Ik word gek van mijn beste vriend

[Noddy]

Mijn beste vriend heeft eigenlijk constant problemen.
Vroeger is hij heel erg gepest, daardoor ging hij naar therapie en kreeg hij pillen zodat hij zich dus neit constant zo slecht zou voelen.

Ik leerde hem kennen in de 1e klas, en toen ging ik nooit met hem om. We gingen naar een andere klas, en toen ik 14-15 was ging ik pas veel met hem om. Veel mensen vonden hem een beetje een sukkel, hij is altijd erg hyperactief en hij doet heel overdreven. Ik weet dat dit gewoon een masker is, want hij verbergt op deze manier gewoon zijn onzekerheid.
Maar hij probeerde ook alijd stoer te doen door veel te spijbelen en de lessen te verstoren. In de vierde bleef hij zitten.

Ik was in de derde al eens blijven zitten, dus we kwamen weer bij elkaar in de klas. Heel leuk allemaal, maar hij bleef maar spijbelen. De lessen die hij wel volgde waren geen succes: bijna elke les werd hij er uit gestuurd omdat hij teveel praatte.

Na een tijdje waren alle leraren het wel zat en toen werd hij van school gestuurd. Hij zei daarna alleen maar dat de leraren zo gemeen waren, hij begreep niet waarom hij was weggestuurd. Dat zei hij tenminste.

Thuis ging het hierdoor ook al niet lekker. Ook omdat hij altijd te laat komt, en veel afspraken gewoon niet nakomt.

Maargoed, afgelopen zomer kregen we ruzie om niks. Hij vond dat hij het weer ontzettend moeilijk had terwijl ik ook niet echt lekker in mijn vel zat. Dat begreep hij niet en ik moest maar begrip tonen etc. Ik werd boos en zonder na te denken zei ik dat hij maar naar een psychiater moest gaan en pillen tegen depressiviteit moest nemen.
Achteraf had ik best spijt dat ik het had gezegd. Hij heeft het er echt moeilijk mee gehad.

Maargoed, we hebben het weer goed gemaakt en zo, dus verder geen gezeik meer.

Tot vorige week, want hij begon weer dat hij zich zo slecht voelde, dat zijn vader zo'n klootzak is etc. Hij zei ook dat ik alleen maar vond dat hij naar een psychiater moest. Dat klopt ook wel, want ik denk serieus dat hij zijn problemen gewoon niet alleen kan oplossen. Dat zei ik voorzichtig en gelukkig vatte hij het goed op. Hij zei dat hij naar een gezinstherapeut was geweest en dat zij op een lacherige manier had gezegd dat hij maar met zijn havo moest stoppen. Daarom wil hij niet meer naar die vrouw toe, en ook niet naar iemand anders.

Ik word gewoon gek van hem, want ik moet steeds maar medelijden met hem hebben. Hij heeft alles toch zeker zelf in de hand, maar hij wil het gewoon niet. Hij spijbelt nu ook aan een stuk door, want hij doet nu volwassenenonderwijs en dan is het geen verplichting. Dit werkt ook niet echt goed bij hem thuis natuurlijk.

Er is gewoon niemand die tegen hem zegt dat hij zijn problemen ook echt zelf moet willen oplossen. Zodra ik het zeg is alles mijn schuld en heeft het totaal geen effect.

Ik ben het eigenlijk helemaal zat, en ik wil er dus wel wat van zeggen, maar ik weet gewoon niet hoe ik het moet brengen zonder dat hij boos wordt op mij.

Tips?

[Shredder]

Het kan ook zo zijn dat hij expres extra zielig doet en hoopt zo extra aandacht van jou te krijgen, allicht wil hij meer van je dan vriendschap?

Weet je zeker dat deze problemen ook thuis heel erg spelen of hoor je dat alleen maar van hem?

Hier zitten natuurlijk ook geen psychiaters en psychologen. Maar volgens mij zou het goed zijn om hem eens met de feiten te confronteren. Want het ziet er niet naar uit dat hij helemaal goed begrijpt hoe hij zich opstelt tegenover andere mensen, bijvoorbeeld de leraren op school.
Hij moet inzien wat hij allemaal aanricht met zijn gedrag en dat hij zijn verantwoordelijkheden moet nemen.

Maar dat is NIET jou taak om te doen! Dat zeg ik er alvast bij voorbaat bij. Jij bent niet degene die hem moet redden en uit de shit moet helpen, dat moet hij zelf doen. Het enige wat jij kunt doen is op hem inpraten zodat hij zelf hulp gaat zoeken.

Misschien is voor enige tijd het contact verbreken een goede oplossing? Je kunt hem vertellen dat hij met zijn ellende ook invloed heeft op jou en dat hij eerst zijn eigen leven maar eens op orde moet stellen, desnoods met hulp van anderen. En dat je pas weer contact wil als hij zijn orde op zaken stelt of goed probeert.


