5e dimensie as

[Luki]

Dit bedacht ik gisteren nacht, en het is een echte eye opener, ja voor mij dan, since ik ervan heb wakker gelegen.

We leven dus in een universum, deze dijdt uit en wel steeds sneller. Zo word gezegd. Bovendien ervaren we 4 concrete dimensie assen hier, namelijk de albekende ruimtedimensies en tijd. En als we een zoete appel proeven ervaren wij deze zoete smaak.

Ik denk dat de 5e dimensie as de maat van waarheid binnen het universum is. En naarmate het universum uitdeidt, doet de waarheid dat ook. Zo is de doelstelling van de 5 dimensionale universum, vervuld worden met éen ultieme waarheid.

Vraagstelling, maakte de big bang geluid?
Nee, omdat er simpelweg niemand was om de geluidsgolven waar te nemen of zelfs maar te beseffen wat geluid is.

De zoete appel moet eerst geproefd worden om deze waarheid in vervulling te laten gaan, anders is het gewoon een appel die op de grond valt en verteerd.

Dus in de appel zit een waarheid, namelijk de ervaring van zoete smaak, rondheid, groenheid, crispyheid. Maar voor deze waarheid om tot bestaan te komen moet deze eerst ervaren worden.

Nou zijn wij mensen mechanismen met 2 ikken. De mechanistische ik, dat is ons lichaam, ons persoonlijk mechanisme. Ons lichaam kan allerlei coole dingen doen, en onze hersenen kunnen allerlei emoties produceren en instincten, voor zelfbehoud. Dan hebben we onze geest-ik (gebrek aan benamingen), op een soort dualistische manier. Dit is de ik die de ervaring van de zoete appel meemaakt en er een oordeel over maakt. Dit is ook de ik die ervaart dat we een lichaam hebben, en wel tot onze beschikking.

Nou is de grootte van de 5e dimensie as bij mensen groter dan bijvoorbeeld bij een kat of een boom, omdat:

Wij meer dingen kunnen ervaren.
Een hoger niveau van zelfbewustzijn hebben.
Dus meer waarheid kunnen vergaren voor dit universum.

In deze filosofie is evolutie is een mechanisme, dat zorgt dat de 'ultieme waarheid' tot 'vervulling' komt. Het heeft zich zo ontplooit dat er steeds bewustere wezens ter aarde kwamen, die niet alleen de zoetheid van een appel kunnen proeven maar ook kunnen nadenken waarom dat zo is. Nog een voorbeeld: Waarom bestaat zwaartekracht? Zolang dit niet is uitgevogeld en vastgesteld is het antwoord, GEWOON DAAROM. Zonder oorzaak of reden.

Dus om een lang verhaal kort te maken, de 4 dimensies 'was' er gewoon, als een soort lege doos, totop het eerste wezen op aarde die deze ooit kon ervaren, toen werd het een leefomgeving of 'leven' aangezien het 4D is en leven eindig.


Zweverig verhaal sorry, maar eh wat wil je dit typ ik uit losse hand

Op of aanmerkingen welkom.

Pce
Luc

[Luki]

Oja nou alleen nog een manier zien te vinden om deze as te 'meten'.

De Big Bang maakte geen geluid, maar wel kosmische achtergrondstraling die ook nu nog op iedereen landt. Verder denk ik dat je je eens moet verdiepen in wat een dimensie precies is.

[Luki]

Oke, misschien heb ik geen goed beeld van de definitie van dimensie. Maar ik gebruik die benaming uit gebrek aan wetenschappelijke kennis om dit uit te leggen. En die achtergrond straling bestond wellicht wel maar alleen in ruimte en tijd, niet als waarheid. De waarheid erover bestaat pas since mensen dit hebben vastgesteld, naar mijn mening.

