TIJD voor een WEDSTRIJD-poll

[Porcelain]

Lieve DoPpers,

Helden van me.

Wees net zo guitig met kritieken als met gedichten. Jullie kennen de regels: wacht even tot morgenavond met stemmen in verband met eventuele fouten in het topic, bekritiseer en discussieer intussen naar hartelust en meld op z’n minst op wie je stemt anders telt het niet mee. Doe dit voor woensdag 17 (want oneven schijnt hip te zijn) oktober want dan sluit de poll!
Edit: Wegens onverwachte drukte blijft de poll open tot 25 oktober.

Wat kan ik nog meer zeggen? Snif. Helden.




Gedicht 1.

Ruimte

De door drie dimensies bepaalde plaats.

Ik zie overal nog stukjes waar niets is vanaf bovenaf.
Loop niet in de pas, loop niet uit de pas
dan pas je er nog wel bij. de wereld is immers van mij.

Het meisje en de ander proberen de klanken uit
de piano. Want je moet eerst passen voor het kopen.

De ander staat op en is net zo groot
als de kartonnen volkszanger in de hoek hij lacht
zijn tanden zijn witter dan de toetsen.

Willen jullie deze ruimte verlaten,
ik fluit Nederlandstalig en mijn partituren liggen
door de war in rekken, of zachter praten.

Ik heb zat lawaai voor mezelf.




Gedicht 2.

Over de oorsprong van het daglicht

Er zit een kattensnoet op de plaats
waar ze ademt - daar hapert ze mee. Buiten
het raam kruipt samengesmolten licht
om de randen van mensen of valt weer uiteen
en sterft af op z’n best. Vandaag is dat
vannacht begonnen.

Eerst harder voordat het zachte naar binnenkwam
en een pas op de plaats maakte. Nu zal ze wel niet meer
komen en door kieren kijken, maar blijft
en ze heft zich op in haar sporen.

Vandaag zegt ze: “veel te lang geluisterd
naar eigenlijk niets te horen.” Morgen
trekt tegenlicht witte lijnen en schaatst
verkoeling rond in rechte hoeken.

Wat ze vraagt: waarom is ze waarheid
tussen twee leugens gaan zoeken.
Zoals de oorsprong van daglicht
woont ze het liefste in de ruimte
tussen twee huizen in. Ze is vergeten
van wie ze het meeste hield: de mensen
die gingen, of op dag één
al niet kwamen.

In de restjes van daglicht
valt alles tezamen. Het zijn
de overblijfselen van de dichter en ze knielt.

Het wordt heel stil.

Ze zit met haar kattensnoet heel stil mij te zijn
en leest een gedicht over het samensmelten
en uiteengaan van stralen in een kleine bundel
van licht die ze sluit.




Gedicht 3.

Beperkingen verruimen

Grenzen als gevend invulling,
verrijken gedachtendagen
vertragen wijkende mijmeringen
zonder nissen, zonder erger.
De melodie die wandelt door
vrachten verscheept, vroemvroemt voort
Laat fijn zingen, notenbalk! En
muurvast staan voor vuur en last
Bliksemend hart! Tegen donder-dagen.
Normenloos zonder herbergbaas…
Maar wat als
zonder-dagen
waren, geen
inhoud aan de
omsluiting-
die-er-niet-is.
Dan ook geen nissen ook geen erger.
Dan is er niks.




Gedicht 4.

te ruim

groei op - elleboog je over volwassenen heen en
weerleg dan hun lijvige duimen, wring je uit hun
onmogelijke bochten en de spijtige kronkels van
de stompzinnig bekrompen geboden -

hee, groei nou eens uit die peterpan(syn)dromen
en zo

maar wat ik wil, ik slaap gewoon verder of behang
mijn bovenkamer met flarden van verlangens als:
later word ik astronaut of zoiets dergelijks zonder
oogkleppen op lijkt het perspectief je onbeperkt, je
verrekijkt je slechts op luchtgeruis en rondsuizend
gruis en verschuift - maakt de beelden loepzuiver,
regelmatig - je kijker, je knijpt je ogen wat fijner
maar je ziet maar niets want 's nachts is het kouder
dan buiten, ja verzuchten ze dan -

je ziet alles immers nog in onverstandigenoptiek
en zo

word je langzamerhand getooid met hun gesloten
ogen, hun manier van krimpen en vooral niet groeien:
later word ik (astronaut of) iets degelijks en stippel ik
op platte kaarten wegen naar al bekende dimensies uit

en hoe dan nog te groeien - in de lengte, in de breedte
of in de hoogte? - als je ogen geloken zijn en bestaan
enkel met vergaan te rijmen valt - hoe nog te groeien
- in alle hoeken? - als het heelal je veelal te ruim is.




Gedicht 5.

Het behoort hier kaal te zijn,
grijze muren, geen fotolijstjes
en geen afdruk meer van liefde.
Kil en vervuld met oude pijn
eeuwige stilte en lawaaierige buren
maar geen spoor meer van geluk.

‘t Is moeilijk te vergeten
hoe veel jaren wij hier waren
druk bezig met ruziemaken,
schreeuwen, krijsen, huilen
tussendoor wat Chinees eten
maar uiteindelijk het laken
koppig tot aan onze kin hijsen.

Ik wil een boodschap achterlaten,
een kattenbelletje waarin ik schrijf
dat we vanavond echt eens moeten
praten. Want ik weet niet langer blijf
met stilte.




Gedicht 6.

een forum van wo(o)rden

ik kan het maar niet voorstellen,
immens en dichterluk t het niet,
de gedachten in mijn hoofd
(als de dood die zonder leeft
door maden toch beweegt)
grijpen om zich heen zonder,
iets blijvends neer te zetten

wat kan ik hier aan doen, als er geen ruimte is, voor niets

fluisteringen
niets om naar te luister-
en ringen van cirkels die
tot niets, alleen zichzelf
nog kunnen leiden

hoe kan die leegte er dan zijn?

is het mijn eer-
of toch te hoog gegrepen?
om toe te geven aan ruimte
die er niet, of toch wel is
want dichter-zijn we allemaal
tot aan het laatste ogenblik
ondanks gebrek aan
zinnen die zeggen;
opgelegd door ons schrijversblok




Gedicht 7.

Kleine gedichtjes
nemen minder ruimte in




Gedicht 8.

Dwaalster

Een kleine planeet in een baan om een ster
niet geheel ongelijk aan de Aarde,
besloot op een dag, ik zwenk uit, ik wijk af,
hoewel zijn zon vergeefs tot bedaren gebaarde.

Hij zocht naar zichzelf, vond slechts peilloze eenzame leegte.
Dwaas en trots volhardde de rots, doolde maar door tot hij plots
de waarheid ontwarde.

De onverbiddelijke wetten van afstand en tijd, besefte hij vaag,
zijn zowel schepper als plaag, van geliefden, de verteller en de reiziger.
"Vreemd dat dát wat ik buiten, in fysieke ruimte zoek, ik al die tijd al bij me draag".

Toch zwierf hij immer door, zich door mentale stromen malende;
niet voor niets is 'planetos' Grieks voor 'dwalende'.




