Mja. De partij begon om half zes. Eerste set ging goed, won ik met 6-4. Tweede set begonnen m'n kuiten een beetje te trekken, dus ik deed wat rustiger aan, en kwam 4-1 achter. Kwam terug tot 4-3, 't werd 5-4, en ik leverde de set in op m'n eigen service. Derde set zat ik er wel doorheen. Tot 3-2 achter ging het nog wel redelijk, toen kreeg ik kramp in m'n rechterbeen. Ik was koppig, en besloot door te spelen. 4-3 achter kreeg ik na een geweldige rally waarin ik onmogelijke ballen haalde, eindigde ik op de grond met kramp in m'n linkerbeen, en een snee bij m'n knie, gravel doet pijn. Ik besloot door te spelen, maar het stelde niet veel meer voor. Op een of andere manier kwam ik op 5-4, en serveerde voor de wedstrijd. M'n service stelde toen al niet zo veel meer voor, en ik verspeelde 2 matchpoints met dubbele fouten, waarna ik gebroken werd. Toen dacht ik, het is voorbij. Op wonderlijke wijze brak ik meteen terug, en serveerde weer voor de wedstrijd. Ik kreeg bij elkaar iets van 6 matchpoints in die game, die ik miste, en ik wilde al opgeven, maar met een wonderbaarlijke crosspasseerslag benutte ik m'n achtste matchpoint, en ik won. Ik blij, pijn, maar vooral blij. Om half negen bereikten we na een pijnlijke tocht van anderhalve minuut het clubhuis, waar we wat gingen drinken. Een single van 3 uur...
Nu zit ik hier achter m'n pc te typen met pijn in m'n kuiten, en een vervelende wond bij m'n knie.
Maar ik heb wel gewonnen! En een 4,8 erbij voor m'n rating
Wat een dag. Morgen tegen het broertje van een vriend van me. Hopelijk heb ik dan geen last meer van m'n kuiten, dan maak ik nog een klein kansje.