[edit]
Een dimensie is volgens Wikipedia,

1. De parameters waarmee de vorm en afmetingen van een object worden vastgesteld.
2. (wiskundig) De parameters waarmee een element in een bepaalde ruimte word beschreven. Dus als ik het goed begrijp is een dimensie in wiskunde een element wat iets over een ruimte beschrijft?
3. (natuurkundig) Een bepaalde meetbare grootheid.

[balkey]

[QUOTE]Luki schreef op 18-05-2007 @ 17:46 :
since[\QUOTE]

Sinds

[Luki]

[QUOTE]balkey schreef op 18-05-2007 @ 18:32 :

Luki schreef op 18-05-2007 @ 17:46 :
since[\QUOTE]

Sinds

Klopt, I'll keep it in mind

[mathfreak]

Luki schreef op 18-05-2007 @ 17:46 :
Een dimensie is volgens Wikipedia,

1. De parameters waarmee de vorm en afmetingen van een object worden vastgesteld.
2. (wiskundig) De parameters waarmee een element in een bepaalde ruimte wordt beschreven. Dus als ik het goed begrijp is een dimensie in wiskunde een element wat iets over een ruimte beschrijft?

Zie in dat verband mijn replies in http://forum.scholieren.com/showthre...light=dimensie

[Luki]

Nu ik er nog eens over nadenk is dit net een soort opgevoerde pantheïsme.

Maar in ieder geval, de benaming dimensie gebruik ik hier om aan te geven dat die ontplooiing van die superwaarheid volgens mij ook een maat toe te kennen is, dat is een beetje de kern van mijn gedachtenexperiment.

[Hanneke]

Wat je dus zegt is dat iets pas waar is zodra het ervaren is en dit is ook nog meetbaar op de een of andere manier? Er is nu zoveel 'waar', en morgen zal er zoveel dingen 'waar' bij zijn. Of snap ik je verkeerd?

[Luki]

Sterker nog, volgens mij bestaat die waarheid pas als die ervaren is.

[TheConfidant]

Kortom:

-Niets bestaat zonder de waarnemer
-Naarmate het universum groter wordt valt er meer te ervaren. En is er dus meer 'waar'. De mate van waarheid (waarneembare dingen) neemt toe.
-Er is sprake van een doel, een drijfveer. De hoeveelheid aan waarheid/waarneembare dingen neemt toe opdat 'alles' vervuld wordt van diezelfde waarheid. En dit noem je (de doelstelling) van de 5e dimensie.


Dit is wat ik uit jouw verhaal kan opmaken.

-Dat eerste punt vind ik nogal een vervelend iets. Dat gebeuren ook al met 'als een boom in het bos...'. Zodra je iets waarneemt, wordt de waarneming gefilterd door jouw hersenen. Datgene wat je waarneemt wordt ook enigszins beïnvloed.
-Dat tweede punt lijkt me een vrij logische aanname.
-En dat laatste, tjsa.. Misschien in dezelfde zin als voortplantingsdrang bestaat om een soort in stand te houden er een voortplantingsdrang zou zijn van wat meer abstracte dingen.
Maar dan maken we al aannames die we wellicht niet moeten maken.

[Luki]

Nee dingen bestaan wel zonder waarnemer, maar zonder waarnemer is het iets leegs abstracts. Een boom in een bos is pas een boom in het bos zodra die als dergelijk is gezien.

En naarmate het universum groter word groeit de waarheid, (het aantal bomen in het bos dus).

Dus als bewuste en waarnemende wezens 'bouwen' wij de waarheid, en dat is onze 'taak', zoals het de taak is van een zoete appel ons te leren dat die ene appel zoet is. Niet dat wij speciaal en goddelijk zijn ofzo, maar wij ontdekken een verder gevorderde waarheid dan onze voorgangers.

Na het ervaren dat zo'n appel zoet is, zijn wij dus ook wijzer. Dus de waarheid van die appel zit daarna soort van in ons..

[edit]
Nouja misschien heeft iets zonder waarheid wel geen bestaansrecht en bestaat het dus inderdaad niet als het niet waargenomen is. Dat weet ik niet.

