Fobie voor gym?

[Bird-one]

Ik heb nu ongeveer drie weken les, dat betekent dus drie gymlessen gehad. Waarvan ik er naar geeneen ben geweest. Ik durfde gewoon niet. En dat klinkt stom. En ik schaam me daar ook voor. Maar ik hoop dat dat op dit forum niet hoeft..

Ik krijg het dan gewoon echt benauwd, mijn hart klopt sneller etc. Het uur ervoor begon het al, en dan hebben we net voor de gym ook nog eens 10 minuten pauze. Toen de bel ging bleef ik zitten. Ben later weggegaan, gewoon naar huis gegaan. Mijn moeder weet het wel, dat ik niet wil, niet durf op de 1 of andere manier. Ze weet alleen niet waar het aan ligt.
Ik weet het wel.. ik schaam me. Voor mezelf. Voor als ik daar iets doe. Ik kan het niet. Dat weet ik zeker. En het is gewoon een angst die ik moet overwinnen. En mijn moeder zegt ook: Ga dan gewoon een keer gymen, dan ben je daar overheen. Maar zo simpel ligt het niet. Anders had ik dat toch allang gedaan? Ik heb de moed niet. Ik kan dan elk moment wel in de grond zakken.
Ik durf in het algemeen sowieso al weinig, omdat ik me er gewoon voor schaam. Dan is gym voor mij echt een nachtmerrie.
Ik denk niet echt dat ik daar overheen kan komen. Alleen, als ik niet weet hoe.

Ik dacht er wel over na om hier eens mee naar de vertrouwenspersoon op school te gaan, omdat ik natuurlijk elke gymles mis. En dan kan ik wel briefjes in blijven leveren dat ik ziek ben, maar dat komt ook ongeloofwaardig over op een gegeven moment. Je moet je nu ook al bij de gymleraar die dag afmelden als je ziek naar huis gaat, wat ik dus vandaag ook niet heb gedaan. (Daar ga ik geziek mee krijgen.) Maar oke, dat heb ik er dan wel weer voor over. Ik blijf liever 4 uur na, dan dat ik 2 uur moet gymen.

Misschien heb ik er wel genoeg aan als iemand zegt dat 'ie het herkent. Of iemand die misschien weet wat ik zou kunnen doen. Al is het enige wat ik me kan bedenken; gewoon gaan gymen.

Misschien kan je een faalangsttraining volgen bij jou op school?
want dit lijkt wel op motorische faalangst.

" 3. Motorische faalangst.

Wanneer leerlingen angstig zijn fouten te maken bij het uitvoeren van fysieke handelingen, is er sprake van motorische faalangst. Deze angst kan optreden bij vakken als gym, tekenen en handvaardigheid."

en bespreek het met je gymleraar, zorg dat je dingen die je niet durft niet hoeft te doen probeer aan steeds meer activiteiten mee te doen. Schrijf desnoods een verslag over de gymles als je aan je slu's moet komen oid.

[Thee Muts]

Het komt op mij heel erg over als een soort van faalangst. Je durft niet te gaan gymen, omdat je je schaamt voor jezelf. Je denkt dat je het toch niet kan en dat je dus zult afgaan in het bijzijn van de rest van de groep. Hierdoor wordt je heel erg onzeker en dat weerhoudt jou ervan om te gaan gymen. Uit angst dat het inderdaad fout gaat. Klopt dat een beetje?

Ik herken dat wel heel erg, heb er zelf ook veel last van gehad in de tijd dat ik op de middelbare school zat. Niet alleen met gym, maar met alles. Ik was heel erg onzeker over mezelf en was heel erg bang om iets fout te doen of te zeggen. En dus hield ik maar mijn mond en deed ik nergens actief aan mee, dan kon het ook niet fout gaan.

Ik begrijp dus heel goed hoe moeilijk het voor jou is en hoe rot je je erover voelt. Je zegt dat je er ook met andere dingen last van hebt, heb je dat altijd al gehad? Of is dat pas iets van de laatste tijd? Zijn er misschien dingen verandert waar je onzeker door bent geworden?

Het idee om het er met de vertrouwenspersoon over te hebben vind ik wel heel goed. Zou ik zeker een keertje proberen als ik jou was, dan is er ook op school iemand die ervan af weet, dat geeft jou ook wat meer zekerheid denk ik.

[Bird-one]

citroen schreef op 28-09-2004 @ 16:28 :
Misschien kan je een faalangsttraining volgen bij jou op school?
want dit lijkt wel op motorische faalangst.

