Hebben meer mensen hier last van psychoses???

[Eend]

Ik had vandaag een gesprek met mijn psycholoog. Ik heb het nooit durven vragen, maar nu moest het gewoon, want ik vind dat alles helemaal geweldig gaat nu en hij vindt dus van niet (ben opgenomen, dus verpleging rapporteert mijn gedrag). Ik heb hem gevraagd of ik wel eens manisch ben. Hij antwoordde met 'ja'. Toen heb ik het durven vragen: "Ben ik dan ook gevoeliger voor psychoses?" Ook daarop antwoordde hij met 'ja'. Toen vroeg ik: "Heb ik toen ik N. wilde vermoorden in een psychose gezeten?" Weer was het 'ja'. Ik krijg vanalles aan anti psychotica. Slik nu drie verschillende soorten. (Nozinan, Risperdal Consta en Leponex). Ook heb ik last van stemmen.
Hij legde mij dit schema uit:



Dit is het schema. Rood zijn de mensen (wij) met de psychiatrische stoornis borderline. Wat volgens hem ook nog eens een chronische ziekte was...

Groen zijn de "normale" mensen, die verderaf staan van overspannenheid en psychoses. Rood ben ik, als ik al iets van spanning heb, raak ik sneller overspannen en als ik dan door blijf lopen, loop ik tegen een psychose op. Ik zit al dicht tegen een psychose aan. Tussen de overspannenheid en psychose kunnen zich al psychotisch symptomen de kop op steken.
Nu denk je vast; bedankt voor de uitleg, maar wat moet ik ermee?
Nou, dat zei ik dus ook tegen mijn psycholoog en hij antwoordde:
- Rust nemen
- Rustig aandoen
- Tijdelijk stoppen met werken
- Activiteiten inplannen (ook minder leuke)
- Rust, Reinheid en Regelmaat
- enz...


Ik ben hier best van geschrokken. Nooit echt beseft dat ik in een psychose heb gezeten en tegenwoordig is het ook zo, dat iedereen zegt dat Borderline genezen kan worden, maar dat kan het dus niet...

Herkennen meerdere mensen zich hier in en wat zouden jullie voor "rust"-achtig iets doen?

Liefs,

Eend

Ik heb schizofrenie en daarbij dus ook psychoses. Ik heb nog niet echt uitgevonden hoe ik ze kan voorkomen. Ja medicijnen slikken en dat helpt gelukkig wel goed en verder moet ik de stress niet te hoog op laten lopen. Als rust-achtige dingen doe ik breien, muziek maken en computeren. Af en toe met vriendinnen wat afspreken en bijkletsen werkt ook erg ontspannend voor mij. Ik ga vrijdag een crisis preventie actie plan maken met mijn persoonlijk begeleider. Als daar nog iets interessants uit komt zal ik het wel hier neerzetten.

[T_ID]

Eend schreef:

Ik ben hier best van geschrokken. Nooit echt beseft dat ik in een psychose heb gezeten en tegenwoordig is het ook zo, dat iedereen zegt dat Borderline genezen kan worden, maar dat kan het dus niet...

Niet helemaal. Het is 'niet geheel geneesbaar'. Dat je de aanleg hebt is niet te verhelpen, maar veelal kunnen de symptomen tot bijna nul worden teruggebracht, waarmee je zo goed als genezen bent.

Kan best zijn dat mensen de kennis erover als geheel missen, maar iedereen die ik ken die er over gehoord heeft weet wel ongeveer dat de aanleg niet te verhelpen.

