de laatste dagen van...

[homehapero]

hoi dit stukje is eigenlijk geschreven voor een schrijftaak van nederlands en ik zou willen weten wat jullie ervan vinden...


13 mei 1939

Liefste dagboek,
De dagen en zelfs de weken vliegen voorbij in de nabijheid van de man aan wie ik mijn hart verpand heb. Vele uren hebben we gepraat over eender welk onderwerp, zo losjes dat je bijna zou vergeten dat hij de enige, onbetwiste leider van het grote Duitse volk is.
Wij genieten van elkaars aanwezigheid met op de achtergrond de fantastische Beierse bergen en drinken met volle teugen van het wederzijdse gevoel van verbondenheid. Nu pas begrijp ik en voel ik wat men bedoelt als men zegt dat het lijkt alsof men iemand al jaren kent. Wij vullen elkaar aan en horen bij elkaar als zon en maan, dag en nacht, Castor en Pollux.
Bij hem voel ik me volkomen op mijn gemak en hoe schertsend hij soms ook zegt dat we voor elkaar geboren zijn, als ik in zijn ogen kijk zie ik dat hij deze woorden ondanks alle spot die hij erin legt meent.

5 april 1945

Liefste dagboek,
Samen met Adolf en wat rest van zijn entourage ben ik naar de Führerbunker gevlucht. Sommige kwatongen beweren dat het gedaan is met de oorlog en met de heerschappij van Adolf maar daar geloof ik geen woord van. Meer nog, zelfs al was het zo, die wetenschap zou mijn beslissing niet veranderd hebben. Zeker nu, nu vele tweederangsvolgelingen en landverraders hem verlaten hebben, is het van het allerhoogste belang om mijn geliefde te steunen.
Adolf wordt steeds knorriger en lijkt last te hebben van gemoedsschommelingen maar ik moet me sterk houden en voor hem een baken van rust zijn. Als zijn levensgezel moet ik de kalmte tonen die hij niet toont, de manschappen geruststellen en de bedrukte sfeer die als een donkere schaduw over ons hangt zoveel mogelijk luchtig te houden.
Meer en meer mensen beginnen nu zelfs de bunker te ontvluchten en ik kan het ontevreden gemompel dat weergalmt in de betonnen gangen niet meer negeren.






29 april 1945

Liefste dagboek,
Ik schrijf deze zinnen, waarvan ik voel dat ze de laatste zijn, bij kaarslicht nu door de hevige bombardementen de elektriciteit uitgevallen is. Nu de geruchten dat de rode pest Berlijn veroverd heeft waar blijken, hebben Adolf en ik besloten om onze liefde voor elkaar op de zuiverste manier te uiten en elkaar het jawoord te geven in een eenvoudige ceremonie die soms echter onderbroken werd door kanonnengebulder en mortierinslagen. Voor ons deed dat weinig af aan ons geluk en met trots heb ik mijn meisjesnaam opgegeven en draag ik nu de naam Hitler, tot de dood ons scheidt.

30 april 1945

Liefste dagboek,
Het is nu echt voorbij. Het derde rijk is ingestort en in mijn verbeelding hoor ik de Sovjetsoldaten al op de deur van de bunker slaan met de kolf van hun geweer.
De sfeer in de bunker is ver onder nul gedaald en elke 15 minuten lijkt er wel iemand te beseffen dat hij zich geen leven meer kan inbeelden zonder leiding van de Führer. Ik krimp ineen telkens ik een schot hoor gevolgd door de doffe plof van een vallend lichaam en begin onbedaarlijk te trillen als ik bedenk dat hetzelfde lot mij ook te wachten staat. Ja, mijn besluit staat vast. Samen met mijn echtgenoot zal ik mij van het leven benemen met de pil die ik nu in mijn hand houd. En als mensen vragen of ik geen spijt had, als men zegt dat ik op het verkeerde paard gewed heb, zeg hen dan dat de jaren die ik doorgebracht heb aan de zijde en in de schaduw van de Führer de gelukkigste van mijn leven waren en dat de tijd die ik zonder hem heb doorgebracht zo betekenisloos was dat ik me hem nauwelijks kan herinneren. Zeg hen dan dat als ik 1000 maal de kans kreeg om mijn leven opnieuw te doen dat ik dan evenveel keer hetzelfde zou doen.
Nu heb ik een afspraak met het lot. Tot ziens, in een andere en hopelijk betere wereld,

Eva Braun.

[Broeder]

Wat was de taak?

[Larry Flint]

Beetje grote sprong in de tijd? 6 jaar niet in een dagboek schrijven lijkt me erg vreemd. (of is het als inleiding bedoelt? zoja dan moet je dat misschien duidelijk maken)

Ik wil ook wel weten wat de opdracht precies was, vind het niet echt heel bijzonder geschreven en de laatste zin is nogal cliché.