Yvonne Keuls

[Zozo]

Heeft iemand misschien een boekverslag van het boek:

"Lowietjes smartegeld / Het gebid van mijn moeder"
Auteur: Yvonne Keuls

B.v.d.

Volgens mij is dit niet echt de bedoeling van het forum

[Ieke]

Past beter op Moderne talen.
Letteren--->MT

[Zozo]

Als ik ze daar neer zet, worden ze hierheen verplaatst.

[xx-daantje-xx]

Samenvatting

Het boek draait om het leven van Louis Boudrie, door iedereen Lowietje genoemd, die als kind in een jappenkamp heeft gezeten, samen met zijn moeder Marie. Marie is in het kamp verschrikkelijk mishandeld, al haar tanden is ze kwijt, en haar kaak is zó ontwricht dat geen kunstgebit meer past. Lowietjes vader is in een ander kamp overleden aan dysenterie.
In 1947 komen lowietje en Marie terug in Nederland, waar ze intrekken bij tante Pop, een zus van Marie. Begrip voor hun oorlogservaringen krijgen ze niet, omdat in Nederland de oorlog ook net voorbij is. Omdat Marie door haar slechte gezondheid niet in staat is om Lowietje op te voeden, neemt tante Pop dit voor haar rekening.
Lowietje is echter een lastige jongen, hij loopt altijd te dromen, en is zeer koppig. Tante Pop roept de hulp van Oom Carl in, Carl is een broer van Lowietjes overleden vader. Hij is ook mishandeld in een jappenkamp, dit heeft hem hard, en bijna gevoelloos gemaakt. Gedwongen door Oom Carl, lukt het Lowietje (die niet dom is, maar gewoon lui) om na lang zwoegen zijn HBS diploma te maken. Lowietje blijft echter de luilak die hij altijd al geweest.

Na de HBS heeft Lowietje een aantal banen, om aan de hoge ziektekosten van zijn moeder te kunnen bijdragen. Lowietje wordt echter steeds ontslagen, te wijten aan zijn passieve instelling.
Als hij een jaar of vijfentwintig is besluit Lowietje om naar Canada te gaan, het lijkt hem een mooi land, en hij denkt er in de mijnen veel geld te kunnen verdienen.
Later blijkt dat hij van het land niet veel te zien zou krijgen, hij zit hele dagen in de mijn.
Als Lowietje na drie jaar uit Canada terug komt, heeft hij flink wat geld verdient, maar Marie weigert het aan te nemen, omdat ze vindt dat de verzekering het maar moet betalen.
Tante Pop komt met een doel voor lowietjes geld; psychologie gaan studeren. Tante Pop vind dat Lowietje heel erg op Adriaan van Dis lijkt, en net als hij schrijver moet worden.
Omdat Lowietje geen betere bestemming voor het geld heeft, volgt hij het advies van Tante Pop op, en begint een studie Psychologie.
Helaas komt ook bij Lowietjes studie zijn passieve instelling om de hoek kijken. Hij functioneert heel slecht aan de universiteit, en het lukt hem niet om zijn studie succesvol te voltooien.

Met lowietjes moeder gaat het slechter en slechter, na lang kwakkelen met haar gezondheid wordt ze opgenomen ineen verpleegtehuis, waar ze na twee maanden uitgezet wordt, omdat ze het personeel terroriseert met haar voortdurende gescheld. In haar ogen is de hele wereld de oorzaak van haar toestand, en iedereen moet boeten. Nadat Lowietje zijn moeder een jaar lang thuis verzorgd heeft sterft ze. Lowietje rouwt niet, hij kreeg door haar gezeik een verschrikkelijke hekel aan haar; ze maakte hem wijs dat alles zijn schuld was.

Uiteindelijk gaat Lowietje maar op zichzelf wonen, hij stopt met zijn studie. Hij doet de hele dag niets nuttigs. Tot dat tante Pop op een dag met het voorstel komt om smartengeld aan te vragen voor het leed dat hem is berokkend in de jappenkampen. Hij schrijft een aanvraag van bijna tweehonderd bladzijden. Na een paar weken krijgt hij een telefoontje van de Stichting Japanse Ereschulden. Volgens zijn aanvraag voldoet Lowietje aan de eisen. Hij maakt een afspraak met een vrijwilligster, om de details van zij aanvraag te bespreken.
Als Lowietje op een dag over straat loopt te slenteren, komt hij een man tegen die een heel verhaal tegen hem begint te vertellen. De man blijkt Coco te heten, het is een volwassen man met het verstand van een kind van vijf, hij heeft een ziekte in zijn hoofd. Lowietje heeft met Coco te doen, en krijgt een speciale band met hem.
Lowietje heeft ondertussen een psychiater toegewezen gekregen, om het probleem rondom zijn smartengeld verder uit te pluizen. Zo komt de stichting precies te weten hoeveel schade Lowietje werkelijk geleden heeft.
Na een tijdje wordt Lowietje gebeld, het gaat over Coco. Hij is opgenomen in een gezins vervangend tehuis. Ondanks het feit dat hij het erg druk heeft met zijn aanvraag voor smartengeld, gat hij Lowietje Coco elke week een keer opzoeken. Na een tijdje maken Coco en Lowietje er een gewoonte van om elke week te gaan zwemmen. Dit gebeurt, omdat Coco jaloers is op een medebewoner van het tehuis, die ook elke week gaat zwemmen. Coco’s “concurrent” wordt echter altijd met een BMW opgehaald, iets wat Coco ook graag zou willen.