Ik denk dat het punt van dat rust houden meer is, dat je moet voorkomen dat je écht gestresst raakt. Het verschilt natuurlijk per persoon waar die grens ligt. Bij mezelf ("normaal" persoon ) merk ik dat als ik bijvoorbeeld gewoon voltijd studeer (studielast van 30 ects per half jaar, dat zal gemiddeld iets van 40 uur per week zijn) en daarnaast werk, ik bij tijd en wijle echt gespannen kan zijn. Als ik zo gevoelig zou zijn voor stress als mensen met borderline, zou ik dus niet tegelijkertijd moeten werken en zo veel vakken volgen - dan zou ik bijvoorbeeld per half jaar 10 ects laten vallen en een lening nemen in plaats van een bjibaan. Gewoon genoeg uren in de week en zelfs in de dag houden waarin je niet bezig hoeft te zijn met dingen die móeten.

Kan me voorstellen dat er voor jou ook zo'n grens is waar je duidelijk onder moet blijven zitten. Niet meer dan 3 dagen per week werken bijvoorbeeld, op het moment dat dat weer kan natuurlijk, of misschien helemaal niet werken als dat nodig is, hoewel sommige mensen dáár dan weer gestresst van worden natuurlijk. Als je studeren wil, niet te veel in een keer willen doen, dan maar gewoon een paar jaar extra studeren. Gewoon niet te veel hooi op je vork nemen, met kleine stapjes kom je er ook, 't duurt alleen iets langer.

[Luki]

Hoi Eend,

Ik zou graag reageren op je topic. Ik kwam hier met een dringende vraag, en deze stel ik nu hier.

Ik voel me heel erg naar om te horen dat je problemen hebt met je mentale gezondheid. Ik heb namelijk een goede vriend, die heeft dat op dit moment ook. Toch ben ik blij dat je het zelf inziet. Dat betekend dat je in ieder geval capaciteit heb om te genezen of om in ieder geval je status onder ogen te komen. Dat brengt misschien al rust..

Als ik wat advies mag geven, zou ik hetzelfde zeggen als je psycholoog. Doe het rustig aan. Meer spanning kan niemand gebruiken, maar ik kan me voorstellen, zeker jij niet. Als tweede advies, houd een dagboek bij. Schrijf veel!.. In mijn mening is schrijven een uitstekende bezigheid om je gedachten tot rust te brengen. Omdat in tegenstelling tot de buitenwereld, televisie, werk of andere mensen krijg je geen een-zijdige prikkels, of reactie van je velletje papier. Het is een-zijdige communicatie, net als t.v. maar andersom. Je kan schrijven wat je wilt, een verhaal, een lijst, een gedicht. Of misschien doet tekenen het voor jou. Door te schrijven zet je eigenlijk je 'piece of mind' op papier, en kun je er beter mee omgaan denk ik.

Helaas heeft mijn goede vriend nog niet zo goed door dat hij nog op het randje van een psychose zit. En geloof me, ik heb het gezien, en het feit dat je zo'n samenhangend informatief verhaal aan ons geeft, geeft mij aan dat je er helemaal niet zo slecht aan toe bent. Nadat hij vorige maand in een psychose beland is, werd hij opgenomen, maar onvrijwillig. Eerst ontkende hij drastisch dat hij in deze fase zat, en voelde zich onbegrepen. Tot nog toe heeft hij bijna altijd z'n medicijnen achterwege gelaten. Sinds hij weer vrij is blowt hij zelfs nog wel eens! Nu heeft hij me laatst verteld van, 'ja ik was vet psychotisch aan het doen, maar nu voel ik me weer helemaal chill'. Wel heeft hij een soort achtervolgingswaan. Hij denkt dat hij afgeluisterd word door de CIA via Winamp en weetikveel wat. Hij heeft het gewoon nog steeds niet door.. Z'n ouders doen hem ook niet veel goeds denk ik, want zover ik meekrijg laten die het erbij hangen, en verklaren ze hem maar een beetje voor gek. Ze willen niet eens met mij praten over de status van hun zoon. Ik vrees voor z'n gezondheid. Hoe kan ik hem helpen? Heeft iemand soortgelijke ervaringen of nog beter een professionele mening?

Eend, ik hoop dat je je snel beter zal voelen. Laat je alsjeblieft niet voor gek verklaren en verklaar jezelf alsjeblieft er ook niet voor! En take it easy...