[Hanneke]

Luki schreef op 18-05-2007 @ 23:16 :
Sterker nog, volgens mij bestaat die waarheid pas als die ervaren is.

Als je vroeger vertelde aan iemand dat er overal hele kleine beestjes rondlopen (bacterieën dus) zouden ze dat niet geloven. Ze kenden het toen nog niet en konden het nog niet zien. Bestonden bacterieën dan al, of niet?


Ah, ik zie het al in de vorige post geloof ik. Het is abstract, enkel theoretisch(?) en dus bestaat het niet "echt"? Kan ik me enigszins in vinden. Maar toch zijn er ook dingen die niet zomaar iedereen kan waarnemen. Heeft iedereen dan zijn eigen waarheid ("ik neem geen bacterieën waar, dus voor mij bestaan ze niet echt enkel in theorie, maar voor die wetenschapper wel want die heeft ze gezien"), of is er een universele waarheid dat een waarnemer genoeg is om iets te laten bestaan?

[Luki]

Hanneke schreef op 18-05-2007 @ 23:49 :
Als je vroeger vertelde aan iemand dat er overal hele kleine beestjes rondlopen (bacterieën dus) zouden ze dat niet geloven. Ze kenden het toen nog niet en konden het nog niet zien. Bestonden bacterieën dan al, of niet?

Dunno, het enige wat men toen wist was dat bladeren veranderde in aarde op de een of andere manier, zo ver waren ze toen. Toen men zich afvroeg hoe, kwam de ontdekking van bacteriën. Dus eigenlijk heeft de bacterie alleen maar altijd al bestaan toen deze werd ontdekt.

of is er een universele waarheid dat een waarnemer genoeg is om iets te laten bestaan?

En dat..

Of trouwens dat weet ik ook niet. Misschien is iedereen wel verantwoordelijk voor zijn eigen waarheidjes.

[Luki]

Nou stootte ik zelf even tegen een probleempje.

Hoe kan het universum nou altijd al 4dimensionaal geweest zijn terwijl de waarheid der ruimtetijd ook een creatie van ons is?? (Terwijl er al '4dimensionale levensvormen' miljoenen jaren geleden bestonden die geen flikker afwisten van dingen die nix met vreten te maken hadden).

Zet die zooi even in volgorde. (gedeeltelijk chronologisch dan).

First there was being. For that being to understand itself it needed 4 dimensions, spacetime.

Voilà, une panteïstisch universum.

[- DeJa - Vu -]

Luki, je hebt een creatieve geest, maar je haalt een aantal dingen door elkaar. Je probeert een filosofische opvatten te herleiden in natuurkundige termen. Misschien is het handig die 2 dingen wat meer gescheiden te houden.

Luki schreef op 18-05-2007 @ 17:02 :
We leven dus in een universum, deze dijdt uit en wel steeds sneller. Zo word gezegd. Bovendien ervaren we 4 concrete dimensie assen hier, namelijk de albekende ruimtedimensies en tijd. En als we een zoete appel proeven ervaren wij deze zoete smaak.

Ik denk dat de 5e dimensie as de maat van waarheid binnen het universum is. En naarmate het universum uitdeidt, doet de waarheid dat ook. Zo is de doelstelling van de 5 dimensionale universum, vervuld worden met éen ultieme waarheid.

Op zich een interessante gedachtegang.

Vraagstelling, maakte de big bang geluid?
Nee, omdat er simpelweg niemand was om de geluidsgolven waar te nemen of zelfs maar te beseffen wat geluid is.

Definieer geluid. Om geluid te krijgen moet er een medium zijn. Geluid zijn trillingen in dit medium. Natuurkundig gezien dan. Jij richt je hier meer op de filosofie.

De zoete appel moet eerst geproefd worden om deze waarheid in vervulling te laten gaan, anders is het gewoon een appel die op de grond valt en verteerd.