Maar goed, wij kunnen natuurlijk de situatie niet inschatten. Als je maar goed onthoudt dat hij NIET JOUW verantwoordelijkheid is en dat jij NIET degeen bent die hem moet redden. Laat je zeker niet meeslepen in zijn ellende! Sterkte en succes ermee.

[Myuki]

hmmm en wat is er nou precies leuk aan hem waardoor hij je beste vriend is?

[M@rco]

Noddy schreef op 08-10-2006 @ 21:44 :
Ik ben het eigenlijk helemaal zat, en ik wil er dus wel wat van zeggen, maar ik weet gewoon niet hoe ik het moet brengen zonder dat hij boos wordt op mij.

Nou, dan wordt 'ie toch lekker boos? Ik zie eigenlijk niet in waarom dat erg is, hij gedraagt zich blijkbaar als een zak hooi en jij ergert je aan hem. Waarom niet gewoon eerlijk zijn? Dan weten jullie allebei wat je aan elkaar hebt.

[ilse]

ik denk dat je het maar beter recht voor ze raap kan zeggen,, dan wordt ie maar boos, zo werkt het toch ook niet?

[Magican]

Myuki schreef op 08-10-2006 @ 23:04 :
hmmm en wat is er nou precies leuk aan hem waardoor hij je beste vriend is?

+1

[Noddy]

Myuki schreef op 08-10-2006 @ 23:04 :
hmmm en wat is er nou precies leuk aan hem waardoor hij je beste vriend is?

Dit is best wel een goede vraag. Ik moet wel zeggen dat ik het ook wel heel leuk met hem kan hebben.

Shredder schreef op 08-10-2006 @ 22:05 :
Het kan ook zo zijn dat hij expres extra zielig doet en hoopt zo extra aandacht van jou te krijgen, allicht wil hij meer van je dan vriendschap?

Weet je zeker dat deze problemen ook thuis heel erg spelen of hoor je dat alleen maar van hem?

Hier zitten natuurlijk ook geen psychiaters en psychologen. Maar volgens mij zou het goed zijn om hem eens met de feiten te confronteren. Want het ziet er niet naar uit dat hij helemaal goed begrijpt hoe hij zich opstelt tegenover andere mensen, bijvoorbeeld de leraren op school.
Hij moet inzien wat hij allemaal aanricht met zijn gedrag en dat hij zijn verantwoordelijkheden moet nemen.

Maar dat is NIET jou taak om te doen! Dat zeg ik er alvast bij voorbaat bij. Jij bent niet degene die hem moet redden en uit de shit moet helpen, dat moet hij zelf doen. Het enige wat jij kunt doen is op hem inpraten zodat hij zelf hulp gaat zoeken.

Misschien is voor enige tijd het contact verbreken een goede oplossing? Je kunt hem vertellen dat hij met zijn ellende ook invloed heeft op jou en dat hij eerst zijn eigen leven maar eens op orde moet stellen, desnoods met hulp van anderen. En dat je pas weer contact wil als hij zijn orde op zaken stelt of goed probeert.


Maar goed, wij kunnen natuurlijk de situatie niet inschatten. Als je maar goed onthoudt dat hij NIET JOUW verantwoordelijkheid is en dat jij NIET degeen bent die hem moet redden. Laat je zeker niet meeslepen in zijn ellende! Sterkte en succes ermee.

Ik weet dat het niet mijn taak is om hem te redden. Er is alleen niemand die hem erop wijst dat hij zelf verantwoordelijk is voor zijn problemen. Alleen zijn ouders, maar hij wil gewoon niets van hun aannemen.

Ik denk dat er wel problemen zijn bij hem thuis. Ik hoo het natuurlijk alleen maar van hem, maar hij had vorig jaar bijna constant huisarrest, zijn vader kwam hem weleens boos ophalen omdat hij een afspraak niet nakwam. Hoe het nu precies zit weet ik niet, dat wilde hij me niet vertellen.

[Shredder]

Noddy schreef op 09-10-2006 @ 15:13 :
Ik weet dat het niet mijn taak is om hem te redden. Er is alleen niemand die hem erop wijst dat hij zelf verantwoordelijk is voor zijn problemen. Alleen zijn ouders, maar hij wil gewoon niets van hun aannemen.

Ik denk dat er wel problemen zijn bij hem thuis. Ik hoo het natuurlijk alleen maar van hem, maar hij had vorig jaar bijna constant huisarrest, zijn vader kwam hem weleens boos ophalen omdat hij een afspraak niet nakwam. Hoe het nu precies zit weet ik niet, dat wilde hij me niet vertellen.

Jij ergert je kennelijk heel erg aan hem, dan moet je hem daarop wijzen. Als goede vriendin moet je hem juist wel steunen en hem duidelijk maken wat hij precies aan het doen is, want kennelijk beseft hij het zelf niet.

