Sociale angst & ik

[gewoonmezelf]

Hey!

Ik zit ergens mee en ik hoop dat jullie me misschien willen en kunnen helpen.

De afgelopen 2 jaar ben ik erg gepest op school. Ik ben 2 jaar jonger dan de rest, heb 2 klassen overgeslagen (daar ben ik absoluut niet trots op maar ik wil alleen even duidelijk maken wat er aan de hand is). In mijn klas van 30 man was er helemaal niemand die het voor me op nam. Zelf was ik ook te onzeker om er iets van te zeggen. In juni ben ik geslaagd, na een vreselijke zomer (dit klinkt vast heel wanhopig maar ik heb dus echt geen een vriend of vriendin wat leidde tot een heel saaie vakantie) ben ik nu eindelijk begonnen aan de universiteit. Het voelt heel raar om daar als 16-jarige tussen allemaal mensen van 18 en ouder te zitten. Er werd me altijd gezegd dat het 'vreselijk egoïstisch' van me is om te denken dat ik ooit deze studie kan halen. Nu is het logisch dat veel van jullie zullen denken van meid trek je er niks van aan. Maar als je het vaak genoeg hoort, ga je het geloven...echt waar. Op mn introductieweekend ging het fout, ik ben de afgelopen jaren echt bang geworden van andere mensen en om iets verkeerds te zeggen. Heb het hele weekend met niemand een praatje durven maken, moest hyperventileren, voelde me hartstikke alleen enz. Na dat weekend heb ik er zelfs even over nagedacht om maar gewoon te gaan werken en het studeren helemaal te vergeten. Toch heb ik doorgezet en ik ben nu dus wel bezig met studeren. Via mn huisarts ben ik doorverwezen naar een psychologe om van het hyperventileren af te komen. Ik ben daar nu 5 keer geweest, het is gebleken dat ik een sociale angst heb. De gesprekken met haar helpen best, maar ik blijf het moeilijk vinden om contact te maken met nieuwe mensen. Zijn er mensen van jullie die misschien hetzelfde hebben? Ik weet dat ik nu iets heel raars ga vragen maar hoe beginnen jullie een gesprek met iemand die je graag zou leren kennen? Zou je liegen over je leeftijd als je mij was?

Sorry voor mn lange zeurverhaal maar ik moest het echt even kwijt

Op de middelbare school gebeurt het (helaas) heel weinig dat klasgenoten het opnemen voor iemand die gepest wordt.

Hoe je een gesprek begint met mensen is heel verschillend, het ligt er helemaal aan in welke situatie de mogelijkheid zich voordoet, maar je kunt iemand voor, na of tijdens een college iets vragen, tijdens een werkgroep of iets dat je met iemand samen moet doen is natuurlijk nog mooier. Er zijn zoveel eerste jaars, de meesten kennen nog weinig mensen, daar kun je gebruik van maken. Misschien is het een idee om een sociale vaardigheidstraining te volgen? Daar leer je over het algemeen ook hoe je contact kunt maken ed. Misschien eens over hebben met de psycholoog waar je naar toe gaat? Vijf gesprekken is btw ook nog niet echt veel, het is al fijn dat je er nu al iets van merkt, maar zo iets kost vaak aardig wat tijd voor het echt helemaal over is/een stuk beter is.

Probeer je leeftijd iig 'te vergeten', op de universiteit interesseert het de meeste mensen echt niet of je nu 16, 20 of 40 bent, dat is iig mijn ervaring. Je hoeft je leeftijd sowieso niet te zeggen, tenzij iemand er om vraagt en dan zou ik er zeker niet om gaan liegen: waarom zou je?

Ik ben in mijn jaar één van de ouderen (al ben ik nog niet zo oud ) en het gaat er mij om of ik het met iemand kan vinden, niet hoe oud ie is. En een verschil van twee jaar merk je sowieso heel vaak niet eens op...vind ik dan.

[ijscoman]

Op de uni is pesten sowieso a;l niet meer aan de orde. Men verwacht daar dat de studenten zich volwassen gedragen.