Filosofische opvatting. Welke filosoof was dat ook alweer die stelde dat iets niet bestaat tot het wordt waargenomen? In dat geval dus niks nieuws.

Dus in de appel zit een waarheid, namelijk de ervaring van zoete smaak, rondheid, groenheid, crispyheid. Maar voor deze waarheid om tot bestaan te komen moet deze eerst ervaren worden.

Hiermee sla je de spijker precies op zijn kop, maar dan in een hele andere discussie! Wat is waarheid? Ik heb er laatst een hele (interessante) discussie over gevolgd, maar ik kan m niet meer vinden. Misschien een idee om hier even te zoeken op 'waarheid':
http://groups.google.nl/

Nou zijn wij mensen mechanismen met 2 ikken. De mechanistische ik, dat is ons lichaam, ons persoonlijk mechanisme. Ons lichaam kan allerlei coole dingen doen, en onze hersenen kunnen allerlei emoties produceren en instincten, voor zelfbehoud. Dan hebben we onze geest-ik (gebrek aan benamingen), op een soort dualistische manier. Dit is de ik die de ervaring van de zoete appel meemaakt en er een oordeel over maakt. Dit is ook de ik die ervaart dat we een lichaam hebben, en wel tot onze beschikking.

"Descartes vraagt zich vervolgens af wat het is dat we waarnemen als we objecten zien. De eigenschappen die we aan de objecten toekennen, zoals kleur, vorm en geur, zijn veranderlijk en mogelijk veroorzaakt door illusies." Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Meditaties

Maargoed: jij stelt dat smaak de waarheid is, maar smaak is juist een ERVARING van de waarheid. De waarheid zelf ligt schuil in de dingen om ons heen. Als we iets aanraken ervaren we het, maar we kunnen niks met zekerheid zeggen. De waarheid openbaart zich slechts gedeeltelijk via onze zintuigen.

Dit ontkracht echter niet helemaal jouw verhaal.

Nou is de grootte van de 5e dimensie as bij mensen groter dan bijvoorbeeld bij een kat of een boom, omdat:

Wij meer dingen kunnen ervaren.
Een hoger niveau van zelfbewustzijn hebben.
Dus meer waarheid kunnen vergaren voor dit universum.

Kijk, en dat is dus wat ik niet snap aan jou verhaal. Waarom zou je dit 'dimensie' noemen? Persoonlijk zou ik je verhaal beter kunnen plaatsen in de term 'intelligentie'. Ik zie niet in waarom je dit dimensie wil noemen, en het wil vergelijken met de natuurkunde.

In deze filosofie is evolutie is een mechanisme, dat zorgt dat de 'ultieme waarheid' tot 'vervulling' komt. Het heeft zich zo ontplooit dat er steeds bewustere wezens ter aarde kwamen, die niet alleen de zoetheid van een appel kunnen proeven maar ook kunnen nadenken waarom dat zo is. Nog een voorbeeld: Waarom bestaat zwaartekracht? Zolang dit niet is uitgevogeld en vastgesteld is het antwoord, GEWOON DAAROM. Zonder oorzaak of reden.

Eehm... dat is een ander verhaal. Er zijn meerdere natuurkundige benaderingen voor het verklaren van zwaartekracht (aanwezigheid van gravitonen, ruimtekrommingen, e.d.), maar jou vraag heeft weer een filosofische insteek. Eerlijk gezegd vind ik dat niet een bewijs ofzo. Misschien is het er wel om weer terug te kunnen keren naar het begin stadium, en werkt het als een soort elastiek. (hoe verder het uit elkaar gaat, hoe harder het straks weer ineen knalt).

Dus om een lang verhaal kort te maken, de 4 dimensies 'was' er gewoon, als een soort lege doos, totop het eerste wezen op aarde die deze ooit kon ervaren, toen werd het een leefomgeving of 'leven' aangezien het 4D is en leven eindig.

Leuke gedachten gang, maar op zich niet geheel vernieuwend.