Gedicht 9.

Tenegerife

Je morst een dure druppel klonterige kokosolie
op mijn rug. Verrekte traag lokt zwaartekracht
hem naar de aarde en hij trekt mijn kop
aan stugge plukken haren met zich mee

tot zover. Je denkt niet aan mijn bleke
sproetenlichaam en je ziet niet dat
de leden van mijn ogen stuiptrekken
in radeloos gesnak
uitsmeer
uitsméér.

Hooguit kerf je met de notenscherf
een scène in mijn huid: het flesje
sambadanst boven het bronze strand
dat glimt als op het etiket. En daar
een wit gesproete oceaan, die
rolt zich krijsend onder je vandaan
omdat jij wroetend in het zand
geen ruimte overlaat voor haar.




Gedicht 10.

Canis Minor

Min tien, maar het zou warmer worden,
veel te warm en veel te snel.
De vrijheid is bevroren voeten
en wat knauwen naar je oor.
De vrijheid is voorbij.

Je viel op het voetstuk terwijl je zweefde
en steeg, als een ster rondjes draaide
en draaide en draaide,
de hemel uit en in.

Waar is de redding, pardon, het vergif?
Wat geeft het of de maan bereikt wordt,
zoiets kun je ook in de studio maken,
liegen moet je toch.

De wereld is ijzig, maar jij bent de held.
In armen der natie, der Hund war tot.




Gedicht 11.

Alles over Berlijn

Voor heimwee heb ik de moed niet meer en
in het ziekste hoekje van mijn hoofd
ben je eigenlijk al dood.
Onder deze linden verlopen weken
zonder momenten om te onthouden,
de zomer sleept zich voort als sneeuw.

Ik verdwaal in grijsverlaten straten
waar zelfs de dood eindeloos ronddoolt,
hij kon het niet laten om ons aan de wereld
na te laten als een testament aan het overrode
gedool in oude Stasi-hoofden.

Als ik slaap zit je in de hoek van m’n kamer.
Terwijl je zachtjes zingt vallen de sterren
door het raam, stil maar –
het is slechts oud licht
en deze stad gestut met betonrot
blikkert telkens zwakker als
je koude hand op mijn schouder
en dan pas word ik wakker.

Laat me dan maar een luchtballon
oplaten want Mauerfall valt pas
in november.
Het spijt me dat je daar zo joods dood ligt
op het bruidsbed in mijn hoofd,
want met jouw leven had ik
het mijne gered.

Maar mijn sterfbed is in het westen in elk geval
van hetzelfde soort kristal als het nieuwe licht
dat door de ijle lucht waait, ook al blijkt jouw liefde
mijn zondeval.




Gedicht 12.

ubi pus, ibi evacua

het maakt niet uit hoeveel je drinkt
niets kan jou nog zuiveren
water wijn of levertraan
geen gif dat jou laat huiveren

alcohol brandt alles schoon
vocht moet jou doorvloeien
levertraan drijft wanen uit
laat dwanggedachten bloeden

ziektewens om medicijn
in toxische roes gevangen
innig kermend, helse pijn
laat ziekte leed vervangen

want wie heeft geen gekwelde geest
behandelt meisjes nooit gemeen
kijk zo jong is hij hoort hij hen zeggen
waar leidt zijn kwelling hem toch heen

je weet je rot van binnen
het zoeken is naar ’t abces
nu moet je rigoureus beginnen:
je plasbuis met het grootste mes




Gedicht 13.

Ingmar

Je had jezelf nog niet gevonden,
verstrooid over hei en graspluimen
gedachtes gezaaid in voren
je zat en wachtte.

Buiten was alles bruin
de wolken kwamen om
je haren te aaien

maar je kreeg het koud

en stuurde ze weer weg.

Ook de mieren in je kleren
wisten niet wat zou gaan komen;
je draaide wat rond in de ruimte,
ijsbeerde in gedachte gangen door
baarde zorgen en praatte met bomen.

Of zij zouden komen?
Witte zij, je dacht van niet.
Tenzij de bossen een teveel zouden fluisteren
teveel herinneringen trekken enkel verdriet.

Ommuringen waren nu slechts sloten
zonder sleutels en
hekken met uitzicht; de wereld stopte niet meer
bij de laatste deur.

Oneindigheid, je had er niet van gehoord,
zusters zeiden dat het eens zou ophouden;
geruststellingen, het deed je niks
maar deze donkere vertes, gelaten

onder zachte lagen mist
deden je verloren aan, gelijk
aan lang geleden, een vervaagde
print op het glazig netvlies-

ongrijpbaar

een moment van niets.




Gedicht 14.

Hoe zou s.o.s uit ‘t heelal klinken?
Hoe hoor je ze hulp roepen
en schreeuwen om geliefden?
Wat zouden ze zenden,
mocht een ruimteschip zinken?




Gedicht 15.






Gedicht 16.

Molenaarsdochter

Onder het kopieerapparaat werden haar borsten platgedrukt maar
zij vervolgde een weg. Ze probeerde goud uit stro te maken, ze
probeerde niets en waar de lucht de vingers aanviel sponnen ze
jaren licht als suikerspinnen tussen haar zelf.

Oranje hesjes van jongens stopten
de zwarte gaten in de straten
onder met dekens van steen.
Niemand die het zag, maar zij keek

zij was daar niet zij was daar nog

toen bleek dat Mars aan beide zijden van de neus allang
was dood gegaan.


Nu het papier op was
durfden haar witregels
zich wel te mengen met de wolken.




Gedicht 17.

Met alle ogen die ik heb, probeer ik te meten hoeveel
meter tafelkleed zich tussen onze handen bevindt
die doen alsof

de tafel een piano is. Ik vraag me af hoeveel
vragen er in mijn hoofd passen, maar meer nog
hoeveel er past onder de stoel waarop een lichaam

rust dat op het mijne lijkt. We staan
onder dezelfde maan met alleen
een andere naam. We denken niet


aan onze continenten voor we zee
kiezen of iemand anders.




Gedicht 18.

Er staat een menigte achter de gordijnen,
ze kijken donker en verdacht.
Ik beken, ik heb de rode jurk aan

en krul en buig als een danser
in een doosje. Ik zal zingen als je dat wil;

je weg vinden door dozen
met verloren jaren. Ik ben ergens
in het midden op mijn knieën.
Meer zie ik niet.

[Sketch]

Hehe, eindelijk

Zoals ik al zei, wat een teringlap tekst.
En mij een beetje vertellen dat er maar 5 gedichten waren.

[Porcelain]

Ik heb nooit gelogen. Gisteren is het aantal gedichten verdrie-en-een-half-voudigd joh.

Oh leuk leuk leuk <3 en wat veel!
Ik ga morgen beginnen met lezen (of heel misschien vanavond nog, maar ik moet echt voor school bezig.)

[Alwien]

Ik ben al druk aan het lezen, herlezen en nadenken

[Porcelain]

Gedicht 11 aangepast!!

[Sheeta]

O god. Ik maak geen schijn van kans.
En ik heb al zo'n hekel aan die bewering "meedoen is belangrijker dan winnen".