" 3. Motorische faalangst.

Wanneer leerlingen angstig zijn fouten te maken bij het uitvoeren van fysieke handelingen, is er sprake van motorische faalangst. Deze angst kan optreden bij vakken als gym, tekenen en handvaardigheid."

en bespreek het met je gymleraar, zorg dat je dingen die je niet durft niet hoeft te doen probeer aan steeds meer activiteiten mee te doen. Schrijf desnoods een verslag over de gymles als je aan je slu's moet komen oid.

Dat zou best kunnen.. heb 't idd bij tekenen ook (heb dat nu niet meer, maar toch).

Maar motorische faalangst kan zich ook uitten buiten de schoolvakken?

Mjah, ik snap het wel. Een meisje uit mijn klas had ook echt een fobie voor gym. Die wilde helemaal nooit naar gym,, durfde niet, terwijl we wel een schat van een lerares hadden, maar toch. Ze heeft toen een keer met die lerares gepraat en de lerares heeft toen gezegd dat ze gewoon een keer moest komen en dan alleen hoefde te kijken. Dat als ze het leuk vond wel een spel ofzo mee mocht doen. En zo heeft ze het langzaam opgebouwd, nu zit ik niet meer bij haar in de klas, maar ik weet wel dat ze elke les meegymt. Dus langzaam opbouwen en misschien met je lera(a)r(es) over hebben.

[Bird-one]

Thee Muts schreef op 28-09-2004 @ 16:29 :
Het komt op mij heel erg over als een soort van faalangst. Je durft niet te gaan gymen, omdat je je schaamt voor jezelf. Je denkt dat je het toch niet kan en dat je dus zult afgaan in het bijzijn van de rest van de groep. Hierdoor wordt je heel erg onzeker en dat weerhoudt jou ervan om te gaan gymen. Uit angst dat het inderdaad fout gaat. Klopt dat een beetje?

Ik herken dat wel heel erg, heb er zelf ook veel last van gehad in de tijd dat ik op de middelbare school zat. Niet alleen met gym, maar met alles. Ik was heel erg onzeker over mezelf en was heel erg bang om iets fout te doen of te zeggen. En dus hield ik maar mijn mond en deed ik nergens actief aan mee, dan kon het ook niet fout gaan.

Ik begrijp dus heel goed hoe moeilijk het voor jou is en hoe rot je je erover voelt. Je zegt dat je er ook met andere dingen last van hebt, heb je dat altijd al gehad? Of is dat pas iets van de laatste tijd? Zijn er misschien dingen verandert waar je onzeker door bent geworden?

Het idee om het er met de vertrouwenspersoon over te hebben vind ik wel heel goed. Zou ik zeker een keertje proberen als ik jou was, dan is er ook op school iemand die ervan af weet, dat geeft jou ook wat meer zekerheid denk ik.

Dat is het idd. Maar ook bij andere dingen, alle dingen. Wat jij dus ook had, nergens echt actief aan mee doen en dus geen fouten kan maken e.d.

Ik deed nooit graag mee aan gym. Maar het lijkt de laatste jaren (2 jaar ofzo) wel erger te zijn geworden. Ik zit nu op een andere school ook (dit is het derde schooljaar daar), maar ik zou het niet begrijpen als het daaraan lag.

[Bird-one]

Mushu schreef op 28-09-2004 @ 16:32 :
Mjah, ik snap het wel. Een meisje uit mijn klas had ook echt een fobie voor gym. Die wilde helemaal nooit naar gym,, durfde niet, terwijl we wel een schat van een lerares hadden, maar toch. Ze heeft toen een keer met die lerares gepraat en de lerares heeft toen gezegd dat ze gewoon een keer moest komen en dan alleen hoefde te kijken. Dat als ze het leuk vond wel een spel ofzo mee mocht doen. En zo heeft ze het langzaam opgebouwd, nu zit ik niet meer bij haar in de klas, maar ik weet wel dat ze elke les meegymt. Dus langzaam opbouwen en misschien met je lera(a)r(es) over hebben.

Mijn leraar is echt zo ongelooflijk sportief en dergelijk. Ik durf nieteens iets tegen hem te zeggen. Vorige jaar ben ik ook absurd weinig naar gym gegaan, toen had ik dezelfde leraar. Tegenover hem schaam ik me er helemaal voor.

Misschien kan het via via..

[Flijn]

Als ik het zo lees weet je zelf stiekem ook wat de oplossing is: gewoon gaan. Nu snap ik wel dat dat niet zo makkelijk is, maar je kunt wèl met je mentor/vertrouwenspersoon/moeder/vriendin/gymleraar gaan praten.