[- DeJa - Vu -]

Luki schreef op 19-05-2007 @ 02:02 :
Nou stootte ik zelf even tegen een probleempje.

Hoe kan het universum nou altijd al 4dimensionaal geweest zijn terwijl de waarheid der ruimtetijd ook een creatie van ons is??

Dat jij je overovergroot oma nooit hebt gekend, hoeft niet te betekenen dat ze nooit heeft bestaan. Of begrijp ik je nou verkeerd?

- DeJa - Vu - schreef op 22-05-2007 @ 11:26 :
Filosofische opvatting. Welke filosoof was dat ook alweer die stelde dat iets niet bestaat tot het wordt waargenomen? In dat geval dus niks nieuws.

George Berkeley.

[- DeJa - Vu -]

Robo schreef op 22-05-2007 @ 12:16 :
George Berkeley.

PRECIES!

"Een bekende vraag die Berkeley stelde is: Als in een verlaten bos een boom omvalt, en niemand hoort het, heeft de boom dan wel geluid gemaakt? Hij vindt van niet, omdat alleen materiële dingen die ervaren worden ook echt bestaan (in gedachten). Spirituele dingen hebben daarentegen een eigen bestaan; de ziel van de mens bestaat zonder meer." Bron: wiki.






Verder heb ik nog een mooie quote gevonden:
* Werkelijkheid is een persoonsgebonden (subjectieve) ervaring en kan verklaard worden.
* De Waarheid is overduidelijk, heeft geen uitleg nodig, en kan niet in woorden gevangen worden.
Bron: http://www.godchannel.com/reality.html
(ik ben niet religieus, maar ik vond die quote wel passend)

Ja, dat is natuurlijk wel tenenkrommend antropocentrisch. Alsof alles opeens ophoudt te bestaan als de mens uitsterft. Maar goed, iemand die zegt dat "de ziel zonder meer bestaat" maakt zichzelf natuurlijk al meteen belachelijk.

[Lord Dolphin]

Mephostophilis schreef op 22-05-2007 @ 12:55 :
antropocentristisch.

offtopic: antropocentrisch

Ja klopt, ik had het nog wel opgezocht om de spelling te checken, maar daarbij heb ik blijkbaar de goede spelling gecheckt en vervolgens het verkeerde ingetikt.

[Luki]

Tnx voor de reacties! Jah het is eigenlijk te mooi om waar te zijn zo'n meetbare geestheid. En na die voila alla pantheisme was me gezwetsbattery weer op.

Definieer geluid. Om geluid te krijgen moet er een medium zijn. Geluid zijn trillingen in dit medium. Natuurkundig gezien dan. Jij richt je hier meer op de filosofie.

Ja klopt waarschijnlijk ook wel. Maar ik doelde erop dat die trillingen geen geluid zouden zijn tot er iemand was met een oor die die trillingen kon omzetten enz enz je kent het wel.

Filosofische opvatting. Welke filosoof was dat ook alweer die stelde dat iets niet bestaat tot het wordt waargenomen? In dat geval dus niks nieuws.

Moet wel een van die engelse rationalisten zijn. Ben ook notoir Wereld van Sofie lezer en wat andere werkjes en internetteksten. Maar geen grote boekeneter eigenlijk.

Hiermee sla je de spijker precies op zijn kop, maar dan in een hele andere discussie! Wat is waarheid? Ik heb er laatst een hele (interessante) discussie over gevolgd, maar ik kan m niet meer vinden. Misschien een idee om hier even te zoeken op 'waarheid':

Ja was (ging opzoeken)
Wajoo, kies uit een heel scala aan topics, waarvan een stuk of 4 letterlijk genoemd 'wat is waarheid?' Best interessant om na te lezen opzich. Ik ben ook trotse openaar van zo'n soortgelijk topic, maar verdween opeens omdat mijn ex-chik het nodig vond me account te saboteren.