Al met al gaat kiezen nog lastig worden. Dit kan even duren.

[Not for Sale]

Sheeta schreef:

Ik maak geen schijn van kans.
...
Al met al gaat kiezen nog lastig worden. Dit kan even duren.

Deze dingen dacht ik ook!

[elysea]

wat voor kabouter zit er inhemelsnaam in 15?

het is vast mithras!

[Not for Sale]

Geen acrostichons!

[niña]

Nu voel ik me al minder schuldig dat ik het mijne niet heb ingestuurd

Ik zal mijn nuboog er ook eens oprichten ^_^

[*nerwen elensar]

Bij een eerste lezing spraken de gedichten 1, 2, 4, 13 en 17 me aan. Kan natuurlijk nog veranderen (zeker gezien het uur). Stem volgt later. (Waw trouwens voor het niveau van alle gedichten)

[Halogeen]

Van gedicht 2 vind ik het optimistische beeld heel mooi uitgewerkt. Wat het verpest voor me zijn zinnen als: Vandaag is dat vannacht begonnen (te cliché). En: heel stil mij te zijn (te spreektaal). De vierde strofe maakt eigenlijk alles goed. Pfff, wat is die mooi geschreven.

Gedicht 7 vind ik conceptueel leuk. Alleen had ik zelf het lettertype iets van 200 gemaakt. Als de schrijver dat had gedaan, had ik er sowieso op gestemd.

Gedicht 9 is goed geschreven en vooral de titel vind ik erg leuk. Het is alleen niet het soort gedicht dat ik graag lees.

Gedicht 14 is net zo’n leuk gedichtje als 7, maar verder niet heel bijzonder.

Gedicht 17 vind ik het best geschreven. Het woordgebruik is heel erg mooi, het spreekt me aan en het thema ruimte is er goed in verwerkt.

Tot nu toe is het voor mij niet zo moeilijk. Ik zou op gedicht 17 stemmen, maar ik ga ze natuurlijk eerst nog een paar keer overlezen.

[Vogelvrij]

Not for Sale schreef:

Geen acrostichons!

Dat valt me dan weer een beetje tegen.

Maar verder ben ik diep onder de indruk van de hoeveelheid en de kwaliteit en binnenkort ga ik beginnen met over elk gedicht iets korts te zeggen.

[Vogelvrij]

Gedicht 1: Leuk gedicht. Soms een beetje slordig met hoofdletters/interpunctie, maar het woordgebruik is fijn en het beeld dat je schetst ook.
Gedicht 2: Dit gedicht zou voorgedragen moeten worden Jammer dat ik niet van katten houd.
Gedicht 3: donder-dagen vind ik leuk, vooral omdat dit gedicht zo lekker voortdendert, het past er echt bij. Verder vind ik hem niet zo bijzonder.
Gedicht 4: Wauw. Over voortdenderen gesproken. Het woordgebruik, het ritme, het thema, ja, echt een goed gedicht. De eerste 'en zo' vind ik niet zo passend, maar de tweede juist weer wél. Ja
Gedicht 5: Ik snap de laatste zin niet en de tweede strofe is veel beter dan de eerste en de laatste. Gewoon wel een aardig gedicht.


Pfff, dit gaat nog lastig worden met stemmen.

[Elfe]

Pfff... wat goed allemaal. Hier moet ik echt de tijd voor nemen (en vinden).

[flyaway]

Wow goed hoor! Dat wordt nog moeilijk kiezen... tot wanneer is de poll open?

Sheeta schreef:

Al met al gaat kiezen nog lastig worden. Dit kan even duren.

Stiekem ben ik helemaal verliefd geworden op één gedicht, maar ik vind ze echt allemaal tof! Hoewel ik op allemaal ook wat aan te merken heb, maar dat wordt een lange post & komt later

oh wat een niveau. en vanochtend wist ik he-le-maal welke het moest worden. vanmiddag ook. en nu weer. helaas drie keer een andere..
dus ik ga nog maar een keer lezen en lezen en lezen en dan bespreken en dan moet het maar duidelijk worden..

[Porcelain]

flyaway schreef:

Wow goed hoor! Dat wordt nog moeilijk kiezen... tot wanneer is de poll open?

Goed dat je het zegt. Ik maak nooit meer een wedstrijdpoll -_-'.

Hou het maar op 16 oktober (ja, medeforumbaasheden?).

Porcelain schreef:

Goed dat je het zegt. Ik maak nooit meer een wedstrijdpoll -_-'.

Hou het maar op 16 oktober (ja, medeforumbaasheden?).

Nee! nee! 15 of 17, oneven is hip!

uh ik bedoel: wat jij wil porce

[Porcelain]

Nou! Nu lijkt het net alsof ik achter de schermen een soort van tiran ben die alle opstand neerslaat met hamers en bijlen. Ik doe wel 17.

[Alwien]

Ik vind het toch wel leuk om ieder gedicht kort te bespreken. De eerste indrukken van de paar eerste gedichten:

gedicht 1:

Er zitten leuke dingen in, maar het geheel oogt een beetje rommelig en onsamenhangend. Ik vind het jammer dat het 'Ruimte' heet en dat dat woord er in voor komt. Ik begrijp niet wat dan de drie dimensies zijn en het rijm (vooral bij – mij) vind ik niet zo subtiel gedaan. De strofe met de kartonnen volkszanger maakt daarentegen wel weer een hoop goed, die vind ik erg mooi.

gedicht 2:

Mooie sfeer. Ik geloof niet dat ik het gedicht al begrijp, dus ik denk dat ik het nog vaker moet lezen.
Ik heb wel het idee dat het te lang is, waardoor niet alles even goed doordacht lijkt te zijn. Dat er zinnen als vulling tussen staan zoals 'het is heel stil'. Ik vind dat het gedicht een leuk ritme heeft en ook hier is er een strofe die ik erg goed vind, vooral het stukje 'ze is vergeten van wie ze het meest hield'. Waar ik nog over na aan het denken ben: wat doet de kat in het geheel?

gedicht 3:

Ik vind dit gedicht een beetje haperen. Alsof er niet goed is nagedacht over de plekken waar de zinnen afgebroken worden. Verder vind ik de woordvolgorde ook niet altijd lekker, zoals aan het begin 'grenzen als gevend invulling'. En ik begrijp het gebruik van de streepjes niet, behalve bij donder-dagen, wat ik dan wel gelijk weer heel leuk vind. En 'dan ook geen nissen ook geen erger', wow. Ik kan alleen (nog) niet echt ontdekken waar dit gedicht over gaat.

gedicht 4:

Ik ken dit gedicht nog te kort, dat zeker. Maar ik wil er nu wel alvast iets over zeggen. Er vallen veel mooie dingen op, zoals 'elleboog' als werkwoord gebruikt en het ritme en 'en zo' dat dubbel gebruikt wordt als 'enzovoort' en als 'en zo word je'. Dat mist de eerste 'en zo' en daarom vind ik die minder goed gevonden. Ja, mooi woordgebruik, ik ben fan van 'onverstandigenoptiek'. Af en toe heb ik ook hier het idee dat het gedicht te lang is, dat dingen te vaak terugkomen als een soort van vulling. Maar het vraagt om herlezing en dat is in ieder geval positief

gedicht 5:

Een goed doordacht gedicht (of zo komt het tenminste over ). Goede verdeling in strofe, goed ritme. Wel is het wat te dramatisch naar mijn smaak, met kil en eeuwig en krijsen. En ook iets te expliciet af en toe, dat te duidelijk is waar het over gaat, het is ook niet zo heel beeldend. Gelukkig staat daar dan wel Chinees eten tegenover. En ik ben geïntrigeerd door de laatste zin, omdat die zo vreemd is, maar toch veelzeggend en lijkt te kloppen.