Groetjes, Lucas

[Volk]

T_ID schreef:

Niet helemaal. Het is 'niet geheel geneesbaar'. Dat je de aanleg hebt is niet te verhelpen, maar veelal kunnen de symptomen tot bijna nul worden teruggebracht, waarmee je zo goed als genezen bent.

Kan best zijn dat mensen de kennis erover als geheel missen, maar iedereen die ik ken die er over gehoord heeft weet wel ongeveer dat de aanleg niet te verhelpen.

Geldt het voor iedereen dat het vrijwel helemaal "genezen" kan worden? Want de mensen met borderline die ik ken hebben er heel veel last van en hun omgevingen ook. Ze draaien al jaren sommigen zelfs decennia mee in de psychiatrische molen en het enige dat gedaan kan worden is het een klein beetje afvlakken. Doen ze nou iets verkeerd of lees ik nou verkeerd? Want als het inderdaad zo goed als verholpen kan worden zou ik graag weten hoe of in welke richting gekeken moet worden om zo die mensen te helpen. Ik had namelijk begrepen dat er helemaal niet zoveel tegen borderline te doen valt.


oh, en om niet helemaal offtopic te zijn: Vroeger had ik last van psychoses. Vooral tijdens mijn puberteit. Maar ik stond toen onder ontzettend veel stress. Nu gaat het allemaal veel beter en is het gelukkig ook een stuk rustiger.

[Eend]

Luki schreef:

Hoi Eend,

Ik zou graag reageren op je topic. Ik kwam hier met een dringende vraag, en deze stel ik nu hier.

Ik voel me heel erg naar om te horen dat je problemen hebt met je mentale gezondheid. Ik heb namelijk een goede vriend, die heeft dat op dit moment ook. Toch ben ik blij dat je het zelf inziet. Dat betekend dat je in ieder geval capaciteit heb om te genezen of om in ieder geval je status onder ogen te komen. Dat brengt misschien al rust..

Als ik wat advies mag geven, zou ik hetzelfde zeggen als je psycholoog. Doe het rustig aan. Meer spanning kan niemand gebruiken, maar ik kan me voorstellen, zeker jij niet. Als tweede advies, houd een dagboek bij. Schrijf veel!.. In mijn mening is schrijven een uitstekende bezigheid om je gedachten tot rust te brengen. Omdat in tegenstelling tot de buitenwereld, televisie, werk of andere mensen krijg je geen een-zijdige prikkels, of reactie van je velletje papier. Het is een-zijdige communicatie, net als t.v. maar andersom. Je kan schrijven wat je wilt, een verhaal, een lijst, een gedicht. Of misschien doet tekenen het voor jou. Door te schrijven zet je eigenlijk je 'piece of mind' op papier, en kun je er beter mee omgaan denk ik.

Helaas heeft mijn goede vriend nog niet zo goed door dat hij nog op het randje van een psychose zit. En geloof me, ik heb het gezien, en het feit dat je zo'n samenhangend informatief verhaal aan ons geeft, geeft mij aan dat je er helemaal niet zo slecht aan toe bent. Nadat hij vorige maand in een psychose beland is, werd hij opgenomen, maar onvrijwillig. Eerst ontkende hij drastisch dat hij in deze fase zat, en voelde zich onbegrepen. Tot nog toe heeft hij bijna altijd z'n medicijnen achterwege gelaten. Sinds hij weer vrij is blowt hij zelfs nog wel eens! Nu heeft hij me laatst verteld van, 'ja ik was vet psychotisch aan het doen, maar nu voel ik me weer helemaal chill'. Wel heeft hij een soort achtervolgingswaan. Hij denkt dat hij afgeluisterd word door de CIA via Winamp en weetikveel wat. Hij heeft het gewoon nog steeds niet door.. Z'n ouders doen hem ook niet veel goeds denk ik, want zover ik meekrijg laten die het erbij hangen, en verklaren ze hem maar een beetje voor gek. Ze willen niet eens met mij praten over de status van hun zoon. Ik vrees voor z'n gezondheid. Hoe kan ik hem helpen? Heeft iemand soortgelijke ervaringen of nog beter een professionele mening?