"Descartes vraagt zich vervolgens af wat het is dat we waarnemen als we objecten zien. De eigenschappen die we aan de objecten toekennen, zoals kleur, vorm en geur, zijn veranderlijk en mogelijk veroorzaakt door illusies." Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Meditaties

Maargoed: jij stelt dat smaak de waarheid is, maar smaak is juist een ERVARING van de waarheid. De waarheid zelf ligt schuil in de dingen om ons heen. Als we iets aanraken ervaren we het, maar we kunnen niks met zekerheid zeggen. De waarheid openbaart zich slechts gedeeltelijk via onze zintuigen.

Dit ontkracht echter niet helemaal jouw verhaal.

Achteraf en ook vooraf denk ik ook zoiets. Maar ook gedeeltes van een filosofie kun je ook soort van implanteren in oude, daarom 'zwets' ik maar zoveel mogelijk over allerlei dingen. Descartes was o k, en leermeester van Spinoza alsk het goed begrijp.

Kijk, en dat is dus wat ik niet snap aan jou verhaal. Waarom zou je dit 'dimensie' noemen? Persoonlijk zou ik je verhaal beter kunnen plaatsen in de term 'intelligentie'. Ik zie niet in waarom je dit dimensie wil noemen, en het wil vergelijken met de natuurkunde.

Tjah dimensie omdat ik vond dat dit meetbaar moest zijn, is het dan niet gepast om het een dimensie te noemen?

Eehm... dat is een ander verhaal. Er zijn meerdere natuurkundige benaderingen voor het verklaren van zwaartekracht (aanwezigheid van gravitonen, ruimtekrommingen, e.d.), maar jou vraag heeft weer een filosofische insteek. Eerlijk gezegd vind ik dat niet een bewijs ofzo. Misschien is het er wel om weer terug te kunnen keren naar het begin stadium, en werkt het als een soort elastiek. (hoe verder het uit elkaar gaat, hoe harder het straks weer ineen knalt).

Ook niet genoeg in verdiept sorry. Alhoewel staan gravitonen mij niet zo aan, dat weet ik wel. Iemand updates over het Cern toevallig?

Dat jij je overovergroot oma nooit hebt gekend, hoeft niet te betekenen dat ze nooit heeft bestaan. Of begrijp ik je nou verkeerd?

Haha stinkzak, ik moest hier hardop om lachen. Maar laat me je erop wijzen dat volgens mij theorietje mijn overovergrootoma wel degelijk heeft bestaan, in vorm van mijn voorouder, met mij als 'bewijs'.

Ja Berkely was ook cool. Best een verhelderende filosofie.

Mephostophilis
Antropocentristisch: Op google 13 resultaten, dan weet je dat je een behoorlijk zeldzaam woord heb. Lees jij het van Dale voor het slapengaan ofzo

Is dat niet iets in de richting van dat je in contact moet staan met de natuur enzo en new age gedoe enzo? Moet bekennen dit is ook wel zoete koek voor een vrije denker. Maarja, mocht de mens uitsterven lijkt me dit slechts een deel van de waarheid toch?

En jah onuitwisbare conclusies zijn nimmer goed dus mee eens over dat laatste.



truste mensen...

Luki schreef op 22-05-2007 @ 22:15 :
Ja klopt waarschijnlijk ook wel. Maar ik doelde erop dat die trillingen geen geluid zouden zijn tot er iemand was met een oor die die trillingen kon omzetten enz enz je kent het wel.

Er is echt geen oor nodig voor geluid hoor. Ook voor mensen onhoorbaar geluid heet in de natuurkunde gewoon geluid. Waar het om gaat is trillingen in een medium die aan bepaalde voorwaarden voldoet, niks meer en niks minder.

Tjah dimensie omdat ik vond dat dit meetbaar moest zijn, is het dan niet gepast om het een dimensie te noemen?

Niet alles dat meetbaar is, is meteen een dimensie.

Ook niet genoeg in verdiept sorry. Alhoewel staan gravitonen mij niet zo aan, dat weet ik wel. Iemand updates over het Cern toevallig?