Porcelain schreef:

Nou! Nu lijkt het net alsof ik achter de schermen een soort van tiran ben die alle opstand neerslaat met hamers en bijlen. Ik doe wel 17.

[Alwien]

En nog een paar

gedicht 6:

De ruimte lijkt een beetje bij dit gedicht gesleept te zijn, het past niet echt bij het thema. Verder houd ik niet zo van navelstaargeneuzel en bespiegelingen over het Al. Het kan mooi zijn, maar dan moet de vorm mooi zijn en dat vind ik hier niet zo. Er zitten weinig echte beelden in, er wordt veel gespeeld met haakjes en streepjes en zinnen afbreken, maar zonder duidelijke functie. Dus nee, sorry.

gedicht 7:

Op zich kan ik hier wel om glimlachen, al is het een beetje open deuren intrappen. Wel, kleine commentaren nemen ook minder ruimte in

gedicht 8:

Ik ben jaloers op mensen die ritmisch kunnen dichten zoals in de eerste strofe van dit gedicht. Ik zwenk uit / ik wijk af loopt lekker en het rijm is mooi. Jammer dat de rest van de strofes wat meer haperen, hoewel daar ook mooie klankherhalingen in te vinden zijn. Het is een heel verhalend gedicht, daar ben ik zelf niet zo'n fan van, maar op zich is het wel aardig gedaan. Wel jammer van de clichéwoorden als 'peilloze eenzame leegte'. Het einde vind ik mosterd na de maaltijd, dan had ik geloof ik het gedicht 'planetos' genoemd in plaats van dwaalster. Nu lijkt het erop alsof de auteur nog even intelligent wil doen: lezer, ken jij wel Grieks?

[Sketch]

Ik ga ook maar weer eens dingen becommentariëren.
En ik begin bij 18, want alle anderen lijken bij 1 te beginnen en dan is het zo zielig voor de mensen van de laatste gedichten, want aan het eind hebben mensen geen zin meer om lang commentaar te schrijven en zo.

Gedicht 18.

Ik snap hem niet. De laatste strofe doet me denken aan oude verhuisdozen van zolder uitpakken en allemaal dingen die je eigenlijk al vergeten was weer herinneren.

"Ik beken, ik heb de rode jurk aan
en krul en buig als een danser
in een doosje."

vind ik leuk. Zomaar zonder reden. Het klinkt leuk.

De link met ruimte zie ik niet, en het ontbreekt me een beetje aan een hoofdgedachte om te blijven hangen. (omdat ik die smiley nog nooit heb gebruikt)

[Porcelain]

Sketch, je aapt me hopeloos na, ik was allang onderaan begonnen .

Gedicht 18
Leuk, maar niet denderend. Ik vind het vooral jammer dat het einde me helemaal niet treft. Ik mis ook een beetje melodie in het gedicht. Ik heb geen duidelijk link-gevoel met het thema. Ik kom niet veel verder dan dat het over een prostituee gaat, denk ik.

Gedicht 17
Dit vind ik mooi. Dat van die tafelpiano is treffend, doet denken aan toen ik nog moest bewijzen dat ik écht piano wilde leren spelen. In de derde strofe zit dat hele mooie stukje met maan/naam, maar ik vind het verschrikkelijk jammer dat daarna het ritme wordt onderbroken (ten minste, in mijn beleving). Het einde vind ik moeilijk, wat probeer je te zeggen? Hoe dan ook met een goed gevoel voor taal geschreven.

Gedicht 16
Absurd . Dit is lastig: Ik zou meer gedichten van de dicht(st)er willen lezen want ik vind het moeilijk om hier iets over te zeggen, behalve: absurd. Ik kan er geen soep van koken nog, maar mijn gevoel zegt dat het een culinair hoogstandje zou kunnen zijn. Ik kan al wel wat zeggen over het ritme: dat mis ik, vooral in die eindstrofe want zo'n paar afsluitende regeltjes zonder duidelijke cadans maken het zo... zwevend.

Gedicht 15
Jaaa dit is natuurlijk origineel. Heel fantastisch. Maar de tekst is minder. Nu lijkt het alsof de originaliteit een goedmaker is voor de tekst zelf, dat de maker meer waarde hechtte aan het uiterlijk dan het innerlijk ( :’) en daar houden we natuurlijk niet van). Wat ik dan wel niet van de tekst vind: het idee is leuk, maar de verwoording vind ik wat oppervlakkig. Mijn interpretatie ervan, voor zover daar ruimte voor is, strijkt ook niet met de houding van het poppetje in de kamer. Het voelt niet als ‘af’.

Gedicht 14
De eerste die ruimte vertaald heeft als het heelal. Ik heb het idee dat de eerste zin begon als: ‘Hoe zou s.o.s. uit de ruimte klinken’, want dat loopt beter. De expliciete vermelding van het woord ruimte had ik niet erg gevonden, juist wel lekker to the point.
Behalve het idee van een zinkend ruimteschip vind ik verder niet zo heel veel bijzonders in het gedicht. De dicht(st)er had er denk ik meer mee kunnen doen.

Gedicht 13
Lang! Het ziet er niet uitnodigend uit, maar ik vind het eigenlijk wel mooi geschreven. Het straalt heel veel kalmte uit. Het komt ook puur op me over. Ik ben een beetje in conflict: er zitten veel woorden in die ik vaak cliché noem: gedachtes, wolken, haren, koud, ijsberen, zorgen bare, het gedicht zit er propvol mee. Het zijn natuurlijk niet voor niets clichées, het is makkelijk een gedicht er mooi mee te maken. Toch vind ik dat hier niet storend.
Jammer vind ik dat er geen moment is waarop er een bepaalde relatie met het personage ontstaat. Toen ik vluchtig las zag ik ‘zus’ staan, ik was er dus van overtuigd dat het gedicht vanuit de ogen van het kleine zusje geschreven was en dat vond ik heel mooi, alleen bleek toen dat het om ‘zusters’ ging. De identiteit van het persoon blijft dus onbekend.
Hoe dan ook, mooi, maar mooi genoeg…?

Omdat de boze griepman me heeft geveld, zal ik ook alvast een poging doen mijn mening te ventileren. En ik ga lekker voor oneven!