Eend, ik hoop dat je je snel beter zal voelen. Laat je alsjeblieft niet voor gek verklaren en verklaar jezelf alsjeblieft er ook niet voor! En take it easy...

Groetjes, Lucas

Wat goed dat je je vriend niet hebt laten vallen! De meeste mensen die ik kende (en ik kende er een hoop) hebben me laten vallen. Uit het oog uit het hart.

Hoe je je vriend het beste kan helpen...ik weet het niet. Mij hebben ze gewoon keihard op mijn bek laten gaan en toen móést ik wel opgenomen worden. Sinds 1 april 2005 ben ik opgenomen. Ik zit nu op langdurige zorg met vooral mannen met schizofrenie. Ik weet wat een psychose bij een ander doet, maar niet bij mezelf. Ik ben in mijn psychose zelfs een medecliënt naar zijn nek gevlogen. Ik heb dwangmedicatie gehad voor 1 keer en nog steeds als ik mijn medicatie niet inneem, moet ik naar de separeer. En daar moet ik inblijven totdat ik mijn medicatie weer inneem.
Heb ook een rustprogramma. Ik moet zelfstandig twee uur per dag rusten. Vrijheden? Toen ik 8 uur weg mocht, werd ik knettergek. Heb op het spoor gestaan, midden op een kruispunt. Echt knettergek. En iedereen maar manipuleren om mij naar buiten te laten.

Op het moment schijn ik weer in een soort manie te zitten. Ik doe me goed voor, word hyperactief en ren mezelf voorbij. Ik zie het gebeuren, maar kan er niks tegen doen, want zelfs na twee uur rusten ben ik nog hyper. Of dan ben ik juist kwaad. Niemand op mijn afdeling hoeft te rusten, behalve ik en nog twee mensen met een kamerprogramma. Ik heb daardoor ook het gevoel dat ik wat aandacht mis, want tijdens dat uur komt er ook echt niemand ff bij me om het hoekie kijken.

Heeft jouw vriend toevallig schizofrenie? Als je te lang met een psychose doorloopt, kan een psychose levenslang worden. Op mijn afdeling zit iemand die immuun is geworden voor Antipsychotica. Hij zal heel zijn leven lang stemmen blijven horen en agressief blijven. Heel sneu.
Het probleem van een psychose is, dat je het zelf niet doorhebt. Voor jou is alles echt waar. Als iemand tegen jou zou zeggen, dat dit forum niet bestond, zou je toch ook zeggen van: "Man, je bent gek! Ik schrijf hier toch?!"

Liefs,

Eend

[Eend]

Volk schreef:

Geldt het voor iedereen dat het vrijwel helemaal "genezen" kan worden? Want de mensen met borderline die ik ken hebben er heel veel last van en hun omgevingen ook. Ze draaien al jaren sommigen zelfs decennia mee in de psychiatrische molen en het enige dat gedaan kan worden is het een klein beetje afvlakken. Doen ze nou iets verkeerd of lees ik nou verkeerd? Want als het inderdaad zo goed als verholpen kan worden zou ik graag weten hoe of in welke richting gekeken moet worden om zo die mensen te helpen. Ik had namelijk begrepen dat er helemaal niet zoveel tegen borderline te doen valt.


oh, en om niet helemaal offtopic te zijn: Vroeger had ik last van psychoses. Vooral tijdens mijn puberteit. Maar ik stond toen onder ontzettend veel stress. Nu gaat het allemaal veel beter en is het gelukkig ook een stuk rustiger.