Niet lang daarna is de zaak rond lowietjes smartegeld rond, binnen een week krijgt hij 50000 gulden op zijn rekening gestort. Over de bestemming hoeft hij niet lang te denken; een tweedehands Mercedes.
Vanaf die dag is het zijn belangrijkste bezigheid Coco naar het zwembad te rijden.
Op een dag komt er een man naar hem toe, hij werkt in een huis met gehandicapte kinderen, en biedt hem aan om gehandicapte kinderen te begeleiden. De man zag hem vaak bezig met Coco, en vond Lowietje de geschikte persoon
Lowietje stemt in, en vanaf die dag begeleidt hij gehandicapte kinderen.
Eindelijk heeft hij het idee dat hij iets nuttigs heeft bereikt in zijn leven.

Ik vond dit een leuk boek, omdat het een duidelijk verhaal is

Informatie over de schrijfster, Yvonne Keuls, heb ik achter in dit verslag gestopt

Analyse

De titel van het boek slaat op de titel van lowietjes aanvraag voor smartegeld. Lowietje vond “Lowietjes smartegeld” een goede titel, maar tante Pop vond “Mijn moeders kunstgebit” een betere titel. Daarom koos Lowietje beide titels.

De ondertitel heb ik eigenlijk net al behandeld, “het kunstgebit van mijn moeder ” slaat op tante Pop’s titel voor Lowietjes aanvraag.

Motto:
Zó, door iets voor u te voelen, door u tenminste te voelen, wil ik u verliezen en niet anders
(Ischa Meijer, Brief aan mijn moeder)

Het boek is een Psychologisch Drama

In het boek komen twee belangrijke personages voor, Lowietje en Marie, de vele overige personages worden niet uitvoerig besproken

Lowietje: een zwaarlijvige, goedaardige man, met kleine krulletjes. Veel mensen zeggen dat hij op de schrijver Adriaan van Dis lijkt. Hij is erg lui, en totaal niet gemotiveerd.

Citaten: “Hij was de man om haar in bedwang te houden, met zijn lompe, vadsige Boudrie-lijf” Blz 103
“Tante Pop vond dat hij schrijver moest worden, want met zijn lompe lijf, en zijn
krulletjes, was hij sprekend Adriaan van Dis Blz 130
Marie: de moeder van Lowietje, en een verschrikkelijke zeikerd. Ze loopt altijd te klagen over de dingen die haar in Japan zijn aangedaan. Niemand kan in haar ogen iets goed doen.

Citaten: “Marie was nooit tevreden, altijd klagen.” Blz 164
“Na twee maanden moest Marie weg uit het verzorgings tehuis, ze konden haar eeuwige
gescheld niet verdragen”

Het verhaal speelt zich voor het grootste deel af in Den Haag, de woonplaats van Lowietje, en Marie. Verder zijn er delen in Japan( flashbacks naar vroeger), en in Amersfoort, waar Lowietje de gehandicapte kinderen begeleidt.

De roman is niet chronologisch, het begint al met een flashback naar vroeger in het Jappen kamp. De schrijfster hakt de roman in stukken, en gooit ze kriskras door elkaar, maar als je goed leest, sluit elk hoofdstukje toch wel op de een of andere manier aan op het vorige.
De vertelde tijd van het boek is 220 bladzijden. De verteltijd is ongeveer 10 uur.

Het verhaal is verteld in een hij / zij perspectief, met een verborgen verteller.
Citaten:
“Lowietje zag dat de bladeren slap hingen, en dat de vlierschermpjes huilden.” Blz 54
“Hij wees met minachting op barstjes, karteltjes en korreltjes” Blz 105

Motieven
1. Faalangst
2. Luiheid
3. Eenzaamheid

Thema

Faalangst; omdat Lowietje bang is dat niets wat hij doet goed zal gaan, doet hij maar liever helemaal niets.

