Advertentie | |
|
25-03-2002, 15:30 | |
Verwijderd
|
Die arme psychiaters moeten toch ergens van leven?
Faalangst heeft met relativeren (impact) en differentieren (prioriteit) te maken. Als ik naar een examen ga, heb ik zoiets van: "okay, dit is wel belangrijk voor mijn toekomst, maar mijn leven hangt er niet vanaf .. en ik kan het altijd overdoen" .. en dus ben ik best rustig erbij. |
25-03-2002, 16:36 | |
Het blijkt dat je nauwelijks weet wat faalangst inhoudt.
Faalangst heeft dan ook niets te maken met depressiviteit en faalangst is zeker geen aanstellerij (je hebt wel mensen die veel te snel zeggen dat ze faalangstig zijn, immer veel mensen ook een lichte vorm van faalangst hebben). Als faalangstige ben je bang dingen snel fout te doen. Dit kan op school zijn maar ook op sociaal vlak. Vaak hoor je een faalangstige zeggen:"ik kan 't toch niet". Vaak blijkt dat als ze het hebben geprobeerd het wel kunnen, maar zo bang zijn te falen dat ze ook falen. Nee, met deze stelling heb je je niet geliefd weten te maken bij mij. Je moet een beetje op je woorden letten. (Met dank aan mijn vele faalangsttrainingen weet ik eindelijk van me af te bijten) |
25-03-2002, 19:54 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Als je het zo beschrijft, heb ik misschien ook heel ligt faalangst... dwz, dat ik vaak denk van 'ik kan het toch niet'. Maar mijn leraren (respectievelijk paardrijlerares en pianolerares ) hebben me eruit geluld. 'Geen gezeur, kun je best'. Damn, ze hadden nog gelijk ook |
25-03-2002, 21:20 | |||||
Verwijderd
|
Citaat:
Citaat:
Een laag zelfvertrouwen leidt vaak weer tot een laag zelfbeeld en daarmee enige vorm van lichte neerslachtigheid (of depressie in de 'volksmond' .. is nl. geen echte depressie). Citaat:
Citaat:
Ik ben het eens met de Abt over zijn stelling dat faalangst onnodig is. Zoals je zelf al schrijft: vaak blijkt dat mensen hetgene waar ze bang voor zijn om te falen toch kunnen, maar falen omdat ze denken te falen. Compleet onnodig dus. Juist dat intrigeert me, ik ben deels aan mijn eigen angsten voorbij op eigen kracht door te relativeren. "Wat is het ergste dat kan gebeuren?", die vraag stel ik me vaak. En als het antwoord daarop niet schokkend is, durf ik het gevraagde ook aan. Ik wou dat ik 4 jaar geleden al zover was, had veel uitgemaakt in mijn ontwikkeling maar goed, ik haal het nu wel in [Dit bericht is aangepast door ******** (25-03-2002).] |
25-03-2002, 21:33 | |
Reactie op ********:
Ik snap het vanuit deze kant ook wel, maar ik denk niet dat je faalangst moet zien alsof 'niets' is. Faalangst zit in je hoofd en dat moet je eruit krijgen, dit werkte bij mij vooral via trainingen en het vergroten van mijn zelfkennis, zo ben ik erachter gekomen dat ik veel meer kan dan dat ik altijd dacht. Wat mij ook vooral hielp was door de dingen gewoon te doen, dan sta je maar ff voor lul, de volgende keer gaat het vast beter [Dit bericht is aangepast door flowerz (25-03-2002).] |
25-03-2002, 21:41 | ||
Citaat:
We leven veel te zeer in een maatschappij waarin we worden verondersteld alles optimaal te kunnen. En dat kan niet. Ligt één van de oorzaken van faalangst niet in de enorme druk van je leefomgeving? Ik denk van wel. |
Ads door Google |
25-03-2002, 21:53 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Dit kwam natuurlijk terug als ik examens moest doen. Mijn HAVO examens 4 jaar geleden moest ik ook per se halen, het zou immers een 'schande' zijn als ik zou falen .. tsja, dan krijg je stress :/ Het was al erg genoeg dat ik geen VWO gedaan heb. @flowerz: Het toverwoord is inderdaad 'relativeren' .. het is uiteindelijk jouw leven en daarmee hoeven jouw eigen doelen niet gesteld te worden door anderen. |
25-03-2002, 22:00 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Als je iets niet doet, omdat je het volgens eigen zeggen / denken niet kunt, ga je dus voorbij aan die onzekerheid. Ik denk dat je dus wel van faalangst kunt spreken. In ieder geval een lichte vorm ervan.. |
25-03-2002, 22:16 | ||
Citaat:
Ik heb 'n ander beeld van faalangst,maar goed |
26-03-2002, 10:14 | |
ik weet niet, het is niet zozeer mijn omgeving die te hoge eisen stelt, maar ik ben het zelf die te hoge eisen stelt. Ikzelf wil alles juist altijd goed doen, misschien kan je het ook wel perfectionisme noemen. Alleen zoals 'de abt van sion' al zei, tuurlijk zijn we in het 1 goed en in het ander weer wat minder, maar dat neemt niet weg dat ik streef naar zo veel mogelijk goed te doen en zo min mogelijk zwakke punten te hebben.
aan de andere kant ben ik de enige thuis (en in de familie) die veel moeite heeft om zijn Havo-diploma (3x blijven hangen) te halen, de rest van de familie heeft met gemak zijn VWO-diplomaatje binnen. Niet dat ik van mijn ouders dat diplomaatje binnen moet halen, ze hebben vaak genoeg gezegd dat ik er ook mee kan stoppen, maar dat wil ikzelf niet. Als mijn broer/zus VWO hebben gehaal, moet ik op zijn minst toch ook wel Havo kunnen halen? De hersenen zijn aanwezig [Dit bericht is aangepast door flowerz (26-03-2002).] |
26-03-2002, 11:09 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Maar ja, dat is een lame excuse natuurlijk |
|
|