Borderline is per persoon anders. Zelfs ben ik een extreme low level borderliner en zal waarschijnlijk nooit beter worden. Ik krijg wel therapie, maar dingen zoals de VERS of de DGT zal ik wss nooit kunnen volgen. Daar zal ik te instabiel voor blijven. Het is niet zoals schizofrenie van je gooit er een pilletje in en het wordt minder. Het is vaak een combinatie medicatie met therapie.

[Luki]

Heyhey,

Als ik het goed begrijp dus, kun je niet bepaald je eigen 'psychose' bepalen. Je bent hyperactief, en je kan niet 'stoppen'. Je kan zien wat het effect is bij jezelf en bij andere mensen, maar ook al zou je er wat aan willen doen, kun je dat niet? En je had mensen zo gemanipuleerd dat je naar buiten mocht, maar toen had je het even niet meer..?

Ik krijg het idee, dat een 'waanbeeld' voor iemand in een psychose dus ook echt waarheid is. Je was er echt van overtuigd dat het juist was om op dat kruispunt te staan. Of had je binnenin nog wel een 'verstand', maar kon je er niet naar handelen?

Die goede vriend van mij zegt met alle overtuiging de vreemdste dingen (jij, hij of zij of hem, krijgt morgen een hersenbloeding, ik word achtervolgd door de CIA etc. ). Ik ben er al achter dat het geen zin heeft om er tegen in te gaan. Dit waanbeeld is een symptoom, en niet de ziekte. Maar hoe kan ik hem overtuigen dat hij echt hulp nodig heeft? Ik denk eigenlijk dat hij zelf zijn weg uit die inrichting heeft gemanipuleerd. Hoe weet ik niet. Ik kreeg eerst wel de indruk dat het beter ging, want we waren gewoon over ditjes en datjes aan het praten. Maar nu komt hij met dat CIA gedoe, en ik ben bang dat er een mogelijkheid is dat hij terugvalt. Als dat niet al gebeurt. Zou me ook niet verbazen als hij ook schitzofrenisch is, hij zei namelijk dat hij ook die diagnose een keer had gekregen (weet niet hoe betrouwbaar dat is). En hij heeft volgens mij ook wat flinke trauma's en flink wat gepaddo'd en geblowed vroeger. Hij luistert wel enigszins naar me, omdat ik en zijn vriendin toch zo'n beetje de laatsten zijn waar hij 'z'n ei kwijt kan'.. (Of doe ik hem juist meer schade aan)..

En over die mensen die je hebben laten vallen, onthoud dit,

oordelen is makkelijk

. (Voor de mensen die mij herkennen van eerdere berichten, jaa, ook een lesje voor mezelf...)

Groetjes,

Lucas

ps. Hoop dat ik niet jouw topic hijack, mayb beter als ik een aparte topic maak binnekort?..

Ik schijn rand psychotisch te zijn geweest, en ik blijf kwetsbaar mijn hele leven.
Dat is wat ze zeggen. Omdat er nog geen duidelijkheid is over hoe en wat,
en ik me afvraag of dat wel ooit komt heb ik helaas geen antwoord voor je.
Want die antwoorden die jij zoekt, zoek ik ook..

[martijn1985]

Volk schreef:

Geldt het voor iedereen dat het vrijwel helemaal "genezen" kan worden? Want de mensen met borderline die ik ken hebben er heel veel last van en hun omgevingen ook. Ze draaien al jaren sommigen zelfs decennia mee in de psychiatrische molen en het enige dat gedaan kan worden is het een klein beetje afvlakken. Doen ze nou iets verkeerd of lees ik nou verkeerd? Want als het inderdaad zo goed als verholpen kan worden zou ik graag weten hoe of in welke richting gekeken moet worden om zo die mensen te helpen. Ik had namelijk begrepen dat er helemaal niet zoveel tegen borderline te doen valt.

