Een leraar en een leerling kan niet. Niet omdat ikzelf het nou zo erg vind dat je iets voelt voor een vrouw van vierentwintig, maar de school zal het zeer afkeuren. En dat is niet zo gek: zij is 'machtiger' dan jij en de kans dat daar een ongelijkwaardige relatie uit voortkomt is klein. Maar dat had je vast zelf ook al wel bedacht.
Met andere woorden: vergeet haar. De wereld staat bol van de leuke mooie grappige lieve slimme meisjes. Slet rond, leer kantklossen, breien, borduren, macrameeën, bak taarten, ga steppen, weet ik wat. Tijdens de les helpt dat natuurlijk niet, maar het helpt wel om met iets anders bezig te zijn. De les, bijvoorbeeld, al is dat waarschijnlijk niet het meest interessante om te doen. Dan kan je ook met de mensen naast en achter en voor je praten, tekeningetjes maken (over de lesstof of iets anders), stiekem een ander vak leren... zolang je er maar voor zorgt dat je niet moet nablijven, want een uur met haar in een ruimte is weer niet de bedoeling als je haar wil vergeten
En sowieso: iedere keer als je gedachten naar haar gaan, afbuigen. Dat kan. Echt. Als je aan haar naam denkt, denk je aan iets anders, weet ik wat, groentetaart, je huisdier, tuinieren, het kapsel van je zusje. Zeker in het begin is dat heel moeilijk, maar het helpt wel.
Als dit allemaal niet helpt: nog even wachten. Je bent bijna achttien, waarschijnlijk zit je in de zesde? Als je je diploma hebt, kun je doen/proberen wat je wilt. Dat duurt nog even, maar stel dat het toch meer liefde is dan lust?
Succes ermee in ieder geval, want het lijkt me al met al nogal een kutsituatie. Iemand vergeten is makkelijker gezegd dan gedaan, zeker als je haar zo vaak ziet als je lerares.