Gedicht 1

Gave eindzin. Het is lekker koppig en dat mag ik wel. Jammer alleen dat je het thema als titel van het gedicht gebruikt. 'De door drie dimensies bepaalde plaats' bekt lekker. Ik associeer het gedicht op de een of andere vage manier met een litho van Escher, iets surrealistisch. Dat is opzich wel tof. Het stukje 'Het meisje...het kopen' vind ik mooi gevonden. Toch mist het gedicht voor mij enige samenhang of ik vind het in ieder geval moeilijk om te plaatsen. Ik ga hem nog eens herlezen.


Gedicht 3

Paradoxale titel, leuk. Maar het gedicht is een beetje haperend, je hebt leuke woordkeus (zonder-dagen) maar het loopt niet echt. Daardoor is het geheel niet echt te overzien. Ik zit even te denken over de herbergbaas. Hm, nee ik denk niet dat dit 'm is.


Gedicht 5

Jij bent een meisje, gok ik. Je kunt heel goed beelden schetsen, dat komt de sfeer van het gedicht echt ten goede. Alleen de woorden 'liefde/geluk' zijn mij te expliciet. Ik bedoel, het begint zo sferisch de 1e 2 regels, of hoe zeg je dat, en dan staan die cliche's er ineens. Het gedicht loopt wel goed. Ergens is het ook een heel schattig gedicht. De laatste zin is raadselachtig en lastig.

Gedicht 7

Grappig. Je had het gedicht met de hand moeten schrijven en dan inderdaad KOEIENLETTERS moeten gebruiken. Of het heel groot op de stoep stoepkrijten en dan vanaf een flatgebouw er foto's van maken. Het is zo'n gedicht waar Plint iets mee zou kunnen. Ergens is het ook wel zo dat zo'n gedicht er wel moest zijn.

[Vogelvrij]

Gedicht 6: Mijn aandacht werd gegrepen door de titel, die vind ik leuk. Verder vind ik het een beetje haperend allemaal. Er zitten best leuke dingen in, maar het is een beetje té.
Gedicht 7: Leuk, gedurfd en tegelijkertijd iets té simpel.
Gedicht 8: De titel is leuk, dwaalster/ dwaal-ster, maar verder vind ik dit gedicht iets te verhalend. Wel leuke rijm af en toe

Dan begin ik in het midden!

Gedicht 9
Erg leuke titel en het woord sambadanst vind ik ook tof. Het klinkt leuk. Wat ik niet zo leuk vind is dat er twee keer naar sproeten verwezen wordt.

Gedicht 10
Dit vind ik heel erg leuk:
Wat geeft het of de maan bereikt wordt,
zoiets kun je ook in de studio maken,
liegen moet je toch.
Maar het einde snap ik eigenlijk niet

Gedicht 11
Deze vind ik heel erg mooi! Heb er helemaal niks negatiefs over te zeggen. Alleen dat ik dit (onder meer) zo leuk vind:
Terwijl je zachtjes zingt vallen de sterren
door het raam, stil maar –
het is slechts oud licht

Gedicht 12.
Ik raak een beetje verstrikt in dit zoveelgeziene ritme (ofhoeheetdat) en de rijm. En veel woorden klinken bekend. Maar ook veel niet en het einde vind ik dan weer tof. Sowieso blijft het een beetje snijdend en boeiend tot het einde, dus dat is wat waard.

Gedicht 13.
Donderend einde na een gedicht waarbij ik me in elk woord kon inleven. Vooral die lagen mist vond ik goed als...metaforen? (ik heb hier nog te leren..)

Gedicht 14.

Leukleukleuk.

Gedicht 15.

Leuk idee, maar het geeft me niet het gevoel wat ik zou moeten hebben. En het persoontje vind ik niet zo passend.

[Elfe]

1. "De door drie dimensies bepaalde plaats."
   
2. "Morgen / trekt tegenlicht witte lijnen en schaatst / verkoeling rond in rechte hoeken."
   
3. "Tegen donder-dagen."
   
4. "je / verrekijkt je slechts op luchtgeruis en rondsuizend / gruis en verschuift - maakt de beelden loepzuiver, / regelmatig - je kijker, je knijpt je ogen wat fijner / maar je ziet maar niets want 's nachts is het kouder / dan buiten"
   
5. "Het behoort hier kaal te zijn,"
   
6. "niets om naar te luister- / en ringen van cirkels die / tot niets, alleen zichzelf / nog kunnen leiden"
   
7. "Kleine gedichtjes / nemen minder ruimte in"
   
8. ""Vreemd dat dát wat ik buiten, in fysieke ruimte zoek, ik al die tijd al bij me draag"."
   
9. "Hooguit kerf je met de notenscherf / een scène in mijn huid: het flesje / sambadanst boven het bronze strand / dat glimt als op het etiket."
   
10. "De wereld is ijzig, maar jij bent de held."
    
11. "Maar mijn sterfbed is in het westen in elk geval / van hetzelfde soort kristal als het nieuwe licht / dat door de ijle lucht waait,"
    
12. "alcohol brandt alles schoon / vocht moet jou doorvloeien / levertraan drijft wanen uit / laat dwanggedachten bloeden"
    
13. "zonder sleutels en / hekken met uitzicht"
    
14. "Hoe zou s.o.s uit ‘t heelal klinken?"
    
15. "Het kruipt naar je toe / uit de hoeken van de kamer"
    
16. "Onder het kopieerapparaat werden haar borsten platgedrukt"
    
17. "We denken niet // aan onze continenten voor we zee / kiezen of iemand anders."
    
18. "Ik beken, ik heb de rode jurk aan // en krul en buig als een danser / in een doosje."
    
    Zo. Ik had zin om uit alle gedichten iets te zoeken wat me aansprak. En nu nog bedenken wat me het meeste aanspreekt.

[CSN]

je hebt niks bij gedicht 3

[Sketch]

Gedicht 17.

Van dit gedicht vind ik alle bewoordingen goed bedacht. Origineel. Aan het eind waar er wordt over gegaan op continenten en zee, en eigenlijk al bij de maan raak ik in de war. Wat hebben de zee en continenten te maken met pianospelen op het tafelkleed?
De eerste negen regels wordt er een heel sterk gevoel van afstand geschept, maar de eindregels kan ik niet binnen dat hokje plaatsen.

Dit gedicht vind ik lijken op gedicht 18.


Overigens vind ik even getallen juist veel hipper dan oneven getallen. Daarom ben ik voor de 16e ipv de 17e. 16 is sowieso een veel mooier getal dan 17. Priemgetallen zijn stom.