Beoordeling

Ik heb dit boek met plezier gelezen, omdat het gaat over iemand met hele begrijpelijke problemen. Lowietje is bang dat alles wat hij doet fout zal gaan, en blijft daarom maar pasief thuis zitten zonder dat hij wat onderneemt.
Ondanks de achronologische vertelwijze, is het boek toch goed leesbaar. Dit vind ik belangrijk, omdat het boek anders niet ‘lekker wegleest’, dan kun je je niet inleven, en beleef je geen plezier aan het boek.
Ik denk dat het boek zo goed leesbaar is, omdat het zo in elkaar zit, dat alle hoofdstukken op een of andere manier met elkaar te maken hebben. Ook worden er geen ellenlang overbodige stukken geschreven, zoals je in oude boeken nog wel eens ziet.
Als laatste pluspunt van het boek, noem ik het feit dat het goed afloopt. In de loop van het boek, krijg je medelijden met Lowietje, omdat hij amper lol beleeft in zijn leven. Het is daarom een opluchting om te lezen dat het op het eind toch allemaal nog goed afloopt.

Bronvermelding

Als enige bron, heb ik een uittreksel over het boek gehaald, bij de bibliotheek in Made. Dit heb ik gedaan om te controleren of ik het verhaal begreep, zoals het bedoeld was, en om een indeling voor mijn samenvatting te vinden (ik wil benadrukken, dat ik de samenvatting niet heb overgeschreven, maar enkel heb gekeken hoe de samenvatting was ingedeeld

Uittreksels en Auteursinformafie Yvonne Keuls, auteursinformatie

Informatie over: Keuls, Yvonne

BIOGRAFISCHE GEGEVENS

Yvonne Keuls wordt als Yvonne Bamberg op 17 december 1931 geboren in het toenmalige Batavia in Nederlands4ndië. Ze is de jongste van vier kinderen in een gezin met een Nederlandse vader en een Javaanse moeder.
Als ze zes jaar is, komt het gezin naar Nederland en vestigt zich in Den Haag, een overgang die ze zonder veel problemen doorstaat: 'Een kind is ontzettend plooibaar. Het past zich direct aan. Ik was hier meteen opgenomen.' Na de lagere school doet ze HBS-B aan het Orotius Lyceum in Den Haag. Daar vindt ze in een klasgenoot en in de rector mensen die net als zij bezeten zijn van toneel. De rector (vader van de acteur Eric Schneider en de auteur F. Springer) dringt er bij haar ouders op aan Yvonne naar de toneelschool te laten gaan, maar haar moeder weigert en wil dat ze onderwijzeres wordt.
In 1952 krijgt Yvonne Bamberg haar eerste baan in het onderwijs: lerares van een zesde klas met maar liefst 53 kinderen. Omdat er niet genoeg schoolboekjes zijn, begint ze zelf leerstof te schrijven die direct met het eigen leven van haar leerlingen te maken heeft. Na haar huwelijk in 1954 met Rob Keuls wordt ze op school ontslagen en gaat ze werken op het kantoor van een verzekeringsmaatschappij waar ze bij de toneelvereniging die de maatschappij rijk is, ook het toneelspelen weer opvat.
Na de geboorte van haar dochter Claudette in 1955 (in 1957 resp. 1961 worden Maryse en Gerdien geboren) begint ze met het schrijven van haar korte schetsen, gedichten, toneelstukken en hoorspelen.
In de jaren zeventig geeft ze veel lezingen op middelbare scholen over Couperus en Vestdijk naar aanleiding van de televisiescenario's die ze schreef op basis van werk van deze auteurs. Daardoor komt ze in contact met jongeren en hun soms schrijnende persoonlijke problemen. Haar betrokkenheid maakt dat ze 'probleemkinderen' tijdelijk in huis neemt, maar wanneer dit leidt tot een onhoudbare situatie neemt ze samen met een arts van de Haagse GGD het initiatief voor een opvangcentrum voor jongeren in Den Haag. De ellende die ze tijdens haar werk in het centrum meemaakt, verwerkt ze door '5 avonds op te schrijven wat overdag gebeurd is. Na een jaar gaat het centrum echter aan het eigen succes ten onder: de toeloop is zo groot dat enorme schulden gemaakt worden en een faillissement niet te vermijden is. Daarna kloppen jongeren weer bij de schrijfster thuis aan, vaak jongeren met verslavingsproblemen. Dit brengt Keuls echter tevens in contact met de ouders van kinderen die aan de drugs zijn, waardoor ze zich ook gaat interesseren voor de overige leden van gezinnen waarvan een van de kinderen verslaafd is.
Bij de voorbereiding van boeken als 'Jan Rap en z'n maat' en 'Het verrotte leven van Floortje Bloem' kreeg Yvonne Keuls al veel te maken met de psychiatrie. Daaruit ontstond de wens om ook eens een boek over psychiatrische inrichtingen te schrijven. Voor 'Meneer en mevrouw zijn gek' brengt ze daarom een jaar lang veel tijd door in een psychiatrisch centrum in Den Haag.

Hopelijk heb je hier wat aan!!!!!!!!!!!!!!!

[Zozo]

Ja, dank je wel!