Volgens mij is het zo dat een pure borderline onder optimale omstandigheden vrij goed te behandelen valt. Optimale omstandigheden in deze zijn dan zaken als een goeie ´klik´ tussen cliënt en therapeut, een gemotiveerde cliënt, en vooral geen comorbide problemen. Vooral dat laatste wil nog wel eens een probleem zijn. En zelfs al zit je in de ideale situatie dan nog praat je over een therapieduur van minimaal enkele jaren.

Borderline (en eigenlijk elke andere persoonlijkheidsstoornis) is een verhaal van lange adem en bij sommigen kan het door allerlei comorbiditeiten niet echt goed behandeld worden.

[Eend]

Luki schreef:

Heyhey,

Als ik het goed begrijp dus, kun je niet bepaald je eigen 'psychose' bepalen. Je bent hyperactief, en je kan niet 'stoppen'. Je kan zien wat het effect is bij jezelf en bij andere mensen, maar ook al zou je er wat aan willen doen, kun je dat niet? En je had mensen zo gemanipuleerd dat je naar buiten mocht, maar toen had je het even niet meer..?

Ik krijg het idee, dat een 'waanbeeld' voor iemand in een psychose dus ook echt waarheid is. Je was er echt van overtuigd dat het juist was om op dat kruispunt te staan. Of had je binnenin nog wel een 'verstand', maar kon je er niet naar handelen?

Ik heb last van stemmen, die mij verplichten om dingen te doen. Ik stond jankend en schreeuwend op dat kruispunt tegen mijn stemmen te roepen dat ze me met rust moesten laten.

Die goede vriend van mij zegt met alle overtuiging de vreemdste dingen (jij, hij of zij of hem, krijgt morgen een hersenbloeding, ik word achtervolgd door de CIA etc. ). Ik ben er al achter dat het geen zin heeft om er tegen in te gaan. Dit waanbeeld is een symptoom, en niet de ziekte. Maar hoe kan ik hem overtuigen dat hij echt hulp nodig heeft? Ik denk eigenlijk dat hij zelf zijn weg uit die inrichting heeft gemanipuleerd. Hoe weet ik niet. Ik kreeg eerst wel de indruk dat het beter ging, want we waren gewoon over ditjes en datjes aan het praten. Maar nu komt hij met dat CIA gedoe, en ik ben bang dat er een mogelijkheid is dat hij terugvalt. Als dat niet al gebeurt. Zou me ook niet verbazen als hij ook schitzofrenisch is, hij zei namelijk dat hij ook die diagnose een keer had gekregen (weet niet hoe betrouwbaar dat is). En hij heeft volgens mij ook wat flinke trauma's en flink wat gepaddo'd en geblowed vroeger. Hij luistert wel enigszins naar me, omdat ik en zijn vriendin toch zo'n beetje de laatsten zijn waar hij 'z'n ei kwijt kan'.. (Of doe ik hem juist meer schade aan)..

Ik heb ooit eens een verpleegkundige aangevlogen, omdat zij zei dat de wereld waarin we leefden echt was en dat we geen robots waren.

Pas goed op met je vriend, hij kan zo agressief worden, gewoon van het ene op het andere moment. Probeer ook soms met zijn psychose mee te praten.
En verder vind ik het lullig om te zeggen, maar laat hem maar onderuit gaan, dan pas zal de hulpverlening en/of de politie iets gaan doen.

En over die mensen die je hebben laten vallen, onthoud dit, . (Voor de mensen die mij herkennen van eerdere berichten, jaa, ook een lesje voor mezelf...)

Groetjes,

Lucas

ps. Hoop dat ik niet jouw topic hijack, mayb beter als ik een aparte topic maak binnekort?..

Het mag ook hier hoor

[Droomvlucht]

Ik heb tijdens mijn opname ook te horen gekregen dat ik last heb van wat ze dan noemen 'psychotische kwetsbaarheid'. Als er zich spannende/emotionele situaties rondom of met mij voordoen loop ik het risico psychotisch te worden. Het kan bijvoorbeeld gebeuren zoals bij mij vorig jaar toen er iemand van mijn familie overleed. Het roept veel emoties op en op de een of andere manier slaat de boot dan om.