[smvs]

De vraag is wie op het briljante idee gekomen is om je naar de uni te sturen. Diegene zou ik eerder egoïstisch noemen. Als je 18 bent en daar rondloopt ben je zelfs nog hartstikke jong. Het aantal mensen wat direct van het vwo naar de universiteit gaat zonder vertraging op te lopen is volgens mij niet zo gigantisch. Je zegt dat je misschien 'zelfs' gaat werken. Ik vind dit juist helemaal niet zo'n rare optie. Je kan bijvoorbeeld eventjes werken en dan volgend jaar of het jaar dáárna weer gaan beginnen. Man, toen ik 19 was was de universiteit nog niet eens wat voor mij.

[gewoonmax]

Probeer je op jezelf te richten. Probeer zoveel mogelijk jezelf te zijn en niet te letten op wat anderen van je denken. Zolang jij meer jezelf word gaat het sociale deel vanzelf beter. Ontwikkel jezelf zoveel mogelijk. Is misschien wat moeilijk, maar zolang je ermee bezig bent is het al

Oja en als je wilt gaan werken, wees daarna niet bang om nog te gaan studeren. Dat je daar misschien gepest zou worden ofzo. Je moet het als een voordeel zien, je komt jezelf tegen via anderen. En als anderen je pesten weet jij heel goed dat zij zichzelf voor de gek houden maar jij niet. Weet dat jij zelf niet zo bent en durf jezelf te zijn. Werk eraan, alles wat ik eigelijk wil zeggen.

Sociale vaardigheden kan je denk ik het beste zelf trainen. Gewoon af en toe eens wat praten met mensen. En als je niet weet waar je over moet praten komt dat waarschijnlijk omdat je teveel op de andere let. Denk vanuit jezelf en praat omdat jij wilt praten, niet omdat die ander iets wil horen. Het moet eigenlijk langzaam aan steeds meer vanzelf gaan.

Ik kan je ook aanraden om een sport ofzo te vinden waarin jij jezelf kunt ontwikkelen. Als jij iets vind waarin je frustraties krijgt of meer zelfverzekerder moet zijn kun je dat eerst daarin ontwikkelen op kleinere schaal en daarna meer toepassen op het sociale leven. Werkt erg goed

smvs schreef op 08-10-2006 @ 00:53 :
De vraag is wie op het briljante idee gekomen is om je naar de uni te sturen. Diegene zou ik eerder egoïstisch noemen. Als je 18 bent en daar rondloopt ben je zelfs nog hartstikke jong. [...] Man, toen ik 19 was was de universiteit nog niet eens wat voor mij.

En aan de andere kant ben ik op mijn zeventiende aan de universiteit begonnen en heb dit nooit als een probleem ervaren. Dus je verhaaltje gaat beslist niet voor iedereen op.

@TS: Het is niet "vreselijk egoistisch" van je om te denken dat je geneeskunde wel kunt halen. Je bent misschien wat jong en het is mogelijk dat je daar hinder van zult ondervinden, maar dat betekent niet automatisch dat je de studie niet kunt doen. En ja, om altijd de jongste te zijn, dat is soms wat raar, maar naar mijn ervaring went dat op den duur wel. (Overigens zaten er in mijn werkgroep van 15 man bij geneeskunde een stuk of 4 die nog 17 waren. Ik denk dat er ook in jouw jaar behoorlijk wat mensen zitten die nog geen achttien zijn.)

Verder: ik vertel niet spontaan aan mensen mijn leeftijd, alleen als ze erom vragen. Maar ik zou niet over je leeftijd gaan liegen. Op den duur komt dat waarschijnlijk toch uit, en dan heb je een probleem.

[deleugen]

Een vriend van mij heeft het hier ook moeilijk mee. Als hij niet blijft zitten zal hij ook op z'n 16e moeten gaan studeren. Opzich lijkt me dat alleen maar prettig, hoe jonger je klaar bent met je studie, hoeveel meer leven je nog voor je hebt.
Hij blijft (zoveel mogelijk) ook gewoon zichzelf en dat werkt denk ik wel. Hoewel hij vaak ongelukkig is omdat hij met weinig mensen van z'n eigen leeftijd omgaat.
Een gesprek beginnen, daar ben ik ook niet zo'n ster in maar ik zou niet liegen over je leeftijd, dat zorgt uiteindelijk alleen maar voor problemen.