Ze zijn nog aan het bouwen, hoewel ze er voornamelijk op zoek zijn naar het Higgs boson.

Antropocentristisch: Op google 13 resultaten, dan weet je dat je een behoorlijk zeldzaam woord heb. Lees jij het van Dale voor het slapengaan ofzo

Is dat niet iets in de richting van dat je in contact moet staan met de natuur enzo en new age gedoe enzo? Moet bekennen dit is ook wel zoete koek voor een vrije denker. Maarja, mocht de mens uitsterven lijkt me dit slechts een deel van de waarheid toch?

En jah onuitwisbare conclusies zijn nimmer goed dus mee eens over dat laatste.

Het was fout gespeld, zoals ik ook al had gezegd trouwens. Antropocentrisch (464.000 hits in het Engels) betekent dat je de mens (meestal ten onrechte) centraal zet. De meeste gelovigen hebben bijvoorbeeld een antropocentrisch wereldbeeld omdat ze denken dat de mens een hele speciale positie heeft, een link met god, de enige met 'verstand' of een 'ziel' etc. etc.

Mephostophilis schreef op 22-05-2007 @ 12:55 :
Ja, dat is natuurlijk wel tenenkrommend antropocentrisch. Alsof alles opeens ophoudt te bestaan als de mens uitsterft.

Daarom was er voor George Berkeley ook 1 'ultieme waarnemer', namelijk God. God neemt op alle momenten alles waar. Daarmee dekte Berkeley zich in voor dat soort consequenties.
Ook moest Berkeley daarom aannemen dat geestelijke dingen, en God dus ook, zonder meer bestaan. Daar hadden wel meer filosofen vroeger last van (het moeten aannemen van een God om hun 'systeem' kloppend te houden).

Maar goed, ik denk niet dat je het nu minder belachelijk vindt, maar ik dacht ik voeg het wel even toe. Om het allemaal een beetje compleet te houden .

Robo schreef op 23-05-2007 @ 13:07 :
Daarom was er voor George Berkeley ook 1 'ultieme waarnemer', namelijk God. God neemt op alle momenten alles waar. Daarmee dekte Berkeley zich in voor dat soort consequenties.
Ook moest Berkeley daarom aannemen dat geestelijke dingen, en God dus ook, zonder meer bestaan. Daar hadden wel meer filosofen vroeger last van (het moeten aannemen van een God om hun 'systeem' kloppend te houden).

Maar goed, ik denk niet dat je het nu minder belachelijk vindt, maar ik dacht ik voeg het wel even toe. Om het allemaal een beetje compleet te houden .

Tja, een filosoof die het bestaan van een god aanneemt is natuurlijk nog debieler dan een veganistische slager.

[JaJ]

Mephostophilis schreef op 23-05-2007 @ 13:12 :
Tja, een filosoof die het bestaan van een god aanneemt is natuurlijk nog debieler dan een veganistische slager.

Ik meen toch dat een flink gedeelte van de (westerse) "grote" filosofen tot nu toe altijd wel een plaatsje voor God hadden. De term is dan ook tot een naam verworden voor dat deel van de realiteit waar we toch nooit aan kunnen komen. De noumenale wereld van Kant, zeg maar.

Voor Berkley gold die opvatting over God niet, natuurlijk, want hij was gewoon een Bisschop. Zo vreemd vind ik het echter niet wanneer een filosoof een God voorondersteld of concludeert. Een filosoof zal zijn leer altijd in overeenstemming moeten brengen met wat we wél van de werkelijkheid weten, op wat voor manier dan ook. Berkleys conclusie lijkt me in zijn tijd, in zijn schoenen, de enige logische.

JaJ schreef op 23-05-2007 @ 14:24 :
Ik meen toch dat een flink gedeelte van de (westerse) "grote" filosofen tot nu toe altijd wel een plaatsje voor God hadden. De term is dan ook tot een naam verworden voor dat deel van de realiteit waar we toch nooit aan kunnen komen. De noumenale wereld van Kant, zeg maar.