[Vogelvrij]

Even getallen zijn zachter en ronder en liever. Maar ik houd meer van oneven getallen. Wat paradoxaal

Gedicht 9: Ergens vind ik het een heel goed gedicht, maar ik vind hem ook een beetje vies en hij doet me denken aan een liedje van Henk Westbroek (Je droomt gewoon) en een van Huub Hangop en ik geloof dat ik daardoor negatieve associaties krijg.
Gedicht 10: Volgens mij gaat het over dat eerste hondje in de ruimte, daar heb ik toevallig net iets over in de krant gelezen. Wel een aardig gedicht, de eerste strofe loopt nog wat stroef, maar de titel is leuk en toepasselijk.
Gedicht 11: Ik vind hem te lang en de foto voegt naar mijn idee niet zoveel toe. Maar 'onder deze linden' vind ik wel echt leuk, er zitten sowieso wel leuke dingen in
Gedicht 12: Even vreesde ik voor overdaad aan rijm, maar ik vind het toch niet al te storend. Het is wel een grappig gedicht.
Gedicht 13: Hm... Nee, ik kan er niet zoveel mee, maar misschien begrijp ik hem gewoon niet goed.
Gedicht 14: Erg kort vooral, het hele sos-gebeuren straalt er vanaf. Mja.
Gedicht 15: Het doet me denken aan iets en ik weet niet meer wat, maar ik vind hem gaaf.
Gedicht 16: Lastig. Er zitten hele mooie dingen in, van het kopieerapparaat en de witregels. De eerste en laatste strofe vind ik erg goed, maar ik geloof dat ik het in zijn geheel niet helemaal vat.
Gedicht 17: Ik geloof dat ik deze leuk vind, ondanks dat het ritme af en toe een beetje hapert.
Gedicht 18: Het doet me denken aan Salomé. Ik vind de sfeer van dit gedicht leuk.

Klaar!

[Alwien]

De volgende serie

gedicht 9:

Ik moest onmiddellijk denken aan die reclames van die reisorganisatie met Meteenerife en zo. Ik begrijp geloof ik niet zo goed waar jouw titel verder op slaat. Ik denk dat het gedicht goed voorgedragen zou kunnen worden. Ik vind dat er wat teveel bijvoegelijke naamwoorden in gebruikt zijn en vind het jammer dat er voor twee verschillende dingen sproeten gebruikt worden. Dit vind ik mooi (ook qua rijm) : 'Hooguit kerf je met de notenscherf / een scène in mijn huid'. Ook al begrijp ik niet zo goed wat ermee bedoeld wordt

gedicht 10:

Ik vind dit inhoudelijk een erg originele uitwerking van het thema. Jammer dat er veel hoogdravende woorden gebruikt worden, in de trant van: waar is de redding? Ook wat teveel herhaling (waarom drie keer draaien?) Ik denk dat dit gedicht leuker wordt als je wat meer informatie over het onderwerp hebt. Op zich is dat niet erg, maar het moet niet zo zijn dat je je suf moet googlen voor je er enigszins chocola van kunt maken. Leuke passages vind ik: 'De vrijheid is bevroren voeten / en wat knauwen naar je oor. / De vrijheid is voorbij.' En ook: 'de wereld is ijzig, maar jij bent de held'.

gedicht 11:

Bijzonder gedicht, dit. Erg beeldend en er zit een soort melancholiek in die mij wel aanspreekt. In z'n geheel vind ik het gedicht niet heel krachtig, het zijn meer de losse passages die me intrigeren, zoals de al geciteerde passage over de vallende sterren en de eerste twee strofes. Naar het eind toe heb ik het idee dat het punt een beetje uit het oog verloren werd, waarna er in de laatste regel nog een moraal in gestouwd diende te worden. 'De dood' wordt naar mijn mening iets te vaak genoemd en ik denk, zoals bij gedicht 10, dat dit gedicht beter wordt naarmate je meer weet over Berlijn en duitse geschiedenis. Met mijn beperkte kennis vind ik 'onder deze linden' alvast als verwijzing erg gaaf.

gedicht 12:

Plastisch, is mijn eerste gedachte over dit gedicht. Door het onderwerp en de manier waarop dat beschreven wordt. Ik ben daar zelf nooit zo'n fan van, omdat het moeilijk is om zonder al teveel beelden nog origineel te zijn en een krachtig gedicht te schrijven. Ik vind dan ook dat dit gedicht teveel gebruik maakt van holle, clichématige beelden. Ik zie de link met het thema niet. Ik vraag me ook af waarom er geen interpunctie en hoofdletters gebruikt zijn, zeker met de spreektekst in de vierde strofe is dat geen overbodige luxe. Rijm en ritme zijn wel aardig gedaan, maar het is jammer dat het eindrijm niet in iedere strofe even strak gehanteerd wordt. De titel vind ik leuk en passend, al moest ik 'm wel even opzoeken

gedicht 13:

Een vrij intiem gedicht, gericht aan een persoon, maar tegelijkertijd spreekt het over grote zaken als de oneindigheid en de dood. Af en toe vind ik dat het zich teveel expliciet op die zaken richt, vooral tegen het einde van het gedicht. De eerste strofe vind ik erg goed, maar ik heb het idee dat de verwachtingen die die strofe scheppen niet worden waargemaakt in de rest van het gedicht. Waar wacht Ingmar op? En wie is hij eigenlijk? Het ritme in dit gedicht vind ik mooi traag. Ik vraag me af of dit gedicht krachtiger zou worden als het wat korter zou zijn. En ik vraag me ook af wat de zusters er ineens in komen doen, maar misschien is dat te wijten aan het feit dat ik nu eenmaal fan ben van nonnen

[Alwien]

En de laatste

gedicht 14:

Dit gedicht zegt mij niet zoveel. Ik vind het idee wel leuk, maar doordat het gedicht bestaat uit het idee in plaats van de uitwerking daarvan vind ik het niet erg interessant. Ik vind het leuk dat de eerste en de laatste regel op elkaar rijmen, het was nog leuker geweest als zin twee en vier ook op elkaar zouden rijmen. Ik denk dat er meer uit dit onderwerp gehaald had kunnen worden dan er nu mee gedaan is.

gedicht 15:

Ik vind het alleen al knap als iemand dit op de computer kan fabriceren, n00b die ik ben. Serieuzer commentaar: leuk idee om ook echt 'de ruimte' in te gaan door gebruik te maken van 3D. Ook dat de tekst de vorm weerspiegelt: dat er ook inderdaad geen plaats meer is om verder te denken / te schrijven aan het eind van het gedicht. Puur tekstueel gezien vind ik het verder niet zo bijzonder, jammer dat 'het' zo vaag blijft. En ja, wat ligt daar op de vloer van de kamer?

gedicht 16:

Een moeilijk gedicht, omdat het aan de ene kant sprookjesachtige elementen lijkt te bevatten, maar aan de andere kant ook vrij aardse. Dat maakt het geheel nogal rommelig en onduidelijk. Er zitten mooie beelden in, zoals de borsten onder het kopieerapparaat, de witregels en de wolken en het beeld met Mars. Aan de andere kant blijft het zo ongrijpbaar dat ik niet goed kan beslissen of het een gedicht is wat ik nog niet goed begrijp of een loze belofte die in zweverige woorden verpakt is zodat het nog wat lijkt. In dat laatste geval is het niet eens zo slecht gedaan, de klankherhalingen bevallen me wel.


gedicht 17:

Het openingsbeeld vind ik erg mooi. En ook de combinatie 'dezelfde maan' / 'andere naam'. Ik vind eigenlijk dat hier twee mooie gedichten in zitten, die op een vreemde manier gecombineerd zijn tot een gedicht. Ik begrijp namelijk niet zo goed hoe we van de tafel ineens bij een continent terecht komen. 'voor we zee kiezen of iemand anders' vind ik raar, maar wel mooi. Ik vind het uiteindelijk toch wel jammer dat bijvoorbeeld tafel en passen herhaald worden. Het kan wel op deze manier, maar dan moet je het doortrekken en door het hele gedicht heen woorden op deze manier herhalen.

gedicht 18:

Ik vind dit gedicht vrij nietszeggend en ik weet niet goed waarom, want op zich is het wel beeldend. Ik denk dat ik het lastig vind om de beelden te verbinden. Iemand in een rode jurk, ja, en dan? De beelden op zich vind ik best mooi, maar ze vertellen voor mij geen goed verhaal. Het einde komt dan ook onverwacht en te hard. Ik sluit niet uit dat ik het punt in dit gedicht volledig mis en dat het een stuk minder simpel is dan het nu lijkt. Ik had het wel leuk gevonden als er iets meer met klank gedaan was, buiten danser en doosje (wat ik dan op zich wel weer goed bedacht vind).