Toen ik dit hoorde op de afdeling was ik er niet echt blij mee. Ik wist wel al dat het de zoveelste keer was dat ik psychotisch was geworden, maar toch. Ik vind het ook absoluut geen fijn idee dat ik die *kucht* medicijnen moet blijven slikken. De afgelopen tijd werkte dat ook wel de ernst van de psychotische verschijnselen in de hand omdat ik steeds af wilde bouwen en mijn medicijnen niet meer slikte. Inmiddels heb ik er wat meer rust mee dat het dus blijkbaar iets chronisch is en slik ik mijn medicijnen trouwer.

Ik heb overigens geen borderline, maar een dissociatieve stoornis.

[Alyssia]

Een meisje dat ik ken heeft ook een borderline stoornis. Ze heeft zich nu net vrijwillig laten opnemen voor een jaar, dat vond ik echt ontzettend sterk van haar. Ze heeft overigens geen psychoses, maar is wel suicidaal (niet heel erg, maar ze heeft zo haar periodes) en snijdt zichzelf. Ook is ze erg kwetsbaar voor eetstoornissen enzo.
Niet dat het veel bijdraagt aan het topic, maar ik zat het te lezen en moest het toch even kwijt. Ik heb haar nu echt al een hele tijd niet gesproken en vroeg me toch wel af hoe het met haar gaat, maar contact gaat nogal moeilijk op dit moment.

[melovescrizzle]

weet je wat ik me afvraag? heeft iedereen dezelfde 'spanningsgrens' om een psychose te krijgen? ik denk eigenlijk eerder dat dat bij iedereen verschilt. dat sommige mensen erg gevoelig zijn voor psychoses en anderen juist eerder een depressie (of een andere psychische stoornis) krijgen.
ik heb namelijk zelf ook borderline en ik ben ook vaak opgenomen geweest enzo, maar ik heb nog nooit een psychose gehad. zijn ze trouwens wel bang voor geweest, vooral als ik erg gespannen was.

[Eend]

melovescrizzle schreef:

weet je wat ik me afvraag? heeft iedereen dezelfde 'spanningsgrens' om een psychose te krijgen? ik denk eigenlijk eerder dat dat bij iedereen verschilt. dat sommige mensen erg gevoelig zijn voor psychoses en anderen juist eerder een depressie (of een andere psychische stoornis) krijgen.
ik heb namelijk zelf ook borderline en ik ben ook vaak opgenomen geweest enzo, maar ik heb nog nooit een psychose gehad. zijn ze trouwens wel bang voor geweest, vooral als ik erg gespannen was.

Laten we zeggen dat de spannings grens bij 'normale' mensen tussen de 0 en de 5 ligt en bij borderliners tussen de 5 en de 10. Als je over de tien heen gaat, raak je in een psychose. Tuurlijk schommelt het wat per persoon, maar er zit een groot verschil tussen een 'normaal' mens en een borderliner.

Ik slik al jaren Risperdal. Zonder heb ik een fucked-up gevoelsleven en raak ik in een psychose.

Iets rust-achtigs?
Activiteiten ondernemen waarbij je gevoel een beetje stabiel blijft,
dat wordt denk ik bedoeld.
Dus proberen ruzie's te vermijden enzo.

Beweging, zoals wandelen of zo, zal wel weer goed zijn.

En op tijd naar bed gaan natuurlijk.

[Eend]

Ik slik ook al jaren Risperdal en heb daar nu Leponex bij. Maar er is vandaag gebleken dat ik ook klachten heb van DIS.

Mijn psychotische verschijnselen zijn vooral haat naar mezelf gericht. Iedereen moet van me walgen en iedereen moet het weten hoe slecht ik ben.
Ik ben nu nuchter en hoop er toch echt snel vanaf te komen en het achter me te laten.

[Eend]

Ik hoop het ook voor je!