En het lijkt me gezond als je het probleem een beetje relativeert. Goed, je bent slecht in gym (denk je dat of weet je dat?). Daar ben je echt de enige niet mee.
Twee uur gym is niet leuk. Maar het gaat ook weer voorbij. En dan ben je echt wel blij dat je het gedaan hebt hoor!

Waar ligt het trouwens precies aan dat je niet durft? Is het alleen schaamte of heb je bijvoorbeeld ook een rotklas? Ben je de enige die het niet leuk vindt? Is je gymleraar belachelijk fanatiek?

Als het echt alleen aan jou ligt zou ik het gewoon één keer proberen. Valt het mee dan is dat mooi; helpt het niet, ga dan met iemand praten.

Succes igg en laat je niet op je kop zitten. Bijna niets is zo fijn als trots op jezelf zijn.

Ik heb dit ook. Nu gym ik niet mee, al is dat om andere redenen.
Maar een meisje uit mijn klas heeft dit ook, en ze is met de leraar gaan praten. (Ook al zo'n fanatieke kerel is dat)
En nu moet ze wel bij de les zijn, maar moet ze verslagen maken (wat ik ook moet doen). Spelregels etc.

Als ik jou was zal ik toch proberen (misschien nadat je met de vertrouwenspersoon/mentor/andere leraar hebt gepraat) met je gymleraar te praten.. En dat je graag zou willen maar dat je het Echt niet durft.
Misschien dat er bij jou ook een soortgelijke oplossing valt te vinden?

Sterkte er mee.
(En je niet raar voelen, of stom, want dat ben je niet).

Liefs.
x

[Miracle]

Met de leraar praten lijkt me idd een goed idee.

Ik heb/had het ook wel. Bang dat we iets gingen doen wat ik niet kon of eng vind, of dat er iets anders vervelends zou gebeuren. Soort faalangst dus. Eigenlijk is er nooit echt iets vervelends gebeurt, maar toch elke keer die spanning voor de tijd, zoo irritant. Gelukkig heb ik voorlopig geen gymlessen, pas over een paar weken en dan ook nog maar een paar keer.

Je leraar heeft vast ook al gemerkt dat er iets is, dus dan is het misschien makkelijker om te vertellen. Je hebt zelf al wel door dat het zo niet gaat, dus ga ajb praten met iemand van school! (Desnoods laat je je moeder/vriendin met iemand praten.)

[ILUsion]

Mja, als de sfeer in de groep wel meezit, moet je het echt niet laten: zelf heb ik ook min of meer motorische faalangst (nooit geweten dat het een naam had) maar ik doe toch lekker mee en als ik iets fout doe, is dat maar zo. Ze gaan je echt niet opeten, maar zorg wel dat de rest weet dat je niet zo goed in sport bent. Moet je je echt niet druk in maken, en als ze dan niet blij zouden zijn met wat je doet, dan zeg je toch gewoon 'heb ik toch gezegd, ik ben niet goed in sport'. Het is wel wat moed, maar dat is enkel de eerste keer; gewoon ervoor gaan.
Een goede leerkracht zal je overigens aanmoedigen om jezelf helemaal te geven en natuurlijk zal die je niet buizen als je je goed inzet.
Als je nog niet overtuigd bent, zou ik het gewoon tegen je leerkracht zeggen...

[marrel]

t lijkt me ook handig om een keer met je leraar te overleggen maar ik snap dat het moeilijk is.

Kun je misschien niet een vriendin mee nemen? Of idd eerst met een vertrouwenspersoon praten en dan samen met de leraar spreken? En je moeder misschien?

En tot slot, jij bent echt niet de enige die zich schaamt, als ik bij mij in de klas bij gym kijkt heeft iedereen wel iets waarvan hij denkt van dat doe ik dus echt niet, of mensen die denken ben ik nu de enige die dat niet duft/kan enz. Ik vind het zelf ook heel moeilijk om dergelijke dingen toe te geven maar meestal slepen we ons met een paar vriendinnen er door heen. We moedigen elkaar gewoon aan enzo. Heel veel succes en weg blijven lopen van de gymles is idd niet zo'n goed idee, probeer er over te praten!

[Bird-one]

Geen vriendin die ik mee kan nemen, nee. Of..misschien, tochwel. Ook al ga ik niet veel met d'r om. We kunnen meestal wel over alles praten.