Wees duidelijk tegen hem, dat hij zelf de oorzaak is van zijn problemen en ook zelf de oplossing ervoor moet vinden. Maar ook dat zijn gedrag jou irriteert en dat je er geen zin meer in hebt.

Bedenk zelf even van tevoren wat je kwijt wilt en wat je precies zeggen wilt. Vertel het hem en wees duidelijk zodat hij snapt wat je van hem verwacht.

[Noddy]

Nu weer twee dingen:
Zelf heb ik een paar jaar gerookt. De jongen waar ik het dus constant over heb was altijd anti roken, en hij zei ook heel vaak dat hij liever niet had dat ik zou roken. Gewoon omdat hij het ongezond vindt en zo.
Ongeveer twee maanden geleden ben ik gestopt, heel af en toe nog een sigaretje, maar dat de laatste tijd ook al niet meer. Even voor de duidelijkheid: ik ben niet gestopt omdat hij dat wilde.
Maargoed, gisteren kwam hij op school en we stonden bij een jongen. Die jongen bood ons allebei een sigaretje aan. Ik zei nee, uiteraard. Toen nam hij, ik noem hem wel even X, wel een sigaretje aan.
Eerst dacht ik dat het een toneelstukje was, maar hij ging em ook echt oproken! Ik was echt boos. Niet om het roken zelf, maar gewoon omdat hij altijd tegen mij zei dat ik moest stoppen en dat hij steeds zei dat het stonk etc en nu doet hij het gewoon zelf!

Ook iets anders. Misschien echt ontzettend stom om me daaraan te ergeren maar hier kan ik ook echt boos om worden.
Altijd als ik een jongen alleen al aardig vond, vond X hem een sukkel. Als ze dan ook toevallig merken als g-sus/ g-star of replay ofzo droegen, waren ze players.
Nou beoordeel ik mensen niet op merken, dus mij maakt het geen reet uit.
Gisteren zegt hij: ik heb een nieuwe broek, van G-star!

En als hij een g-star broek wilt dragen vind ik dat prima, het was ook echt een leuke broek trouwens, dat terzijde. Maargoed, ik heb mijn punt denk ik wel duidelijk gemaakt.

Ik vraag me inmiddels een beetje af hoeveel deze vriendschap waard is voor mij. Ik wil hem echt niet kwijt als vriend, maar ik vind het gewoon niet echt leuk dat ik me constant zo aan hem erger.

Zucht, ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.
Als ik mijn posts zo terug lees alsof ze van iemand anders zijn, dan zou ik zelf waarschijnlijk adviseren om met em te gaan praten of zo, maar ik weet gewoon niet hoe...

Pff sorry hoor voor mijn gezeur. Dit is natuurlijk niet echt een verhaal waar mensen op zitten te wachten. Iig wel bedankt als je de moeite neemt om het te lezen.

Noddy schreef op 10-10-2006 @ 16:59 :
verhaal

probeer anders een tijdje een beetje afstand te houden, mocht je hem gaan missen weet je waar je aan toe bent, zo niet, dan ook...

[Shredder]

Noddy schreef op 10-10-2006 @ 16:59 :
Nu weer twee dingen:
Zelf heb ik een paar jaar gerookt. De jongen waar ik het dus constant over heb was altijd anti roken, en hij zei ook heel vaak dat hij liever niet had dat ik zou roken. Gewoon omdat hij het ongezond vindt en zo.
Ongeveer twee maanden geleden ben ik gestopt, heel af en toe nog een sigaretje, maar dat de laatste tijd ook al niet meer. Even voor de duidelijkheid: ik ben niet gestopt omdat hij dat wilde.
Maargoed, gisteren kwam hij op school en we stonden bij een jongen. Die jongen bood ons allebei een sigaretje aan. Ik zei nee, uiteraard. Toen nam hij, ik noem hem wel even X, wel een sigaretje aan.
Eerst dacht ik dat het een toneelstukje was, maar hij ging em ook echt oproken! Ik was echt boos. Niet om het roken zelf, maar gewoon omdat hij altijd tegen mij zei dat ik moest stoppen en dat hij steeds zei dat het stonk etc en nu doet hij het gewoon zelf!

Ook iets anders. Misschien echt ontzettend stom om me daaraan te ergeren maar hier kan ik ook echt boos om worden.
Altijd als ik een jongen alleen al aardig vond, vond X hem een sukkel. Als ze dan ook toevallig merken als g-sus/ g-star of replay ofzo droegen, waren ze players.
Nou beoordeel ik mensen niet op merken, dus mij maakt het geen reet uit.
Gisteren zegt hij: ik heb een nieuwe broek, van G-star!

