Een doodgebloed verlangen.

Smekend om wat aandacht,
keek ze mij aan.
Zij penetreerde mijn hart,
de enige dorre plaats.

Ergens in de verte weerklonk
het geroep van angst, weemoed.
Kijken was tevergeefs, zij die zien
hoorden enkel dat ze traag waren.

Tergend als op de rails van de dood,
ebde het verlangen weg. Weg,
van zijn oorsprong.

En weg was mijn bestaan.

Ik vind het niet slecht.
Toch heb ik een paar puntjes:
- Gebruik van hoofdletters. Persoonlijk houd ik daar niet zo van in een gedicht...
-Zij penetreerde mijn hart, het woord penetreerde vind ik niet zo mooi; het doet mij aan wat andere dingen denken , het haalt me een beetje uit de sfeer van het gedicht als ik het lees.
-De herhaling van 'weg'. De eerste herhaling vind ik helemaal niet irritant, terwijl het nog zo dicht bij elkaar staat. Maar vervolgens, in de laatste regel, komt dan nog een keer het woord 'weg', iets te veel van het goede.
-Ik vind ook dat je te veel komma's gebruikt. De meeste komma's horen er wel, maar bijvoorbeeld in je eerste zin is het misschien mooier zonder, en in de tweede alinea kan je misschien in plaats van een komma na angst een 'en' schrijven.
En bij de zin: kijken was tevergeefs, zij die zien etc.. lijkt mij het mooier van de komma een 'want' of een 'omdat', of een dubbelende punt te maken.

Verder vind ik dat je wel een mooie sfeer creeert en de zin
Kijken was tevergeefs, zij die zien
hoorden enkel dat ze traag waren. - vind ik mooi gevonden.

-xxx- Raise

[Halogeen]

Eigenlijk vind ik een beetje hetzelfde als wat ik bij Raise zei: laat de 'mooie' woorden los. Woorden als doodgebloed, verlangen, penetreerde, hart, dorre, weerklonk, angst, weemoed, tevergeefs, tergend, dood, ebde weg, oorsprong, weg bestaan.

"zij die zijn hoorden enkel dat ze traag waren"

Zo'n zin. Dan heb ik moeite om neit in lachen uit te barsten. Kom op! je bent een jonge kerel, laat het oubollige taalgebruik los. Natuurlijk schrijf je anders dan je spreekt, maar dit is zo over teh top dat het moeilijk is om serieus te nemen. (ja van xineof zou ik het wel slikken, maar dat is anders).

Rails van de dood, is zo'n zelfde melodramaaatische zin.

Schrijf wat echt is.

Oké, ik weet op wat ik moet letten, maar het valt me op dat Halogeen steeds valt over mijn (veelvuldig) gebruik van die zogenaamde 'mooie woorden' Ik weet niet, ik gebruik ze graag, misschien maakt dat mijn gedichten stereotyp, zoals één in een dozijn, ik weet het niet. Maar ik voel me er althans niet slecht bij.

En ik beleef wat ik schrijf, dus voor mij is het wel echt. Ik hoop dat ik me met deze zin wel goed kan uitdrukken, want het is moeilijk om te verwoorden denk ik.

En over dat gebruik van hoofdletters en komma's: Daar hebben we dan duidelijk een ander standpunt Ik acht leestekens en hoofdletters in de meeste gedichten nodig, behalve natuurlijk in diegene waar het echt niet nodig blijkt te zijn. Ik gebruik dan weer te veel komma's, ook dat is me al gezegd, maar ik verleer mijn streken blijkbaar niet, jammer genoeg

En over 'kijken was tevergeefs, zij die zien hoorden enkel dat ze traag waren": ik denk niet dat een andere invullig buiten een komma hier tot zijn recht komt, want het is niet de bedoeling geweest een definitieve pauze(dubbel punt) of een antwoord te geven op een vraag (want/omdat/...).

Maar ik wil jullie beiden toch zeer zeker bedanken voor de geleverde kritiek

xxx, Ysman.