[gewoonmezelf]

Heel erg bedankt allemaal

@ smvs: er is niemand op het briljante idee gekomen om me naar de uni te sturen. Iedereen lijkt het gewoon heel logisch te vinden dat ik daar nu heen ga. Op de basisschool heb ik die 2 klassen overgeslagen, op mn 10e ging ik naar de brugklas...ben nooit blijven zitten dus met 16 geslaagd. Dat daarna gewoon de uni komt, leek mij (en anderen) heel logisch al valt het me wel best tegen. Volgens mn psychologe ben ik emotioneel gewoon nog niet zo ver . Maar daar valt nu niks meer aan te doen...

Sociaal doen gaat wel steeds een beetje beter dus hopelijk gaat het over een tijdje gewoon helemaal goed.

In ieder geval heel erg bedankt!

[Sherco]

Ik studeer biologie en in mijn eerste jaar zat ook een meisje van 16. Zij werd juist van alle kanten bemoederd door al wat oudere studenten (die bijvoorbeeld al een andere studie gedaan hadden) en daar werd ze helemaal gek van. Uiteindelijk heeft ze ons gevraagd om haar niet te zien als iemand die we moeten helpen om door haar studie heen te komen omdat ze zo jong is, maar gewoon als een medestudent. Dat vonden wij ook wel prettig, want het is af en toe best moeilijk om zulke grote verschillen te hebben (maar bij ons is de gemiddelde leeftijd in het eerste jaar ook 20-21).
In elk geval, ik zou proberen niet zo bezig te zijn met je leeftijd. Mensen willen met je omgaan om wie en hoe je bent, niet om hoe oud je bent.

[IcedEarth]

hoi ik ben ook 16 en studeer, maar wel hbo.
De gemiddelde leeftijd is dus wel ietsje lager, maar veel zijn wel 20+, of iig 18. Tja, het is niet altijd leuk als vrijdagmiddag de klas naar de coffeeshop wil, of als ze het de hele tijd over autorijden, rijlessen ed. hebben, maar wat doe je er aan?
Probeer je er gewoon niks van aan te trekken, en een leuke tijd te hebben.

[madelief21]

Hey je mag echt wel super trots op jezelf zijn hoor je bent zo jong en dan al naar de universiteit. Als ze gek gaan doen zijn ze gewoon allemaal jaloers houdt dat goed in je achterhoofd !!! You GO GIRL

[Crimson]

een jongen uit mn oude jaar (ben een keer blijven zitten) is 15 en studeert nu ook geneeskunde, dus zo vreemd is het allemaal niet..

Ergens denk ik dat jouw psych wel gelijk heeft, als ze zegt dat je er emotioneel nog niet aan toe bent. En ik wil niet heel lomp overkomen, maar het zou misschien zo kunnen zijn, dat als je nu stopt, en even een jaar gaat reizen, of even geen school, dat je volgend jaar een stuk verder en een stuk lekkerder in je vel aan je studie begint.

dit was zomaar een gedachte mijnerzijds.

voor nu denk ik dat de bovenstaande reacties je ook verder kunnen helpen.

[madelief21]

Hey,

Nog even een vraag zijn er geen forums voor mensen die op jonge leeftijd al gaan studeren?

[gewoonmezelf]

madelief21 schreef op 10-10-2006 @ 18:05 :
Hey,

Nog even een vraag zijn er geen forums voor mensen die op jonge leeftijd al gaan studeren?

Ik heb geen idee eigenlijk, denk je dat die er zijn dan? Zal eens even kijken

Iedereen heel erg bedankt voor jullie reacties! Ow en ik denk ook wel dat het goed zou zijn om er een jaartje tussenuit te gaan. Maar hoe vertel ik dat tegen mn ouders?x

[deleugen]

gewoonmezelf schreef op 10-10-2006 @ 18:23 :
Ik heb geen idee eigenlijk, denk je dat die er zijn dan? Zal eens even kijken

Iedereen heel erg bedankt voor jullie reacties! Ow en ik denk ook wel dat het goed zou zijn om er een jaartje tussenuit te gaan. Maar hoe vertel ik dat tegen mn ouders?x

Gewoon uitleggen dat je het er moeilijk mee hebt.
Hetzelfde als wat je hier hebt getypt.