Voor Berkley gold die opvatting over God niet, natuurlijk, want hij was gewoon een Bisschop. Zo vreemd vind ik het echter niet wanneer een filosoof een God voorondersteld of concludeert. Een filosoof zal zijn leer altijd in overeenstemming moeten brengen met wat we wél van de werkelijkheid weten, op wat voor manier dan ook. Berkleys conclusie lijkt me in zijn tijd, in zijn schoenen, de enige logische.

Mwoa, in die tijd was iedereen dan ook debiel, behalve degenen die het verdienen filosoof genoemd te worden. Het niet maken van wilde aannames zonder enige redelijke onderbouwing lijkt me daarvoor een goede vereiste.

[JaJ]

Mephostophilis schreef op 23-05-2007 @ 18:18 :
Mwoa, in die tijd was iedereen dan ook debiel, behalve degenen die het verdienen filosoof genoemd te worden. Het niet maken van wilde aannames zonder enige redelijke onderbouwing lijkt me daarvoor een goede vereiste.

hahahaha
nee serieus, niemand kan filosoferen zonder de een of andere absoluutheidsclaim over de werkelijkheid te doen.
wij denken toch zeker ook dat de werkelijkheid gestructureerd is. Berkleys opvolger, Hume, had al bedacht dat dat een minstens zo wilde aanname is.

je komt nu eenmaal niet van nul tot nu, daar zit minstens 6000 - en waarschijnlijk nog meer () - jaar ontwikkeling tussen. Één facet van die ontwikkeling afdoen als debiel vind ik een beetje jammer, denk ik.

en dan nog dat gedeelte over het feit dat Berkley ons, atheisten, debiel zou vinden, etc etc...

Wat is er nou weer 'jammer' aan? Onze 'beschaving' is gebouwd op het werk van holbewoners, dat maakt die holbewoners toch niet minder debiel. En over 100 jaar vindt men mij waarschijnlijk ook debiel (of nu al). Niks mis mee toch?

JaJ schreef op 23-05-2007 @ 20:37 :
Berkley

Offtopic: Berk-E-ley

Mephostophilis schreef op 24-05-2007 @ 00:46 :
Wat is er nou weer 'jammer' aan? Onze 'beschaving' is gebouwd op het werk van holbewoners, dat maakt die holbewoners toch niet minder debiel. En over 100 jaar vindt men mij waarschijnlijk ook debiel (of nu al). Niks mis mee toch?

Eén van de fundamentale vragen hierbij is dan of de schuld van het hebben van die 'debiele' overtuigingen bij de mens zelf ligt of niet.
Heidegger zou antwoorden (als ik tenminste in zijn naam zou mogen spreken) dat zulke overtuigingen ons toegespeeld zijn. Het feit dat de Grieken dachten dat de kosmos een afgesloten geheel vormde, dat was het 'Geschick ' (vertaal het maar als lot) van de Grieken.
Vanuit dat kleine lichtpuntje op Heideggers denken zou men de Middeleeuwers niet debiel mogen noemen.
Maar goed, dan moet je het wel met Heidegger eens zijn.

Bestaat vooruitgang niet bij gratie van het minachten van het oude?

heeeyy,

ik heb nog een toegeving aan de post dat iemand zei dat sommige filosofen de mensheid centraal zetten...

volgens mij is dat ook zo bij deze theorie, als een mens het niet waarneemd is het er niet. Ik weet niet of je daar van uit kan gaan... ik zou eerder denken als een mens het niet waarneemt bestaat het niet voor de mens.

maja dat is mijn theorie

nog een opmerking over de evolutie, dat wij mensen 'debielig' vinden en dat in de toekomst of zelfs al nu mensen ons 'debielig' vinden. Komt eigenlijk alleen door de eigenaardige drang van een mens om beter te zijn dan anderen...