst.
|
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Liefde & Relatie |
Het grote Zwangerschaps- en Babytopic #15 Verwijderd | 500 | 09-03-2012 17:04 | |
De Kantine |
Wat vind jij niet saai? Schrijf een saai voor de forumer boven je! CTRL+SAAI=? #824 Martiño | 500 | 19-01-2010 19:11 |