En als hij een g-star broek wilt dragen vind ik dat prima, het was ook echt een leuke broek trouwens, dat terzijde. Maargoed, ik heb mijn punt denk ik wel duidelijk gemaakt.

Ik vraag me inmiddels een beetje af hoeveel deze vriendschap waard is voor mij. Ik wil hem echt niet kwijt als vriend, maar ik vind het gewoon niet echt leuk dat ik me constant zo aan hem erger.

Zucht, ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.
Als ik mijn posts zo terug lees alsof ze van iemand anders zijn, dan zou ik zelf waarschijnlijk adviseren om met em te gaan praten of zo, maar ik weet gewoon niet hoe...

Pff sorry hoor voor mijn gezeur. Dit is natuurlijk niet echt een verhaal waar mensen op zitten te wachten. Iig wel bedankt als je de moeite neemt om het te lezen.

Volgens mij wil X gewoon meer van jou dan alleen vriendschap.

Als er andere jongens komen die jij misschien leuk gaat vinden en dus een bedreiging voor hem zijn, dan maakt hij ze uit voor sukkels. Om ervoor te zorgen dat jij er niet voor valt. Waarschijnlijk heeft hij nog niet helemaal door dat het gaat om wie je bent en niet alleen om hoe je overkomt. Dus gaat hij ook die dingen dragen zoals die andere jongens, omdat jij hun leuk vond, en zo hoopt dezelfde aandacht van jou te krijgen.

Tja, het hele gedoe komt nogal erg dom over, maar volgens mij probeert hij gewoon vanalles om indruk op jou te maken en aandacht van je te krijgen.

[kiddin]

ik herken me voor een groot deel in je verhaal.'

Mijn beste vriend (van een paar jaar geleden) trok zichzelf atlijd in de slachtofferrol. "Waarom ik altijd", "Niemand vind mij belangrijk" Alles overkwam hem altijd en het probleem lag nooit bij hem.
Dit is niet alleen heel vervelend omdat hij dat continue aan het zeuren was, maar ik wilde hem dan ook graag helpen en dat werkt dus niet. Plus dat als wij een onenigheid hadden, het altijd aan mij lag of aan andere dingen. Nooit aan hemzelf.
Dat heeft de vriendschap voor ons uiteindelijk opgebroken.
Ik durfte het toen namelijk niet zo goed te zeggen, maar uiteindelijk heb ik het toch gedaan. We hebben lang gepraat en hij schrok er wel van maar ik denk wel dat het tot hem is doorgedrongen. Alleen de vriendschap was bij ons al niet meer te redden; ik heb me zo geergerd, ik had er genoeg van.

Wat ik duidelijk wil maken is dat je er beter aan doet het niet uit te stellen zoals ik deed. Letterlijk zeggen dat hij niet het slachtoffer moet zijn van zijn leven, maar zelf verantwoordelijk is.

[Noddy]

kiddin schreef op 11-10-2006 @ 19:51 :
ik herken me voor een groot deel in je verhaal.'

Mijn beste vriend (van een paar jaar geleden) trok zichzelf atlijd in de slachtofferrol. "Waarom ik altijd", "Niemand vind mij belangrijk" Alles overkwam hem altijd en het probleem lag nooit bij hem.
Dit is niet alleen heel vervelend omdat hij dat continue aan het zeuren was, maar ik wilde hem dan ook graag helpen en dat werkt dus niet. Plus dat als wij een onenigheid hadden, het altijd aan mij lag of aan andere dingen. Nooit aan hemzelf.
Dat heeft de vriendschap voor ons uiteindelijk opgebroken.
Ik durfte het toen namelijk niet zo goed te zeggen, maar uiteindelijk heb ik het toch gedaan. We hebben lang gepraat en hij schrok er wel van maar ik denk wel dat het tot hem is doorgedrongen. Alleen de vriendschap was bij ons al niet meer te redden; ik heb me zo geergerd, ik had er genoeg van.

Wat ik duidelijk wil maken is dat je er beter aan doet het niet uit te stellen zoals ik deed. Letterlijk zeggen dat hij niet het slachtoffer moet zijn van zijn leven, maar zelf verantwoordelijk is.

Het klinkt idd wel aardig hetzelfde. Idd ook bij ruzies, ik zeg altijd dat een ruzie van twee kanten komt, maar vaak komt de ruzie volgens hem altijd van mijn kant.



En over dat afstand houden, dat heeft denk ik geen zin. Ik heb hem vaker een langere tijd niet gezien. Dan kom ik hem weer tegen en zie ik hem vaker en dan is alles leuk en aardig. Na een tijdje ga ik me weer lopen ergeren.
Aan de ene kant denk ik dat ik de vriendschap maar moet verbreken...
Ik wacht het even af denk ik.

Hij moet leren om de controle te nemen over zijn leven en niet het slachtoffer blijven uithangen inderdaad. Daar schiet niemand iets mee op.