Tegen mijn moeder heb ik het niet echt met zoveel woorden gezegd. Wel dat ik niet durf, maar ik wilde er verder niet over praten.

Misschien valt er wel met die leraar te praten, heel veel leerlingen zijn gek op 'm. Maar goh, die houden ook allemaal enorm van gym. Want zo zijn de meeste bij mij in de klas wel..

[Lucky Duck]

Hier heb ik mijn gehele schoolcarriere last van gehad en in de laatste week van mijn laatste jaar met gymlessen heb ik het pas opgelost. Toen heb ik namelijk een werkstuk over 't onderwerp ingeleverd bij mijn gymdocent en decaan, volkomen eerlijk en behoorlijk openhartig.

Dit is vervolgens bij de gehele sectie gym langsgegaan en bij de vertrouwenspersoon.... Misschien dat zoiets je zou kunnen helpen? Hoewel 't natuurlijk ook gewoon in een gesprek kan. Maar zorg in ieder geval dat je docent het begrijpt; dat scheelt al zo'n eind... (en niet net als ik de smoes gebruiken dat hij het toch niet snapt, dat zou je nog wel 's behoorlijk kunnen meevallen...)

Succes!

[Big M]

Er zijn tig van soortgelijke en minder soortgelijke gevallen waar ik me voor heb moeten schamen, ook zeer recentelijk en ik herken je geval niet precies, maar ik kan het me toch ook wel weer goed indenken.

Volg het advies van Mushu op, of ga eens met die docent, al dan niet met je ouder(s) erbij praten. En buiten de lessen: zoek afleiding, want je moet er niet al te veel over piekeren.

Succes ermee!!

[ware man]

Lijkt me in ieder geval vrij normaal. Veel meer mensen hebben dat in bepaalde mate hoor! Schaam je maar in ieder geval niet ervoor dat je je schaamt, dat schiet ook niet op!

[Quiana]

Lucky Duck schreef op 01-10-2004 @ 21:32 :
Hier heb ik mijn gehele schoolcarriere last van gehad en in de laatste week van mijn laatste jaar met gymlessen heb ik het pas opgelost. Toen heb ik namelijk een werkstuk over 't onderwerp ingeleverd bij mijn gymdocent en decaan, volkomen eerlijk en behoorlijk openhartig.

Dit is vervolgens bij de gehele sectie gym langsgegaan en bij de vertrouwenspersoon.... Misschien dat zoiets je zou kunnen helpen? Hoewel 't natuurlijk ook gewoon in een gesprek kan. Maar zorg in ieder geval dat je docent het begrijpt; dat scheelt al zo'n eind... (en niet net als ik de smoes gebruiken dat hij het toch niet snapt, dat zou je nog wel 's behoorlijk kunnen meevallen...)

Succes!

Goed dat je dat gedaan hebt.

Verder; ik herken het wel een beetje, zij het dat een deel van
mijn angst ook gebasseerd was op het feit dat ik snel flauwviel
enz en bang was in de les flauw te vallen (en weer gezeur zou
krijgen, mensen die zich zorgen maken enz)...

Uiteindelijk had ik het 'geluk' dat ik ivm gezondheid niet meer
mee mocht doen... Maar daar is wel flink wat gedonder aan
vooraf gegaan (ik had ook zo'n fanatieke docent, die later ook
niet geloofde dat het écht zo was dat ik niet meer mee mocht
en kon doen ed, maar goed.)

Mja... Bedenk je wel dat je de drempel om wél te gaan elke keer
weer hoger maakt als je niet gaat; hoe vaker/meer je wegvlucht
voor je angst, hoe groter die vaak wordt. (en hoe moeilijker het
ook wordt om weer over die drempel te gaan, iets wat ws toch
wel zal moeten gebeuren...?)

[rode_wodka]

Praat anders met je gymleraar

[SuperSanne]

je moet zoieso gaan praten met iemand want dit klinkt niet gezond. ik kan het weten, heb hetzelfde probleem gehad. Ik heb gesprekken hedad met mentor, vertrouwenspersoon e.d. en ben begeleid. Naar gymn hoefde ik (gelukkig!!!) niet meer, ik moest in plaats daarvan werkstukken e.d. maken. Als jij er geestelijk net zo erg onder lijd als ik deed (en dat doe je ruimschoots als ik jouw bericht zo lees) dan kun je vrijstelling krijgen. doen hoor! want hoe langer je wacht met praten met je vertrouwenspesoon, hoe groter het probleem wordt. Het zal een hele opluchting zijn, dat garandeer ik je