Ik zal proberen iedereen ongeveer evenveel commentaar te geven, maar of dat zo eerlijk gaat lukken..

1. Ik vind het beeld van een muziekwinkel (?) leuk, net als de kartonnen zanger. Ik mis bij dit gedicht ook een beetje het overzicht en het geheel.

2. Ik vind het idee leuk. Het is heel lang en het nodigde mij eerst niet echt uit tot lezen. Er zitten een aantal sterke zinnen in maar ook een aantal mindere. (Oja nog een persoonlijk dingetje: ik vind het woord "kattensnoet" vreselijk.)

3. Leuke dingen zoals donder-dagen en zonder-dagen. Ik vind het begin opzich minder geschreven maar op het einde vind ik de regels naar afgebroken.

4. Ja deze vind ik gaaf! Peterpan(syn)dromen. Ik zie het hele gedicht voor me, het roept bij mij iets tofs op. vooral "maar ik wil" tot en met "verzuchten ze dan".

5. Ik vind de tweede strofe het beste. Het 'nog even chinees halen' vind ik goed. Ik zie het zo voor me, en daarna de lakens tot je kin optrekken. Het einde vind ik minder sterk, jammer.

6. Goed, zeker voor een writersblock, haha. Nee er zitten leuke goede dingen in, maar soms vind ik het niet zo fijn lopen. Wel een fijne woordkeuze.

7. Held(in)! (Kort commentaar zegt meer en neemt ook minder ruimte in)

8. Dit gedicht vind ik iets te vertellend, alhoewel ik het idee wel leuk vind geloof ik. Het is wel heel duidelijk om deze zin " niet voor niets is 'planetos' Grieks voor 'dwalende' " heen geweven? (Ik kan daarmee fout zitten, maar zo vind ik het lijken.)

[Sketch]

Er is al weer een ongeldige stem uitgebracht

[Sketch]

Gedicht 16.
Niemand weet niemand weet dat ik Repelsteeltje heet?
En hoe dan die hedendaagse setting er aan vast knoopt met het kopieerapparaat (wel leuk overigens) en de stratenmakers is me onduidelijk, maar wel voor te stellen.
Wat dan Mars komt doen en die wolken en zo is me een raadsel. Het voelt als een opeenstapeling van beelden/zinnen die niet echt iets met elkaar te maken hebben. Deze zou ik best wel eens kunnen hebben geschreven.

[Sketch]

Gedicht 15.

Wat kruipt naar je toe? Deze is vooral erg vaag. Het visuele is wel leuk bedacht, origineel, maar dat poppetje op de grond kan ik niet helemaal plaatsen. Misschien als het tekstueel beter was uitgewerkt.

[Sketch]

Gedicht 14.

Mja, kort. 3 vragen. Het zinken van een ruimteschip vind ik leuk, maar niet leuk genoeg als enige speerpunt. Als er nou nog een paar van die 'he, leuk' dingen in zaten was het voor mij een stuk leuker geweest, maar nu is het net alsof de schrijver die woordspeling had bedacht en daar dan maar een paar regeltjes bij had verzonnen.

De rest!

Gedicht 16
Dit vind ik erg leuk (en ik ben niet de enige geloof ik):
Onder het kopieerapparaat werden haar borsten platgedrukt maar
zij vervolgde een weg.
Die hele eerste strofe eigenlijk.
Maar dat van Mars snap ik dan weer niet.

Gedicht 17
Deze vind ik helemaal geweldig, ik heb er echt niets over te zeuren. Het mooiste vind ik het begin, dat sleepte me mee:
onze handen bevindt
die doen alsof

de tafel een piano is.
Het is herkenbaar. Je schetst echt een beeld en dat er aan het eind continenten bij komen vind ik niet erg, dat geeft juist een nieuw beeld in wat je net...uitlegd hebt. Hmm. Heel mooi gedaan.
Ik weet niet of ik al mag stemmen, maar dit gedicht krijgt mijn stem.

Gedicht 18
Ik ben ergens
in het midden op mijn knieën.
Meer zie ik niet.
Tof. Net als 'Ik beken, ik heb de rode jurk aan'. Alleen, waar gaat het over? Een vrouw met lichte zeden?

Gedicht 1
Erg leuk, beeldend gedicht. Ik vind de titel niet jammer, juist passend, maar de eerste zin vind ik wel minder.

Gedicht 2
Dit spreekt me aan:
Ze is vergeten
van wie ze het meeste hield: de mensen
die gingen, of op dag één
al niet kwamen.
Die kattensnoet ook. De laatste strofe vind ik dan weer niet zo super.

Gedicht 3
Leuk: Normenloos zonder herbergbaas…

Gedicht 4
In dit gedicht vind ik een heleboel leuk:
elleboog je over volwassenen heen [...]
hee, groei nou eens uit die peterpan(syn)dromen
en zo [...]
zonder
oogkleppen op lijkt het perspectief je onbeperkt, je
verrekijkt je slechts op luchtgeruis en rondsuizend
gruis [...]
hun manier van krimpen en vooral niet groeien

Deze is mijn tweede beste, herkenbaar, leuk zonder kinderachtig te zijn.

Gedicht 5
maar uiteindelijk het laken
koppig tot aan onze kin hijsen.
Dat vind ik leuk! Al begint dit gedicht een beetje overbekend.

Gedicht 6
ik kan het maar niet voorstellen,
immens en dichterluk t het niet Gaaf stukje.
Verder vind ik het niet zo leuk, maar writersblock is nou ook helemaal geen leuk onderwerp.

Gedicht 7
Vindingrijk.

Gedicht 8
Een gedicht over de ruimte als in heelal! Het begin vind ik kinderlijk aandoen (niet van 'slecht', maar kinderlijk), maar dat vind ik juist leuk. Net als de titel.
Wat ik echt helemaal niets vind is de laatste zin/strofe. Echt. Die doet de leukheid van de rest verbleken; ik vind het meer iets voor in een lezing. Hoewel ik het wel leuk vind om te weten, hoort het dus wat mij betreft niet in het gedicht. Maar verder vind ik hem dus wel leuk hoor

In steno, wat mijn commentaar misschien ten onrechte vluchtig en onaardig doet klinken. Maarrr dat nemen jullie me niet kwalijk!

Gedicht 9:

De kloppende klanken spreken me aan. "het flesje sambadanst boven het bronze strand
dat glimt als op het etiket." ook. Op het einde zie je pas de link met het thema. Jammer van de 2x sproeten in een andere vorm.

Gedicht 11:

Met Berlijn scoor je sowieso punten volgens mij. "Onder deze linden", leuk! Ik haper in de 2e strofe, een beetje rare zin. Of misschien snap ik het toch. "het is slechts oud licht...word ik wakker." en: "Maar mijn sterfbed is....dat door de ijle lucht waait", mooie fragmenten. Het creatieve qua woordgebruik spreekt me aan. Sterk einde! Het overwegen waard.

Gedicht 13:

Ingmar, Ingemar. Zo scoor je ook punten! Ik ben benieuwd wie jij bent, dichter, en wie jouw Ingmar is. Beeldend gedicht, dat heeft positieve en negatieve kanten. "onder zachte lagen mist... een moment van niets.", een heel sterk einde waar je de aandacht zeker mee vasthoudt. Ook het overwegen waard.

Gedicht 15:

Dat mannetje doet me denken aan Gollum. Ik weet er niet zo heel veel over te zeggen, leuk dat je een creatieve verwerking ervan hebt gemaakt. Maar het doet me niet speciaal wat.

Gedicht 17:

Het begin, tot aan "de tafel een piano is" spreekt me aan. Een bijzonder en herkenbaar beeld. Maar daarna zwakt het mij teveel af. Maan/naam is leuk. Ik mis het punt met de continenten, ik heb het een paar keer overgelezen. Ik bedoel, het is niet erg samenhangend, en met dit thema ben je toch wel op zoek naar de 'ruimte' die iemand beschrijft in zijn gedicht. Maar nogmaals, het begin is erg leuk!

[Fayelinde.]

Gedicht 1:

Het is heel beelden geschreven, en het jammere is dat ik het me juist níet kan inbeelden. Je tracht iets op te roepen dat bij mij niet aanwezig is, vrees ik. Desondanks vind ik dit geen slecht gedicht. Dit is mijn lievelingsstuk:

Loop niet in de pas, loop niet uit de pas
dan pas je er nog wel bij. de wereld is immers van mij.

Gedicht 2:

Ik vind het altijd zo jammer als mensen twee maal hetzelfde woord gebruiken, zelfs al is het een rode draad. 'Kattensnoet' is dan nog eens een woord dat je goed onthoud durende het gedicht, zodat het je echt wel opvalt op het einde. Goed geschreven, maar ook dit spreekt me niet aan.

Ze is vergeten
van wie ze het meeste hield: de mensen
die gingen, of op dag één
al niet kwamen.

Gedicht 3:

Ha, dit vind ik tof! Wat bondiger dan de rest, en veel woordgespeel, zo heb ik het graag. Deze kan ik zeker een paar keer lezen zonder mijn aandacht te verliezen.

Maar wat als
zonder-dagen
waren, geen
inhoud aan de
omsluiting-
die-er-niet-is.

Gedicht 4:

Ik denk dat ik een idee heb van wie dit gedicht komt, het is een kenmerkende stijl. Los daarvan ben ik ook gewoon fan van dit gedicht, ik vind het heel mooi gevonden, het maakt me wel een beetje triest. Ik vind het niet zo'n leuke gedachte, dat het heelal zo groot is, maar dat is iets persoonlijks natuurlijk. Hier zou ik wel eens op kunnen stemmen!

hee, groei nou eens uit die peterpan(syn)dromen
en zo

Gedicht 5:

Een beetje dertien-in-een-dozijn. Niet slecht, maar iets wat je vrij vaak leest, en dat is jammer.

tussendoor wat Chinees eten
maar uiteindelijk het laken
koppig tot aan onze kin hijsen.

Gedicht 6:

Er wordt hier een heel duidelijke sfeer gecreëerd, die me nét niet raakt waar het me zou moeten raken. Toch vind ik dit niet slecht - ik vind eigenlijk niets hier slecht. Het is niet zo mijn stijl, meer kan ik er eigenlijk niet over zeggen, want ik durf te wedden dat het aan mij ligt, en niet aan de dichter .

en ringen van cirkels die
tot niets, alleen zichzelf
nog kunnen leiden

Gedicht 6:

Er wordt hier een heel duidelijke sfeer gecreëerd, die me nét niet raakt waar het me zou moeten raken. Toch vind ik dit niet slecht - ik vind eigenlijk niets hier slecht. Het is niet zo mijn stijl, meer kan ik er eigenlijk niet over zeggen, want ik durf te wedden dat het aan mij ligt, en niet aan de dichter .

en ringen van cirkels die
tot niets, alleen zichzelf
nog kunnen leiden

Gedicht 7:

Fantastisch. Een beetje flauw, maar ik zou het zelfs briljant durven te noemen. Toch ga ik er niet op stemmen, want alle andere dichters hebben er zo hard op zitten zwoegen (althans, dat neem ik aan) en dit lijkt een prachtige gedachte die gevormd was na twee minuten.

Gedicht 8:

Dit is ook leuk. Ik kan me het zo voorstellen, een dwalende rots. Het is ook niet een idee waar je zomaar op komt, hier is goed over nagedacht. Joa joa joa, potentieel.

Hij zocht naar zichzelf, vond slechts peilloze eenzame leegte.
Dwaas en trots volhardde de rots, doolde maar door tot hij plots
de waarheid ontwarde.

[Vogelvrij]

Ach, laat ik dan ook maar gewoon op vier stemmen.

[Sketch]

Gedicht 13.

Heel erg beeldend geschreven, met aparte beelden, maar het doet me verder niets. Het blijft een beetje vaag over wie of wat het zou kunnen gaan. Refereert Ingmar misschien naar Ingmar Heytze? Dan zou het iets met een van zijn gedichten te maken kunnen hebben, maar ik weet niet hoe ik daar achter zou kunnen komen zonder een middag te moeten googleën (hoe schrijf je dat?). Het is verder ook niet mijn ding.

[Alwien]

Het lijkt me in ieder geval niet in de stijl van Ingmar Heytze. Ik ken zijn werk wel een beetje, maar dit zegt me niets. Ik zat zelf ook nog te denken aan regisseur Ingmar Bergman, ik weet verder niets over hem. Er zijn niet zoveel Ingmars geloof ik, of in ieder geval niet in Nederland

[Sketch]

Gedicht 12.

Dit gedicht spreekt me wel aan. Vooral door het ongemakkelijke gevoel dat de laatste strofe me geeft. Ik vind het wel moeilijk om de betekenis van de zinnen te volgen omdat er zo'n sterk ritme is. Het lijkt ook wel alsof er woorden zijn weggehakt om aan het ritme te voldoen.
Maar toch, het einde. Het is enigszins gruwelijk, bijna las het gedicht van vidaaa in de "predikt de waanzin en zwartgalligheid" wedstrijd.

[=zwart wit=]

ik dacht, laat ik eens even stemmen, maar het valt minder mee dan verwacht *gaat langer nadenken.